Een goed gesprek over de Europese Unie komt maar niet van de grond. Follow the Money wil daar verandering in brengen. Samen met jou. Wat willen we met Europa? Dit dossier is een eerste aanzet voor een gesprek over een andere Europese Unie. Lees meer

Iedereen heeft er een mening over, maar een echt gesprek over de Europese Unie wordt nauwelijks gevoerd. En dat is jammer, want het voortbestaan van de Unie is niet zo vanzelfsprekend als het ooit was. Niet alleen de eenheidsmunt euro wankelt, het hele Europese project zelf dreigt als een kaartenhuis ineen te zakken. Het uiteenvallen van de EU zou enorme gevolgen voor elke Nederlander – en elke Europese burger – hebben. Die angst lijkt politici en beleidsmakers te verlammen. Discussies over de EU worden doodgeslagen met  apocalyptische visioenen, van zowel voor- als tegenstanders. 

Tegelijk is het duidelijk dat dit niet het Europa is waarvan gedroomd werd. Europese samenwerking blijkt in de praktijk vaak een ondoorzichtig spel van lobby's en achterkamertjespolitiek. De parlementaire controle daarop is gebrekkig. 'Brussel' is bijna synoniem geworden met bureacratie, spilzucht, gesjoemel, bemoeizucht, zelfverrijking en zelfs corruptie. 

Bij veel burgers in alle lidstaten leeft het gevoel dat de voordelen van de Unie niet langer opwegen tegen de nadelen. Dat zij in wezen niet zoveel aan de EU hebben en dat het een moloch is die over hun identitieit heenwalst. Een Unie die de economische voordelen vooral sluist naar grote ondernemingen. 'Een verzorgingsstaat voor multinationals', zoals onze columnist Christiaan Vos dat noemde.

Is het mogelijk om de EU op zo'n manier te hervormen dat niet grote, multinationale ondernemingen het meest profiteren van de Europese samenwerking –  maar de Unie de belangen van de Europese burger dient? Zo ja, hoe dan? En zo nee, hoe gaan we dan wél verder? Daarover willen we op Follow the Money samen met jou een constructief gesprek voeren. We willen dat doen met behulp van ons panel Europa, wat nu? Op die plek zullen we je onder meer vragen stellen en kunnen we het gesprek met elkaar voeren.

54 artikelen

© AFP/Aris Messinis

‘Dijsselbloem gaat de geschiedenisboeken in door zijn wanbeleid in Griekenland’ [video]

Een paar maanden lang bewoog hij zich met veel bravoure door de centra van de Europese macht, op zoek naar een duurzame oplossing voor de torenhoge schulden van Griekenland. Yanis Varoufakis, de Griekse ex-minister van Financiën, blikt terug op die roerige periode en deelt zijn visie voor een democratischer EU. Stap één: open de gesloten deuren van de Eurogroep.

‘De Eurogroep en haar voorzitter Jeroen Dijsselbloem zullen de geschiedenisboeken ingaan als hét schoolvoorbeeld van wanbeleid tijdens een crisis.’ Dat zegt Yanis Varoufakis, econoom, rebel, en ex-minister van Financiën van Griekenland. Hij was onlangs in Nederland om zijn platform Democracy in Europe 2025 — oftewel Diem25 — te lanceren. FTM sprak hem in de kelder van poppodium Paradiso in Amsterdam, waar hij later op de avond een uitverkochte zaal zou toespreken.

Bekijk hieronder het interview met Yanis Varoufakis, met Nederlandse ondertiteling (aanklikken).

Griekenland

‘Griekenland herstelt zich gestaag,’ stelt Jeroen Dijsselbloem, Eurogroepvoorzitter en onze minister van Financiën, in gesprek met CNBC, ‘en wie over crisis wilt praten kan beter iemand anders spreken.’ Onlangs zat FTM aan tafel met Dijsselbloem, bij welke gelegenheid de minister zijn politieke wil en vastbeslotenheid uitte om de eurozone bij elkaar te houden. ‘Doormodderen is niet erg,’ aldus Dijsselbloem.

Dijsselbloem is vastberaden om de ingeslagen weg helemaal uit te lopen

Met Griekenland is hij vastberaden om de ingeslagen weg helemaal uit te lopen. Hij wil Griekenland ‘niet opgeven,’ maar het land helpen met ‘strenge hand.’ Met dat laatste bedoelt Dijsselbloem ongetwijfeld de door de Eurogroep en troika — het IMF, de Europese Commissie en Europese Centrale Bank — gehanteerde hervormingsstrategie gestoeld op bezuiniging en privatisering. Varoufakis toonde zich als minister van Financiën echter een fervent tegenstander van deze strategie. Hij pleitte voor een duurzame aanpak van de Griekse schulden, met de focus op economische groei.

Lang duurde het ministerschap van Varoufakis niet. Ondanks het feit dat de Grieken in een referendum met een grote meerderheid tegen verdere bezuinigingsmaatregelen hadden gestemd, besloot Varoufakis toch zijn functie neer te leggen. Zijn vertrek zou de onderhandelingen tussen de Griekse overheid en de Europese instituten ten goede komen, was de redenering. Een paar maanden later zette premier Tsipras van protestpartij Siriza niettemin toch zijn handtekening onder een nieuwe bailout met strenge bezuinigingsvoorwaarden. Griekenland moest na het referendum dus toch door de zure appel heen bijten.

