
Over de winnaars en verliezers van globalisering. Lees meer
Internationale handels- en investeringsverdragen als TTIP en CETA bevorderen de vrije handel tussen burgers, landen en continenten, leveren nieuwe banen op en geven het bedrijfsleven een impuls. Althans, dat is het idee. In werkelijkheid vinden de onderhandelingen achter gesloten deuren plaats en werken lobbygroepen hard om hun belangen veilig te stellen.
Er bestaan dan ook grote zorgen dat de verdragen niet de belangen van (EU-)burgers dienen, maar vooral die van grote ondernemingen. Wat zijn bijvoorbeeld de gevolgen voor de kwaliteit van ons voedsel? Ons energiebeleid? Gaat de belastingbetaler straks opdraaien voor claims van Amerikaanse multinationals als we chloorkippen en -eieren uit onze schappen weren? Of als we kerncentrales sluiten? Follow the Money zoekt het antwoord op die vragen.
De Eerste Kamer stemt over handelsverdrag CETA: wat staat er op het spel?
Nationale Nederlanden eist half miljard van Argentinië om nationalisering pensioenstelsel
Hoe Canada de Europese voedselveiligheid verwatert
De wereld bespreekt ISDS, critici vrezen betekenisloze hervormingen
Europese vrijhandelsverdragen: werk als wisselgeld
5 Vragen over het vrijhandelsverdrag tussen de EU en Japan
Tweede Kamer bepaalt: TTIP en CETA zijn geen controversiële onderwerpen
De econoom die het waagde aan TTIP te tornen
Hoe een halve huilbui ons aan CETA hielp
Trump stopt met handelsverdrag TPP, bedrijven bieden banen aan
Claim 4: Democratie blijft gewaarborgd door #TTIP. Feit of fabel?
Na TTIP kunnen de Europese Unie en de Verenigde Staten elkaars wetten toetsen op handelsbelemmeringen. De democratie komt niet in gevaar, stelt Handelscommissaris Malmström. Echt waar?
Een nieuwe bureaucratische laag erbij
TTIP wordt een ‘levend verdrag’. Dit betekent dat alle regels en wetten die na TTIP worden gemaakt eerst langs de andere verdragspartij moeten om ervoor te zorgen dat de handel er zo weinig mogelijk door wordt belemmerd. De VS mag dan formeel commentaar geven op onze wetten en regels, en omgekeerd. Om dit te kunnen doen willen de verdragspartijen een nieuwe raad oprichten: de zogenaamde Regulatory Cooperation Body (RCB). Dit orgaan gaat toezicht houden op de ontwikkeling en invoering van wet- en regelgeving in de VS en de EU. Een groot probleem met het RCB is dat het een extra bureaucratische laag vormt die kan zorgen voor eindeloze vertragingen in het invoeren van nieuwe regels en wetten. ‘Stakeholders’ − het bedrijfsleven voorop − mogen namelijk te allen tijden bezwaar aantekenen tegen de plannen van overheden. Die moeten aantonen dat de bezwaren serieus worden meegewogen. Zelfs bestaande regelgeving kan op verzoek van een stakeholder worden doorgelicht op hoe handelsbelemmerend deze is. In het voorstel van de EU moet elk regelgevend proces in de EU, de VS, de lidstaten of de Amerikaanse federale staten vergezeld gaan van een stakeholderconsultatie en moet worden bekeken wat de impact zal zijn op handel en investeringen. Welke gevolgen een regel heeft op bijvoorbeeld consumentenbelangen of het milieu wordt veel minder belangrijk gevonden. In het huidige voorstel wordt het meewegen daarvan slechts in een voetnoot genoemd.Bedrijvenlobby aan het roer?
