
Ook deze week hebben we weer de beste stukken voor je uitgekozen. Vandaag onder andere de vervuilende rol van landbouwbedrijven, het ware verhaal achter de Europese eenwording en stinkend rijke dictatorszonen. Verder: Goldman Sachs en de regering-Trump, de paradox van Angela Merkel en tot slot een vierdelige serie over het disfunctioneren van onze fiscus. Prettig weekend!
Witteboordencriminaliteit bij landbouwbedrijven in Engeland
The Bureau of Investigative Journalism
The Bureau of Investigative Journalism onderzocht vervuilende landbouwbedrijven in het Verenigd Koninkrijk en Wales. In een periode van zes jaar ontdekten zij, naast de ruim 3700 minder ernstige incidenten, ook nog eens 424 ernstige wetsovertredingen. Hierbij moet je bijvoorbeeld denken aan boerenbedrijven die varkens, pluimvee of melkvee houden en gemiddeld eens per week waterwegen vervuilen met illegaal gedumpte karkassen, ontsnapte giftige gassen uit bio-installaties, en andere incidenten. Sommige overtreders worden geleid door grote supermarkten zoals Tesco, Sainsbury’s, Morrisons en Co-op. Wonderlijk genoeg ontvangen juist deze ‘vervuilende’ boerderijen miljoenen ponden aan overheidssubsidie.
Inmiddels spreekt men over deze bedrijven als een nieuwe vorm van ‘witteboordencriminaliteit’ en blijkt landbouwvervuiling in Engeland de grootste veroorzaker van de drastische afname van zoetwatervissen te zijn. Conclusie? Door een toename van de intensivering van landbouw heeft ook landbouwvervuiling een grote vlucht genomen.
Hoe kan het dat Merkel weer afstevent op een overwinning?
Jochen Bittner, een politiek verlaggever van Die Zeit, legt in The New York Times uit waarom er zo weinig nieuws is over de Duitse verkiezingscampagnes. Angela Merkel lijkt af te stevenen op een ruime winst. Dat klinkt niet logisch, want zij heeft de grenzen open gezet en een miljoen vluchtelingen het land in gelaten onder het loze motto 'Wir schaffen das'. Verder lijkt haar regering niet in staat om de honderdduizenden uitgeprocedeerde asielzoekers het land uit te krijgen. Toch staat ze ruim voor op de Sociaaldemocraat Martin Schulz. Hoe valt dat te verklaren? Bittner legt het uit, aan de hand van een aantal paradoxen.
Ondermijning van Obama's erfenis
De Obama-jaren waren geen feest voor Goldman Sachs. Regel na regel werd afgevuurd op de bank die symbool stond voor de roekeloosheid van de financiële sector. Maar de tijden zijn veranderd: Trump ageert tegen Obama’s wetten omdat deze volgens hem ‘banen vernietigen’. En, nog belangrijker: Goldman Sachs heeft twee oud-medewerkers op sleutelposities in de Amerikaanse regering. Steve Mnuchin, voormalig ‘information officer’, is Minister van Financiën. De voormalig nummer 2 van de bank, Gary Cohnm, leidt ondertussen de nationale economische raad. Goldman Sachs vind de Obama-regels veel te zwaar; de bank ziet nu een uitgelezen mogelijkheid om daar iets aan te doen.
Europese hervormingen voor de eurozone
In een lang essay schrijft Rabo-econoom Wim Boonstra het rapport van de Adviescommissie Internationale Vraagstukken in min of meer gelijke bewoordingen over, zich daarbij concentrerend op de theorie van Optimale Valuta Gebieden van Nobelprijswinnaar Robert Mundell. De eurozone is nog geen optimaal valutagebied, constateert Boonstra. Hij voegt daaraan toe dat veel noodzakelijke verbeteringen aan de eurozone politiek heel gevoelig liggen: 'Het is voor een land extreem duur om uit de euro te stappen', aldus de econoom. Hóé duur zegt hij er echter niet bij. En ook niet wat de kosten zijn van het blijven voortmodderen. In plaats daarvan stelt hij aantal hervormingen voor die van de eurozone een optimaal valutagebied zouden kunnen maken. De hernieuwde Frans-Duitse as biedt daartoe hoop, volgens de bankier. Zijn conclusie luidt dat het daarom van belang is om de economische samenhang binnen de EMU te versterken.
