
Kunnen we ons monetaire systeem op een eerlijker manier organiseren? Lees meer
Waarom is de creatie van geld in handen van – particuliere – banken? En moet dat altijd gepaard gaan met schuld? Ofwel: kunnen we ons monetaire systeem op een eerlijker manier organiseren?
Dat zijn vragen waar menig econoom zijn tanden op heeft stukgebeten. Toneelgroep De Verleiders zette een brede discussie in gang door op te roepen tot een burgerinitiatief. Met 120.000 handtekeningen moest de politiek wel reageren en nadenken over de aard en het wezen van ons geld en hoe het wordt gecreëerd. Dat leidde tot een opdracht voor de Wetenschappelijk Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) om onderzoek naar geldschepping te doen.
Op Follow The Money begon het debat in 2015, toen auteur en voormalig bankenlobbyist Robin Fransman reen open brief aan het toneelgezelschap schreef, die werd beantwoord door Martijn Jeroen van der Linden, bestuurder van de stichting Ons Geld. Daarnaast gaven tientallen lezers in het discussieforum hun visie op wat misschien wel de grote vraag van het moment is: van wie is ons geld eigenlijk?
Aan een digitale euro die niet met banken concurreert, heeft niemand iets
Als we de economen van morgen niet anders opleiden, blijft de wereld op dezelfde voet doorgaan
Geld bepaalt alles, maar bijna niemand snapt het. Reis door onze kaart en ontdek hoe ons geldstelsel in elkaar zit
De ECB deelt miljarden uit aan private banken en stuurt onze overheid de rekening
De belastingbetaler mag nu ook de verliezen van De Nederlandsche Bank betalen
De ontrafeling van ons geldstelsel
Nederlandse regering presenteert voor het eerst een visie op de digitale euro
Wordt digitaal contant geld programmeerbaar, en gekoppeld aan je identiteit?
De strijd om het digitale geld is losgebarsten
‘Ons geld is stuk’, maar is bitcoin echt de oplossing?
De échte reden dat de saaiste bank van Nederland er niet mag komen
Minister van Financiën Dijsselbloem en De Nederlandsche Bank (DNB) dwarsbomen het experiment met een depositobank. Ze voeren juridische richtlijnen op als officiële barrière voor de bancaire innovatie, maar onderbouwing ontbreekt. De spinsels van de minister vormen een juridisch rookgordijn dat de ware toedracht verhult.
Het is de meest veilige manier van bankieren die je kunt bedenken: de digitale versie van de sok onder het matras. Er werd zelfs een Kamermotie aangenomen om te onderzoeken hoe een innovatie-experiment met 'de saaiste bank van Nederland' mogelijk gemaakt kan worden. Het mocht allemaal niet baten: de depositobank van Stichting Full Reserve is na twee jaar nog geen stap dichter bij een bankvergunning.
Gedurende die twee jaar fungeerde Stichting Full Reserve vooral als het ‘balletje’ in een pingpongwedstrijd tussen De Nederlandsche Bank (DNB) en het ministerie van Financiën. De Stichting werd van het kastje naar de muur gestuurd, om uiteindelijk in mei 2017 van minister Dijsselbloem te horen te krijgen dat Europese richtlijnen een belemmering zouden vormen voor de toelaatbaarheid van de bank.
Richard van der Linde kwam in 2015 op het idee om een depositobank op te richten: een ‘bewaarbank’ die geen leningen verstrekt, maar je geld veilig in een (digitale) kluis bewaart. Het is de digitale variant van cash geld: het zit alleen in jouw (digitale) portemonnee en je kunt er via je pinpas mee betalen in de winkel. Op dit moment bestaat er geen bank die dat doet — al onze banken zijn tegelijk bewaarbank en uitleenbank.
Bewaren andere banken mijn spaargeld dan niet in een kluis? Nee. Banken verdienen geld door slechts een fractie van het bij hen geparkeerde spaargeld aan te houden en veel hogere bedragen voor eigen rekening uit te lenen. Banken creëren zo nieuw geld met het verstrekken van leningen. Daar verdienen ze aan, want over die leningen moet rente worden betaald.
Als alle spaarders tegelijk hun spaargeld zouden ophalen bij de bank, ontstaat er een zogenoemd liquiditeitsprobleem: er ligt niet genoeg geld in de bankkluis om iedereen zijn geld terug te geven. De depositobank biedt daar een alternatief op door het geld wél in kas te houden. Het voorkomt daarmee ook solvabiliteitsproblemen die kunnen ontstaan wanneer veel uitstaande leningen niet meer worden terugbetaald; depositobank verstrekt immers geen leningen.
Je ontvangt geen rente op je spaargeld, maar krijgt in ruil daarvoor wel zekerheid dat je je geld niet kwijt raakt. Dat is interessant voor mensen die geen risico willen lopen dat een bank door een crisis het geld niet kan verstrekken. De stichting heeft geen winstoogmerk, maar moet wel de operationele kosten kunnen betalen. Daar moet je als klant dus een klein bedrag voor betalen.
Van der Linde schreef op FTM een serie artikelen over de Depositobank.
Kamer onvolledig ingelicht
Niet alleen hebben de minister en DNB veel kostbare tijd verspild om tot de conclusie te komen dat Europese richtlijnen een depositobank in de weg staan; ook de onderbouwing van Dijsselbloem ontbreekt in de Kamerbrief, waarmee hij op 2 mei het parlement inlichtte. Sterker nog: de juistheid van het oordeel wordt door Richard van der Linde en Anne Hakvoort — voormalig voorzitter respectievelijk de juridisch adviseur van Stichting Full Reserve — in twijfel getrokken.
Het verslag van FTM over deze casus vormde voor SP-kamerlid Renske Leijten aanleiding om de minister op 4 juli te vragen zijn bevindingen te onderbouwen. Leijten wijst Dijsselbloem terecht op het ontbreken van argumentatie.
Zonder goede informatie kunnen Kamerleden hun controlerende functie niet uitvoeren
Een kwalijke zaak, want zonder goede informatievoorziening kunnen Kamerleden hun controlerende functie niet fatsoenlijk uitvoeren. Toch is deze gang van zaken geen incident bij het ministerie van Financiën. CDA-kamerlid Pieter Omtzigt zette vorige week in een opiniestuk op FTM nog uiteen hoe ook staatssecretaris Eric Wiebes informatie achterhield, ditmaal over de gang van zaken bij de belastingdienst.
Juridisch oordeel
Leijten vraagt Dijsselbloem specifiek naar de mogelijkheden om de depositobank mogelijk te maken binnen artikel 3:4 in de Wet op het financieel toezicht (Wft). Dit was namelijk het voorstel van Hakvoort, de juridisch adviseur van Stichting Full Reserve. Dijsselbloem gaat in zijn brief niet in op de suggesties van Hakvoort, maar verwijst simpelweg — in één zin, en zonder specifiek te worden — naar Europese richtlijnen als juridische belemmering voor een depositobank.
Om beter inzicht te krijgen in de verschillende lezingen van de wet, deed FTM rondvraag bij juridisch experts in het niche-gebied dat financieel recht heet. Het bleek bijzonder moeilijk om kundige juristen te vinden die bereid waren hun onafhankelijk oordeel over deze casus te geven: binnen de kleine groep van financieel juristen vindt het merendeel dat hun huidige of voormalige 'advocatuurlijke relatie met DNB' hen belet om een publieke toelichting op de letter van wet te geven. Klaarblijkelijk is ook het lezen van de wet niet onfeilbaar of onafhankelijk van arbeidsrelaties: DNB is nu eenmaal een belangrijke werkgever in dit vakgebied.
Een aanpassing van de richtlijn is niet vereist
Advocate financieel recht Hester Bais was wél bereid om de betreffende stukken door te nemen. Haar oordeel bevestigt het verhaal van Hakvoort: ‘De Europese finaliteitsrichtlijn is gewoon in de Nederlandse faillissementswet geïmplementeerd. Daar valt artikel 3:4 van de Wft ook onder.’ Om binnen dit wetsartikel op zoek te gaan naar een juridische mogelijkheid voor de depositobank, is een aanpassing van de richtlijn dus niet vereist.
In de Wet op het financieel toezicht (Wft) bestaat al een ‘opt-in b’-vergunningsmogelijkheid voor een 'vrijwillige bankvergunning'. DNB en AFM schrijven ook over de opt-in vergunning in hun rapport Maatwerk voor innovatie: 'dit type vergunning kan in specifieke gevallen uitkomst bieden.'
Volgens Anne Hakvoort zou dit voor depositobank het geval kunnen zijn. De vergunning geeft alleen nog geen toegang tot het Europese betalingssysteem (Target2), maar daar is een oplossing voor te bedenken. DNB zou de voorwaarden van toelating tot de Nederlandse tak van Target2 kunnen aanpassen. Een opt-in-vergunning en een wijziging in de toelatingsvoorwaarden door DNB zouden een experiment met de depositobank juridisch mogelijk kunnen maken zonder Europese toestemming.
De minister schrijft in zijn brief aan de Kamer op 2 mei: 'Alleen de ECB [Europese Centrale Bank, red.] is bevoegd de voorwaarden van toelating tot Target 2 NL te wijzigen.' Een onderbouwing voor deze stelling wordt niet gegeven. Hakvoort vraagt zich af waarom DNB niet zelfstandig bevoegd zou zijn om deze voorwaarden te wijzigen: zij vindt in ieder geval geen grondslag terug in de wijzigingsbepaling in de voorwaarden. ‘DNB krijgt daarin juist de eenzijdige bevoegdheid om de voorwaarden te wijzigen zonder dat een voorbehoud voor instemming van de ECB wordt gemaakt.’
