
Gemeenten zouden de jeugdzorg goedkoper en beter regelen. Het tegenovergestelde is gebeurd. Wat ging er mis? Lees meer
De gemeenten zouden jeugdzorg dichterbij, efficiënter en uiteindelijk ook goedkoper gaan regelen. Het tegenovergestelde gebeurde: het aantal zorgaanbieders is gestegen van 120 in 2014, naar zo’n 6.000 nu. En inmiddels ontvangt één op de tien Nederlandse kinderen een vorm van jeugdzorg.
Maar is geld het enige probleem? Onder de werktitel "Jeugdzorg in het Rood” doet Follow the Money onderzoek naar de geldstromen in de jeugdzorg. In deze gids loodsen we je langs de belangrijkste bevindingen.
Hoe kindvriendelijke jeugdzorg moest wijken voor hekken en sloten op de deur
Bij de jeugdbescherming is het wachten op de volgende meltdown
Lelystad versus Pluryn: in het gevecht om de rekening delft de gemeente het onderspit
Opvanghuis voor kinderen krijgt dikke onvoldoende, maar blijft voorlopig open
Staatssecretaris Van Ooijen over het repareren van de jeugdzorg: ‘Het is een enorm praatcircus’
Minister Franc Weerwind: ‘Herwinnen van vertrouwen, dat is mijn belangrijkste opdracht’
Terugkijken | Beslissen in een failliete jeugdzorg: het verhaal van drie kinderrechters
In het hart van een zorginfarct: de rechter kan in een kinderleven het keerpunt zijn
In het hart van een zorginfarct: het gaat de kinderrechter om het kind, niet om ‘de waarheid’
In het hart van een zorginfarct: kapotte relaties
Jan van Zanen © Robin Utrecht / HH
Falende gemeenten ruziën met het Rijk ten koste van de jeugdzorg
Gemeenten zijn boos weggelopen van de gesprekken over de hervorming van de jeugdzorg. Eerst moet de bezuiniging van een half miljard van tafel, waarmee het kabinet-Rutte IV hen overviel. Opnieuw staan Rijk en gemeenten als kemphanen tegenover elkaar te wachten tot de ander toegeeft. Opnieuw gaat het over extra geld, zonder in de spiegel te kijken om te zien hoe het met minder kan. Want dát het met minder kan, bewijst data-onderzoek van Follow the Money.
‘Intrinsiek ongelukkig’ voelt de voorzitter van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten zich. Jan van Zanen doet in NRC zijn beklag over de voorgenomen bezuiniging van het kabinet: in 2024 moeten gemeenten het met 100 miljoen euro minder doen, vanaf 2025 krijgen gemeenten 500 miljoen minder voor jeugdzorg. Daarmee legt de nieuwe regering het oordeel van de (door het Rijk en de gemeenten vorig jaar ingestelde) arbitragecommissie naast zich neer. ‘Onbetamelijk,’ noemt Van Zanen dat.
Opeenvolgende bewindslieden trokken tot nu toe na elke gemeentelijke zwiep aan de noodklok braaf de portemonnee. Dat gaat niet om klein bier. Waar gemeenten in 2015 3,6 miljard euro aan jeugdzorg uitgaven, is dat eind 2021 gestegen naar ruim 5 miljard. Vanaf 2019 is het Rijk al aan het bijpassen, dit jaar weer 1,6 miljard euro extra.
Opeenvolgende bewindslieden trokken tot nu toe na elke gemeentelijke zwiep aan de noodklok braaf de portemonnee
Maar ondertussen smeulde het conflict door over wie er opdraait voor de steeds verder oplopende rekening. Gemeenten vonden dat het Rijk over de brug moest komen; zij hadden in de overhaaste decentralisatie van 2015 te weinig voorbereiding gehad om de jeugdzorg goed te regelen. Het Rijk verwees telkens terug naar de gemeenten, met als argument dat zij nu verantwoordelijk zijn.
Die ruzie mondde mei vorig jaar uit in een uitspraak van de door beide partijen ingestelde externe arbitragecommissie.
