In de RTL Z-rubriek Versus zit elke week een briefwisseling tussen twee opiniemakers die recht tegenover elkaar staan. Het onderwerp deze week: de toekomst van Europa.

In juli was het er ineens: het grote plan van Juncker. Het Five Presidents Report, van Schulz, Tusk, Draghi, onze eigen Dijsselbloem en Juncker himself. De boodschap was helder: we zetten geen stappen achteruit, maar juist voorwaarts. De Economische en Monetaire Unie moet voltooid zijn in 2025 en dat is niet het enige dat Juncker voor ogen heeft. Er worden stappen gezet naar een Energie Unie, een digitale interne markt en een gezamenlijk migratiebeleid.

Is het allemaal broodnodig of snijdt Europa zich daarmee juist enorm in de vingers?

En hier en daar duikt af en toe het idee van een Europees leger op. Is dat allemaal broodnodig of snijdt Europa zich daarmee juist enorm in de vingers? De vraag is dus: Willen we meer of minder Europa? Redacteur van Follow the Money Jean Wanningen zegt: minder. RTL Z redacteur Maarten Veeger zegt: meer. De aftrap is voor Jean Wanningen. Beste Maarten, Wat mij aan het Nederlandse Europadebat opvalt, is dat er zo weinig nuance is. Je bent of voor een verdere politieke integratie van de EU, of je bent ertegen.  De enkele realist die wijst op de voordelen van Europese samenwerking zonder de noodzaak van een Europese superstaat, wordt zelden gehoord in het tumult van de huidige politieke polarisatie. De kracht van Europa is: diversiteit. Oftewel: 'Eenheid in verscheidenheid, zoals Europa's grondlegger Jean Monnet schreef in zijn fameuze Schumann-verklaring in 1950. Nog steeds is dat het motto van de Europese Unie. Alleen, hoe lang nog? De verscheidenheid staat onder druk en daarmee ook de eenheid van de Europese Unie. In toenemende mate verdeeld De realiteit is dat de EU-landen in toenemende mate verdeeld zijn. De eurocrisis heeft geleid tot ernstige verwijten over en weer, waarbij de Duitse bondskanselier Merkel niet zelden werd vergeleken met een politicus uit een duister Duits verleden. Zelfs binnen de eurolanden heeft de crisis grote verdeeldheid veroorzaakt. Maar ook niet-euroland Groot-Brittannië heeft kritiek op het functioneren van de EU en eist hervormingen. Komen die er niet, dan overweegt dat land zelfs een vertrek uit de Unie. De premier wil via een referendum van de Britten horen of zij in de Unie willen blijven of niet. Ook de vluchtelingencrisis verdeelt Europa. Premier Orbán van Hongarije bouwt een hek langs de buitengrenzen om het land af te sluiten. Het is zijn plicht om zijn land te beschermen, maar deze actie krijgt van alle kanten kritiek. Hoezo eenheid in verscheidenheid? Een les? Voorstanders van een verdere Europese integratie zien in deze gebeurtenissen juist een les: er is, zeggen zij, duidelijk niet minder, maar meer Europa nodig. Het Plan der Vijf Presidenten laat daarover geen misverstand bestaan. In koor roepen Juncker, Schulz, Draghi, Tusk en Dijsselbloem dat de euro en de Unie ‘onomkeerbaar’ zijn.

‘Diese Frage stellt sich nicht’, antwoordde Juncker op de vraag naar een mogelijk alternatief voor de euro

