Siva Kandiah is een kleine man met flaporen, met in zijn hoofd duizend ideeën. Als hij een ondernemerskans ruikt, wil hij die pakken. Eigen baas zijn is de kortste weg naar onafhankelijkheid. Vlak nadat hij in 2005 met een diploma ‘accountancy and control’ de Erasmus Universiteit verlaat, besluit hij niet voor een baas te gaan werken, maar  zich bij de Kamer van Koophandel in te schrijven als freelancer. Hij verdient de kost met boekhoudklussen bij opdrachtgevers als de gemeente Den Haag, Leenbakker en het GVB in Amsterdam. Zo houdt hij ruimte om zijn eigen, grotere dromen na te jagen.

In die eerste jaren ziet Kandiah vooral kansen op het gebied van online marktplaatsen. Als bedrijven en consumenten hun waar nu via zijn platforms verkopen, kan hij daarop een kleine marge pakken. In 2010 richt hij daarom de platforms AllochtonenMarktplaats.nl en OnlineBazaar.nl op. Ze worden geen succes. Iemand die OnlineBazaar heeft uitgeprobeerd laat op een webforum weten dat de site niet bevalt: te traag, te weinig bezoekers. Kandiah laat weten dat OnlineBazaar ‘een pilot’ was.

In 2012 gooit hij het over een andere boeg. Met een compagnon richt hij een sportschool in de wijk Almere-Poort op. Die compagnon is Sathees Sampar, afkomstig uit dezelfde Sri Lankaans-Nederlandse gemeenschap als Kandiah. Sampar heeft technische bedrijfskunde gestudeerd aan de Hogeschool van Amsterdam en werkt al enkele jaren op de afdeling bedrijfsinformatie bij bedrijven als SNS Reaal, Capgemini en Achmea.

Grote jongens hebben geen sportschool in Almere-Poort

De sportschool – ze noemen hem Flex Fit – weet het hoofd boven water te houden. In 2012, 2013 en 2014 maakt het bedrijf telkens een bescheiden winst van een paar duizend euro, waardoor het eigen vermogen van bijna 24 duizend naar bijna 33 duizend euro groeit. Niet gek voor een bedrijf dat ze besturen terwijl ze er allebei nog een baan naast hebben.

Maar ja, een sportschool in Almere is natuurlijk niet de kortste route naar het grote geld. Kandiah en Sampar zijn er zelfs zo weinig trots op, dat ze hun betrokkenheid bij de sportschool op hun LinkedIn-profiel onvermeld laten. Grote jongens hebben geen sportschool in Almere-Poort. Maar wat dan wel? Ze wikken en wegen, en hakken in het voorjaar van 2013 de knoop door: ze beginnen een energiebedrijf.

Zo richt je in Nederland een energieleverancier op

Nu is het in Nederland makkelijker dan je denkt om een energieleverancier op te richten. Sinds de liberalisering van de energiemarkt in 2004 zijn netbeheerders en energieleveranciers losgeknipt. Je hebt als leverancier dus geen infrastructurele verantwoordelijkheid, dat is allemaal ondergebracht bij overheidsbedrijven Stedin, Enexis en Alliander. Ook hoef je niet per se zelf energie op te wekken, zolang je maar stroom en gas weet in te kopen bij partijen die dat wel doen.

Alles wat je nodig hebt om energieleverancier te worden, is een leveringsvergunning van de Autoriteit Consument en Markt (ACM). Hier ben je wel even tijd aan kwijt, want je moet de nodige formulieren invullen, beloven dat je administratie op orde zal zijn en groen licht krijgen van partijen als TenneT en GasUnie. Maar onoverkomelijk is het allemaal niet, zeker niet voor twee mannen met een achtergrond in bedrijfsinformatie en boekhouding. Dat het zo makkelijk kan, is doelbewust beleid: het hele idee van de liberalisatie van de energiemarkt is dat nieuwe spelers eenvoudig kunnen instappen, waardoor de concurrentie toeneemt en de prijzen dalen. Die vergunning voor het leveren van gas en elektriciteit aan kleingebruikers kost bijvoorbeeld nog geen 2.500 euro.

Op 6 februari 2014, amper zeven maanden nadat Kandiah en Sampar zich bij de KvK hebben ingeschreven en zonder dat ze een cent externe financiering nodig hebben, ploft de leveringsvergunning van de ACM op de mat. EnergieFlex is geboren.

