Er is een oorlog gaande, stelt de democratische senator Bernie Sanders in een emotionele speech in de Amerikaanse senaat. De oorlog die woedt is die van de kleine rijke Amerikaanse bovenlaag die steeds rijker wordt, tegen de steeds armer wordende middenklasse, die van oudsher de vitaliteit van de Amerikaanse samenleving en economie voortbracht: de Amerikaanse droom. 'Greed has no end, and there is very little concern for our country and the people of this country if it gets in the way of accumalation of more wealth'. Sanders onderbouwt zijn betoog met statistieken. In de midden jaren zeventig verdiende de top 1 procent van de Amerikaanse bevolking ongeveer acht procent van het nationale inkomen. Vijfendertig jaar later verdient dezelfde 1 procent 23,5 procent van het nationale inkomen. Een verdriedubbeling. Anders gezegd: vanaf 1980 ging 80 procent van het nieuwe inkomen naar de top 1 procent verdieners. De opbrengsten van de hausse in de computerindustrie, het internet, vastgoed...het ging vrijwel allemaal naar de mensen wiens zakken al ruimschoots waren gevuld. Die onrechtvaardige ontwikkeling maakt volgens Sanders van Amerika een bananenrepubliek. De rijksten sponsoren de verkiezingscampagnes waardoor zij steeds in staat zijn hun onstilbare honger naar meer geld en meer macht kunnen verwezenlijken. FED-voorzitter Ben Bernanke - zelf vijfhonderdvoudig miljonair - hield een gelijk klinkend pleidooi over de ongekende inkomensongelijkheid die volgens hem de Amerikaanse samenleving in grote mate bedreigt. Datzelfde deed ook media-miljonair Ariana Huffington die in haar boek Third World America, haar land vergeleek met een derde wereldland. Deze oproepen komen op het moment dat Obama voor een Republikeinse fiscale koers wil kiezen en de rijksten in Amerika belastingverlagingen wil toekennen.