
Gemeenten zouden de jeugdzorg goedkoper en beter regelen. Het tegenovergestelde is gebeurd. Wat ging er mis? Lees meer
De gemeenten zouden jeugdzorg dichterbij, efficiënter en uiteindelijk ook goedkoper gaan regelen. Het tegenovergestelde gebeurde: het aantal zorgaanbieders is gestegen van 120 in 2014, naar zo’n 6.000 nu. En inmiddels ontvangt één op de tien Nederlandse kinderen een vorm van jeugdzorg.
Maar is geld het enige probleem? Onder de werktitel "Jeugdzorg in het Rood” doet Follow the Money onderzoek naar de geldstromen in de jeugdzorg. In deze gids loodsen we je langs de belangrijkste bevindingen.
Arnhemse zorg-uitzendbureaus strafrechtelijk onderzocht wegens valse diploma’s
Jeugdzorgexpert Peer van der Helm: ‘Kwetsbare kinderen moet je niet opsluiten’
Verwoestend rapport van Rekenkamer over jeugdbescherming, dikke onvoldoende voor bewindslieden
Kinderrechter Peter Björn Martens: ‘Kinderen kunnen niet wachten’
Jeugdzorgmanagers verdienen bij met handeltje in zzp’ers bij hun eigen werkgever
Anderhalf jaar strijd om één Excelsheet: hoe gemeenten onderzoek naar jeugdzorg frustreren
Hoe kindvriendelijke jeugdzorg moest wijken voor hekken en sloten op de deur
Bij de jeugdbescherming is het wachten op de volgende meltdown
Lelystad versus Pluryn: in het gevecht om de rekening delft de gemeente het onderspit
Opvanghuis voor kinderen krijgt dikke onvoldoende, maar blijft voorlopig open
Bram Peters, hier met praktijkhond Dries aan zijn zijde, richtte in 2012 BuroJIJ op. In de gemeente Loon op Zand is BuroJIJ inmiddels de derde grootste jeugdzorgaanbieder. © Dolph Cantrijn
Bedrijven verdienen, gemeenten betalen de prijs
Nergens in Brabant krijgen zoveel kinderen jeugdhulp als in Loon op Zand. Terwijl het tekort oploopt, groeit de plaatselijke jeugdzorgaanbieder BuroJIJ als kool en maakt het tonnen winst. Hoe kregen de twee voormalige Efteling-acteurs, die BuroJIJ leiden, dat voor elkaar? Follow the Money ging samen met het Brabants Dagblad op onderzoek.
-
In de regio Hart van Brabant komen de negen gemeenten in 2019 30,7 miljoen euro tekort op jeugdhulp. De regio, met als centrumgemeente Tilburg, heeft met zo’n 130 jeugdhulpaanbieders een contract.
-
In Loon op Zand krijgt 15,2 procent van de kinderen jeugdhulp, het hoogste percentage van Noord-Brabant.
-
Twee grote stichtingen nemen de meeste jeugdhulp voor hun rekening in Loon op Zand. Op de derde plek staat het commerciële bedrijf BuroJIJ.
-
BuroJIJ is een snelgroeiend bedrijf met inmiddels een omzet van 1 miljoen euro. In 2019 kampt Loon op Zand met een jeugdzorgtekort van 1,9 miljoen euro. In datzelfde jaar keert BuroJIJ een winst uit van 270.000 euro en een managementvergoeding van 174.000 euro.
-
Follow the Money onderzoekt samen met het Brabants Dagblad alle gecontracteerde zorgaanbieders in de regio Tilburg. BuroJIJ is één van de 122 bedrijven en stichtingen die we onderzochten en staat op de vijfde plek van de winstgevendste bedrijven in deze regio in 2018.
Wat stoppen ze toch in het drinkwater in Loon op Zand? Deze vraag krijgt John Arts, directeur van basisschool de Lage Weijkens uit die gemeente vaak gesteld. Loon op Zand is Brabants kampioen jeugdhulp. 15,2 procent van het totaal aantal jongeren tot 18 jaar kreeg vorig jaar hulp, een stijging van 75 procent sinds 2015. Schooldirecteuren tasten in het duister over de oorzaak van de groeiende jeugdhulpvraag. Ook voor verantwoordelijk wethouder Jan Brekelmans is het gissen. Opvallend is volgens hem wel het ‘hoge aantal korte trajecten voor ADHD, enkelvoudige dyslexie en dergelijke’. ‘We onderzoeken nu diepgaander hoe dat komt,’ zegt Brekelmans. De vraag die hij alvast oproept: is al die individuele hulp wel noodzakelijk of kan het via een gezamenlijke aanpak ook goedkoper? Want al die hulp kost Loon op Zand veel geld. De gemeente kwam vorig jaar 1,9 miljoen euro tekort op het jeugdhulpbudget dat het Rijk structureel uitkeert. Vooral het aantal kinderen dat lichtere hulp nodig heeft, is gestegen.
Deze trend zien schooldirecteuren al langer. ‘Vroeger was een leerling wat druk of in zichzelf gekeerd, maar kwam het tóch wel mee. Nu wordt er zo precies mogelijk de vinger op gelegd als er ‘iets is’ met een kind,’ zegt Agnes Coolen van openbare basisschool de Touwladder in Kaatsheuvel, het grootste dorp binnen de gemeente Loon op Zand. ‘Ouders willen dat de potentie die hun kind heeft, er ook uit komt. En kinderen kan het lucht geven als ze weten ‘dit hoort bij mij’. Feit blijft hoe dan ook dat je moet omgaan met wat je gegeven is.’
