© Flickr

Deze week in FTM selecteert: robot vervangt tientallen Japanse werknemers; nog meer lijken in de kast van Value8; ook The Washington Post publiceerde nepnieuws; onzichtbare voedselreuzen. Verder: democratische onbalans tussen stad en platteland; sleutelen aan de natuur; China’s iPhone stad. En tot slot: het (gebrek aan) succes van Deense grenscontroles; de gevolgen van een 6-urige werkdag; vriendjeskapitalisme in Amerika.

Robot vervangt 'white collar jobs' 

The Guardian 

The Guardian schreef een stuk over de artificial intelligence (AI) robot van het Amerikaanse technologiebedrijf IBM, die enkele tientallen werknemers van een grote Japanse verzekeringsmaatschappij gaat vervangen. Het zijn werknemers die de uitkering van schadeclaims afhandelen. Dit betekent dat het systeem in staat is om bijvoorbeeld medische dossiers te beoordelen en daar gevolgen aan te verbinden. De productiviteit zal 30 procent toenemen en de maatschappij heeft de investering binnen 2 jaar terugverdiend. Veel andere verzekeringsmaatschappijen hebben ook interesse in de AI Robot en op de Japanse ministeries verwachten ze dat de robot ambtenaren kan helpen bij het vinden van informatie voor het beantwoorden van vragen van parlementariërs. De verwachting is dat de komende 20 jaar vele tientallen procenten van de administratieve banen in Japan zullen verdwijnen. 

Value8 deelneming mist al jaren accountantsverklaring

Het Financieele Dagblad

En weer rolt er een lijk uit de kast bij Value8, het investeringsbedrijf van Peter Paul de Vries. Het Financieele Dagblad onthulde donderdag dat de jaarrekening van Kersten Hulpmiddelenspecialist, een van de grootste deelnemingen van Value8, het al meer dan twee jaar zonder een goedkeurende verklaring van de accountant moet stellen. Het investeringsbedrijf van de vroegere voorman van de Vereniging van Effectenbezitters staat sinds de lente van vorig jaar onder druk. Oud-analist Roel Gooskens begon toen op Follow the Money aan een serie van artikelen die de wijze van waarderen van Value8 vergeleek met de manier waarop ooit zwendelaar Joep van den Nieuwenhuyzen zijn beursbezittingen waardeerde. Sindsdien daalde de koers van Value8 scherp en begonnen ook andere media belangstelling te tonen voor de wijze waarop De Vries zijn bedrijf leidt.

The Washington Post publiceerde ook 'nepnieuws' 

The Intercept

Nepnieuws, of fake news, is een hype. Jan Dwarshuis schreef er deze week een column over. The Intercept zet uiteen hoe 'mainstream krant' The Washington Post zelf nepnieuws de wereld in brengt. Twee anti-Ruslandverhalen over de Russische verspreiding van nepnieuws en een hack op het Amerikaanse elektriciteitsnetwerk zijn fundamenteel onjuist. De Amerikaanse krant heeft later zelf de fouten toegegeven, maar dat gebeurde op de achtergrond terwijl het nepnieuws zich op Twitter als een laaiend vuur verspreidde. In welk opzicht nepnieuws anders is dan slechte journalistiek en propaganda is onduidelijk. In hun strijd tegen nepnieuwskanalen maken mainstream media er zelf gebruik van, en ze lijken ermee weg te komen.

Onzichtbare voedselreuzen

Groene Amsterdammer (via Blendle)

Vier grote handelshuizen verhandelen vrijwel alle grondstoffen die aan de basis liggen van ons voedsel. Deze vier handelshuizen kent bijna niemand, maar met een gezamenlijke omzet van ongeveer 250 miljard euro overtreffen ze de jaarlijkse begroting van veel landen. Bekende voedselmultinationals, zoals Nestlé en Unilever, zijn volgens de auteurs slechts kleine broertjes. De handelshuizen, ook wel de ‘ABCD-club’ genoemd, worden in dit artikel vergeleken met landen. Kleine welvarende landen zonder persvrijheid, waarvan de ‘gewone mens’ afhankelijk is voor zijn/haar voedsel. Het artikel biedt meer kennis over de machtige en gesloten voedselindustrie, en laat zien hoe de handelshuizen te werk gaan en welke risico’s er aan de machtsconcentratie zitten.

De democratische scheefgroei tussen stad en platteland

The Atlantic

Wat hebben de overwinning van Donald Trump, de torenhoge staatsschuld van Japan en de kwakkelende economie van Argentinië gemeen? Naast het feit dat ze worden aangehaald in dit stuk van The Atlantic, hebben Amerika, Japan en Argentinië een kiesstelsel met een geografische indeling. Het Electoral College, het stelsel waarmee de kiesmannen worden gekozen, is in het leven geroepen om dunner bevolkte staten als Alabama een vertegenwoordiging te garanderen. Door verstedelijking is deze verhouding volgens het blad behoorlijk scheef aan het groeien; een stem uit Wyoming telt bijna drieënhalf keer zo zwaar als een stem uit California of New York City. In Argentinië werd tot en met 1995 ieder district vertegenwoordigd door vijf senatoren, hierdoor telde een stem uit Tierra El Fuego tot wel 180 keer zo zwaar als een stem uit de hoofdstad Buenos Aires. In Japan beoordeelde het hoogste rechtsorgaan dat de indeling aldaar met de huidige demografie zelfs ‘ongrondwettelijk’ is.

