Hoe moet Europa omgaan met president Trump?

Der Spiegel

Peter Hendriks - Volgens Dirk Kurbjuweit, een Duitse schrijver/journalist, moet Europa goed nadenken over hoe het omgaat met Donald Trump. Er zijn volgens hem geen historische precedenten waarop politici zich kunnen richten waar het Trump betreft. Hij hanteert twee steekwoorden: explosief narcisme en vulgair kapitalisme. De week dat Trump in Europa was, heeft volgens Kurbjuweit duidelijk gemaakt dat je met Trump niet op een normale manier politiek kunt bedrijven.

Zijn stelling is dat Trump niet het begin is van reeks politici uit dezelfde mal. Hij zal worden opgevolgd door een normale politicus. Tot dat moment aanbreekt, moet Europa zich vooral richten op zijn eigen agenda en niet proberen het gebruikelijke politieke spel van geven en nemen te spelen. Kurbjuweit wijst erop dat er voor Europa zaken zijn die veel zwaarder wegen dan een paar bizarre tweets van Donald Trump. Die moeten nu voorrang krijgen.

Het verhaal van Otto Warmbier

GQ

Mira Sys - Doug Bock Clark heeft voor GQ zes maanden lang onderzoek gedaan naar de vraag die een tijdlang zowat heel de wereld bezighield: wat is er gebeurd met Otto Warmbier? De Amerikaanse Otto nam op 22-jarige leeftijd deel aan een reis naar Noord-Korea, een ervaring die hem uiteindelijk het leven zou kosten. De jongen werd opgepakt omdat hij een propagandaposter zou hebben gestolen, en werd veroordeeld tot vijftien jaar zwaar werk. Hij werd vroegtijdig gerepatrieerd, maar voor de ambitieuze Otto bleek het al te laat te zijn.

Clark haalt in zijn lange verhaal enkele presumpties onderuit die algemeen geaccepteerd waren, zoals het idee dat Warmbier in Noord-Korea fysiek zou zijn mishandeld. Die vooronderstelling werd – begrijpelijk, gezien het politieke klimaat op dat moment – wijdverspreid vanuit het Trumpiaanse kamp, maar ook door de ouders van Otto. Volgens Clark ontbreken echter bewijzen om die stelling hard te maken. Integendeel, eerdere ervaringen met Amerikanen die in Noord-Korea gevangen zaten, wijzen in een andere richting.

Zorgvuldig heeft Clark de gebeurtenissen tijdens Otto’s reis en de politieke betrekkingen die erop volgden onderzocht en opgeschreven, zonder hierbij overhaaste conclusies te trekken of loeiharde statements te maken. Zo oppert hij voorzichtig dat Otto misschien probeerde om zelfmoord te plegen na de lange mentale mishandeling in Noord-Korea, iets wat beter overeenkomt met de feiten dan een fysieke mishandeling, zo laat Clark zien. Dit is een goed onderbouwde hypothese die niet per se populair is in de VS, noch bij de familie van Otto, maar daarom misschien des te meer een voorbeeld is van goede onderzoeksjournalistiek.

De Chinese Oost-Westlijn

The Economist

Dennis Mijnheer – Met bloed, zweet en tranen is vorig weekend de Noord-Zuidlijn in Amsterdam er (na veel vertragingen en budgetoverschrijdingen) dan eindelijk gekomen. In China gaan zulke projecten toch anders. The Economist maakte een interessant artikel over het zogeheten ‘Belt and Road-project’: de nieuwe zijderoute waarmee China bereid is om duizenden miljarden dollars te investeren in wegen, havens en spoorwegen in noodzakelijke doorvoerlanden. Elk land kan in principe zijn hand opsteken om opgenomen te worden in het Chinese ‘project van de eeuw’. Maar in hoeverre moeten ze hun soevereiniteit daarbij opgeven? Komen er vazalstaten? Een Nieuwe Wereld Orde? The Economist staat stil bij dit fascinerende project.

