
Een open brief van voormalig bankier Folkert Fennema aan Chris Buijink, voorzitter Nederlandse Vereniging van Banken 'Dit is geen "aanspreekbaar bankieren"'
Beste Chris,
Onze ontmoeting een paar maanden terug was prima. Een bescheiden lunch bij een gezamenlijke relatie en een groot scala aan onderwerpen. Ik weet dat ik een beetje sceptisch was. Met je voorgangers heb ik meerdere gesprekken gevoerd en het beeld bij voorzitterschap van de Nederlandse Vereniging van Banken is toch een beetje dat het een mooi rustig kabbelend voorportaal richting pensioen is. Niet al te druk meer maken, het echte werk zit erop. Veel koffie drinken en als het een beetje kan toch zeker iedereen te vriend houden. Niet de hemel bestormen, geen Don Quichot en niet belerend, want anders is je mandaat zo weg. Mijn beeld van jou was echter anders. Je sprak over je missie om het geschade vertrouwen terug te winnen van de maatschappij, het kritisch kijken naar gemaakte fouten en het nieuwe kernbegrip: 'Aanspreekbaar Bankieren'. En ik geloof je. Je bent lekker actief, ook in de media en twittert er bovendien frequent en vooral optimistisch op los. Open, transparant en op naar een nieuwe toekomst.
Gesloten deuren
'Aanspreekbaar Bankieren'. Ik lees het ook op de site van de NVB. Dat is mooi, klinkt ook echt goed. Zo moet het! De vraag is echter: hoe bereiken we dat. Ik zat een interview te lezen van Van Olphen over de goede onderliggende winst van SNS bank, las dat Moerland als commissaris bij Enexis is benoemd en bekeek een aantal NVB artikelen die gaan over het eigen vermogen van banken, herkapitalisatie, Europese voorwaarden, et cetera. Er knaagt wat. Want hoe begrijpelijk en terecht deze macro discussies ook zijn, de dagelijkse praktijkervaring van de ondernemer en de consument is de toets voor 'Aanspreekbaar Bankieren'. Hoe was het ook al weer... een negatieve ervaring wordt vele malen vaker doorverteld dan een positieve ervaring. En de praktijk is er helaas een van macht, angst, willekeur en gesloten deuren.'de praktijk is er helaas een van macht, angst, willekeur en gesloten deuren'Ik zal je een voorbeeld geven. Deze week meldde zich een nieuwe klant bij me, een agrariër. Zijn spaarsaldo werd zonder aankondiging en tegen zijn wil gebruikt om een voor de bank onrendabel euribor krediet af te lossen. Telefoontjes, e-mails en een verzoek voor een afspraak. Het leverde allemaal niks op. In dit geval ging het om Friesland Bank en Rabobank Leeuwarden. Uiteindelijk werd een voorstel voor een afspraak op 8 maart a.s. gedaan, eerder was niet mogelijk want de betreffende medewerker ging eerst op vakantie. Oh ja, we mochten ons ook wel direct tot tot een advocaat wenden. Chris, hoe vecht je tegen onverschilligheid, traineren en onwil om tot een oplossing te komen? Dit is geen 'Aanspreekbaar Bankieren'. De klant is witheet en gefrustreerd en schakelt een advocaat in. Maar... wie heeft er pijn bij de bank? En wie heeft de diepste zakken? Wie kan het beste rekken totdat de ondernemer het niet meer trekt? Dit is macht, toch?
15 Bijdragen
Floris Vogel
Folkert Fennema
Floris VogelMijn periode bij Friesland Bank en Rabobank daarvoor was eigenlijk tot 2009 heel prima. Friesland Bank had tot die tijd mi veel aandacht en tijd voor de klant. Natuurlijk was tot dat moment de "markt" ook relatief goed, maar de klant kon investeren met behulp van de bank, de klant betaalde acceptabele rentes en de bank kreeg daarvoor een meer dan prima verdienste terug. Na 2009 veranderde dat. Compliance, Riskmanagers en Bijzonder Beheer kregen de overhand en het ging niet langer over klanten, maar over rapportages, spreadsheets en DNB/AFM. De klant verdween uit beeld, het ging alleen over cijfers en de kredietkraan werd dichtgedraaid. Een logische tegenreactie op de goede tijden alleen de grote vraag is hoe je op klantniveau handelt in dit soort tijden. Dit los van het feit dat Compliance en Riskmanagement nooit de oplossing is gebleken. Na 2009 ontstonden er ook bij Friesland Bank veel discussies over dit soort thema's waar uiteindelijk intern grote verdeeldheid over was. Van de 18 directeuren bij Friesland Bank waren er 2 verantwoordelijk voor de klant. Bij de start van mijn eigen bedrijf heb ik besloten mijn interne kennis van de bankwereld uitsluitend en alleen in te zetten aan de ondernemerskant.
Folkert Fennema
Tybalt Verander- en interimmanagement
looxcie
Folkert Fennemapeter
looxcieVerkoop van renteswaps. Meest onnozel product wat er maar is voor bedrijven. Slechts geschikt voor pensioenfondsen, verzekeraars, grote corporate bedrijven. Wie stamt er nog uit de tijd van een lening met een vaste rente? Alsof de renteswap voordelen biedt voor de klant.
