Een nieuwe bureaucratische laag erbij

TTIP wordt een ‘levend verdrag’. Dit betekent dat alle regels en wetten die na TTIP worden gemaakt eerst langs de andere verdragspartij moeten om ervoor te zorgen dat de handel er zo weinig mogelijk door wordt belemmerd. De VS mag dan formeel commentaar geven op onze wetten en regels, en omgekeerd. Om dit te kunnen doen willen de verdragspartijen een nieuwe raad oprichten: de zogenaamde Regulatory Cooperation Body (RCB). Dit orgaan gaat toezicht houden op de ontwikkeling en invoering van wet- en regelgeving in de VS en de EU. Een groot probleem met het RCB is dat het een extra bureaucratische laag vormt die kan zorgen voor eindeloze vertragingen in het invoeren van nieuwe regels en wetten. ‘Stakeholders’ − het bedrijfsleven voorop − mogen namelijk te allen tijden bezwaar aantekenen tegen de plannen van overheden. Die moeten aantonen dat de bezwaren serieus worden meegewogen. Zelfs bestaande regelgeving kan op verzoek van een stakeholder worden doorgelicht op hoe handelsbelemmerend deze is. In het voorstel van de EU moet elk regelgevend proces in de EU, de VS, de lidstaten of de Amerikaanse federale staten vergezeld gaan van een stakeholderconsultatie en moet worden bekeken wat de impact zal zijn op handel en investeringen. Welke gevolgen een regel heeft op bijvoorbeeld consumentenbelangen of het milieu wordt veel minder belangrijk gevonden. In het huidige voorstel wordt het meewegen daarvan slechts in een voetnoot genoemd.