De doelgroep: mensen met een kleine portemonnee

Op de meubelboulevard van Duiven, onder de rook van Arnhem, zit mevrouw Koopman (53) in het restaurant van de IKEA. Ze wilde hier afspreken, omdat de kopjes koffie en thee gratis zijn. ‘Ik wil niet dat je denkt dat wij zielig zijn,’ zegt ze. ‘Dat zijn wij niet. Wij hebben geleerd met een klein beetje geld gelukkig te zijn. Wij zijn geen slachtoffers. En ik zit hier niet omdat ik denk dat ik nog iets zal terugzien van de 600 euro die wij teveel hebben betaald. Maar ik zou zo graag zien dat dit soort lui met de billen bloot moet. Dat ze niet zomaar wegkomen met het oplichten van mensen.’

Mevrouw Koopman was klant bij EnergieFlex. Vanaf het allereerste begin richt het bedrijf zich op consumenten met een kleine beurs. EnergieFlex is een van de goedkoopste energieleveranciers in de markt, en belooft bovendien allerlei bonussen voor mensen die klant worden of die langer dan een jaar blijven.

Ze hebben een idee waarmee ze denken alle grote leveranciers van Nederland te slim af te zijn

EnergieFlex richt zich niet alleen op klanten met een kleine beurs, maar ook expliciet op mensen met schulden die hun rekeningen niet kunnen betalen. Reguliere energieaanbieders zijn terughoudend bij het aangaan van een contract met wanbetalers, voor EnergieFlex een interessante groep om marktaandeel te verwerven. Kandiah en Sampar bedenken een concept dat ze ‘prepaid energie’ dopen: consumenten kunnen voor 30 dagen stroom en gas kopen. Als dat tegoed op is, kunnen ze het opwaarderen. Doen ze dat niet, dan sluit EnergieFlex via de slimme meter op afstand stroom en gas af. Zo kunnen oplopende betalingsachterstanden en hoge eindafrekeningen voorkomen worden, terwijl EnergieFlex nauwelijks risico loopt op wanbetalers. Het gevolg is dat veel bewindvoerders, die de financiën regelen van mensen met schulden, bij EnergieFlex uitkomen als ze een nieuwe energieleverancier zoeken voor hun cliënten. ‘Feitelijk worden mensen met schulden aan hun lot overgelaten,’ zegt Sathees Sampar in een persbericht. ‘Wij willen ze juist gaan coachen om hun energiekosten beter te beheersen.’

Maar een energiemaatschappij die de slimme meter gebruikt om op afstand je gas en elektriciteit af te sluiten; er worden nogal wat kanttekeningen bij geplaatst. Het voedt het wantrouwen tegen de slimme meter, die door vragen over privacygevoeligheid toch al niet zo lekker ligt in Nederland. Daarom zet minister Henk Kamp in november 2014 een streep door de mogelijkheid voor energieleveranciers om de levering van gas en elektriciteit op afstand af te sluiten.

Een tegenslag voor Kandiah en Sampar, maar ze besluiten zich als prijsvechter te blijven richten op de onderkant van de markt. Ze hebben een idee waarmee ze denken alle grote leveranciers van Nederland te slim af te zijn. Een idee, dat hen moet verzekeren van stroom en gas tegen veel lagere kosten dan die van andere partijen. Aan dit idee zullen ze uiteindelijk ten onder gaan.

Spotgoedkope energie

Om hun opzet te begrijpen, moeten we eerst uitleggen hoe reguliere partijen aan hun stroom en gas komen. Stel: mevrouw Koopman was klant geworden bij een normale energiemaatschappij. Het eerste wat haar nieuwe energiemaatschappij doet, is haar adres opzoeken in het Centraal Aansluitingenregister. Dat is een grote, landelijke database waarin het gemiddelde jaarverbruik van alle woningen in Nederland is opgeslagen. ‘Aha,’ zien ze: ‘In de woning van mevrouw Koopman wordt jaarlijks 4.000 kWh stroom en 1.500 m³ gas verbruikt.’

Vervolgens koopt de energiemaatschappij die hoeveelheid stroom en gas voor de komende jaren op de energiemarkt aan. Ze zeggen dan tegen een energieproducent (soms zijn ze dat zelf, soms is dat een ander): volgend jaar willen we van jullie deze hoeveelheid stroom en gas afnemen. De prijs die haar energieleverancier daarvoor aan de energieproducent betaalt, noem je de langetermijnenergieprijs, oftewel: de forward price. Dit proces, waarbij de lange termijn energievraag wordt afgedekt door langetermijnenergie-aankopen, noem je het afdekken van risico’s. Oftewel: hedgen.

