
Onze economie is in zijn wezen niet duurzaam. Was ze dat wel, dan zou de wereld er een stuk beter uitzien. Het goede nieuws is dat dat mogelijk is, als de economie een echte wetenschap wordt. Maar daar is nogal wat voor nodig. Een omslag in denken, om te beginnen. En een boek. Lees meer
Onze wereld wordt geteisterd door grote structurele problemen. Klimaatverandering, armoede, instortende economieën, om er een paar te noemen. We beschikken over tal van middelen om deze op te lossen. Dat de problemen desondanks blijven bestaan, is volgens wetenschapper Niko Roorda een kwestie van economie. Vrijwel alle grote tragedies in de wereld, meent hij, zijn er doordat we economisch gezien niet begrijpen wat we doen. We moeten toe naar een economisch systeem dat intrinsiek duurzaam is, en hebben een economische wetenschap nodig die dat ontwerpt en invoert. Hierover schrijft Niko Roorda zijn nieuwste boek, en dat wil hij samen met de lezers van FTM doen.
Het achtvoudige pad naar de wetenschap
Een andere economie begint met anders denken over geld
Kunnen we vooruitgang meten?
Waarheid en werkelijkheid
Is winst hetzelfde als motivatie?
Groei moet, zegt de economie
Groei en rechtmatig eigendom
Economische impetuswoorden
Gekopieerde methoden
Vanzelfismen en andere mythen
Het meest perverse potje poker ter wereld
Wat heeft de aanslag op de spelersbus van Borussia Dortmund met Wall Street te maken? En de handel in graan met naakte Credit Default Swaps? Het antwoord: ze zijn allemaal onderdeel van hetzelfde spelletje.
Jenga en poker. Het zijn twee spellen die fraaie metaforen opleveren voor het soort activiteiten dat bepaalde beurshandelaren plegen te verrichten. Misschien zou je ook aan Monopoly kunnen denken, maar van dat spel maak ik deze keer geen gebruik.
Het gaat vandaag om opties. Om futures en om warrants. Op zichzelf zijn dat respectabele manieren om zaken te doen op basis van bepaalde garanties. Mij hoor je er niet over klagen: ik heb zelf ook verzekeringen, bijvoorbeeld tegen ziektekosten en inbraak. Maar slimme zakenlieden hebben manieren gevonden om deze keurige methoden te misbruiken. Tenminste, dat is mijn mening. (En vermoedelijk die van een Duitse rechter: lees verder.)
Wie zulke dingen doet, zal allicht proberen om de sporen daarvan te verdoezelen, door middel van tal van trucs. Die hebbrn leuke namen: wie van jullie weet bijvoorbeeld, zonder het op te zoeken, wat ‘Lure and Squeeze’ is?
Lees mijn volgende bijdrage en vind het antwoord niet. Want er moet iets te raden (of te googlen) overblijven, anders is het niet spannend. Ik wens je veel leesplezier.
2.8. Geshorte putwarrants
Bankjenga, zoals het pokerspel op de effectenbeurzen in dit boek wordt genoemd, kan vele vormen aannemen. Sommige daarvan zijn redelijk en fatsoenlijk, andere zijn ronduit pervers. Hoofdstuk 1 gaf een eerste voorbeeld van zo’n perversiteit: de handel in naakte cds’en. Dat komt ruwweg overeen met het afsluiten van een brandverzekering op andermans huis, wat asociaal gedrag kan uitlokken: denk aan het niet melden van een beginnende brand, of zelfs het veroorzaken ervan.
De handel in naakte cds’en is beslist niet de enige perversiteit van de effectenhandel. Het is zelfs niet de enige in zijn soort. Neem nu: de putoptie.
Opties, futures en warrants
Opties zijn bekend in het dagelijks leven. Als je in een showroom een nieuwe auto hebt gekozen, wil je misschien eerst nog een paar nachtjes slapen voordat je jeen definitief besluit neemt over de aanschaf. Je kunt dan wellicht een optie op de auto nemen: een voorlopig contract. Dat contract is voor de autoverkoper bindend, maar voor jou nog even niet.
Stel dat je zo’n optie hebt genomen voor een periode van een week. Als in de loop van die week de prijs van dit type auto met duizend euro stijgt, dan is dat pech voor de verkoper: de verkoopprijs is in de optie vastgelegd, dus je krijgt het voertuig mee voor de eerder overeengekomen prijs. Mocht daarentegen de autoprijs dalen met duizend euro, dan heb je geluk: je maakt eenvoudig geen gebruik van de optie, maar sluit in plaats daarvan een nieuw, deze keer definitief, aankoopcontract af — voor de lagere prijs.
Een optie is dus een recht, maar niet een plicht om iets te kopen. Dat geldt althans voor een calloptie, want het tegenovergestelde is een putoptie: het recht, maar niet de plicht, om iets te vérkopen.
Callopties zijn prettig voor kopers die zich willen indekken tegen prijsstijgingen. Putopties daarentegen zijn fijn voor verkopers die zich willen beschermen tegen prijsdalingen. Denk bijvoorbeeld aan graanboeren, die via een putoptie het recht kunnen verkrijgen om na de oogst, wellicht maanden na het afsluiten van het optiecontract, een bepaalde hoeveelheid tarwe te verkopen aan een handelaar tegen een in de optie gegarandeerde prijs. In het onzekere bestaan van de agrarische ondernemers kan zoiets een plezierige mate van vastigheid bieden.
Opties op graan en andere tastbare producten worden afgesloten op de goederenmarkt (Engels: commodity market); opties op financiële producten, zoals aandelen, obligaties en derivaten, worden verhandeld op de financiële markten. Voor beide geldt dat ze een soort van verzekering zijn, zoals ook de oorspronkelijke (niet-naakte) cds een verzekeringspolis is. En net als voor andere verzekeringen geldt voor opties dat er een premie moet worden betaald voor de afsluiting van een optiecontract. Een uitzondering hierbij is doorgaans de detailhandel, zoals in het voorbeeld van de auto.
Er zijn allerlei variaties op deze opties. Zo zijn er de termijncontracten, die op opties lijken maar wel degelijk een wederzijdse verplichting tot toekomstige koop en verkoop betekenen. Gestandaardiseerde termijncontracten heten futures. Een boer die een future afsluit voor de levering van een bepaalde hoeveelheid graan, ontvangt een gegarandeerde prijs, maar moet de toegezegde hoeveelheid ook echt leveren, zelfs als zijn oogst tegenvalt. Als hij onvoldoende voorraad heeft om te leveren, zal hij zelf moeten bijkopen om genoeg te kunnen verkopen.
Ook warrants lijken op opties. Deze gaan echter alleen over de handel in aandelen. Echter: warrants worden direct verhandeld tussen koper en verkoper, terwijl opties worden verhandeld op beurzen, waardoor de koper en de verkoper elkaar helemaal niet ontmoeten en elkaars identiteit vaak niet kennen.
Tot zover is alles heel redelijk en fatsoenlijk. Natuurlijk is het kopen of verkopen van opties, futures of warrants een vorm van gokken, maar dat geldt in essentie voor iedere verzekering. Wie een putwarrant afsluit, verkrijgt het recht om na verloop van tijd een aandelenpakket tegen een van tevoren bepaalde prijs te verkopen. Als de waarde van dat pakket gedurende de looptijd van de warrant daalt, is dat mooi voor de verkoper, want die ontvangt dan toch de oorspronkelijke hogere prijs. Maar als de waarde gelijkblijft of zelfs stijgt, dan is de warrant waardeloos. In dat geval is de verkoper toch de premie kwijt die hij ervoor betaalde, waardoor hij verlies lijdt. Dus wie een putwarrant op een bepaald aandelenpakket aanschaft, hoopt erop dat de aandelen gaan zakken, terwijl degene die de putwarrant uitgeeft (de ‘schrijver’ ervan) juist hoopt op een stijging.