Hakvoort: ‘En zelfs als de ECB wél instemming moet verlenen, waarom wordt deze instemming dan niet verzocht?’ Een legitieme vraag, die niet alleen Hakvoort stelt, maar die ook officieel is ingediend door SP-kamerlid Leijten. Zij wil van de minister horen of hij het met Hakvoort eens is. Deze keer mét onderbouwing van zijn oordeel.
Risico
Het lijkt er dus op dat de minister flink wat creatieve juristen aan het werk zal moeten zetten om met een geloofwaardig antwoord op de nieuwe Kamervragen te komen.
‘Het gaat in deze zaak echter niet zozeer om de juridische details,’ zegt ook Edgar Wortmann, jurist van Stichting Ons Geld. Deze stichting wil geldcreatie onder publiek bestuur wil plaatsen. Wortmann is vanuit zijn betrokkenheid bij Ons Geld ingewijd in het onderwerp van monetaire vernieuwing en volgt de depositobank op de voet. Zijn oordeel: 'over juridische details valt altijd te twisten, maar dat ze een depositobank in de weg staan, acht ik een drogreden. Juridische details worden voortdurend omzeild, aangepast en opgelost. Ook in Europa. De hoofdregel is “waar een wil is, is een weg”.’
Wortmann meent dat de Kamerdebatten over details in de regelgeving slechts een afleiding zijn van het echte knelpunt: risico. ‘Wanneer de Depositobank zonder beperkingen wordt toegestaan, kan dat financieringsproblemen veroorzaken bij reguliere banken. Dat zou de financiële instabiliteit versterken.’ Het mogen stallen van geld bij een depositobank creëert namelijk een nieuwe mogelijkheid voor de burger om geldtegoeden weg te halen bij commerciële banken.
In ons huidige banksysteem heb je als klant eigenlijk geen keuze
Deze banken gebruiken dat spaargeld nu voor hun eigen financiering. Waar ‘normale’ bedrijven hun bedrijfsactiviteiten financieren met eigen en vreemd vermogen, hebben banken het unieke privilege dat ze hun bedrijfsactiviteiten daarnaast ook kunnen financieren met het spaargeld van hun klanten.
In ons huidige banksysteem heb je hier als klant eigenlijk geen keuze over: ook al kies je er niet bewust voor om geld uit te lenen aan je bank, doe je dat in feite alsnog wanneer je je geld op een spaarrekening zet. Daarmee loop je ongewild een risico, maar je hebt geen alternatief; zonder bankrekening is het immers vrijwel onmogelijk om normaal deel te nemen aan het betalingsverkeer in de maatschappij.
Als bankklanten (doorsnee rekeninghouders, maar ook vermogenden en professionele ‘cash managers’) wél een alternatief krijgen en hun geldtegoeden weg kunnen halen bij de reguliere banken om ze te bewaren in de veilige haven van de depositobank, ontstaat er bij de gewone banken een financieringstekort.
Wortmann: ‘Vooral op de momenten dat het vertrouwen in banken wankelt, zou er een leegloop van geld uit het huidige banksysteem kunnen ontstaan. In tijden van voorspoed laten mensen hun geld renderen bij een reguliere bank, maar in crisistijd stallen ze hun tegoeden bij de depositobank.’
We moeten een fundamentele discussie over ons geldsysteem niet uit de weg gaan
Dat is volgens Wortmann de echte reden waarom DNB en het ministerie het experiment niet aandurven. Hij begrijpt de aarzeling wel. ‘De invoering van een relatief veilige haven zoals een depositobank vergt een beheerst en behoedzaam transitiepad. Daar moet goed over worden nagedacht. Het gesteggel over juridische details draagt daar alleen niet aan bij. We moeten een fundamentele discussie over ons geldsysteem niet uit de weg gaan, maar kijken hoe we dat stelsel simpel en stabiel kunnen maken. De Tweede Kamer was niet voor niets unaniem in haar wens om een veilige financiële haven voor de burger te creëren.’
Marktwerking
FTM-lezers bespraken met Richard van der Linde in de discussie onder dit artikel ook al het risico van een financieringstekort voor huidige banken. Van der Linde geeft aan dat de stichting dit risico al in hun eerste businessplan in kaart heeft gebracht en het eenvoudig kan worden begrensd. Dat is ook met DNB en de minister besproken.
Van der Linde: 'Door de grootte van de totale balans of het maximale bedrag per account te beperken is er geen enkele sprake meer van een systeemrisico. Bovendien hebben we het alleen nog maar over een experimentele fase. Om het hele systeem in gevaar te brengen moet de depositobank eerst nog even een overweldigend succes worden.'
‘Om het hele systeem in gevaar te brengen moet de depositobank eerst een succes worden.’
Van der Linde kan een lach niet onderdrukken wanneer hij de tegenstrijdigheid uiteenzet: 'Als de minister echt bang is dat het hele systeem in gevaar komt vanwege een overweldigend succes van depositobank, dan toont dat alleen maar aan dat de problemen met het huidige systeem groot zijn. In zo'n geval is er dus behoefte aan bancaire innovatie en moet je juist gaan experimenteren met alternatieven.'
Depositogarantiestelsel
Van der Linde kan wel een andere reden bedenken waarom Dijsselbloem geen fan is van het experiment met depositobank: 'Onze oplossing sluit niet goed aan bij de oplossingsrichtingen voor de bankenproblematiek waar Dijsselbloem op inzet — niet alleen in Nederland, maar ook in Europa.' Dijsselbloem heeft zich als voorzitter van de Eurogroep hard gemaakt voor een Europese bankenunie. Één van de pijlers van die bankenunie is het Single Resolution Mechanism (SRM), een mechanisme om probleembanken in Europa te redden.
Het Europese SRM lijkt qua werking op het Nederlandse depositogarantiestelsel (DGS). Dat is de regeling waarmee spaargeld tot 100.000 euro wordt gegarandeerd door de overheid. Wanneer een bank failliet gaat, worden andere banken verplicht om hieraan mee te betalen: het zogenaamde bail-in principe. Dat principe moet voorkomen dat alleen de staat en belastingbetalers voor de kosten opdraaien, zoals bij de bail-outs tijdens de kredietcrisis van 2008.
Paul Buitink, die deze maand Van der Linde opvolgde als voorzitter van de Stichting Full Reserve, legt uit waarom zowel het Single Resolution Mechanism als het Depositogarantiestelsel concurrentievervalsend werken: ‘Falende banken moeten worden gered door gezonde banken. Dat beschermt weliswaar de spaarder, maar introduceert ook een perverse prikkel om ongeoorloofde risico's te nemen. Risico en beloning lopen niet meer met elkaar in de pas. Wanneer het goed uitpakt, strijkt de risiconemer de winst op. Wanneer het fout gaat, draaien voorzichtige banken op voor het roekeloze gedrag van de cowboys.’
‘Wanneer het fout gaat, draaien voorzichtige banken op voor het gedrag van de cowboys’
De Stichting Full Reserve heeft een principieel bezwaar tegen het DGS. De depositobank wil immers het geld van haar klanten voor 100% veilig bewaren. Buitink: 'Dat is de essentie van onze propositie, en die kunnen we niet waarmaken als we verplicht mee moeten dragen in de risico's die andere banken nemen.'
Het toelaten van een depositobank zou volgens Van der Linde en Buitink bij kunnen dragen aan het afbouwen van het DGS. Nu lopen consumenten verplicht risico, omdat alle banken hun spaargeld weer uitlenen en geen enkele bank hun geld volledig in kas houdt. De overheid werpt zich daarom op als beschermer om met garantieregelingen de risico's voor de spaarder te beperken.
Als consumenten wél kunnen kiezen voor een veilig alternatief is die staatsgarantie eigenlijk niet meer nodig. 'Risico nemen wordt dan een vrijwillige keuze,' licht Buitink toe. ‘Met echte competitie in het bankenlandschap verdwijnt de huidige noodzaak voor de ingewikkelde en dure stapeling van garantieregelingen, wetten en het zogenoemde ‘prudentieel bankentoezicht’.'
Volgens Van der Linde heeft Dijsselbloem, gezien zijn eigen bijdrage aan DGS en SRM, natuurlijk wel even wat uit te leggen bij zijn Europese collega's wanneer er plots een Nederlandse bank komt die niet aan het DGS deelneemt. Dat ligt politiek niet zo lekker.
Disruptie
De grootste aarzeling om te gaan experimenteren met depositobank lijkt dus vooral voort te komen uit de potentie van het initiatief om de bankenwereld goed op zijn kop te zetten. Hoewel het concept van een bewaarbank niets baanbrekends is, zou het wel een grote transitie kunnen veroorzaken: het creëren van marktwerking in het bankenlandschap en het versimpelen van het bankentoezicht.
Het publiek krijgt met de komst van een veilige haven voor geldtegoeden een bewuste keuze: ofwel je geld veilig laten bewaren of het juist uitlenen voor rendement. Die laatste optie gaat gepaard met een risico, maar daar kies je zelf voor – in een transparante omgeving.
Schijnveiligheid lost niets op
Het dure en inefficiënte bankentoezicht, met al haar bijzondere regels, kan dan ook worden vereenvoudigd. Het is dan namelijk niet meer nodig om de burger te beschermen voor de verplichte en intransparante risico’s die hij of zij in het huidige banksysteem loopt: sparen is niet langer synoniem aan het financieren van je bank.
In een evenwichtig systeem zorgt een beetje gezonde competitie niet voor problemen. Een fragiel stelsel dat hier niet op is ingericht, kan niet van de ene op de andere dag omgaan met daadwerkelijke marktwerking. Daarom kan een transitieperiode uitkomst bieden, zodat banken de tijd krijgen om zich op een andere manier te financieren.
