
Er zit een gigantische weeffout in de Europese btw-systemen, waar professionele fraudeurs gretig misbruik van maken. Daardoor kunnen ze jaarlijks tientallen miljarden uit de schatkisten van EU-landen roven. De afgelopen maanden deed Follow the Money, als een van de 35 Europese mediapartners, onderzoek naar de grootste tak van fraude in de EU.
Supersjoemelen met btw via webshops
Podcast | De ondergang van een Nederlandse btw-fraudeur
De ondergang van een Nederlandse btw-fraudeur
Podcast | We vertrouwen elkaar niet genoeg om btw-miljardenroof te stoppen
We vertrouwen elkaar niet genoeg om btw-miljardenroof te stoppen
Btw-carrouselfraudeurs richten vizier op groene energie
Grand Theft Europe: de gestolen btw-miljarden
© JanJaap Rypkema
Grand Theft Europe: de gestolen btw-miljarden
Er zit een gigantische weeffout in de Europese btw-systemen, waar professionele fraudeurs gretig misbruik van maken. Daardoor kunnen ze jaarlijks tientallen miljarden uit de schatkisten van EU-landen roven. De afgelopen maanden deed Follow the Money, in een samenwerkingsverband van 35 Europese mediapartners, onderzoek naar de grootste tak van fraude in de EU. Vandaag deel 1: hoe is het mogelijk dat deze fraude al ruim een kwart eeuw voortwoekert?
-
In aanloop naar de Europese verkiezingen op 23 mei verenigden 63 journalisten van 35 media uit alle 28 EU-landen (plus Zwitserland en Noorwegen) zich onder de noemer #GrandTheftEurope om een grote doorlopende roof in kaart te brengen en aan de kaak te stellen: de btw-fraude. Op jaarbasis is daarmee nu zo’n 50 miljard gemoeid; geld dat de EU-burgers vervolgens moeten bijleggen.
-
Om de handel tussen EU-landen onderling te bevorderen, besloot men bij de invoering van de Europese vrije markt in 1993 op handel tussen bedrijven uit verschillende EU landen geen btw te heffen. Dit heet het nultarief.
-
Daardoor kunnen fraudeurs bijvoorbeeld computers of mobieltjes elders in de EU zonder btw inkopen en in eigen land met btw verkopen. De btw houden ze in eigen zak. De koper vraagt zijn betaalde btw vervolgens wel bij de Belastingdienst terug. Daardoor loopt de schatkist – en dus de belastingbetaler – 21 procent btw mis.
-
Fraudeurs zijn heel inventief: ze bedenken telkens nieuwe producten en vinden nieuwe landen om de btw-truc mee uit te halen. Door digitalisering is deze fraude nog makkelijker geworden. Digitale CO2-certificaten kunnen binnen enkele uren tientallen keren over de grens verhandeld worden zonder ze fysiek te hoeven verplaatsen.
-
Al 25 jaar kost dit de Europese belastingbetalers tientallen miljarden. De politiek doet er nauwelijks iets aan. Belastingdiensten blijken in de praktijk weinig gegevens te delen.
-
In de nieuwe aanpak van de EU van btw-fraude vervalt het nultarief en zullen landen voor elkaar btw gaan heffen en afdragen. Onder experts heerst grote twijfel of dit gaat werken.
Voorjaar 2005. In één maand tijd gaan dertig dozen vol mobiele telefoons vijf keer langs de douane op Schiphol, soms nog met de stempels van de vorige keer erop. De dozen blijken afkomstig te zijn van de 43-jarige jurist Margaretha van de L., voormalig hoofd van de Centrale Unit EU-fraude van de FIOD. De crimefighter blijkt een opmerkelijke carrièremove te hebben gemaakt: ze is toegetreden tot het gilde der btw-fraudeurs.
In 2005 start ze met een compagnon het handelsbedrijf Moby Trading BV, waarmee ze meteen al voor 2 miljoen Britse ponden aan deals weet te sluiten voor de handel in mobiele telefoons en computerprocessors (cpu’s). Ze importeert de handelswaar uit Dubai en de Verenigde Staten, en exporteert die dan naar een opslag in het Verenigd Koninkrijk. De spullen, met een gezamenlijke waarde van honderdduizenden pond, worden vervolgens op papier op één dag meermalen doorverkocht aan bedrijven in het VK. En in plaats van de ontvangen btw netjes af te dragen, steken die bedrijven de btw in hun eigen zak. Het is een schoolvoorbeeld van de klassieke btw-carrousel, waarin gelieerde bedrijven elkaar fanatiek dozen toeschuiven. Het doel: zoveel mogelijk btw ‘stapelen’, de btw-winst snel wegsluizen, het bedrijf laten ploffen en dan met de noorderzon verdwijnen.
Project Grand Theft Europe
De zaak rondom Margaretha is alweer 14 jaar oud, maar deze btw-truc wordt nog volop gebruikt, zo blijkt uit het journalistieke onderzoeksproject Grand Theft Europe waaraan Follow the Money de afgelopen maanden meewerkte. Het is een van de grootste journalistieke samenwerkingsverbanden in Europa: in totaal 63 journalisten van 35 mediapartners uit alle 28 EU-landen, plus Noorwegen en Zwitserland. De coördinatie is in handen van het Duitse non-profit onderzoekscollectief Correctiv, dat eerder al naam maakte met de CumEx Files.
Partners hebben toegang tot 315 duizend pagina’s vertrouwelijke documenten, waaronder strafdossiers, tapgesprekken, e-mails en goederen- en geldtransacties gerelateerd aan btw-fraude. Het project is dan ook groot: we wilden de werking en omvang in kaart brengen van de grootste lopende belastingfraude in Europa, die ons jaarlijks naar schatting 50 miljard schade berokkent. Uit de eerste publicaties van het gezamenlijke onderzoek blijkt dat de producten en de ‘poppetjes’ in de loop der jaren weliswaar zijn veranderd, maar de btw-carrouselfraude nog altijd volop in de praktijk wordt gebracht.
Europol blijkt op de hoogte te zijn van de aanwezigheid van ‘masterminds’ die op de achtergrond investeren in btw-carrousels
De Deense kranten Information en Finans onthullen een btw-carrousel van omgerekend 72 miljoen euro met de elektriciteitshandel op de Europese energiemarkt. Ze melden dat verschillende opsporingsdiensten, waaronder de FBI, onderzoek doen naar het Deense Castor Energy, dat vertakkingen heeft in Polen, Italië, het VK en Tsjechië. De Deense journalisten spoorden de voormalig directeur op, die momenteel onder een andere naam in Zuid-Afrika woont. Opvallend: de directeur gaf aan dat de carrousel was opgezet door vermogende investeerders in Dubai. Hun namen durfde hij niet te onthullen, maar eigen zeggen uit angst om zijn veiligheid.