Een professionele energiemaatschappij zorgt ervoor dat korte- en langetermijnrisico’s goed op elkaar zijn afgestemd

Wat er dan overblijft, zijn risico’s op de korte termijn. Als het vandaag bijvoorbeeld een paar graden kouder is dan verwacht, gaan in meer huizen de gaskachels aan en is de gasvraag plotseling hoger. Een energiemaatschappij moet dan snel extra gas op de energiemarkt kopen (of, als het plotseling een paar graden warmer is: gas op de energiemarkt verkopen). De prijs die op deze kortetermijnmarkt betaald wordt, noem je de spot price.

Vanzelfsprekend springt de spot price een stuk heftiger op en neer dan de forward price. Eén koude dag en de gasprijs stijgt, maar over een heel jaar genomen is de gasvraag van Nederlandse huishoudens redelijk goed te voorspellen. Een professionele energiemaatschappij zorgt er daarom voor dat korte- en langetermijnrisico’s zo goed mogelijk op elkaar zijn afgestemd, en heeft daarvoor tientallen marktanalisten en handelaren in dienst.

Het is goed te beseffen dat spot prices niet per se hoger liggen dan forward prices. Op een heldere, zonnige winterdag met flinke wind zal veel duurzame energie beschikbaar zijn vanaf de Noordzee, terwijl de lampen in huis uit zijn. Het energieaanbod is dan relatief hoog, en de vraag klein. De spot price voor elektriciteit kan dan juist lager zijn dat wat een energieleverancier een jaar geleden moest betalen.

De afgelopen jaren was dat geregeld het geval. Door een combinatie van factoren lag de spot price vaak lager dan de forward price. Eén van die factoren: er worden steeds meer windmolens en zonnepanelen geïnstalleerd, waardoor de spot price fors kan dalen als het flink waait of de zon goed schijnt. Als het heel hard waait, wordt elektriciteit soms zelfs tegen negatieve prijzen op de markt aangeboden: wie dan stroom afneemt, krijgt geld toe.

Je langetermijnrisico’s niet afdekken is een gigantische gok, met de voorschotten van je klanten als inzet

Ziedaar het idee van Kandiah en Sampar. Zij zagen in 2014 en 2015 dat de spot price al een tijdje onder de forward price lag, en besloten vrijwel geen energie meer in te kopen op de langetermijnmarkt, maar alles wat ze nodig hadden op de spotmarkt te halen. Dan zijn de kosten lekker laag en maakt EnergieFlex een mooi rendement. Kandiah ontkent per mail dat de inkoopstrategie bij EnergieFlex anders was dan bij de concurrenten: ‘De contracten zijn zoveel mogelijk conform de marktwijze ingekocht en hierbij is niet anders gehandeld dan hoe het is binnen de sector.’

Iedereen met enig verstand van de energiemarkt weet dat het niet afdekken van de langetermijnrisico’s een gigantische gok is, met de voorschotten van je klanten als inzet. Ook binnen EnergieFlex, dat in 2015 ongeveer vijftien werknemers had, lopen mensen rond die het speculatieve karakter van de inkoopstrategie konden doorzien. Daarop besluiten Kandiah en Sampar hun inkoopstrategie in een andere bv onder te brengen: FlexNet Energie. Volgens gegevens van EnergieMarktInformatie.nl is dit bedrijf ‘programmaverantwoordelijk’ voor EnergieFlex, oftewel: verantwoordelijk voor het correct afstemmen van de hoeveelheid ingekochte energie op de energievraag van klanten. De eigenaren van FlexNet Energie: Kandiah en Sampar. Het aantal werknemers volgens de KvK: 0,5.

Twee mannen zonder enige ervaring in de energiewereld, die zich als prijsvechter op de energiemarkt presenteren, en hun inkopen buiten het zicht van de rest van het bedrijf op de zeer riskante spotmarkt doen. Ziedaar het recept voor ongelukken.

Pikante rol voor de Consumentenbond

In de eerste jaren lijkt de strategie van Kandiah en Sampar nog vruchten af te werpen. De spot price ligt tussen 2015 en 2017 meestal onder de forward price en dus pakt de gok van EnergieFlex vooralsnog goed uit. De focus van het bedrijf ligt daarom op het vergroten van zijn marktaandeel.

