
De EU investeert honderden miljarden in verduurzaming. In dit dossier leggen we de belangen bloot. Lees meer
In 2019 presenteerde de Europese Commissie de Europese Green Deal: een ambitieus plan om de economie van de Europese Unie in een rap tempo te vergroenen. Een van de doelstellingen: in 2050 moet de EU volledig klimaatneutraal zijn. De plannen zullen onze economie ingrijpend veranderen.
In dit dossier analyseren we de belangen achter de groene ambities, volgen we de strijd om het geld en zoeken we uit wie er aan het langste en kortste eind trekken.
Burgers hebben hoop en visie nodig voor de energietransitie, zegt hoogleraar omgevingspsychologie
Wiebe Draijer hoopte de Rabo en de landbouw te vergroenen – hij bleef steken in gepolder
Zeewind in overvloed, toch wil de lobby honderden extra molens op land
Spoorweg-activist Jon Worth: ‘In Brussel lobbyt niemand voor de Europese treinreiziger’
Zelfs zonder energiecrisis verdienen deze windboeren extreem veel – met hulp van de belastingbetaler
Podcast | De minder florissante kant van windmolens
Brussel wil Europa volbouwen met nutteloze waterstoftankstations
Gas en kernenergie krijgen een groen label van Europa
Europa’s groene label wordt grijzer dan dat van Rusland, tenzij het Europees Parlement ingrijpt
Honderden miljarden op tafel toveren zonder een cent op zak: zo doet Brussel het
Voorzitter Ursula von der Leyen en vice-voorzitter Frans Timmermans presenteren op 11 december 2019 de Green Deal, de 'routekaart' waarmee de Europese Commissie de Unie in 2050 klimaatneutraal wil maken. © EPA/Olivier Hoslet
'Green Deal' voor duurzaam Europa: explosief vat vol peperdure politieke ambities
De nieuwe Green Deal-routekaart van de Europese Unie moet leiden naar nul broeikasgassen in 2050 en economische voorspoed zonder uitputting van grondstoffen. De verwachte kosten zijn astronomisch: een biljoen euro. Hoe haalbaar zijn de plannen? Wie betaalt en wie profiteert? Dit is het eerste artikel in een serie waarin Hans Wetzels de Green Deal onder de loep neemt.
Het is 11 december 2019, ‘s middags rond twee uur, en er schijnt een waterig zonnetje over het Brusselse Luxemburgplein. Ursula von der Leyen, kersvers aangetreden als voorzitter van de Europese Commissie, gaat er de vergaderzaal binnen van het Europarlement, geflankeerd door haar nieuwe ‘Klimaatcommissaris’ Frans Timmermans. Zij is gestoken in een wit jasje met een subtiele speld van de Europese vlag, hij in een nonchalant openhangend maar stemmig donkerblauw pak. Von der Leyen gaat haar Green Deal aan de wereld presenteren. Het politieke meesterplan dat in 2050 van Europa het eerste klimaatneutrale continent moet hebben gemaakt.
Man op de maan
Nooit eerder zegde een Europese Commissie zo expliciet toe de economie duurzamer te maken. De stakende scholieren van Fridays for Future, de over het continent uitgewaaierde klimaatprotesten van Extinction Rebellion, de gestage groei van groene partijen, maar ook de toenemende droogte, de zorgwekkend snelle insectensterfte, de smeltende gletsjers en de steeds frequentere bosbranden nopen de Europese politieke elite tot actie.
'Groeimodel op basis van fossiele brandstoffen en vervuiling is niet meer van deze tijd'
Volgens Von der Leyen is de Green Deal dan ook een heus ‘man-op de-maanmoment’. Onder haar leiding moet de CO2-uitstoot drastisch dalen, wordt het oerbos gered, het vervoer elektrisch gemaakt én komen er nieuwe banen bij. De Europese Unie moet wereldleider worden in klimaatvriendelijke technologie en groene financiering. ‘Ik ben ervan overtuigd dat het oude groeimodel, gebaseerd op fossiele brandstoffen en vervuiling, niet meer van deze tijd is,’ zegt een ambitieuze Von der Leyen. ‘De Green Deal is onze nieuwe groeistrategie. Europese burgers zijn al begonnen met het aanpassen van hun leefstijl om de planeet te beschermen. Onze Green Deal maakt duidelijk dat ze daarin niet alleen staan.’
