Jacob Gelt Dekker herstelt in Washington DC van een overdosis nieuws. Een denderende stoet motoren met Sarah Palin voorop deed hem even denken dat de aarde verging, maar helaas...

De Japanse kernenergieramp valt tegen nu er maar één dode is gevallen, terwijl de wereld schrap stond voor duizenden slachtoffers of zelfs miljoenen; levens die onnodig opgeofferd zouden worden aan hebzucht van de moderne economie en verdwaasde onverantwoorde technologie. Vorig jaar zomer liep de grootste olieramp alle tijden in de Golf van Mexico ook al met een sisser af. Niemand heeft er nog een woord over gehoord, laat staan teerballen gevonden of is voor eeuwig verwoeste stranden en totaal vervuilde natuurgebieden tegen gekomen.

De Arabische lente is ook bijna in de zomer beland en het schiet maar niet op met die gangster regeringen; zelfs Gadaffi zit nog in het zadel om maar niet te spreken van de massa moordenaar president Assad. De democratie rel van Tahrirplein is ook niet meer leuk nu de euforie is weggeëbd.

En dan was er nog even wat zoetsappig gezemel over een of ander koninklijk glamour huwelijk in London, maar ook die kinderen moesten hun feestpakjes weer in de kast hangen en aan het werk gaan.

Bij gebrek aan beter ging het mediavergrootglas nog eens over de mini financiële crisis in Griekenland, maar ook dat is al een uitgemolken verhaal waar geen eer meer aan te behalen viel, net zo min als die dubbeldip van de economische recessie, waar niemand meer in gelooft.

 

 

De wereld vergaat
Amerika kreeg een paar dozijn wervelstorm drama’s, maar dat is jaarlijks weerkerende oude koek van hartverscheurende tonelen, die iedere journalist slapend in elkaar kan draaien.

Osama Bin Laden en Mladic werden beiden van het lijstje van meest gezochte terroristen geschrapt; na 16 en 10 jaar werd ook dat hoofdstuk eindelijk gesloten. Met IMF chef Dominique Strauss Khan bleef het bij een uitspatting, die zich op de keper beschouwd niet kon meten met de strapatsen van president Bill Clinton met Monica Lewinsky.

De dollar/euro wisselkoers is weer op dezelfde waarde als vorig jaar, ondanks alle kleffe kletsverhalen van glibberige goudverkopers.

Het nieuws is moe en het publiek nieuws-moe. De stoere revolutionaire sexy binken van Generation Kill, met hun blik op oneindig, dolen nu doelloos, verdwaald door eindeloze lege virtuele Facebook vlaktes, onverschillig over het voorheen en hunkerend naar het nog niet geboren nieuwe.


Het einde van de wereld leek even een verademing in de saaie sleur van het dagelijkse nieuws. Eén of andere blikken dominee in Californië voorspelde dat 21 mei de wereld zou vergaan. Jammer genoeg ging het Laatste Oordeel feestje op het laatste moment niet door. Gelukkig beloofde de goedheilige man een herhaling op 21 oktober. HET, aldus de dominee, komt als een sluipende dief in het holst van de nacht, dus lekker spannend!

Nog even dacht ik dat de man op 29 mei nog gelijk ging krijgen, toen 30,000 motoren van Vietnam veteranen met Sarah Palin voorop in een oorverdovende optocht onder de vaan "Rolling Thunder" langs het raam van mijn hotelkamer op Pennsylvania Avenue in Washington DC denderden. Helaas, het bleek slechts een feestje ter ere van een vergeeld Aziatisch conflict.

 

De verlossing leek even nabij.

1000 jarig vrederijk?
Als Mubarak, Gadaffi, Ali, Saleh en Assad HET hadden zien aankomen, zouden ze toch wel iets ondernomen hebben, zou je denken. En vandaag, ondanks bosjes dagelijkse doden en totale chaos in die Islamitische landen, zien de Saoedi’ s geen reden ook maar iets te doen; een vrouw achter het stuur in Riyad ging vorige week nog de gevangenis in. Een revolutionaire imam verdedigde haar nog even met het argument dat vrouwen in Mohammeds tijd ook ezels aanstuurden, maar de goede man moest spoedig het loodje leggen tegenover de almachtige prinsen.

Er staan nog wel wat kleine potjes op het vuur, zoals de Noord/ Zuid Soedan splitsing op 7 juli. Door flinke knokpartijen in Abuye vorige week, moesten de begrafenisondernemers weer overtijd werken.

Toch, het is maar een slome tijd. Zou het duizendjarige vrederijk, waar christenen zo vurig naar verlangen, zijn aangebroken? Als dat zo is, is het wel dodelijk saai en hoog tijd voor weer wat leven in de brouwerij.
 

Hoewel Jezus toch ook knap wat deining kan veroorzaken.