Die commissie veroordeelde het Rijk tot het bijpassen van de tekorten tot 2028: 1,9 miljard in 2022, aflopend naar 800 miljoen in 2028. Tegelijkertijd verplichtte zij gemeenten om de jeugdzorg om te vormen tot een stelsel dat wél ‘financieel beheersbaar’ is.
Deze uitspraak zal het kabinet-Rutte IV eerbiedigen, staat in het regeerakkoord. Enerzijds. Anderzijds wil deze regering in 2024 100 miljoen en vanaf 2025 een half miljard per jaar besparen op de jeugdzorg. Dat viel de gemeenten rauw op het dak. De VNG was niet meegenomen in deze bezuiniging. ‘Wat zegt dat over het nieuwe elan, de nieuwe bestuurscultuur?,’ vraagt VNG-voorman Van Zanen zich af over deze eenzijdig opgelegde korting. ‘Nou, niet veel goeds.’
Terecht stelt Van Zanen dat dit nieuwe kabinet zich niet aan de afspraken houdt: het kabinet bedingt zonder overleg een korting bij de gemeenten. Het Centraal Planbureau rekende de maatregel niet eens door, omdat het kabinet geen onderbouwing aanleverde.
Het frame van een zware, eenzijdig opgelegde bezuiniging behoeft nuancering
Maar het frame van een zware, eenzijdig opgelegde bezuiniging behoeft enige nuancering. Ja, gemeenten gaven meer uit aan jeugdzorg dan ze ervoor kregen. Adviesbureau AEF berekende hoeveel, maar was duidelijk: dat bedrag geldt alleen bij gelijkblijvend beleid – als gemeenten op dezelfde voet doorgaan.
Om de jeugdzorgkosten ‘beheersbaar’ te krijgen – de tegenprestatie voor die extra miljarden – werd dit najaar de ‘Hervormingsagenda Jeugd 2022-2027’ in het leven geroepen. De maatregelen uit dit overleg leveren direct geld op, in de zin dat ze geld besparen. Dat bespaarde bedrag trekt het Rijk af van het totaal dat het moet bijpassen.
13 januari besloten de gemeenten – unaniem – om de ‘samenwerking met de staatssecretaris op Jeugd op te schorten,’ vertelde de Utrechtse wethouder Eelco Eerenberg vorige week aan EenVandaag. ‘We voeren allerlei gesprekken over het verbeteren van de jeugdzorg, maar als je daar tegelijkertijd 30 procent op moet bezuinigen, zijn dat geen goede gesprekken meer.’
30 procent klinkt als een forse aderlating. Maar met de maatregelen die de arbitragecommissie voorstelt, kunnen gemeenten in 2023 en 2024 al een miljard besparen. In 2025 stapelt het kabinet daar nog eens een half miljard bij op: 1,5 miljard minder uitgaven in totaal. Wethouder Eerenberg rekent met het budget van 5 miljard.
Maar het Rijk past ieder jaar bij: dit jaar komt er net als in 2021 1,9 miljard extra bij het jeugdzorgbudget. In 2023 en 2024 is dat 1,6 miljard euro extra. Dat bedrag loopt jaarlijks langzaam af tot 800 miljoen in 2028.
Als de bezuiniging van het Rijk doorgaat – een structurele besparing van 500 miljoen per jaar – blijft van die extra gelden nog maar 300 miljoen over, waardoor het totale budget weer min of meer gelijk zou komen met het niveau van 2019.
Want, zo herinnert de wethouder de EenVandaag-kijkers er nog maar eens aan, het gaat om de zorg voor de meest kwetsbare kinderen. ‘Het gaat er niet om dat wij als gemeenten meer geld krijgen,’ zegt hij. ‘Het gaat erom dat de meest kwetsbare jongeren op het moment dat ze hulp nodig hebben die gewoon kunnen krijgen, en dat wij die ook kunnen betalen als gemeenten. [..] Gemeenten kiezen ervoor de jeugdhulp netjes te blijven betalen en bekostigen dat door bibliotheken te sluiten en buurtcentra dicht te doen.’
