Waarom VVD-ers zo vaak in de problemen komen

De Volkskrant (via Blendle)

Na de door Follow the Money ontketende storm rond VVD-partijvoorzitter Henry (of Hennie) Keizer, vroeg De Volkskrant zich deze week af hoe het toch komt dat VVD-ers zo regelmatig een integriteitsprobleem blijken te hebben. Op Twitter circuleerde afgelopen weekend al snel een lijst van VVD-ers met een strafblad. Ook schandalen rond partijleden als Ton Hooijmaijers, Jos van Rey en Kathalijne de Kruif liggen nog vers in het geheugen. Ligt het aan het type mens dat zich met de liberale partij verwant voelt, is het de partijcultuur, of is het feit dat de VVD de grootste partij is voldoende om de integriteitscrises te verklaren? 'De liberale opvatting van integriteit lijkt te zijn: wij bepalen zelf wat goed is', aldus hoogleraar integriteit aan de Erasmus Universiteit Muel Kaptein. Een zoektocht zonder eenvoudige antwoorden. 

Één reden dat Noord-Koreanen de VS haten: ze herinneren zich de oorlog

The Intercept

De spanningen rondom het Koreaanse schiereiland lopen alsmaar verder op en president Trump breekt met zijn spierballentaal de laatste restjes Amerikaans non-interventionisme af. De redenering lijkt te zijn: ‘ze zijn irrationeel, ze haten ons, én ze hebben kernwapens, dus ze zijn een gevaar voor de wereldvrede’. Maar behalve dat het gedrag van de Noord-Koreaanse leider veel minder irrationeel is dan het lijkt, kun je ook nog een andere vraag stellen: waaróm haten die Noord-Koreanen de Amerikanen eigenlijk zo?

De kern van het antwoord zit hem in de Korea-oorlog. Het is niet zonder reden dat dit conflict nogal eens een ‘vergeten oorlog’ wordt genoemd: hoewel de daadwerkelijke oorlog duurde van 1950 tot 1953, is deze op papier nooit beëindigd. En hoewel we de Nederlandse soldaten die in Korea zijn gesneuveld afgelopen donderdag nog herdacht hebben, is er een stuk minder aandacht voor de andere kant van het verhaal.

Want wie weet bijvoorbeeld dat de Amerikanen in die drie jaar meer ton explosieven en napalm op Korea hebben geworpen dan op Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog? Of dat de oorlog aan twintig procent van de Noord-Koreaanse burgers het leven kostte? Of dat de geallieerden talloze gruweldaden hebben gepleegd — gruweldaden die door het Noord-Koreaanse regime al zeventig jaar breed worden uitgemeten voor de eigen bevolking?

Één ding is duidelijk: als het aan de gemiddelde documentaire ligt, kan dit deel van de geschiedenis maar beter vergeten worden. En dat is precies waarom Medhi Hassan de feiten maar even uitgebreid op een rijtje zet.

Adverteerder, stop met het financieren van verkrachtingsfantasieën

NRC

'Ik zou haar overdwars in alle gaatjes nemen. (..) Hard duwen op dat hoofd. Kokhalzend krijgt ze mijn warme zaad'. 'Met haar armen op haar rug gebonden en een stevig stuk grijze tape over haar mond geplakt zou ik haar zeker doen!'. Deze weinig verheffende opmerkingen maakten bezoekers van GeenStijl afgelopen weekend, nadat ze waren uitgenodigd om antwoord te geven op de vraag 'Zou u haar doen?', verwijzend naar een Volkskrant-journaliste. 'Graag alleen antwoorden met seksistische complimentjes,' voegde auteur Bart Nijman eraan toe. Het voorspelbare resultaat was een golf verkrachtingsfantasieën en beledigingen. Het is niets nieuws voor GeenStijl en video-zusje Dumpert; kritiek op dit soort openlijke vernedering interesseert de redactie niets. Maar naast die teksten staan wél advertenties van bedrijven en organisaties als Rabobank, Jumbo, De Efteling en De Belastingdienst. In reactie op het laatste 'pareltje' van Geenstijl, trok Defensie zich als adverteerder terug. Meer dan honderd prominente vrouwen riepen op Bevrijdingsdag in NRC en De Volkskrant andere adverteerders op om hetzelfde te doen. 

