
Meer vrijheid was misschien wel de belangrijkste belofte bij de introductie van marktwerking in de zorg. Vrijheid voor nieuwe aanbieders om te laten zien dat het beter kon en vrijheid voor de patiënt om zelf een zorgverlener te kiezen. Lees meer
Die vrijheid staat ter discussie. De zorgverzekeraars, als beheerders van de premiegelden, willen meer macht om te bepalen waar het aan uitgegeven mag worden en meer invloed om zorgverleners te sturen middels contractafspraken.
Artikel 13 van de Zorverzekeringswet (ZVW) bepaalt dat verzekeraars ook een vergoeding (van in de praktijk zo'n 80 procent van de prijs) moeten betalen wanneer een patiënt kiest voor een zorgverlener zonder contract. Daar wilden de verzekeraars graag van af. Minister Edith Schippers loodste vorig jaar een wetsvoorstel door de Kamer dat artikel 13 zo wijzigt dat verzekeraars niet langer verplicht zijn om die vergoeding te betalen. Daarmee kon de verzekeraar in feite bepalen welke zorgverleners economisch bestaansrecht houden en welke niet - en zou het een stuk makkelijker worden om in contracten vast te leggen hoe zorg precies verleend moet worden. Zorgverleners uit allerlei branches maakten zich zorgen over deze toename van macht van de verzekeraar en verzetten zich het afgelopen jaar heftig tegen de wetswijziging en zorgde in de Kamer bijna voor een kabinetscrisis en sneuvelde uiteindelijk in de senaat. Follow the Money publiceerde talrijke artikelen over dit proces. We laten het daar niet bij zitten.
Follow the Money volgt de ontwikkelingen rond zorgverzekeraars op de voet en investeert in diepgaand onderzoek. Hieronder de resultaten van onze inspanningen.
Psychiaters behandelen ‘te veel’ patiënten en moeten verzekeraar tonnen terugbetalen
Ethisch incasseren is nog steeds een probleem voor verzekeraar Menzis
Verzekeringsweigeraar krijgt duizenden euro’s terug
Zilveren Kruis liet minister Bruins blunderen met niet-bestaand onderzoek
‘De Zorgverzekeringswet deugt niet, dus ik doe er niet aan mee’
Zzp’ers krijgen Achmea in de rechtszaal op de knieën voor vrije artsenkeuze
Hoe verzekeraars marktwerking in de zorg dwarsbomen
Onduidelijke regelgeving antidepressiva geeft zorgverzekeraars vrij spel
De onzichtbare strijd om de zorgmiljarden
De jaren van ijzeren Edith
Hoe verzekeraars marktwerking in de zorg dwarsbomen
Door het optreden van verzekeraars worden zorginstellingen slachtoffer van hun eigen succes. Door een budgetplafond wordt het aantal patiënten dat zij mogen behandelen beperkt. Als het plafond is bereikt, moeten zorgaanbieders ‘nee’ verkopen of de geleverde zorg uit eigen zak betalen. Wat betekent dat voor de keuzevrijheid van patiënten?
Bij de plaatselijke supermarkt zijn extra klanten van harte welkom, daar geldt: meer omzet betekent meer winst. Voor zorginstellingen werkt dat anders. Neemt daar in korte tijd de populariteit enorm toe, dan wordt de groei geremd door een budgetplafond, dat is een afspraak die bepaalt dat een zorgaanbieder tot een bepaalde hoogte kosten mag maken. Dat kan betekenen dat een instelling bij het bereiken van het plafond de deuren moet sluiten voor klanten van een bepaalde verzekeraar. Wil de intelling dat niet dan kan het betekenen dat zij in de rode cijfers belandt.
Plafondproblemen
Recent nog kwamen twee organisaties die actief zijn in de wijkverpleging, BrabantZorg en Buurtzorg, in de problemen. Sinds 1 juni van dit jaar moeten nieuwe klanten van BrabantZorg zelf de rekening betalen en declareren bij zorgverzekeraar VGZ omdat het budget van de zorgaanbieder op is. Buurtzorg overschreed het plafond; zij behandelde in 2016 15 procent meer cliënten dan een jaar daarvoor. Zorgverzekeraars besloten daarom voor 10 miljoen euro aan geleverde zorg niet uit te betalen. Door het budgetplafond maakte Buurtzorg een verlies van 4,7 miljoen euro.