Door vol op het emotie-orgel te gaan, omzeilt de wethouder handig het feit dat ook de VNG zich hier onttrekt aan de afspraken uit de arbitragecommissie. Deze hervormingen waren immers geen optie, maar een voorwaarde.
Een groot deel van de jeugdzorgtekorten is ontstaan door het gemeentelijke gat in de hand
Een terechte, want een groot deel van de jeugdzorgtekorten is ontstaan door het gemeentelijke gat in de hand. Maar in die spiegel kijkt VNG-voorman Jan van Zanen liever niet te lang. Hij doet het in NRC met één zinnetje af: ‘Wij zijn niet zonder falen of feilen.’
Dat klopt.
Het zou de VNG sieren om het eigen ‘falen en feilen’ centraal te stellen aan de hervormingstafel.
Maar dat betekent toegeven dat het versplinterde ambtenarenapparaat, verdeeld over al die gemeenten, ook na zeven jaar niet het niveau heeft om dit ingewikkelde systeem de baas te worden. Als dat überhaupt kan op de manier zoals dit stelsel is ingericht, zonder centrale aansturing.
Gemeenten hebben deze tekorten grotendeels zelf in de hand gewerkt
Na achttien maanden Follow the Money-onderzoek naar de geldstromen in de jeugdzorg, waaraan overigens 282 Nederlandse gemeenten niet meededen wegens een gebrek aan tijd en aan betrouwbare data, is er geen andere conclusie mogelijk dan deze: gemeenten hebben deze tekorten grotendeels zelf in de hand gewerkt.
Oké, nog eentje dan: en leggen daar op geen enkele manier tezamen verantwoording over af. Onder ogen zien wat er mis is gegaan en hoe dat te voorkomen, is cruciaal in de omvorming naar een betaalbaar stelsel.
Complexe zorg lijdt verlies
Immers, aan wie bieden deze gemeenten nu precies welke jeugdhulp? Sinds gemeenten dit regelen, is het aantal jongeren dat een vorm van jeugdzorg ontvangt, fors toegenomen. Die toename komt echter niet voor rekening van de ‘kwetsbaarste kinderen’, integendeel: specialistische jeugdzorg is in omvang nauwelijks gegroeid.
Uit onze data-analyse bleek hoe desastreus het onderhandelen met 352 gemeenten en/of 42 jeugdzorgregio’s is geweest voor de grote stichtingen, die traditioneel deze zware zorg leveren. Van de 47 ‘reuzenstichtingen’ leden er zestien structureel verlies sinds 2015. Nog eens 22 van hen redden het net, met een klein plusje van gemiddeld 0 tot 3 procent. Negen stichtingen maakten gemiddeld tussen de 3 en 4,8 procent winst.
Deze stichtingen hebben veel financiële armslag moeten gebruiken om hun organisatie ‘gemeenteproof’ te krijgen. Al dat geld konden zij niet steken in de kwaliteit van hun hulpverlening, methodieken of in hun medewerkers.
Ook de jeugdbescherming is ten onder aan het gaan, door gebrek aan personeel, niet zozeer aan geld
Ook de jeugdbescherming, als ‘intensive care’ van de jeugdzorg belast met het uitvoeren van ondertoezichtstellingen of voogdijmaatregelen, is ten onder aan het gaan. Niet eens zozeer financieel, bleek uit onze meerjarenanalyse, als wel door het gebrek aan personeel. Al in juni waarschuwden deze instellingen op Follow the Money tegen deze aanstaande implosie.
Nog geen maand later was het zover, althans in Brabant, waar de jeugdbescherming tot eind 2021 de deur dichttrok door geen nieuwe cliënten meer aan te nemen. Die cliëntenstop zorgde meteen voor problemen in de omringende provincies.
In de laatste dagen van 2021 benadrukte bestuurder Ruud Brinkman van Jeugdbescherming Overijssel in Tubantia dat zijn organisatie de werkdruk niet meer aan kan. Dat heeft zijn weerslag op de kwaliteit: ‘We merken dat we in veel tekortschieten,’ geeft Brinkman toe.