De gemeente is niet de enige die kinderen voor hulp doorverwijst. In de helft van de gevallen is het in Loon op Zand de huisarts, een jeugdarts van de GGD of een psycholoog of psychiater die vaststelt welke hulp nodig is. Coolen: ‘In overleg met de verwijzers bepalen de ouders uiteindelijk zelf de keus voor een zorgaanbieder.’ In Loon op Zand gaan de meeste kinderen naar twee grote zorgstichtingen in de regio, Sterk Huis en Amarant. Op de derde plek staat een commercieel bedrijf uit de eigen gemeente: BuroJIJ. Dat bedrijf valt op door de snelle groei die het in de afgelopen jaren maakte. Schooldirecteur Coolen beaamt dat BuroJIJ inmiddels een bekende naam is: ‘Maar er zijn ook andere mogelijkheden. Wij hebben geen aandelen, zeg ik altijd maar.’
Verwijzers naar BuroJIJ. Bron: Gemeente Loon op Zand
Draaide BuroJIJ bij de oprichting in 2015 nog een omzet van zo’n 3 ton, vorig jaar tikte het bedrijf de miljoen aan. Onlangs verhuisde het naar een groter onderkomen aan de rand van het dorpscentrum van Loon op Zand. Daar is het een komen en gaan van kinderen. Praktijkhond Dries ligt in de gang in zijn mand. Af en toe wordt de mopshond ook ingezet bij behandelingen. Zijn baasjes zijn Willem (33) en Bram (36) Peters-Schrama. Dit echtpaar leidt het bedrijf, dat sinds 2015 van een eenmanszaak uitgroeide tot een bloeiende bv.
‘We wilden het anders doen’
Directeur Bram Peters en zijn partner stellen zichzelf tijdens een wereldreis in 2012 de vraag: hoe gaan we onze toekomst vormgeven? Willem is dan leraar in het speciaal onderwijs en biedt ernaast huiswerkbegeleiding via zijn eenmanszaak Meneer Willem. Ondertussen werken ze allebei ook nog als freelance acteur in de nabijgelegen Efteling. Bram, opgeleid als dramatherapeut, is creatief therapeut bij de grote zorginstelling Amarant. Daar heeft hij het na een paar jaar niet meer naar zijn zin. ‘De werksfeer was negatief, cliënten waren ontevreden en we moesten het doen met het beleid dat ons opgedragen werd. Wij wilden het anders doen en besloten zelf een bedrijf op te richten,’ vertelt Peters.
Ze laten zich bijscholen en starten een praktijk in huiswerkbegeleiding. Als Peters’ moeder hoort dat de massageruimte van het zwembad in het dorp leeg staat, huurt het echtpaar dat als kantoorruimte. Groot is het niet: een paar vierkante meter zonder daglicht. Ze zagen een raam in de muur, en als Bram samen met zijn moeder het logo ontworpen heeft, gaan ze van start.
‘We hebben het aanvraagformulier gegoogeld en werkten avonden en weekenden door om ons bedrijfsbeleid op papier te zetten’
Omdat de jeugdhulp in 2015 wordt overgeheveld naar de gemeenten, willen ze er alles aan doen om een contract te krijgen. Ze beginnen met de aanvraag in Loon op Zand. ‘We zijn via google op zoek gegaan naar het aanvraagformulier en hebben het contract met een bevriend jurist doorgenomen. Avonden en weekenden hebben we doorgewerkt om ons bedrijfsbeleid op papier vast te leggen om voor een keurmerk voor zorginstellingen in aanmerking te komen.’ Dat lukt.
Loon op Zand gunt BuroJIJ het contract. Op 13 oktober 2014 vertrekken ze uitgelaten naar het gemeentehuis. ‘Dat was voor ons een heel speciaal moment. In ons nette pak van de H&M gingen we naar het gemeentehuis om het contract te tekenen. Daar kregen we een bos bloemen. Ineens wordt waar je al die jaren naartoe hebt gewerkt, heel echt.’ Na afloop krijgt moeder de bloemen en vieren ze het contract in een sushirestaurant in Tilburg.
In 2015 bouwen ze de eenmanszaak uit naar een bv, BuroJIJ. Behalve via het contract leveren ze ook hulp via persoonsgebonden budgetten. Het bedrijf organiseert onder andere groepsactiviteiten buiten de deur. Samen met kinderen die via Bureau Jeugdzorg of de gemeente een indicatie hebben voor individuele begeleiding of specialistische groepsbegeleiding gaan ze bowlen, vloggen of bezoeken ze een escaperoom. Daarnaast werken ze samen met een agrarische kinderopvang en een boerderij waar kinderen dieren en een moestuin verzorgen. De activiteiten breiden ze steeds verder uit, met een kookclub, spelletjesmiddagen en uitjes naar de Efteling en de kermis. Op de website vermelden de twee dat ze gespecialiseerd zijn in diagnostiek en behandelingen van dyslexie en ADHD. Daarnaast doen ze ook intelligentie-onderzoeken. Ze werken samen met zelfstandige pedagogen en psychologen.
Allemaal academisch geschoold
Al snel weten ouders BuroJIJ via mond-tot-mondreclame op het schoolplein goed te vinden ‘Ouders deelden hun ervaringen over ons met hun huisarts. Daardoor kregen we via die weg steeds meer verwijzingen.’ In 2016 kan het bedrijf verder groeien. Dan krijgen ze een contract met negen gemeenten in de regio Hart van Brabant. Het aantal kinderen dat ze helpen groeit van 76 naar 182 in 2017. In dat jaar stijgt de omzet naar 7 ton. Het bedrijf maakt een nettowinst van 163.461 euro (23,4 procent).
Meer cliënten betekent meer personeel en meer werkruimte. Het echtpaar investeert 34.000 euro in meer vierkante meters en huurt ook ruimte bij een huisarts in Sprang-Capelle, zodat ze ook daar dichtbij hun cliënten zijn.
