Een dag vol populisme

Ik heb afgelopen nacht – op meer dan 10.000 kilometer – naar de verkiezingsuitslagen liggen luisteren op Radio 1. De moderne techniek brengt zo zelfs in de bush van Zuid Afrika ene Wilders bij je binnen, die met een soort Hitler-variant op ‘Juden Ausrotten’ ook af wil van de Marokkaanse inwoners van Den Haag en waarschijnlijk ook die in andere steden in Nederland en West-Europa. Ik stopte mijn hoofd onder het kussen van schaamte. Dat de enorme populistische steun voor de PVV in Den Haag waarschijnlijk het einde betekent voor het Spuiforum-project valt hierbij ruimschoots in het niet. Ook al komt het niet vaak voor dat lokale verkiezingen een streep zetten door ambitieuze vastgoedplannen van een zittende coalitie. Schamen deed ik me ook voor het enorme resultaat van de nieuwe partij van Jos van Rey in Roermond. Waarom maak je je als burger en journalist nog enige zorg over ethiek en integriteit als eenderde van een stadje in Midden Limburg een door het OM onderzochte aanklacht wegens fraude, corruptie en valsheid in geschrifte met trots en luid applaus negeert. Wat heeft het nog voor zin dat serieuze media vraagtekens zetten bij politiek, economisch en sociaal gedrag in de maatschappij, vraag ik mij hier vertwijfeld af? En in Heerlen, waar de nu teruggetreden SP-wethouder Riet de Wit jarenlang de ene verkeerde vastgoedbeslissing na de andere nam, waarvoor de burgers van de stad nog tientallen jaren zullen bloeden, won de SP zelfs twee zetels en werd de fractieleider van de SP in de gemeenteraad en beoogd nieuwe wethouder, Ron Meyer op een populistische manier door Volkskrant, Pauw en Witteman, BKB en het Periklesinstituut tot het ‘beste raadslid van het jaar’ uitgeroepen. Ik kon mijn oren vannacht inderdaad niet geloven.

Zuid-Afrikaanse hypocrisie

Gisteren, woensdag 19 maart, reed ik van Johannesburg naar Phalaborwa, een afstand van 600 kilometer. In Zuid Afrika is – net zoals in bepaalde media in de rest van de wereld – nog steeds het proces tegen de para-olympische atleet Oscar Pistorius aan de gang. Tientallen buitenlandse media berichten dagelijks over het proces en de hele rechtsgang wordt live of radio en televisie uitgezonden. Zo kon ik gisterochtend het kruisverhoor van de ‘zwarte’ ballistische expert van de politie, kapitein Chris Mangena op de autoradio volgen, die zich eigenlijk als eerste in een lange rij van staatsgetuigen niet in de luren liet leggen door de ‘blanke’ topadvocaat van Pistorius, Barry Roux. Dat leverde de kapitein direct veel nieuwe volgers op in de sociale media en de presentatrice van het programma, ook zwart, vroeg zich openlijk af of de man al getrouwd was. ‘Want ik heb hem geen trouwring zien dragen. Hij zal wel veel nieuwe vriendinnen erbij krijgen, vandaag’. Een live rechtbankverslag als dating service. Deze buitensporige  aandacht voor het proces-Pistorius is tekenend voor de hypocrisie van maatschappij en media. In dit land worden er elke dag wel 100 mensen vermoord, komen er dus ook zo’n honderd moordenaars en moordcases bij en worden er – hoop ik – elke dag wel een paar veroordeeld. Vooral zwarten. Maar zij krijgen nooit ook maar een fractie van de aandacht en rechtsgang die deze elite-blanke op zich gevestigd weet. Hoogstwaarschijnlijk komt Pistorius weg met doodslag in plaats van moord met voorbedachte rade. ‘s Middags heb ik in de auto ook drie uur geluisterd naar het langverwachte eindrapport van de officiële Zuid Afrikaans ombudsvrouw Thuli Madonsela over de persoonlijke verrijking van president Jakob Zuma, met betrekking tot zijn privé-bezit in KwaZula Natal, Nkandla. In de periode 2009 tot en met heden zijn in Nkandla door verschillende ministeries (Openbare Werken, Defensie en Politie) ‘veiligheidsmaatregelen’ getroffen, die aanvankelijk waren begroot op 29 miljoen rand (3 miljoen euro toen) maar zijn opgelopen tot bijna 250 miljoen rand (ruim 20 miljoen euro nu). En waarschijnlijk op termijn, zelfs na de dood van Zuma, nog veel meer. Deze ‘veiligheidsmaatregelen’ voorzien in een ontvangstverblijf, een zwembad, een vee-kraal, een kippenren, bestrating, accommodatie voor agenten en bodyguards en een illegale verplaatsing van een aantal gezinnen die te dicht bij het bezit van Zuma hun opstallen hadden. Het rapport van de ombudsvrouw dat door intimiderend gedrag van vooral de ANC-regering enorm is vertraagd (‘het gaat hier om zaken van nationale veiligheid’) is een herhaling van woorden als zelfverrijking, onethisch gedrag,  onwettig, wanbestuur en wanprestatie. Zuma heeft zich met andere woorden op deze manier frauduleus minimaal 20 miljoen euro toegeëigend, maar zal ook hier wel weer mee wegkomen, zoals hij dat eerder deed met enorme fraudes bij wapenhandel, verkrachting, veelwijverij en andere vormen van corruptie.