Klinkt dat misschien bekend, een partij die hoopt dat aandelen van iemand anders gaan dalen? Reken maar: het lijkt op een brandverzekering op andermans huis nemen.
Bronnen: Der Spiegel (21 april 2017); Die Zeit (29 augustus 2017); Die Welt (11 april 2018), e.a.
De Champions League-wedstrijd van Borussia Dortmund tegen AS Monaco op 11 april 2017 ging niet door. Maar was Borussia Dortmund geen beursgenoteerde club geweest, dan was de wedstrijd volgens plan gespeeld. Rara, hoe kwam dat?
Dat kwam door het plan van de Russische Duitser Sergej W. Op 7 maart huurde hij voor twee dagen een kamer in het Dortmundse hotel l'Arrivee. Dat was hetzelfde hotel waarin ruim een maand later de spelers van de thuisclub zouden worden ondergebracht. W. zocht uit welke kamer het beste uitzicht gaf op de weg voor het hotel. Ook verkende hij de route die de spelersbus later zou nemen, via de Schirmannweg en de Wittbräuckerstrasse. Omdat begin maart nog niet bekend was of Dortmund eerst uit of thuis zou spelen, huurde W. vervolgens een hotelkamer voor zowel de periode van 9 tot 13 als van 16 tot 20 april. Sluitstuk van zijn voorbereidingen: W. sloot een lening van veertigduizend euro af bij een bank, zodat hij voldoende handgeld had.
Op 9 april betrok W. zijn kamer met uitzicht op de straat. In heggen langs de weg verborg hij drie zelfgemaakte pijpbommen, die hij had gevuld met scherpe metalen pinnen. Verder schreef hij een brief waarin hij een islamitisch motief verzon voor de geplande aanslag.
In de middag van 11 april kocht W. via de wifi-verbinding van het hotel voor een bedrag van 78000 euro putwarrants op aandelen van het beursgenoteerde bedrijf Ballspielverein Borussia (BVB), zoals de club eigenlijk heet.
Om 19.16 uur, toen de Duitse spelersbus voorreed, liet hij de drie bommen een voor een met een zelfgemaakte afstandsbediening ontploffen. Volgens Duitse kranten had de Russische Duitser berekend dat door de aanslag de beurskoers van de voetbalclub dusdanig zou zkelderen dat hij met zijn putwarrants een winst kon maken van minstens een half miljoen euro; andere bronnen spreken zelfs van bijna vier miljoen.
De schade van de aanslag was minder groot dan Sergej verwacht had. Één bom sloeg een gat in een busraam. Een speler raakte gewond aan zijn pols, een motoragent liep gehoorschade op. Maar de beurskoers van de club daalde nauwelijks.
De volgende dag werd de wedstrijd alsnog gespeeld. Monaco won met 3 – 2. De grootste verliezer was W., want die werd een paar dagen later opgepakt. Hij werd beschuldigd van een 28-voudige moordaanslag. Het vonnis wordt rond juni 2018 verwacht.
Naakt shorten
De actie van W. kwam aardig in de buurt van het aansteken van het huis van de buurman: het betrof een evident criminele daad, wat laat zien dat het geen fantasie is dat de putwarrant net als de CDS pervers gedrag kan uitlokken.
Hoe kon W. menen dat hij zo’n enorme winst zou kunnen boeken? Door te shorten. Zijn putwarrants gaven hem het recht om aandelen BVB te verkopen tegen een prijs die vóór de aanslag was vastgelegd, en dat was een mooie prijs. Maar die aandelen bezat hij helemaal niet; het was een zogeheten naakte warrant. Zijn plan was om die aandelen pas na de aanslag te kopen, als de prijs ervan – hoopte hij – enorm was gezakt. Als dat gebeurde, kon hij voor luttelie duizenden euro aandelen kopen en die onmiddellijk weer verkopen voor een paar miljoen.
Shorten, of short gaan, betekent dat je iets verkoopt wat je (nog) niet hebt. Wie gedekt aandelen short, zegt toe deze aandelen op een latere datum te zullen leveren; en om zeker te zijn dat ze echt geleverd kunnen worden huurt de leverende partij de toegezegde aandelen eerst bij een bank. Later, op de leverdatum, worden de gehuurde aandelen echt gekocht (voor de nieuwe prijs) en direct daarna aan de andere partij overgedragen (voor de oude prijs). Daarbij gokt de verkoper erop dat de aanschaf van de aandelen minder kost dan de verkoop oplevert, doordat in de tussentijd de koers gedaald is.
Maar je kunt ook naakt shorten, en dat is wat Sergej deed. Ongedekt shorten, zoals het ook genoemd wordt. In dat geval doe je geen moeite om de beloofde aandelen eerst te huren. Daarmee spaar je de huurkosten uit, maar je loopt het risico dat je de beloofde aandelen op de leverdatum helemaal niet kunt verkrijgen.
Naakt shorten is geen nieuwe uitvinding. Het werd voor het eerst in 1609 gedaan, gedaan door Isaac le Maire. Hij verwachtte dat de aandelenkoers van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) zou dalen door de oprichting van de Franse Oostindische Compagnie. Dat ging echter niet door, omdat de Franse koning werd vermoord. Dus ging Isaac ertoe over om op alle denkbare manieren de reputatie van de VOC te beschadigen; op die manier poogde hij zijn speculatie te veranderen in een self-fulfilling prophecy. Daarmee was hij in 1609 en 1610 redelijk succesvol. (Bron: Engelbrecht en Van Herwerden, 1945.) De VOC verweet hem dat ernstig, maar zijn daden waren niet strafbaar.
Naakte cds’en, naakte warrants en opties, naakt shorten. De woorden suggereren dat het in de gebouwen van de effectenbeurzen een vrolijke boel is. In werkelijkheid wordt er hard gewerkt, maar tegenwoordig vooral door computers, die handelstransacties waarvoor mensen ooit uren nodig hadden nu uitvoeren in een fractie van een seconde. Al die naakte producten maken de markten bijzonder nerveus en wispelturig, en de gigantische snelheid van de huidige handel maakt dat er zo nu en dan binnen enkele minuten enorme schokgolven kunnen optreden, waarbij de koersen van enkele of zelfs alle aandelen ineens dramatisch instorten. Dat gebeurde bijvoorbeeld tijdens de Flash Crash op 6 mei 2010 om 14.32 uur Oost-Amerikaanse tijd.
Dat gevaar wordt nog eens vergroot doordat de transparantie van de handel opzettelijk verder wordt vertroebeld door allerlei slimme manipulatietrucs, die fantasierijke namen hebben. Bear raid. Churning. Lure and squeeze. Pools. Pump and dump. Quote stuffing. Runs (ook bekend als Painting the tape). Ramping the market. Stock bashing. Wash trade. Als je wilt weten wat dat allemaal is: google er eens op. Weet je nog hoe je een succesvol pokerspeler wordt? Maak al je handelingen volkomen onbegrijpelijk. Dat is wat bankjenga-spelers op grote schaal – en met veel succes – doen.
Sommige methoden zijn redelijk en aanvaardbaar, andere zijn ronduit pervers, puur gericht op het uitkleden van argeloze amateur-aandelenhandelaars. Een aantal daarvan is inmiddels verboden, zoals ook de ingreep van Sergej W. vanzelfsprekend illegaal was. Zo verbood de Europese Unie in 2012, ruim na de start van de Great Recession, de handel in naakte cds’en en verbond zij strengere regels aan short gaan: een typisch geval van de put die werd gedempt nadat het kalf verdronken was. Dat verbod werd direct bekritiseerd door het Internationaal Monetair Fonds: het zou overbodig zijn en wellicht zelfs een grotere instabiliteit oproepen. Of dat waar is of niet, het verbod had weinig effect. De financiële handelaars hadden intussen allang andere listige derivaten bedacht.