Het extravagante leven van dictatorszonen
Wat hebben Teodorin Nguema Obiang Mangue, Duduzane Zuma, Robert Peter Mugabe Jr. en Chatunga Bellarmine Mugabe gemeen? Het zijn allen zonen van puissant rijke Afrikaanse dictators — en allen houden ze er een extravagante levensstijl op na. De heren delen ongegeneerd hun rijkdom op Instagram: zo plaatst Teodorin regelmatig foto’s van zichzelf met vrouwen en Ferrari’s, Lamborghini’s, Aston Martins en Bugatti’s op het sociale netwerk. Sailland detail: dezer dagen kampt Teodorin in Frankrijk met een aanklacht wegens het verduisteren van 115 miljoen dollar. Zijn land, Equatoriaal-Guinea – iets kleiner dan Nederland – is één van de grootste olieproducenten van Afrika, maar toch moet meer dan 50 procent van de populatie van minder dan één dollar per dag rondkomen en heeft de meerderheid van de bevolking geen toegang tot schoon drinkwater.
Een nuchtere blik op de Europese eenwording
Historicus Rolf Falter beschrijft het minder romantische verhaal achter de Europese eenwording: niet verbroedering en gemeenschapszin, maar geopolitiek en eigenbelang van afzonderlijke landen speelden een grote rol in de totstandkoming van Europese Unie. Het ondemocratische karakter van de unie is een resultaat van dit verleden.
Een disfunctionerende fiscus
Tot slot publiceerde De Volkskrant een fascinerende vierdelige serie over de teloorgang van onze Belastingdienst:
Aflevering 1: Het rommelt bij de Belastingdienst sinds ze naast geld innen ook moet uitdelen.
De afdeling Toeslagen van de Belastingdienst moet er, volgens medewerkers, vooral zijn om geld te innen, niet om het uit te delen. Maar hoe zit dat precies? Het huidige belastingsysteem zou fraudegevoelig zijn, het verlies van geld in de hand werken en daarmee de geloofwaardigheid van de Belastingdienst aantasten. De problemen ontstonden toen de politiek eiste dat elke toeslag eerst uitgekeerd moest worden, zonder een beoordeling vooraf om te kijken of het bedrag kloppend was. Hierdoor waren de uitgekeerde bedragen vaak te hoog of te laag, waardoor onnodige en extra kosten moesten worden gemaakt worden bij de correctie ervan. Daarnaast werkt het eerst uitkeren en daarna pas controleren fraude in de hand, doordat onrechtmatige aanvragen pas bij controle achteraf aan het licht komen. Daarom zou het nieuwe kabinet zich over het voortbestaan van het falende toeslagensysteem moeten buigen.
Aflevering 2: De Belastingdienst doet alles om goede mensen te lozen - en dat kost zo'n 700 miljoen.
Met bijna 30 duizend medewerkers is de Belastingdienst dé belangrijkste uitvoeringsorganisatie van onze overheid. Werknemers klagen echter over een 'slechte' behandeling en waarschuwen voor het structureel weglekken van ervaring en kennis door vertrekkende ambtenaren. Een eerdere vertrekregeling leidde er namelijk toe dat de ‘verkeerde', onmisbare mensen weg gingen en de verkeerde bleven. Werknemers omschrijven de organisatie inmiddels als een ‘waterhoofd’ met een overdaad aan managementfuncties, maar met een gebrek aan kundige en vaardige uitvoerders. Ook voelen medewerkers zich niet serieus genomen, omdat nalatigheid van managers die klachten jaren laat bestaan. De loyaliteit ten aanzien van de dienst en haar management is daardoor tanende en door een gebrek aan mankracht lopen achterstanden verder op.
Aflevering 3: Met niet minder dan 600 veelal verouderde computersystemen is ICT de achilleshiel van de Belastingdienst.
De chaos bij onze fiscus is enorm, blijkt uit interne documenten waarin de dienst zelf de noodklok luidt over verouderde ict-systemen. Zo'n 600 systemen zijn 'achterhaald' en brengen de schatkistinning in gevaar. Hierdoor loopt ook het functioneren van ons land gevaar. Maar niet alleen verouderde ict-systeemen zijn een aanslag op de financiën van de organisatie; ook het debacle rondom het vertrekkende personeel draagt zijn steentje bij. Een initiatief om afscheid te nemen van 5000 belastingambtenaren en 1.500 (vooral) ict’ers aan te nemen mislukte eerder volledig. Kosten? 750 miljoen — voor een reorganisatie die uiteindelijk leidde tot een tweedeling tussen ‘oudere’ en ‘nieuwe’ werknemers. Door de voortdurende gebrekkige interne samenwerking ontstond een ‘eilandjescultuur’en bleven concrete resultaten uit.
