Crisis over, herstel, einde recessie: me hoela!

De laatste dagen heeft het offensief echter hysterische trekken gekregen.Drie dagen geleden kwam Het Financieele Dagblad met de kop: 'Economie van eurozone worstelt zich langzaam uit recessie'. De dag erna had de Wall Street Journal een soortgelijke boodschap: 'Europe heads toward recovery, but slowly'. Weer een dag later bracht de hoofdeconoom van ABN Amro bij KvdB de blijde boodschap dat er nu toch echt licht aan het einde van de tunnel gloort. En diezelfde dag zei ING-bovenbaas Hommen in De Telegraaf: "Er zijn tekenen dat we het dieptepunt voorbij zijn."Natuurlijk snap ik dat u dat crisisgelul spuugzat bent. Dacht u dat ik het leuk vond om week in week uit op radio, televisie, in krant en weekblad mijn kommer en kwelverhalen te slijten? Maar crisis over, herstel, einde recessie - me hoela! Een voorbeeld. Veel poeha wordt er gemaakt van de aantrekkende werkgelegenheid in Spanje. In juli zou het aantal geregistreerde werklozen zijn gedaald met 65.000 tot 4,7 miljoen, wat beduidend minder was dan verwacht. Klinkt goed, ware het niet dat het leeuwendeel van de daling komt door het toerisme en dus seizoensgebonden is. Gecorrigeerd voor dit soort effecten is het aantal werklozen met 7591 gestegen. Wat nou herstel? Nog een voorbeeld. Frankrijk viert een lichte daling van het handelsbalanstekort als begin van de wederopstanding van La Grande Nation: vlaggen uit, vuurwerk boven de Champs- Élysées, Rafales met tricolore rookpotten boven Parijs. Maar er wordt niet bijverteld dat die daling volledig voor rekening komt van instortende importen als gevolg van krimpende consumentenbestedingen - en dus eerder een teken van voortdurende crisis is dan van economisch herstel. En dan Griekenland. Ja, de snelheid van de krimp is aan het afnemen. Ja, de exportsector toont tekenen van leven. Ja, de werkloosheidsgroei is tot stilstand gekomen. Maar mensen, da's geen herstel. Dat is simpelweg het nieuwe normaal, na een vierjarige economische apocalyps die de Griekse levensstandaard heeft gereduceerd tot het niveau van midden jaren tachtig, toen het land nog in het rijtje van arme, maar opkomende economieën stond. Het herstelsprookje heeft maar één doel: u tot uitgeven verleiden, in de hoop zo de schatkist weer te vullen. Na de banken mag Plompie nu ook de overheid redden. Crisis over, herstel,einde recessie: me hoela!