Zo kunnen we ons nu verheugen op de handel in Bespoke Tranche Opportunities (BTO’s). Die lijken op de synthetische cdo’s die in figuur 2.25 (in de aflevering van 13 april) getoond worden op de hoogste verdieping van het bouwwerk, maar ze verschillen ervan doordat de samenstelling van het ‘mandje’ waarmee de bto gevuld wordt ‘bespoke’ is: op maat naar de wensen van de aanschaffer. Mocht de aangekochte bto daarna onbetrouwbaar blijken te zijn, dan is dat deze keer het gevolg van de eigen keuze van de klant. O ja, en: de subprime hypotheken zijn, minder dan tien jaar na de huizencrisis van 2007, weer volop terug, maar heten nu ‘nonprime’ hypotheken. De volgende huizenbubbel is in de maak.
Net als een autobubbel: volgens RTLZ (2017) heeft 43 procent van de Amerikaanse volwassenen een lening voor een auto, waardoor het totaal aan autoleningen in de VS in juni 2016 1,16 biljoen dollar (Amerikaans: 1.16 trillion dollar) bedroeg: een schuld die volgens YCharts (2018) alleen al in de loop van 2017 met 78 miljard dollar toenam. De vraag of de huizen- en de autobubbel zullen, barsten is overbodig. De enige relevante vraag is: welke knapt als eerste?
Wil je dit soort handel ‘live’ in werking zien, dan zijn er speelfilms zoals Wall Street (Oliver Stone, 1987) en het vervolg Wall Street: Money Never Sleeps (Oliver Stone, 2010), en verder Margin Call (J.C. Chandor, 2011), The Wolf of Wall Street (Martin Scorsese, 2013) en The Big Short (Adam McKay, 2015). Een andere aanrader is de documentaire Inside Job (Charles Ferguson, 2010).
Niet verfilmd maar zeer plastisch en boeiend opgeschreven is het inkijkje in de effectenhandel van Joris Luyendijk in zijn boek Dit kan niet waar zijn (2015).
Bij dat alles komt als vanzelf de vraag op: wat hebben al die derivatenhandelaren eigenlijk aan de samenleving bijgedragen? Ze hebben geen brood gebakken. Geen huizen gebouwd. Geen straten geveegd, kinderen lesgegeven of patiënten verzorgd. Geen hypotheek geleverd waardoor een gezin een huis kan kopen, zelfs geen gezond beleggingsadvies gegeven. Ze schuiven geld heen en weer. Fictief schuldengeld. Wie wordt daar beter van?
Tenslotte
Ik heb in deze aflevering opnieuw een perversiteit opgevoerd, en dat is niet de eerste keer. Het wordt tijd om toe te lichten wat ik met dat woord bedoel. Dat doe ik de volgende keer, in een aflevering die het slot vormt van hoofdstuk 2 van mijn boek. In die slotparagraaf trek ik trekken over al het voorafgaande.
Ik kom dan nog een laatste keer terug op de betekenis van geld voor de economie. Vervolgens word ik wat meer filosofisch; zo wil ik iets schrijven over de vraag of het slecht (of: pervers) is om rijk te zijn. En zelfs of de mens van nature slecht is, zoals hier en wordt beweerd. Mijn antwoord op die vragen krijg je over twee wkeen – met behulp van een gedachtenexperiment.
In de tussentijd kun je vanzelfsprekend, zoals altijd, de wederom bijgewerkte literatuurlijst en inhoudsopgave downloaden via deze link op mijn persoonlijke website. Denk je zondag aan Moederdag? Of juist niet (als je dat te commercieel vindt).
64 Bijdragen
[Verwijderd]
Ik heb een suggestie voor een lucratief verdienmodel:
Verkoop een lening aan een consument om aandelen te kopen. Zeg dat je de aandelen voor de klant onmiddellijk zult kopen aan de beurs.
Omdat je weet dat de koersen hoogst waarschijnlijk gaan dalen, wacht je heimelijk nog even (een jaar of drie) met kopen van de aandelen. Je neemt enkel een optie tot aankoop op het aandeel, en je leent het aandeel van een andere grote klant die zijn aandelen bij jou in de kluis heeft liggen.
Ik noem mijn product aandelenlease:
www.aandelenlease.nl
Als het dan maar geen vorm van verzekeringsfraude is?
Co Pater 7
Als de winst van Jaap, het verlies van Piet betekend, dan wordt het ook wel duidelijk dat die ontwikkeling zich voor kan gaan doen.
Een wederkerige economie ( win-win ) of een egocentrische economie ( win-verlies ) dat is en blijft de uitdaging. Ik denk dat geld hierin de centrale factor zal blijken te zijn. ( hoe, waarom, waartoe, waarvoor )
[Verwijderd]
Co PaterMaar (helaas), de meeste mensen (vooral de testosteron-gedreven mannen(tjes)) zijn intrinsiek 'proleet', en gaan auto's met 1500 pk / 460km/u, privéjachten van meer dan 150 meter, en tiende en elfde buitenhuizen kopen, waarop dan (vooral) de geestelijk armoedige maar lichamelijk warme dames af komen (laatste is quote van Dorien Pessers (proefschrift 'Wederkerigheid').
Resultaat is een 'evolutief on-stabiele strategie' (Dawkins), die de ondergang van de menselijke soort als vanzelf in gang zet en houdt...
De liberale wind kan niet tot zeer moeilijk kijken over de horizon van evolutieve tijdschalen.
Co Pater 7
[Verwijderd]https://www.ineteconomics.org/perspectives/videos/what-money-cant-buy
Arjan 7
Verschil is alleen wel dat de creditrating van klanten stukken hoger ligt, de loondocumentatie op orde moet zijn, en dat de subprime market enkele honderden miljarden groot was, en de nonprime slechts enkele honderden miljoenen.
Zo kan je overal wel bubbels in gaan zien.
[Verwijderd]
ArjanR. Eman 8
ArjanHet feit dat je die vraag voorbijgaat of niet stelt is een bewijs dat er niets is geleerd.
Arjan 7
R. EmanDe norm voor prime mortgages ligt behoorlijk hoog. Als we die norm zouden toepassen dan zou in Nederland een groot gedeelte van de verstrekte leningen als nonprime mortgages kunnen worden beschouwd.
Om te kunnen beoordelen hoe risicovol dan die nonprime mortgage markt momenteel is, dan kunnen we kijken naar de credit score. Die zit momenteel heel dicht bij de norm voor prime mortgages.
Moet de norm voor de prime mortgage dan de norm zijn om wel of niet hypothecaire leningen te verstrekken?
Ik denk dat de kiezers in Nederland dat in ieder geval niet zouden accepteren, want die zijn best bereid om een iets groter gedeelte van hun inkomen te besteden aan woonlasten. Aan de andere kant, kan het effect ook zijn dat huizenprijzen zich zullen aanpassen waardoor mensen uiteindelijk minder woonlasten hebben.
Maar ik heb liever dat we dat soort discussies voeren, dan dat er allemaal spannende sensatieverhalen de wereld worden ingebracht die niet overeenkomen met de werkelijkheid. In de VS zitten ze niet allemaal leningen te verstrekken aan mensen die geen inkomen hebben zoals ze dat deden voordat de crisis uitbrak.
Jan-Marten Spit 9
ArjanNaast sensationeel was de financiele fraude 2001-2007 natuurlijk ook gewoon echt.
"In de VS zitten ze niet allemaal leningen te verstrekken aan mensen die geen inkomen hebben zoals ze dat deden voordat de crisis uitbrak."