Een budgetplafond is bedoeld om de groei van de zorgkosten te beperken
Een budgetplafond is bedoeld om de groei van de zorgkosten te beperken. Zorgverzekeraars vrezen dat de kosten niet in de hand te houden zijn wanneer zij geen limiet stellen. Nieuw is een budgetplafond niet, zo vertelt woordvoerder van VGZ Dennis Verschuren: ‘Zo’n plafond is van alle tijden, de ziekenfondsen werkten er al mee. Hiermee waken wij over de portemonnee van onze klanten.’
Een plafond voor individuele zorgorganisaties wordt gebaseerd op het budget voor de regio waarbinnen de organisatie werkt. Vooraf bepaalt de zorgverzekeraar hoeveel geld er beschikbaar is voor, bijvoorbeeld, wijkverpleging. Dat beschikbare geld wordt verdeeld over de aanbieders waarmee de verzekeraar een contract heeft in een regio. Als een aanbieder van thuiszorg verwacht een kwart van de wijkverpleging in de regio te leveren dan krijgt de betreffende instelling meestal ook een vierde deel van het budget. Maar het kan gebeuren dat een zorginstelling populairder blijkt dan werd verwacht.
Geen zorg voor VGZ-klanten
Voor BrabantZorg zijn de problemen groot, bijna de helft van de cliënten is bij zorgverzekeraar VGZ verzekerd. ‘In ons werkgebied, de regio Noordoost-Brabant, is VGZ de verzekeraar met het hoogste aantal verzekerden,’ zegt Adrie van Osch, lid van de Raad van Bestuur bij BrabantZorg. ‘VGZ heeft ons een te laag budgetplafond gegeven waardoor we vanaf 1 juni geen geld meer krijgen voor nieuwe cliënten die bij VGZ verzekerd zijn. Dat betekent dat mensen die thuiszorg van ons willen zelf de rekening moeten betalen of op zoek moeten naar een andere aanbieder. Maar die andere aanbieders staan daar niet om te springen; zij hebben ook te maken met een plafond.’
Het is niet de eerste keer dat het beschikbare budget ontoereikend is voor BrabantZorg. Ook in 2015 en 2016 waren er plafondproblemen. Hoewel VGZ zich toen bereid toonde het beschikbare budget met 20 procent te verhogen, moest de Brabantse zorgorganisatie in 2016 alsnog 150.000 euro van de geleverde zorg uit eigen zak betalen. In 2015 bedroeg de onbetaalde rekening zelfs 1,2 miljoen euro.
Plafond als straf
Volgens Van Osch is het budget te laag. Zijn zorgorganisatie kan naar schatting 1000 potentiële cliënten op jaarbasis niet in behandeling nemen. Een van de redenen waarom het budget te laag zou zijn, is volgens Van Osch een strafmaatregel. ‘In het contract stond dat wij de garantie moeten geven alle klanten van VGZ te behandelen. Dus ook als het budget al op is. VGZ noemt dat een zorggarantie, maar wij vrezen dat ze ons kunnen dwingen onbetaalde zorg te leveren. Daarom weigerden wij met die clausule akkoord te gaan. Bij wijze van straf heeft VGZ ons toen een lager budget toegekend. Daarbij was de onderhandelingsruimte zeer beperkt.’
'Wij vrezen dat ze ons kunnen dwingen onbetaalde zorg te leveren'
Onlangs mengde de politiek zich in het conflict tussen VGZ en BrabantZorg. SP-Kamerlid Lilian Marijnissen kwam, ondersteund door aanhangers van haar partij, verhaal halen bij de zorgverzekeraar. Een video van dat bezoek plaatste Marijnissen op de sociale media.
Planeconomie
Zorgverzekeraars zoals VGZ bepalen aan de hand van cijfers over het zorggebruik in een regio hoeveel budget er nodig is. Op basis van gegevens over het zorggebruik in het verleden worden de verwachtingen voor de toekomst berekend. Zorg blijkt zo voor een groot deel planeconomie.
Binnenkort gaat Van Osch om de tafel zitten met de directeur zorginkoop van VGZ. Hij hoopt dat ze tot een vergelijk kunnen komen. Hij waarschuwt wel: ‘Als we bij de volgende contractonderhandelingen geen goede voorwaarden krijgen dan zullen we mogelijk geen contract sluiten met VGZ en dan hebben zij ook een probleem.’ Waarmee Van Osch doelt op de zorgplicht die een verzekeraar heeft om voldoende zorg in te kopen voor zijn klanten.
Zorg blijkt voor een groot deel planeconomie.