Om de transitie in te zetten moet je alleen wel gaan experimenteren met alternatieven. ‘Dat zal transparantie creëren en zeker stof doen opwaaien. De zombiebanken zullen worden ontmaskerd’, voorspelt Van der Linde. Het verbieden van innovatie, inrichten van nog meer ingewikkeld toezicht en het optrekken van juridische rookgordijnen draagt daar niet aan bij. Je houdt het vuil wellicht langer uit het zicht, maar schijnveiligheid lost niets op. Ook al is het vervelend werk, soms moet je gewoon gaan poetsen.
131 Bijdragen
Uitgelicht door de redactie
Arjan 7
Thomas BollenJa, uiteindelijk leent een CB dan de gestalde reserves van depositobank uit een bank met tekorten. Risico verschuift van depositobank naar de CB of beter gezegd, de belastingbetaler. Het spaargeld bij de depositobank is ontstaan door leningen. Het risico van die lening is nooit weg te nemen. Je kan het alleen maar elders beleggen
Roland Horvath 7
Nog een reden waarom een DGS een onding is. Af en toe is er in de economie een dipje. Dat zou volgens het huidige systeem moeten opgevangen worden door de banken. Als er één zou falen moeten de anderen bijspringen. Dus is er in feite maar één bank meer. Dat is onhoudbaar en onbetaalbaar. Veel eleganter en eenvoudiger is het de falende banken te laten falen.
2/ J. Dijsselbloem en De Nederlandse Bank zijn niets waard. Ze zijn in niets flexibel laat staan innovatief. Financiën moet een zogenaamd vak ministerie zijn zoals ook Verkeer en Waterstaat. Dat betekent dat de minister altijd een specialist in de materie moet zijn. Dus op Verkeer en Waterstaat een ingenieur en op Financiën een economist. En geen ingenieur in de landbouweconomie zoals nu.
Niels Alberts 4
Roland HorvathWant zoals het nu is, zit het er op de minst fijne manier van de burger tussenin: je MOET meedoen en jij draagt vooral de risico's.
Ik zou heel erg blij zijn met een regeling als een deposito bank. Hoogstwaarschijnlijk zou ik dan bijna direct (een deel van) mijn geld overzetten.
Hans 127 5
Niels AlbertsMocht u dat te riskant vinden, dan kunt u voor relatief weinig geld een kluisje huren bij (lachen!) uw bank. Wat er ook met die bank gebeurt, de inhoud van dat kluisje is van u.
Beetje Nederlander heeft al lang uitgerekend dat dit véél voordeliger is dan die paar tiende procent rente minus box3.
EN: je kan weer gewoon doen met je geld wat je wil. Schenken aan wie je het wil, ervan kopen wat je wil. Heerlijk die monetaire vrijheid!
IH Kamphuis 4
Hans 127Kid de Winter
Hans 127dit is ook al geen advies voor jonge mensen, die krijgen strax met de cashless society te maken, dan kun je helemaal geen kant meer op.
Lydia Lembeck 12
Kid de WinterOok voor 'gewone' uitkeringsgerechtigden is het geen goed idee. Conform het Protocol Huisbezoeken kan elke uitkeringsgerechtigde 'bezoek' krijgen van twee mensen van de lokale Sociale Dienst. Ze moeten zich legitimeren en ook al kan je ze toegang weigeren, de ellende die daarmee gepaard gaat is dermate groot, dat ze beter binnen kunnen komen. En dan... de uitkeringsgerechtigde moet ALLE kasten en lades en dergelijke openen en laten zien wat er in zit, op verzoek van het bezoek. Soms vragen ze of ze de matras mogen optillen.
Nee, dit is geen verzinsel. Dit gebeurt dagelijks in ons land bij mensen van wie de SD denkt dat ze een huisbezoek nodig hebben. Maar ook, als het zo uitkomt, om zo iedereen die ingeschreven staat, wat beter te leren kennen. In de steden wordt het vaak gedaan, als men denkt dat het nodig is.
Vanuit de SD wordt mensen vaak geadviseerd vooral CONTANT te betalen vanwege het overzicht op de uitgaven.
Danny Split 7
Lydia LembeckIk ken iemand waarbij de fotoalbums werden doorgebladerd, een ander die uit angst haar tweede tandenborstel onder de vloerplanken verstopt en een ander die een week lang een camera voor zijn huis geplaatst had, geplaatst door een zogenaamd controle bureau ingehuurd door de "sociale" dienst.
Lydia Lembeck 12
Danny SplitLydia Lembeck 12
Danny SplitDanny Split 7
Lydia LembeckDe sociale dienst intern is een kweekvijver van anti-sociale persoonlijkheidsstoornissen en narcisme, wat elke keer weer blijkt uit de vele ervaringen die mensen delen.
Dan is er nog het dwangarbeid " verplicht vrijwilligers werk", oftewel "Dienstplicht".
Mensen in de bijstand moeten iets bijdragen aan de maatschappij waar mensen met een vaste baan de maatschappij zo hard mogen beroven en beschadigen als de wet en haar mazen toestaat.
Ik heb zelf ooit 2 weken bijstand gehad tussen WW en nieuw contract in, ben ik 1 week gekort omdat ik 2 narcistische gestappo dames niet in mijn huis liet.
"Controleren of u hier wel echt woont"
Bijna...
Lydia Lembeck 12
Danny SplitToch werken er niet alleen gifkikkers. Er zijn genoeg medewerkers die, ondanks de trainingen die ze moeten volgen, nog steeds hun menswaardigheid niet zijn kwijt geraakt.
Overigens gaat het hier niet om dit onderwerp en zijn we ver afgedwaald, waarvoor excuses.
Erwin de Waard 6
Niels AlbertsBerend Pijlman 13
Roland HorvathRoland Horvath 7
Berend PijlmanUiteraard is zo'n minister een godsgeschenk voor de meeste ambtenaren.
Martin van den Heuvel 1 11
Roland HorvathTot in de jaren '90 al die regeringen zeiden: "ach, een crisis zoals in 1929 , dat krijgen we toch nooit meer, we zullen wel goed opletten". In 2008 werd die uitspraak volledig belachelijk gemaakt door de crisis die in Amerika ontstond in de huizenmarkt. De hypotheken van die huizen waren met verzekeringen en dergelijke door elkaar gehutseld en kapot geknipt in stukjes : waardepapieren. Die waardepapieren werden over de hele wereld verkocht aan banken. En de rest is geschiedenis.
Moraal van dit verhaal? Splits de banken en laat het zo.
Klein probleempje: dan krijgen we geen crisis meer en kunnen de liberale partijen ons niet meer wijsmaken dat we moeten "bezuinigen", zodat ze ons sociale stelsel om zeep kunnen helpen.
Hendrik Nolte 1
Roland HorvathRekeninghouders worden (gedeeltelijk) uit de wind gehouden voor mismanagement e.a. en dat is economisch en sociaal gezien een vele malen betere oplossing dan een 'bail-out'.
Hans 127 5
Peter Urbanus 5
Met al die berichtgeving over hypotheken, overheidsbeleid ter stimulering van het woningbezit, miljarden en triljarden etc, vraag je je steeds af: hoe is het in vredesnaam zover gekomen?
Roland Horvath 7
Peter UrbanusIn de EU is Dijs één van de belangrijkste pleitbezorgers van het eeuwig bestendigen van de schuldslavernij van Griekenland GR. Een geldtransfer in de eurozone van overschot naar tekort landen, zoals er één is in elk land van rijk naar arm door de SZ en de inkomsten belasting komt bij Dijs en Schäuble niet op. Het grootkapitaal en de superrijken zijn ziekelijk jaloers van de welvaart, de kennis en de burgerlijke rechten en vrijheden bij de 99%. En een Zwitsers combinatie van 2 munten, zoals de Franc en de -niet converteerbare- WIR sedert 1934, voor iedere lidstaat van de eurozone is meer dan één brug te ver voor financiën -analfabeten als Schäuble en Dijs.
Zoals door anderen gezegd, Dijs wordt nog CEO of voorzitter van de bestuursraad van een grote bank. Zoals G. Zalm.
wim de kort 8
die domweg doet wat hem is opgedragen door de heren. De pvda is al heel erg lang de kluts kwijt. Die 9 zetels zijn er eigenlijk 8 teveel, maar dat komt wel. Flapdrollen zijn het, echt bestuurders van deze tijd.
peter 695
wim de kortobvious evil systeem in stand houdt met ook uiteindelijk een globale ineenstorting(disaster!!),die zo groot(midden 2020..?)wordt dat 1929 een stroll in the park was..(10/15 jaar ellende..?)....al de dode mensen zie ik al..triest...zeer zeer misdadig dus..."to big to fail" is verzonnen door de banken zelf...?!!
Arjan 7
Paul en Richard, jullie stellen zelf randvoorwaarden aan een depositobank. Zij mag maar een beperkte omvang maximaal hebben. Daarnaast zijn er ook weinig alternatieven voor klanten aanwezig om uit te wijken naar andere banken dan grootbanken. Dat betekent dat uiteindelijk klanten nog steeds bij de traditionele banken bankieren met een lagere DGS. Er ontstaat dus niet een serieus alternatief waarbij dit een goed argument is om het DGS te verlagen. Vergeet niet dat het DGS juist in omvang is vergroot om meer veiligheid te bieden aan spaarders
Wie voor innovatie is in het bankenlandschap en vindt dat de systeembanken te aanwezig zijn, zou geen voorstander van een lagere DGS moeten zijn. Dat maakt het voor nieuwkomers en kleine banken juist lastiger. Een nieuwkomer heeft niet vanaf het begin het imago veilig, maar moet dat opbouwen. Ook zijn kleinere banken (wat startende partijen altijd zijn) veel risicovoller dan grote banken (bestaan onderzoeken over).