De productiviteitsgroei stagneert – en niemand begrijpt waarom

Bloomberg

Het is een van die raadsels van de huidige economie. De recessie is voorbij, er is weer groei, maar een van de parameters blijft hardnekkig steken: de groei van de arbeidsproductiviteit. Zeker niet onbelangrijk voor duurzame welvaartsgroei. 

En dat is vreemd. Je zou zeggen dat met de vierde industriële revolutie in volle gang de productiviteit spectaculair zou stijgen, zoals dat met de vorige revoluties het geval was. Maar nee.

In dit ’special report’ onderzoekt Bloomberg View met een reeks artikelen het fenomeen, dat van verschillende kanten wordt belicht. Zijn we gestuit op de grenzen van het menselijk vermogen? Of is onze meetmethodiek niet meer toereikend voor een economie waarin het steeds minder draait om industriële productie? En hoe drukken ‘zombies’ (bedrijven die al jarenlang strompelen en die maar niet failliet willen gaan) de cijfers?

Hoe de consensus in Nederland veranderde 

De Groene Amsterdammer

Chris van der Heijden, de oudere broer van scenarioschrijver Haye, beschrijft in een essay in De Groene Amsterdammer hoe Nederland consensusland door de jaren heen is veranderd. Vooral nine-eleven en de moord op Theo van Gogh markeren de breuk in de vaderlandse geschiedenis, vindt hij. Het begrip 'politiek correct' maakte een merkwaardige draai van 180 graden van links naar rechts, van iets positiefs ('dat zég je niet') naar iets negatiefs ('opinies die afwijkend of niet in de mode zijn worden buitenspel gezet').

Een citaat: 'Het gaat hier om een ander soort macht dan gewoonlijk met dat begrip wordt aangeduid: niet van de staat en de daad (lees: het eventuele vermogen van een overheid om met geweld haar wil op te leggen), maar van de samenleving en het woord, eventueel het gebaar, of het gevoel. De macht waar het hier om gaat, ligt bij het ongrijpbare fenomeen dat veelal 'publieke opinie; wordt genoemd. Zij is daadwerkelijk een macht, zij het een macht die niet straft maar dwingt, met schuld(gevoel), uitsluiting, schaamte en ridiculisering, straffen die als des te problematischer ervaren worden omdat ze deels zelfkastijdingen zijn.' Echt een stuk om er op zondagmiddag eens goed voor te gaan zitten, politiek correct of niet.

Rampzalig Brexit-etentje 

Frankfurter Allgemeine Zeitung

Een artikel dat veel aandacht stof deed opwaaien in Groot-Brittannië en Brussel. De Frankfurter Allgemeine Zeitung reconstrueerde het rampzalige diner tussen premier Theresa May en EU-commissievoorzitter Jean-Claude Juncker. De Luxemburger zou May tijdens het etentje op Downing Street 10 hardhandig uit haar droom van een amicale scheiding van de wegen hebben gehaald. Het Verenigd Koninkrijk krijgt namelijk gewoon een rekening van 60 miljard euro. En van een eenvoudige toegang tot de interne binnenmarkt kan geen sprake zijn. Juncker verliet de Britse ambtswoning ‘tien keer skeptischer’ dan hij gekomen was, zo liet hij zich volgens bronnen ontvallen. Ook Angela Merkel deed nog een duit in het zakje: na een telefoontje met Juncker verklaarde zij dat ‘sommigen in Groot-Brittannië’ zich illusies maken over de onderhandelingen. Inmiddels weten we wie die sommigen zijn.

Data is de nieuwe olie

The Economist

Twintig jaar terug waren oliefirma’s de grootste bedrijven ter wereld. Nu zijn dat techbedrijven als Alphabet (Google), Amazon, Facebook en Apple. Deze bedrijven hebben gigantische hoeveelheden gegevens — data — van consumenten en bezitten een groot aandeel van de markt. Volgens het Britse weekblad The Economist zorgt de omvang van deze bedrijven en de natuurlijke aard van data voor regulering.