De personeelskosten stijgen niet zo hard als de omzet. Niet meer dan 44 procent van de omzet wordt aan personeel besteed. BuroJIJ maakt opvallend veel gebruik van jonge, net afgestudeerde medewerkers. ‘Onze behandelaren zijn allemaal academisch of post-academisch geschoold. Ik denk dat we relatief minder personeelskosten hebben doordat we weinig ondersteunende diensten hebben. We werken zelf zo’n 60 of 70 uur in de week. We doen ook al het personeelswerk zelf. Zelfs in de vakantie zijn we nog bezig met overmaken van lonen van het personeel. We kunnen moeilijk dingen uit handen geven,’ zegt Peters. In 2017 is zijn partner Willem de enige directeur. Hij krijgt zijn salaris betaald via zijn privé-bv JIJ Holding B.V. BuroJIJ maakt een managementvergoeding over van 96.000 euro naar deze holding. ’Dat is niet alleen salaris, daar worden ook nog andere kosten van betaald.’ Brams salaris valt onder de personeelskosten.
Dossier
Dossier: Jeugdzorg in het rood
In 2015 kregen gemeenten de taak jeugdzorg dichterbij, efficiënter en uiteindelijk ook goedkoper te regelen. Het tegenovergestelde gebeurde: het aantal aanbieders is explosief gestegen, net als het aantal kinderen in het systeem en de uitgaven. Follow the Money onderzoekt wat er misgaat.
2017: gemeente houdt geld over
Op het gemeentehuis van Loon op Zand is er in dat jaar, 2017, nog niets aan de hand. De gemeente schrijft zelfs zwarte cijfers en houdt 525.000 euro over op de begroting van het sociaal domein. In de jaren ervoor was er nog 1,7 miljoen euro en 2,5 miljoen euro over. Raadslid Peter Flohr (Pro3) vraagt zich af af hoe het kan dat de gemeente weer zoveel geld op het sociaal domein overhoudt. ‘Dat stemt echt tot nadenken. Ofwel we leveren een fantastische prestatie, of we laten zorg liggen, of we zijn te strikt in de uitvoering. Zeg het maar,’ tekent het Brabants Dagblad in juli 2018 op.
In 2018 groeit BuroJIJ ondertussen gestaag verder. Van de bijna 7,5 ton omzet komt iets meer dan de helft van de gemeente Loon op Zand. Waalwijk en Tilburg zijn de andere grootste gemeenten waar ze zorg voor leveren. In 2018 houdt het bedrijf bijna 30 procent winst over: 220.578 euro. Naast de managementvergoeding keert het bedrijf voor het eerst een dividend uit van 70.000 euro. Aan het eind van het jaar komen de eerste tekorten in Loon op Zand tevoorschijn, 730.000 euro, voor een groot deel te wijten aan het tekort op jeugdhulp.
2019 wordt zowel voor de gemeente Loon op Zand als voor BuroJIJ een roerig jaar. Bram neemt de directeursrol over van Willem, die zich gaat richten op hulp aan volwassenen, onder andere coaching en begeleiding van homoseksuele mannen. Hiervoor richten ze, op advies van hun accountant, een nieuw bedrijf op: JIJPsychologen B.V. Voor het eerst tikt de omzet van BuroJIJ de miljoen euro aan. Na deze mijlpaal gaat het bedrijf op zoek naar een nieuw, groter pand.
Terwijl het vier jaar oude jeugdzorgbedrijf hoge omzetten behaalt, hebben de grote stichtingen moeite het hoofd boven water te houden. Sterk Huis, de grootste jeugdhulpaanbieder in de gemeente Loon op Zand, kampt in 2018 met een tekort van bijna 8 ton. Amarant, nummer 2 op de lijst, maakt in dat jaar een nettowinst van 0,2 procent. BuroJIJ geeft als derde grootste aanbieder binnen Loon op Zand grote stichtingen als GGZ Breburg, Juzt en Pluryn het nakijken. Loon op Zand is in 2019 verantwoordelijk voor een derde van de omzet van BuroJIJ, goed voor hulp aan 115 kinderen.
Voor de zomer van 2019 is het plotsklaps crisis op het gemeentehuis: uit het niets duikt er een tekort van 4 miljoen euro op. De stijgende kosten van jeugdzorg zijn voor meer dan een miljoen debet aan dat tekort. De wethouder van financiën valt op het tekort, en dan vooral door de budgetoverschrijding van 7 ton op de bouw van de nieuwe sporthal. In september dient wethouder Kees Grootswagers zijn ontslag in en zijn partij CDA verlaat de coalitie. Een maand later speldt de burgemeester Grootswagers bij zijn afscheid de zilveren erespeld voor zijn verdiensten voor de gemeente op.
Follow the Money heeft samen met het Brabants Dagblad maandenlang onderzoek gedaan naar alle zorgaanbieders in de regio Tilburg. In deze regio werken negen gemeenten samen in de zorgregio Hart van Brabant, waaronder Loon op Zand. Meerdere gemeenten in deze omgeving vallen op door het hoge jeugdhulpgebruik. Waalwijk staat na Loon op Zand op de tweede plaats met 15,1 procent en Dongen staat met 14,8 procent op de derde plek. Het gaat hierbij om de hoeveelheid jongeren tot 18 jaar die gebruik maken van jeugdhulp.
Van de Brabantse steden heeft Tilburg het hoogste jeugdhulpgebruik. Tilburg gaf uiteindelijk 13,6 miljoen euro meer uit dan de structurele vergoeding die de gemeente van het Rijk krijgt. Dat is meer dan Eindhoven (5,9 miljoen), Breda (3 miljoen) en Den Bosch (2,3 miljoen) bij elkaar. Daarbij steeg het aantal jongeren met jeugdzorg sinds 2015 met 40 procent in Tilburg. Dat is twee tot drie keer zoveel als in de andere steden.
Daar zijn meerdere verklaringen voor, volgens de Tilburgse wethouder Marcelle Hendrickx (D66, jeugdzorg). ‘De bevolkingssamenstelling is multicultureel en we hebben te maken met een laag opleidingsniveau. Dat leidt tot extra jeugdzorg.’ Volgens Hendrickx kan Tilburg beter vergeleken worden met Rotterdam of Enschede. Maar in die steden ligt het jeugdhulpgebruik ook lager: respectievelijk 12,8 procent en 11,7 procent.