Het is veel beter om de bijdrage aan het DGS kritisch te herzien (hoewel dat al is aangepast naar meer bijdrage obv risico), en of de criteria niet te eenzijdig zijn. Dat kan Nederland zelf bepalen.Het verlagen van het DGS kun je doen als het bankenlandschap weer veel veiliger is. Daar is in veel landen binnen de EU geen sprake van. En we kunnen dat niet zelfstandig wijzigen omdat de dekking binnen de Europese Unie is vastgesteld op 100.000 euro. En laten we eerlijk zijn, jullie grootste bezwaar tegen het DGS is uiteindelijk dat de bijdrage aan het DGS volgens bestaande criteria het business model in de weg staat.
Richard van der Linde 2
ArjanVanuit dat perspectief kan je ons beoordelen. Alternatieven zijn ook welkom, maar als het een ander eindresultaat beoogt (in jouw geval mét DGS) dan is het appels met peren vergelijken.
En, DGS is verhoogd doordat Sarkozy ten tijde van de crisis een absolute garantie gaf op alle spaargelden bij Franse banken en ING daardoor een grote uitstroom van kapitaal in Frankrijk zag. Bos heeft als reactie toen de grens naar €100K opgetrokken en dat is -vanwege de politieke prijs voor het verlagen- nog steeds de grens. Paul (Buitink) heeft recent voor Café Weltschmerz een aantal economen van de grootbanken geïnterviewd en ook die pleiten allemaal voor verlaging.
Ons bezwaar staat nog los van de ex ante bijdrage; het probleem zit in de exposure. Wanneer een Nederlandse grootbank omvalt door een solvabiliteitsprobleem en de overheid niet bijspringt, raakt dit alle banken door de onderlinge exposure en het DGS. Een depositobank is op geen enkele wijze vernieuwend als ze daar (indirect) door wordt geraakt.
Arjan 7
Richard van der LindeDaarnaast moet je het DGS in het kader van de EU bekijken, want zij gaat daar over. Er zijn in de EU nog teveel zwakke banken, waarbij het verlagen van het DGS in mijn ogen nog te vroeg is.
Ik heb de gesprekken van Paul gezien. Het is vrij voorspelbaar dat grootbanken voor het verlagen van het DGS zijn. Hun bijdrage wordt immers lager, en het belemmert nieuwkomers op de markt vanwege hun hogere risicoprofiel. Maar Han de Jong was ook van mening dat het goed was dat de Italiaanse overheid bijsprong voor de redding van enkele banken om spaarders te beschermen. Dat is hetzelfde als zeggen: banken moeten minder bijdragen via kleinere DGS, en de overheid meer, om spaarders te beschermen.
Richard van der Linde 2
ArjanVanuit deze twee vertrekpunten heeft het denk ik weinig zin om gevolgtrekkingen verder met elkaar te bespreken. Jouw vertrekpunt is me helder, hopelijk is die van ons ook helder genoeg overgebracht.
Arjan 7
Richard van der LindeLennart Quispel 4
Richard van der LindeArjan 7
Lennart QuispelDat is denk ik het echte verhaal vanwege het bezwaar aan deelname DGS. Maar zij blijven beroep doen op de keuzevrijheid van spaarders om geen risico te willen lopen. Andere belastingbetalers worden echter wel gedwongen om dat risico van hun over te nemen en zij denken dat belastingbetalers dat accepteren omdat ze daar een rentevergoeding over krijgen.
Uiteindelijk eigenen ze zichzelf een recht toe, maar dwingen ze anderen om daar afstand van te nemen. Wij belastingbetalers zijn namelijk niet in staat om de Centrale Bank te dwingen af te zien van de overname van het risico-exposure van depositobank klanten (hun spaargeld is ontstaan door uitgifte leningen waardoor per definitie kredietexposure in systeem is).
Het systeem wordt er dus niet veiliger door. Risico's worden niet weggenomen, ze worden overgedragen. Van depositobank klanten naar de belastingbetaler. De depositobank klant vindt dus dat hij het recht heeft om geen risico te lopen en dat over te dragen aan de samenleving. Volstrekt in strijd met de wens om belastingbetalers te ontzien. Nu maar hopen dat mensen dat mechanisme begrijpen.
Lennart Quispel 4
ArjanArjan 7
Lennart QuispelRichard van der Linde 2
Arjan"In geval van de depositobank zal het gaan dan gaan om de bijdrage van de standaard fee.". Dit is onjuist, want het gaat bij een depositobank juist om de kosten bij een faillissement van een andere bank. Alleen de bijdrage aan het ex ante fonds zou nog te overzien en in te prijzen zijn. Alleen is er geen rationale voor.
Arjan 7
Richard van der LindeIk heb aangetoond dat het prijsmechanisme het tekort niet oplost, het zal effect hebben op jullie klantenbestand, maar er vanuitgaande dat jullie doelstelling is een klantenbestand te hebben zal er altijd ergens een tekort zijn wat moeten worden aangevuld door een CB. Zij loopt risico over de lening die ze moet verstrekken aan de bank met tekort waar risico over wordt gelopen. Dat is een risico wat uiteindelijk de samenleving loopt.
Het is dus niet dat ik jullie beginsel of essentie niet begrijp, maar dat ik uitleg dat als je iemand het recht wil geven om veilig te bankieren bij een depositobank, dat daar tegenover staat dat depositobank klanten risico overdragen aan de samenleving. Zij staan garant voor de verliezen van een CB. Zou de ECB dan niet het recht mogen hebben om namens de belastingbetalers dat te weigeren?
Verder stel je dat het DGS verstorend werkt. Daar ben ik niet mee eens. Het DGS zorgt er voor dat er een betere match is tussen spaargelden en leningen op individuele bankbalansen. Het afschaffen van het DGS werkt in die zin veel meer marktverstorend. Dat betekent dat er veel meer spaargeld zich gaat ophopen bij een kleinere groep banken. Dat is onwenselijk. Want er moet een juiste verhouding zijn op bankbalansen tussen leningen en spaargeld.
Overigens is het niet mijn bedoeling een beeld neer te zetten dat jullie klanten immorele posities innemen. Ik denk niet dat jullie klanten het mechanisme doorgronden en daar zo diep over na te denken. Het lijkt op een recht, die niemand beschadigt, maar uiteindelijk is daar geen sprake van.
Richard van der Linde 2
ArjanDe ECB leent zoals je zelf al aangaf niet blind uit, dus het gaat wat ver om een concurrent verantwoordelijk te maken voor het wegtrekken van funding bij een bank met een slechte propositie als hierdoor de ECB tegen een oninbare lening aanloopt. Daar is primair die bank en secundair de ECB verantwoordelijk voor.
Arjan 7
Richard van der LindeJullie hebben echter als doelstelling geld te onttrekken waar dat niet nodig is vanwege ontbreken leningen, jullie voeren ook geen rentebeleid om dat saldo af te romen. Het werkt in essentie systeemtechnisch gezien ontwrichtend, de omvang van jullie bank bepaalt in welke mate de ECB de inschatting moet maken dat risico over te nemen.
Gezien jullie voorstel voor een beperkte omvang, wil ik het uiteindelijk wel nuanceren. Hoewel het systeemtechnisch gezien ontwrichtend werkt, valt het risico door de samenleving wel te dragen. Ik zie veel meer risico in het afschaffen van het DGS dan in een depositobank. Het gaat mij erom dat mensen het mechanisme van het systeem beter begrijpen en dat verdient een genuanceerdere uitleg dan ik nu te vaak zie.
Lydia Lembeck 12
Richard van der LindeRichard van der Linde 2
Lydia LembeckArie J. Huisman 4
We hebben helemaal geen Deposito Garantie Stelsel nodig bij goede depositobanken. Scheelt de burgers alleen maar geld en is een goede opstap naar een nieuw systeem van geldschepping.
G(errit) van Malkenhorst 3
Arie J. HuismanArie J. Huisman 4
G(errit) van MalkenhorstErwin de Waard 6
G(errit) van MalkenhorstG(errit) van Malkenhorst 3
Erwin de WaardG(errit) van Malkenhorst 3
De enige oplossing voor dit probleem is m.i. de monetaire oplossing die de stichting Ons Geld voor ogen staat: een systeemwijziging waarbij al het circulerende geld wordt omgezet in fiat-geld (dus CBDC, bankbiljetten en muntgeld).
https://www.businessinsider.nl/jens-weidmann-warns-on-risks-of-bitcoin-2017-6/?international=true&r=US
Matthijs 11
En nog steeds het sprookje van fractioneel reserve bankieren. Zo werkt het geldsysteem niet. Er is niet eerst “spaargeld” (waar komt dat dan vandaan?) dat vervolgens 10x uitgeleend wordt. Het is omgekeerd. Lening creatie door banken creëert deposito’s. Zonder leningen geen geld.
Daarmee valt direct het hele fundament onder het idee van een depositobank binnen het huidige stelsel weg. Als je begrijpt dat spaargeld -ontstaat- dankzij de lening creatie van banken, begrijp je ook dat een depositobank niet past in zo’n systeem. Geld is altijd tegelijk iemands schuld. Die twee aspecten kun je niet loskoppelen. Geld is een belofte dat je in de toekomst iets tastbaars kunt ontvangen en daarom moet er altijd iemand anders zijn die die belofte gedaan heeft (oftewel de schuld aangegaan is).
Als je een deposito in bezit hebt, is er dus altijd een schuldenaar. En is en moet er dus altijd het risico zijn dat die schuld niet (volledig) betaald kan worden. Binnen het huidige systeem krijg je voor dat risico een vergoeding (rente op je spaarrekening, hoger als dat risico groter is, zie Icesave).
Als je het dus wilt hebben over een deposito bank dan heb je het volgens mij over een compleet ander geldsysteem. Bijvoorbeeld een systeem waarbij de overheid het geld maakt en uitdeelt oid. (zie stichting Ons Geld). Het is de vraag of zo’n compleet ander systeem beter werkt dan het huidige. Of sowieso mogelijk is. Ik betwijfel dat. De problemen zitten volgens mij niet in het geld/bankensysteem op zich, maar meer in de randvoorwaarden van het financiële stelsel in het algemeen.