Aflevering 4: 'Den Haag' verzint allerlei fiscale maatregelen waarvan de Belastingdienst maar moet uitzoeken hoe ze die uitvoert.
Medewerkers van de Belastingdienst zijn niet tevreden over de samenwerking tussen politici en ‘hun’ dienst. Ze verwijten de politiek een overdaad aan tegenstrijdige belastingmaatregelen, gebrekkig kennis over de uitvoering ervan en mentaliteit die nog het meest overeenkomt met het ‘over de schutting gooien’. Ook financiële experts hekelen de veelvoud aan belastingmaatregelen die politici inzetten om het inkomen van burgers te beïnvloeden. Wetten en belastingregels worden door politici onvoldoende doordacht, waardoor ze grillig overkomen en hen verweten wordt vooral de belangen van de eigen achterban te dienen. Vooralsnog lijkt een van de oplossingen een vereenvoudiging van ons belastingstelsel, maar dat zit er volgens ingewijdenen niet in.
21 Bijdragen
Jan Smid 8
Over de belastinghervorming en vereenvoudiging die niet zuiver kan worden doorgevoerd - denk eens aan het boxenstelsel dat niet zuiver is - je kunt het de politici verwijten en nog meer de kiezer die te veel naar het eigen belang kijkt i.p.v. het landsbelang.
Pieter Jongejan 7
Boonstrra stelt dat een belangrijk voordeel van de euro is dat deze ons beschermt tegen speculanten. De euro-zone zou daarom een belangrijk voordeel opleveren. De praktijk is dat kleine landen buiten de euro zone zoals de Scandinavische landen en Zwitserland weinig of geen last hebben van valutaspeculanten.. Dat komt omdat ze een hoge spaarquote hebben met als gevolg een overschot op ded betalingsbalans. De analyse van Boonstra klopt dus niet. het zijn niet de kleine landen die last hebben van valutaspeculatie, maar de landen met een te lage spaarquote of wel een tekort op de betalingsbalans.
Boonstra stelt de theorie van de optimale valutagebieden centraal in plaats van de theorie van structurele verschillen in productiviteitsgroei en de gevolgen daarvan voor de relatieve prijzen.
In de redevoering van Draghi in Jackson Hole staat de halvering van de productiviteitsgroei van 2% naar 1% centraal in combinatie met een toenemende vergrijzing in Westerse landen en met name in de euro-zone.
Het hoofdprobleem is inderdaad om de economische groei oper hoofd naar een hoger niveau te tillen teneinde de sterk oplopende lasten van de toenemende vergrijzing te kunnen opvangen.
Een duurzaam hogere economische groei krijg je niet door minder te sparen en meer te consumeren, maar door meer te sparen en meer (rendabel) te investeren. Landen met een achterblijven de economische groei omdat ze te weinig sparen en investeren in rendabele projecten in de reële economie horen daarom niet in de euro-zone thuis. Het grote probleem is dat ook Frankrijk tot deze categorie behoort. Het stuk in de Correspondent biedt m.i. uitstekend tegenwicht. Nationalisme en toeval drijven de euro.
Matthijs 11
Pieter JongejanDit kan helemaal niet. Er wordt al te veel gespaard. Meer sparen betekent minder uitgaven dus lagere vraag. Lagere vraag zorgt er voor dat bedrijven -minder- gaan investeren. Niet meer.
Verder kun je niet met z'n allen tegelijk meer sparen. De één zijn uitgave is de ander zijn inkomsten. Dus als iedereen meer gaat sparen gaat ook ieders inkomens omlaag. Het is wiskundig onmogelijk om met z'n allen als Duitsland en Nederland een export overschot naar de andere landen te hebben. Wie moeten die BMW's en bloembollen kopen? Marsmannetjes? Opkomende economien of Afrika kunnen die spaarquote echt niet opvangen.
