Kleine steden in VS delven het onderspit

The New York Times

Grote Amerikaanse steden hebben zich veel beter hersteld van de recessie dan de kleinere steden. De kleinere steden, met een omvang van 80.000 tot 210.000 inwoners, weten zich veel minder goed te handhaven in een wereldeconomie die wordt gedomineerd door globalisering en automatisering.

De oude industriële sectoren — die vaak belangrijk waren voor de economie van die steden — gaan ten onder. Die kleine steden hebben niet het talent in huis om aan te haken bij de ontwikkelingen in de nieuwe sectoren. Het gat tussen groot klein groeit snel, blijkens het staatje in het artikel. Het succes van Donald Trump is volgens het stuk aantoonbaar toe te schrijven aan de frustratie van de miljoenen bewoners van dergelijke kleine steden.

Het waardeloze wondermiddel van de Nationale Politie

De Groene Amsterdammer

De Nationale Politie moest en zou er komen. En snel ook. Precies daar ging het mis, blijkt uit een uitvoerige reconstructie van De Groene Amsterdammer. Die leunt op vertrouwelijke documenten die het weekblad inzag, maar ook op eerdere analyses van andere media.

Het beeld van de reconstructie is schrijnend. Toen voormalig minister Opstelten zelf eenmaal overtuigd was dat er een Nationale Politie moest komen, was hij niet meer te stoppen. Tegenslagen werden genegeerd en de Nationale Politie zou alle bestaande problemen oplossen en tegelijkertijd een bezuiniging opleveren. Hij zat er grandioos naast, maar dat niet alleen: ook de Tweede Kamer stelde zich veel te kritiekloos op.

De keerzijde van antivirussoftware

Wired

Veel overheidsdiensten in de VS mogen geen gebruik meer maken van Kaspersky. De reden: inmenging van de Russische geheime dienst. Het bekende Russische antivirusprogramma, dat steevast als een van de beste uit onafhankelijke tests komt, zou code bevatten waarmee Rusland mee kan kijken op computers. Sterk bewijs daarvoor is er volgens Kaspersky niet, maar volgens Wired legt de zaak wel een breder probleem bloot: hoe moeten we omgaan met antivirusprogramma’s.

Zulke programma’s hebben namelijk toegang tot van alles op je computer en het is vrijwel onmogelijk om te achter halen wat en waarom ze dat precies doen. In een heerlijk geschreven stuk legt Wired de paradox van antivirusprogramma’s bloot. Een kraakheldere oplossing biedt het artikel niet. Stoppen met antivirus is in elk geval geen oplossing: dat zou nog riskanter zijn.

Oorlog in Kongo

Foreign Affairs

Al twee decennia woedt een conflict in de oostelijke regio van de Democratische Republiek van Kongo (DRC). Daarbij zijn tot nu toe 5,4 miljoen doden gevallen. Het risico op verspreiding van het conflict is momenteel groot en dreigt het mineraalrijke gebied Katanga aan te tasten.

In Foreign Affairs is deze week een mogelijke oplossing te lezen: het corrupte regime van Joseph Kabila heeft namelijk hun (illegaal verkregen) fortuin verstopt in het buitenland en gebruikt Amerikaanse dollars om geld wit te wassen via het bankensysteem. Gerichte sancties vanuit zowel de VS als Europa zouden de duimschroeven flink kunnen aandraaien, zo betogen de auteurs.

Saluut aan Catalonië

The Independent

Sinds het illegale referendum over de onafhankelijkheid van Catalonië is het chaos in Spanje. The Independent volgt de ontwikkelingen op de voet — in geschreven stukken, maar ook in beeld. In de serie ‘I am Catalan’ interviewt de krant verschillende Catelanen over hoe zij de kwestie zien. De verschillende portretten leggen pijnlijk bloot hoe groot de tegenstellingen zijn.