Het artikel analyseert de status quo die als gevolg van de onbalans is ontstaan. En hoewel de polarisatie tussen het conservatievere platteland en de meer progressieve steden al enorm hevig is, concludeert The Atlantic dat de polarisatie en de onvrede onder het electoraat over het gepolariseerde Washington eerder zal toenemen dan afnemen.

Sleutelen aan de bouwstenen van het leven

The New Yorker

Wat als we muizen immuun kunnen maken voor de ziekte van Lyme? Op een eiland voor de kust van Massachusetts experimenteren onderzoekers met deze gedachte. Muizen zijn de belangrijkste drager van teken, parasieten die de ziekte weer overbrengen op mensen. Het is een van de mogelijke toepassingen van CRISPR, een nieuwe biotechniek waarmee genetische aanpassingen in hele soortenpopulaties kunnen worden doorgevoerd. Nog nooit heeft de mens zo'n krachtige biologische toepassing in zijn bezit gehad: eentje met de potentie om de wereld te verbeteren, of in gevaar te brengen. ‘Het verandert de manier waarop we wetenschap bedrijven,’ aldus een van de pleitbezorgers in dit fascinerende en tegelijkertijd verontrustende verhaal in The New Yorker. Hoe ver kunnen en willen we gaan in het sleutelen aan de natuur?

China’s iPhone stad

The New York Times

Lokale bewoners verwijzen naar Zhengzhou als ‘iPhone Stad’. In deze longread van The New York Times wordt de gigantische operatie voor het fabriceren van Apple’s smartphones blootgelegd. De helft van alle iPhones komt uit de Chinese stad Zhengzhou, waar de fabriek van Apple’s partner Foxconn staat. Iedere minuut rollen er 350 iPhones (een half miljoen per dag) van de fabrieksband. NYT-journalist David Barboza bekeek geheime documenten en sprak met meer dan 100 werknemers en betrokkenen. Daaruit blijkt dat er een raamwerk van belastingvoordelen en subsidies is opgetuigd om Apple naar Zhengzhou te krijgen en te houden. Zo zijn er extra wegen, energiecentrales, woonwijken en vliegvelden aangelegd. Barboza noemt de gunsten een 'package of sweeteners and incentives, worth billions of dollars’.

Het (gebrek aan) succes van de Deense grenscontroles

Die Zeit

Al ruim een jaar voert de Deense regering toegangscontroles uit aan de grens met Duitsland. De maatregel zou oorspronkelijk voor een periode van 10 à 20 dagen gelden, maar lijkt inmiddels een permanent karakter te hebben gekregen. Volgens de Deense regering zijn de controles hard nodig om ongewenste immigratie tegen te gaan en terrorisme te bestrijden. Er zijn op dat vlak ook belangwekkende resultaten geboekt. Maar het Duitse weekblad Die Zeit nuanceert dit succesverhaal. Zo zijn er geen gegevens over de redenen waarom mensen aan de grens worden teruggestuurd — het betreft inmiddels zo’n 3000 gevallen — en is het nog altijd mogelijk om buiten de officiële grensovergangen Denemarken binnen te komen. Een interessant artikel over de (on)mogelijkheid van het sluiten van de landsgrenzen in het moderne Europa.

De 6-urige werkdag maakt mensen productiever

De Volkskrant (via Blendle)

Een wethouder in het Zweedse Göteborg liet bij wijze van proef 68 verpleegkundigen uit het plaatselijke verzorgingshuis Svartedalen twee jaar lang 6 uur per dag werken in plaats van 8 uur. De proef had puur tot doel om de gevolgen van een 6-urige werkdag te meten. De Volkskrant zette ze op een rij. De verpleegkundigen bleken minder vaak ziek, minder vatbaar voor stress, presteerden meer en beter en het experiment leverde banen op. Maar er bleken niet alleen voordelen aan het plan te zitten. Zo was de gemeente 10 procent meer geld kwijt om het verpleeghuis bemand te houden. Dat viel volgens de gemeente Göteborg mee: zij hadden verwacht dat het experiment zou leiden tot 22 procent extra kosten. De extra euro's zaten hem vooral in het behoud van salaris voor de verpleegkundigen: zij kregen nog steeds betaald voor hun 37-urige werkweek, terwijl ze gedurende het experiment 30 uur per week werkten. Ook het aannemen van meer personeel maakte deel uit van de kosten. 

Hoe telecomreus Sprint tegen Donald Trump aanschurkt 

The New York Times 

In deze editorial neemt The New York Times het Amerikaanse telecombedrijf Sprint onder de loep. De directie van Sprint maakte namelijk aan Donald Trump bekend 5000 banen toe te kunnen voegen aan het bestand. Volgens de aankomende president was dit 'because of what's happening and the spirit and the hope.' Oftewel, Trump's campagne en aanstaande presidentschap zouden nu al banen creëren. De nieuwe banen blijken echter onderdeel te zijn van een al langer bestaand investeringsplan dat werd beloofd door Softbank, het moederbedrijf van Sprint. Die belofte werd nog voor de verkiezingen gedaan. Of de plannen ook daadwerkelijk doorgaan is de vraag, maar de NY Times wijst op de reden voor de hulp die Trump van Sprint krijgt: Sprint wil fuseren met T-Mobile en hoopt daarvoor toestemming te krijgen van de Amerikaanse overheid. De fusie werd het telecombedrijf door Obama nog verboden omdat er dan nog slechts drie telecombedrijven over zouden blijven. De NY Times waarschuwt: dit is crony capitalism en het is gevaarlijk. De toekomst zal het leren..