Adyens reis naar de beurs in twaalf jaar

NRC

Cosette Molijn – NRC Handelsblad reconstrueerde de groei en het verloop van het Amsterdamse betaalbedrijf Adyen, dat in juni voor miljarden naar de beurs ging. Het verhaal begint bij een investeerder uit Silicon Valley, Aydin Senkut, een voormalig Google-werknemer die nu zijn heil zoekt als angel investor van veelbelovende start-ups en vermogensbeheerder. Senkut vroeg zich af wie de betaaldiensten leveren aan bedrijven als Uber en Airbnb, want dat zijn de bedrijven waar hij moet zijn. Zo kreeg hij Adyen aan het Stationsplein in Amsterdam in het vizier.

Adyen werd in 2006 opgericht door Pieter van der Does, Arnaut Schuijff, en een kleine kern van mensen waarmee ze eerder het betaalbedrijf Bibit hadden opgericht, dat in 2004 verkocht was aan de Royal Bank of Schotland. De jaren daarna vinden verschillende financiers die wel iets zien in dit high risk, high return-avontuur – vooral tech-investeerders, maar ook prins Friso (1968-2013) – hun weg naar Adyen. De investeerders worden steeds groter en professioneler, Aydin Senkut zit inmiddels ook bij de club, en de aandelenprijzen stijgen mee: van minder dan een euro per aandeel die de oprichters betaalden, naar uiteindelijk 240 euro per aandeel toen Adyen in juni 2018 naar de beurs ging. De huidige koers ligt rond de 600 euro.

Zes tips om zo snel mogelijk een burn-out te krijgen

De Volkskrant

Frank Meijer – In dit artikel legt Jasmine Groenendijk met een paar handige tips uit hoe je het snelst aan een burn-out komt. Want burn-outs zijn hip. Met deze tips kun je, ‘net als al die andere 2,4 miljoen opgebranden, geheel op eigen kracht uitvogelen hoe je in godsnaam ooit nog kunt functioneren in de snelkookpan van onze maatschappij’.

Luister naar het stemmetje in je hoofd, geef alles voor dingen waar je niets om geeft, zorg dat je altijd aan staat, maak jezelf wijs dat je heel bijzonder bent, pop een Xannie en speel verstoppertje. Als je op deze manier omgaat met wat de huidige maatschappij van je verwacht, heb je ’m zo te pakken.

Portret van een trollenjager

Wired

Bart Nietveld - Techgiganten werden ooit geprezen voor het inrichten van de moderne wereld, maar de laatste tijd krijgen ze steeds vaker de schuld van alles dat mis is met die wereld. Ze zouden te veel macht hebben, niet transparant zijn en misinformatie verspreiden.

Wired portretteert  deAmerikaanse academicus Jonathan Albright, die met zijn onderzoek naar trollen en online nepnieuws een van de meest ingrijpende onderzoeken deed naar het falen van de techindustrie. Vlak na de presidentsverkiezingen in 2016 lukte het Albright om de verspreiding van misinformatie in kaart te brengen. Wat bleek: misinformatie werd niet alleen, zoals verwacht, via Facebook verspreid, maar was over het gehele web uitgezaaid. Die inspanning zette Albright op de kaart en bracht hem academische, journalistieke en politieke aandacht. Mede dankzij zijn werk werden techgiganten zoals Facebook op het matje geroepen en begonnen ze verantwoordelijkheid te nemen voor hun falen op het gebied van advertenties, het delen van data en het modereren van content.

Ja. Klimaatverandering is de reden dat het nu zo heet is.

Business Green

Toekomstige kijktip: Dark Money

Karin Spaink - De documentaire is nog niet in Nederland te zien, maar in de Verenigde Staten kan hij al rekenen op lovende kritieken en viel hij in de prijzen op het Sundance Festival, het grootste Amerikaanse festival voor onafhankelijke films. De film ‘Dark Money’ onderzoekt de invloed van niet-herleidbare giften aan politici en partijkassen door het bedrijfsleven. Door een lokale journalist in de staat Montana te volgen, wordt de kijker meegenomen de grootste uitdaging van de democratie: eerlijke verkiezingen garanderen. Is je  nieuwsgierigheid geprikkeld? De trailer is te zien op de website van de Amerikaanse publieke omroep, PBS.