De verkiezingswinst volgend jaar zou voor de republikeinen een eitje moeten zijn. Grote werkloosheid, de financiële malaise en de luidruchtige Occupy-kampeerders die voor onrust zorgen. Idealen factoren voor de Obama-rivalen.

 

Tot overmaat van ramp vindt de democratische conventie plaats in een van de belangrijkste bankierscentra, de stad Charlotte. Dit belooft een heftige bijeenkomst te worden met Occupy´ers die wellicht de val van Obama daar zouden kunnen inluiden. 

 

Maar niet zo snel met Obama´s obituarium beginnen. De republikeinen zijn druk bezig hun eigen graf te graven door extreem rechtse standpunten in te nemen. Ze nemen op het gebied van milieu, immigratie, belasting en economie een zeer harde lijn aan. Hoe rechtser de lijn, hoe makkelijker het Obama krijgt om herverkozen te worden. 

 

Mitt Romney, Rick Perry en Newt Gingrich struikelen over elkaar heen met waanzinnige ideeën. Hermain Cain die ondertussen van het toneel verdwenen is, trapte af met zijn 9-9-9 taxplan; iedereen betaalt negen procent inkomstenbelasting. Perry lanceerde vervolgens twintig procent plan en Gingrich ging er netjes tussenin zitten met vijftien procent. 

 

De kandidaten stonden ook juichend achter het plan om Iran aan te vallen, sociale voorzieningen flink te versoberen, Wall Street bankiers te bevrijden van de strakke overheidsbemoeienis en milieuwetgeving te versoepelen.

 

Beursbengels openen al champagneflessen bij de gedachte van de terugkeer van de beurswetteloosheid van voorheen. Olieboeren wrijven in hun handjes met zulke fantastische plannen in het vooruitzicht en stippelen al nieuwe boorlocaties uit in onontgonnen natuurgebieden. 

 

Enkele uitspraken verfraaiden hun harde lijn. Gingrich noemde kinderarbeidswetgeving ‘echt dom’, Perry vergeleek de sociale zekerheid met een ‘vreselijke ziekte’ en Romney zou de WW-uitkering willen privatiseren. 

 

Trouwe aanhangers van de Grand Old Party, de republikeinse partij, zijn bang voor een historische pak rammel tijdens de verkiezingen. Als hun verkozen partijvoorman straks de onvermijdelijke ruk naar het midden maakt om nog enigszins op de steun van de grijze gematigde massa te kunnen rekenen, verliest hij zijn geloofwaardigheid en staat Obama klaar met het kapmes.