‘Feitelijk gaat er extra geld naar gemeenten en moeten wij maar afwachten hoe ze dat inzetten’
Om dit te voorkomen, pleitte Arina Kruithof, bestuurder bij Jeugdzorg Nederland, op Follow the Money in juni al voor één landelijk tarief voor jeugdbescherming. Volgens haar was nog lang niet zeker dat gemeenten hun extra miljoenen aan betere jeugdzorg zouden besteden: ‘Feitelijk gaat er extra geld naar gemeenten en moeten wij maar afwachten hoe ze dat inzetten.’
Kruithof is niet de enige. De stemmen die roepen dat het Rijk alle hoogspecialistische zorg en de jeugdbescherming centraal moet aansturen, klinken steeds luider, ook aan de hervormingstafels van gemeenten, jeugdzorgmedewerkers en het Rijk. Maar die hoogspecialistische zorg willen de gemeenten niet afstoten, bevestigt de VNG. Gemeenten gaan voor het hele pakket.
Tonnen die niet bij de kwetsbaarsten landen
Kinderen met een lichte hulpvraag zijn er tegenwoordig heel veel. En laat dat nu net het segment zijn waarin ook de hoeveelheid jeugdzorgbedrijven een flinke groeispurt maakte. Zo zitten zorgboerderijen – en dan met name de bedrijven die zich richten op paardencoaching – in de lift.
Met dank aan hoe gemeenten jeugdzorg inkochten: door de deur van hun huis (en naar hun portemonnee) wijd open te zetten. Dat open-housemodel hanteerden gemeenten vanaf 2017: het jaar waarin de meeste gemeenten zich ineens met tekorten geconfronteerd zagen.
Onze data-analyse liet zien wie er met deze cliënten vandoor gingen: de veelal na 2015 begonnen bedrijven. Zonder dikke overheadkosten konden zij prima uit met de geldende tarieven. Meer dan één aanbieder bood aan voor lagere tarieven te willen werken. Maar tariefdifferentiatie was in verreweg de meeste gemeenten onbespreekbaar.
Grootverdieners konden binnen enkele jaren tonnen winst bijschrijven
Zo kon Follow the Money na boekenonderzoek over meerdere jaren bij 1458 jeugdzorgaanbieders top-tienlijstjes maken van de grootverdieners: bv’s, eenmanszaken, vennoten en maten die binnen enkele jaren tonnen winst konden bijschrijven. Allemaal geld dat niet per se aan de zorg voor de ‘kwetsbaarste kinderen’ is besteed.
Die staan nu het langst op de wachtlijsten, voor plekken die nauwelijks meer beschikbaar zijn in instellingen die maar net het hoofd boven water kunnen houden.
De oplossing had van die hervormingsagenda moeten komen. Maar zo lang Rijk en gemeenten boos naar elkaar wijzen, wachtend tot de ander toegeeft, gebeurt er niets.
Terwijl iedereen het over één ding wel eens is: het fundament van dit stelsel is scheef. Zo lang dat zo blijft, zal de hoeveelheid geld die naar de jeugdzorg gaat nooit genoeg zijn, omdat het niet aankomt op de juiste plek.
Kinderen die nu op de wachtlijst staan hebben niets aan een boze Vereniging van Nederlandse Gemeenten
De kinderen die nu op een wachtlijst staan, ouders die ‘het nog maar even thuis moeten proberen’ met hun kind met zware gedragsproblemen, jeugdzorgmedewerkers die vertrekken omdat zij de werkdruk niet meer aankunnen; zij hebben niets aan een boze Vereniging van Nederlandse Gemeenten en een kabinet dat zonder overleg een extra bezuiniging het regeerakkoord in fietst.
Van Zanen en de zijnen spelen hoog spel door de nieuwe staatssecretaris het mes op de keel te zetten. Zolang de gemeenten niet on speaking terms zijn met het Rijk, zitten tienduizenden kinderen vast in een geldverslindend systeem dat niet effectief is voor hen die hulp het hardst nodig hebben.