Thomas Bollen 7
MatthijsDepositobank bewaart je geld direct bij de centrale bank en leent niet tegelijkertijd voor eigen rekening geld uit. Je krijgt veiligheid ipv een rendement en risico. Wanneer je wel rendement wil kun je daar nog steeds voor kiezen en het risico bij een reguliere bank bewust aanvaarden. Nu is die keuze er niet maar financier je altijd de bank met je spaargeld, of je dat nou wil of niet.
Een depositobank kan bestaan in het huidige systeem. Als het echter een te groot succes zou worden (en daarom willen de initiatiefnemers het in eerste instantie begrenzen) krijgen andere banken een probleem. De spaargelden die naar depositobank gaan worden namelijk weggehaald bij normale banken. Die banken krijgen dan te maken met een tekort aan spaartegoeden, die nu worden gebruikt om een deel van de bankactiviteiten te financieren. De reguliere banken zullen dit financieringstekort met andere vormen van financiering moeten opvangen.
Uitgelicht door de redactie
Arjan 7
Thomas BollenJa, uiteindelijk leent een CB dan de gestalde reserves van depositobank uit een bank met tekorten. Risico verschuift van depositobank naar de CB of beter gezegd, de belastingbetaler. Het spaargeld bij de depositobank is ontstaan door leningen. Het risico van die lening is nooit weg te nemen. Je kan het alleen maar elders beleggen
Thomas Bollen 7
ArjanRichard van der Linde 2
ArjanHet risico van leningen hoeft ook niet te verdwijnen, waar het om gaat is dat iedereen zelf moet kunnen bepalen of ie wil meedelen in dat risico of d.m.v. een vaste vergoeding wil bijdragen aan betalingsverkeer. Zoals momenteel met cash, maar dan giraal - niks meer, niks minder.
Arjan 7
Richard van der LindeThomas Bollen 7
ArjanArjan 7
Thomas BollenHet omzetten van eigen vermogen naar vreemd vermogen of vice versa maakt niks uit. Het gaat niet om eigen vermogen of vreemd vermogen maar om totaal vermogen. Er is enkel verschil om gradatie te geven in afwikkeling verlies en de hoogte compensatie ter vergoeding risico. Substituties tussen eigen vermogen en vreemd vermogen lossen probleem onttrekking depositobank niet op. Nieuwe leningen laten nieuw spaargeld ontstaan. Dat nieuwe spaargeld kan eigen of vreemd vermogen worden. Uiteindelijk blijft er altijd een gat ontstaan die uiteindelijk slechts de CB kan vullen met verstrekken gestalde reserves depositobank.
Dat mechanisme werkt ook zo bij banken die teveel spaargelden op de balans hebben staan. Als Rabobank teveel spaargeld op de balans heeft staan en niet wegzet in geldmarkt, dan betekent dit ook een overdracht van risico op individueel niveau aan een Centrale Bank, of terwijl de belastingbetaler (mits CB risico accepteert). Het overschot wat Rabobank heeft, wordt uitgeleend aan banken met tekorten. De CB neemt dus het risico over wat spaarders bij Rabobank niet willen lopen. Dat is overdracht van risico van individuele spaarders aan belastingbetalers die uiteindelijk het risico lopen wat een CB neemt.
Met het prijsmechanisme kan je dus reguleren dat de juiste omvang spaargelden tegenover leningen staat. De juiste hoeveelheid die bij een depositobank hoort is 0 euro. Omdat ze geen leningen op de balans heeft staan.
Thomas Bollen 7
ArjanArjan 7
Thomas BollenDaarom spreken we ook altijd over aandeelhouders die moeten bloeden. We spreken nooit over Henk en Ingrid die moeten bloeden via hun pensioenfonds als aandeelhouder. Dan krijgt het namelijk een gezicht.
Wim Verver 5
ArjanIets klopt niet in deze stelling. Ik heb een hypotheek afgesloten bij een bank dus ik gebruik spaargeld van anderen, althans zo zou het moeten zijn. Dat het met een gratis geld machine gecreëerd blijkt te worden is een ander chapiter. Terwijl ik woon en werk, betaal ik mijn lening 3 dubbel terug, Dat geld leen ik niet maar verdien ik met noeste arbeid bij een commerciële instelling of bedrijf. Hoe kan dan mijn lening als schuld blijven bestaan. ? In elk geval niet bij mij maar misschien wel in het global casino. En ik mag eisen dat mijn zuur verdiende geld na afbetaling van mijn hypotheek veilig weggezet kan worden zonder dat anderen er met hun tengels aan kunnen komen. Daarom is een depositobank enkel toegangkelijk voor personen tot 100.000 spaargeld per persoon. al het meerdere zal worden belast tenzij aangetoond kan worden dat het geld is verdiend door investeringen in de reële economie. Om het zuiver te houden, investeringen die maatschappelijk verantwoord zijn.
Arjan 7
Wim VerverWim Verver 5
ArjanArjan 7
Wim VerverMaar als wij vinden dat multimiljonairs ook nog die 100% veiligheid moeten hebben, dan betekent dit dat de DGS nog meer moet worden uitgebreid of dat uiteindelijk een overheid dat moet dekken.
De deposito bank wil af van het depositogarantiestelsel. Dat betekent voor de meeste Nederlanders dat spaargeld niet meer gedekt wordt en u volledig risico loopt. Als tegenbod geeft zij u de kans om geld te stallen bij de depositobank, maar dan ontvangt u geen rente. Ook kan de depositobank niet iedereen dat aanbod doen, omdat zij zelf slechts van kleine omvang wil zijn. Het is dus slechts beschikbaar voor een hele kleine groep. En misschien hoort u wel bij de groep die het spaargeld niet mag stallen bij de depositobank omdat er een maximale omvang is.
Ik kan me er weinig bij voorstellen dat spaarders blij zijn met dat voorstel, het betekent voor haar meer risico over spaargeld. Ik zie dan ook liever niet dat banken worden gedwongen minder risico te nemen doordat klanten bewuster bankieren, maar door regelgeving. De meeste klanten hebben nog nooit een jaarverslag gelezen en kunnen dat ook niet.
Wim Verver 5
ArjanIk kan heel ver met u meegaan maar heb twijfel over de veiligheid die geboden wordt.
"dus zelfs mensen met 1 miljoen spaargeld hebben genoeg keuze veiligheid af te dwingen. Voor een grote groep is spaargeld dus veilig."
Weet U Zeker dat de Nederlandse banken dit gezamenlijk kunnen betalen?
Verder wil ik nog opmerken dat nieuwe leningen nieuw spaargeld doet ontstaan en dat daardoor een gat ontstaat bij de Centrale Bank. Dat fenomeen klopt alleen als er macro meer geleend wordt dan gespaard.
"Nieuwe leningen laten nieuw spaargeld ontstaan. Dat nieuwe spaargeld kan eigen of vreemd vermogen worden."
Micro blijft het zo dat hij/zij die spaart middels persoonlijke arbeid, geen gat kan veroorzaken, want zodra hij/zij leent wordt eerst het spaargeld opgenomen.
Arjan 7
Wim VerverSpaargeld = Schuld. Als banken geen leningen verstrekken, dan bestaat er in ons stelsel geen spaargeld.
Tegenover al het spaargeld staat uiteindelijk schuld. Wie tegen die schuld is, is ook tegen zijn spaargeld. Wie voor minder schuld is, is voor minder spaargeld. En schuld betekent per definitie dat in het systeem risico bestaat dat dit niet kan worden terugbetaald. Als spaarders dat risico niet willen lopen, dan moet iemand anders dat doen. Dus bv aandeelhouders (vaak onze pensioenfondsen) of de overheid (de belastingbetalers). Spaarders die dus vinden dat zij geen risico mogen lopen, zeggen per definitie dat aandeelhouders of de overheid dat risico moet overnemen.
Wim Verver 5
ArjanWanneer enkel door arbeid en desnoods zuinigheid, meer geld verdiend wordt dan uitgegeven, dan ontstaat door toename van de welvaart de noodzaak de geldhoeveelheid te vermeerderen. Hoe kan dat dan schuld zijn? Als het geld verdwijnt omdat het niet meer is te achterhalen dan pas ontstaat pas het fenomeen dat geld schuld is.
Arjan 7
Wim VerverWim Verver 5
Arjan"Hoe kan dan mijn lening als schuld blijven bestaan. ? In elk geval niet bij mij maar misschien wel in het global casino."
Mij verdiensten gaan dus naar de grote schuldberg via het platform van banken naar het Global casino. Dus mijn positieve inbreng zal altijd bestemd worden om als schuld te blijven bestaan vanwege
"Dat fenomeen klopt alleen als er macro meer geleend wordt dan gespaard."
Arjan 7
Wim VerverRichard van der Linde 2
ArjanEn een belastingbetaler krijgt pas ergens een rekening van als een overheid besluit over te gaan tot een bail-out. Zoals ik het begreep, is dat niet meer aan de orde bij een faillissement.
En als -zoals je ergens al aangeeft- de propositie van een depositobank onaantrekkelijk zou zijn, dan is het onwaarschijnlijk dat een depositobank een faillissement van een gezonde bank triggert.
Arjan 7
Richard van der Linde1) Niet slechts gecreëerd , maar ook weer afgeroomd via de depositofaciliteiten. De depositobank zet het op depo bij CB wat zorgt voor een daling reserves, en de CB leent de bank met tekorten reserves, waardoor het weer stijgt. Ook is het niet onbeperkt. Anders had de DSB bank nog wel bestaan. Er dient kredietwaardig onderpand aanwezig te zijn.