Financial Times 28 maart 2018:
"US subprime mortgage bonds back in fashion
...
Even so, the new regime seems to be allowing loans to reach borrowers with limited room for manoeuvre. DBRS, another rating agency, notes that some non-QM MBS deals have featured borrowers with scores as low as 500 on the 300-850 “Fico” scale, which is deep into subprime territory."
De auteur merkt tevens op:
"well, there's an eight-step process now (the "Ability to Repay" rule) where there was none before [2008] but as ever, the bar is dropping. Some lenders are assessing ATR on the basis of one month's bank statements"
Het is dubbel misplaatst om kritiek op een sector die de wereld in diepe problemen heeft gebracht, sensatiezucht te noemen in plaats van gezond wantrouwen gebaseerd op feiten. De sector moet bewijzen dat ze het vertrouwen -toch- verdient, de criticus maakt zich niet schuldig aan sensatiezucht als hij aan een sensationele fraude refereert - dat is de wereld op haar kop.
https://www.ft.com/content/6478a8d6-32c3-11e8-b5bf-23cb17fd1498
Co Pater 7
Jan-Marten SpitEr is simpelweg veel te weinig kritiek, dat is het probleem. Dus ga door met je kritische analyses.
Arjan 7
Jan-Marten SpitDat gebeurt in Nederland ook. Er zijn mensen met hypothecaire leningen die hun baan verliezen en dus fors zakken in risicorating. Dat kun je niet uitsluiten. Mensen kunnen nu eenmaal inkomen kwijtraken. Het gaat er alleen om dat die risicorating van die onderliggende portefeuille niet in zijn geheel fors onderuit gaat.
Een individiduele credit score van 500 zegt mij niks. Een gemiddelde credit score van 660 zegt mij iets over het risico van die portefeuille.
Ik ga dan ook niet bij elke lage credit score die ik tegenkom gelijk roepen dat een nieuwe crisis zich aandient. Dat kan je pas doen als die credit score gemiddeld fors onderuit gaat. Daar is op dit moment geen sprake van.
Jan-Marten Spit 9
ArjanMaar daar wees ik niet op.
Ik wees er op dat er zijn mensen die wordt gevraagd om hun inkomenszekerheid te bewijzen met 1 maand aan data, zoals hierboven vermeldt. Banken die leningen verstrekken en bewust weinig moeite doen om inkomenszekerheid vast te stellen - dat doet de alarmbellen rinkelen omdat het tegen hun belang is, tenzij ze, net als in de vorige fraude, van plan zijn om die subprime leningen aan de man te gaan brengen als meer dan subprime. Dat is een helder alarmsignaal dat niet verstopt mag worden onder 'sensatiezucht'.
"Ik ga dan ook niet bij elke lage credit score die ik tegenkom gelijk roepen dat een nieuwe crisis zich aandient. Dat kan je pas doen als die credit score gemiddeld fors onderuit gaat. Daar is op dit moment geen sprake van."
In de laatste crisis was de credit score al 6 jaar onjuist voor de crisis 'zich aandiende'. Ergo, je kan aan de gerapporteere credit score niet zien of er fraude aan de gang is - dat is immers juist de essentie van liars-loan fraude - de werkelijke score verstoppen.
Arjan 7
Jan-Marten SpitEn of er vroeger nu wel of niet gefraudeerd is, ik weet niet welk punt je daarmee wil maken. We kunnen de VS toch moeilijk gaan verbieden dat ze leningen verstrekken.
Jan-Marten Spit 9
ArjanDe standaarden die werden gezet als les uit de fraude van 2001-2008, worden langzaam weer ontmanteld.
"Subprime mortgages make a comeback—with a new name and soaring demand"
"The Subprime Mortgage is Back on the Market, and Has a Brand New Name"
"How Big Banks Are Slipping Back to Subprime Loans"
"Subprime Loans Return With Economic Risk and Rewards"
"Big Banks Find a Back Door to Finance Subprime Loans"
"En of er vroeger nu wel of niet gefraudeerd is"
Het correcte antwoord is: wel.
"ik weet niet welk punt je daarmee wil maken."
Het punt dat ik al gemaakt heb is dat op feiten gebaseerd wantrouwen jegens een recidivistische sector 'sensatiezucht' noemen volstrekt misplaatst is, in zowel morele, economische, democratische als rechtstatelijke zin.
"We kunnen de VS toch moeilijk gaan verbieden dat ze leningen verstrekken."
De VS kan haar banken wel verbieden fraude te plegen - maar dat is en was al zo. De VS zou de wet kunnen handhaven, maar schikt liever.
Kapitalisme beloont werk en inzet, maar ook fraude en parasiteren. Tegen fraude kan je wat doen - zoals de NSA ongelimiteerd digitaal mee laten kijken bij de grote banken, banken voorzien van een betrouwbaarheidsindex en ze sluiten indien te laag, de SEC uitbreiden met mankracht en mandaat, de grote banken opdelen in kleinere stukken om monopolies en kartels te breken, etc.
Arjan 7
Jan-Marten SpitIn het verleden werden subprime leningen aan mensen verstrekt zonder dat ze inkomen hadden of dat het getoetst werd. De huidige situatie is dat die toets wel degelijk plaats vindt, en dat er wel degelijk voldoende inkomen moet zijn, en dat de inbreng van eigen vermogen hoger is dan bij de prime mortgages, afhankelijk van het risico. Elke lening wat niet voldoet aan de norm van een prime mortgage, betekent niet dat het daarmee per definitie zeer risicovol is. Dan moet je dieper kijken naar de individuele situatie. In Nederland zal een groot gedeelte van de financieringen ook niet voldoen aan de criteria voor de prime mortages, en ook hier zijn de defaults erg laag.
Ik mag hopen dat de VS haar lessen heeft geleerd uit het verleden en dat ze die controle goed uitvoert. Ook ik kan fraude niet uitsluiten. Maar ik ga niet van te voren de stelling aan dat er wel zal worden gefraudeerd omdat er in het verleden is gefraudeerd. Wat we wel weten is dat in de VS de normen voor het verstrekken van hypothecaire leningen fors zijn verhoogd.
Wat ik op dit moment zie, is dat de nonprime mortgage markt een omvang heeft die peanuts is vergeleken met de subprime market (ondanks hoge groei), dat de credit score op een hoog niveau ligt, en dat de betalingsachterstanden van meer dan 90 dagen op een laag niveau ligt (zelfs lage scores in regio's die worden getroffen door aardbevingen).
Het gaat mij vele stappen te ver om de stelling aan te gaan dat de nieuwe subprime market is geboren die tot een nieuwe crisis zal leiden waarbij wantrouwen vanuit het verleden een gegronde argument daarvoor is. Prima om het sceptisch te volgen, maar niet valide om nu al je conclusies te trekken.
Jan-Marten Spit 9
ArjanIk ben juist een fan van stellingen die -wel- worden ondersteund door emiprisch bewijs: de vorige keer dat er werd gefraudeerd was er ook een vorige keer dat er werd gefraudeerd.
Parasitaire gedrag als fraude is een onvermijdelijk bijproduct van kapitalisme, dat helaas niet alleen werken en inzet beloond, op precies dezelfde wijze als virus en koekoek bijproducten zijn van de evolutie. Er zal worden ingebroken. Er zal worden mishandeld. Er zal worden gefraudeerd.
Bovendien is het natuurlijk absurd om de 'presumption of innocence' te eisen voor een ernstig recidivistische sector die hun gemonopoliseerde politieke en economische invloed weet aan te wenden om klassejustitie te realiseren - adding insult to injury.
https://www.bloomberg.com/news/articles/2017-08-23/big-u-s-banks-could-see-profit-jump-20-with-trump-deregulation
Natuurlijk zijn is het leeuwendeel van de mensen die werken in de financiele sector volstrekt integer. Maar als die balen van de aanhoudende terechte kritiek, zouden ze niet de weg van de minste weerstand moeten kiezen en de terechte kritiek wegwuiven, maar meehelpen de systematische problemen te mitigeren.
