Behoorlijk indrukwekkend is het merkenpakket van de Swatch Group met onder andere Brequet, Omega en Tissot. Met 19 merken van laag tot hoog niveau en productiebedrijven in allerlei disciplines is de hele horlogemarkt vertegenwoordigd binnen dit Zwitserse topbedrijf. De cijfers in het half jaarlijkse rapport liegen er niet om: een gerealiseerde groei in sales van 24,2% ten opzichte van de eerste helft van 2010. De Swatch Group lijkt een sterk bedrijf dat precies weet waar ze mee bezig is. 

Bij het lezen van het persbericht over de publicatie van het half jaar rapport van de Swatch Group, rees bij mij echter de grote vraag waarom de familie Hayek zo klaagt over de sterke Zwitserse frank. Wellicht dat u, uzelf deze vraag ook stelt.

Investeren met de sterke Frank
De Swatch Group is dit jaar met een halfjaarlijkse omzet van CHF 2,7 miljard de grootste horlogemaker in eigen land. Een groot Zwitsers bedrijf dus. Maar vergeleken met Nestlé, ’s werelds grootste food company, dat in 2010 een jaaromzet boekte van CHF 109,7 miljard, toch aan de kleine kant. En die hoor ik niet zo hard zeuren. Sterker nog, recent konden we lezen dat Nestlé besloot groot te investeren in de Chinese snoep fabrikant Hsu Fu Chi International. Voor SGD 2,1 miljard (CHF 1,4 miljard) kocht Nestlé een 60% belang om dieper door te dringen in de snelgroeiende Chinese markt. Geen slechte zet in mijn optiek als u bedenkt dat er nu met de historisch hoge Zwitserse Frank wel erg veel dollars gekocht kunnen worden en de Chinese markt ook op dit gebied nog flink zal groeien.

In een artikel eerder dit jaar laat Nestlé weten wel wat last te hebben van de sterke frank, maar noemt hierbij ook hun natuurlijke hedge: ze verkopen gedeeltelijk hun producten in de valuta waarin de producten geproduceerd worden. Zodoende worden deze marges niet beïnvloed door een valutarisico. Hetzelfde doet BMW met de productie van haar auto’s. Met fabrieken in de VS en China wordt er respectievelijk in dollars en Chinese yuan geproduceerd voor de Amerikaanse en Chinese markt.

Air-France/KLM is nog zo’n bedrijf dat in tientallen valuta betaald krijgt en voornamelijk in euro’s en dollars afrekent, net als Royal Dutch Shell. En toch horen we deze bedrijven niet over hun valutarisico’s. Zoals Leo van Wijk in zijn rol als Vice-voorzitter van Air-France/KLM in 2005 al zei: “Als je niet goed hedged ga je gigantisch op je bek. Het kan je resultaat echt maken of breken” doelend op het hedgen van olie middels termijncontracten. Naast de dollar-olie hedge, heugde Air-France/KLM iets meer dan de helft van haar valuta cash flow exposure. Dit gebeurt vooruit over een periode van 12 maanden op basis van 80% in termijncontracten en 20% in opties. Hierbij is succes uiteraard niet gegarandeerd, maar wel is het valutaprobleem in kaart gebracht en wordt er actief mee omgegaan.

Als we wat beter kijken naar de Swatch Group dan zien we dat 90 procent van wat het bedrijf verkoopt in Zwitserland geproduceerd wordt. Zo op het eerste gezicht een unique selling proposition, want de Zwitserse kwaliteit staat wereldwijd hoog aangeschreven. Als we het valutarisico erbij halen en kijken naar het huidige valuta beleid van de Swatch Group krijg ik toch wat rimpels in mijn voorhoofd.

Geld weggooien
De Swatch Group hedged haar valutarisico’s namelijk niet. Dit grapje kost de Zwitserse horlogemaker dit jaar al zo’n slordige CHF 400 miljoen. Zij denken het valutarisico te beperken door de lange termijn strategie, het veroveren van marktaandeel, te allen tijde te volgen. Zoals naar eigen zeggen zelfs gedurende de moeilijke wisselkoerssituatie met de sterk overgewaarde Zwitserse Frank. Ook het verlagen van de kosten en investeren in productie en distributie moet de marge beschermen en de Group voordeel opleveren. Over het hedgen van valuta’s heeft Nick Hayek wel nagedacht, maar banken hebben hier slechte voorwaarden voor.

Na alle feiten op een rij te hebben gezet kom ik tot de conclusie dat de Swatch Group de mogelijkheden zou moeten bekijken voor een gedeeltelijke productie in haar grootste afzetmarken. En tegelijkertijd het opzetten van een treasury desk. Al zetten broer en zus Hayek maar één tophandelaar aan het werk voor CHF 300.000, deze zal zich dubbel en dwars terugverdienen.

Meer over de nadelen van de sterke Zwitserse frank

• 'Gouden bergen' over de hoge Zwitserse frank 
• 'Zwitsers kapituleren voor lage euro'

Marije Fleur Kooij is columnist bij ©OLUMBEURS en Follow the Money: Op het moment van schrijven heeft zij geen positie in bovengenoemde fondsen.

Uw reactie is welkom via Redactie@Columbeurs.nl