Verschuren reageert: ‘Het feit dat BrabantZorg geen zorggarantie wilde afgeven en wij daardoor niet de zekerheid hadden dat zij alle klanten helpen, was voor ons de aanleiding om een lager budgetplafond overeen te komen. In de voorgaande jaren gaf BrabantZorg die zorggarantie wel. ’Ook vinden er volgens Verschuren met enige regelmaat evaluatiegesprekken plaats waarbij wordt geïnventariseerd of het beschikbare geld voldoende is om alle cliënten te helpen.
Buurtzorg maakt verlies
Volgens Verschuren van VGZ is er ook binnen het huidige systeem wel degelijk ruimte voor goede zorginstellingen om te groeien. ‘Wij houden dan wel het totale budget in de gaten. Als de groei van een zorgaanbieder betekent dat een andere aanbieder in de omgeving daardoor minder klanten behandelt, dan kunnen wij besluiten de populairdere aanbieder meer geld toe te kennen.’
Toch toont Buurtzorg, een zelfsturende thuiszorgorganisatie, dat het in de praktijk niet altijd zo werkt. De aanbieder van thuiszorg hielp vorig jaar 15 procent meer cliënten. Desondanks besloten zorgverzekeraars voor tien miljoen euro aan geleverde zorg niet uit te betalen. Voor Buurtzorg betekent dat aan het einde van boekjaar 2016 een verlies van 4,7 miljoen euro. Verzekeraars moesten in het verleden vaker geld bijpassen bij Buurtzorg. Ieder jaar krijgt de organisatie meer ouderen en gehandicapten dan vooraf is begroot. Dat de verwachtingen niet overeenkomen met de werkelijkheid is bij deze organisatie een structureel probleem. Eigenlijk zouden ze de extra klanten moeten doorverwijzen maar dat weigert Buurtzorg. Sinds de start in 2006 heeft de organisatie al voor 25 miljoen euro aan geleverde zorg niet vergoed gekregen. Maar Buurtzorg en BrabantZorg zijn zeker niet de enige.
In 2015 voerde zorgorganisatie Allerzorg een patiëntenstop in voor terminale patiënten die graag thuis wilden sterven. Allerzorg weigerde zorg te leveren omdat het budget op was. Ook het Nederlands Kanker Instituut - Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis had in dat jaar ‘plafondproblemen’. Het ziekenhuis werd geconfronteerd met een grotere zorgvraag dan verwacht, waardoor het al tegen het einde van oktober het plafond bereikte. Om dreigende kortingen te vermijden, voerde het ziekenhuis stevige onderhandelingen met drie verzekeraars. Uiteindelijk heeft het ziekenhuis alle kankerpatienten kunnen helpen.
Onderhandelingstactiek
Op dit moment zijn er nog geen problemen in de ziekenhuissector. Maar volgens Wouter van der Horst, woordvoerder van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen, kunnen die er wel komen wanneer de contractonderhandelingen tussen ziekenhuizen en zorgverzekeraars starten. Eventuele klachten van ziekenhuizen in de media over budgetten moeten we volgens Van der Horst voor een deel zien als een onderhandelingstactiek.
‘Elk jaar beginnen er drie à vier ziekenhuizen te mekkeren wanneer de contractonderhandelingen eraan komen,’ aldus de woordvoerder van de belangenvereniging van ziekenhuizen. ‘Op zich is het ook logisch dat ze dit spel spelen want er valt een hoop geld te verdelen; alleen al bij de ziekenhuiszorg gaat om een bedrag tussen de 24 en 26 miljard euro. Maar na verloop van tijd zie je altijd dat ze er uit komen. Er is bijna nooit een ziekenhuis dat patiënten moet weigeren.’
Ook problemen in de GGZ
Binnen de Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ) zijn budgetplafonds al een bekend probleem. De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) stelt in haar recentelijk verschenen ‘marktscan’ dat budgetplafonds één van de oorzaken zijn van de wachtlijsten binnen de GGZ. Wat het voor de GGZ ook lastig maakt is dat de financiering van de zorg verdeeld is over verschillende stelsels. Aanbieders van Geestelijk Gezondheidszorg doen niet alleen zaken met de zorgverzekeraar, maar ook met zorgkantoren, lokale overheden en justitie.
Ieder stelsel heeft weer zijn eigen budget dat verdeeld moet worden over alle aanbieders. Gemeenten zijn bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de jeugdzorg. FTM berichtte eerder al over de problemen die zich voordoen binnen de jeugdzorg. Een aantal van die problemen zijn het gevolg van te krappe budgetten.
