Yanis Varoufakis was als Griekse minister van Financiën de verpersoonlijking van de Griekse botsing met Europa. Hij was nog niet aan de kant gezet, of er lag een akkoord en Griekenland leek in rustiger vaarwater te komen. Maar The Guardian somt de Griekse problemen van voor 2016 op en komt tot de conclusie dat het dit jaar wel eens nog veel moeilijker kan worden voor de Grieken en Europa dan het turbulente 2015.  

Mannen die gestolen superjachten terugvinden

New York Times Wat doe je als je megajacht gestolen wordt? Of als je vrachtschip in een schimmig land wordt vastgehouden? Dan bel je de 'repo-men'. De New York Times biedt een fascinerend inkijkje in de wetteloze wereld van piraten, corruptie in obscure havensteden en de opmerkelijke praktijken van mensen die op of over het randje gaan om de schepen terug te brengen naar hun rechtmatige eigenaar.  

Oorlog, inflatie, nieuwe crisis? Het kan, maar het hoeft niet.

Financial Times Financieel journalst Martin Wolf schrijft over het verband tussen (wereld)oorlogen, inflatie en financiële crises. Wolf schrijft dat het risico bestaat dat één of meerdere van deze zaken zal gebeuren, maar acht de kans daarop uiteindelijk toch klein. Immers, het is niet per definitie zo dat geldverruiming door centrale banken tot inflatie leidt; een nieuwe financiële crisis acht hij beheersbaar; en over het escalatierisico van de talloze geopolitieke conflicten schrijft hij dat die vermeden zullen worden uit welbegrepen eigenbelang.  

Europese subsidies zijn de melkkoe van de mafia dei campi

Humo (via Blendle) Sicilië kreeg in zeven jaar vijf miljard euro aan Europese landbouwsubsidies, waarvan het grootste deel niet bij de boeren terechtkwam. De Europese subsidiepot is geplunderd door de maffia, met intimidatie en geweld jaagt ze in Sicilië massaal de boeren van hun land, en strijkt dan via valse contracten honderden miljoenen Europees landbouwgeld op. De cosa nostra is nog springlevend. Fascinerend verhaal over Brusselse onkunde en Italiaanse misdaad van onderzoeksjournalisten Diego Gandolfo en Alessandro Di Nunzio.  

'Communicatie problemen' bij Duitse zenders inzake 'Keulen'

Frankfurter Allgemeine Het duurde dagen voordat de ware toedracht van de gebeurtenissen op en rond het stationsplein in Keulen duidelijk werden. Er werden daar op grote schaal meisjes en jonge vrouwen gemolesteerd, betast en in minstens één geval verkracht. De politie had aanvankelijk laten weten dat de Oudejaarsnacht rustig was verlopen en die mededeling namen de zenders ARD en ZDF klakkeloos over. Tijd voor kritischer journalistiek in Duitsland, vindt de FAZ. Intussen hebben gefrustreerde agenten, die het zat waren dat er verkeerde informatie naar buiten werd gebracht, Die Welt de ware toedracht verteld.  

'De EIB is een onontdekt kroonjuweel'

Het Financieele Dagblad Althans, dat zegt directeur en voormalig staatssecretaris Werner Hoyer van de Europese Investerings Bank (EIB) in een interview met Het Financieele Dagblad. De EIB is eigendom van de Europese lidstaten en jaarlijks kopen investeerders op de kapitaalmarkten voor 60 tot 90 miljard euro aan EIB-obligaties op. In het kader van het Juncker Plan moet de bank in een tijdsbestek van drie jaar 315 miljard euro investeren om de economische groei aan te jagen en nieuwe banen te scheppen. 'Europa moet serieus investeren in vluchtelingen', vindt Hoyer. Is die hele secular stagnation theorie een hoax?  

