Een wijze les

The New York Times

Dinsdagnacht verkozen bijna 60 miljoen Amerikanen Donald Trump boven Hilary Clinton als de nieuwe president van de Verenigde Staten. Vrijwel niemand zag het aankomen, waaronder de meeste nieuwsmedia in binnen- en buitenland. Journalisten moet zich nu maar eens stevig achter de oren krabben, want, zo schrijft media-columnist Jim Rutenberg in de New York Times: ‘The news media by and large missed what was happening all around it, and it was the story of a lifetime.’

De huidige situatie doet denken aan een gebeurtenis zo’n 60 jaar geleden die bekend is komen te staan als het ‘Dewey defeats Truman’-moment. De toenmalige presidentsverkiezingen waren een nek-aan-nek race tussen de zittende president Harry S. Truman en zijn rivaal Thomas E. Dewey. De Amerikaanse krant Chicago Daily Tribune dacht – gebaseerd op polls en de algemene tendens onder journalisten – zeker te weten dat Dewey Truman ging verslaan en zette die uitslag op de verkiezingsdag groot op de voorpagina. Dewey verloor echter en de foto van een breed lachende Truman met de Chicago Daily Tribune – inclusief foutieve kop – in de hand ging de wereld over.

Vergelijkbaar met 60 jaar geleden konden nu ook velen het zich amper voorstellen dat Trump ooit het Witte Huis zou betreden. Het komt volgens Rutenberg door grootschalig falen bij de nieuwsmedia: ‘Journalists didn’t question the polling data when it confirmed their gut feeling that Mr. Trump could never in a million years pull it off. They portrayed Trump supporters who still believed he had a shot as being out of touch with reality. In the end, it was the other way around.’ Volgens Rutenberg is het nu tijd om te gaan luisteren naar de ‘kokende woede’ van grote groepen kiezers. Tijd om de media’s meest fundamentele functie te vervullen: het land in de gaan, te begrijpen wat er speelt en daarover te berichten.

Eerst Brexit, nu Trump. Volgende halte: Italië?

The Economist

In Nederland moeten we tot maart wachten voordat we weten hoe ontevreden kiezers nou echt zijn over de gevestigde orde. Maar het establishment in Italië zou wel eens eerder aan de beurt kunnen zijn, schrijft The Economist deze week. Premier Renzi heeft namelijk voor december een referendum uitgeschreven waarin het volk enkele grondwetswijzigingen mag goed- of afkeuren. Die wijzigingen komen er in het kort op neer dat de macht in het land veel meer geconcentreerd wordt. De plannen kunnen rekenen op enthousiaste steun van de politieke elite en het zakenleven. Maar of het volk er ook zo over denkt? Die vraag is sinds deze week actueler dan ooit. Renzi heeft al aangekondigd bij een 'nee' af te treden. Daarmee zou na Brexit en Trump de volgende politieke volksopstand een feit zou zijn.

Jonathan Pie: 'Hillary was the same old shit'

Trump dankt zijn overwinning aan links, vindt de 'journalist' Jonathan Pie. Pie is een satirisch personage, gespeeld door de Britse acteur Tom Walker. In deze prachtige rant veegt hij de vloer aan met progressieven die de zorgen van de aanhang van Trump afdeden als racistisch en vrouwenhaat. 'Ga het debat aan in plaats van ze te beledigen!'

Google als commerciële Stasi is nog ver weg

Die Zeit (via Blendle)

Google is tegenwoordig het machtigste bedrijf van de wereld, zo wordt ons geregeld voorgehouden. Het concern weet alles over ons, het slaat immers onze sporen op het internet op. Hoewel het heel plausibel is dat Google inderdaad veel over ons weet, kon de Duitse journalist Wolfgang Uchatius het idee van een moderne Stasi maar moeilijk geloven. Want hoe kan het — zo vroeg hij zich af — dat hij continue reclame krijgt voor auto’s en elektrische grasmaaiers als hij drie hoog woont in Berlijn en alleen de U-Bahn gebruikt? Is Google wel zo slim als wordt beweerd?  

Uchatius nam de proef op de som en werd een ideale klant van Google. Hij schafte een nieuwe computer aan, kocht een Android-telefoon en gebruikte alle gratis diensten van Google. Hij maakte godbetert zelfs een Google+ account aan. Vervolgens begon hij heel voorspelbaar zoekgedrag te vertonen. Veel leverde het niet op. Goed, hij kreeg enkele advertenties voor dingen die hij had gezocht en gekocht, maar de reclames voor auto’s en hondenvoer bleven komen, net als voor dameskleding.