Arjan 7
Jan-Marten SpitMaar wat wil je dan voor alternatief bieden?
Dat niemand meer geld kan lenen zodat het risico van fraude wordt uitgesloten?
Ik sta daar zelf anders in. Strenge controles op fraude, en niet geloven dat fraude niet voorkomt. En dan is het vraagstuk of de kosten van controle op fraude zichzelf terugverdienen. Gezien het verleden kunnen we denk ik in ieder geval wel concluderen dat de effecten van fraude niet kunnen worden onderschat. Er leven in elke sector, dus ook de financiële sector, veel cowboys die overal geld aan willen verdienen. Daarom ook een grote taak voor toezichthouders om die te weren.
Jan-Marten Spit 9
ArjanAangezien vannacht de laatste inbraak plaats vondt, is het dus volstrekt onzeker of dat ooit nog eens zal gebeuren. Dat is de essentie van wat je stelt - ik zie helemaal geen noodzaak daar over te discussieren - het is gewoon onjuist.
"Special Investigation: How America’s Biggest Bank Paid Its Fine for the 2008 Mortgage Crisis—With Phony Mortgages!"
https://www.thenation.com/article/how-americas-biggest-bank-paid-its-fine-for-the-2008-mortgage-crisis-with-phony-mortgages/
"Maar wat wil je dan voor alternatief bieden?"
Ten eerste het brede besef dat fraude een natuurlijk verschijnsel is, evenals koekoek, mug en diefstal. Met dat inzicht wordt dan de lobby die alweer deregulering zoekt direct de deur gewezen omdat zulk wanbeleid direct stemmen kost.
https://www.investopedia.com/news/how-too-big-fail-banks-will-get-even-bigger-jpm-bac-gs/
https://www.cnbc.com/2017/11/19/the-anti-regulatory-environment-that-trump-promised-just-got-a-big-boost.html
Het toepassen van standaardtechnieken tegen criminaliteit:
- de rechtsstaat handhaven - dus niet schikken in een achterkamer maar straffen.
- het herstellen en uitbreiden van opsporingsinstanties
Het opdelen van banken zodat geen enkele nog too-big-to-fail is. Dat maakt het mogelijk banken failliet te laten gaan als gevolg van wanbeleid, of te sluiten indien het een criminele organisatie blijkt, en het introduceert marktwerking in een markt waar vertrouwen een voornaam product is,
Het introduceren van marktwerking in de rating sector, nu gedomineerd door een handvol charlatans.
https://www.theguardian.com/business/2015/jan/21/standard-poors-to-pay-fine-banned-rating-mortgage-securities-one-year
Arjan 7
Jan-Marten SpitDat lijkt me een gezond uitgangspunt. Die inbreker wordt veroordeeld voor inbraken die hij heeft gepleegd, en niet op basis van toekomstige verwachte inbraken.
Verder geloof ik niet dat het opdelen tot kleinere banken zal leiden tot minder too big to fail situaties. De mate dat banken met elkaar verweven zijn wordt er niet minder door. Waarom waren het juist de kleine banken die in de problemen kwamen tijdens de crisis? De oorzaak was dat ze veel te veel afhankelijk waren van kortlopende funding waardoor ze niet konden herfinancieren (de verstrekkers van funding hebben geen idee of ze slechte beleggingen op de balans hadden staan en nemen het risico gewoon niet). Had het bankenlandschap in 2008 bestaan uit veel meer kleine banken, dan waren die uiteindelijk ook gered door de overheid ivm het besmettingsgevaar.
R. Eman 8
ArjanDat zou zomaar kunnen in ogenschouw genomen dat je meer dan 100% mocht lenen en dus geen eigen geld hoefde in te brengen, op 2 inkomens mocht lenen, niet hoefde af te lossen etc.
'Moet de norm voor de prime mortgage dan de norm zijn om wel of niet hypothecaire leningen te verstrekken?'
Naar mijn bescheiden mening: Ja! We hebben het over één van onze basisbehoeftes namelijk het dak boven het hoofd. Niet alleen de bank wil daarover zekerheid. De hypotheeknemer/bewoner behoeft die zekerheid des te meer.
'Ik denk dat de kiezers in Nederland dat in ieder geval niet zouden accepteren, want die zijn best bereid om een iets groter gedeelte van hun inkomen te besteden aan woonlasten.'
Ik denk dat de kiezers in deze weinig tot niets te kiezen hebben, doch dat de huizenprijs vaak een gegeven is. Nogmaals: wel of niet een dak boven je hoofd is in Nederland geen keuze.
'Aan de andere kant, kan het effect ook zijn dat huizenprijzen zich zullen aanpassen waardoor mensen uiteindelijk minder woonlasten hebben.'
Dat acht ik zeer waarschijnlijk. Het oprekken van leensommen leidt tot hogere huizenprijzen, niet tot grotere huizen. Evenzeer zal het inkrimpen van leensommen leiden tot lagere huizenprijzen en niet direct tot kleinere huizen.
'Om te kunnen beoordelen hoe risicovol dan die nonprime mortgage markt momenteel is, dan kunnen we kijken naar de credit score. Die zit momenteel heel dicht bij de norm voor prime mortgages.'
Wie stellen die credit scores vast? Zijn dat diezelfde die voor de crises alleen het stempeltje AAA op het bureau hadden liggen? Hoeveel vertrouwen haal je daar nog uit met de ervaring in je achterhoofd?
Arjan 7
R. EmanOnze overheid heeft wel hele grote woorden over de banken die teveel risico's namen, maar ze heeft zelf beleid uitgezet die dat stimuleerde.
De Nederlandse overheid heeft altijd banken aangezet om zoveel mogelijk geld uit te laten lenen.
Toen DNB in het begin van de eeuw op de risico's wees, vertelde de Nederlandse overheid aan DNB dat ze niet moest zeuren.
Dat zijn dezelfde mensen die nu banken op het matje roepen.
In Nederland zijn politici die vandaag banken ter verantwoording roepen vanwege de genomen risico's, en die ze morgen op het matje roepen om uit te leggen waarom het MKB zo moeilijk aan financiering kan komen.
Het is maar net hoe de wind waait.
Ik zie ook het liefst dat politieke partijen het standpunt innemen zoals jij dat nu inneemt. Meer geld lenen zorgt uiteindelijk voor hogere prijzen. Je snijdt jezelf in vingers. Het resultaat is gewoon dat je maandelijkse lasten voor wonen hoger wordt. Maar toch nemen ze dat standpunt niet in omdat bestaande huizenbezitters een waardedaling van hun huizenprijs moeten accepteren als kredietverlening wordt ingeperkt. Dat kost die partijen kiezers, en dat risico willen ze kennelijk niet nemen.
Ik acht de kans niet groot dat politieke partijen hun vingers daar aan willen branden.
R. Eman 8
ArjanDe HRA zoals wij dat nu kennen schijnt al eind 19e eeuw te zijn ontstaan simpelweg omdat eigendom van een woning als inkomstenbron werd beschouwd en daarover belasting diende te worden betaald. Daartegenover stond dus dat de kosten aftrekbaar werden. Nog immer is datzelfde principe van toepassing: je betaalt huurwaardeforfait en de hypotheekrente is aftrekbaar. Op zich is hier iets voor te zeggen ware het niet dat de laatste decennia de verhouding volledig scheef is getrokken. Op de een of andere reden zijn de mensen gaan geloven of heeft men de mensen doen geloven dat lenen goedkoper is dan aflossen. Met als ultiem voorbeeld de aflossingsvrije hypotheek.