2) Reserves zijn hier meer dan slechts een accounting unit. Het is de CB die een lening verstrekt met kredietrisico op de bank met tekort, waar ze dat zonder jullie niet hoefden te doen. Dat is het risico wat een depositobank verlegt naar de samenleving, omdat de nationale centrale banken delen in de verliezen van de ECB, wat uiteindelijk wordt gedekt door de belastingbetaler.
Als we regelgeving even vergeten, zou ik morgen een bank kunnen beginnen zonder spaargeld maar volledig gefinancierd door ECB reserves. Niet dat de ECB zo gek is dat te doen, maar systeemtechnisch kan het. Laten we dan ook veronderstellen dat ik geen normale spaarders heb, omdat die keuze hadden rechtstreeks bij de ECB een spaarrekening te kunnen openen. Dat zou dan zgn veilig zijn. Maar dat kan niet. Want risico moet altijd gedragen worden. In dit geval neemt de ECB dat risico over, loopt zij kredietrisico, en het lijkt me dan ook redelijk dat de ECB eerst de verliezen op de ECB spaarders gaat afwikkelen, ipv direct op de belastingbetalers. Dat is het hele probleem van Stichting Ons Geld. Niet willen begrijpen dat risico niet kan worden uitgesloten, maar slechts kan worden verlegd. Dat verhaal over schuldenvrij geld uitgegeven door de overheid, toont aan dat men het systeem niet doorgrondt.
Richard van der Linde 2
ArjanOok is het niet ons standpunt dat risico kan worden uitgesloten. Ons standpunt is wel dat het dragen van risico een keuze zou moeten zijn. Als blijft dat in het hypothetische geval uiteindelijk niemand het risico wil dragen c.q. iedereen bij een depositobank wil bankieren, dan past blijkbaar dit monetaire systeem niet bij ons. Tot die tijd moet het een keuze zijn.
De discussie over dat wij belastingbetalers met extra risico opzadelen, is wat mij betreft bij deze gesloten. De lezer kan in ieder geval onze argumenten tegen elkaar afwegen.
Arjan 7
Richard van der LindeStel wij verstrekken samen een lening van 1 ton aan FTM. Dan kan ik later vinden dat ik het recht heb dat ik afstand wil nemen van het risico op FTM en mijn gedeelte aan jou overdragen. Maar jij moet ook het recht hebben om die overdracht van risico te weigeren. Daar zal iedereen het mee eens zijn. Maar zodra we dat idee in een systeem gaan implementeren, dan kunnen we die risico's overdragen, maar dan vinden we het kennelijk wel acceptabel dat er uiteindelijk 1 iemand overblijft die het niet kan weigeren.
Matthijs 11
ArjanRichard van der Linde 2
ArjanMocht je op een dag geld willen pinnen, dan stem ik er bij deze mee in. ;)
Arjan 7
Richard van der LindeRichard van der Linde 2
Thomas BollenIn de nieuwe situatie kan ik me voorstellen dat banken op zoek gaan naar meer lange termijn financiering.
Matthijs 11
Thomas BollenDeposito's en krediet zijn twee kanten van dezelfde spreadsheet. Zo werken banken en zo werkt geldcreatie. Je kunt niet zomaar een eigen verhaal verzinnen en aan de hand van dat alternatieve verhaal een eigen idee voor een bank er in fietsen.
Het feit dat je aangeeft dat zo'n deposito bank (sterk) begrenst moet worden geeft wel aan dat je begrijpt dat je niet zomaar zo'n alternatief er in kunt plaatsen zonder het hele geldsysteem te veranderen.
Richard van der Linde 2
MatthijsWij hebben geen bezwaar tegen fractional reserve banking. Wel tegen de verplichting om giraal geld met kredietrisico aan te houden. Waar cash wel zonder kredietrisico kan worden aangehouden, trachten we niets anders dan hetzelfde voor giraal geld aan te kunnen bieden. En inderdaad, dat is bankkrediet dat ooit is ontstaan door het aangaan van een schuld door een ander.
Stel iedereen maar bloot aan het risico dat ie zelf neemt, dan zien we vanzelf wel wat een wenselijk geldsysteem is voor homo sapiens. Follow the money...
Matthijs 11
Richard van der LindeMaar er is nu juist geen fractional reserve systeem. Daar gaat mijn bezwaar over, het feit dat de uitleg hierboven niet correct is en daarom misleidend.
Ik vind het prima om die discussie over het geldsysteem te voeren, maar dan moet je wel eerst het huidige systeem goed uitleggen.
Verder over dat risico: deposito's zijn tot 10.000 euro (per rekening/bank geloof ik) gegarandeerd. Hoe veel veiliger wil je het hebben? Is die 100k niet juist al te veel?
Richard van der Linde 2
MatthijsDGS is 100.000. Wat ons betreft wordt deze afgebouwd naar nul. Lees svp het stuk van Thomas nog een keer voor de uitleg waarom DGS niet wenselijk noch veilig is.
Matthijs 11
Richard van der LindeRichard van der Linde 2
MatthijsThomas Bollen 7
MatthijsBegrijpelijk want het is een complex geldsysteem waar velen processen elkaar kruisen. Ik ben dus ook blij met je nuttige bijdragen aan de discussie.
Aan de ene kant heb je het proces van geldcreatie. Dat beschrijf je meerdere keren hierboven. Commerciële banken creëren geld door leningen te verstrekken.
Aan de andere kant heb je de discussie over de opties van de burger om zijn (reeds gecreëerde geld) te bewaren. Er is nu geen bank waar je je geld risicovrij kunt stallen. Je loopt altijd het risico dat je bank omvalt, want alle bewaarbanken zijn eveneens leenbanken. Als je dat (krediet)risico niet wil lopen moet je cash aanhouden, maar dat is niet ideaal en kent zijn eigen risico's. Depositobank wil de burger de optie van 'digitale cash' aanbieden.
Matthijs 11
Thomas Bollen"Banken verdienen geld door slechts een fractie van het bij hen geparkeerde spaargeld aan te houden en veel hogere bedragen voor eigen rekening uit te lenen. "
Dit is exact het fractioneel reserve verhaal dat niet klopt. Het is echt een onjuiste en misleidende voorstelling van zaken. Daar heb ik problemen mee.
Ik vind het prima om over aanpassingen van het geld/banken systeem te praten. Maar dan moeten mensen wel eerst een juist beeld hebben van hoe het op dit moment werkt met geld en geld/kredietcreatie. Dat banken geld creëren door zowel krediet als deposito in hun 'spreadsheet' te zetten, dat geld dus altijd een schuld is, etc, kortom dat je altijd naar balansen moet kijken van bezittingen en schulden.
Initiatieven om kritisch naar het huidige financiele of economische systeem te bekijken juich ik van harte toe. Ook die van jullie. Een van de redenen waarom ik lid ben van FTM. Maar dan moet wat er beschreven wordt wel kloppen. Dan kun je daarna verder kijken naar mogelijke verbeteringen en aanpassingen.
Thomas Bollen 7
MatthijsMatthijs 11
Thomas Bollenhttps://www.ing.nl/media/ing_ebz_geldscheppingsparadox_tcm162-92912.pdf
of
https://www.amazon.com/Pragmatic-Capitalism-Every-Investor-Finance/dp/1137279311/ref=tmm_hrd_title_0?ie=UTF8&qid=1397498215&sr=1-1
Het is echt een verkeerde voorstelling van zaken om te spreken over spaargeld dat uitgeleend wordt.
Thomas Bollen 7
MatthijsConclusie: de bank bewaart niet veilig jouw spaarcentjes, zoals veel mensen wel denken.
Matthijs 11
Thomas BollenMijn bezwaar betreft wat er in het artikel staat over fractioneel reserve bankieren, een mythe die de boel omdraait qua causaliteit en daarmee verwarrend/misleidend is. Wat in die eerste box staat klopt dus niet:
"Banken verdienen geld door slechts een fractie van het bij hen geparkeerde spaargeld aan te houden en veel hogere bedragen voor eigen rekening uit te lenen. Banken creëren zo nieuw geld met het verstrekken van leningen. Daar verdienen ze aan, want over die leningen moet rente worden betaald"
Geld ontstaat altijd als lening. Dat "spaargeld" is ontstaan doordat een bank een lening heeft gecreëerd. Niet omgekeerd. Dat geld vervolgens van bank naar bank verplaatst kan worden is secundair.
Maar misschien begrijp ik wel waarom jullie het zo opschrijven: om het depositobank verhaal te ondersteunen past het verhaal van de "spaarcentjes die je bij de bank in de kluis bewaart" beter dan het echte verhaal van hoe geld als schuld ontstaat en hoe banken werken. In het echte verhaal over het bankensysteem is het immers de vraag of grootschalig invoegen en gebruiken van depositobanken wel past. Dat is als het gemakkelijk maken van bankruns.
Overigens voor ieder die dit interessant vindt, deze uitleg is nog beter dan de andere die ik linkte
http://www.bankofengland.co.uk/publications/Documents/quarterlybulletin/2014/qb14q1prereleasemoneycreation.pdf
Andras 5
MatthijsDat is niet verwonderlijk dat dat gebeurt, want het bijzondere van het systeem is juist dat wanneer alles goed werkt er een 1 op 1 relatie tussen beide is, waardoor het lijkt alsof het exact hetzelfde is. Maar dat is het niet.
Wat mij persoonlijk erg helpt in het begrip, is om de banktegoed als een 'claim ticket' te zien op het basis geld van de CB. Deze claim tickets zijn dus een derivaat van basis geld, en ze zijn alleen net zo goed als de geloofwaardigheid van degene die de claim ticket uitgegeven heeft, dus de gewone bank.