In een notitie aan de raad noemt het college van burgemeester en wethouders deze week nog andere oorzaken van het gestegen jeugdhulpgebruik. Zo zijn bij het toelaten van aanbieders te weinig eisen gesteld en heeft de grote hoeveelheid aanbieders de vraag naar jeugdhulp aangejaagd. ‘Nieuwe aanbieders met nieuwe hulpvormen creëren hun eigen vraag,’ schrijft het college dat zich afvraagt of al die hulp wel een gemeentelijke verantwoordelijkheid is.
In het najaar van 2019 heeft BuroJIJ andere zorgen aan het hoofd. Het bedrijf groeit met 99 cliënten naar een totaal van 437. Om al die kinderen ruimte te geven, koopt Willem Peters-Schrama via zijn andere bedrijf JIJ Holding B.V. voor 540.000 euro een nieuw pand aan de rand van het centrum. Om dat te kunnen kopen keert BuroJIJ aan de holding 270.000 euro aan winst uit. ‘We hebben nu vijf behandelkamers. Hier moeten we voorlopig wel mee vooruit kunnen,’ zegt directeur Bram Peters. De holding verhuurt het pand aan BuroJIJ dat elk jaar 24.000 euro betaalt voor het gebruik. Een veelgebruikte methode onder zorgbedrijven.
Geen hoge overheadkosten
Dat jaar valt de winst met 5,8 procent voor BuroJIJ aanmerkelijk lager uit. Wel stijgt de managementvergoeding van 96.000 euro naar 174.000 euro. Daarnaast leent het bedrijf nog een bedrag van 63.000 euro uit aan de holding voor de aankoop van het pand. Als dat niet was gebeurd, was de winst veel hoger uitgekomen. Volgens Peters moest de managementvergoeding verhoogd worden om de verzekeringspremie en overige vaste lasten voor het pand te kunnen betalen. ‘Dat is niet allemaal aan salaris opgegaan. Hiervan is 68.374 euro aan Willem uitgekeerd. Mijn salaris van 42.966 euro is via BuroJIJ uitbetaald,’ zegt Peters.
Het stel houdt zoveel geld over, omdat de twee nog altijd veel taken zelf doen, verklaart Peters. ‘Alle ondersteunende taken doen we zelf, zoals onderhoud van het gebouw en de tuin, de ICT, ondersteunende schoonmaakwerkzaamheden, de inkoop en de financiële administratie.’ Hoe lang het echtpaar deze taken nog zelf op zich kan nemen, is de vraag. Inmiddels levert BuroJIJ véél meer dan alleen huiswerkbegeleiding en opvoedondersteuning. ‘We behandelen kinderen die angst hebben voor honden bijvoorbeeld, maar leveren ook specialistischer zorg om ouders te leren hun kind te begrijpen, zodat het minder vaak boos wordt,’ legt Peters uit. ‘We bieden daarnaast complexe zorg voor kinderen met seksuele trauma’s of suïcidale gedachten.’ Nog verder groeien is niet de ambitie. ‘We willen dichtbij en bereikbaar blijven voor onze cliënten. Omdat we wat vaker thuis willen zijn, gaan we wel werk uitbesteden. We willen geen groot bedrijf worden met hoge overheadkosten,’ besluit Peters.
De nieuwe wethouder van financiën Frank van Wel (VVD) van Loon op Zand werkt ondertussen hard aan het terugdringen van het miljoenentekort. Met flink bezuinigen wist hij het tekort van 4 miljoen naar 1,8 miljoen te krijgen. Afgelopen zomer kwam er nog wel een tegenvaller van drie ton bovenop, door de jeugdzorg. De helft van dit bedrag bleek het gevolg van twee uithuisplaatsingen.
Desondanks neemt de gemeente hoge rendementen van zorgaanbieders voor lief. ‘Rendement is op zichzelf onvoldoende grond tot twijfel of verdenking,’ zegt wethouder Brekelmans, die jeugdzorg in zijn portefeuille heeft. ‘Hooguit is het een teken dat we ons geen zorgen hoeven maken over hun continuïteit. De beoordeling van de jeugdzorgaanbieders in de regio is gebaseerd op kwaliteit van de diensten en de geleverde hulp. Niet op omzet.’
Een winstpercentage van 30 procent klinkt Brekelmans nieuw in de oren. ‘Zulke cijfers heb ik nog niet gezien.’ Hij noemt het van groot belang dat gemeenten de juiste zorg leveren tegen de juiste, betaalbare prijzen. ‘Waar het uit de hand loopt, zullen we maatregelen nemen.’ Om de zorgkosten binnen de perken te houden, gaat hij onder andere investeren in preventie en hij wil dat er kritischer naar de indicaties wordt gekeken.
BuroJIJ is niet het enige bedrijf dat zo hard kon groeien in de regio Hart van Brabant. Follow the Money en het Brabants Dagblad onderzochten de jaarrekeningen van alle gecontracteerde aanbieders in deze regio en de zorgbudgetten van centrumgemeente Tilburg. Binnenkort de resultaten van dit onderzoek.
Dit artikel is in samenwerking met journalist Stephan Jongerius van het Brabants Dagblad geschreven.
Dit onderzoek kwam mede tot stand dankzij subsidie van het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek en het Tilburgs Mediafonds.
98 Bijdragen
Jeroen Walta
Judith Spanjers 2
Jeroen WaltaDave Van veen 1
Judith SpanjersJeroen Walta
Judith SpanjersT.R.N. van Loon
Judith SpanjersIn het laatste geval moet de staat zich achter de oren krabben en kijken of eea niet anders opgezet moet worden.
Hélène Kalmijn
Andries Munnik 3
Wat kregen ze voor elkaar? Het tekort, de tonnen winst of beide? En waarom is het gegeven dat de oprichters voormalig Efteling acteurs zijn relevant? Ze zijn blijkbaar ook homoseksueel, dat is net zo irrelevant maar wordt niet genoemd. Het enige nieuwswaardige in dit stuk is het 'snowflake' syndroom dat aan het begin wordt vermeldt. Wordt dit de ouders aangepraat en en is hun verdienmodel daarop gebaseerd? Hierop wordt niet doorgepakt.