Ik verbaas me elke keer weer over de zin van democratie, als zulke types met massale steun worden gekozen

Populisten zoals Mugabe, Hitler, Berlusconi, Poetin, Zuma en Wilders komen hier vrijwel altijd mee weg. Ik verbaas me elke weer over de zin van democratie, als zulke types met massale steun worden gekozen. Mevrouw Madonsela verdient internationale steun en waardering voor haar moed en mogelijk ook internationale bescherming, want ze wordt steeds vaker openlijk bedreigd vanwege de lef die ze toont bij het blootleggen van het falen van een corrupt Zuid Afrikaans ANC-bewind. Bijna in Phalaborwa aangekomen, liep ik alsnog in een ‘speedtrap’, hoewel ik mijn uiterst best had gedaan dat deze keer te voorkomen. Je rijdt in een rij auto’s mee – allemaal met een zwarte chauffeur – maar jij wordt er uitgepikt, omdat je een herkenbare huurauto hebt, dus buitenlander bent. En dan begint het onderhandelen over tien kilometer ‘te hard’. Geheel in de geest van Madonsela besloot ik deze keer niet het gezeur met 350 rand cash geld af te kopen (dat rechtstreeks in de zakken van de heren en dames agenten verdwijnt), maar de confrontatie aan te gaan. ‘Breng me maar naar het politiebureau als jullie geen kwitantie kunnen overleggen’. Uiteindelijk lieten ze me gaan met een waarschuwing, nadat ik had gedreigd ze aan te gaan geven en als journalist er iets over te schrijven. Wat ik trouwens nu toch doe. Maar kan ik ze echt iets kwalijk nemen als de grote baas in Nkandla zo’n schandalig voorbeeld geeft?