Gedachtekronkel

Ikzelf kon daar toen als jonge econoom de economische logica niet van inzien. Sandra Phlippen, chef economie van het Algemeen Dagblad, vat deze economische gedachtekronkel in gesprek met Dijsselbloem treffend zamen. ‘Je kunt niet tegelijkertijd drukken op strenge bezuinigingen, en aan de andere kant verwachten dat de economie gaat groeien.’

Griekenland moet groeien om de leningen terug te kunnen betalen, maar de bezuinigingen als voorwaarde van de leningen draaien economische groei de nek om. Sinds het uitbreken van de crisis en het invoeren van de bezuinigingsmaatregelen is de Griekse economie met 25 procent gekrompen. Met als gevolg een ware humanitaire ramp binnen de grenzen van de EU.

IMF komt op andere gedachten

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) was ooit een van de vurige pleitbezorgers van bezuinigen in Griekenland. Inmiddels is dat anders. Uit interne documenten van het IMF in handen van Engelse krant Financial Times blijkt dat het fonds de Griekse schulden ‘niet duurzaam’ acht. De schuld/bbp-ratio van Griekenland is 175 procent. Christine Lagarde, topvrouw van het IMF,  ziet de noodzaak om de structuur van deze schuld te veranderen. Dit kan door bijvoorbeeld een lagere rente te hanteren, aldus Lagarde. Het IMF voorspelt dat de schuld/bbp-ratio van Griekenland in 2060 op een forse 275 procent staat, een volstrekt onhoudbare situatie.

Lees verder Inklappen

 

Dijsselbloem en Varoufakis waren voor mij als economiestudent de gezichten van de eurocrisis. Dat Dijsselbloem nog steeds op dezelfde plek zit (en voorlopig blijft zitten), terwijl Varoufakis nu vanaf de zijlijn toekijkt, wijst erop dat Dijsselbloem naar Brusselse maatstaven zijn werk goed heeft verricht.

Maar inmiddels zijn we een Brexit verder, en staan anti-EU-politici Geert Wilders en Marine Le Pen in hun respectievelijke landen bovenaan in de verkiezingspeilingen. Hoe lang blijft de democratische legitimiteit van de EU, en daarmee het handelen van de Eurogroep tijdens de Griekse crisis, nog overeind?

Transparantie

Hoewel Varoufakis inmiddels geen ster meer is in de Nederlandse media, sprak hij toch een uitverkocht Paradiso toe. In de zaal: bezorgde burgers die met argusogen kijken naar de toekomst, maar niet weten hoe deze zorgen om te zetten in actie. De EU is voor hen een gezichtsloze bureaucratie geworden, met Brussel als centrum van een ongeziene macht.

‘Europa zal democratiseren of het zal uit elkaar vallen,’ luidt het manifest

Als antwoord op die zorgen en machteloosheid heeft Varoufakis een nieuwe beweging opgezet: Democracy in Europe 2025, oftewel Diem25: een Europabrede beweging van burgers die het heft in eigen handen willen nemen om de EU te democratiseren. ‘Europa zal democratiseren of het zal uit elkaar vallen!’ luidt het manifest.

FTM schreef al eerder over dit initiatief. Eén van de wapens van Diem25 om een democratischer EU te realiseren is transparantie. Het manifest bevat een concreet voorstel hoe deze transparantie in praktijk te brengen: de vergaderingen van de Eurogroep moeten openbaar worden via live-streaming.

Het feit blijft namelijk dat Europese burgers alleen weten wat er tijdens de Griekse crisisonderhandelingen in 2015 is besproken via persberichten en -conferenties, of interviews met de betrokkenen. De EU en haar instituten moeten als democratisch lichaam, net als nationale overheden, belangrijke vergaderingen en besprekingen openbaar maken, aldus Diem25.

De toekomst van de EU

Alleen de toekomst kan uitwijzen of Varoufakis zijn gelijk zal krijgen. De veranderde toon van het IMF over het omgaan met de Griekse crisis is wellicht een eerste teken hiervan. Ondertussen timmert Varoufakis aan de weg naar een democratischer EU. We spreken met hem over de structuur en toekomst van de EU en over de zaken die een ever closer union in de weg staan.

Bekijk bovenaan het artikel het interview, met Nederlandse ondertiteling (aanklikken).

 

9 maart: een Gepeperd Gesprek

Het gesprek over de toekomst van de Europese Unie is het belangrijkste dat er op dit moment in ons deel van de wereld bestaat. En toch wil het maar niet van de grond komen. Dat is vreemd: de onvrede over de EU is immers groter dan ooit. Het Europa van nu lijkt alleen nog maar over markt te gaan en schiet democratisch en bestuurlijk tekort. Er moet iets gebeuren, maar wat? Is er ook een ánder Europa denkbaar? Tijd voor een gepeperd gesprek.

Op donderdag 9 maart brengt Follow the Money Wim Boonstra, chef-econoom van Rabobank, journalist Hella Hueck, filosoof/fiscalist Christiaan Vos en Europa-specialist van D66 Kees Verhoeven samen met de altijd goedgebekte FTM-hoofdredacteur Eric Smit. Het doel: het eens stevig over de toekomst van Europa hebben. Save the date en verzeker je nu van een ticket!