FTM is ondertussen een goed bekend instituut, en ik kan me voorstellen dat de melding "FTM is aan de lijn, ze hebben wat vragen over onze werkwijze én de jaarrekening" bij menig woordvoerder het koude zweet kan doen uitbreken. Maar dan moet er ook wel iets boven komen borrelen wat voorheen verborgen was. Dit ontbreekt hier volledig en het feit dat het artikel überhaupt gepubliceerd is wekt, in ieder geval bij mij persoonlijk, de verwachting dat er iets onoorbaars aan de hand is. Die verwachting wordt niet bewaarheid, zeker niet. De cliffhanger "binnenkort meer over de jaarrekeningen van de zorgaanbieders in de regio" is wat schraal. De smaak die in míj́n mond achterblijft, is er één van vage verdachtmaking zonder gronden, en daarom FTM onwaardig.
Dave Van veen 1
Andries MunnikJudith Spanjers 2
Dave Van veenDave Van veen 1
Judith SpanjersHH Manders 4
Dave Van veenGezien de sector waarin het bedrijf opereert (de aard van het product) en het feit dat de maatschappij opdraait voor de kosten is het heel erg goed om daar eens naar te kijken.
Dave Van veen 1
HH MandersHH Manders 4
Dave Van veenGelegenheid maakt de dief, zeker, maar hier zijn twee partijen verantwoordelijk. En wil je alle gelegenheid wegnemen, dan moet je een enorm log bureaucratisch apparaat optuigen, of min of meer terug naar de oude situatie. Of de achterlijke situatie met de duizenden DBC's.
Je KAN niet alles vooraf dichttimmeren. Dat werkt niet. Dus moet je de profiteurs en parasieten aanpakken.
Jan Ooms 10
Dave Van veenDave Van veen 1
Jan OomsJan Ooms 10
Dave Van veenDave Van veen 1
Jan OomsBert 258
Judith SpanjersHoger in de organisatie dan de werkvloer worden vergelijkbare bedragen als in het artikel genoemd verdiend maar blijven onder de radar omdat ze in de grote hoop cijfers verdwijnen.
Toen ik 10 jaar gelden bij een grote aanbieder wegging was de overwinst al jaren heel stabiel op 1 % en werd die daarop gestuurd. Bij een fusie met een verlies-leidende branche-genoot moest de winstgevende tak bezuinigen om de verliesgevende te compenseren..
Bij kleine bedrijven zitten de eigenaren zowel in het management als op de werkvloer. Waarschijnlijk met een veel groter aantal werkuren dan in de grote bedrijven. Logisch dat daar meer effeciënt wordt gewerkt EN meer verdiend want ze maken daarnaast waarschijnlijk relatief meer uren.
marcel 7
Bert 258Bart Scheepens 3
Bert 258Andries Munnik 3
Dave Van veenJan Claessen 1
Dave Van veenJudith Spanjers 2
Andries MunnikAndries Munnik 3
Judith SpanjersJudith Spanjers 2
Andries MunnikJeanine Kruijsbeek
Andries MunnikJudith Spanjers 2
Jeanine KruijsbeekRoger Jeurissen
Judith SpanjersGJ van Vorst 2
Een hogere uitkering is echter alleen mogelijk als er meer overblijft. Oftewel: de gemeente had lagere tarieven kunnen afspreken waardoor er nog steeds goede zorg geleverd kan worden. Misser van de gemeente m.i. omdat men niet naar het hele plaatje kijkt.
En vergeet de historie niet. De genoemde grotere organisaties als Pluryn en Juzt hebben vanuit hun historie veel meer moeite om de draai sinds 2015 te maken.
Zij zijn de olietankers waar BuroJij het wendbare kleine sloepje was dat door snel te kunnen reageren en bijsturen, mee kon met de veranderingen.
De Pluryns zitten met hun verleden vast in traditionele denkpatronen, organisatieinrichtingen, oplossingen voor hun cliënten (die ze al jaren kennen dus waarom zou je veranderen?) en financieringsvormen.
Vergelijk Tesla met Volkswagen, of SpaceX met NASA. Overal waar oude structuren nog bepalend zijn voor de wijze van het oplossen van problemen, zie je dat die oudheid je in de weg zit.
Die historie heeft er ook voor gezorgd dat het personeelsbestand van de Pluryns vaker uit oudere en daardoor duurdere medewerkers bestaat (zie Bosman GGZ?). Dat is niet 123 te veranderen (CAO's, arbeidsrechtmatige beperkingen, steeds minder instromers).
Andries Munnik 3
GJ van VorstDave Van veen 1
GJ van VorstHH Manders 4
GJ van VorstDe oude instanties blijven opgezadeld zitten met de moeilijke (en dus dure zorg).
Ook het idee dat die nieuwe bedrijven zo innovatief zijn, is maar een deel van het verhaal. Vaak kunnen die bedrijven profiteren van de infrastructuur aangelegd door andere - veel oudere - partijen, die die kosten voor hun rekening mogen nemen (soms door rechter en wet daartoe verplicht) en dan zogenaamd 'inefficient' zouden zijn.
Voorbeelden:
SpaceX maakt gebruik van infrastructuur aangelegd door NASA en de Amerikaanse overheid. Nauwelijks kosten die moeten worden terugverdiend.
Veel van de private koeriersbedrijven (denk aan UPS) hebben groot kunnen worden doordat ze konden meeliften op door de 'logge' posterijen ingerichte distributienetwerken (voor relatief tot extreem lage bedragen), terwijl ze NIET de wettelijke verplichting hebben om overal en op alle dagen de post te bezorgen, die de posterijen lang wel hadden en soms nog hebben.
Op die manier is het heel makkelijk om jezelf goed te presenteren.