Pikant is dat een belangrijke toeleverancier van nieuwe klanten in die jaren de Consumentenbond is. Elk jaar organiseert die namelijk het ‘Energiecollectief’: een overstapmoment waarbij mensen zich gezamenlijk bij een nieuwe energieleverancier kunnen aanmelden. Dit levert de energiemaatschappij in één klap een boel nieuwe klanten op.

De leverancier krijgt een ris nieuwe klanten, de leden een scherpe prijs, en de Consumentenbond een overstapvergoeding

Een boel nieuwe klanten, dat wil elke energiemaatschappij wel. Daarom zet de Consumentenbond een paar maanden voor het overstapmoment een veiling op, waarbij geïnteresseerde energieleveranciers moeten aangeven tegen welke voorwaarden ze de Consumentenbond-leden van energie zullen voorzien. Een woordvoerder van de bond geeft aan dat geïnteresseerde leveranciers getoetst worden op ruim 20 kenmerken. Ook de jaarrekening wordt gecheckt. Scoren ze overal een voldoende, dan mogen ze meedoen en wint degene die de leden van de Consumentenbond de laagste prijs belooft. Een win-win-win-situatie, redeneert de bond: de leverancier krijgt een ris nieuwe klanten, de leden een scherpe prijs, en de Consumentenbond een overstapvergoeding van ongeveer 50 euro per klant.

EnergieFlex wint de veiling van de Consumentenbond in 2016 en in 2017. De piepjonge energieleverancier verkrijgt via de bond in totaal 20 duizend nieuwe klanten.

In 2016 vieren Kandia en Sampar ook een ander hoogtepunt: EnergieFlex wordt hoofdsponsor van de Nijmeegse voetbalclub NEC en betaalt daar volgens sportmarketingbureau SportNext zo'n 400.000 euro per jaar voor. ‘Wij zien de stad Nijmegen als een prima locatie om onze landelijke ambities te realiseren,’ zegt Kandiah op de persconferentie, terwijl de voetballers Gregor Breinburg, Dario Dumic en Wojciech Golla lachend achter hem staan, in hun nieuwe tenue.

De ambities van Kandiah en Sampar strekken tot over de landsgrenzen. Vanaf de zomer van 2016 bereiden de twee een uitbreiding naar het Verenigd Koninkrijk voor. Onder de naam One Select Energy schrijven ze een nieuwe energiemaatschappij in het Engelse handelsregister bij. ‘Energie tegen groothandelsprijzen,’ beloven ze. De directie bestaat ook nu uit Kandiah en Sampar.

Het uitdijende universum van bv'tjes

Aan de voorkant ziet het er allemaal florissant uit, maar aan de achterkant lijken de twee hun bedrijf steeds meer als persoonlijke pinautomaat te zien. Aan alle kanten loopt er geld uit, met name naar nevenprojecten. Die worden voornamelijk opgetuigd met geld van FlexNet Energie, de bv die verantwoordelijk is voor de inkoop van energie en daarom buiten het zicht van de rest het bedrijf valt.

Zo financiert FlexNet Energie de oprichting van One Select in Engeland met ruim 225 duizend euro, en zit het voor nog eens 20 duizend euro in One Select PTY (een Australische entiteit, kennelijk waren er ook ambities op dat front). FlexNet Energie zit daarnaast voor 35 duizend euro in Flex Mobiel, een bedrijfje dat voordelige laadpas-abonnementen voor elektrische auto’s wil aanbieden, maar dat volgens de laatste jaarrekeningen niet heel erg actief lijkt. Bovendien is de website offline. Telkens zijn Kandiah en Sampar de enige aandeelhouders.

En FlexNet Energie investeert in de sportschool in Almere-Poort: halverwege 2016 koopt FlexNet Energie het pand waarin Flex Fit nog altijd is gevestigd, voor bijna een miljoen euro. De financiering komt van Flex Vastgoed (u raadt het al: alweer een bv van Kandiah en Sampar), via FlexNet Energie. Per mail laat Kandiah weten dat deze lening inmiddels is terugbetaald aan de bv die haar verstrekte, Flex Vastgoed. Jazeker: Flex Vastgoed heeft Kandiah en Sampar als enige aandeelhouders.

Alles was gebouwd op het speculatieve idee van eeuwigdurende lage spotprijzen voor energie

Het meest opvallend zijn de grote persoonlijke leningen die Kandiah en Sampar bij FlexNet Energie hebben uitstaan. Siva Kandiah heeft via zijn persoonlijke bv AJ Holding, voor zover dat via de jaarrekeningen te achterhalen valt, voor 120 duizend euro aan rekeningen door FlexNet Energie laten betalen; Sathees Sampar voor bijna 900 duizend euro, en nog eens 236 duizend euro via een andere, gelieerde bv. Dit alles bovenop de managementvergoedingen die de twee waarschijnlijk kregen, maar die via de zeer summiere jaarverslagen niet te achterhalen zijn.