Europol blijkt op de hoogte te zijn van de aanwezigheid van ‘masterminds’ die op de achtergrond investeren in btw-carrousels. De Spaanse krant El Confidencial dook in een btw-carrousel van een Deens-Marokkaanse inwoner die voor miljoenen fraudeerde en dat geld mogelijk inzette voor het financieren van IS. Carrouselfraudeurs blijken bovendien een nieuw doelwit te hebben gevonden: garanties van oorsprong. Met deze groenestroomcertificaten kunnen energieleveranciers hun ingekochte ‘grijze’ energie van een duurzaam label voorzien. Correctiv en ZDF achterhaalden dat fraudeurs hun pijlen richten op deze productcategorie en dat er zelfs al een task force is opgericht om er onderzoek naar te doen.
De Duitse omroep ZDF hield ook een interview met EU-commissaris Pierre Moscovici, EU-Commissaris voor Economische en Financiële Zaken. Hij pleitte voor meer samenwerking tussen de Europese lidstaten om de btw-fraudeurs te stoppen. ‘Het geld van de belastingbetaler gaat verloren, de fraude is echt moreel en ethisch onaanvaardbaar.’
Collectebus pikken
In het btw-dossier komen tal van bekende knelpunten van de Europese Unie bovendrijven. Btw-carrouselfraude is al mogelijk sinds de invoering van de vrije markt in 1993, toen men nog dacht dat de EU ook politiek een geheel zou worden. Gezamenlijke belastingheffingen voor alle landen leek toen slechts een kwestie van tijd.
‘Elk jaar opnieuw worden er tientallen miljarden gestolen. Wat we eraan doen, staat in geen verhouding tot dit megaprobleem’
Ruim 25 jaar later is daar weinig van terecht gekomen, integendeel zelfs. Hoewel echte samenwerking en transparantie een halt kunnen toeroepen aan de grootste fraudes, blijken landen erg gesteld op hun eigen regelgeving en hun recht om zelfstandig beleid te voeren. ‘Het is een drama,’ aldus de Belgische hoogleraar Marie Lamensch, die onlangs een zeer kritisch rapport over btw-fraude voor de EU schreef en lid is van expertgroep van de Europese Commissie over btw. ‘Elk jaar opnieuw worden er tientallen miljarden gestolen. Wat we wel doen, staat in geen verhouding tot dit megaprobleem. We zijn niet ambitieus genoeg. Dat is toch ongelooflijk?’ Europese eenheid op het gebied van btw-heffing is ver te zoeken, stelt Lamensch. ‘Iedereen wil samenwerken, maar als puntje bij paaltje komt wil niemand zijn soevereiniteit opgeven door macht door te schuiven naar Europa of naar andere landen.’
De financiële belangen zijn groot. Na de inkomstenbelasting is de btw de voornaamste inkomstenbron van Europese overheden; in Nederland levert de btw de schatkist jaarlijks bijna 53 miljard op. Maar de inning ervan is buitengewoon fraudegevoelig. ‘Het is een soort collectebus die je per kwartaal bij de Belastingdienst moet legen. Maar sommige mensen gaan er met de collectebus vandoor,’ zegt Redmar Wolf, hoogleraar Algemeen Belastingrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen. Hij promoveerde in 2010 op de btw-carrousels. ‘Het probleem is dat de giften in de collectebus aftrekbaar zijn – ook als de collectebus nooit bij de Belastingdienst wordt ingeleverd.’
De Belasting Toegevoegde Waarde (btw), ook wel bekend als ‘omzetbelasting’, is een belangrijke inkomstenbron van de overheid; het levert de Nederlandse schatkist jaarlijks bijna 53 miljard op, ruim een kwart van alle belastingopbrengsten (189 miljard).
Het concept is simpel: zodra een ondernemer een product of dienst aan een ander bedrijf of aan een consument verkoopt, vermeldt hij op de factuur niet alleen het kale verkoopbedrag, maar ook de btw die hij daarover heeft gerekend. De btw-gelden int hij vervolgens. Eens per kwartaal, bij de verplichte btw-aangifte, moet hij alle ontvangen btw-bedragen afdragen aan de Belastingdienst. De btw die hij zelf heeft betaald, bij de inkoop van zijn spullen, mag hij daarvan aftrekken; dat is de zogeheten vooraftrek.
Btw-fraude komt erop neer dat de verkoper die btw moet afdragen aan de Belastingdienst dat domweg niet doet. Hij houdt de ontvangen btw en gaat er vandoor zodra de Belastingdienst vraagt waarom de in rekening gebrachte btw niet is afgedragen. Ondertussen is de betaalde btw al wél door de afnemer teruggevraagd, via diens vooraftrek.
Schade
Een oud-FIOD-medewerker die carrière maakt als btw-fraudeur mag dan uitzonderlijk zijn, feit is dat veel fraudeurs in de Europese Unie er met de collectebus vandoor gaan. Dat zijn bepaald niet alleen kleine krabbelaars. De Duitse zender ZDF voerde een uitgebreid interview met Pedro Felicio, hoofd Economic and property crime unit van Europol. Volgens hem is btw-fraude ook bij georganiseerde misdaadgroepen geliefd en noemt de Italiaanse maffia, Frans-Israëlische en Brits-Pakistaanse groepen. ‘De criminelen op topniveau vormen slechts 2 procent van alle btw-fraudeurs, maar ze zijn in staat om 80 procent van de criminele winsten op te strijken. Zij vormen ons belangrijkste doelwit.’
De totale schade is fors. De Europese Commissie gaat uit van in totaal liefst 50 miljard op jaarbasis, oftewel ruim 100 euro per EU-inwoner per jaar. Hoe groot de schade in Nederland is, is vreemd genoeg onbekend. ‘Voor Nederland is geen schatting van het bedrag aan btw-fraude beschikbaar,’ schreef Eric Wiebes, destijds staatssecretaris van Financiën, in 2017 naar aanleiding van de btw-fraude met CO2-certificaten. Navraag bij de Belastingdienst levert eenzelfde antwoord op (zie kader hieronder).
De enige concrete cijfers betreffen een inventarisatie van de Algemene Rekenkamer uit 2012, die alle fraudebedragen in strafzaken van btw-carrouselfraude optelde en toen uitkwam op ten minste 39 miljoen op jaarbasis.
Lamensch, hoogleraar bij het Instituut voor Europese Studies aan de Vrije Universiteit Brussel, is verbaasd over de vele dark numbers. ‘De meeste EU-landen proberen niet te achterhalen hoe groot het fraudesysteem is. Momenteel proberen alleen België en het VK de juiste cijfers te achterhalen. Andere landen hebben de cijfers niet, of willen die niet delen. Sommigen zullen misschien liever een oogje dichtknijpen. Als je niet weet hoe groot de fraude is, dan is die er ook kennelijk niet,’ zegt Lamensch.