Jan Ooms 10
HH MandersGJ van Vorst 2
HH MandersEn door het gebruiken van een reeds bestaande infrastructuur, kan je dié bedrijven een lager tarief bieden. Daar is niet mee gewerkt in geen enkele regio voor zover ik weet. Ergo, meeliften op dat deel kan je terug laten komen in de tariefstelling. Maar, menig gemeente/regio kan tariefdifferentiatie maar moeilijk uitleggen aan wethouders....
HH Manders 4
GJ van VorstIn Nederland heeft PostNL dat geprobeerd, en is daarbij teruggefloten door de rechter. Oftewel de kosten voor de infrastructuur kwamen geheel voor rekening van PostNL.
De tariefstellingsregels voor van alles en nog wat zijn een nachtmerrie - waarvan in behoorlijk veel gevallen parasitaire bedrijven (vaak gepresenteerd als 'innovatief') misbruik van kunnen maken. Daarbij ook vaak geholpen door regelgeving, mazen in de wet en een rechterlijke macht die niet verder kijkt dan de strikte letter van de wet (op zijn best).
Dave Van veen 1
C. van Zwol
Dave Van veenTen eerste heeft decentralisatie een te abrupt karakter gehad. Gemeenten waren hier amper op voorbereid. Ten tweede is de titel een beetje suggestief. Of anders gezegd, het artikel komt genuanceerder over dan de titel doet vermoeden. Ik zie hier op zich nog geen zorgcowboys die over de rug van de gemeente grof verdienen. De titel echter suggereert dat zorgbedrijven verdienen ten koste van de gemeente. Of is het zoals jij schrijft: de gemeente zelf die niet met geld om kan gaan.
Overigens ben ik blij dat FTM bestaat. Waar doen kranten en media nog echt onderzoek als dit?
Dave Van veen 1
C. van ZwolJudith Spanjers 2
C. van ZwolBert 258
Judith SpanjersEerlijk gezegd is dat voor mij al heel lang de reden geweest geen lid te worden van Ftm.
Judith Spanjers 2
Bert 258Bert 258
Judith SpanjersEen jongere die bij een kleine zorgverlener zit zal hem nooit vertrouwen als zijn naam in de media wordt genoemd betreffende al of niet veel verdienen. Het breekt het onderling vertrouwen simpelweg af.
GJ van Vorst 2
C. van ZwolIn 2006 is er al voor het eerst over gesproken en nagedacht (en mogelijk al wel eerder). In 2010 kwam het in het regeerakkoord dat JZ naar de gemeente zou gaan. Abrupt? Wie heeft er dan zitten slapen al die tijd?
Wat een grote misrekening is geweest is dat er gelijktijdig met de transitie een opdracht tot transformatie is neergelegd inclusief een fikse korting op het budget. Dat gaat nooit goed. De geschiedenis is het bewijs.
Rik Geijsen
Bart Scheepens 3
Rik GeijsenGJ van Vorst 2
Bart ScheepensWinst is prima, maar koppel dat als inkoper aan de BESTEMMING van die winst: stop het in je zaak en niet in jezelf. Als je het in je zaak stopt, komt dat uiteindelijk de klant weer ten goede door betere zorg.
De BESTEMMING van resultaten is een veel betere maatgever voor hoe een zaak werkt
Hetty Litjens 6
Overigens zou zorg geen taak mogen zijn van particuliere bedrijven. Dat vraagt om uitbuiting.
HH Manders 4
Hetty LitjensYvon Preijer 3
Hetty LitjensGJ van Vorst 2
Hetty LitjensGigi Bakker 3
willem Ter Zoelen
Gigi BakkerMartien van Dongen 4
De activiteiten die opgenoemd worden voor de jongeren in Loon opZand werden vroeger door buurthuizen gedaan.
Een dagje Efteling werd gesponsord door een lokale bank.
Nu lees ik over holdings, dividend, manegments vergoedingen , vastgoed, en medewerkers die alles in zichzelf verenigen.
Rare wereld voor mij.
Dave Van veen 1
Martien van Dongenwillem Ter Zoelen
Martien van DongenGeeft geen oprecht gevoel.
Evert Offereins
Ernst Wallinga
En hoeveel mogen de ondernemers volgens jullie maximaal verdienen? En hoe mag dit zich verhouden tot bestuurders in loondienst en dus met een wettelijke bescherming?
En waarom mag je in de zorgsector schijnbaar niet te veel verdienen maar in een andere sector wel? Overigens bijten de meeste medisch specialisten in ziekenhuizen ook niet bepaald op een houtje en lopen ze nauwelijks ondernemersrisico. Maar dat vinden we toch wel oké? Net als het salaris van de partners van het accountantskantoor dat de jaarrekening van de gemeente controleert en goed moet keuren. Ook behoorlijk stevig en daar hebben we het niet over. Maar als het over de algehele beloningen in de zorg gaat mag het allemaal niet teveel kosten. Waarom is dat een uitgangspunt?
allard de Jaager 6
Ernst Wallingawillem Ter Zoelen
allard de JaagerErnst Wallinga
allard de JaagerNiet alleen de zorg maar ook bijvoorbeeld onze energievoorziening, het OV en telecom zijn in een privaat model gegoten. Alleen financiert daar de overheid niet meer. En ze dienen wel een publiek belang.
allard de Jaager 6
Ernst WallingaErnst Wallinga
De sturingsvraag aan de aanbodkant ligt bij de gemeentes, die worden hier onderbelicht. Maar er komen vast nog heel veel meer artikelen.
Co Stuifbergen 5
Ernst WallingaIk vermoed dat de gemeente voor sommige hulp gewoon meer betaalt dan nodig is.
En dat sommige behandeling niet nodig zijn.
Want hoe erg is het als een kind bang voor honden is?
Ron Horten
Ernst WallingaErnst Wallinga
Ron HortenBart Scheepens 3
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat zij in een gat in de markt zijn gesproken en de verantwoording voor het behaalde financieel resultaat is in mijn ogen heel plausibel. Geen managementlagen, overlegstructuren, stafafdelingen of andere kostbare inefficiency die bij grote organisaties gemeengoed is. Ik heb liever een logo dat door moeders gefröbeld is, dan een duur communicatiebureau dat de corporate identity van SterkHuis heeft ontwikkeld. Een organisatie die blijkbaar 8 ton in het rood gaat. Dat soort werkwijzes is op termijn echt niet haalbaar.