Op het schild
Ursula von der Leyen wordt na de verkiezingen van mei 2019 uit het niets op het schild gehesen als voorzitter van de Europese Commissie. Ze was tot dat moment de Duitse minister van Defensie, onder vuur vanwege schimmige aanbestedingen. Over verduurzaming, het klimaat of milieuvervuiling had de CDU-politica uit de entourage van Angela Merkel zich daarvoor nooit zo uitgelaten. Ze streeft vooral naar een Unie die niet langer wordt gegijzeld door nationale belangen, vertelde ze enkele jaren geleden aan weekkrant Die Zeit.
De Europese regeringsleiders zijn het lang oneens over de voorkeurskandidaten van het Europarlement. Om een leiderschapscrisis af te wenden, wordt uiteindelijk Von der Leyen naar voren geschoven voor de hoogste post in de EU. Maar ze moet die positie zwaar bevechten in het parlement dat door haar kandidaatstelling eerst buitenspel was gezet. In Duitsland zijn bovendien de Groenen als tweede partij uit de bus gekomen, en nu opeens een factor om rekening mee te houden.
Het 24 pagina's tellende document is uitgedacht achter de blauwglazen façade van het Berlaymont-gebouw en ronkt van de ambities
De campagne van Von der Leyen concentreert zich op verduurzaming van de economie. Ze houdt toespraken en zoekt parlementariërs op in hun werkvertrekken. Het charmeoffensief bezorgt haar uiteindelijk een zeer krappe meerderheid – maar Ursula von der Leyen kan aantreden als eerste vrouwelijke voorzitter van de Europese Commissie. Enkele maanden later, in december, presenteert ze haar Green Deal.
Actieplannen en strategieën
De Green Deal is (volgens de Europese Commissie zelf) zowel een politieke leidraad als een stappenplan. Het 24 pagina’s tellende document is achter de blauwglazen façade van het Berlaymont-gebouw aan de Brusselse Wetstraat uitgedacht door allerlei beleidsgroepen, ambtenarenclusters, en politiek adviseurs en ronkt van de ambitie: in 2050 moet de CO2-uitstoot door transport met 90 procent zijn gedaald, en een miljoen laadpalen voor elektrische auto’s zijn neergezet. In de landbouw moet het gebruik van bestrijdingsmiddelen en kunstmest omlaag. De kolenwinning moet worden afgebouwd en Natura2000-gebieden worden aan elkaar geknoopt om een grote, groene corridor te creëren. Kantoorgebouwen worden gerenoveerd, huizen geïsoleerd. Er komen maatregelen tegen het onnodig wegwerpen van elektrische apparaten. Er wordt meer geïnvesteerd in duurzame technologieën, en de uitstootnormen voor personenauto’s worden aangescherpt. Een belasting op vliegtuigbrandstof wordt overwogen.
Wat betekenen die hoogdravende voornemens nou precies? Is het grootspraak van politici van middenpartijen die electoraal willen meeliften op de groene golf? Of is het een haalbare – misschien zelfs door overtuiging gedreven – lijst die van Europa ook echt een duurzaamheidsvoorloper kan maken?
En wie mag meepraten over, en meeschrijven aan, alle beleid dat nodig is om de Green Deal te verwezenlijken en wie profiteert daarvan? Hoe en wanneer legt de Europese Commissie politieke verantwoording af?
Kritiek van alle kanten
Wat in elk geval nu al duidelijk is: de Green Deal gaat vreselijk veel geld kosten. Eén biljoen (dat is een 1 met 12 nullen) euro in totaal, zo heeft de Commissie berekend. Tot aan 2030 is er elk jaar 260 miljard euro aan extra investeringen nodig. Er komt wel een Just Transition Mechanism, een nieuw fonds om arme mijnbouwregio’s en andere krimpgebieden financieel bij te staan. Maar welke belastingconstructies, welk bankenbeleid en hoeveel wetswijzigingen het benodigde geld bij elkaar moeten sprokkelen, is dan weer koffiedik kijken.