EnergieFlex verwerd zo tot een uitdijend universum, waarbinnen telkens allerlei financieringsconstructies werden opgetuigd om de talloze nieuwe ideetjes van de eigenaren leven in te blazen. Alles was gebouwd op het speculatieve idee van eeuwigdurende lage spotprijzen voor energie.

Een financiële en administratieve janboel

Ondertussen was het een administratieve chaos bij EnergieFlex. Al bij de allereerste jaarrekening, die van 2014, weigert de accountant zijn goedkeuring te geven en ook over de jaarrekening van 2015 geeft hij een oordeelsonthouding af. Hij constateert een keur aan problemen, waarvan het belangrijkste de onduidelijkheid over de kostprijs van energie is, en  daarom ook de energiebelasting die EnergieFlex verschuldigd is.

Eind 2016 bereiken signalen over de administratieve janboel bij EnergieFlex ook de ACM. Die besluit een controle uit te voeren. In totaal komt de ACM driemaal langs: in december 2016 en in april en juli 2017. Het verslag dat daarover op 30 oktober 2017 verschijnt, leest als een schertsvertoning. Het oordeel van de controlerend ambtenaren over de administratieve en financiële administratie: onvoldoende. Hun oordeel over de afdeling verkoop: onvoldoende. De manier waarop meterstanden bij de klanten worden uitgelezen: onvoldoende. De facturatie: onvoldoende. Het bijhouden van de hoeveelheid duurzame energie: onvoldoende. De registratie van verkoopcontracten: onvoldoende.

Neem deze passage uit het ACM-rapport: ‘EnergieFlex is niet in staat gebleken om een sluitend verband te leggen tussen de ingekochte hoeveelheden energie en de daaruit voortvloeiende inkoopbedragen enerzijds en de verkochte hoeveelheden energie en de daaruit voortvloeiende verkoopbedragen anderzijds.’ In lekentaal: het is volstrekt onduidelijk waar EnergieFlex zijn gas en elektriciteit vandaan haalt en wat het ervoor betaalt.

Helaas houdt het onderzoek van de ACM daar op, en zoeken de ambtenaren niet uit hoe EnergieFlex zijn risico’s afdekt. Hadden ze dat wel gedaan, dan was wellicht zichtbaar geworden welke speculatie er onder het businessmodel van het energiebedrijf verscholen ging. Helaas groeven de ambtenaren niet zo diep. EnergieFlex krijgt zes maanden tijd om orde op zaken te stellen.

En toen stegen de spotprijzen

Was op dat moment de stekker uit EnergieFlex getrokken, dan had dat de klanten vermoedelijk veel geld gescheeld. De spot prices beginnen lopende het onderzoek van de ACM te stijgen. Dat heeft diverse oorzaken: in België vallen een aantal kerncentrales uit, waardoor de stroomvraag langdurig hoog wordt. Ondertussen loopt het bedrag dat energiemaatschappijen moeten betalen om een ton CO2 te mogen uitstoten, langzaam maar zeker op. Bovendien stuwen Brexit en Trump de energieprijzen op.

En die stijging zet door: tussen de dag dat de ACM haar vernietigende rapport publiceert en het faillissement van EnergieFlex, een jaar later, verdubbelen de spot prices voor elektriciteit zowat. De gasprijzen stijgen in diezelfde periode met bijna de helft. De gok die Kandiah en Sampar namen, door zich vrijwel volledig afhankelijk te maken van de spotmarkt, keert zich nu tegen hen. Hadden ze hun risico’s een jaar geleden afgedekt, dan waren ze nu veel minder geld kwijt geweest.

De klanten van EnergieFlex bouwen in de hete zomer van 2018 geen voorschot op dat ze de winter kan doorhelpen

Niet dat de klanten van EnergieFlex dat meteen merken. Zij betalen, net als iedereen, een vast bedrag per maand voor hun energie. Hierdoor betaal je in warme lente- en zomermaanden meer dan je daadwerkelijk verbruikt, en in de koude herfst- en wintermaanden minder. In feite is een maandbedrag een voorschot: pas aan het einde van het jaar worden de de meterstanden opgenomen en volgt de eindrekening.