De claim ticket kan ook echt omgezet worden in basis geld (uitoefenen van de claim). Door deze mogelijkheid ontstaat ook de 1 op 1 relatie. Dit gebeurt niet alleen wanneer je pint bij de automaat (waarbij echter beperkingen v.w.b. volume gelden), maar ook wanneer je geld overmaakt naar een andere bank. Het basis geld verhuist in dat geval namelijk ook naar die andere bank (netto na verrekening einde dag). Bij die andere bank krijgt de begunstigde echter ook weer een claim ticket naar dat verhuisde basis geld, alleen nu een claim ticket uitgegeven door die andere bank.
Het is daarom denk ik behulpzaam om te spreken over basis geld en krediet geld (claim ticket geld) wanneer er over geldcreatie wordt gesproken, om zo verwarring te voorkomen.
Deze 2 'geld werelden' zijn grotendeels gescheiden, en dat is ook de bedoeling van de systeem managers. Zij zullen de full reserve deposito bank daarom niet toestaan. Dat ondermijnt de stabiliteit van het systeem dat ze moeten managen.
Je zou kunnen zeggen dat de full reserve deposito bank een oplossing tracht te realiseren voor een probleem binnen een bestaand systeem (want er is zeker een probleem), waarbij die oplossing de stabiliteit van datzelfde bestaande systeem bedreigt. Dat zal nooit worden toegela
Matthijs 11
Andrashttp://www.pragcap.com/understanding-inside-money-and-outside-money/
Inside money is geld gemaakt door private banken, dat op rekeningen staat bij die private banken. Dit is het geld waar alles om draait in een moderne economie. Cash en centrale bank reserves zijn outside money. En zijn in wezen slechts faciliterend voor het bankgeld. Cash is slechts sporadisch nodig als je tijdelijk al bestaand geld van een rekening haalt in de vorm van briefjes/munten. Reserves zijn in het leven geroepen om interbancair verkeer te regelen en om de CB in staat te stellen monetair beleid te voeren. Bovenstaand artikel legt het goed uit.
De term basis geld vind ik denk ik minder goed, omdat die term impliceert dat dat de "echte" vorm van geld is oid.
Verder denk ik wel met je eens, als ik je goed begrijp.
Andras 5
MatthijsIk gebruik hier inderdaad waarschijnlijk niet de juiste terminologie. Ik bedoelde eigenlijk te refereren aan de monetaire basis:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Monetaire_basis
Inge 5
Thomas BollenIk ben een zeer kleine spaarder en heb nu al zekerheid EN daarbij nog een heel kleine rente vergoeding. Ik zit er natuurlijk niet op te wachten dat ik in de toekomst alleen nog de keuze zou hebben voor zo'n depositobank, betalen omdat mijn geld daar staat en ik de oude sok thuis niet aandurf.
Ik zie ook het lijk al drijven: mensen gaan hun geld op de depositobank zetten, lenen voor hun hypotheek ook nog een hypotheek erbij voor een tweede investeringspand, fijn, huuropbrengsten, hup die weer naar de depositobank... moeten we dit nou eigenlijk willen, zo'n bank... ?!
Arjan 7
IngeDat is dus ook mijn bezwaar tegen Stichting Ons Geld, het idee wekken dat Nederland achter haar staat, terwijl die ingezamelde handtekeningen slechts een fractie is van de totale Nederlandse bevolking. Ik acht de kans groot dat diegenen die hun mening er niet over hebben geuit net zoals jij denken.
Thomas Bollen 7
IngeInge 5
Thomas BollenArjan 7
Thomas BollenBij een depositobank dragen spaarders het risico uiteindelijk over aan een Centrale Bank, waarbij er sprake is van overdracht van risico aan belastingbetalers. Het prijsmechanisme zorgt er uiteindelijk voor dat risico's in het systeem kunnen worden overgedragen, maar at the end is er een tekort die door de CB moet worden aangevuld, en zo loopt zij ook kredietrisico waar ze tekort aanvult.
Je draagt als individu bij depositobank dus risico over aan de samenleving. Als de individu het recht wil hebben om afstand van dat risico te nemen, waarom zou de belastingbetaler dan niet het recht mogen hebben om te weigeren dat risico over te nemen?
Lydia Lembeck 12
Thomas BollenIk begrijp de hele context hier niet van en vind het niet alleen verwarrend, maar ook bezopen dat er zo mee wordt omgegaan, dat het alleen nog via de meest krankzinnige verzinsels aan je kan worden teruggegeven. Misschien moet ik toch maar naar de 'ouwe sok onder mijn matras'.
Mijn geld is van MIJ en ik heb geen schulden bij wie dan ook. Zeldzaam idiote manier van denken en doen. Leg het maar niet uit ook. Dit is net als wiskunde en algebra... het gaat er niet in bij mij. Het is NIET logisch!
Enne...ja... het maakt me boos en gefrustreerd. We zijn vèr afgedwaald van fatsoenlijke en redelijk normale manieren van omgaan met geld. De MAMMON heerst!
Berend Pijlman 13
MatthijsAls alle geld al ontstaat uit schuld wil nog niet zeggen dat met alle geld maar nieuwe schulden aangegaan hoeven worden.
Wat wel duidelijk is, is dat het huidige systeem niet werkt. Dus waarom niet experimenteren met een ander en veel simpeler systeem?
Zonder WAARDE geen geld. Je kunt geen geld creëren als er geen waarde tegenover staat. Daarom mag een bank geld uitlenen op basis van eigen vermogen. Oftewel de bank heeft vastgoed of goud of iets ander van waarde en op basis van die waarde creëert het een lening. De debiteur krijgt geld en koopt daar waarschijnlijk iets voor. De verkoper accepteert het geld omdat het weet dat hij het bij de bank kan inleveren voor hetgeen waarop de lening is verstrekt (het vastgoed of goud). In dat geval kan er niets fout gaan. Als de debiteur niet meer betaalt dan is de bank een deel van zijn eigen vermogen kwijt. Zo zou het eerste 'spaargeld' dus kunnen worden gecreëerd.
En nu wordt het waarschijnlijk wat te moeilijk voor je. Als de verkoper zijn geld bij de bank in bewaring legt dan mag de bank dat geld gebruiken voor zijn solvabiliteit. De bank heeft dit spaargeld niet nodig maar KAN het wel gebruiken. Bij een volgende lening hoeft de bank immers niet meer bang te zijn dat het direct zijn eigen vermogen moet gebruiken als de verkoper zijn waarde wil hebben. Dat blijkt zo goed te werken dat de bank meent af te kunnen met minder eigen vermogen want het doet er toch nooit aanspraak op. Dus bij een volgende lening wordt geen extra eigen vermogen aangehouden. Dan blijkt dat alle cash steeds terugkomt bij de bank waardoor de bank meent daar zelf wel wat mee te kunnen speculeren. Etc. Etc. Totdat je in 2008 aankomt en er een klein beetje tegengas ontstaat.
Matthijs 11
Berend PijlmanDat is ook juist het mooie van het systeem. Het is volledig endogeen: geldcreatie vindt daar plaats waar het nodig is. Volledig decentraal. Niet vastgeklonken aan een beperkte goudvoorraad of gestuurd door een centrale instantie (die dat toch niet goed kan).
En daarmee kom je ook bij het belangrijkste probleem van de laatste tijd (want die problemen zijn er wel): en dat is dat er veel te veel krediet gemaakt wordt voor niet-productieve zaken. Het financieren van opkopen van bestaande bezittingen. Vastgoed, aandelen, etc. Zie werk van Dirk Bezemer. Dat probleem los je niet op met een ander geldsysteem, maar los je op met andere en betere regulatie.
Berend Pijlman 13
MatthijsDat geld niet circuleert in het bankwezen zou voor het systeem niet moeten uitmaken. Dat het wel uitmaakt is een zwakte van het huidige systeem. Het niet willen lopen van risico zou een keuze moeten kunnen zijn. Die keuze is er nu niet. Daar doet de hoogte van de rente overigens helemaal niets aan.
Hoe rijm je dit met elkaar: "geldcreatie vindt daar plaats waar het nodig is" en "er te veel krediet gemaakt wordt voor niet-productieve zaken"?
Matthijs 11
Berend PijlmanR. Eman 8
MatthijsIs het probleem hierbij ook niet dat de bank grotendeels zelf de waarde bepaald? Andere en betere regulatie zal hooguit alleen de bandbreedte iets kunnen inperken. Stel dat men de HRA afschaft. Gevolg zal zijn dat de individuele hypotheek lager zal zijn en de prijs van de woning lager zal zijn, maar wat schieten we daar mee op als het de bank zelf is die bepaald wat jouw maximale hypotheekbedrag is?
'dat er veel te veel krediet gemaakt wordt voor niet-productieve zaken'
Dit is ook mijn mening. Ik ken ook het werk van Dirk Bezemer. En ook hierbij geldt dat het vooral de banken zelf zijn die beslissen om hier het krediet voor te verstrekken.
Matthijs 11
R. Emanhttps://www.eigenhuis.nl/hypotheken/regels-hypotheekverstrekking
De bank kan daar vrijwillig onder gaan zitten, als een klant bijv een groter risico vormt. Maar méér dan die maximale grens mag niet.
Dus ik denk dat de wetgever, zowel op nationaal nivo als internationaal (Eurozone) heel veel kan doen op dit vlak. Denk aan wat allemaal aftrekbaar is aan rentes, welke eisen gesteld worden aan eigen/vreemd vermogen, wie welke producten mag afnemen, etc etc.
Dat binnen die vastgestelde kaders banken zelf bepalen wat wel en niet verstrekt wordt aan kredieten is juist goed. Het is de taak van de banken om in te schatten welke klant welk risicoprofiel heeft en welke lening die kan krijgen. Dat doen ze dan als het goed is in concurrentie met elkaar (opsplitsen dus die te grote banken), zodat ze scherp gehouden worden.