Industriële lobbyclubs scherpen de messen om ervoor te zorgen dat de beloftes in de Green Deal zich nooit materialiseren
Von der Leyen wil het bestaande EU-budget aanspreken, de Europese Investeringsbank (EIB) meer duurzame projecten laten financieren, en belastingheffing mogelijk maken op importproducten uit landen met een minder gedegen duurzaamheidsbeleid.
Er is van alle kanten kritiek op de Green Deal. De groene partijen in het Europarlement steunen Von der Leyen niet. Ze vinden haar meesterplan te onduidelijk en te weinig ambitieus. Nationalistisch rechts ziet er een machtsgreep in van de Europese Commissie. En alle grote industriële lobby's scherpen hun messen om zeker te stellen dat de beloftes in de Green Deal zich nooit zullen materialiseren.
Anja Hazekamp, namens de Partij voor de Dieren in het Milieucomité van het Europarlement, zet vraagtekens bij de politieke bereidheid om gevestigde belangen te trotseren: ‘Het welslagen van de Green Deal hangt af van hoe ver de Commissie wil gaan. Op dit moment financiert de EU bijvoorbeeld in Azië reclamecampagnes voor de verkoop van meer Europees rundvlees. Frans Timmermans zei alvast in een parlementaire hoorzitting die campagnes niet te stop te zetten, ondanks de klimaatimpact van rundvleesproductie. Als hij zo’n simpele maatregel al niet ziet zitten dan vraag ik me af hoe serieus we die Green Deal eigenlijk moeten nemen.’
Complex web
Desondanks is Klimaatcommissaris Timmermans voortvarend aan de slag gegaan. De Limburger moet een complex web aan beleidsinitiatieven, richtlijnen, strategieën en verdragen gaan weven om de Green Deal gestalte te geven. Op 4 maart presenteerde hij een Klimaatwet die onder dat web een juridische basis moet leggen. De gelijktijdig losgebarsten coronacrisis lijkt de Europese Commissie niet te deren. Een woordvoerder: ‘De Green Deal is uiteindelijk vooral een duurzame economische groeistrategie die deel kan uitmaken van het herstelplan dat Europa nodig heeft ná corona. Onze gezondheid is immers nauw verweven met slechte luchtkwaliteit, verminderde biodiversiteit en ontbossing.’
Timmermans heeft in elk geval al aangekondigd wat zijn plannen zijn voor de rest van dit jaar: een ‘renovatiegolf in de bouwsector’ tot stand brengen; een strategie voor windenergie opstellen; beleid presenteren om de staalindustrie te verduurzamen; en nieuwe wetgeving voor batterijen introduceren. We kunnen ook nog een ‘Actieplan Circulaire Economie’ tegemoet zien, een nieuwe ‘Industriestrategie’ en een ‘Klimaatadaptatiestrategie’.
Vandaag publiceert de Commissie allereerst haar ‘Biodiversiteitsstrategie’ met de Farm to Fork-strategie die tezamen de landbouw moeten verduurzamen. Een Commissie-woordvoerder weigerde op voorhand meer inzicht te geven over de praktische invoering van de beide landbouwstrategieën, welke regels bindend worden, en hoe de doelstellingen voor minder pesticidengebruik worden gerealiseerd.
Politiek pleisterwerk
De Europese Unie is een complex bouwwerk van instituties en nationale belangen waarin conflicten, lobby’s, draaideuren en financiële verstrengelingen schuilgaan in een kakofonie van ketelmuziek voor de bühne en pleisterwerk in achterkamertjes. Om de Green Deal te verwezenlijken moet juist hier inhoud worden gegeven aan een vooralsnog betekenisloze lijst met politieke ambities. Over hoe dat precies zijn beslag krijgt, bestaan op dit moment meer vragen dan antwoorden.