31 Bijdragen
René Clerc
Margot Smolenaars 2
René ClercGJ van Broekhoven 9
Margot SmolenaarsHet probleem is ook, dat gemeenten als een onderdaan van de jeugdzorgketen acteert. In de regio Eindhoven is de beschermtafel Eindhoven de gemeentelijke fixer namens VT ZOB en JBB. Dat is dus een reden waarom het aantal OTS en UHP dermate hoog zijn. Indien de gemeenten, naast VT en de GI's, hun taken zouden uitvoeren, dan zou het niet dermate dramatisch zijn.
De kosten voor jeugdzorg zijn ondermeer zo hoog omdat in teveel gevallen ten onrechte kosten worden voldaan aan OTS en UHP, die men beter aan zware jeugdzorg zou kunnen besteden.
Triest is ook dat de RvdK, die te vaak raadsprutsers blijken te zijn, aan die misstanden vrolijk mee blijken te doen.
GJ van Vorst 2
GJ van BroekhovenGerard van Dijk 6
GJ van BroekhovenJan Ooms 10
Gerard van DijkZOB=zuid oost brabant (denk ik)
GI= gecertificeerde instellingen
JBB=jeugdbescherming brabant
OTS=onder toezicht stelling
UHP=uit huis plaatsing
RvdK=raad voor de kinderbescherming
Wanneer je niet in de materie thuis bent is het inderdaad erg lastig lezen met al die afkortingen.
GJ van Broekhoven 9
Op grond van de Jeugdwet en de WMO moeten de gemeenten controleren of VT (WMO) en de GI's aan de verplichtingen van de Jeugdwet voldoen. Dat doen de gemeenten niet. Zij werken mee aan de kinderbeschermingsmaatregelen fabriek van VT, RvdK en de GI's.
In Brabant (JBB) en Utrecht (Samen Veilig) maken VT organisatorisch deel uit van een GI. Dus hebben VT daar belang om er mede voor te zorgen dat OTS of UHP worden opgelegd.
Indien de gemeenten zouden doen wat van hen kan en mag worden verwacht dan worden minder OTS en UHP opgelegd.
Intens triest is ook dat ook de RvdK hier mede schuldig aan is. Het onderzoek van- en de raadsrapportages van de raadsonderzoekers is mega knudde in de regel. Naar believen wordt informatie weggelaten. Dus de kinderrechter moet op grond van bras oordelen. Daarom zijn dergelijke raads"onderzoekers" raadspruters!
De hele keten; gemeenten, VT, RvdK en GI's zijn stuk voor stuk prutsers die niet de belangen van kinderen voor ogen hebben staan.
Een ander punt is dat de regering een eigen bijdrage voor lichte jeugdzorg wil. Lichte jeugdzorg noem ik knuffel een koe. Hier worden bergen aan geld aan uitgegeven, en, de zware jeugdzorg wordt uitgeknepen. Indien zij die het kunnen betalen een eigen bijdrage moeten betalen, zal het aandeel lichte jeugdzorg fors afnemen; dus minder geld gaat dan in de put zonder bodem. Indien ook minder OTS en UHP worden opgelegd, dan bespaart dan ook bergen aan geld. Maar goed de GI's moeten geld verdienen; het bestuur daarvan!
Heb overigens gemerkt dat de rode tomaatjes (de SP) die in de coalitie van de gemeenten Helmond zitten, niets aan kennelijke misstanden wat betreft jeugdzorg willen doen. Men is diep beledigd nadat ik heb opgemerkt dat indien zij aan de macht zijn zij exact hetzelfde doen wat zij doen die aan de macht zijn. Schijn socialisten noem ik dat!
Het gaat niet om geld; zeker niet om meer geld; het geld voor jeugdzorg moet worden besteed waarvoor
GJ van Broekhoven 9
Logisch dat daarom vrachten aan OTS en UHP vereist zijn. De top moet daarvan vreten.
De medewerkers werken zich het schompes en zijn overwerkt. Maar goed, de top moet veel verdienen; vandaar!
Wat is nodig mijns inziens?