Daarnaast is winst misschien niet onlogisch: een bedrijf - ook een zorgbedrijf - moet winst maken om klappen op te vangen. We kiezen voor marktwerking in de zorg, dus dan moeten we niet zeuren als de markt werkt.
Kunnen we niet beter onderzoeken wat de behaalde behandelresultaten zijn van groot versus klein, in plaats van elke keer die creatieve en ondernemende zorgprofessionals aan de schandpaal te nagelen?
Dave Van veen 1
Bart Scheepenswillem Ter Zoelen
Dave Van veenmarcel 7
willem Ter ZoelenBart Scheepens 3
willem Ter ZoelenGJ van Vorst 2
Bart ScheepensBart Scheepens 3
GJ van VorstMartien van Dongen 4
Bart ScheepensWe denken dat tegen beter weten in.
Bart Scheepens 3
Martien van DongenMarjo Hebbes 2
Een buro dat goede cliëntgerichte zorg geeft, dat de problemen daadwerkelijk oplost voor de patiënt, is bijzonder. En mag best gewaardeerd worden. Op zich.
Daarna is dan de vraag of de geïnde salarissen een kwestie van efficiënt ondernemen, creatief boekhouden of echt fraude betreft. De scheidslijnen zijn lastig hiertussen te herkennen. In ieder geval mis ik in dit verhaal salarisindicaties van de werknemers die BuroJIJ in dienst heeft. Zijn dat stagevergoedingen, minimumloon, normaal CAO voor dit soort zorg? En hoeveel werknemers zijn er (buiten Bram)? Doen ze bijna al het werk zelf?
De enige aanknoping voor iets twijfelachtigs of negatiefs vind ik, dat zelfs met die 70 uur een mens geen 400+ cliënten in een jaar goede zorg kan leveren, zeker niet op alle verschillende diagnoses die genoemd worden. De genoemde management salarissen vind ik belachelijk, de waarde van het bedrijf komt hier van de behandelaars. Maar dat is bij dit bedrijf dan niet anders en even belachelijk als overal in deze branche.
Dus wat is de portee van dit stuk? En komen de vragen hierboven in een volgend stuk?
T.R.N. van Loon
Marjo HebbesBert Kerkhof 1
Dit alles zou niet mogelijk zijn zonder afbrokkelen van de rechtspositie van de vaders die het treft. Bijna de helft van alle kinderen in Nederland wordt geboren uit samenwonend ongehuwden. De relatie van deze samenwonenden zijn redelijk stabiel, volgens Fact-sheet 2019-1 van het WODC komen de meeste scheidingen voor bij gehuwden. Gehuwd of niet, in vele huishoudens bestaan spanningen over zeggenschap wat betreft het opvoeden. Volgens het WODC is het aantal hoger beroepszaken over omgang en gezag sinds 2006 verdubbeld.
In Buitenhof van afgelopen zondag is gezegd dat Nederland samen met Zweden koploper in de wereld is wat betreft feminine cultuur. Onderlinge veten, of het nu gaat om kerkgang of mondkapjes, het wordt in ons land nauwelijks masculien uitgestreden: moeders wil is wet. Allerlei tweespalt blijft de samenleving verlammen en dit heeft gevolgen voor het bruto nationaal product.
Vele financiële belangen gaan schuil achter maatregelen in lokale economieën. Voor wie denkt dat de Nederlandse samenleving door de jaren heen verminderd autoritair is: in de jeugdzorg wordt toenemend gebruik gemaakt van ambtshalve ‘beschermings’-onderzoeken, vaker dan voorheen wordt onder toezicht stelling uitgesproken. Geachte FTM redactie, graag dit alles met uw artikelen blijven begeleiden.
Co Stuifbergen 5
Bert KerkhofIk denk niet dat de rechtspositie van vaders steeds slechter wordt, volgens mij worden kinderen bij een conflict niet automatisch aan de moeder toegewezen.
Bert Kerkhof 1
Co StuifbergenT.R.N. van Loon
Bert KerkhofBert Kerkhof 1
Het Rijk bleef een grote bestuurlijke vinger in de pap houden. Zij gaf aan medici de bevoegdheid om buiten de gemeenten om, kinderen door te verwijzen naar gespecialiseerde vormen van zorg. De gemeenten hebben dus een deel van hun bevoegdheid die zij onder decentralisatie zouden moeten krijgen, verloren aan medici.
De afweging die medici maken bij doorverwijzing naar gespecialiseerde zorg houdt mogelijk geen rekening met de kosten. De kosten drukken immers op het budget van de gemeenten en niet op het budget van de artsen. Economen noemen het verschijnsel van over-consumptie van medische zorg 'moral hazard': doordat de zorgvrager niet de (maatschappelijke) kosten van die zorg ziet, zal hij/zij meer vragen dan maatschappelijk en/of medisch wellicht gewenst is.
Bert Kerkhof 1
Het wetsvoorstel is op het moment plenair. Indien het indaalt - niet alleen bij beide ouders maar ook bij de lokale besturen en de gerechten - zal het consequenties hebben. Niet alleen kunnen hetero-vaders weer zélf hun (ex-)partner ontlasten door met de kids te gaan kokkerellen. En mogen zij weer naar de Efteling. Bovendien heeft het gevolgen voor hun maatschappelijke positie en de modernisering van ons land. Dus ook voor lokale- en nationale economieën en de financiën. Het geld moet immers ook voor de hetero's rollen.
Co Stuifbergen 5
Bert KerkhofDaarvoor is geen erkenning of ouderlijk gezag nodig.
Erkenning lijkt mij handig als de moeder overlijdt als het kind nog jong is, en de vader het kind verzorgen wil.
Maar ik ken niet de wetgeving op dit gebied.