In strijd met beginselen zorgstelsel
Met de introductie van een nieuw zorgstelsel in 2006 zou het oude systeem van aanbod-, prijs- en budgetbeheersing vervangen moeten worden door een stelsel van concurrentie en marktwerking. Want, zo was de redenering, concurrentie en marktwerking zorgen ervoor dat de doelmatigheid en prijs-kwaliteit verhouding in de zorg verbeteren. Het schrikbeeld van de wachtlijsten die ontstonden wanneer het budget op was, zou tot het verleden moeten behoren.
Toch blijft minister Schippers van volksgezondheid voorstander van dit systeem
Vanuit dat oogpunt bezien zijn de budgetplafonds in strijd met de kern van dit zorgstelsel. Goede zorgaanbieders kunnen niet meer patiënten behandelen zodra het plafond is bereikt en minder goede zorgaanbieders krijgen toch patiënten omdat de goede vol zitten.
Toch blijft minister Schippers van Volksgezondheid voorstander van dit systeem: ‘Door het hanteren van een budgetplafond wordt voorkomen dat teveel zorg wordt ingekocht. Een budgetplafond is tevens een prikkel voor de aanbieder om doelmatig te werken.’ Wel erkent de minister dat het systeem op gespannen voet staat met de keuzevrijheid van patiënten; die wordt door budgetplafonds beperkt. Als de arts van voorkeur het plafond heeft bereikt dan zal de patiënt een behandeling moeten uitstellen tot een nieuw kalenderjaar of een andere zorgverlener moeten zoeken. Voor commerciële bedrijven zoals de supermarkt om de hoek is het ondenkbaar, maar als zorginstelling moet je beducht zijn voor extra klandizie.
20 Bijdragen
Peter Zwitser 9
Als het om simpele thuiszorg gaat (schoonmaken en zo), kan ik dat nog redelijk beoordelen. Redelijk, want ik ben geen expert in bijvoorbeeld ramen zemen
(Net nog gedaan, best tevreden, maar buurvrouw zou met hetzelfde resultaat vermoedelijk in tranen uitbarsten... Dus zelfs dat is al subjectief. En als je dan bijvoorbeeld milieubelasting van schoonmaakmiddelen mee zou willen wegen, is het al niet meer te beoordelen voor mij.)
Voor iets ingewikkelder zaken mis ik gewoon de meest basale kennis. Hoe moet ik nou beoordelen welke oncoloog en daarmee ziekenhuis voor mij het beste zou zijn? Dan ga ik toch op mijn huisarts af?
Ik zou sterftecijfers en zo kunnen opzoeken. Maar wat heb ik daaraan, als ik niet weet hoe ziek de patiënten waren, en meer van dat soort dingen?
Voor 'n echte marktwerking zou ik eerst 'n medische opleiding, diverse specialisaties, 'n studie statistiek, tegenwoordig ook nog 'n studie economie en misleiding in de marketing, enz., moeten volgen. Dat is natuurlijk volstrekt onmogelijk. Maar pas dan zou ik, als klant, een (enigszins) op feiten gebaseerde keuze kunnen maken.
Die hele marktwerking moet gewoon volledig verdwijnen uit de zorg.
Gerben Koopman 6
Zorg was schaars, is schaars en blijft schaars. De mate van schaarste is o.a. afhankelijk van de keus waaraan we ons geld willen besteden. Verdubbelen van de zorgpremie maakt zorg minder schaars....of dit de beschikbaarheid, betaalbaarheid en kwaliteit (doelen van de Zorgwet) ten goed komt.....
Jan Smid 8
Gerben KoopmanPsychiaterron 5
Het is natuurlijk verleidelijk om de zorgverzekeraars daarvan de schuld te geven doch die voeren hoofdzakelijk beleid uit dat door de overheid dmv macht is overgeheveld en de realiteit is complex. Het is een absurde constructie waarbij de zorgverzekeraar als contractspartij van zorgverleners en instellingen de zorg moet beoordelen op doelmatigheid en rechtmatigheid maar daar erg weinig verstand van heeft. Doel van het stelsel was ongeveer 10 jaar geleden dat zorgverzekeraars de kwaliteit zouden beoordelen van de zorg en dat wij meer zouden gaan ondernemen. Ondernemen is echter ook streven om winst te maken. Het gevolg is draconische en wanhopige maatregelen als omzetplafonds en het gebruiken van contract- en financiële macht om de "markt" in het gareel te krijgen en die winst te verlagen. De "repeat player" (verzekeraar) vs de "one shotter" (zorginstelling/ zorgverlener). We zullen in de toekomst ons moeten bezinnen hoe het beleid in de zorg/ GGZ van de afgelopen tien jaar is geweest en ons de vraag moeten stellen welke kant het op moet gaan: concurrentie of samenwerking. Het systeem van budget/ omzetplafonds is buitengewoon schadelijk voor de patienten en zorgt voor angstculturen bij instellingen.