Het Europarlement zet al vraagtekens bij de verenigbaarheid van de Green Deal met grote handelsverdragen
Het Europees Parlement zette al vraagtekens bij de verenigbaarheid van de Green Deal met de grote handelsverdragen die de Europese Commissie wil afsluiten. Volgens interne documenten heeft de nieuwe Biodiversiteitsstrategie inmiddels ook al geleid tot een ambtelijke oorlogje tussen het directoraat-generaal Milieu en het directoraat-generaal Landbouw.
Intussen lopen de industriële lobbyclubs zich warm om hun belangen veilig te stellen. Chemiegiganten als Bayer CropScience werpen hun gewicht in de strijd tegen bindende regels om pesticiden in de landbouw aan banden te leggen. De brancheorganisatie van Europese kunststofverwerkers keert zich zoals gewoonlijk tegen pogingen om het gebruik van plastic te verminderen.
Financiële vuurkracht
En kan het Europese energienetwerk wel echt duurzamer worden? De Europese Commissie investeert tegelijkertijd tientallen miljarden euro in nieuwe lng-terminals voor onder meer Polen en Griekenland. Wat betekent het dat de Amerikaanse vermogensbeheerder BlackRock in de arm is genomen om het adviesrapport te schrijven voor verduurzaming van de bankensector? Wat zijn de effecten van het wegbezuinigen van 7,5 miljard uit het ene fonds om financiële vuurkracht toe te dienen aan het nieuw opgetuigde Just Transition Fund voor armere regio’s? Hebben gemeenschappen van burgers nog invloed op zulke beslissingen?
Dat er een Green Deal op tafel ligt, is inderdaad een historische stap te noemen. Maar de vragen blijven: wie gaat profiteren, wie gaat betalen, wie mag er meepraten? En: hoe haalbaar zijn de duurzaamheidsambities van de Europese Commissie? De komende tijd breng ik voor Follow the Money in kaart waar we op moeten letten, wie waarop invloed probeert uit te oefenen, of de duurzaamheidsambities van de Europese Commissie consistent zijn met haar beleid, en waar de democratische pijnpunten zitten. Volg mij, dan houd ik je op de hoogte van mijn onderzoek.
49 Bijdragen
Ferry de Boer 7
Dit gaat over 30 jaar en een veel grotere belangenverstrengeling. Er is geen gemeenschappelijke vijand. Men probeert CO2 zo te positioneren, maar voor een hoop mensen zijn het de ongekozen initiatiefnemers van dit plan en voor anderen weer de andere hand op de buik van de EU, namelijk het grootbedrijf.
Er zitten best goede intenties tussen, maar daar is de weg naar de hel ook mee geplaveid. Ik zal deze serie artikelen zeker volgen. Een kritische blik op wat de ongekozen plucheplakkers in Brussel uitspoken is hard nodig.
Al Dam 3
Ferry de BoerSicco Kamminga 4
Ferry de BoerAl Dam 3
Als er 1 partij is dat nog nooit een sluitende jaarrekening heeft kunnen presenteren is het de EU. De rekenkamer mist grote bedragen die niet verantwoord kunnen worden. Meer geld gaat dit zeker niet oplossen, sterker er zal nog veel meer corruptie ontstaan. Laten ze b.v. eerst eens dat landbouwfonds afschaffen, dan kunnen ze dat geld gebruiken om concrete ondersteuning te gaan leveren.
Los van het feit dat ik het inhoudelijk totaal niet eens ben met dit programma, wat in mijn ogen bv met focus op wind/zon energie en gebrek aan kernenergie in de mix, de plank totaal mis slaat, de kosten exponentieel verhoogd en vooral sommige bedrijven erg rijk gaat maken zonder dat het iets oplevert.
In mijn ogen, de enige reden dat de EU dit wil heeft te maken met (meer) macht en geld + wat groene goodwill kweken op kosten van anderen. Het heeft niets met het milieu te maken. Mijn persoonlijke mening.