Illegale houtkap

OCCRP

In China bestaat een grote vraag naar rozenhout, een houtsoort die gebruikt wordt in de traditionele ‘hongmu’-meubels. Dit leidt tot zorgelijke neveneffecten in Namibië. Journalisten van Oxpeckers, in samenwerking met het onderzoekscollectief OCCRP, doken de jungle in en stuitten op een omstreden Chinese zakenman die — illegaal — de soms 150-jarige oude bomen kapt. Het is een uiterst lucratieve business, zo blijkt uit het onderzoek: de bomen worden gekapt voor 7,50 dollar per boom; één boom levert gemiddeld 6 kuub hout op. Namibïe krijgt 15 dollar per boom, en de Chinezen kunnen het op Alibaba verkopen voor 400-2100 dollar — per kuub. Tel uit je winst.

De rijken verrijken, dankzij de centrale bank

NewStatesman

8 biljoen dollar (8.000.000.000.000): dat is wat de centrale banken van de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Japen en de Europese Unie in minder dan één decennium hebben bijgedrukt. Christopher Thompson gaat in zijn artikel in The New Statesman in op de gevolgen van quantitative easing voor de economie en stelt daarbij de cruciale vraag: cui bono, wie profiteert?

Thompson laat zien dat het beleid van de centrale banken in het voordeel is van diegenen die vermogen bezitten zoals banken, mensen met private vermogens en hedgefondsen. De cocktail van een stijging van private schulden van burgers, gratis geld lenen voor banken bij de centrale bank en een toenemende ongelijkheid, is zeer giftig. Thompson vergelijkt de economische situatie met het hebben van een kater: je kan blijven doordrinken, maar ooit moet je hem incasseren. Wanneer gaat dat gebeuren?

Steeds meer kinderen in de knel in het Verenigd Koninkrijk

The Independent

Een recordaantal kinderen in het Verenigd Koninkrijk komt in een hulptraject. Op dit moment gaat het om maar liefst 90 kinderen per dag. De redenen: armoede, slechte huisvesting, drugsmisbruik. Maar daarachter gaat een ander probleem schuil: grote bezuinigingen op hulp in een eerder stadium.

Daardoor moeten kinderen ofwel vervroegd gebruik maken van onnodig zware sociale hulp, of er gebeurt niets, waardoor zware hulp uiteindelijk wel noodzakelijk is. Op die zware hulp is vervolgens ook bezuinigd. ‘Een vicieuze cirkel,’ zo beschrijft The Independent. De krant zet cijfers en feiten op een rijtje en spreekt deskundigen over een oplossing. Die laat zich raden: meer geld.

Geen rode draad te bekennen in het nieuwe regeerakkoord

De Correspondent

Econoom Bas Jacobs analyseert het regeerakkoord van Rutte III. Hij loopt in dit artikel langs de voornaamste budgettaire maatregelen. Het resultaat is een duidelijk overzicht van wat de plannen van het nieuwe kabinet voor onze portemonnee betekenen: een visie of rode draad ontbreekt, aldus Jacobs. 'Het lijkt erop dat de banken weer succesvol aan het lobbyen zijn geweest voor lagere kapitaaleisen. Het is business as usual.'

Een middengeluid

NRC Handelsblad

Tussen de overwegend kritische analyses over het regeringsakkoord, valt die van Bas Heijne op. De winnaar van de PC Hoofdprijs komt tot een heel ander inzicht dan de meeste anderen. Dit akkoord toont volgens hem juist een Hollands middengeluid: ‘Het mikt heel doelbewust op het soort Nederlanders waar er heel veel van zijn – mensen die, ik vat het even samen, best tot iets bereid zijn, zolang het in hun ogen maar niet te gek wordt.’

Of dit akkoord steun onder de bevolking gaat krijgen? Heijne weet het naar eigen zeggen ook niet. ‘Zeker, dit kabinet betekent een zware teleurstelling voor iedereen die naar een heldere politieke richting verlangt, naar een uitgesproken linkse of rechtse koers, naar een politieke lente.’ Tegelijkertijd ziet hij ook dat mensen ‘polarisatiemoe’ zijn. Dit regeerakkoord is volgens hem voor iedereen een beetje. Hoe Hollands wil je het hebben?