Frans vastgoedfeestje

Eigenlijk was ik van plan vandaag nog even terug te kijken op de Mipim van vorige week in Cannes. Ik heb er eerst mijn Mipim-blogs over de afgelopen twee jaar nog eens op nagekeken. Nee dus, er is weinig veranderd. Nog steeds weinig deals maar o zo veel geld en weinig goedgeprijsde vastgoedproducten, nog steeds veel lawaaierige Russen met protserige projecten, dito dames-van-plezier en dure havanna’s,  en nauwelijks Nederlanders – tenminste vergeleken met pakweg tien jaar geleden. En ja, het weer was dit jaar prettig aangenaam, de Belgen hadden een eigen paviljoen en er waren twee stands die je min of meer als Nederlands zou kunnen beschouwen. Die van  Bouwfonds Property Development (BPD) en een van Dutch Wheels, een bedrijf uit het Limburgse Vlodrop dat gespecialiseerd is in achtbanen, reuzenrads (wheels) en andere grote leisure-producten die overal in de wereld worden geplaatst. Deze ondernemende onderneming was naar de Mipim gekomen, omdat ze hadden geconstateerd dat steeds meer eigenaren van winkelcentra op zoek zijn naar grote attracties om een constante stroom van bezoekers naar de winkels te genereren. Dutch Wheels, dat zegt wereldleider te zijn, had overigens niet te klagen over aandacht, ook niet van allerlei overheden die zich ook in alle bochten wringen om iets bijzonders neer te zetten om de aandacht op hun stad of streek te vestigen. Misschien iets voor Den Haag op de plek van het beoogde Spuiforum, zo’n reuzenrad? Of voor het Retailpark van Jos van Rey’s in het vlakbij Vlodrop gelegen Roermond? Van Rey ‘krijgt’ er vast een voor een koopje. Of voor de nieuwe, door de SP-gecontroleerde coalitie van Heerlen om eindelijk het miljoen kostende Maankwartier echt de lucht in te helpen, zodat ook de beoogde Chinese investeerders er in zullen stappen? Het veel te dure betonnen fundament over het spoor ligt er al. Ook Heineken was als Nederlandse partij weer uitstekend vertegenwoordigd op de Mimi Verder spraken de Nederlanders in Cannes maar over één ding: het onrecht dat Peter Keur is aangedaan door de weinig kiese publicatie in het Financieele Dagblad op basis van ongefundeerde laster van ex-Eurocommerce-baas Ger Visser. Tegenover het Financieele Dagblad (zie de editie van maandag 10 maart) was alleen Coen van Oostrom van OVG bereid het voor Keur met naam en toenaam op te nemen. Flauwekul, iedere Nederlander die ik in Cannes heb gesproken – en dat waren er aanzienlijk meer dan 300 – sprak schande over het FD en zei Keur persoonlijk van zijn steun op de hoogte had gebracht. Er is zelfs door een aantal vastgoednotabelen gesproken over het nemen van stappen tegen het Fd in de vorm van het collectief opzeggen van het abonnement, een brief aan de hoofdredactie of een open gesprek daarmee. Ik denk niet dat Keur dat nodig heeft. Hij zal – daar zet ik een goede fles wijn op in -  over een aantal weken worden ‘vrijgesproken’ en keert dan weer terug bij FGH, in ieder geval voor een tijdje. Maar dankzij het FD is wel de reputatie van iemand met een 35-jarige, voorbeeldige loopbaan in het vastgoed met een enorme dreun onder de gordel voor altijd kapot gemaakt. Nu maar hopen dat de Rabobank ook de durf heeft het openlijk voor zijn FGH–topman op te nemen. Wat meer ‘kloten’ tonen zou deze bank niet misstaan na alle miskleunen eerder rond de Klimop- en Libor-affaire. Gisteren was – uiteindelijk – voor mij vooral een belangrijke dag, omdat mijn goede en wijze vader 90 jaar werd. Ik belde hem voordat ik uit Johannesburg vertrok. Hij vertelde mij dat hij al had gestemd en ik hoefde hem niet te vragen op welke partij. Mijn vader is er een van duidelijke politieke principes en stemt dus altijd PvdA, ook al wordt de partij nu op een goedkope wijze door veel media geslachtofferd. Ik stem niet op de PvdA en ook niet op de VVD (en zeker niet op de PVV of de SP, en ook niet op die belachelijke Dierenpartij – die immers in de lokale politiek helemaal niets te zoeken heeft). Maar de populistisch afrekening met de regeringscoalitie hebben die twee partijen wat mij betreft niet verdiend en is zelfs lokaal vertaald grote onzin. Durf en ‘kloten’ hebben worden ook in de politiek niet gewaardeerd. Daar zal ik als burger en journalist maar in moeten berusten, net zoals ik blijkbaar Wilders, Robert Mugabe, Poetin, Berlusconi en Jakob Zuma moet accepteren, omdat ze nu eenmaal massaal zijn gekozen. Of toch maar niet? Ik zal er de komende weken eens goed over nadenken.