Paul te Stroete 2
'Explosief, peperduur uitgedacht achter de blauwglazen façade van het Berlaymont-gebouw en ronkt van de ambities', 'Industriële lobbyclubs scherpen de messen om ervoor te zorgen dat de beloftes in de Green Deal zich nooit materialiseren' enz.
De vergelijking met de reis naar de maan is niet zo gek, toont wat rijkdom en wilkskracht kunnen bewerkstelligen.
Er zijn ook industriële lobbyclubs die belang hebben bij een vernieuwing van de industrie.
Als de rijkdom van Europa zich blijft tonen in het belastingvrij verblijven in hedonistische bejaardenpakhuizen (cruiseschepen) zal het wel mis gaan.
Op dit moment kun je in Amsterdam een voorproefje ruiken en horen van wat een anders ingerichte economie zou kunnen opleveren.
Door onze rijkdom kunnen we de wereld anders in laten richten, we hoeven niet uitsluitend bang en benepen te zijn.
Addie Schulte 4
Paul te StroeteHans Wetzels 1
Addie SchulteFrank Huisingh
Hans WetzelsWillem Zwalve
Paul te StroeteDat allerlei gevestigde belangen zich zullen verzetten tegen verandering en weer andere partijen zullen proberen er juist hun voordeel mee te doen, is vanzelfsprekend en ook het bereiken van voldoende draagvlak bij alle EU landen zal een uitdaging zijn.
Maar de ambitie om stevige stappen voorwaarts te zetten is er in elk geval. En zonder ambitie en visie kom je nergens. En de kosten van alle plannen, tja, dat valt nog te bezien. Enerzijds zijn er enorme investeringen nodig maar anderzijds zijn er ook opbrengsten, denk alleen al aan het wegvallen van bijna de volledige rekening voor de import van olie gas en kolen. En bij een veel groter circulair karakter van onze economie zal ook de rekening voor de import van grondstoffen dalen. En met de ecologische ambities, meer bomen en natuur is ook niets mis. Kan je moeilijk in geld uitdrukken maar heeft wel waarde. En verduurzaming van de landbouw zal veel verzet oproepen maar zal ook weer nieuwe kansen en opbrengsten opleveren.
Gerard van Dijk 6
Willem ZwalveHans Wetzels 1
Gerard van DijkRoland Vanderschaeghe 4
Willem ZwalveElmar Otter 6
Roland VanderschaegheWat niet wegneemt dat BIO-massa verre van duurzaam is en geen goede optie is.
Roland Vanderschaeghe 4
Elmar OtterElmar Otter 6
Roland VanderschaegheIk reageerde vooral omdat niet bij iedereen het verschil duidelijk is tussen fossiele brandstoffen die co2 toevoegt aan de atmosfeer en niet fossiele brandstoffen die dat niet doen. Natuurlijk voegen die laatsten ook tijdelijk CO2 toe, maar in een evenwicht groeit nemen planten dat ook weer op.
Nogmaals ik ben het eens dat biomassa een slecht idee is en verre van groen is.
Roland Vanderschaeghe 4
Elmar OtterElmar Otter 6
Roland VanderschaegheJosette van Os 3
Paul te StroeteMaar goed, smaken en meningen verschillen. Zal de auteur blijven volgen. Voor mij weinig mis met het taalgebruik.
Roland Horvath 7
De grote, fundamentele en langdurende investeringen worden nooit door private ondernemingen gedaan maar door de overheden. Voorbeeld: de digitalisering is uitgewerkt door de VS overheid van de jaren 1930 tot nu. De verduurzaming wordt ook zo'n project.
Betalen: De verduurzaming moet uitsluitend betaald worden door meer bedrijfsbelastingen, niet door belastingen van de burgers. Die lasten veroorzaken een even grote vermeerdering van de koopkracht en dus ook van de bestedingen door consumenten en investeerders en van de productie. Het betaalde geld komt bij de ondernemingen terug. De economie kunnen maar werken als het geld van de ondernemingen komt. En wat geproduceerd kan worden, kan ook betaald worden.
Er wordt maar geïnvesteerd als er vraag naar is. Niet als men geld vrijblijvend geeft aan de ondernemingen zoals de ECB beweert.