Datagegevens leveren bedrijven waardevolle informatie op. En data heeft een unieke eigenschap; meer data zorgt voor meer inzicht in de manier waarop consumenten een product of dienst gebruiken. Daardoor kunnen bedrijven hun producten of diensten verbeteren, en zo weer meer data genereren. Data heeft dus als eigenschap zichzelf te versterken. Daarmee is het niet moeilijk om te voorspellen dat de machtige techbedrijven alleen nog maar groter zullen worden.

Maar dat zorgt ook voor kopzorgen bij marktautoriteiten: Google opdelen in vijf stukken heeft weinig zin, want het deel met de meest waardevolle data zal toch weer uitgroeien tot een (te) sterke speler.

Er zijn twee dingen die marktautoriteiten volgens het weekblad moet aanpassen; allereerst moet er niet alleen worden gekeken naar het marktaandeel bij een overname, maar naar de datagegevens waar een bedrijf over beschikt en of het overname bedrag dit rechtvaardigt. Met die filosofie zou er een stokje gestoken worden voor Facebooks’ overname van Whatsapp (22 miljard dollar). Last but not least moeten consumenten veel meer inzicht krijgen in wat bedrijven verdienen aan hun data.

Wordt het Britse huisvestingsysteem voor zeer kwetsbare groepen uitgehold?

The Guardian

In het Verenigd Koninkrijk bestaat een bepaald type huisvesting voor zeer kwetsbare groepen: supported housing. Dergelijke woningen zijn bedoeld voor mensen met alcohol- en drugsproblematiek, psychische problemen of bepaalde handicaps. Circa 700.000 mensen zitten in een dergelijke woning, maar er zijn er naar schatting nog 17.000 te weinig — en dat aantal zal de komende vier jaar waarschijnlijk verdubbelen. Er is berekend dat het system jaarlijks zo’n 3,35 miljard pond uitspaart aan kosten die samenhangen met gezondheidszorg, criminaliteit en maatschappelijke zorg.

De regering wil de manier waarop het systeem financieel wordt ondersteund veranderen. De kosten moeten meer verschoven worden naar het council-niveau, het Britse gemeentelijk niveau. Maar is dat wel zo'n goed idee?

De foute vrienden van Donald Trump

Zembla

Het televisieprogramma Zembla leverde afgelopen woensdag een klassiek staaltje onderzoeksjournalistiek af rondom Donald Trump. Gelukkig geen makkelijk nieuwsitempje over een vreemde uitspraak van de president, maar een item waar maandenlang onderzoek aan vooraf is gegaan. Zembla-journalist Sander Rietveld dook in de zakelijke contacten van president Donald Trump en stuitte op zakelijke deals met Viktor Krapunov, de voormalig burgemeester van Almaty (Kazachstan). Krapunov wordt verdacht van het wegsluizen van honderden miljoenen overheidsbezittingen en staat op de Interpol-opsporingslijst. Een andere zakenpartner betreft Felix Sater, een Russisch maffiamaatje. Zembla achterhaalde dat deze zakenpartners gebruik maakten van Nederlandse brievenbusmaatschappijen — uiteraard beheerd door trustkantoren — om vermoedelijk hun zwarte geldstromen te managen.

Het programma loodst de televisiekijker door de complexe wereld van witwasconstructies en geeft de hoofdpersonen een gezicht — letterlijk. Rietveld belde voor wederhoor aan bij het huisadres van Sater voor een kort deuropening-gesprek. De grote vraag blijft vooralsnog onbeantwoord: wíst Trump dat hij zwart geld binnenhaalde in zijn zakenimperium? To be continued.

De nadagen van het kapitalisme? 

The Atlantic

Steeds vaker duikt de term 'late capitalism' op: een verzamelterm voor alle absurditeit waar de wereld vandaag de dag mee geconfronteerd wordt, van Trump en Brexit tot spijkerbroeken met nep-moddervlekken die voor 425 dollar per stuk over de toonbank vliegen. The Atlantic onderzoekt wat er schuil gaat achter het begrip in een vermakelijke en historisch getinte longread over de vermeende nadagen van het kapitalisme.