Jan Smid 8
Psychiaterronhttps://www.youtube.com/watch?v=W55DI9XdtDQ
Danny Split 7
Daardoor betalen we veel te veel en worden en exorbitante winsten geboekt. Nu moet er nog meer bezuinigt worden in de zorg en zie je een soort oorlog ontstaan tussen verschillende belangen. Een felle en onethische strijd over de buit die overblijft van ons zorgbudget.
Lydia Lembeck 12
Danny SplitPeter Urbanus 5
Onder het mom van marktwerking verdelen ze de macht en de grote geldpotten. Dissidenten of nieuwkomers worden buiten de deur gehouden of tegengewerkt, zie bijvoorbeeld Chris Oomen van zorgverzekeraar DSW.
Lydia Lembeck 12
Peter UrbanusDanny Split 7
Lydia LembeckMaar is het niet vooral vanwege gebrek aan beter? Het is tenslotte het opnieuw uitvinden van het wiel.
En ondanks dat het mixexperiment van zorg en hebzucht vreemd genoeg is mislukt, heeft deze falende marktwerking ons tevens wel laten zien waar we met het oude ziekenfonds onnodig verspilden.
Het huidige systeem zou uitstekend werken in combinatie met een moreel compas en persoonlijke verantwoordelijkheid. Helaas laat de praktijk zien dat we als collectief nog niet genoeg evolutie hebben doorstaan deze eigenschappen als cultuur te waarborgen.
De mensheid is zo ethisch en kundig als zijn(haar?) slechtst functionerende individu. Pijnlijk slecht...
Peter Urbanus 5
Danny SplitLydia Lembeck 12
Danny SplitPeter Urbanus 5
Lydia LembeckLuc Weide 2
Lydia LembeckHet maakt voor de kosten van de zorg niet veel uit hoeveel verzekeraars er zijn.
De (te hoge) kosten zijn het logische gevolg van de (vaak slechte) indicatiestelling
door de 'professionele' (para)medische wereld.
Zie: http://www.ergoyou.info/zorgkosten/probleem.html
Lydia Lembeck 12
Luc Weidehttps://medium.com/@larsduursma/hoe-zit-dat-nou-met-het-nationaal-zorgfonds-d798e20e1ef0
https://nationaalzorgfonds.nl/vragen
De tweede link heeft onderaan dit:
"Waar vind ik een uitgebreide onderbouwing met de cijfers?
Een onderbouwing en cijfers van onze plannen vind je in ons rapport: Op naar een Nationaal ZorgFonds. Een aantal verdere kritische vragen vind je in de blog "Hoe zit dat nou met het Nationaal ZorgFonds?" van Lars Duursma."
Als je klikt op vet gedrukt in oranje: Op naar een National ZorgFonds, komt je bij cijfers. Het is een PDF.
In ieder geval een beetje meer informatie dan in jouw link staat.
Luc Weide 2
Lydia LembeckMaar ik ben in 1975 afgestudeerd in Delft en ik ben toen gaan werken bij de Gemeenschappelijke Medische Dienst (GMD) met de bedoeling dat ik me zou bezighouden met technische hulpmiddelen voor WAO-ers.
Ik heb me ook ECHT een paar jaar beziggehouden met technische hulpmiddelen.
