© Matthias Leuhof

Follow the Money selecteert

1 Connectie

Relaties

FTMS
18 Bijdragen

Griekenland ziet eindelijk het IMF vertrekken, de VVD maakt zich populair in Rotterdam, journalisten laten zien hoe politici zich doof houden voor ‘lastige’ adviezen, een dansende en rappende farmadirecteur moet ruim twee jaar de cel in, en nog veel meer. Een fijne zondag namens de redactie van Follow the Money.

Griekenland sluit decennium van crisis af na vertrek IMF

Politico

Dennis l’Ami – Na drie loodzware hulpprogramma’s, inclusief noodleningen met een totale waarde van 290 miljard euro, maakt Griekenland zich op voor een nieuw hoofdstuk in haar toch niet geringe geschiedenis. Het lokale kantoor van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) staat op het punt van sluiten. Dit maakte de Griekse premier Kyriakos Mitsotakis bekend na een ontmoeting met de directeur van het IMF, Kristalina Georgieva.

Hiermee komt een einde aan de grootste financiële reddingsoperatie uit de recente economische geschiedenis. ‘We zijn een geloofwaardige regering,’ stelt Mitsotakis. ‘We voeren hervormingen door, we bevinden zich in een omgeving met een lage rente en onze leningen kosten minder dan die van Italië.’ Geschiedschrijvers en futurologen kunnen zich vanaf nu het hoofd breken over de vraag of alle maatregelen nodig zijn geweest of dat er een nieuwe crisis in de maak is.

Econoom Kenneth Rogoff wil spaarders beschermen tegen negatieve rente

Der Spiegel

Peter Hendriks – De extreem lage rente wordt vaak toegeschreven aan het beleid van centrale banken. De Amerikaanse econonoom Rogoff verwerpt dat idee. Hij stelt vast dat de inflatie geen neiging vertoont om op te lopen. Dat ziet hij als bewijs dat de werkelijke oorzaak los staat van het monetaire beleid.

Met negatieve rente heeft Rogoff geen problemen, maar hij vindt dat de particuliere spaarders er niet onder mogen leiden. Hij verwacht dat de komende vijf jaar de rente 1 tot 2 procent zal stijgen, maar stelt vast dat de markten speculeren op aanhoudend lage rente. Daar ligt volgens Rogoff een groot gevaar. Alles en iedereen denkt dat lage rente nu een gegeven is, als de rente toch stijgt zullen heel veel partijen ernstig in de problemen komen.

STER-baas: Slobs plan voor minder reclame schaadt de NPO en bevoordeelt grote adverteerders

NRC Handelsblad

Joost Ramaer – Als minister van Media Arie Slob vanaf 2022 reclame op de publieke omroep wil terugdringen, kan hij beter het totale volume halveren dan reclame voor acht uur ’s avonds verbieden. Dat zei STER-directeur Frank Volmer in zijn nieuwjaarstoespraak. Een verbod op reclame overdag ‘zal het midden- en kleinbedrijf onevenredig zwaar duperen,’ zo tekent NRC Handelsblad op uit Volmers mond. ‘Alleen grote adverteerders als Albert Heijn of KPN zullen de duurdere reclames na 20:00 uur kunnen betalen.’

Omroepreclame overdag is veel goedkoper omdat er dan veel minder mensen kijken. Dat biedt kansen voor bedrijven en non-profits met bescheiden marketingbudgetten. Verbied je die dagreclame, dan zullen meer adverteerders pitchen op de avondslots, en worden die onvermijdelijk nog duurder.

Slob wil de publieke omroep ‘toekomstbestendig’ maken door diens afhankelijkheid van reclame te ‘verkleinen’, zo blijkt uit een brief die hij in juni vorig jaar verstuurde naar de Tweede Kamer. Op dat moment waren de inkomsten uit STER-reclame vier jaren op rij gedaald, van circa tweehonderd miljoen euro per jaar tot 166 miljoen in 2018. Een van de redenen was dat Volmer en de zijnen ‘bewust’ waren gaan pitchen op het mkb ‘om minder afhankelijk te zijn van grote adverteerders, die forse kortingen bedongen’.

Ten tijde van de Kamerbrief voorzag Slobs ministerie een gestage verdere daling van de STER-gelden. Dan lijkt het niet zo gek de publieke omroep daar minder afhankelijk van te maken. Maar de overheid is een nog veel onbetrouwbaarder geldschieter dan de adverteerder, stelt Volmer in zijn toespraak. Dat blijkt alleen al uit Slobs reactie op de STER-erosie: hij zag zich daardoor ‘gedwongen’ 20 miljoen euro te korten op het budget dat OCW beschikbaar stelt voor de NPO. Dat ging van 870 naar 850 miljoen euro.

Nergens in zijn Kamerbrief oppert Slob dat hij de publieke omroep ook minder afhankelijk kan maken van reclame, door het OCW-budget te verhogen. Als Slob en zijn opvolgers zo doorgaan, blijft er op termijn geen cent meer over voor de publieke omroep. Ten tijde van de Kamerbrief voorzag Slob namelijk een verdere daling van de STER-inkomsten, tot zo’n 160 miljoen in 2025.