1. JBB opknippen in kleinere deelverbanden (met een aanvaardbaar loon voor de top).
2. VT en de GI dienen niet in één hand te zijn.
3. Gemeenten moeten eindelijk aan de wettelijke taken gaan voldoen.
marcel 7
GJ van BroekhovenOverigens ben ik groot voorstander van schaalverkleining omdat dit organisaties overzichtelijk maakt en verantwoordelijkheden duidelijk.
GJ van Broekhoven 9
marcelWat in elk geval dient te gebeuren dat VT en de GI JBB géén organisatorische banden hebben. De eerstelijns instantie VT die belang heeft om GI JBB aan omzet te helpen, is vragen om problemen.
Wat overigens ook een goede optie is dat de dossiers onder ambtseed dienen te worden opgesteld. Indien een dossier bras is dan strafrechtelijk de klos.
De SKJ is pure onzin om jeugdzorg uit de wind te houden.
GJ van Broekhoven 9
Indien VT ZOB de grond te warm onder de voeten wordt, dan zorgt Driessen ervoor dat een ouder en kind met spoed naar de RvdK gaat, die het kwalijke werk even overdoet.
Zie de rapportage van de Ombudscommissie Eindhoven; https://www.ombudscommissieeindhoven.nl/publicaties/rapporten/rapport-3-augustus-2021-klacht-over-beschermtafel.
De gemeente Eindhoven maakt zich bijgevolg schuldig aan detournement de povoir!
Indien de gemeente Eindhoven op haar wandaden wordt aangesproken, dan verwijst zij naart VT ZOB, de RvdK of de GI. Zoals iedereen dat doet.
Wat hier aan de hand is, misschien erger, een volgende affaire; de jeugdzorg affaire.
Tien jaar wachten en dan buitelt iedereen over elkaar heen. Alleen zijn dan vrachten aan kinderen en ouders verneukt, dat is zeker!
GJ van Broekhoven 9
De wethouders van de gemeente Eindhoven en Helmond zijn lid van GroenLinks. Dus partijen die als links kunnen worden aangemerkt. Idem maakt de SP deel uit van de coalitie van Helmond, maar acht jeugdzorgproblematiek indien men aan de macht is niet meer van belang.
Wethouder van de gemeente Utrecht, waar Samen Veilig, net zoals JBB dat doet, huishoudt, is ook van GroenLinks.
Kortom; wethouders met een linkse signatuur die zich verre van sociaal gedragen.
Gemeentelijke politiek; bijna alle raadsleden, is knudde met het bekende rietje.
De gemeenten kunnen en moeten goede jeugdzorg leveren, maar willen dat niet.
Jan Ligthart 2
GJ van BroekhovenGJ van Broekhoven 9
Jan LigthartDe gemeente Rotterdam; Judith Bokhove is sinds 5 juli 2018 wethouder in Rotterdam namens GroenLinks.
De gemeente Amsterdam; Simone Kukenheim; D66.
Wat ik dus wel erg opmerkelijk vind dat indien er sprake is van wethouders namens linkse politieke fracties wethouders zijn, dat het jeugdzorgbeleid weinig tot niet sociaal is.
GJ van Vorst 2
GJ van Broekhovenkeuzes (politiek en beleidsmatig) maken, vasthouden, evalueren en duidelijk kiezen voor wat je wel tot JZ wil rekenen en wat niet. Die parameters komen telkens naar voren bij gemeenten die het redelijk tot goed op orde hebben
GJ van Broekhoven 9
Indien gemeenten erop worden gewezen dat VT het niet goed doet, of de GI, dan doet men niets (anders worden de ambtenaren moe!).
Indien gemeente op hun plichten voortvloeiend uit de Jeugdwet en de WMO worden gewezen, dan is de reactie vaak; wij reageren niet meer. Dit heeft ondermeer Renate Richters, wethouder namens GroenLinks, gedaan.
Wat veel gemeenten doen, ondermeer Eindhoven, zonder al teveel controle enorme bedragen aan lichte jeugdzorg betalen, waarbij veel zorg onnodig of te duur betaald is, en, omdat men zo goed bezig is de zware jeugdzorg afknijpen.