'De bank der banken ziet het fout'

The Telegraph Ambrose Evans-Pritchard over de centrale bank der centrale banken, de BIS (Bank of International Settlements). Hij stelt dat de stimuleringsstrategie van de centrale banken op een foutieve aanname berust en niet helpt om de economie aan te zwengelen. In de paper Labour reallocation and productivity dynamics: financial causes, real consequences stelt de BIS dat het acht jaar duurt voordat een economie herstelt van een zelfgecreërde zeepbel. Er is geen sprake van een vraagcrisis, maar van een aanbodcrisis: de private schulden zijn nog nooit zo hoog geweest. Pritchard plaatst kanttekeningen.  

'Grote bedrijven zijn ten dode opgeschreven'

Sprout Ricardo Semler (55) maakte furore toen het bescheiden metaalbedrijf van zijn vader, Semco omtoverde in een conglomeraat van een paar honderd miljoen in 2003 door zijn werknemers zelf het heft in handen te geven. 'Ik vergelijk het met spelende kinderen: zolang er geen bloed vloeit, moet je er niet tussen springen.' De tijd van grote, militair georganiseerde bedrijven, zegt Semler, is voorbij. Vernieuwing komt niet van grote organisaties die duizenden werknemers willen controleren. En ja, dat geldt ook voor Apple.  

De juridische nachtmerrie van DuPont

The New York Times Zijn halve leven was Rob Bilott partner van een advocatenkantoor. Zijn specialiteit: het verdedigen van grote chemiebedrijven. Maar het bezoek van een boer uit Parkersburg, West-Virginia, waar Bilott in zijn jeugd wel eens de zomervakantie had doorgebracht, veranderde zijn leven. En niet alleen dat van hem, maar ook dat van chemie-gigant DuPont. Boer Wilbur Tennant liet hem een video zien van zijn zieke en dode koeien, die hadden gegraasd onder de rook van DuPonts teflon-fabriek in Parkersburg. Of Bilott hem kon helpen? Bilott diende in 1999 een klacht in tegen DuPont die grote gevolgen zou hebben. Hij was gestuit op de ongereguleerde substantie PFOA, een hulpstof die DuPont tientallen jaren had gebruikt bij de productie van teflon. Bilott ontdekte dat DuPont er zeer ernstige milieuschade mee had aangericht en slaagde er uiteindelijk in een miljoenenschikking te treffen voor zijn cliënt Toch was dat niet zijn belangrijkste succes. Dat waren de documenten die Bilott tijdens de zaak boven tafel had weten te krijgen. Daaruit bleek dat DuPont al jarenlang op de hoogte was van de schadelijkheid van PFOA voor mens en milieu. Het leidde uiteindelijk tot een juridische nederlaag voor DuPont. Die is nog niet voorbij: tegen het bedrijf zijn 3.534 individuele claims wegens gezondheidsschade ingediend met een mogelijke waarde van 3 tot 5 miljard dollar. De eerste schadeclaim is intussen toegekend. Ook Follow the Money schreef over deze zaak, DuPont bezat in Nederland een identieke teflon-fabriek. Dit artikel is een mooie reconstructie van de case die advocaat Bilott 16 jaar lang heeft opgebouwd.  

Het grote geld parkeren

360 Magazine The New York Review of Books bespreekt de documentaire The Price We Pay van Harold Crooks over de financiële elite die zich onttrekt aan nationale wetten en Gabriel Zucmans boek The Hidden Wealth of Nations: The Scourge of Tax Havens. Zucman, hoogleraar aan de University of California in Berkeley, brengt in zijn boek de kosten van belastingparadijzen in kaart. Uit zijn onderzoek blijkt dat ongeveer acht procent van al het geld van de wereld, 7,8 biljoen dollar, in tax havens geparkeerd is. Overheden lopen jaarlijks 200 miljard dollar aan belastinginkomsten mis.  

Lobbyisten in Brussel willen allemaal bij Brexit-ambtenaar op de koffie