Ondanks dat feit willen de ondernemingen zo weinig mogelijk bedrijfslasten. En de burgers moeten dan meer belastingen betalen. Dat is de oorzaak voor het creëren van een langdurende economische depressie zoals in 1873-1896 en 1929-WO2.
De multinationale verdragen als CETA en TTIP zijn totaal nutteloos, in elk opzicht schadelijk en uit de tijd. Ze zijn symbolen van een niet duurzame, neoliberale dus ongeremde en ongeregelde kapitalistische economie. Ze moeten er uit. Ze zijn er uitsluitend om de winsten en de macht van de GMO te vergroten ten koste van de mens, milieu, maatschappij en de wetgevingen van de lidstaten.
2- De titel van het artikel is een terechtwijzing. Onterecht. Het project is absoluut nodig. En ondernemingen als Bayer, BlackRock en Goldman Sachs zullen zich langs hun beste zijde tonen: Als totaal onbetrouwbaar, - immoreel en tot alles in staat inbegrepen het uitlokken van een wereldoorlog.
Gerard van Dijk 6
Roland HorvathRoland Horvath 7
Gerard van DijkDe multinationale verdragen als CETA en TTIP gaan niet over vrijheid, niet over handel en het zijn geen verdragen maar dictaten van de GMO. Die de overheidsdienaren zo gek en zo corrupt hebben gekregen dat ze via de geheime onderhandelingen voor de verdragen de hele wetgeving van de lidstaten mogen afschaffen als hen die niet zint. En de regeringen en parlementen van de lidstaten keuren dat goed. Hoogverraad.
De verdagen als CETA en TTIP hebben geen enkel nut, ze zijn totaal onnozel en zeer schadelijk. Zo bijvoorbeeld zal zowat de hele landbouw in NL failliet gaan. Omdat ze met hun prijzen niet op kunnen tegen de minderwaardige en ongezonde producten uit Canada, tegen de subsidies in de VS, en tegen de ISDS/ICS miljarden die aan buitenlandse GMO uit de VS en Canada zullen moeten betaald worden.
Nogmaals: CETA, totaal nutteloos en rampzalig voor NL. Voor de boeren.
Josette van Os 3
Roland HorvathJosette van Os 3
Roland HorvathNiek Jansen 9
Hij ziet ook de onverenigbaarheid van de klimaatdeal met het fanatisme waarmee olv o.a. Frans Timmermans EU voorstander was en is voor het afsluiten van grote vrijhandelsverdragen zoals TTIP, CETA, MERCOSUR (waarin Brazilië een hoofdrol speelt) , Associatieverdrag met Oekraïne. Het zijn verdragen die niets te maken hebben met 'vrije handel' maar alles met investeringsbescherming van multinationals via de arbitragecie. ISDS/ICS ten koste van de bevolking.
Anja Hazekamp van de Partij voor de Dieren heeft terecht sterke twijfels over de bereidheid van de EU voor de uitvoering van Green Deal maatregelen als nu al die EU weigert de reclame in Azië voor de aankoop van rundvlees te stoppen, zoals Wetzels schrijft
Maar ze zegt veel meer in het kader van die z.g. 'Farm to Fork' duurzaamheid strategie in dit artikel :
https://joop.bnnvara.nl/opinies/europa-wil-duurzaam-voorbeeld-zijn-maar-laat-de-amazone-platbranden.
Daarin wijst zij op de vleesindustrie met zijn vreselijke dierentransporten, de duizenden hectares Amazonewoud die platgebrand moeten worden voor de soja industrie tbv veevoer.
Eenzelfde 'duurzaamheid' opvatting heeft de Nederlandse regering die olv Sigrid Kaag het beruchte 'Corredor-Norte' project in Brazilië steunt, waar tbv de soja industrie havens, spoorlijnen en wegen worden aangelegd in hartje Amazone ten koste van veel houtkap en gewelddadige onteigening van Indiaans grondgebied.
https://www.platform-investico.nl/artikel/duurzaamheid-slechts-een-verhaaltje/
Het is niet toevallig dat Kaag ook de promotor is van het CETA vrijhandelsverdrag.