De officiële cijfers van btw-carrousels in de Europese Unie worden door de Europese Commissie geraamd op liefst 50 miljard euro per jaar. De raming is afkomstig van accountantskantoor EY dat in 2015, in opdracht van de Europese Commissie, een rapport publiceerde over het Europese btw-stelsel en btw-fraude. Ze typeren die 50 miljard als een ‘indicatieve schatting’. De Europese Commissie deed vorig jaar een aanzet om de omvang van btw-carrouselfraude in de EU beter in kaart te brengen. Dat leidde afgelopen november tot een rapport over de methodologieën van de berekeningen, maar concrete cijfers bleven uit. De Commissie erkent in het rapport echter ronduit dat het ‘huidige btw-systeem kwetsbaar is voor fraude en ontduiking’.
En de schade voor Nederland? De Europese Commissie schatte dat btw-fraude in 2016 ongeveer een derde bedroeg van de btw-kloof, oftewel het verschil tussen de verwachte btw-opbrengst en de daadwerkelijke opbrengst. De btw-kloof in Nederland bedroeg, op basis van de meest recente cijfers van de Europese Commissie, in 2016 ruim 2 miljard euro. De btw-fraude in Nederland zou dan neerkomen op een bedrag van 675 miljoen euro in 2016. Maar harde cijfers zijn er niet.
Erik Jeene, woordvoerder van de Belastingdienst, zegt tegen Follow the Money dat Nederland geen schattingen maakt ‘omdat de fraude naar zijn aard niet is in te schatten’. Hij verwijst naar het EY-rapport waarin het totale schadebedrag van 50 miljard opdook. In dat rapport werd ook een schatting gemaakt voor Nederland: 0,7 miljard euro. Let wel, dat is een ‘schatting op basis van extrapolatie van inschattingscijfers van andere landen’. Anders gezegd: daar kan weinig waarde aan worden gehecht.
De Algemene Rekenkamer deed in 2012 ook een poging de omvang van Nederlandse btw-carrousels te berekenen. Zij hanteerde een zogeheten bottom-up benadering: ze keek naar alle fraudebedragen van door de FIOD opgespoorde btw-carrousels. Op die manier kwam ze tot een bedrag van 39 miljoen. Maar daarbij moet worden aangetekend dat dit de absolute ondergrens is: het bedrag is gebaseerd op de btw-carrousels die daadwerkelijk gedetecteerd én strafrechtelijk aangepakt zijn. En er is geen rekening gehouden met btw-fraude die via de fiscale route (een naheffing) zijn afgedaan. Conclusie: niemand kent de exacte omvang van deze fraude.
Naast de Nederlandse schatkist lopen ook de belastingmoraal en de positie van het bonafide bedrijfsleven averij op door btw-fraudeurs. Ze scheppen concurrentievervalsing, zegt hoogleraar Wolf. ‘Het frauduleuze bedrijf is slechts geïnteresseerd in een zo groot mogelijke omzet. Om die te realiseren, betalen ze de beste prijs aan leveranciers en verkopen voor een lage prijs aan afnemers. Zij kunnen dat doen vanwege hun handelsvoordeel van 21 procent – de btw die ze niet afdragen. Bonafide ondernemers kunnen daar niet mee concurreren: zij hebben die marge niet.’
Exemplarisch is de omzet van Margaretha’s handelsbedrijf: die schoot in het eerste jaar omhoog van nul naar 9 miljoen euro
Btw-fraudeurs als Margaretha willen in zo kort mogelijk tijdsbestek hun btw-opbrengsten – lees: hun potentiële winstmarge – zo hoog mogelijk maken. Alles draait om omzet. En dat kan hard gaan. Exemplarisch is de omzetcurve van Margaretha’s handelsbedrijf Moby Trading. Die schoot, dankzij het fanatieke geschuif met dozen via Schiphol, in het eerste jaar omhoog van nul euro naar 9 miljoen. Dat betekent een potentiële winstmarge van bijna 1,6 miljoen euro.
De omzet wordt soms zelfs kunstmatig verhoogd. ‘Sommige criminele groeperingen zijn zelfs zo bijdehand om containers te vullen met bakstenen en doen dan net of dat computerchips zijn,’ aldus Europol-agent Felicio. ‘Ze sturen containers de wereld over waarbij ze het papierwerk gebruiken om hun belastingadministratie in te dienen en btw terug te vragen.’
De gestolen gelden komen waarschijnlijk ook nooit meer terug. ‘Via vonnissen van rechtbanken zijn we in staat om slechts 1,1 procent van de criminele winsten in beslag te nemen,’ zegt Felicio. ‘Dat is een heel, heel slechte situatie.’ Waar het geld belandt, is onduidelijk. Waarschijnlijk verdwijnt het naar Moneyland, naar plaatsen waar de autoriteiten er niet bij kunnen.
Geschenk uit Brussel
De Europese Commissie schiep in 1993 een uitgelezen mogelijkheid om de btw-collectebus in korte tijd tot de rand toe te vullen. Dit dankzij het zogeheten nultarief – een compromis dat in 1993 in de Europese belastingwetgeving is opgenomen bij de inwerkingtreding van de interne markt. ‘Daarvoor waren er grenzen tussen de verschillende EU-landen. Als je dan bij de slagboom kwam, moest je over de uitgevoerde producten btw afdragen,’ zegt Wolf. ‘In 1993 is besloten de grenzen te laten vervallen. De Commissie wilde eigenlijk overstappen op één btw-gebied, maar dat zou betekenen dat er dan ook één btw-kas voor heel Europa moest komen waaruit de btw vervolgens verdeeld zou worden onder de EU-landen. Dat bleek politiek onhaalbaar. Btw is een zeer grote inkomstenbron en het ontbrak de lidstaten aan voldoende onderling vertrouwen om die innig uit handen te geven. Toen is er te elfder ure een systeem met een nultarief in elkaar geramd.’
Het nultarief, destijds geïntroduceerd als tijdelijke maatregel, houdt in dat goederen en diensten die tussen EU-landen onderling worden verhandeld, niet worden belast met btw. De Nederlandse fabrikant die fietsen aan een Duitse groothandel verkoopt, hoeft geen 21 procent btw in rekening te brengen. Die maatregel maakt dat Belastingdiensten niet voor elkaar btw hoeven te incasseren.
Maar deze ‘tijdelijke oplossing’ is nu nog steeds van kracht, en biedt slimme btw-fraudeurs grote kansen. Ze kunnen hun frauduleuze winstmarge ermee met liefst 21 procent opkrikken door goederen tegen nultarief in te kopen en die vervolgens in eigen land met 21 procent btw door te verkopen, en die btw nooit aan de schatkist af te dragen. Daarbij geldt: hoe hoger de waarde van de verhandelde goederen, hoe hoger de potentiële winst.