Hogere economische groei door hogere investeringen ben ik het mee eens. Maar met z'n allen stoppen met geld uitgeven gaat niet werken.
Pieter Jongejan 7
MatthijsAls je minder consumeert en dat geld niet oppot, maar investeert in bijvoorbeeld energiebesparing door zonnepanelen op je huis te zetten dan zullen je toekomstige energiekosten als je met pensioen bent lager zijn en ben je beter af. Iedereen kan dit doen zonder dat dit invloed hoeft te hebben op de betalingsbalans. Door de energiebesparing kunnen we zonder probleem de gaskraan in Groningen dicht draaien en het milieu ontlasten van de vervuiling door fossiele brandstoffen, waaronder niet alleen benzine en diesel (de twee die Macron noemt) maar ook LPG (die Macron niet noemt). Door de investeringen in zonne-energie of beter in duurzame en onderhoudsarme huisvesting zal de vraag naar fossiele brandstoffen (waaronder LPG) dalen en daardoor ook de energieprijzen. Lagere energieprijzen hebben in tegenstelling tot een lagere (reële) rente een positief effect op de economische groei per hoofd. Dit blijkt uit statistische analyse van de feiten. Dat de Amerikanen, de Russen en de oliesjeiks liever hogere energieprijzen zien en liever geen investeringen in energiebesparing laat zich raden. Nederland behoorde tot voor kort ook tot deze club. Daarom zal Nederland (welke politici komen allemaal van Shell?) wel zo ver achterlopen op het gebied van energiebesparing. Maar nu Groningen wegzakt keert het tij en heb je meer kans dat Nederlanders het licht gaan zien.
Matthijs 11
Pieter JongejanHypotheek aflossen, zonnepanelen kopen, participeren in bouw windmolens, misschien extra studie, etc zijn allemaal goede ideeën.
Jan Smid 8
MatthijsBerend Pijlman 13
Waarom hij geen voorstander is, zal zijn omdat hij een bank run verwacht als een land uittreedt. Want dat zou wel logisch zijn. Bij het uittreden van een land zal een herwaardering van de euro en de nieuwe munt optreden. Dus zal er door de open grenzen veelvuldig worden overgestapt naar de valuta die hoger gewaardeerd gaat worden. In het voorbeeld dat Italië uitstapt zal veel geld gaan naar de eurolanden. Als Duitsland uitstapt zal veel geld gaan naar Duitsland.
De banken kunnen dit niet aan waardoor de banken uit de landen waar de valuta daling plaatsvindt omvallen. Dat moet dan weer gered worden door de andere banken en de belastingbetaler.
De euro, de banken en de vrije markt houden ons dus in een wurggreep. We lopen liever langzaam naar de klif waar we dan zeker invallen dan dat we onze koers veranderen en wellicht een keer struikelen.
Jan Smid 8
Berend Pijlmanhttp://sdw.ecb.europa.eu/reports.do?node=1000004859
Pieter Jongejan 7
Jan SmidWat niet in de krant (b.v NRC/Volkskrant) staat is dat het aandeel van de financiële sector
in de GVA van de eurolanden (19) is gedaald van 4,97% in 1999 (introductie euro) naar 4,66% in 2016. In Nederland en Frankrijk is het aandeel van de financiële sector echter gestegen van resp. 6,67% en 3,82% in 1999 tot resp. 7,03% en 4,12% in 2016.
In Duitsland is het aandeel van de financiële sector juist gedaald van 5,43% in 1999 tot 3,93%.
Hiertegenover staat dat het aandeel van de industriële sector in de bruto toegevoegde waarde in Duitsland niet is gedaald (zoals in Nederland en Frankrijk) maar gestegen van 25,38% tot 25,59% in 2016. In de gehele euro zone is het aandeel van de industrie echter gedaald van 22,33% in 1999 tot 20,01% in 2016). De Duits exportindustrie wil een goedkope euro en de Franse financiële sector en overheidssector willen een lage reële rente om met gratis geld te kunnen speculeren, hun onrendabele industriële sector overeind te houden en hun te hoge schulden betaalbaar te houden). Duitsland en Frankrijk zullen elkaar dus wel weten te vinden en Nederland mag nog harder werken en betalen dank zij de steun van de Nederlandse financiële sector en de ingehuurde lobbypoliticologen. (zie o.a het artikel in de NRC van zaterdag 26 augustus van Joshua Livestro en die van de Adviescommissie). De combine van Duitsland en Frankrijk binnen het euro gebied zal ertoe leiden dat de grote Nederlandse multinationals overgenomen gaan worden door de Duitsers en de Fransen (KLM/ Fokker) of anders Chinezen/Amerikanen(AKZO, Unilever).