'Kijk, die zelfde overheid heeft wel hele grote woorden over de banken die teveel risico's namen, maar ze heeft zelf beleid uitgezet die dat stimuleerde.'
Zie ook hierboven. Ik weet niet of de overheid dat beleid stimuleerde. Wel kan ik in zoverre met je meegaan dat de overheid niet (echt) ingreep.
'De Nederlandse overheid heeft altijd banken aangezet om zoveel mogelijk geld uit te laten lenen. '
Altijd is een ruim begrip en letterlijk zeker niet waar. Volgens mij heeft de grote omslag plaatsgevonden in de jaren 70/80. Reagan en Thatcher worden vaak genoemd als aanjagers en initiatiefnemers van de 'krediet-economie'. Voor mijzelf is Wim Kok de belichaming hiervan in Nederland. Ik heb nooit begrepen dat zo'n man zo'n ommezwaai heeft kunnen maken (van vakbondsleider op het malieveld tot RvB bij ING). De meest logische verklaring die ik heb kunnen bedenken is dat hij in zijn tijd als vakbondsleider inzag dat de maakindustrie in Nederland teloor ging en dat er naar alternatieven diende te worden gezocht. Iemand heeft hem toen 'finance' in zijn oor gefluisterd en dat is hij gaan geloven .......
R. Eman 8
ArjanIn 2001 werd de aftrek van consumptief krediet wel degelijk beëindigd.
'Maar toch nemen ze dat standpunt niet in omdat bestaande huizenbezitters een waardedaling van hun huizenprijs moeten accepteren als kredietverlening wordt ingeperkt. Dat kost die partijen kiezers, en dat risico willen ze kennelijk niet nemen.'
Ik vraag het mij af. Ik meen mij te herinneren dat ooit de VVD de HRA als breekpunt aangaf bij coalitie-onderhandelingen. Diezelfde felheid meende ik niet te herkennen bij hun kiezers zelf. Eerlijk gezegd denk ik dat wij intussen zijn beland in een situatie dat krediet gedreven economie geen soelaas meer biedt (we hebben al teveel geleend met z'n allen). Aldus zullen we weer een omslag moeten maken, zoals in de jaren 70/80. Ik denk alleen dat de politiek het alternatief ook niet weet en dus het enige doet wat hun rest: pappen en nathouden.
Arjan 7
R. EmanDaarnaast zorgde het inkomen van de partner ook voor een toename van de leencapaciteit.
Allemaal zorgden ze voor het effect: Meer betalen voor hetzelfde.
En aftrek hypotheekrente en bijtelling eigenwoningforfait is geen zero sum die lenen niet aantrekkelijk maakt.
De Nederlandse overheid heeft altijd geld lenen gestimuleerd en doet dat nog steeds.
En het in stand houden van HRA is echt niet slechts een VVD dingetje. Het is voor heel veel kiezers een belangrijk punt die in de goede tijden huizen hebben gekocht. Die kiezers tref je ook bij de PvdA, CDA en D'66.
R. Eman 8
ArjanDaarnaast zorgde het inkomen van de partner ook voor een toename van de leencapaciteit.
Allemaal zorgden ze voor het effect: Meer betalen voor hetzelfde.'
Mee eens. De vraag is wie dit heeft bedacht. Ik denk dat je hiervoor naar de banken moet kijken en dat de overheid niet heeft ingegrepen. Met dat laatste komen we toch op het punt van regulering en dat is volgens mij een heikel punt binnen de bankenwereld.
'En aftrek hypotheekrente en bijtelling eigenwoningforfait is geen zero sum die lenen niet aantrekkelijk maakt.'
Die twee zaken niet (meer) nee. Maar volgens mij is het nog steeds zo dat, zelfs als je in de hoogste belastingschaal zit, je meer rente betaalt dan dat je aan aftrek terugkrijgt. Ik heb daarom nooit begrepen waarom lenen gunstig zou zijn en zie ook niet in hoe een overheid dat zou stimuleren.
'En het in stand houden van HRA is echt niet slechts een VVD dingetje. '
Dat probeerde ik niet aan te geven. Wat ik meende duidelijk te maken is dat de VVD als partij heel stellig was, terwijl haar kiezer/achterban mijn inziens veel reëler was. Juist om reden die jij aangeeft zou je zo'n stelligheid veel meer verwachten bij partijen waarvan de achterban echt in problemen zou komen. Ik stel dus vraagtekens bij de ware reden van zo'n stellingname door de VVD-partij.
Arjan 7
R. EmanDe bank heeft slechts als doelstelling dat zij geld verdient aan kredietverstrekking, waarbij de risico's acceptabel zijn. De bank loopt 2 risico's:
- Dat de klant de maandelijkse lasten niet meer kan betalen
- Dat de waarde van het onderpand onvoldoende is.
Als we kijken naar Nederland is dat risico op dit moment beperkt.
Maar dit is niet alleen een discussie uit oogpunt van acceptabele risico's, dit is ook een maatschappelijk vraagstuk over hoeveel wij willen besteden aan woonlasten. Ondanks dat de risico's beperkt zijn kunnen wij nog steeds de discussie voeren of het gedeelte van ons inkomen wat wij besteden aan woonlasten niet te hoog is.
En dat is dus de fout die is gemaakt in het verleden. We hebben teveel vanuit het oogpunt van risico gekeken naar onze huizenmarkt om de mate van kredietverlening te bepalen, waarbij we te weinig hebben gekeken naar de overige effecten op de economie.
In Nederland zijn huizenbezitters prima in staat om de woonlasten maandelijks te betalen, maar is er een hele grote groep die daardoor fors wordt beperkt in overige bestedingen. Een euro uitgegeven aan woonlasten kan immers niet worden besteed aan overige consumptie.
En daar ligt dus een belangrijke taak voor de overheid. Die moeten dit soort economische vraagstukken behandelen. Zij kunnen beleid opstellen waarbij de hypothecaire kredietverlening kan worden ingeperkt omdat dit beter is voor de economie, zonder dat de reden hoeft te zijn dat de risico's op onze huizenmarkt te hoog zijn.
En helaas zie ik die discussie niet worden gevoerd. Het gaat altijd om de risico's, terwijl we de discussie moeten voeren wat het beste is voor de Nederlandse economie.
R. Eman 8
ArjanArjan 7
R. EmanEnerzijds is het de taak voor de overheid om zelf ook een visie te vormen over die risico's en dus regelgeving aan banken op te leggen. De overheid begrenst daarmee de risico's die mogen worden genomen, en banken zijn vrij om zelf beleid te voeren waarin ze minder risico's nemen, maar nooit meer.
Anderszijds moet de overheid niet slechts dat vraagstuk behandelen vanuit het oogpunt van risico, maar ook wat wenselijk is voor de burgers en de economie.
Hogere woonlasten betekent dat mensen minder kunnen besteden aan overige consumptie. Een efffect kan bv zijn dat mensen niet meer op vakantie kunnen gaan. Voor banken betekenen hogere woonlasten niet per definitie dat de risico's toenemen, omdat burgers de keuze maken om minder te besteden aan overige consumptie.
Ook dan kan de overheid het standpunt innemen dat dit niet wenselijk is, en dat ze kredietverlening beperken waardoor woonlasten lager worden, en er dus meer ruimte is voor overige consumptie.
Deze logica zal door veel mensen wel goed te volgen zijn, maar het probleem is natuurlijk wel dat dit ook effect heeft voor de bezitters van huizen. Zij zullen dan de waarde van hun bezitting zien dalen, en dat zullen de meesten moeilijk kunnen accepteren.
Dat maakt het politiek gezien ook een moeilijk onderwerp.
