
Het belazeren van klanten
De misleidende praktijken waar de financiële industrie groot mee werd, lijken tot ontzetting van columnist Kees Kooman, niet meer tot verontwaardiging te leiden
Het was Jan Driessen, de belangrijkste PR-officier van verzekeringsconcern AEGON die een paar maanden geleden ertoe opriep om nu ‘eindelijk’ het woekerpolisdossier te sluiten. Ik weet niet of hij bij deze gelegenheid ook weer wees op de ‘breed gedragen’ compensatieafspraken, waarvan iedere Nederlander zou moeten weten dat het een fopspeen is. Of, zoals mijn opa die banaangrote ‘Ritmeesters’ rookte, zou zeggen: een sigaar uit eigen doos.
Hoe het ook zij, het verlangen naar een onbesmette herstart is groot bij de verzekeringsmaatschappijen die door de aanhoudende kredietcrisis in grote problemen verkeren. De AFM moedigde medio oktober consumenten aan om alsnog in actie te komen tegen de leveranciers van woekerpolissen. Dat was een jaar of tien te laat en de vraag is, of de waarschuwing ook maar enig effect zal hebben. De knieval van de ‘autoriteit’ was in elk geval geen groot nieuws. Zoals ook items door Radar en Kassa gewijd aan de ‘zeer creatieve’ boekhoudpraktijken van de verzekeraars, buiten het aandachtsgebied bleven van de meeste actualiteitenprogramma’s.
'Zoals je ook schijnt te kunnen wennen aan een voortdurende staat van oorlog, zo moet de consument dus gewend raken aan en weten van een voortdurende staat van flessentrekkerij.'In een column in NRC Handelsblad (‘Het belazeren van klanten’) vroeg Joris Luyendijk zich met lichte verbazing die langzaam plaatsmaakte voor toenemende woede af, waarom een onthullend boek over aanhoudende ‘boevenpraktijken’ in de bankensector onbesproken bleef. Dit was toch onbegrijpelijk groot nieuws? Collega’s, gespecialiseerd in economie, lieten weten dat wat in het nieuwe boek (van voormalig Goldman Sachs bankier Greg Smith) werd onthuld, ‘al lang’ bekend was. Zoals je ook schijnt te kunnen wennen aan een voortdurende staat van oorlog, of slapen in een stuk karton onder de Berlagebrug, zo moet de consument dus gewend raken aan en weten van een voortdurende staat van flessentrekkerij. Het hoort bij deze tijd. Niets nieuws onder de zon.
Bijdragen