U was zeker tegenstander meneer Fennema? Kan me herinneren dat ik u in het programma van Brandpunt zag en er bezwaren tegen maakte voor een klant van Rabobank. Waar was u verzet in Friesland Bank tijd?
peter
peterCorrectie: de liquiditeitsopslag die behoort bij de 7 jaars looptijd.
Floris Vogel
Folkert FennemaLudovikaa
Folkert FennemaPeterO
Ludovikaapeter
Floris VogelSpeculaas
Om met Willem van Oranje (Guillaume d''Orange) te spreken : Ayez pitié de mon pauvre peuple''
PeterO
Ze hebben niks geleerd, de boeven. Ze komen pas in beweging als woedende menigten hun kantoren komen plat branden.
boer breekt klomp
mtbvwelie
Toezicht! wow ja voor de ZZP-er, die gelijk de bank uit wordt gemept. Normen uit de wet? Hou toch op, elke bank past haar eigen normen toe. En toen was het sprookje weer uit.
Slaap lekker.
boftm
Heb je de reactie van NVB van 23 maart 2015 al gelezen
Bijgaand NVB
Qt
"We could, but we shouldn't"
Gepubliceerd op 23 maart 2015
Een paar weken terug wijdde Tegenlicht een
uitzending aan Joris Luyendijk's boek "Dit kan niet waar zijn - onder
bankiers". Ik vond Tegenlicht over the top gaan met de lange fragmenten
uit Hollywood krakers en de foto's van Nederlandse (bank)bestuurders op
ramen op de Zuidas. Maar..... "het boek is beter dan de film" en zeker
relevant, ook voor banken in Nederland.
"Hoe kunnen die mensen met zichzelf leven?".
Met die beginnersvraag toog antropoloog en journalist Joris Luyendijk naar de
City, het Londens zakencentrum, voor zijn onderzoek naar de oorzaken van de
bankencrisis. In "Dit kan niet waar zijn - onder bankiers" doet hij
verslag van intrigerende ontmoetingen met zakenbankiers in het hart van de
haute finance. Ontmoetingen waarbij zijn gesprekspartners onder voorwaarde van
anonimiteit, over hun werk vertelden. Die gesprekken leveren een grimmig beeld
op van zakenbanken waar alles draait om geld verdienen, veel geld verdienen. En
waar weinig oog voor de medemens is, of het nu om de collega of de klant gaat.
Inktzwart
"Caveat emptor", je moet weten wat je koopt,
blijkt het motto in de City. Koop je een produkt, waar je nauwelijks wat aan
hebt, tegen een veel te hoge prijs, dan is dat je eigen verantwoordelijkheid.
De City bankiers verkopen het je graag. "Hoe je zonder ook maar één wet te
overtreden mensen te grazen kunt nemen.", aldus Luyendijk. Het beeld dat
zijn gesprekspartners schetsen van Britse
zakenbanken is inktzwart. Bankiers die hun doelen niet halen of zich
niet aanpassen aan de norm van graaien ten koste van de klant, worden op
staande voet ontslagen en kunnen gaan met een kartonnen doos met de eigen
bureauspulletjes onder de arm. Voor elke jaarwisseling vindt er een
ontslagronde plaats, zodat de overlevers meer uit de bonuspot kunnen krijgen.
Een pervers systeem waar de
boftm
boftmInderdaad banken zijn geen echte bedrijven in de zin dat de top afgerekend wordt bij
wanprestaties. Aangezien het geen echte bedrijven zijn, is het niet meer dan
logisch dat eigen beloningssystemen , dat ze zelf mede mogen bepalen, ook niet
de gebruikelijk marktconforme regels volgen. Maar los van de gebruikelijke
markt werking voor beloning heeft deze top een ander mankement op ethisch
niveau. De top heeft geen enkele affiniteit (lees kennis) betreffende ethisch
en moralistische denkpatronen. Zonder dit besef zou je zelfs kunnen zeggen dat
zij niets verkeerds doen. Het probleem is dat het niveau onder de top, die dit
ethische besef waarschijnlijk wel heeft, zich aanpast bij de normen (beter
gezegd normenloosheid) van het top management. Wat kunnen deze lagen anders
doen?
We zouden kunnen proberen om de lagen onder de top van informatie te voorzien
hoe een normenloos top-management te herkennen en handvatten aan te reiken die
ze kunnen gebruiken zichzelf te blijven, zonder angst, boosheid en verdriet, om
via normaal gedrag het top managment binnen het gareel te manoeuvreren.
Ieder ander commercieel bedrijf die al zolang en zoveel negatieve en woedende berichtgeving over zich heen zag komen zou allang failliet zijn gegaan. De conclusie is dus nu gemakkelijk getrokken: Banken zijn geen commerciële bedrijven die op een
normale vrije marktconforme wijze consumenten en andere markten bedienen en
daarom in hun huidige vorm geen bestaansrecht meer mogen hebben.
Hoge beloningsstructuren passen al helemaal niet bij deze gefailleerde
bedrijfstak. Mij dunkt dat we de banken nu genoeg tijd (zo'n 7 jaar !!) de
gelegenheid hebben gegeven zich aan te passen en te verbeteren. Omdat het nu
evident is dat banken daartoe niet in staat zijn, moeten wij het initiatief
nemen een nieuwe manier/ structuur te vinden die gaat onderzoeken hoe wij de
financiële wereld opnieuw gaan organiseren en controleren
D