Wie gelooft er nog in sprookjes? Alle beleggers die er op blijven vertrouwen dat hun geld veilig is bij centrale bankiers, over wie wordt verteld dat ze kunnen en zullen zorgen dat de beurs nooit meer daalt.
De met liquiditeiten overspoelde financiële markten maken zich al langere tijd totaal geen zorgen over de fundamentele gezondheid van de economie. De ontkoppeling van de opgelopen beurskoersen krijgt steeds meer vorm. De, recentelijk wisselvallige, gepubliceerde economische feiten onderstrepen dat beeld. De markten vertrouwen volledig op de centrale bankiers die zelfs overwegen de geldkraan nog wat verder open te draaien. Het slimme geld is ondertussen op zoek naar dwazen die geloven in de huidige consensus.
Robots met lege zakken
Met name in de VS tekent zich sinds begin dit jaar een zijwaarts handelspatroon op de beurzen af. In Europa vieren beleggers feest; van een eventuele correctie ligt niemand wakker en is – volgens velen – verder weg dan ooit. Het is amusant om te zien hoe robots en andere algoritmische trendvolgers de markt opwaarts in beweging proberen te zetten. Het slimme geld probeert gebruik te maken van de situatie en vindt in de robot een koper met tamelijk lege zakken. De robot is een clown met een feestneus op. Serieuze eindbeleggers melden zich steeds minder aan de koopzijde van de markt.Veilig
In de obligatiemarkt wanen beleggers zich veilig vanwege de opkoopprogramma’s van de ECB. De recente verschuivingen in de obligatiemarkt lijken procentueel gezien indrukwekkend, maar in reële zin stelt het niet veel voor. Interessanter om te vermelden is dat de daadwerkelijke liquiditeit ver te zoeken is. Naar mijn idee versterkte dit de recente beweging in de obligatiemarkt. Het is een ontwikkeling welke de ECB zeker niet ontgaan zal zijn. Belangrijker is wanneer de Fed het renteroer omgooit, want dan zou er immers sprake zijn van een niet geringe trendbreuk, die decennia lang kan aanhouden. Complete generaties krijgen dan te maken met een financiële omgeving, die voor hun onbekend terrein is. Maar zo ver is het nog niet, zeker niet gezien de recente ontwikkelingen.Sprookjes en hersenspinsels
Wanneer fundamenten zoals industriële productie, consumentenbestedingen, verkopen en winst er niet meer toe doen, dan liggen de almaar oprukkende beurskoersen in handen van de centrale bankiers. De huidige consensus is dat centrale bankiers de beurskoersen nooit zullen laten dalen. En dat zijn hersenspinsels die thuis horen in het grote sprookjesboek. Rest mij u een goed weekend te wensen. Jan Dwarshuis is senior asset manager bij Thirteen Asset Management AG, waar hij verantwoordelijk is voor het Thirteen Diversified Fund. Dwarshuis schrijft zijn columns op persoonlijke titel en wordt hier niet voor betaald. Ook betaalt hij niet voor het plaatsen van zijn columns. Professioneel houdt hij posities aan in grote Europese, Amerikaanse en Russische beursfondsen. De informatie in zijn columns is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen. Op het moment van schrijven heeft hij geen positie in bovengenoemde aandelen en is ook niet voornemens dat de komende 72 uur te doen.
6 Bijdragen
DrNomad
Kan zijn dat de financïele sector zich loszingt van de reëele economie, maar die laatste gaat op een moment toch een eigen plan zoeken, als het teveel knelt. Ik denk niet dat het nog decennia doorgaat. Er gaat veel eerder bloed uitlopen.
Jean
DrNomadiFred
jefcooper
Anton
Wat er feitelijk is gebeurd, is dat banken en andere financiële partijen in de periode voor 2008 enorme winsten hebben gemaakt met het blazen van financiële zeepbellen op o.a. de onroerend goed markten. Pas toen aan dat feest een eind kwam en er een klassieke schulddeflatie dreigde, hebben de centrale banken ingegrepen door de rente naar de nullijn te drukken, om die zeepbellen zoveel als mogelijk op spanning te houden.
En met die actie hebben de centrale banken willens en wetens een kolossaal risico genomen.
Want het naar de nullijn drukken van die rente bood dezelfde partijen die eerder zo van het opblazen van die zeepbellen hadden geprofiteerd de kans om hun kunstje nogmaals te herhalen, en elders nog veel grotere zeepbellen te blazen, deels met het geld dat diezelfde centrale banken ze bij het omlaag drukken van die rente zo voorkomend in handen speelden.
Die kans hebben ze met beide handen aangegrepen, in de wetenschap dat ze de centrale banken nu echt bij de ballen hebben. Want die centrale banken rest nu geen keus dan ook die nieuwe zeepbellen op spanning te houden, om een nog veel grotere schulddeflatie dan in 2008 dreigde af te wenden.
En daarmee hebben de centrale banken zichzelf en de gemiddelde burger in een hoek geschilderd, en overgeleverd aan de grillen van voornoemde financiële partijen, die op enig moment die zeepbellen kunnen laten knappen door hun extreem in prijs opgepompte obligaties en aandelen te dumpen. Daarmee kunnen ze de centrale banken dwingen om opnieuw in te grijpen en die overgewaardeerde rommel van ze op te kopen. Dat is de situatie waar we nu in verkeren.
Meer over de achtergronden van een schulddeflatie: http://www.anecpa.nl/inleiding/minsky-moment-i-schuld-deflatie.html
bewatcher of follow the money
U bent voorzichtig in uw commentaar. Voorzichtigheid, is een van de 4 kardinale deugden, daar waar het om draait, daar is dus niets op tegen. Maar ik zou toch wat aan uw commentaar toevoegen, dat van belang kan zijn voor de huidige generatie beleggers, die zich nu in onbekend terrein hun weg vinden.
1.Het korte gedeelte van de €-rentecurve bevindt zich nu al in negatief terrein van de grafiek.
2.Het lange gedeelte van deze curve bevindt zich voor de de sterke en zelfs wat minder sterke Noord-Europese landen van de €-zone al langdurig op onbekend terrein van de grafiek.
Op 6 juni 2003 schreef de Financial Times, nadat de ECB de repo rente met 0.5 naar 2% verlaagd had::
Amid fears of deflation in Germany, short-term interest rates in the country have fallen to their lowest level sinds 1875 when records began.
Het artikel wordt begeleid door een foto van Otto von Bismarck , de eerste rijkskanselier van Duitsland uit 1875 en een lijn-grafiek die laat zien dat een 2% rente niveau inderdaad nog nooit was voorgekomen.
Ik moest toen gelijk denken aan het Duitse slagschip met zelfde naam. Afgebouwd in 1939 met een compartiment scheepsbouw techniek, wat haar onzinkbaar zou maken.
Echter 27 mei 1941, schakelden de Britten het schip snel uit, wel duurde het lang voordat het schip echt in de golven verdween.
Ik ga geen advies geven en de markten hebben altijd het gelijk van mij aan hun zijde, maar bij iedere verkoop is een koper nodig en die konden weleens schaars blijken te zijn, als de verkopers allemaal tegelijk door de exit-gang willen (ook vanaf 27 mei?)
Nu de ingang betreden als koper is geen probleem, verkopers zitten rustig op u te wachten.
Besluitend, U ook een goed weekend wensend.