En wat betekent het idd dat de vermogensbeheerder BlackRock in de arm is genomen om het advies te schrijven over de verduurzaming van de bankensector, die een van de grootste investeerders is in de fossiele en wapenindustrie, blijkens Wikipedia?
Hans Wetzels 1
Niek JansenNiek Jansen 9
Hans WetzelsBart Klein Ikink 6
Een maandje corona en we zijn het al kwijt.
Hetty Litjens 6
http://www.heliam.net/Stichting/natuurbeschermingzo/blog/festival-uploads.html
Hoe kunnen we onze natuurgebieden behouden en toch de verdienmogelijkheden van de festivals intact houden?
Kijk op de link even door de grappen en grollen heen, er zit een wereld van mogelijkheden achter, zeker in al de komende jaren dat de slow burn, de veenbrand van het coronavirus zal woeden.
Martin Slabbekoorn 1
Ik zie kritisch volgend uit naar de volgende artikelen.
Edwin Flierman
Martin SlabbekoornTheo van Beuningen 4
Martin SlabbekoornJan Ooms 10
Theo van BeuningenGerard van Dijk 6
Martin Slabbekoornandre van vught
Elmar Otter 6
andre van vughtSicco Kamminga 4
Roland Vanderschaeghe 4
Roland Horvath 7
Roland VanderschaegheDe oplossing is veel dichter bij huis namelijk in koolwaterstoffen zoals propaan, butaan en benzine.
Die moeten dan gemaakt worden met als middel zonenergie en als grondstoffen water voor de waterstof en CO2 uit de lucht voor de koolstof.
Water en CO2 worden ontbonden. En koolstof en waterstof worden gebonden.
Die drie bewerkingen vereisen veel energie.
Er gaat dan evenveel CO2 in de lucht dan dat er uitgehaald wordt. Er is 0,02% CO2 in de lucht, dus twee tienduizendsten van de lucht is CO2, een reusachtige, onuitputtelijke hoeveelheid. Dus duurzaam, veel duurzamer dan de elektrische batterijen, di nog 30 à 40 jaar onderzoek en ontwikkeling vereisen voordat ze - de grote accu's- veilig kunnen gemaakt worden.
In het discours over het klimaatprobleem en de verduurzaming van de economie heeft men zich laten vangen door de bedrijfsbelangen van de producenten van elektrische auto's.
Die zijn ook een utopie want de accu's worden gefabriceerd met zeldzame materialen zoals lithium en vanadium.
Dus het verduurzamingsdiscours heeft voorstellen die niet duurzaam zijn.
Henk Alkemade
Roland HorvathJay Uit Breukelen 3
Dat gezegd hebbende, het riekt naar corruptie dat onze politici zo bereid zijn de staatskas te plunderen i.p.v. dat we de transitie maken op basis van "de vervuiler betaalt".
Waarom geen carbon tax? Dat is stap 1. Direct invoeren en stapsgewijs verhogen. Dat is de kracht van het kapitalisme gebruiken om verandering teweeg te brengen.
Uiteraard zal dit ook kosten voor burgers brengen. Burgers moeten compensatie krijgen door lastenverlichtingen gefinancierd met de carbon tax.
En als we dit proberen en het dan nog steeds onvoldoende effect oplevert, dan kunnen we praten over een green new deal.
Hans Wetzels 1
Jay Uit BreukelenElmar Otter 6
Hans Wetzels 1
Elmar OtterWietske ter Veld 1
Dus ik hoop dat het nu wel gaat lukken.
frank van der vleuten
Daarbij goed om onderscheid te maken tussen directe financieel/economische voordelen die ze opleveren, en bredere sociaal- economische voordelen (zoals lagere kosten voor gezondheidszorg door lagere luchtvervuiling, lagere kosten van files, etc). Zo doet IMF dat bijv met onderzoek naar de kosten van fossil fuel subsidies.
Henk Visser
Anne Hofstede
Robert Brauer
Ben Kraijnbrink