Pioniers
De eerste generatie carrouselfraudeurs ontdekte rond de eeuwwisseling dat er grote kansen scholen in de handel in computerprocessoren. De reden: computerchips zijn duur (en de btw-som ervan dus hoog), en ze zijn klein, zodat ze snel, makkelijk, goedkoop en relatief anoniem de wereld overgevlogen kunnen worden. Zo kunnen ze de carrousel rap laten draaien.
Plof zal uiteindelijk failliet gaan zodra de Belastingdienst brieven stuurt
Hoe dat in de praktijk werkt? Handelsbedrijf Plof importeert tegen nultarief een container vol mobiele telefoons uit Spanje, vervolgens verloopt Plof de partij in Nederland met 21 procent door aan tussenhandelaar Buffer. Buffer verkoopt de partij met een kleine marge aan de Nederlandse exporteur Conduit. De eerste ronde van de carrousel zit er nu op. De exporteur kan een nieuwe rondedans beginnen, door de telefoons opnieuw tegen nultarief te leveren aan het Spaanse bedrijf zodat de partij weer kan belanden bij bedrijf Plof die weer btw kan opstrijken. Plof zal uiteindelijk failliet gaan zodra de Belastingdienst brieven gaat sturen. Het geld is dan allang weggespeeld.
De carrouselbank
Nederlandse bedrijven moeten bij de Belastingdienst elk kwartaal hun btw-aangifte invullen; hun leveringen aan andere EU-lidstaten (de zogeheten intracommunautaire leveringen) moeten ze apart opgeven. Hun Europese wederpartij dient hetzelfde te doen.
Daardoor ontstaat kans op ontdekking: zodra een partij de collectebus niet afgeeft, ontstaat er een mismatch en zal de fiscus alarm slaan. De carrouselfraudeur heeft kortom een ‘window of opportunity’ van een paar maanden. Onder die tijdsdruk zal hij zoveel mogelijk omzet uit de carrousel willen persen. Om die reden hebben fraudeurs een voorliefde voor handzame goederen die snel en tegen lage transportkosten de EU-landen in- en uitgevoerd kunnen worden. Vandaar dat computerchips, mobiele telefoons en CO2-certificaten populair zijn.
Ook het geld moet snel kunnen worden rondgepompt. De voormalige FIOD-medewerker Margaretha koos destijds voor de inmiddels beruchte First Curaçao International Bank, gerund door de Nederlandse oliebaron en bankier John Deuss, die honderden miljoenen verdiende aan oliedeals met Oman en het apartheidsregime in Zuid-Afrika. Zijn klanten konden al vroeg via internet bankieren. Zoals Deuss het in 2012 in de rechtszaal verwoordde: ‘We boden een payment solution waarmee het 24 uur per dag mogelijk was om via multi-currency rekeningen geld over te boeken.
Het was een ideale oplossing voor oligarchen zoals Boris Berezovski en Michail Chodorkovski, maar ook voor carrouselfraudeurs die zo snel en zo vaak mogelijk goederen wilden verhandelen. Het bleek het verdienmodel te zijn van deze bank; de rekeninghouders bleken massaal carrouselfraude te plegen, wat leidde tot een strop van 5 tot 7 miljard pond voor de Britse fiscus.
Fraudeurs ontdekken steeds nieuwe betalingsplatforms, nieuwe productcategorieën, en maken de carrousels steeds complexer
Tegenwoordig mijden carrouselfraudeurs de reguliere banken liever. In een intern themarapport (2017) van de FIOD over fiscale fraude wordt gemeld dat fraudeurs overstappen op alternatieven om ontdekking te bemoeilijken: ‘Zaten de fraudeurs vroeger allemaal nog bij hun eigen bank, daarna allemaal bij dezelfde offshore bank, tegenwoordig maken zij gebruik van zogenaamde payment platforms.’ Denk aan platforms als Adyen, Worldpay of illustere varianten.
Fraudeurs ontdekken steeds nieuwe betalingsplatforms, nieuwe productcategorieën, en maken de carrousels steeds complexer om de kans op ontdekking te verkleinen. Een populaire methode is bonafide bedrijven inzetten als ‘buffer’. Zo’n bedrijf krijgt de kans om grote deals tegen aantrekkelijke prijzen binnen te slepen. Door zo’n buffer, met een goed trackrecord bij de Belastingdienst, in hun keten op te nemen, wekken de carrouselfraudeurs de schijn van een legitieme handelsketen.
Met moderne, digitale producten zoals software, apps en CO2-certificaten hoeven de producten niet meer fysiek verplaatst te worden. Tel uit je winst. Waar de fraude vroeger hoofdzakelijk plaatsvond met computeronderdelen en telefoons – duur en klein - voeren de hedendaagse fraudeurs de btw-truc uit met met CO2-certificaten, auto’s, frisdrank, kobalt, internet-belminuten, gas en energie, of schrootmetaal.
(G)een definitief systeem
Al die jaren kijken Belastingdiensten in de achteruitkijkspiegel. Sinds enkele jaren pakt de Europese Commissie groots uit met actieplannen om de fraude in het btw-stelsel grondig aan te pakken. In 2016 presenteerde de Europese Commissie haar zogeheten VAT Action Plan. Een jaar later volgden concretere plannen die moeten leiden tot een ‘definitief systeem’. De meest ingrijpende hervorming die de Commissie wil introduceren, betreft het afschaffen van het nultarief. Dat betekent dat landen voor elkaar btw moeten gaan innen en dat vervolgens aan elkaar moeten afdragen.
Hoogleraar Lamensch is sceptisch; ze vreest dat er te weinig onderling vertrouwen is tussen EU-landen om de btw-inning grotendeels uit handen te geven. ‘Je kunt van een klein land als Malta toch niet verwachten dat ze alles in het werk stellen om de btw voor Duitsland binnen te halen? En wat als de samenwerking ergens spaak loopt? Als een ander land jouw btw niet overmaakt? Hoe ga je andere landen dan aanspreken? Want dan gaat het opeens over grof geld. Er zijn oorlogen om minder begonnen, en was de EU niet juist gestart om oorlogen te voorkomen door samen te werken?’
‘Landen kunnen toch moeilijk volhouden dat ze weigeren deze fraude aan te pakken omdat hun soevereiniteit dan gevaar loopt?
Ook hoogleraar Wolf zet grote vraagtekens bij de politieke haalbaarheid van het voorstel, dat unaniem door alle EU-landen geaccepteerd zal moeten worden. ‘In het voorstel wordt jouw btw gecollecteerd door een belastingdienst in een ander land. Dat land moet het vervolgens aan jou doorbetalen. Maar dat zal dan gaan om gigantische bedragen, terwijl je weet dat waar veel betaald wordt, er ook veel dubbeltjes naast de kassa vallen.’ De kans dat het voorstel aangenomen, is volgens hem nihil. ‘Landen zullen altijd controle willen houden over het collecteren van hun eigen btw-inkomsten. Het is een politiek gegeven dat het huidige stelsel niet fundamenteel gewijzigd kan worden.’