Maar de klanten van EnergieFlex bouwen in de lange, hete zomer van 2018 geen voorschot op dat ze de winter kan doorhelpen: het geld dat zij elke maand overmaken is direct nodig om de energie die ze verbruiken op de spotmarkt te kunnen inkopen. Het is een ongeluk in slow motion. Voordat de maanden kouder worden, moeten de energieprijzen drastisch zijn gedaald, anders heeft EnergieFlex niet genoeg in kas om aan de energievraag van zijn klanten te voldoen. Maar de prijzen stijgen juist verder. Als het kwik in oktober begint te dalen, wordt duidelijk dat EnergieFlex niet langer aan zijn verplichtingen kan voldoen. De ACM trekt op 15 oktober de leveringsvergunning in. Elf dagen later spreekt de rechter het faillissement uit. EnergieFlex, leverancier van stroom en gas aan 72 duizend Nederlanders, is niet meer.

Zes weken later valt ook One Select Energy om, waardoor 36 duizend Britten hun energieleverancier verliezen.

Epiloog

Toen EnergieFlex failliet ging, traden automatisch een aantal regelingen in werking. Allereerst werden de klanten voor de periode van een maand toegewezen aan een nieuwe energieleverancier, die ervoor moest zorgen dat er voldoende elektriciteit en gas werd ingekocht en nergens in Nederland het licht of de verwarming zou uitgaan. In dit geval werden de klanten toegewezen aan Innova Energie, die daarvoor een rekening moest sturen die flink hoger lag dan die van EnergieFlex. Immers: ook Innova moest zich voor de nieuwe klanten wenden tot de spotmarkt, waar de prijzen nu hoog zijn. Tijdens die maand mochten de klanten zelf op zoek naar een nieuwe energieleverancier. Maar ook hier gold: ze meldden zich daar aan op een moment dat de energieprijzen al flink waren gestegen. Er was dus geen energieleverancier te vinden die gas en elektriciteit kon bieden tegen de prijzen die EnergieFlex had beloofd. Hun energierekening ging omhoog.

Ondertussen is een curator, Willem Jan van Andel, aan het uitzoeken wat er nog van waarde in de boedel van EnergieFlex aanwezig is. Het eerste verslag dat hij daarover publiceerde, belooft niet veel goeds. Er zit nog voor zo’n 3,3 miljoen euro aan waarde binnen het bedrijf. Dat lijkt veel, maar alleen al de Belastingdienst – die, zoals bij elk faillissement, de eerste gerechtigde is – heeft al een claim neergelegd ter waarde van het dubbele: 6,6 miljoen euro.

Het is de vraag wat curator Van Andel zal doen met alle bv’s die Kandiah en Sampar rondom Energieflex hebben opgetuigd. Met name FlexNet Energie is interessant: de persoonlijke bv’s van Kandiah en Sampar hebben daar nog voor honderdduizenden euro aan leningen uitstaan. Ook komt hier, via een omweg, het geld voor de sportschool van Kandiah en Sampar vandaan. Sec bekeken is die bv niet failliet, alleen is de lucratieve inkomstenstroom vanuit EnergieFlex opgedroogd. Siva Kandiah gaat er vooralsnog vanuit dat hij buiten schot blijft. In zijn jaarrekening over 2017, die hij 31 oktober jongstleden indiende, schrijft hij: ‘Bij het deponeren is uitgegaan dat de invloed van het faillissement en het intrekken van de vergunning door Autoriteit Consument & Markt van de 50% deelneming FlexEnergie B.V. geen invloed heeft op het vermogen van AJ Holding B.V.’

De kans dat de voormalige klanten van EnergieFlex iets van hun geld zullen terugzien, is nihil. Met 72 duizend aansluitingen en een betaald voorschot van vaak honderden euro per gezin beloopt het bedrag dat de voormalige klanten teveel hebben betaald, waarschijnlijk dik 10 miljoen euro. Zoveel is er vast niet meer te halen bij Kadiah en Sampar. 

Mevrouw Koopman vindt de gang van zaken weinig bevredigend: ‘Het liefst zou ik met een grote groep gedupeerden of een consumenteninstantie die Kandiah en Sampar aanklagen. Deze mannen kunnen zo weer een energiebedrijf of iets anders beginnen waarmee ze gaan speculeren met het geld van klanten. Voor hen is het immers heel lucratief geweest en het heeft geen consequenties voor hen! Het is dat ik wél een geweten heb, anders begon ik ook zo'n bedrijf.’