Ondanks de ramp in Italië blijft de loveboat-industrie groeien. Jacob Gelt Dekker gaat er - letterlijk - van over zijn nek. 'Waarom kiept u al uw stront overboord?'
Lunch met Michael Ronan en Craig Milan, President en Senior Vice-President van Royal Caribbean International & Celebrity Cruises. Locatie: Key West (Florida), een ijskoud airconditioned restaurant aan de zee. De beide opperhoofden van Royal Caribbean, met 30 procent van de wereldcruise markt, repten met geen stom woord over de in de Tyrrheneische zee bij het eiland Giglio, aan de grond gelopen Ms. Costa Concordia.
Het 114,137 gton passasierschip monster met 3,229 passagiers en 1,023 bemanningsleden en blijkbaar een stomdronken of knettergekke kapitein, liep vast en kapseisde op 13 januari. MS Costa Concordia is eigendom en wordt geëxploiteerd door Carnival Corp. PLC., en dat is de collega concurrent van Royal Caribbean. 'Daarover kunnen wij niet spreken,' was het afgemeten antwoord.
Keurige ingeblikte antwoorden rollen gladjes van de gespleten aanvoerderstongen. Ze waren blijkbaar door een PR bedrijf stevig voorbereid.
'De wereld kent maar 281 cruise schepen, die jaarlijks 18,7 miljoen toeristen vervoeren. De markt groeit 7,25 procent en er komen in de komende twee jaar zeker 20 schepen bij, vooral in de 6,000 passagiers klasse. Onze groeimarkten zijn vooral China. Brazilianen geven per passagier meer geld uit dan wie dan ook. De markt globaliseert en de bestemmingen internationaliseren meer dan ooit tevoren. Er zijn nu 60,000 aanleg- en ankerhavens wereldwijd, terwijl er tien jaar geleden maar 14,000 waren. Ja, ja, u bent goed geïnformeerd, de schepen worden steeds groter en zijn in tien jaar gegroeid van de 2,000 passagiersklasse naar 6,000.'
Is het waar dat u alle rioolwater van die duizenden dagelijks op open zee loost?
'Wij vervuilen niets, meneer, en voldoen aan alle voorschriften. Er wordt intern gezuiverd. Onze schepen zijn drijvende hotels met alle voorzieningen.'
Heren, stront is stront. Gaat het nu overboord bij uw maatschappij of niet? Ik zeil maar een bescheiden bootje, maar iedere keer wanneer ik op de Middellandse Zee in zo’n poepbad van jullie kom, ga ik over mijn nek. Met de nieuwe enorme reuzenschepen moeten de zeevaartkanalen naar de eilanden toe, naar die 60,000 aanleg- en ankerplaatsen, ook steeds dieper en breder worden. Hebt u wel eens bedacht wat al die rotzooi en bagger voor het zeemilieu betekent?
'Wij werken nauw samen met de plaatselijke autoriteiten en het is aan de lokale overheden om eventueel maatregelen te treffen, niet aan ons.'
Heren, de ramp van Giglio toont toch wel overduidelijk aan dat die kapitein geen volwassen verantwoordelijkheidsgevoel had. Als ik het goed begrijp uit de media, meneer de kapitein wilde wat dichter bij het huis komen van een bemanningslid op het eiland Giglio, om te kunnen opscheppen. En, wonder boven wonder, de kapitein gleed toevallig uit en belandde als eerst passagier in de allereerste reddingsboot om aan land te gaan.
Ik dacht altijd dat de kapitein de laatste was en nog beter met zijn schip verzoop.
'Ja, gniffel, gniffel. Trieste zaak. Ja, ja, maar onze Royal Caribbean kapiteins werken dag en nacht en volgen opleidingen en training van zeer vele jaren. Gelukkig dat het publiek dit soort zaken snel vergeet. Ja, wij blijven grote markt groei verwachten.'
Michael maakte even een bescheiden grapje, blijkbaar om mijn grimmigheid te ondervangen.
'Newly weds, overfeds and nearly deads,' was ooit de spottende slagzin voor onze markt, maar dat is onzin hoor, de gemiddelde leeftijd op de schepen is 42. Ja, misschien is er nu wel een kleine verschuiving vanwege de bevolkingsbubbel van de babyboomers, maar die zijn we natuurlijk met tien jaar kwijt.'
De wereldwijde luchtvaart verdrong de passagiersschepen van de jaren 1950 en ’60 voor altijd. De regelmatige lijndiensten naar de koloniën werden het eerst opgedoekt. Emigratiediensten naar Canada en Australië vulden nog even de platgevallen markt, maar niemand had verwacht dat deze industrietak dertig jaar later als een Phoenix uit haar as zou herrijzen. Zelfs de Holland-America Line, die allang niet meer in Nederland is gevestigd, pikt nog een graantje mee van de nieuwe markt.
Ondanks kidnappings van terroristen en piraten, enorme branden, mysterieuze epidemieën, wereldwijde milieuvervuiling, reeksen van belastingontduikingen en off shore-witwas praktijken blijft de cruise-industrie dus groeien. Ik zie het met lede ogen aan en nog meer na de onverkwikkelijke lunch met de weinig Koninklijke Royal Caribbean opperhoofden.
0 Bijdragen