Co Pater 7
ArjanHet zoeken van een zondebok ( de overheid of de financiele/ economische sector ) is dus niet vruchtbaar.
de constatering dat iets tekortschiet is dan ook een constatering die aanzet moet zijn tot actie of verandering van hetgeen niet werkt. Wie hier schuldig aan is, is dan niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat het veranderd.
R. Eman 8
Co PaterArjan 7
Co PaterAls banken via regelgeving (opgesteld onder mandaat van de overheid) heel weinig vermogen hoeven aan te houden, dan moet diezelfde overheid niet later de banken op het matje roepen met de vraag waarom ze zo weinig eigen vermogen bezitten.
De overheid moet zichzelf dan de vraag stellen waarom zij regelgeving hebben opgesteld wat weinig eigen vermogen toestaat.
Waarom roepen politici de ECB ter verantwoording voor QE, terwijl ze een mandaat aan de ECB geven die QE niet verbiedt?
Is er 1 politici geweest die zijn excuses heeft aangeboden aan de kiezers vanwege opgestelde regelgeving die de ruimte biedt aan banken om mogelijk teveel risico's te nemen?
Dat doen ze niet omdat het geen kiezers trekt, dus geven ze de banken de schuld, want dat trekt wel kiezers. Banken opereerden binnen regelgeving opgesteld onder verantwoordelijkheid van de overheid.
Hebben banken dan geen eigen verantwoordelijkheid? Natuurlijk hebben ze dat, maar ik zou er als overheid niet op vertrouwen. Net zoals we dat niet doen voor de hele samenleving. Dat is nu juist de reden waarom we wet en regelgeving opstellen.
De overheid stelt wet en regelgeving op, en de deelnemers moeten zich daar aan houden. Burgers, bedrijven en dus ook banken. En banken zijn belangrijk voor het systeem, dus vereist dat ook een overheid die strenge regelgeving opstelt en daarop toeziet. En als ze dat niet doet, dan moet ze zelf aan ons uitleggen waarom ze daarin heeft gefaald. Ik zie helaas weinig mensen de overheid daarop aanspreken.
Co Pater 7
ArjanEen overheid die verandwoordelijkheid uit de weg gaat.
En als de overheid ( wij met zijn allen, in theorie ), schijnbaar de banken moeten opdragen hoe ze zich gedragen moeten, kunnen we net zo goed het geldsysteem nationaliseren, geld is een publiek goed tenslotte.
Matthijs 11
ArjanJan-Marten Spit 9
Waarop je onjuist stelde dat sommige vormen van oplichting niet illegaal zijn. Oplichting is impliciet illegaal - dat is wat het woord betekent.
Fraude is het verstoppen van een waarheid met het oogmerk een ander waarde te ontnemen. Zo staat het in de wet, zowel hier als in de VS.
Gisteren werd bekend gemaakt dat RBS een schikking heeft getroffen met justitie in de VS inzake deze fraude. Sailliant is dat het ANP de fraude geen fraude noemde maar 'dubieuze hypotheken'.
Dat is de zoveelste schikking in de grootste fraude ooit, en ik kan voorspellen wat er in de toekomst gaat gebeuren. Banken gaan de boetes voor fraude gewoon inprijzen - en zolang het meer oplevert dan het kost schikken ze glimlachend met justitie - temeer daar de schikking geen schuldbekentenis is. Niemand heeft schuld aan de talloze doden die zijn gevallen door deze crisis - ook de daders niet.
Het beste medicijn tegen financiele malversatie is een burgerij die zorg draagt voor handhaving van de rechtststaat.
WIe de aard van de fraude 2001-2007 wil begrijpen kan, naast door auteur genoemde links, ook luisteren naar de laatste man die misdadige bankiers in het gevang kreeg en het gejatte geld terugvorderde. Die legt uit wat een een democratische rechtstaat zou moeten doen om zichzelf te beschermen tegen criminaliteit.
https://www.youtube.com/watch?v=Rz1b__MdtHY
[Verwijderd]
Jan-Marten SpitJan-Marten Spit 9
[Verwijderd]https://www.thenation.com/article/how-americas-biggest-bank-paid-its-fine-for-the-2008-mortgage-crisis-with-phony-mortgages/
Marla Singer 7
Als je dit soort mensen een vinger geeft dan verkopen ze je hand 100x.
Het heeft geen intrinsieke waarde meer en zijn alleen nog maar getallen op een computerscherm. En soms zou je denken dat die financiële experts denken dat de slachtoffers die zijn wereldwijd maken voor hen ook getallen op een scherm zijn.
Dit moet veel meer inzichtelijk gemaakt worden zodat iedereen doorkrijgt wat voor vieze en vooral levensgevaarlijke spelletjes gespeeld worden. Nog sterker, heel veel van die onzin hebben we helemaal niet nodig als samenleving.
95% (of meer) van de aandelen handel wordt door computers uitgevoerd en de opbrengsten gaan naar de 0.01% en dus zijn de verliezen van de 99.99%. U en ik dus. Wat nou als wij eens voor onszelf beginnen en die 0.01% rechts laten liggen?
Harbers 8
It's not economics, it's not mathematics, it's not business administration, it's not literature. It is something different. It's finance.
Niko Roorda 6
HarbersHarbers 8
Niko RoordaNiko Roorda 6
HarbersIs jouw mening misschien dat finance niet een onderdeel is van economie?
Harbers 8
Niko RoordaAndras 5
Ik zie de opstalverzekering op mijn huis niet als een gok, maar juist als het vermijden van dat ik een gok moet nemen. Op soortgelijke wijze zijn termijncontracten voor commodity producenten of commodity opslaghuizen een instrument om zich te ontdoen van risico's waar ze zich van moeten isoleren voor een verantwoorde bedrijfsvoering.
Voor consumenten is er ook een voordeel, namelijk dat schommelingen in de prijzen gedempt worden. De actoren in de reële sector zijn dus in principe gediend met het bestaan van de termijncontracten markt. Natuurlijk kost het onder aan de streep ook wat, maar als de markt goed werkt dan is dit in verhouding tot de voordelen die het oplevert.
De financiële actoren 'strijden' onderling op de termijnmarkt door daar te speculeren, en leveren zo in aggregaat genomen de bovengenoemde dienst (waarbij er onderling winnaars en verliezers zullen zijn). Speculeren lijkt mij een beter woord dan gokken, want er is een flinke dosis kennis en onderzoek nodig om dit succesvol te doen.
1/2
[Verwijderd]
AndrasDe amateurs zijn meestal de klos. Vergeet niet dat handel gebaat is bij volatiliteit en amateurbeleggers niet. Speculeren is hetzelfde als gokken, maar heeft het voordeel dat er meestal voorkennis is.
Niko Roorda 6
AndrasPervers wordt het als je op winst gokt en de risico's voor anderen zijn waarbij je die anderen bewust op het verkeerde been zet.
Jan-Marten Spit 9
Niko RoordaBewust op het verkeerde been zetten met het oogmerk anderen waarde te ontnemen is fraude, en fraude is strafbaar. Dus:
"Illegaal wordt het als je op winst gokt en de risico's voor anderen zijn waarbij je die anderen bewust op het verkeerde been zet."
Waarom is het toch zo moeilijk om de democratische rechtsstaat in woord te verdedigen als het misdrijf plaats vindt in het financiele domein?