MaartenH 10
Berend Pijlman 13
MaartenHMaartenH 10
Berend PijlmanAls je dingen wel door de strot douwt, omdat een of andere elite dat goed uitkomt, krijg je uiteindelijk alleen maar grotere problemen.
Trouwens, Zwitserland is niet alleen maar conservatief, er gebeuren ook zeer progressieve dingen. Die conservativiteit is eigenlijk een mythe.
Berend Pijlman 13
MaartenHMaartenH 10
Berend PijlmanAanvulling, mensen maken zelf inderdaad die afweging, parlementariërs hebben daarnaast te maken met carrière, partijbelang en eigenbelang. Het idee dat parlementariërs een betere morele keus maken dan de bevolking stamt uit een grijs verleden, met een onopgeleide bevolking en was zelfs toen waarschijnlijk niet juist.
Mooi voorbeeld is Indonesië, waar het parlement overwoekerd is door corruptie. In Nederland of andere landen van Europa, willen we niet zien dat er sprake is van corruptie, maar die is er wel, keihard. En met corruptie bedoel ik niet dat politici geld aannemen om gunsten te vergeven, maar dat politici andere belangen dienen dan dat van de mensen die ze gekozen hebben. Belangen die hun partij en carrière bevorderen.
Berend Pijlman 13
MaartenHMaartenH 10
Berend PijlmanBerend Pijlman 13
MaartenHRené Derlant 3
The New Censorship
https://www.usnews.com/opinion/articles/2016-06-22/google-is-the-worlds-biggest-censor-and-its-power-must-be-regulated
Marla Singer 7
René DerlantNiet dat dit ooit door het congres heen komt inclusief de congresleden die zwaar leunen op de donaties van met name de grote jongens in Silicon Valley.
Maar met dit anti-consumenten gedrag graaft Google een gat voor zichzelf want die mensen die de content willen zien en lezen zijn nu al alternatieven aan het gebruiken. Zoals een minds.com, vidme.com of bitchute.com. Die hebben nu een kans om aan te haken met een business model wat Google nu gelukkig laat liggen.
Roland Horvath 7
- De EU is er uitsluitend door en voor de GMO. De grondlegger van de EU was trouwens het Duitse nazistische kartel IG Farben. Het rapport van de AIV en het artikel van Boonstra hebben het bijna uitsluitend over de belangen van de GMO.
- Alles en iedereen moet flexibel zijn behalve de banken. Alleen durft nog niemand te zeggen dat van sommigen bvb de Grieken ook het inkomen flexibel moet zijn.
- In de sector van de banken is er blijkbaar geen concurrentie meer nodig. De banken mogen allen samenwerken -en samenspannen- anders dan in elke andere economische sector. De banken moeten een unie vormen alsof zij een grote depressie zouden kunnen tegenhouden/ absorberen. Dat willen ze overigens doen met belasting geld zoals altijd.
- Grote banken moeten gesplitst, en sparen en zaken banken ook gesplitst.
- Banken in de rode cijfers laten failliet gaan naar goede kapitalistische gewoonte.
- In plaats van een bankenunie is het beter alle banken te nationaliseren. De overheid kan beter krediet verlenen dan private ondernemingen.
- Sedert 1934 is er het Zwitserse voorbeeld van 2 munten, de Franc en de WIR. De WIR is niet converteerbaar in andere valuta. Iedere lidstaat van de eurozone heeft een 2e niet converteerbare munt nodig om er voor te zorgen dat er overal geld is om de handel te betalen. Wat nu niet het geval is en wat de AIV en Boonstra blijkbaar niet interesseert.
- In ieder land annex muntunie is er een permanente geldtransfer van rijk naar arm door de inkomstenbelasting en de Sociale Zekerheid SZ. Dat is ook nodig in de EMU. Dat begrijpen velen niet want hun zicht wordt vertroebeld door het feit dat er niet één maar 19 verdelingscentra zijn, de 19 hoofdsteden.
Jan Smid 8
Roland Horvath