Europarlementariër Paul Tang (PvdA) koestert wel hoop. ‘Als het systeem niet werkt en er wordt jaarlijks 50 miljard geroofd, kunnen landen toch moeilijk volhouden dat ze weigeren het aan te pakken omdat hun soevereiniteit anders gevaar loopt? Wat een kulargument. Als je echt iets wilt doen aan de grote gaten in het systeem, moet je een stap zetten. Bij de invoering van een nieuwe winstbelasting hebben we ook een ander systeem opgezet: het one-stop-shop systeem. Als je denkt dat je een markt bent, zoals Europa sinds 1993 doet, dan moet je ook gezamenlijk belasting innen. En je kunt bijvoorbeeld bij andere landen ook gewoon audits doen om te controleren of de btw-inning goed verloopt.’
Ook Lamensch zou graag zien dat er anders over de kwestie wordt gedacht. ‘Men doet alsof het nieuwe definitieve systeem een revolutie zou zijn, maar dat is het zeker niet. Wat we nu hebben, is een relikwie uit het verleden. We moeten echt naar een ander systeem, waarin technologie een grotere rol speelt. Je kunt bijvoorbeeld denken aan een ‘vatcoin’, zoals btw onderzoeker Richard Ainsworth en zijn collega’s al eens voorstelden, een speciale munt die je alleen kunt gebruiken om btw mee te betalen.’
Verschillende btw-tarieven nieuwe bodem voor fraude
Naast de twijfels over de politieke haalbaarheid van het nieuwe ‘definitieve systeem’ en het ontbreken van oprechte wil om samen te werken en data te delen, is het afschaffen van het nultarief alleen niet de gedroomde oplossing. Door de enorme verschillen in de btw-tarieven tussen EU-landen onderling blijft er ook in het nieuwe systeem ruimte voor fraude. Ga maar na: het btw-tarief in Hongarije is bijvoorbeeld 27 procent. In andere landen zit op dezelfde goederen soms maar 4 procent btw, een verschil van 23 procent. ‘Je krijgt dus een enorme verschuiving van fraude naar landen met een hoog tarief en een heel laag tarief,’ zo legde een fraudebestrijder Follow the Money uit. De Europese commissie biedt lidstaten zelfs meer mogelijkheden om btw tarieven flexibel vast te stellen.
Samenwerken om de kraan snel te kunnen sluiten
Wat er nu gebeurt, kan hooguit de schade beperken. Preventief valt er weinig te doen: de Belastingdienst constateert deze fraude pas een paar maanden later, wanneer de btw-aangifte moet worden ingeleverd.
Snel ingrijpen is volgens hoogleraar Lamensch daarom essentieel. ‘Vergelijk het met een kraan die je opendraait en vergeet te sluiten. De schade is enorm als je drie weken op vakantie bent, dan is het hele huis ondergelopen. Maar als je ’m snel dichtdraait, heb je maar een klein plasje op te dweilen. Dus we moeten zorgen dat we die fraudes zo snel mogelijk na aanvang stoppen. Dat is ook mogelijk met Eurofisc, het samenwerkingsverband van Europese belastingdiensten. Dat scheelt immens. En als de winstmogelijkheden dalen, zullen fraudeurs ermee stoppen. Om dat te bereiken, moeten Belastingdiensten elkaar snel waarschuwen en samenwerken.’
‘Gek genoeg deelt Duitsland nauwelijks data in dat systeem. Dat willen ze niet’
Er zijn al wat Europese samenwerkingsverbanden tussen belastingdiensten en opsporingsdiensten om informatie uit te wisselen. Behalve Eurofisc is er het Transaction Network Analyse, opgezet door Nederland en België: een systeem om data te kunnen delen zodat btw-carrouselfraude sneller is op te sporen. Maar dat werkt alleen als iedereen meedoet en alle landen zo’n systeem voeden met data. Lamensch: ‘Gek genoeg deelt Duitsland, een van de grootste EU-landen die zijn administratie wel op orde heeft, nauwelijks data in dat systeem. Dat willen ze niet. De enige reden die ik daarvoor kan bedenken is dat ze hun bedrijven willen beschermen, en willen voorkomen dat onschuldige bedrijven bij andere belastingdiensten in het vizier komen. Een andere verklaring heb ik niet.’
De Nederlandse fiscus probeert draaiende carrousels zo vroeg mogelijk te saboteren. Zodra de Belastingdienst vermoedt dat ergens een carrousel draait en Nederlandse bedrijven zakendoen met een ploffer (een bedrijf dat wel btw incasseert, maar niet afdraagt), verstuurt de Belastingdienst een brief naar de Nederlandse bedrijven of handelaren. ‘Daarin kunnen expliciet namen van bedrijven worden genoemd,’ zegt Carlijn van Dijk van Jaeger Advocaten. Met kantoorgenoot Kim Helwegen is ze gespecialiseerd in btw-fraude; ze staan ondernemers bij die bewust of onbewust meedraaien in een btw-carrousel.
‘Bonafide ondernemers handelen soms al jaren met zo’n partij en krijgen dan opeens een waarschuwing over hun handelspartner. Ze vragen dan bij ons wat ze moeten doen.’ Van Dijk adviseert meestal om de handel met het genoemde bedrijf tijdelijk te staken totdat ze meer duidelijkheid van de Belastingdienst hebben gekregen ‘Dat heeft allerlei vervelende gevolgen, zoals omzetverlies. Maar als je de waarschuwing van de Belastingdienst negeert, kan de fiscus achteraf altijd zeggen: “Je bent destijds gewaarschuwd. Je wist of had moeten weten van de fraude en daarom kun je nu niet meer beweren dat je onbedoeld aan een btw-carrousel hebt meegewerkt. Helaas komt het ook wel voor dat onderzoeken zich toespitsen op de tussengeschoven bonafide ondernemer wanneer de fiscus of de FIOD geen verhaal bij een fraudeur kan halen,’ zegt Helwegen.
Betrokkenheid bij een btw-carrouselfraude kan grote gevolgen hebben voor ondernemers. Zo kunnen ze hun recht op vooraftrek verliezen of ze krijgen te horen dat het nultarief is geweigerd. Ze betalen dan uiteindelijk twee keer de btw. Verder kunnen ze een vergrijpboete krijgen, of voor de strafrechter worden gedaagd. Vooral bepalend is in hoeverre de ondernemer van de fraude wist, of had moeten weten.
Symptoombestrijding
Naast samenwerkingsinitiatieven probeert elk EU-land op zijn eigen manier de gaten te dichten. Dit gebeurt altijd ad-hoc. Zo bleek in 2009 dat fraudeurs naar schatting 5 miljard euro aan btw hadden buitgemaakt door in CO2-certificaten te handelen. Deze producten konden via digitale handelsbeurzen – waaronder de Nederlandse Climex-beurs – binnen enkele uren tientallen keren door meerdere landen stromen en verhandeld worden. De truc is klassiek: inkopen uit een ander EU-land tegen nultarief, het certificaat met btw doorverkopen in eigen land, en die btw vervolgens niet afdragen. Zembla wist in 2016 te achterhalen dat deze btw-carrousels zelfs door terroristen waren ontdekt.