Waar Google vooral bekend staat als innovatief bedrijf en veel futuristische projecten, verdient het haar geld met platte advertenties. Voor adverteerders interessant, want Google belooft geïndividualiseerde advertenties in plaats van een schot hagel. Toch blijkt de mens zo onvoorspelbaar en diffuus te zijn, dat een commerciële Stasi nog heel ver weg lijkt.

Hoe VN-vredesmissies hun onpartijdigheid verloren

Trouw (via Blendle)

Al ruim drie jaar zijn er inmiddels Nederlandse troepen aanwezig in Mali. De 400 militairen maken deel uit van de internationale VN-vredesmacht die in het land voor stabiliteit moet zorgen. Bij het ‘vrede’-deel van die missie kun je echter nog aardig wat vraagtekens zetten, schrijft Arjen van der Ziel deze week in Trouw. Sinds de dramatisch verlopen missies in Rwanda en Srebrenica in de jaren ’90 is het karakter van de VN-vredesoperaties sterk veranderd.

Aan het woord komt onder andere een voormalige Nederlandse Apache-piloot, die stelt dat de onpartijdigheid in Mali ver te zoeken is. Waar de VN-troepen wel optreden tegen rebellen, doen ze niets aan de wandaden van pro-regeringsmilities. ’De Malinese regering voerde in feite een vuile oorlog en wij keken toe.’ Hoe heeft het zo ver kunnen komen?

Flash Crash in 2010 schuld van Britse trader

Engadget

Wie op 6 mei 2010 rondliep op de beursvloer en zich bezighield met de Amerikaanse Dow Jones index heeft die bewuste dag waarschijnlijk een ‘kleine hartaanval’ ervaren. Om kwart voor drie in de middag zakte de index in 15 minuten met 1000 punten om vervolgens weer snel op te krabbelen naar het oude niveau. De tijdelijke inzakking kreeg de naam ‘Flash Crash’ en wie of wat er verantwoordelijk voor was bleef lang onduidelijk. Daar is deze week verandering in gekomen, nu een Britse trader schuld heeft bekend in de zaak. De man, Navinder Sarao, heeft verklaard software te hebben geschreven die op de bewuste dag duizenden kleine orders geneerde. Deze orders zetten andere handelaren eveneens aan tot actie. Sarao kon daarna echte orders plaatsen en binnenlopen voor een bedrag van 12.8 miljoen dollar.

Zelfstandigenconstructie PostNL nu ook op Belgische radar

Apache

De Nederlandse post— en pakketbezorger PostNL heeft een officieel overnamebod ontvangen (en inmiddels afgewezen) van de Belgische branchegenoot bpost. Reden voor Apache, het Belgische platform voor onderzoeksjournalistiek waarmee FTM samenwerkt, om eens in de arbeidsverhoudingen bij PostNL te duiken. Die staan namelijk al geruime tijd sterk ter discussie. Het Nederlandse postbedrijf werkt met een groot leger aan schijnzelfstandigen: mensen zonder arbeidsovereenkomst die verder in alle opzichten werknemer zijn aangezien ze geen andere opdrachtgevers hebben. Het is een constructie die PostNL ontslaat van vrijwel alle werkgeversverplichtingen. Ook in België werkt PostNL op dit moment al met schijnzelfstandigen. Een van de slachtoffers daarvan? Juist, bpost.

Bezuinigingsmaatregel chocoladefabrikant valt verkeerd

BBC News

Wie kent ze niet, de Toblerone-chocoladerepen met de piramidevormige stukken? Britse Toblerone-fans herkennen hun favoriete snoepgoed sinds kort echter niet meer terug. De fabrikant, Mondelez International, heeft namelijk besloten het gewicht van de repen te verlagen, van 400 gram naar 360 gram en van 170 gram naar 150 gram. Dat zou wellicht weinigen zijn opgevallen, ware het niet dat de fabrikant de vorm van de repen heeft veranderd. De chocoladepiramides zijn nu weinig meer dan rechtopstaande driehoeken, en dat is bepaald niet onopgemerkt gebleven. Op sociale media is zelfs een heuse Toblerone-rel losgebarsten. Zo blijkt maar weer dat je als bedrijf de kracht van je eigen ontwerp nooit moet onderschatten.