‘Diese Frage stellt sich nicht’, antwoordde Juncker op de vraag of er geen alternatief voor de euro verzonnen moest worden. Het slotwoord is: TINA, There Is No Alternative. Althans niet volgens de ongekozen bureaucraten in het Brusselse Berlaymontgebouw. En dat schuurt Maarten, dat schuurt bij de velen die vinden dat hun stem niet wordt gehoord. Die helemaal geen centraal aangestuurd Europa willen. De mensen die gewoon hun eigen land willen behouden en niet zitten te wachten op de Verenigde Staten van Europa, maar zich het meest in hun eigen cultuur, natie en vaderlandse geschiedenis herkennen. En het schuurt bij mensen die de eenheidseuro helemaal niet zien zitten. Eurozone is VS niet Nu hoor je voorstanders van de euro en die Verenigde Staten van Europa wel zeggen: ‘maar de dollar heeft er toch ook 150 jaar over gedaan om als Amerikaanse munt geaccepteerd te worden? Dat klopt, maar de eurozone is de VS niet. De eurozone en de EU zíjn niet eens een land, er worden 24 verschillende talen gesproken en elk land heeft zijn eigen geschiedenis. Wie kijkt naar de economische, sociale en politieke narigheid die sinds de invoering van de euro is ontstaan, kan niet anders concluderen dan dat er van de beloofde welvaart en werkgelegenheid niet zoveel terecht is gekomen. Daar moeten we iets mee, of willen we nog 135 jaar in het donker zitten? De vraag ‘meer of minder Europa’ zou ik daarom willen beantwoorden met: graag veel meer democratische verankering en veel minder Brusselse bemoeienis. Groet, Jean Wanningen Twitter: trias_politica Beste  Jean, De vraag die je stelt, ‘willen we meer of minder Europa?’, is er inderdaad een waar we de komende tijd een antwoord op moeten geven. Je hebt helemaal gelijk als je vetgedrukt schrijft dat Europese volkeren zich het meest in hun eigen cultuur, natie en vaderlandse geschiedenis herkennen.  Ik woonde tot voor kort in Italië en zag dat de meeste mensen uitsluitend het nieuws volgen dat gaat over hun eigen politici, bedrijven en voetbalclub. Terug in Nederland zie ik bij de meeste mensen van dit volk dat pretendeert zo internationaal te zijn hetzelfde. Belangrijke media helpen daarbij. Het gaat allemaal om Wilders, Imtech en Ajax-PSV.  Wat er voorbij Hazeldonk en Venlo allemaal aan veel grotere zaken plaatsvindt, vinden we al snel een stuk minder interessant. Maar je daarbij neerleggen, is gevaarlijk. Dicht op elkaar Want we wonen nu eenmaal allemaal bij elkaar op dat stuk land dat Europa heet. Of je nu wil of niet, we moeten het samen doen want als we dat niet doen komt er – zoals onze (groot)ouders nog kunnen vertellen – pas echt ruzie. Om op zo’n klein dichtbevolkt continent dat te voorkomen, moeten we zorgen dat we van elkaar afhankelijk zijn. En of je nu wil of niet: dat zijn we al een tijdje. Nederland zou een zielig arm landje zijn als het als handelsnatie niet zo goed had kunnen profiteren van de vrije handel binnen Europa. En als je voor ondernemers de landen open gooit, moet je nu eenmaal afspraken maken. Dat doet Europa. En ja, dat is af en toe verdomd lastig. Maar wat heeft het voor zin als we hier allemaal braaf windmolens plaatsen en de buurlanden openen een kolencentrale? Wat heeft het voor zin als we eisen stellen aan voedselkwaliteit of de omstandigheden waarin dieren worden gefokt waar ze bij de buren niets van willen weten.? Je zou de grenzen kunnen dichtgooien, ja, en allemaal volledig zelfvoorzienend kunnen worden.  Maar dan moet je ook per direct een groot deel van jouw welverdiende welvaart inleveren. Euro is wél positief Dat de euro niet bijdraagt aan onze welvaart, geloof ik niet. Het heeft pijn gedaan, ja, maar bij jou een stuk minder dan in wat wij de probleemlanden noemen zoals Griekenland en Italië. Van dat laatste land kan ik zeggen dat de euro eraan bijdraagt dat dat land nu eens eindelijk stopt met de decennialang pappen en nathouden-politiek van inflatie van de eigen munt. Door de euro worden bedrijven daar nu eindelijk gedwongen een productiviteitsslag te maken. Doen ze dat niet, dan gaan ze kapot.  Het doet daar pijn, maar het werd tijd. Italië wordt daar op termijn sterker van. En kan zich steeds meer Nederlandse producten veroorloven.

Wist je dat Nederland meer naar Italië exporteert dan naar China, India, Brazilië, Zuid Afrika en Rusland samen?

Wist je trouwens dat Nederland meer naar Italië exporteert dan naar China, India, Brazilië, Zuid Afrika en Rusland samen? Zou toch jammer zijn als in jouw mindere Europa die Italianen daar straks moeilijk over gaan doen. Problemen beginnen niet pas bij onze grens En dan die vluchtelingen. Helaas wordt het debat over de vluchtelingenproblematiek in Den Haag gevoerd alsof het een probleem is dat pas bij onze grenzen begint. Alsof een vluchteling die in Turnhout is geplaatst in Nederland een onneembare vesting ziet. Ik noem dat Haagse debat zinloze tijdsverspilling. Het is, net als het milieu, dierenwelzijn, voedselveiligheid, transport, aanpak van criminaliteit – en zo kan ik nog wel even doorgaan – problematiek die je uitsluitend internationaal kunt aanpakken. En omdat wij nu eenmaal in Europa wonen, moeten we daar beginnen. Europese democratie Dus ja, meer Europa. Let wel, dat hoeven niet kantoorkolossen met ambtenaren in Brussel, een zinloze verhuizing iedereen maand naar Straatsburg van het veel te grote Europese parlement en een Europees volkslied of voetbalteam te zijn. Maar wel een Europese democratie, een rechtstreeks gekozen premier van Europa en Europese partijen met aansprekende politici. Om Europees beleid te maken. En zo het continent met die prachtige diversiteit leefbaar en sterk te houden. Binnenkort weer eens een Belgisch biertje pakken? Of een Italiaanse espresso? Groet, Maarten Veeger Twitter: Breakingsweep