
Jaarlijks gaan duizenden bedrijven en personen failliet. Vaak heeft dat grote gevolgen — en het gebeurt lang niet altijd even netjes. Lees meer
Toeleveranciers moeten nog maar hopen dat ze een deel van hun facturen betaald krijgen, werknemers dreigen op straat te komen en de gefailleerde ondernemer moet lijdzaam toezien hoe de bedrijfspanden, voorraden en wagenpark met een beetje pech tegen executiewaarde worden verkocht. Alle hoop is gevestigd op de door de rechtbank aangestelde curator die de volledige regie in handen krijgt van het afwikkelen van het faillissement.
De curator krijgt op basis van de 120 jaar oude Faillissementswet vergaande bevoegdheden: van het ontslaan van personeel, de verkoop van het bedrijf, het starten van juridische procedures tegen de gefailleerde tot het gijzelen van een bestuurder die niet meewerkt.
Maar doet de curator zijn werk wel goed? Wat is de verhouding tussen de boedelopbrengst, die hij binnenhaalt en zijn eigen declaraties (die ten laste van dezelfde boedel plaatsvinden). En wie houdt er toezicht op curatoren? Dat zóuden rechters-commissarissen moeten zijn, maar die hebben het krankzinnig druk en ontberen kennis. Follow the Money zet in op deze kwestie die al tientallen jaren door de rechtspraak, politiek en journalistiek ongemoeid wordt gelaten. We nodigen u uit om uw kennis en ervaringen met ons en andere lezers te delen.
Roger Lips strijdt niet alleen tegen zijn curatoren, maar ook tegen justitie
Verdachte van faillissementsfraude hoort strafeis: drie jaar
‘80 procent van de curatoren doet geen melding van faillissementsfraude’
Gebed zonder eind: de strijd tegen faillissementsfraude
FTM Audio - De bijna ongestoorde handel en wandel van faillissementsfraudeurs
De bijna ongestoorde handel en wandel van faillissementsfraudeurs
Waarom banken bij faillissementen altijd aan het langste eind trekken
Zo plukt de curator je als je bedrijf failliet gaat
FTM Audio - Dit is de schadelijkste wet van Nederland
Dit is de schadelijkste wet van Nederland
Het flitsfaillissement: de wasstraat om schulden weg te spoelen
Het flitsfaillissement heeft onlangs een wettelijke verankering gekregen in de faillissementswet. Academici blijven sceptisch. Zo stelde hoogleraar Rolef de Weijs afgelopen vrijdag tijdens een oratie dat het op deze manier een wasstraat wordt waar je gemakkelijk je schulden kan wegspoelen. Hoe zit dat?
'Het faillissementsrecht keert zich tegen schuldeisers.' Deze dreigende woorden vulden vorige week vrijdag de imposante aula van de Universiteit van Amsterdam op de hoek van het Spui. Het kritische geluid was afkomstig van Rolef de Weijs, hoogleraar Nationaal en Internationaal Insolventierecht. In zijn rede ‘Wanorde: Hoe het faillissementsrecht zich keert tegen schuldeisers’ ging De Weijs onder meer in op een bijzonder actueel onderwerp: de zogeheten pre-pack. Het wordt ook wel een flitsfaillissement genoemd en dit kreeg eind juni een wettelijke basis in de bijna 120 jaar oude faillissementswet. Een Kamermeerderheid zag voldoende heil in dit instrument, dat in de praktijk al een paar jaar bij een aantal rechtbanken wordt toegestaan.
Werkwijze
Het idee achter een pre-pack is dat voor een bijna failliet bedrijf niet direct het faillissement wordt aangevraagd — wat zal leiden tot paniek en het vertrek van leveranciers en personeel — maar dat er alvast een beoogd curator wordt aangesteld. Die kan dan — terwijl de onderneming nog doordraait — op zoek gaan naar een geschikte kandidaat die serieus geld wil neertellen voor het doorstarten van de onderneming. De premisse: een lopend bedrijf kan voor meer verkocht worden dan een bedrijf waarbij het faillissement al in het openbaar is uitgesproken, waardoor er paniek heerst onder leveranciers en werknemers.
|
Achterkamertjes-gekonkel
Op Follow the Money waren er begin dit jaar ook kritische geluiden over het 'achterkamertjes-gekonkel' van de pre-pack. De keerzijde van de stille verkoopfase is dat mogelijk niet alle potentiële kopers worden gevonden. Het faillissement is in dit geval namelijk nog niet openbaar bekend, met als gevolg dat er enkel in kleine kring wordt gezocht naar een geïnteresseerde partij. En de kans is dan groot dat de beoogde curator uitkomt bij de gelieerde partijen, zoals de huidige aandeelhouders of het management. De ervaren curator Hans Tiethoff liet begin dit jaar aan Follow the Money weten dat hij deze zelfselectie als een ongezonde ontwikkeling beschouwt. ‘Ik vind dat het falende management niet in de gelegenheid moet komen om over de rug van crediteuren en werknemers de krenten uit de pap te pakken. De kosten van de sanering worden dan gelegd bij de maatschappij en bij de werknemers. De managers hebben de tent naar de afgrond begeleid, kunnen de doorstart orkestreren, hebben voorkennis en kunnen voor relatief weinig de tent overnemen,’ aldus Tiethoff, die aangeeft een pre-pack enkel 'aanvaardbaar’ te vinden indien instellingen als ziekenhuizen failliet gaan.

|
|
2 Bijdragen
goof 4
Waarom zijn de kwetsbare partijen altijd de pisang in dit soort nieuwe wetgevingen en waarom de partijen met de grootste bek en geld hebben om middels moeilijke constructies alles te ontwijken.
Wordt het niet tijd dat onze rechtelijke macht die oordeelt en veroordeelt ook eens gereset gaat worden.
En alles overziend voor zover mogelijk bekend moet ik vrezen dat het allemaal to little and to late is om alles wat zo grondig fout is op een normale manier gereset te krijgen.
Heb ik het niet alleen natuurlijk over het faillissementsrecht etc maar over de gehele wet en regelgeving die er voor 100% op gericht is dat de rijke rijker worden en de jan lullen alleen maar armer en lijfeigene zijn geworden van het grote geld.
Hans den Reijer 1