R. Eman 8
MatthijsEchter zolang de banken zelf kunnen bepalen welke kredieten wel of niet verstrekt worden zal er weinig veranderen voor de individuele burger. Deze zal bijvoorbeeld maximaal blijven verwonen. Of de overheid zal zwaar moeten inzetten op veel meer woningen. Maar dat moet ergens worden gefinancierd en dan ben je weer terug bij de banken. Ik denk dat banken weinig belang hebben bij het financieren van nieuwbouw, omdat dit een drukkende werking zal hebben op de waarde van de woningen. En dat heeft weer gevolgen voor hun eigen (banken) balans. En blijkbaar is het makkelijker en sneller geld verdienen door zeepbellen te creëren dan door te investeren in echte productiviteit. Volgens mij is dat laatste ook wat Bezemer bedoelt te zeggen.
Matthijs 11
R. EmanVoor banken zou je meer beperkingen in kunnen bouwen door meer risico bij de bank neer te leggen. Zeker in Nederland zijn de banken enorm goed beschermd: mensen moeten koste wat koste hun schulden/hypotheken terugbetalen. Restschulden moet je blijven betalen, etc. Vergelijk dat met de VS waar alleen het huis zelf het onderpand vormt en de koper gewoon de sleutel achterlaat (misschien niet altijd, dat weet ik niet zeker). Dan dwing je de bank voorzichtiger te zijn met het verstrekken van hypotheken. Al ging het ook in de VS met subprime hypotheken mis natuurlijk, dus je kunt niet alleen op dat mechanisme vertrouwen en meer is nodig.
Maar op zich zie ik niet wat er mis is met het idee dat banken in concurrentie met elkaar kredieten verstrekken en zelf in zo'n marktwerking bepalen wie ze welk krediet geven. Dan ligt in elk geval een groot deel van het risico bij private partijen, die failliet kunnen gaan (zie Italie en Spanje recent)
R. Eman 8
Matthijs'...dat banken...zelf in zo'n marktwerking bepalen wie ze welk krediet geven'
Daar is op het eerste gezicht niets mis mee. Echter zien we de gevolgen ervan als we de QE beschouwen. De beoogde facilitering van de productie (lees: reëele economie) bleef grotendeels uit en het geld verdween in luchtbellen (vastgoed en aandelen).
Matthijs 11
R. EmanLydia Lembeck 12
MatthijsZIEK noem ik dat. Dat geld verslavend is geloof ik. Maar dat mensen zo knetter zijn dat ze hierin meegaan verbijstert me. Hoeveel geld heeft iemand nodig? Meer is vaker niet dan wel goed.
nick 4
MatthijsIs dit echt het hele verhaal?
Geld is een belofte dat je in de toekomst iets tastbaars kunt ontvangen.
Anders gezegd: geld is vermogen.
Iemand kan geld (vermogen) hebben door in het verleden een prestatie te hebben geleverd die op geld waardeerbaar was en in geld is uitgekeerd. Die prestatie een schuld noemen vind ik moeilijk te begrijpen. Wie helpt mij?
Nick Offenberg
Matthijs 11
nickProf Dirk Bezemer legt het hier heel mooi uit, beter dan ik kan doen:
https://www.youtube.com/watch?list=SPdsMpUardfwrkORd5BSFWA9sRiteWeGOb&v=F_7HIxCg4is
Je moet proberen in deze materie het op systeemnivo te bekijken, niet op individueel nivo. Als individu kun je best een leven lang alleen maar geld verdienen van anderen zonder ooit zelf een schuld aan te gaan. Maar op systeemnivo is alle geld wel als schuld ontstaan en is alle geld een claim op de productie van anderen (anders zou het niks waard zijn). Het is in eerste instantie verwarrend maar als je het eenmaal doorziet is het heel logisch.
anton rietveld 2
Deel 1
De minister op Financiën heeft, net
Zoals dat bij andere ministers het geval is, maar beperkt kennis van de veelal ingewikkelde details bij dergelijke zaken. Hij wordt, en ook dát is op andere ministeries niet anders, ingefluisterd en voorgezegd door zijn beleidsambtenaren. Die formuleren bijvoorbeeld ook de antwoorden op kamervragen en die zijn ook altijd bij overleg omtrent besluitvorming aanwezig. Niet zelden doet de minister niets anders dan alleen een handtekening zetten onder voorgekookte stukken.
Dus de beleidsambtenaren maken eigenlijk de -praktische- dienst uit. Maar nu komt het: deze mensen zijn sterk bevooroordeeld door de de lobby van banken en verzekeraars. Dat is geen lobby van de laatste paar jaar, maar van meerdere decennia. Die lobby is zó effectief dat er intussen mensen op het ministerie in loondienst werken die eerder bij banken/verzekeraars, Kifid of toezichthouders hebben gewerkt. Ook het omgekeerde is het geval, dat mensen op het ministerie later weer bij de bank/verzekeraar/toezichthouder werken, tot Gerrit Zalm aan toe; het is dus 'ons kent ons' en de "draaideur werkt soepeltjes" (Google). FTM heeft daarover eerder het nodige geschreven, óók verzekeraars "domineren toezichthouder".
Dit alles in het indirecte gevolg van de 'zelfregulering' die voor de financiële branche geldt. Alles -dus óók de wetgeving- mag en kan op legale wijze door deze beleidsambtenaren in onderling overleg met banken/verzekeraars worden bedisseld, de partijdigheid en afhankelijkheid ten top! Objectieve pottenkijkers kunnen gewoon worden genegeerd, het échte werk en de regie blijft fijn binnenskamers.
Nu dát de realiteit is wordt het natuurlijk de hoogste tijd dat we niet blijven dweilen met de kraan open en aan symptoombestrijding blijven doen, maar dat we EERST het systeem van de zelfregulering de kop omdraaien. De bezem door partijdige ambtenaren en onpartijdige toezicht en deskundige controle van buitenaf.
anton rietveld 2
Wordt daaraan niets gedaan, dan blijven we achter de feiten aanhobbelen, heeft de consument altijd het nakijken en betalen we ons scheel aan premies en ontvangen we daarvoor steeds minder.
Ik heb de FTM-redactie gevraagd om aan dit issue aandacht te besteden, ook via het klachtenplatform verzekeringsklachten punt NL. Er moet een einde komen aan de ongebreidelde machtswellust van banken en verzekeraars en aan het onder één hoedje spelen met beleidsambtenaren. Nederland wordt genaaid door banken/verzekeraars en het gaat om vele miljarden, ieder jaar weer opnieuw! Tijd voor onderzoek, wat de bewijzen van het manipulerenvan banken/verzekeraars aan het licht brengt!
Halbe 1
Ik ben werkelijk verbaasd over het onvermogen van onze eigen (!!!) politici om daadwerkelijk over te gaan tot actie, terwijl elke idioot met enig economisch inzicht snapt dat deze bank hét antwoord is op de kredietcrisis van 2008.
Hebben jullie (= de initiatiefnemers van deze bank) nagedacht over manieren om publieke bekendheid te verwerven?
R. Eman 8
Halbe 1Dat is teveel eer, denk ik. Of je moet verwachten dat alle banken een depositobank worden en er daarmee nooit meer kredieten zullen worden verstrekt?
Matthijs 11
R. EmanR. Eman 8
MatthijsMatthijs 11
R. EmanRichard van der Linde 2
R. EmanWe zien het zelf wel als een antwoord op de crisis, maar inderdaad niet als 'vervanging van', maar als 'toevoeging op'.
Wij zien een sector voor ons waarin full reserve en fractional reserve banks met elkaar concurreren met verschillende risico/rendement-verhoudingen (van geen tot veel risico, van geen tot hoge rente) en door markttucht (en niet door alsmaar toenemende wet- en regelgeving) in het gareel worden gehouden.
Jan Smid 8
Wat is het verschil of mensen allemaal tegelijk hun tegoed in cash willen opnemen en er dus een bankrun ontstaat, of dat ze het overboeken naar een rekening die ze aanhouden bij een full reserved depositobank? Dijsselbloem, bankiers en Centrale banken zijn bang dat mensen met spaargeld de marktrente kunnen manipuleren waardoor bijvoorbeeld een huizenmarkt in elkaar kan zakken. Want er is volgens hen niets mis met neoliberale 'marktwerking' maar wel met echte marktwerking waarvan de sleutel ligt bij de rekeninghouders en banken en Centrale banken daar niets aan kunnen doen. Ik denk dat bij het bereiken van het nulpunt en nog vóór het uitbreken van een crisis de mensen hun geld al hebben overgeboekt naar een full reserve deposito bank. Daarmee kan je m.i. ook een crisis afwenden door lenen duurder te maken.
Reinier van der Drift 2
Wellicht dat dit videootje verhelderend werkt https://youtu.be/MxIrc1rxhyI
Nils de Heer
Dijsselbloem verkondigde onlangs bij Nieuwsuur dat een bank binnen de Bankenunie `... gewoon failliet moet kunnen gaan. Netjes afwikkelen, daar is economisch en maatschappelijk niets mis mee ...´.
Wal zal de voorzitter van de Eurogroep gaan doen met Rabobank???
Inmiddels hebben diverse bronnen onafhankelijk van elkaar mij bevestigd dat DNB sinds eind december 2016 stille curatoren heeft aangesteld binnen de Utrechtse rentebank! Toevalligerwijs op, of rond, het moment dat de couponrente op de Rabobank Certificaten weer betaald moest worden. Een betaling waarvoor DNB - net als bij dividendbetalingen van beursgenoteerde banken - expliciet toestemming moet verlenen...
Gaat Dijsselbloem de regels van de Bank Recovery and Resolution Directive stipt naleven, waarbij de schade voor het grootste deel op het bordje komt van vele honderdduizenden obligatiehouders, of wordt er tóch een geheim achterdeurtje gevonden en gebruikt ???
(Auteur van `De pijnbank - De problemen van de Rabobank´)
Thomas Bollen 7
Nils de HeerRené Derlant 3