Een ouderlijk gezag dat verkregen is in ruil voor erkenning van het kind, lijkt mij een recept voor conflicten.
Bert Kerkhof 1
Co StuifbergenHet gezag is een natuurlijk gegeven voor beide ouders en komt dus niet door ruil of zoiets tot stand. Slechts in de praktijk van de Nederlandse rechtsgangen is verwarring over ouderlijke taken en het ouderlijk gezag. Dat is te zien in wetgeving door het parlement en in de handhaving in de arrondissementen. Motieven daarvoor zijn niet duidelijk. Wat bezielde de belastingdienst met het fouten maken wat betreft het toekennen van kinderopvang toeslag? Het zou kunnen gaan om een generatieconflict: dikwijls is er twist met schoonouders en/of religieuze leiders over de levenswijze thuis. Voor genoegdoening is nog onvoldoende recept. Dikwijls draait het uit op de huiselijke beslommeringen die aanleiding geven tot ondertoezichtstelling en hedonistisch financieel gewin van derden.
Frits van Vugt
De omzettoename van 7 ton (tussen 2015: 3 ton naar 1 mio in 2018), met gelijktijdig een forse winst en een toegenomen managementfee met 80.000 maakt de business van 2 Efteling acteurs in het middenbrabants jeugdzorgland wel erg pikant.
Maar alleen kijken naar de jaarcijfers van de betrokken instelling is niet voldoende.
Waarom niet breder gekeken naar de inspanningen van de inkopende organisatie, jeugdregio Hart van Brabant, om de kosten te beheersen?
Er zijn in HvB diverse maatregelen ingezet vanaf eind 2018, toen het tekort op de jeugdzorg opliep: het aantal kinderen dat jeugdzorg 'nodig had' steeg fors (rarara?) , er was sprake van upcoding door instellingen, de dure zorg nam verontrustend toe, na afloop van trajecten werden vervolg trajecten gevraagd (en toegekend), het contractmanagement was niet op orde, etc. etc.
De vraag die FtM kan stellen is : hebben deze maatregelen voldoende resultaat gehad in financiele zin?
Tegelijkertijd doemt de vraag op naar het effect van de geleverde zorg: is dat effect er eigenlijk wel? Hoewel de Jeugdwet voorschrijft dat alle gemeenten afspraken maken met de zorgaanbieders over het resultaat ('outcome-indicatoren') dat gehaald wordt met de jeugdzorg, lukt het maar niet in Nederland om daar adequate informatie over naar boven te halen. Ofschoon er een prima meetinstrumentarium voor klaar ligt, ontwikkeld door het Ned. jeugdinstituut. Ook in HvB is die info er niet, hoewel daar al vaak vanuit gemeenteraden naar gevraagd is (o.a. door mij - raadslid in Gilze-Rijen). We weten dus niet of al die toegenomen (en duurder geworden) jeugdzorg wel tot iets leidt.
Dáár zou FtM een welkome steun kunnen betekenen om dergelijke vragen beantwoord te krijg
Ronald Hessing
Ady Hoitink
Bert Kerkhof 1
Ady HoitinkLeon Mentink
Bert KerkhofJan Claessen 1
Bert KerkhofLeon Mentink
Ik zie namelijk dat hier minder en zinniger door wordt verwezen.
Jan Claessen 1
De gemeenteraden gaan ook niet vrijuit, die zijn verantwoordelijk voor het beleid.
Aangezien er tegenwoordig veel charlatans en idioten in de gemiddelde gemeenteraad zitten, is het niet zo vreemd dat het soms behoorlijk misloopt.
Hanny Reindersma 2
Robert Voorhoeve 4
R.M. de Wijze
Deze Rijksoverheid wil zo min mogelijk overheid en dus ook zo min mogelijk toezicht, het inmiddels o zo bekende hooghartige (neo)liberale gedachtegoed. Daarbij alles met bijna blind vertrouwen overlatend aan de (zorg)markt. De lagere overheden, de gemeentes zijn helaas vaak net zo beroerd bezig en (willen) scoren met hun zorgplicht zonder goed te controleren, middels het accepteren van al die leuke zorgbedrijfjes, die alleen de goedverdienende meer eenvoudige jeugdzorg veel winst op (kunnen) leveren.
Stefan Vlaminckx 2
Men stelt echt bergen en bergen eisen aan zo'n aanbesteding. Ik zou ervoor willen pleiten dat werken zonder winstoogmerk zo snel mogelijk de norm moet worden.
Ik gebruik al het geld dat ik met betaalde opdrachten vergaar, uiteraard na uitbetaling van een marktconforme vergoeding aan mijzelf voor het geleverde werk binnen de opdracht, om belangenbehartiging, maatschappelijke hulpverlening en voorlichting te financieren.
Ook in het door ons ontwikkelde concept voor Value Based HealthCare in de thuisbegeleiding en coachingspraktijk, zit de stelregel "geld uit de zorg, blijft in de zorg". Door het totaal van werkwijze, resultaatmeting en bedrijfsvoering, hebben we hoge ogen gegooid in de VBHC Prize competition 2020.
En dat is dan ook waarom ik een voorvechter ben van het verplichten van het werken zonder winstoogmerk, wanneer uw omzet wordt betaald uit gemeenschapsgelden. Want dat is geld van ons allemaal en moet worden besteed aan waarvoor het gealloceerd is.
René van der Burg 1
Stefan VlaminckxMaak gelijk even je jaarcijfers bekend. Dan kunnen we daarna weer verder.
Stefan Vlaminckx 2
René van der BurgNee hoor. Ik ben gewoon trots op het feit dat ik met het door mij bedachte concept een prestigieuze internationale prijs heb gewonnen dit jaar.
En ook wil ik aan de hele wereld verkondigen dat de zorg geen plek is voor geldelijke winsten. Op kwaliteit van leven en uitstekende zorgverlening moet winst zitten voor iedere cliënt in zorg.
Jammer dat u helaas niet verder leest als dat uw commerciële neus lang is.
Want teruglezend snap ik uw opmerking totaal niet.