Beleggers met een lange adem worden steeds schaarser. Nu verschillende beleggingscategorieën steeds meer worden opgerekt en niet het gewenste rendement opleveren zijn investeerders in dubio. De financiële industrie bestaat uit veel onnodige, ondoorzichtige schillen en is in verloop van tijd getransformeerd naar een sector met winstbejag op een extreem korte termijn.

Overnames en IPO's

Sommige overnames en fusies zijn niet meer dan financial engineering zoals bijvoorbeeld bij brouwers AB Inbev en SabMiller het geval is. Het draait bij deze overname allang niet meer om de liefde voor het biertje. De recente overname van Pfizer is een ordinaire internationale belastingtruc waarbij Ierland op gaat treden als kersvers hoofdkwartier van de farmaceutische grootmacht. Toeval of niet, maar Nederland ligt qua fiscale gevoeligheid al geruime tijd onder vuur van de Europese Unie.

De beursgang van ABN Amro is een aardig voorbeeld: snel resultaat, kwalitatief uiterst mager

De recente beursgang van ABN Amro is ook een aardig voorbeeld van het realiseren van een snelle winst. Het blijft een merkwaardig en tegenstrijdig fenomeen dat heel Nederland kritiek heeft op het bonusbeleid bij banken maar wel doodleuk inschrijft op de IPO (beursgang) van ABN Amro om zelf snel te kunnen cashen. De IPO van de bank moest simpelweg slagen om eventueel volgende tranches – al dan niet onderhands – eenvoudig te kunnen slijten. De financiële industrie maakt vervolgens handig gebruik van de situatie en slaat zichzelf op de borst vanwege het geweldige snelle resultaat; kwalitatief is dit resultaat echter uiterst mager. Wat heeft het immers met serieus beleggen te maken?

Opportunistische schil

Veel participanten van de financiële industrie zijn kennelijk vergeten waar het om draait en maken slechts onderdeel uit van een – tijdelijke – opportunistische schil. Dit gedrag is waarschijnlijk lastig uit te roeien omdat inmiddels de hele industrie eraan meewerkt. Zelfs grotere beleggers laten zich steeds meer meeslepen door consultants en financiële adviseurs in de gekte van het kortetermijnrendement. Want wie heeft er immers het lef om te komen aanzetten met een beleggingsvoorstel dat dit jaar slecht gepresteerd heeft? Legendarisch belegger Charlie Munger noemt dit fenomeen ‘bias from liking distortion, including to be misled by someone liked’. Een degelijk zelfstandig onderzoek naar het hoe en waarom blijft vaak achterwege. Een op de lange termijn interessant opwaarts potentieel wordt op deze manier rücksichtslos de nek om gedraaid. De samenzwering tegen de eindbelegger is al vele jaren in volle gang. Eindbeleggers laten zich steeds vaker meeslepen in het opkopen van snelle en recente performance in de hoop beter uit te zijn. Kennelijk vergeten ze daarbij dat ze zelf actief bijdragen aan een proces dat hun geen enkel voordeel oplevert op de lange termijn. Hiervan zijn genoeg illustere voorbeelden voorhanden; geduld is in deze een schone zaak.   Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management AG, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel en wordt hier niet voor betaald. Ook betaalt hij niet voor het plaatsen van zijn columns. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.