Die voorspelling werd al meteen gelogenstraft. Vorig jaar zijn ze voor het eerst weer gestegen, en fors ook: tot 173 miljoen euro. Kennelijk werkt de mkb-strategie van de STER. Voor dit jaar voorspelt Volmer een tweede sprong tot 190 miljoen euro, vooral dankzij een paar grote evenementen zoals het Eurovisie Songfestival. Hij denkt spoedig weer duurzaam te kunnen terugkeren op het oude niveau van zo’n 200 miljoen euro per jaar.

De publieke omroep lijkt vooral gediend door die minder afhankelijk te maken van Haagse beleidsgrillen en bezuinigingsdrift. Maar dat is een les die politici wel nooit zullen leren.

John Kapoor – en zijn rappende farmadirecteur – veroordeeld voor rol in opioidenschandaal 

Law 360

Eelke van Ark – De 76-jarige farmamiljardair John Kapoor kreeg afgelopen week 5,5 jaar celstraf van de rechter in de Amerikaanse stad Boston, wegens een grote omkopingszaak waarbij zijn bedrijf Insys Therapeutics Inc. op grote schaal artsen betaalde om sterkere, meer verslavende opioiden voor te schrijven.  De overvloed aan  opioidenpijnstillers op de Amerikaanse markt heeft een verwoestende impact gehad: een opioidenepidemie waarbij jaarlijks tienduizenden Amerikanen hun leven verliezen. De farmaceutische industrie wordt daar voor een belangrijk deel voor verantwoordelijk gehouden, omdat zij met agressieve en soms illegale verkooptactieken de markt beïnvloedden. Dat is ook de context van het Insys-schandaal. 

Ook voormalig CEO Michael Babich en andere medewerkers van Insys staan voor de rechter. Zeven van hen besloten medewerking te verlenen aan de openbaar aanklager en te getuigen over de buitenwettelijke wijze waarop Insys haar sterke opioiden aan de man bracht. Onder hen ook Alec Burlakoff, de voormalig vicepresident van de verkoopdivisie van Insys Therapeutics Inc. Hij hoorde afgelopen week een celstraf van 26 maanden tegen zich uitspreken vanwege zijn rol in het georganiseerd omkopen van artsen om meer verslavende opioiden voor te schrijven. Burlakoff verwierf een dubieuze reputatie door zijn deelname aan een rapvideo van zijn bedrijf. Verkleed als flesje fentanyl danste en rapte Burlakoff over het middel Subsys – een sprayversie van de sterke opioide pijnstiller fentanyl. ‘I love titration, yeah it’s not a problem / I got new patients and I got a lot of ‘em’ luidt het refrein, verwijzend naar de toedieningsmethode waarmee de dosis steeds opgevoerd wordt - een belangrijk selling point van Subsys.

Het Amerikaanse OM benadrukte dat de getuigenissen van Babich, Burlakoff en de andere vijf verdachten cruciaal waren voor de veroordeling van Kapoor en pleitte voor strafvermindering. Maar daar had de rechter weinig boodschap aan. In de zaak tegen Burlakoff zei zij over diens getuigenis: ‘He may have done a great societal good, but that was preceded by a great societal evil.’ 

De rapvideo waarin vicepresident Alec Burlakoff al dansend en rappend zijn opwachting maakt, verkleed als eem flesje sprayfentanyl.

Willen mensen nog betalen voor kwaliteitsjournalistiek? Ja, laat The Athletic zien

Axios

Arjan van der Linden − Sportnieuwswebsite The Athletic zet de wereld van de sportjournalistiek op zijn kop. Vier jaar na oprichting wordt de waarde van het bedrijf geschat op zo’n 500 miljoen dollar, meldde nieuwswebsite Axios deze week. Een duizelingwekkend getal voor een journalistieke startup, zeker als je het vergelijkt met de 250 miljoen dollar die Amazon-baas Jeff Bezos in 2013 neerlegde voor de Washington Post.

Dat enorme succes is grotendeels te danken aan het eigenzinnige businessmodel van het bedrijf. The Athletic trekt per regio de beste sportjournalisten aan door ze relatief riante salarissen te bieden. Zo kan de sportwebsite diepgaande journalistiek bedrijven over vrijwel alle populaire competities en teams, terwijl de sportredacties van de kranten waar ze mee concurreren aan kwaliteit inboeten, aangezien die hun grootste talenten kwijt zijn. Daarnaast focust The Athletic niet op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen, maar op longreads, analyses en eigen onderzoekswerk.

Naar eigen zeggen heeft de website wereldwijd al bijna een miljoen betalende abonnees. Daarmee laat The Athletic zien dat veel mensen nog steeds bereid zijn te betalen voor kwaliteitsjournalistiek. Een positieve ontwikkeling dus, met één duidelijke keerzijde: de agressieve wijze waarop de sportnieuwssite zich de markt inwerkt, brengt het voortbestaan van regionale kranten nog verder in gevaar.