Daarbij bleek al snel dat allerlei 'deskundigen' allerlei adviezen rondstrooiden 'uit de losse pols'. En dat hebben we toen effectief en efficiënt weten te saneren: http://www.ergoyou.info/zorgkosten/bbs.html
Ondertussen werd er door de GMD een nascholing opgestart voor verzekeringsartsen en arbeidsdeskundigen. Daarbij werd ik opgesteld als docent biomechanica: http://www.ergoyou.info/verantwoording/eend.html
En daarbij bleek al vrij snel dat het uit de losse pols rondstrooien van adviezen niet alleen gebeurde bij het adviseren van technische voorzieningen, MAAR IN DE HELE MEDISCHE (inclusief de curatieve) SECTOR.
http://www.ergoyou.info/verantwoording/vdBerg.html
Door allerlei MEDISCHE feitenkennis TECHNISCH correct te interpreteren
help ik zo nu en dan persoonlijke kennissen van allerlei ernstige 'medische' klachten af
middels hele eenvoudige en GOEDKOPE adviezen.
http://www.ergoyou.info/ergoYou/samenvatting_2.html
Om mijn biomechanische kennis en ervaring niet verloren te laten gaan (ik ben bijna 75)
heb ik veel (lang niet alles) zo goed mogelijk beschreven
in mijn privé web-site ergoyou.info
(± 500 pagina's met tekst, afbeeldingen, filmpjes en schema's en grafieken)
tot lering ende vermaeck van een ieder die het interesseert.
En nu wil ik GRAAG met u MEE denken over de meest effectieve en efficiënte aanpak
van de huidige chaos in de zorg.
Maar begin dan eens met SERIEUS kennis nemen van mijn web-site.
Want daar staat heel wat meer informatie in dan u kennelijk (niet) hebt gezien.
Lydia Lembeck 12
Luc WeideLuc Weide 2
Lydia LembeckFrits Bosch 1
Voor kleine praktijken geven de budgetplafonds een enorme hoeveelheid administratieve lasten. Er moet bij alle medewerkers voor verschillende zorgverzekeraars geregistreerd worden hoeveel productie er gemaakt is in een bepaald jaar. Dat valt niet mee als de verzekeraar ook allerlei kleine maatschappijen onder zijn hoede heeft zoals bijvoorbeeld bij Achmea en VGZ.
Een groot probleem is dat de verzekeraars verschillende regels hanteren voor het vaststellen van het plafond. Sommigen stellen een vast bedrag vast per medewerker (Menzis) en andere baseren zich op de omzet van praktijk of zorggroep van afgelopen jaren..
Als er mutaties zijn in een praktijk, bijvoorbeeld door vertrek of ziekte van een medewerker, starten van een opleidingsplaats of een combinatie daarvan geeft dat veel extra administratieve belasting omdat in de contracten geen afspraken zijn gemaakt over dergelijke situaties. Wel is er soms communicatie met de afdeling Contractering als zo een situatie zich voordoet maar als een paar jaar later toch een naheffing komt na overschrijding van het vastgestelde plafond blijkt de Financiële afdeling niet op de hoogte te zijn van de toezeggingen van medewerkers van de afdeling Contractering en soms blijkt dat betrokken medewerker inmiddels niet meer bij die zorgverzekeraar werkt.
Ik ben van mening dat mn budgetplafonds voor (kleine ) praktijken onmiddellijk opgeheven moeten worden en wel met terugwerkende kracht t/m 2014. Zij zijn niet in het belang van de patiënt, zijn marktverstorend, geven zowel zorgverlener als zorgverzekeraar veel extra administratieve lasten, zijn juridisch aanvechtbaar, en maken de zorg alleen maar minder transparant en duurder.
Martin van den Heuvel 1 11
Al deze ellende wordt veroorzaakt door mensen die op liberale partijen stemmen. Liberale partijen willen de complete maatschappij overlaten aan "de markt". Het is dus niet meer dan logisch, dat mensen die op een liberale partij stemmen, zelf de rekening betalen.
Stemmen is geheim. Dat is fout. Je keuze moet in een register komen te staan. Stem je op een partij die in meer dan 50 % van de wetsvoorstellen dezelfde keuze maakt als de VVD, dan krijg je geen enkele uitkering, subsidie of toeslag, want daar is de VVD tegen. Alle gezondheidszorg mag je zelf betalen. Of op zijn minst je moeten verzekeren bij een volledig onafhankelijke verzekeraar. Dat wordt waarschijnlijk een maandpremie die boven de 600 euro uitkomt, want dat wil de VVD. De huur van je sociale huurwoning wordt omhoog geschroefd tot "marktprijs", want dat wil de VVD. Jouw werkgever hoeft je niet meer het minimum loon te betalen, maar een bedrag dat hij voldoende vindt. Want dat is marktwerking. De rente van je koopwoning is niet meer fiscaal aftrekbaar, want dat is overheidsbemoeienis en dat wil de VVD niet.
Benieuwd wat de uitslag van de volgende verkiezingen is.