Zodra een paar landen een verleggingsregeling invoerden, zochten de fraudeurs landen op die dat nog niet hadden gedaan
Nederland ondernam in juli 2009 direct actie door als eerste EU-land een zogeheten verleggingsregeling te introduceren bij CO2-certificaten. Dat houdt in dat de verantwoordelijkheid voor de btw-afdracht van de verkoper naar de afnemer verschoven wordt. Op die manier kan voorkomen worden dat een verkoper de btw-geld in eigen zak steekt, de boel laat ‘ploffen’ en met de noorderzon verdwijnt. Verleggen heeft dus zin, benadrukt ook Erik Jeene, woordvoerder van de Belastingdienst. ‘Door de verlegging is het voor de leverancier niet meer mogelijk de btw te verduisteren die hij van zijn afnemer heeft ontvangen. Daarmee wordt de inning van btw in deze ondernemersschakel voor de schatkist veilig gesteld.’
Nederland blijkt de verleggingsregeling vlot te hebben geïntroduceerd; sneller dan andere landen. De Nederlandse hoogleraar Wolf vindt dat een verleggingsregeling effectief is, maar alleen op korte termijn. ‘Op langere termijn krijg je een waterbedeffect. Het is een miljardenbusiness, dus fraudeurs gaan dan gewoon naar een andere lidstaat. Dat zag je goed bij de btw-carrousels in CO2-emissierechten. Zodra een aantal landen een verleggingsregeling invoerden, gingen de fraudeurs op zoek naar landen die dat nog niet hadden gedaan. Zo ontstond in Italië opeens een enorme handel in CO2-rechten: ze hadden daar nog geen verlegging.’ Zulke verschillen zijn er nog steeds. Zo kan er in onder meer België, Frankrijk en Portugal nog ouderwets gehandeld worden in risicoproducten als computerchips. En in bijvoorbeeld Spanje en Letland geldt nog altijd geen verleggingsregeling voor CO2-certificaten.
Lamensch roept op tot ferme actie om deze steeds maar doorgaande belasting roof te stoppen. ‘We kunnen ons echt niet veroorloven nog eens twee jaar te wachten om dit aan te pakken: dan zijn we wéér twee keer 50 miljard verder. Burgers betalen de prijs daarvoor: zij moeten zelf hogere belastingen ophoesten om de alle misgelopen inkomsten te compenseren. We moeten nu echt iets doen.’
Dossier
Voor het journalistieke project Grand Theft Europe maakte Follow the Money deel uit van een netwerk van 35 mediapartners afkomstig uit alle EU-lidstaten, aangevld met mediapartners uit Zwitserland en Noorwegen. Het project is gecoördineerd door het Duitse non-profit onderzoeksplatform Correctiv. Gezamenlijk hebben we btw-carrousels onderzocht, de grootste lopende belastingfraude in de Europese Unie. Het onderzoek leidde tot talloze artikelen, een podcast en een aantal televisiedocumentaires. In de komende dagen en weken zullen de deelnemende media met meer publicaties komen. Volg de publicaties hier: Grand Theft Europe.
45 Bijdragen
Marla Singer 7
Tomislaw Dalic
MaartenH 10
Tomislaw Dalicpaul Hoogendijk 8
MaartenHj.a. karman 5
Tomislaw DalicRobert Kosters 1
Tomislaw DalicWie weet zou blockchain een oplossing kunnen zijn. Ftm schreef eerder over de startup Summito, die hier de oplossing ziet voor BTW fraude. Zie: https://www.ftm.nl/artikelen/blockchain-kan-btw-fraude-stoppen
Groet,
Robert Kosters
Elmar Otter 6
Robert Kosters 1Bart Klein Ikink 6
Tomislaw Daliclesman01 1
MaartenH 10
Ferry de Boer 7
MaartenHDennis Mijnheer 4
MaartenHmvg Dennis Mijnheer
MaartenH 10
Dennis MijnheerIs er trouwens zoiets als een zwarte lijst van katvangers, die nooit meer kunnen inschrijven bij de KvK, of kunnen ze keer op keer hetzelfde trucje uithalen?
Dennis Mijnheer 4
MaartenHMaartenH 10
Dennis MijnheerIk ben geen jurist, maar de tenlastelegging lijkt me niet slim: ze leggen hem het niet doen van aangifte ten laste. Ik zou denken dat ze hem moeten pakken op medewerking verlenen aan / gelegenheid geven tot het plegen van fraude.
Als het met de huidige wetgeving niet mogelijk is om katvangers effectief aan te pakken, dan moet er betere wetgeving komen. Begin maar met katvangers aan te pakken, dan wordt het voor de eigenlijke fraudeurs ook een stuk lastiger. Als een katvanger strafvermindering kan krijgen door informatie te verstrekken, zal dat ook helpen.
Het zou ook wel eens interessant kunnen zijn om nader te onderzoeken, waarom het OM in bepaalde zaken zo weinig effectief is. Doen ze hun werk niet goed, of is de huidige wetgeving niet geschikt om bepaalde problemen aan te pakken? Als dat laatste zo is, waarom wordt er dan niet meer werk van gemaakt om wél tot effectieve wetgeving te komen?
Paul 121 5
Wim Verver 5
Paul 121Henk Wagenaar 2
Een simpele oplossing voor de Eurofielen is het (opnieuw) invoeren van omzetbelasting. Daarmee pak je ook meteen de ABC constructies aan, waarbij de Apples, Googles, BigPharma etc. van deze wereld hun winst laten vallen in belastingparadijzen en vrijwel geen belasting betalen in de EU.
En tja, van wie kwamen de meeste bijdragen aan de partijkassen ook alweer?
Naar aanleiding van enkele reacties een aanvulling: ik doelde op het cascadestelsel van voor 1969. Dat was "echte" omzetbelasting. BTW levert alleen iets op wanneer waarde stijgt.
Als je winst maakt op bijvoorbeeld auteursrechten of patenten en die winst laat vallen in een belastingparadijs, vervolgens de spullen zo ongeveer tegen kostprijs verkoopt in de EU (NL zo je wilt), dan levert BTW nog amper iets op (immers wordt de voorbelasting van de af te dragen BTW afgetrokken). Zou je zoals voor 1969 belasting op OMZET heffen, dan levert het wel iets op.
Bij deze ABC constructies wordt er ook amper vennootschapsbelasting betaald, want ook die is afhankelijk van de gemaakte winst. En die wordt bewust laag gehouden.