De VVD betoont zich nostalgisch en visionair tegelijk. Nu de daden nog

RTV Rijnmond

Ties Joosten – Het is zo'n bericht waar Rotterdammers week van worden. ‘De VVD wil reparatie cruiseschepen terug naar Rotterdam halen.’ Rrrrr…! Een bericht dat ruikt naar teer, opgerolde mouwen, havenliederen, werrekevoorjegeld en hoeren op Katendrecht.

En het is nog groen ook. In de circulaire economie van de toekomst gooien we spullen immers niet meer weg, maar repareren we die. En als dat niet kan, dan maken we met de afvalstromen iets nieuws. Kortom: de VVD betoogt zich hier nostalgisch en visionair tegelijk.

Wat me echter stoort, is dat niemand hier de vraag stelt waarom we steeds minder repareren in dit land – cruiseschepen af anderszins. De reden daarvoor: repareren kost arbeid en arbeid is duur. Dat heeft voor een groot deel te maken met de hoge belasting op arbeid. Uit onderzoek van Ex’tax blijkt dat meer dan de helft van alle belastingen die de Nederlandse overheid ophaalt, een belasting op arbeid is. Ondertussen bedragen belastingen op primaire grondstoffen nog geen 10 procent en daalt ook het deel dat met kapitaalbelastingen wordt opgehaald. Ondanks (of dankzij?) het feit dat de VVD al jaren de machtigste partij van het land is, wordt deze verhouding alleen maar schever.

Meer dingen repareren is best een goed idee. Nu de uitvoering nog. (Of, zoals een ander Rotterdams cliché luidt: geen woorden maar daden.)

‘Welk advies?’ Hoe politici hun onwelgevallige raad omzeilen

Vrij Nederland

Judith Spanjers – Voor de research van mijn onderzoeken moet ik vaak dikke rapporten doorworstelen. Ook komen er regelmatig adviezen voorbij waarbij ik denk: dat heb ik al eens eerder gelezen. Adviezen die genegeerd worden en waar niets mee is gedaan. Een politicus die verrast is door uitkomsten van onderzoeken waarvan de boodschap al lang bekend is. Onderzoeken en adviezen zijn heilig en vormen regelmatig een excuus voor de uitstel van de oplossing van het probleem.

Journalisten Kim van Keken en Dieuwertje Kuipers maken een serie verhalen voor Vrij Nederland waarbij ze onderzoek doen naar hoe politici met adviesrapporten omgaan. Ze reconstrueerden zeven manieren waarop kabinetsleden tegenvallende adviezen omzeilen. Van de ‘nu even niet’-tactiek tot doen alsof je neus bloedt: advies? Welk advies?

Ex-Spitzenkandidat Weber rijdt met dienstauto naar politieke events

Der Spiegel 

Peter Teffer – Wie de verkiezingscampagne voor het Europees Parlement vorige lente intensief heeft gevolgd, kent hem misschien nog: de Duitse Europarlementariër Manfred Weber. De leider van de Europese christendemocraten stond in mei 2019 als ‘Spitzenkandidat’, zeg maar de pan-Europese lijsttrekker, tegenover Frans Timmermans in een debat bij Nieuwsuur. Beiden wilden voorzitter van de Europese Commissie worden. (Ze werden het allebei niet: Weber werd wel herkozen als Europarlementariër en Timmermans bleef de Nederlandse Eurocommissaris.)

Der Spiegel onthulde deze week dat Weber als enige fractieleider in het Europees Parlement zijn dienstauto gebruikt om naar partijpolitieke bijeenkomsten te gaan. Hij gebruikte zijn dienstwagen onder meer om tijdens campagnes voor lokale Duitse verkiezingen naar verkiezingsevenementen van zijn CSU te gaan. Die wagen met chauffeur wordt indirect gefinancierd door de Europese belastingbetaler, dus ook een heel klein beetje door u en mij.

Weber deed in 2016 zelfs een verzoek voor een tweede dienstauto. De toenmalige voorzitter van het Europees Parlement, de Duitse sociaaldemocraat Martin Schultz, wilde dat toestaan, omdat dit ‘in het belang van het Parlement’ zou zijn. De ambtelijke tak van het Parlement ging daar volgens Der Spiegel uiteindelijk niet mee akkoord, maar stond Weber wel toe om zijn dienstauto met chauffeur in zijn thuisstaat Beieren te stationeren. Een derde Duitser, het Groene parlementslid Daniel Freund, wil de zaak nu bespreken in de begrotingscontrolecommissie. ‘Vooral tijdens een verkiezingscampagne moet men ervoor zorgen dat er geen twijfel bestaat over het gebruik van dienstwagens of andere materialen, waarvan de kosten worden gedragen door de Europese belastingbetaler,’ aldus Freund.