Niko Roorda 6
Jan-Marten SpitJan-Marten Spit 9
Niko RoordaTitel XXV. Bedrog
Artikel 326 1. Hij die, met het oogmerk om zich of een ander wederrechtelijk te bevoordelen, hetzij door het aannemen van een valse naam of van een valse hoedanigheid, hetzij door listige kunstgrepen, hetzij door een samenweefsel van verdichtsels, iemand beweegt tot de afgifte van enig goed, tot het verlenen van een dienst, tot het ter beschikking stellen van gegevens, tot het aangaan van een schuld of tot het teniet doen van een inschuld, wordt, als schuldig aan oplichting, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vijfde categorie."
je zegt (steeds):
"Helaas zijn er veel gevallen waarin zulke fopperij wettelijk gezien geen fraude en dus niet strafbaar is."
of "sommige gevallen van oplichting zijn niet strafbaar"
Zo lang mensen denken dat een handeling legaal terwijl dat niet zo is, zolang justitie een oogje toreknijpt of stilletjes schikt, kan het lijken alsof een van de synoniemen fraude, oplichting en bedrog niet strafbaar is, maar juist is het niet.
Er staat ook niet in de wet dat je iemand niet mag doden met een kruisboog. Daarmee is dat niet legaal noch een maas, want het brede concept moord is wel verboden.
Dat sommige financiele producten of technieken niet met naam en toenaam zijn genoemd, creert geen mazen, en maakt het bredere concept fraude niet minder toepasbaar.
De bewering dat de wet niet geldt voor mensen en instellingen uit de financiele sector zou eveneens onjuist zijn. Dus als we nou eens zouden stoppen met het willen doorgronden van elk financiel product in de hoop toekomstige problemen voor te zijn en zouden beginnen met het toepassen van een bestaande oplossing - het handhaven van de rechtstaat. Dan hoef jij niet uit te leggen aan de lezer wat bijvoorbeeld wash trading is, dan gaat de officier van justitie dat uitleggen aan de rechter.
R. Eman 8
Jan-Marten Spit'zouden beginnen met het toepassen van een bestaande oplossing - het handhaven van de rechtstaat.'
Andras 5
Niko RoordaWanneer mijn huis afbrandt heb ik niet 'gewonnen'. Het verlies van mijn huis wordt goed gemaakt en ik kom als het goed is in totaal financieel op nul uit (even emotionele zaken buiten beschouwing gelaten). Ik zit er niet 'naakt' in. Dat bedoel ik met dat ik een gok juist vermijd.
Wanneer mijn huis niet afbrandt, dan kun je zeggen dat ik premie 'verloren' hebt, maar dat is van achteren de koe in de kont kijken. Je kunt ook zeggen dat ik meer stabiliteit/zekerheid/gemoedsrust gekocht heb in mijn leven. De gemoedsrust heb ik ongeacht of het huis blijft staan of niet. Ik heb een bepaalde negatieve gebeurtenis in de echte fysieke wereld bij voorbaat weggestreept en daar heb ik een offer voor over. Ik zie een wens om te winnen niet als een zinnige verklaring van mijn motief.
Misschien is het een idee om hier onderscheid te maken in de actoren die er 'naakt' in zitten, en diegenen die wel 'gekleed' zijn ;) Bij naakt speculeren kan ik de analogie met gokken en het denken in termen van winnen en verliezen wel begrijpen.
R. Eman 8
AndrasGoed punt! Voor mijzelf is het criterium van een (vrijwillige) verzekering of de (financiële) schade behapbaar is of niet. Een opstalverzekering heb ik omdat ik de dubbele woonlasten niet kan opbrengen. Een wa- en autoverzekering heb ik omdat ik mogelijk anderen schade zou kunnen berokkenen en ik vind dat zij daarvoor in ieder geval financieel schadeloos dienen te worden gesteld. Een ziektekosten verzekering heb ik omdat de kosten mij mogelijk boven het hoofd kunnen gaan groeien. Maar om nu te stellen dat ik als ik geen gebruik hoef te maken van mijn ziektekostenverzekering ik verlies? Ik prijs mij dan liever gelukkig dat ik gezond ben en er geen gebruik van hoef te maken!
Volgens mij zijn verzekeringen ooit begonnen als een soort 'onderlinge' waarbij het financiële risico werd verspreid over de leden (allen gekleed). Intussen zijn er (naakte) actoren bijgekomen die proberen te verdienen aan andermans ellende. Dat rechtvaardigt de vraag hoe en waarom dat ooit zo gegroeid is.
Niko Roorda 6
AndrasArjan 7
Niko RoordaIk denk dat ze zoeken naar zekerheid.
De doelstelling van het afdekken van risico's is niet het behalen van financieel gewin maar zekerheid hebben over toekomstige cashflows. Dat achteraf de conclusie valt te maken of het afdekken van dat risico tot een financieel positief of negatief resultaat heeft geleid maakt die doelstelling niet anders.
Wie handelt in derivaten waarbij de doelstelling is om financieel gewin te behalen ipv risico's af te dekken, is aan het gokken.
Je kan de term gokken niet in het algemeen gebruiken.
Niko Roorda 6
ArjanAndras 5
Gegeven de (inderdaad trieste) situatie van vandaag de dag, is het verleidelijk om de financiële sector louter als kwaadaardig gokpaleis voor hebzuchtigen te zien. Maar we verliezen dan uit het oog dat (mits goed functionerend) het een belangrijke en nuttige functie te vervullen heeft. We zouden ons denk ik moeten richten op de vraag hoe we in deze situatie terecht konden komen, en hoe we weer terug kunnen komen naar een situatie waarin de balans weer hersteld is.
2/2
[Verwijderd]
Andrasthebluephantom 6
[Verwijderd]Pieter Jongejan 7
thebluephantomOndertussen blijken de landen met de hoogste schulden en de meeste slechte leningen de grootste goudvoorraden te hebben. Italië heeft 2451,8 ton goud en Frankrijk 2435,4 ton goud tegen Nederland 612,5 ton en de UK 310,3 ton (2015).
Het spel is hoe krijg ik een ander zo ver om mijn rekening te betalen.
thebluephantom 6
Pieter JongejanCo Pater 7
Geld eist kortom de hoofdrol op, of we het nu willen of niet. Een rol die we amper onder controle lijken te krijgen. Rutger Bregman heeft gelijk. We weten echt niet hoe het beter kan.
Hoe kunnen we geld in de rol terugbrengen waar hij hoort: de bijrol.
Nieuw uit te geven boek van Ad Broere !
Martin van den Heuvel 1 11
Co PaterKarl Marx bedacht een plan waarbij geld een bijrol had. Op papier leek het een geweldig plan. Tot het in de praktijk werd uitgevoerd en bleek dat sommige mensen gewoon nooit tevreden zijn en er alles aan doen om nog meer geld/spullen te krijgen.
Er was eens een man die een zeer prettige functie had bij Shell. Een functie die hem als alleenstaande met een appartement behoorlijk wat centjes opleverde. Maar hij vond dat hij te veel belasting moest betalen en hij vond ook dat hij het leven van de kassajuffrouw en de vuilnisman niet hoefde te financieren. En dus ging hij de politiek in. Mark Rutte heeft al zijn derde kabinet.
Ondertussen heeft hij het voor elkaar dat het hoogste tarief niet meer 52, maar 49, 5 % is, het bedrag waarboven het hoogste tarief wordt betaald niet meer 56.000, maar 65.000 is, tussen de 20.000 en de 65.000 geen 41, maar 37 % wordt betaald, dat de VPB daalde van 23 naar 19 % en dat de dividendbelsting wordt afgeschaft.
Er was eens een man van een jaar of 70, die een persoonlijk inkomen had van een half miljard per jaar. Maar hij vond dat hij te veel belasting moest betalen en nu is hij president van de VS en heeft die belasting fors verlaagd. Had die man niet al lang met pensioen moeten zijn?
Co Pater 7
Martin van den Heuvel 1Hopelijk kunnen we geld weer in een bijrol dirigeren, of het althans dusdanig aanwenden dat het iedereen begunstigd., en de aarde de kans geeft om te blijven bestaan.
hein vrolijk 6
Niko Roorda 6
hein vrolijkIs dat een goede cliffhanger, waarde collega-auteur?