Goed werk Jan Hein om er boven op te zitten en het ons zo goed mogelijk uit te leggen.

Kunt u mij uitleggen hoe het zit met de cijfers in het stuk?

U stelt dat Rabobank mogelijk een gat heeft van EUR 10 mld omdat dit "krediet" is dat indirect verstrekt is om de negatieve waarde van de swaps te dekken. Later geeft u aan dat er 17.000 swaps in het MKB verkocht zijn waarvan 8.000 voor rekening van de Rabobank. Deze 8.000 swaps vertegenwoordigen een negatieve waarde van EUR 3 mld (+/- 380k per swaps). Kan ik er dan vanuit gaan dat bij professionele partijen van Robobank er nog EUR 7.0 mld aan negative waarde uitstaat?



Mogelijk is het ook voor u interessant om te kijken naar de "negatieve waarde" van de langlopende leningen met een vaste rente die niet on/off balance (zoals bij derivaten) bijgehouden worden eg. niet gerapporteerd wordt. Deze wordt niet berekend en hoeft dus ook niet gefinancierd te worden.

Als dit klopt verklaart het wel waarom Rabo zo met man en macht probeert deze zaak onder de pet en uit de media te houden en krampachtig schikkingen met ondernemers treft icm geheimhoudingsverklaringen.

Op moment dat klant financiering heeft met renteswap kan het zijn dat de klant een limiet heeft obv omvang financiering. Wanneer de renteswap een negatieve waarde ontwikkelt kan dit dus betekenen dat de exposure op de klant groter is dan het limietensysteem registreert. Dit moet de bank dus administreren. Een oplossing kan zijn (of het volgens de regels mag laat ik buiten discussie) is het opvoeren van een derivatenlimiet. Kennelijk zijn er banken die bedachten dit te doen via een kredietlimiet. Wat in iedergeval zal gelden. Het opvoeren van deze extra limiet zal gebaseerd moeten zijn op aanwezigheid van voldoende zekerheden.
Mijn eerste gedachte is dat je dit op 2 manieren kan doen:
1) Je voert een kredietlimiet op obv extra ruimte zekerheden, waarbij de negatieve waarde deze limiet niet mag overschrijden. Een extra eis zal moeten zijn dat de bank echter een blokkade opvoert op deze rekening ter hoogte van de extra limiet. De klant zou anders de ruimte hebben om het geld op te nemen en die ruimte mag er niet zijn omdat die nodig is voor aanwezigheid dekking tav negatieve waarde. In dat geval vindt dus niet een geldboeking plaats en mist er ook niet geld op de balans van de bank
2) Je voert een krediet op en verstrekt in de vorm van een lening aan de klant (onder voorwaarde voldoende dekking). De bank haalt vervolgens gelijk dit bedrag weer van de rekening van de klant en stort dit op een soort margin call account. Ook in dat geval ontbreekt er geen geld op de balans van de bank. Dit lijkt mij boekhoudkundig gezien de meest zuivere vorm, maar ook hier mist geen geld op de balans.
Optie 1 is overigens een methodiek die ik vaker hoor. Er is hier dus niet sprake van geldboekingen maar slechts administreren van de extra exposure op de klant via limieten, maar wel gebaseerd op aanwezigheid van voldoende zekerheden.
Hiermee wil ik niet stellen dat banken dit zomaar op deze manier mogen doen. De vraag die gesteld mag worden is of de bank zomaar deze limiet mag opvoeren of

Ik snap het niet.
Rabo gaf leningen aan ondernemers.
Die betalen rente.
Die rente is vast veel hoger dan wat het Rabo aan rente kost het geld te krijgen.
Rabo maakt dan dus winst op die leningen, tenzij al de ondernemers failliet gaan, en de leningen niet kunnen aflossen.
Daar lijkt geen sprake van.
Of die leningen zijn verstrekt in bankspeech, zoals swaps, doet er daarbij niet toe.
Hoe kan Rabo dan een verlies van miljarden gaan lijden ?
Of is Rabo zo dom geweest, het DSB systeem, de huid van de beer al te verkopen voor die geschoten is ?
M.a.w., is de verwachte winst op de swaps al geboekt ?