Uiteraard zijn er situaties waar het cascadestelsel behoorlijk afwijkt van BTW, maar BTW lokt wel allerlei fraude en ontwijkingsconstructies uit.
Ferry de Boer 7
Henk Wagenaar“De Belasting Toegevoegde Waarde (btw), ook wel bekend als ‘omzetbelasting’, is een belangrijke inkomstenbron van de overheid; het levert de Nederlandse schatkist jaarlijks bijna 53 miljard op, ruim een kwart van alle belastingopbrengsten (189 miljard).”
Henk Wagenaar 2
Ferry de BoerMaartenH 10
Henk Wagenaarj.a. karman 5
Henk WagenaarOok binnenland gaat er veel fout. Het begint er mee dat er oplichters zijn en die krijgen uit onverwachte hoeken. Het BSN bij Zzp-ers is iets waar veel aandacht naar uitgaat als zou privacygevoelig zijn. Slachtoffer worden van fraude door onvoldoende herleidbaarheid en geen verantwoording willen afleggen.
Ferry de Boer 7
Aangezien de cijfers allemaal ‘schatting’ zijn kan je er donder op zeggen dat deze niet worden afgetrokken van de mooie getallen over wat de EU ons oplevert. Dat spreekt ook wel uit het antwoord van die ambtenaar. Ignorance is a bliss.
Mz59 7
De lidstaten willen geen EU bemoeienis met de BTW.
"Hoogleraar Lamensch is sceptisch; ze vreest dat er te weinig onderling vertrouwen is tussen EU-landen om de btw-inning grotendeels uit handen te geven."
1+1=2
Roland Horvath 7
1- De manie om uitzonderingen te maken. Men wil regelingen te veel specificeren, aanpassen aan allerlei omstandigheden. Daardoor wordt de wet ingewikkeld, voor iedereen, voor de burgers en de ambtenaren.
Handel tussen bedrijven in EU staten onderling vrijstellen van BTW. In dat geval voert men niet alleen een complicering in, maar men kan toch vermoeden dat er dan nooit BTW zal betaald worden.
Of erger dat er dan een BTW carrousel kan ontstaan. Want elk verschil maakt actie mogelijk.
Belastingen moeten zo eenvoudig mogelijk zijn, met zo weinig mogelijke uitzonderingen.
Wat de BTW betreft: Iedereen betaalt bij het creëren van de toegevoegde waarde.
2- De naïeve gedachte dat men de economie moet stimuleren via de belastingen. En dan altijd met een vermindering van de belastingen vooral de bedrijfslasten. In een economie als de huidige, waar al het geld, dat de overheid ontvangt, onmiddellijk wordt uitgegeven, creëert een vermindering van de bedrijfslasten =lonen + sociale lasten = winstbelasting + allerlei -andere -bedrijfsbelastingen een even grote vermindering van de koopkracht. En dus van de productie, want die is flexibel naar boven en naar beneden, daar de capaciteit aan mensen en machines niet volledig gebruikt wordt en ook flexibel is.
Het summum, tegelijkertijd van naïviteit en van valsheid, is de slogan: De economie en de koopkracht stimuleren door de belastingen te verminderen.
3- Conclusie: In 1993 hebben de EU politici zelf het probleem gecreëerd e geïnstitutionaliseerd. Wellicht op grond van adviezen van lobbyisten, die waarschijnlijk wel begrepen wat de fraude mogelijkheden waren.
De politici hebben nog eens hun niveau getoond.
paul Hoogendijk 8
Roland HorvathMaartenH 10
paul HoogendijkRoland Horvath 7
MaartenHZe moeten ook een ideologie hebben en niet uitsluitend en bij gebrek aan beter de neoliberale ideologie, die kan weergegeven worden met:
'Alles voor ons -de grote ondernemingen- en niets voor anderen.'
Dat betekent ook dat de EU Commissie/regering moet voortkomen uit een ideologische meerderheid in Parlement en Raad. En dat impliceert dat de leden van de Raad rechtstreeks moeten gekozen worden bvb. 4 leden per lidstaat. Dat is dan straks in totaal 108 of 112. Een groep groter dan 100.
Raar maar waar: In alle EU regelingen zitten er grove fouten.
- Hier de nultarief voor handel tussen bedrijven en landen onderling.
- In de eurozone geen bail out voor de lidstaten. Iedere staat moet maar zelf uit de kosten komen, terwijl ze de inkomsten niet kunnen regelen, ze hebben geen munt meer, die kan devalueren.
- Het gekozen Parlement heeft bijna geen bevoegdheden. De niet gekozen Raad heeft uitgebreide bevoegdheden. Te vergelijken met de Tweede Kamer.
- Na meer dan 60 jaar heeft de EU nog steeds een zwakke en onvolwassen confederale/ intergouvernementele staatstructuur. Met bestuurders in de Raad die uitsluitend in hun eigen staat geïnteresseerd zijn en de andere staten beschouwen als vijanden. De VS zijn in 1787 na 11 jaar een confederatie te zijn geweest, een federatie geworden.
- De overheden van de staten moeten bezuinigen en hun bestedingen beperken om de waarde van de euro te kunnen handhaven. De consumenten en de bedrijven moeten niet bezuinigen en ze mogen zo veel besteden als ze willen. Sterker nog, de ECB creëert maandelijks tientallen miljarden euro, wat resulteert in bubbels in het vastgoed, op de beurs en bij de kredietverlening.
MaartenH 10
Roland HorvathRegeren, professionaliteit en democratie, allemaal een lastige combinatie. In ons partij-politieke systeem, parlementaire democratie, gaan de politieke partijen een te grote en oneigenlijke rol spelen. Zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Democratie#Particratie. Een particratie is geen democratie.
Er gebeuren twee dingen. De interne partij dynamiek wordt een bepalende factor voor het functioneren van parlement en regering. En de groep waaruit onze bestuurders worden gekozen wordt bepaald door selectieprocessen binnen partijen. Wie zijn in staat om binnen een partij naar boven te komen? Hoe verbaal vaardig ben je, hoe goed ben je om in een goed boekje te komen bij de juiste personen, hoe goed ben je in verbondjes sluiten etc.
Dat levert niet per se goede parlementariërs of regeerders op. Misschien zelfs juist wel niet.
Alleen, een alternatief gericht op professionelere mensen is al gauw ondemocratisch. Wie gaat dat bepalen?
De enige optie - en daar ben jij het waarschijnlijk mee eens - is directe democratie zoals in Zwitserland. Dat maakt de rol van politieke partijen kleiner. Het maakt ook de ruimte voor politici om dingen te bepalen kleiner. Zodra er gekke dingen gebeuren wordt je als politicus geconfronteerd met een referendum. Dat werpt z'n schaduw vooruit, ze laten bepaalde dingen wel uit hun hoofd. Je moet als politicus goed kunnen verdedigen wat je doet. Dat leidt tot hogere professionaliteit.
