Ik schrik de laatste weken toch van de peilingen van Maurice de Hond. Deze week zien we dat de PVV, SP en Ouderenpartij samen 68 zetels halen, bijna een meerderheid. De partijen die Nederland in de naoorlogse periode altijd regeerden, CDA, PvdA en VVD halen samen 45 zetels. VVD en PvdA, nu 79 zetels in de kamer, staan in de peilingen 50 (!) zetels lager en hebben virtueel nog maar 29 zetels over: de VVD verliest 22 en de PvdA 28 zetels. Hoewel dit natuurlijk maar peilingen zijn, vind ik de situatie toch verontrustend. De ineenstorting van het midden en de vlucht naar de flanken heeft denk ik vooral te maken met de beroerde economische prestaties van Nederland. En die zijn hoofdzakelijk van Haagsche makelij. Daar dragen de traditionele middenpartijen de politieke verantwoordelijkheid voor. Hoewel regering Rutte-2 een aantal belangrijke hervormingen voor de lange termijn doorvoert, heeft ze nog steeds geen coherent beleid voor de korte-termijn. Het huidige beleid versterkt – met begrotingspakket na begrotingspakket – alleen maar de vraaguitval en frustreert daarmee het balansherstel bij huishoudens met hypotheken, banken en pensioenfondsen. Daar waar de echte problemen in de Nederlandse economie zitten.  

Misdiagnose

Het rigide vasthouden aan de 3-procentnorm is slechte economie en dus slechte politiek. In Rutte-I hebben Jan-Kees de Jager en Mark Rutte met een volstrekte misdiagnose van de Eurocrisis eurolanden om de oren geslagen met nog striktere begrotingsregels, met zeer brede steun van alle ‘verstandige’ partijen in ons parlement. Dat was een historische vergissing, want de begrotingstekorten waren overal, behalve in Griekenland, een symptoom en niet de oorzaak van economische problemen. De oorzaak zat in het bankwezen en systeemdefecten van de Eurozone. Strenge begrotingsregels zijn symptoombestrijding die economische problemen nu alleen maar erger maken. Het onnadenkende gedram van Jan Kees de Jager en Mark Rutte in Europa – nogmaals: met brede steun in het Nederlandse parlement – is mede oorzaak van de economische malaise in Nederland. Nederland heeft zichzelf volledig in de voet geschoten en kan de begrotingsteugels niet laten vieren nu het echt nodig is. Geen wonder dat de kiezers weglopen naar de flanken. Ze komen alleen terug als de economie weer herstelt. Want goede economie is goede politiek.