Uh Hans,
ff denken het inruilen van een 12 jaar oude auto - met reparatie van 800 voor de boeg op een waarde van circa 1500 - voor een nieuwe;good or bad? (minder uitstoot, minder verbruik, of laten repareren)

Mooi stuk. Maar ik mis nog een alinea die begint met "Maar de hoge werkloosheid dan?". Zou het bereiken van volledige werkgelegenheid niet een geschikt criterium zijn om te bepalen hoeveel (duurzame) groei we nodig hebben?Als je dat criterium niet hanteerde, zou je blij zijn met de huidige crisis, want er is geen groei en zelfs krimp.

Full employment, geweldig! De laatste keer dat volledige werkgelegenheid zich liet zien was in de jaren 70. Den Uyl kwam ermee en heeft het waarschijnlijk meegenomen in zijn graf. Sindsdien is het voornamelijk een herdefiniering van begrippen rond werkloosheid in statistieken en herverdeling van de relatieve armoede geworden. 
Of je moet willens en wetens willen liegen met statistieken en de huidige 30% onderbenutting van zzp-ers niet tot enige vorm (frictie?, structureel?, cyclisch?) van werkloosheid willlen rekenen. De echte krimp voor jan-zonder-kapitaal is veel groter dan wordt gesuggereerd. 

Nee die schuldenreset komt er wel, vroeg of laat. waarschijnlijk net (te) laat als het aan de bankenlobby ligt.  

@989ab519f9d50d98c7693557d939c8b1:disqus Oudere auto's zijn soms zuiniger dan de huidige. Motoren zijn efficiënter door elektronica, maar het totale gewicht is sterk toegenomen. Tel daarbij op de kosten voor rare storingen, uitlezen, vervangen van dure onderdelen en je bent met een goede auto uit de jaren '90 wellicht toch goedkoper uit. 

Probleemdefinitie die hier is gesteld, is een van de moeilijkste om te definieren. Wat tel je mee en trek je af om de definitie groei te bepalen. Dit sluit aan bij wat de belangrijkste waarden van een samenleving zijn, die continu veranderen. Waarschijnlijk duurt het daarom ook zo lang:)

werkloosheid:

werk hebben is iets volslagen anders dan een baan hebben...

Er is geen behoefte aan werk, net zomin als aan nieuwe woningen. Iemand schreef laatst dat de productie volledig op peil is indien iedereen 5 uur per week zou werken. In die overige 35 uur wordt troep geproduceerd en geld verdiend om die troep mee te kopen.

Stuur eerst eens al die ambtenaren met verlof. Of ze nou een uitkering krijgen of overheidsloon, is van hetzelfde laken een pak. Vervolgens de bouwvakkers. Of die nou een uitkering krijgen of indirect overheidsloon (door overbodige bouwprojectjes te stutten, zoals nieuwe gemeentehuizen, Bloemendalerpolders etc.) is ook van hetzelfde laken een pad.

Er is geen werk; er zijn enkel nog banen. Er is geen behoefte aan werknemers. En de mensen hebben geen behoefte aan inkomen want in de huidige wereld is niks schaars! Er is enkel overvloed aan alles: vierkante meters kantoorruimte, woningen, etc.. 

Maar dat laatste is de economen ongewenst, en dus proberen die een kunstmatige schaarste te creeren, zoals een sloopfonds voor kantoren..

Je moet dit soort kwesties niet aan economen voorleggen (zoals Me Judice) maar aan filosofen! Laat het hele zooitje eens aan de fundamenten van de economie krabben...

Wat een indringend, stilmakend en zeer veelzeggende schets van Mascha Hendriks .....

Het is uit met de groei, het wordt krimp. Mede door de nieuwe economieen komt dat wat eerder dan verwacht. Alleen politici die kiezers proberen te paaien hebben het nog over 'als de groei weer komt.'

Zit kop noch staart aan dit artikel. Blijft absoluut vaag waar hij heen wil. Maar deze vaagheid trekt ook weer de vage (alu) types aan.
Zal een klein voorbeeld geven. "Moeten we blij zijn als we meer groei hebben als we daardoor het aardgas eerder opmaken"  Het antwoord is natuurlijk: Ja. Want des te eerder is er weer kans op innovatie. Die innovatie brengt weer groei met zich mee. De aanname dat we de bronnen opmaken en daardoor in een soort van gat vallen, is haast een belediging voor de wetenschappers die zich met dit soort vraagstukken bezighouden.

Veel waarden zijn (onterecht) uitgedrukt in een prijs, zoals hierboven uitgelegd. De tweede fout is dat veel waarden juist onterecht niet in een prijs zijn uitgedrukt, de zg externaliteiten. Die kan men nog eens optellen bij het systeemfalen. Want wie gaat voor de enorme kosten (voor compensatie van) vernieling, vervuiling, verstoring en gezondheidsschade opdraaien? Zwart/wit gezien: de veroorzakers (kopers: eerder zoals in een vrije markt) of de belastingbetalers (eerder zoals in een communistisch systeem).

BNP is inderdaad niet de maat van alles wat goed is. Zijn er eigenlijk veel betere alternatieven? Of moeten we gewoon toegeven dan economie niet in 1 getal te vangen is. Het is allemaal fuzzy logic: we moeten de extremen proberen te managen, problemen vermijden, en het schip langzaam de goede kant op draaien. Maar de illusie dat we een precieze thermometer hebben voor economische kracht, dat zorgt er alleen voor dat wij bezig zijn een niet-optimaal getalletje te willen sub-optimaliseren. Het leven is niet makkelijk :)

Wat een slecht artikel. Het gaat totaal voorbij aan de inventiviteit van de mens. Niemand voorzag een paar decennia geleden bijvoorbeeld de opkomst van internet of mobiele telefonie, waarmee we opnieuw complete groeisectoren erbij hebben gekregen. En dit gaat al eeuwen zo. Spoorwegen voorzagen de komst van het vliegtuig niet, paardenhandelaren voorzagen de komst van de auto niet en radiomakers voorzagen de komst van de televisie niet. Ook gaat het artikel voorbij aan het feit dat grondstoffen helemaal niet eindig zijn; ze zullen hoogstens duurder worden. Maar op dit duurder worden zit een grote rem, want steeds als bepaalde grondstoffen in prijs stijgen, is het weer rendabeler om ze te ontginnen op plaatsen waar dat voorheen te duur was. Ook zal bij het duurder worden van bepaalde grondstoffen meteen gezocht worden naar alternatieven. Niet alleen naar een alternatieve grondstof, maar ook naar nieuwe productiemethodes.

Ik zie geen enkele reden waarom de menselijke inventiviteit ons nu plotseling wél in de steek zou laten. Zeker ook omdat we nu alweer compleet nieuwe technologieën aan de horizon zien verschijnen die onze wereld wederom enorm zullen veranderen. Denk aan kunstmatige intelligentie, nanotechnologie, kernfusie, kwantumcomputers, gentechnologie en commerciële ruimtevaart. Doemdenkers zoals Hans de Geus zitten er, als naar de geschiedenis kijkt, ook steeds weer naast. But this time is different, right?