De grote GI's, zoals JBB, legt de gemeente Eindhoven geen stenen in de weg bij het bij elkaar schrapen van veel omzet, en, veel erger, ouders en kinderen worden vermorzeld. Wat VT/JBB maken opzettelijk dossiers, die in strijd met de echte waarheid zijn. Dit ondanks het feit dat uit art 3.3. voortvloeit dat de dossiers conform de waarheid dient te zijn. Idem doet de RvdK hetzelfde. Dus de kinderrechter wijst beschikkingen die aan de hand van de dossiers wel juist zijn, maar niet overeenstemmen met de waarheid.
Indien de gemeenten controleren op de juistheid van de dossiers, wat zij kunnen en moeten, dan heeft dat tot gevolg dat de kinderrechter andere beschikkingen zal wijzen.
Mij is een geval bekend waarbij de RvdK alle informatie van een ouder heeft weggelaten. Men beweert dat men alleen maar informatie uit gesprekken in het onderzoek kan betrekken; wat allemachtige onzin is, maar wel past binnen het geheel van de jeugdzorgketen.
Mij is een geval bekend waarbij de GI JBB, ondanks dat het bekend is dat een vader zeer slecht is voor diens kinderen, dat die kinderen gedwongen zijn om naar hem toe te gaan. Het gevolg is grote trauma's!
GJ van Broekhoven 9
Het probleem is dat tal van gemeenten eenzelfde houding innemen die tot de toeslagenaffaire heeft geleid; de burgers (ouders en kinderen) zijn een lastige bijkomstigheid die vervelend voor de keten is. Gemeenten zijn bestuursorganen die er voor de burgers zijn; niet dat gemeenten ter meerdere eer en glorie van hunzelf er zijn.
Heb Omtzigt gehoord over UHP van kinderen van ouders van de toeslagenaffaire. Buiten het feit dat sommige ouders opzettelijk gefraudeerd hebben (dus geen slachtoffers zijn van de overheid), gaat het echte probleem veel verder dan alleen de toeslagenaffaire. Er is reeds tijden sprake van een jeugdzorgaffaire.
Het probleem is; 1. veel geld gaat nodeloos in de put zonder bodem, en, 2. teveel ouders en kinderen worden vermorzeld. Waarvoor ook tal van gemeenten mede verantwoordelijk zijn.
Indien FTM nog dichter bij de echte kern komt, dan is ook haar doel; financieel, hiermee gediend. Want, indien de echte kern bloot komt te liggen, dan hebben de gemeenten geen argumenten meer om verder wat aan te kloten.
Clemens Festen
Margot Smolenaars 2
Clemens Festenftm.nl/artikelen/jeugdzorginhetrood-de-onderzoeksverantwoording
Uithuisplaatsingen zijn overigens nooit als losse post terug te vinden, dat is vrijwel altijd een combinatie van een ondertoezichtstelling/voogdijmaatregel en jeugdhulp met verblijf, althans als het om een gedwongen uithuisplaatsing gaat.
Per gemeente of zelfs per regio vergelijken kunnen we niet. Daarvoor namen te weinig gemeenten deel aan het onderzoek.
GJ van Broekhoven 9
Clemens FestenBij lichte jeugdzorg is de Jeugdwet een soort openeind regeling. Iedereen die zich inzake jeugdzorg bij de gemeente meldt, erg licht of erg zwaar, krijgt daarvoor geen kosten. Het idee is om zij die genoeg verdienen; dus niet iedereen, een eigen bijdrage te laten betalen.
Bij lichte jeugdzorg is het zo, ken genoeg voorbeelden, dat gemeenten helemaal niet controleren of een aanbieder betrouwbaar is / of hetgeen waarvoor betaald wordt overeenstemt met wat is afgenomen.