Het voorstel van de Europese Commissie om in deze nieuwe raad te gaan samenwerken met de VS leunt sterk op de ideeën van de Europese en de Amerikaanse bedrijvenlobby, verenigd in BusinessEurope en de US Chamber of Commerce. Die zijn er groot voorstander van dat lobbygroepen via de RCB rechtstreeks inspraak krijgen in de vormgeving van wetten regelgeving. De machtige bedrijvenlobby aan weerszijden van de oceaan zal het proces van ‘regelgevende samenwerking’ gemakkelijk kunnen domineren. Ook kunnen internationaal opererende bedrijven al in een heel vroeg stadium dreigen met investeringsclaims (zie claim 5) om zo wetsvoorstellen die hen niet aanstaan van tafel te krijgen. Hiermee raakt het bedrijfsleven rechtstreeks aan nationale en Europese regelgevende bevoegdheden en democratische besluitvorming. Regelgevende samenwerking wordt ook wel het legaliseren van lobby genoemd.
9 Bijdragen
dvhaaren
bps
Grootheidswaan verdraagt geen kritiek, correctie en concurrentie in en van een democratie.
Molenaer
Nando
Ian
bps
Democratie en markt hebben dan ook hetzelfde kenmerk: nl. vrije keus.
Vrije keus om het goede minstens te behouden en het slechte af te keuren.
Dan kan het slechte vervangen worden door iets beters of iets nieuws.
Dat is innovatie.
Innovatie ontstaat m.n. door druk of prikkel van consumenten om problemen op te lossen
en in behoeften (zoals veiligheid, gezondheid, voedsel en gemak) te voorzien.
Dan is er markt voor die innovatie en wordt die financieel succesvol.
Zonder democratie en markt loopt de economie vast.
Die innovatie komt er niet als het slechte niet wordt afgekeurd.
Zonder afkeuring van teflon is er veel te weinig prikkel om voor teflon te innoveren,
http://www.ftm.nl/exclusive/hoe-dupont-met-teflon-een-ongekende-milieuramp-veroorzaakte/
Zonder afkeuring van glyfosaat is er veel te weinig prikkel om voor glyfosaat te innoveren,
http://www.ftm.nl/exclusive/roundup-is-dood/
De roekeloze en onverantwoorde verspreiding van schadelijke stoffen schaadt en remt innovatie.
Verantwoord gebruik zonder roekeloze verspreiding, zou stoffen voor incidenteel en noodzakelijk gebruik zolang kunnen behouden vanwege hun bruikbare eigenschappen.
Daarom is het TTIP en GMO’s als Dupont en Monsanto zwaar aan te rekenen dat die de nodige
innovatie belemmeren door ontkenning ten behoeve van korte termijn winstbejag
ten koste van het lange termijn belang van hun klanten; consumenten,
ten koste van innovatie en maatschappelijke en economische vooruitgang,
en ten koste van onze wereld om in en mee te leven.
Daarom kost TTIP economie, welvaart en welzijn,
en democratische wetgeving.
Als TTIP economie bevorderend moet gaan werken, moet de voortgang en vooruitgang niet belemmerd worden met risico, wantrouwen, kostendruk, en regeldruk dat marktpartijen als GMO eenzijdig beschermd en overwicht geeft.
Concurrentie moet er zijn om prijsconcurrentie met verschil, innovatie en diversiteit te ontwijken.
De unificatie, zoals VS en EU vo
bps
Een actieve democratie dwingt de politiek tot kracht, kunde, vaardigheid en inzicht om de weerstanden bij dispuut te overwinnen, zodat het beste er wordt uitgeperst.
Actieve democratie is het enigste vreedzame middel om een opkomende overheersing of dictatuur te voorkomen.
Een passieve democratie schakelt zichzelf eens uit door een dictatoriale overheersing.
jsmid
bpsbps
jsmidDat bedoel ik dan ook uitdrukkelijk als ik het heb over gelijke rechten, plichten en kansen. Ik vind dat belangrijk. Ik heb ervaring daarmee. D.w.z., dat het er niet is.