Roland Horvath 7
MaartenHIn navolging van Zwitserland:
Ieder jaar bindende referenda over om het even welk onderwerp.
Inbegrepen een vertrouwensstemming. Als er geen vertrouwen is in het beleid, dan volgen verkiezingen voor de 1e en de 2e Kamer.
De combinatie van vertegenwoordigende en directe democratie resulteert in een geheel andere staatsstructuur.
Het positieve van beide wordt gecombineerd.
Het negatieve van beide wordt verminderd door de interactie.
Maarten Hilferink 1
[Verwijderd]
Maarten HilferinkOmdat 1e als administratieve rompslomp zal worden ervaren zullen de meeste afnemers voor 2e kiezen.
Dan wel meteen afschaffen van het 0 - tarief. Omdat het btw-verlegd ook grensoverschtijdend gebruikt kan worden. En de collectebus niet gevuld wordt.
Dennis Mijnheer 4
Maarten HilferinkEduard 25
Signaleren is natuurlijk prachtig maar óók pas de ene helft en de andere helft is een oplossing.
Ik denk dat vrijstelling van BTW (geen vooraftrek/verrekening) tussen ALLE bedrijven en ALLEEN de BTW in rekening brengen bij degene die BTW uiteindelijk NIET kan verrekenen (de burger/consument) fraude nagenoeg onmogelijk maakt. Het scheelt bovendien alle belastingdiensten in de EU een vracht aan (zinloos) werk en datzelfde voordeel geldt voor de administrateurs van bedrijven. Alleen nog een BTW-administratie voor de verkoop aan de eindgebruiker is voor ieder bedrijf in de fasen die aan eindgebruikerslevering vooraf gaan een forse administratieve lastenverlichting. Uiteindelijk komt in iedere productie- of dienstenketen namelijk ALLES aan kosten op het bordje van de consument.
Vriendelijke groet,
Eduard van Gils
MaartenH 10
Eduard 25Eduard 25
MaartenHRobert Kosters 1
Eduard 25Wat je voorstelt lijkt veel op de sales tax die ze in de VS hebben. Dan heb je wel een heel ander systeem. Ik weet niet of dat erg zou zijn, maar er zijn in ieder geval weinig experts die hier een uitgebalanceerd idee over hebben. Alle input is welkom.
Groet,
Robert Kosters
Rem J
Het lijkt mij logischer wanneer de betaler aangeeft bij de bank of het payment platform hoeveel BTW er bij de transactie betaald wordt. De hoogte van het BTW bedrag vindt de betaler in de factuur. De bank of het payment platform kan het BTW bedrag dan direct overmaken naar de staatskas.
Een actieve keuze bij de betaler leggen helpt misschien ook om de betaler te vervolgen wanneer het BTW bedrag niet klopt.
Daarnaast heeft een waakhond bijna realtime informatie over de transacties met een lage/geen BTW afdracht en kan daar op focussen.
Robert Kosters 1
Rem JDank voor je input.
Wellicht zijn dit soort ideeen nu door de stand van de techniek nu goed uit te voeren. Dat was 25 jaar geleden een stuk ingewikkeld er. Het is interessant om verder overna te denken.
Vriendelijke groet,
Robert Kosters
Bart 274 3
Wanneer gaan we eens over tot vervolging van die personen die rammelende wetgeving en handhaving toestaan en daarmee zoveel schade aan de samenleving toebrengen?
Ricardo Tetteroo 3
Ik snap trouwens niet hoe het kan dar de belastingdienst miljoenen betaald aan een pas gestart bedrijf zonder onderzoek. Tot nu toe heb ik de ervaring dat bij grote teruggaves altijd om bewijsstukken gevraagd wordt.
Frank Stollman 1
Uiteindelijk is het toch de eindgebruiker die de BTW niet kan aftrekken en de feitelijke rekening betaalt.
Het feit dat op grote schaal verleggingsregelingen bij de toepassing van de BTW worden voorgeschreven of ter keuze worden aangeboden, toont al het failliet van het huidige BTW systeem aan. (Bij een verleggingsregeling verleg je de heffing naar de ondernemer-afnemer van het product, die geeft de naar hem verlegde BTW als verschuldigde belasting aan en trekt hem meteen als voorbelasting af: resultaat voor de schatkist: NIHIL, dus waarom überhaupt een BTW heffing tussen ondernemers onderling mag je je afvragen.)
Afschaffen die BTW, het systeem is veel te fraudegevoelig.
Tiede Boersma 4
Gewoon omdat er een systeem is van verlegging (het gaat hier niet over het nul tarief wat er bij im- en export wel is) bij intercommunautaire prestaties.
Europa had naar mijn idee al lang een eigen BTW tarief moeten invoeren juist voor de intercommunautaire prestaties. Weg met die verleggingsregeling en jawel een eigen Europese heffing, maar dan uitsluitend voor de intercommunautaire prestaties. Op dezelfde wijze kan degene die de prestaties geleverd krijgt deze bij de EU weer terugvragen. Europa heeft alle BTW nummers en gegevens van ondernemers al in het VIES systeem. Dat gedeelte is al getackeld. Nu nog een goed systeem van afdracht en teruggave. Als dan ook nog de teruggave pas gerealiseerd wordt als de afdracht binnen is, dan zijn we helemaal klaar, maar ook zonder zal de carrousel zijn voordeel verliezen. Dit gaat Europa natuurlijk wel geld kosten (ICT en bemanning) en ondernemers moeten wellicht enige maanden wachten op de teruggave. Pak dan ook direct de levering aan particulieren aan (geen maxima meer per land en al dat gedoe) en de EU kan daarmee wellicht de eigen kosten gedekt krijgen. Dit laatste is dan wellicht voor diverse landen wel weer een uitdaging, maar zo zou het niet door moeten gaan en de particuliere leveringen kan eventueel ook blijven bestaan.
Het is geen ideale oplossing, maar die is er niet. Wellicht is het idee al eens geopperd. Ik heb het nog nooit gelezen. Het lijkt echter simpel uitvoerbaar, al zie ik wel de ondernemers (ben er zelf eentje) al klagen..
marcel 7
In mijn ogen is dit relevant omdat het frauderen met bijv. worsten veel minder lucratief is dan met bijv. mobieltjes. Dat laatste is dan ook weer de reden dat er een speciale btw verlegd regeling is geïntroduceerd in Nederland om het frauderisico te verminderen, zie: https://bit.ly/30F46lQ
Robert Kosters 1
marcelDank voor je scherpe opmerking. We hoopten al dat niemand het zou opmerken. ;)
Het ging ons erom het principe duidelijk te maken, en we bedachten ons te laat in het productieproces dat worsten inderdaad in Nederland onder een laag tarief vallen. Mobieltjes waren eerder al afgevallen omdat daar inderdaad een verleggingsregeling op van toepassing is.
Groet,
Robert Kosters