In een gemeente is sprake van een probleem wat betreft een dergelijke aanbieder (WMO). Dit is gemeld maar de gemeente heeft niets willen ondernemen. Meer bepaald heeft een aanbieder diens cliënten, die alcoholproblemen hebben met alcohol voorzien, maar ook heeft hij sommigen van hen mishandeld. Na de nodige druk en dwang heeft die gemeente wat gedaan. Indien de controle beter is, dan wordt minder geld uitgegeven.
Inzake het opleggen van OTS en UHP, wat voor ouders en kinderen belastend is, controleren gemeenten helemaal niet of het dossier van VT en co juist is. VT en co hanteren hun eigen idee inzake de waarheid, die vaak niet waar is. Het gevolg is dat een kinderrechter dan vaak op eigenlijk onjuiste gronden een OTS of UHP oplegt. Dit kost geld die de gemeente aan zware jeugdzorg zou kunnen besteden.
Mijn inschatting is dat de helft van de aan jeugdzorg zijdens gemeenten betaalde bedragen nodeloos zijn. Dit aan de hand van mij bekende gevallen.
De zware jeugdzorg die vaak helaas noodzakelijk is, is qua bekostiging vaak helaas het stiefkind binnen tal van gemeenten. De wettelijke regeling inzake jeugdzorg is tot stand gekomen met het oog op de zware jeugdzorg.
Denk dat ook een onderdeel van het probleem is dat tal van gemeenten hele vrachten aan gemeenteambtenaren aan het werk houden met eigenlijk gebakken lucht.
Rosanne Kropman 1
Clemens FestenCor Broeders 4
Rosanne KropmanGJ van Broekhoven 9
Rosanne KropmanIn de regio Eindhoven kent men de gemeenschappelijke regeling; 21 voor de jeugdzorg. De gemeente Eindhoven voert alles uit voor alle gemeenten. Op grond van de wetgeving zijn alle gemeenten aansprakelijk voor de wijze waarop Eindhoven de wettelijke taken voor een andere gemeente uitvoert.
Gemeente X wijst naar de gemeente Eindhoven, en, gemeente Eindhoven wijst naar VT, RvdK en JBB.
Indien de gemeente(n) horen mooi maar men is en blijft aansprakelijk dan raakt men van slag.
Ook zo mooi dat de 21 gemeenten zorg bij VT inkopen. Op grond van de WMO is elke gemeente verantwoordelijk dat in haar gemeente VT beschikbaar is, en, dat gecontroleerd wordt of VT het goed doet.
Dus niet alleen inkopen en verder niets doen; controleren is het devies (wat natuurlijk niet gebeurd).
Gert-Jan van den Broek
Rosanne KropmanHelaas slagen gemeenten, met de VNG als koepel, er niet in hier afspraken over te maken. Vaak onder het mom van ‘gemeentelijke autonomie’, die kennelijk staat of valt met de indeling van de (programma)begroting.
Zolang dit niet aan de voorkant en uniform wordt geregeld en door alle partijen wordt gehanteerd (ook de uitvoering en naleving bij zorgaanbieders kan beter), blijft het ‘varen in de mist’…
Cor Broeders 4
https://raad.ridderkerk.nl/documenten/Rekenkamercommissie/RKC-rapport-Resultaatgerichte-jeugdhulp-in-Ridderkerk-2018-2020.pdf
GJ van Broekhoven 9
Cor BroedersWouter Verschuur
Vriendelijke groet,
Wouter Verschuur
Oisterwijk
Gert-Jan van den Broek
Niet elke verandering is een verbetering, zeker niet als vooraf het doel en de (financiële) kaders onvoldoende duidelijk zijn én er ook enige begrenzing is aan wat de te bieden zorg inhoudt.
En omdat al genoeg mensen vooral vanuit het betere achteraf voorspellen tot deze conclusie komen een kort stukje uit mei 2015: https://www.linkedin.com/pulse/de-decentraliseren-re-decentraliseren-gert-jan-van-den-broek-mmo-bpa/
GJ van Vorst 2
Gert-Jan van den BroekPas aan het eind van de 20e eeuw (ruim 400 jaar na zijn dood) kon de paus een excuus formuleren.
Het kan dus erger :-)
Jasper van Weerd 1
Tanja Hoekstra 1