
Nederland kent talrijke financiële affaires. En iedere keer opnieuw wordt de schade veroorzaakt door onze financiële sector niet of nauwelijks vergoed. Banken en verzekeraars komen ermee weg, omdat procederen onbetaalbaar is. Hoog tijd dus om het experiment met no cure no pay uit te breiden, betoogt Jan-Hein Strop.
Of het nu om affaires rond winstverdriedubbelaars, woekerpolissen of rentederivaten gaat, de financiële sector verzet zich altijd krachtig tegen schadevergoeding – met succes. Een leger Zuidasadvocaten van de afdeling Banking & Finance vaart er wel bij, particulieren en ondernemers heel wat minder. De sector lijdt weliswaar reputatieschade, de portemonnee hoeven banken en verzekeraars niet te trekken.
Neem rentederivaten, financiële instrumenten die in het mkb een ravage veroorzaken. De affaire is al zo'n twee jaar aan de gang en heeft voor flink wat reuring gezorgd. Banken zijn door de politiek gedwongen om dossiers opnieuw te beoordelen en er is een loket geopend bij geschillenbeslechter Kifid, dat als laagdrempeliger (lees: goedkoper) geldt dan een gang naar de rechter.
Nobele gedachte
Daarachter schuilt een nobele gedachte: verbetering van de toegang tot het recht voor de kleine ondernemer. Maar wie zijn zaak aanmeldt bij het Kifid, krijgt niet te maken met een schriftelijke reactie van twee A4'tjes, weten betrokken advocaten. De fee earners van Stibbe of Nauta Dutilh produceren à raison de 400 euro per uur processtukken, die nauwelijks door de brievenbus kunnen. Paper them to death, luidt het bekende adagium op de Zuidas. In zo'n schriftelijke ronde is de advocaat van de onderneming of particulier gedwongen overal op te reageren. Weg laagdrempelig loket, de kosten lopen zo gemakkelijk op tot ver boven de 10.000 euro. Al die uren moet je namelijk ongeacht het resultaat wel aftikken, op no cure no pay-basis afrekenen is in Nederland niet toegestaan. Bij een schade van onder de ton – vermoedelijk het merendeel van de gevallen – moet je kortom erg veel vertrouwen hebben in een goede afloop om de nota's te betalen. Als je die al kunt betalen.No cure no pay in letselschadezaken
Een relatief eenvoudige manier om de ongelijkheid tussen partijen in ieder geval deels op te heffen, is uitbreiding van het no cure no pay-experiment. Sinds begin 2014 is het verbod op deze vorm van belonen voor een periode van vijf jaar opgeheven in letselschadezaken. Dat zijn in veel gevallen tijdrovende procedures, waarvoor vaak onvoldoende draagkracht bestaat – een argument dat ook toepasbaar is op vergoeding van schade veroorzaakt door banken en verzekeraars. Uitbreiding van no cure no pay moet vanzelfsprekend met waarborgen zijn omkleed. Bijvoorbeeld om te voorkomen dat advocaten zaken aannemen die al zo goed als gewonnen zijn. Of om te voorkomen dat advocaten een te groot financieel belang bij een zaak krijgen. De Orde van Advocaten heeft ten behoeve van het experiment daarom vastgesteld dat advocaten maximaal 25 procent van de opbrengst mogen ontvangen als beloning, of 35 procent als ze alle kosten op zich nemen.Als tegenpartij kan procederen, is er meer prikkel voor buitengerechtelijke oplossingZo krijgen kleinere partijen met beperkte draagkracht en een kansrijke zaak, toch de kans hun schade te verhalen. Als de bank of verzekeraar weet dat de tegenpartij de middelen heeft om te procederen, is er bovendien een veel grotere prikkel om buitengerechtelijk tot een oplossing te komen. Nu is het wachten op zeldzame kapitaalkrachtige partijen die jurisprudentie forceren bij het Gerechtshof of zelfs de Hoge Raad. Met zo'n gunstig vonnis in de hand is het vaak stukken goedkoper je recht halen. Juist omdat het zo duur is om ook in hoger beroep te winnen van zo'n machtige tegenstander, lukt dat maar zelden. Daar komt bij dat baanbrekende vonnissen erg lang op zich wachten laten. De sector haalt steevast juridisch alles uit de kast om eindeloos te rekken – doelbewust: wie als gedupeerde ondertussen niet klaagt, loopt het risico dat zijn claim verjaart.
Dikke smak geld
Maar meestal laat de financiële sector het niet op zo'n uitspraak aankomen. Als het mis dreigt te gaan, legt de bank of verzekeraar eenvoudig een dikke smak geld op tafel om te schikken. Enkele kansrijke procedures in de woekerpolisaffaire zijn op deze manier gesneuveld, andere gedupeerden in verwarring achterlatend. Het is niet moeilijk te voorspellen dat de miskleun van Nationale Nederlanden bij het Europese Hof – geïnitieerd door de verzekeraar zelf – ook zo zal eindigen. Biedt de collectieve actie – de mogelijkheid om namens een groep gedupeerden naar de rechter te stappen – dan soelaas? Soms wel, want als je de kosten kan delen, kun je samen een vuist maken. Toch is de collectieve claim maar een beperkte oplossing, nu het geschade belang van de groep voldoende gelijksoortig moet zijn. Bovendien is het niet mogelijk om collectief schadevergoeding te eisen. Dat is wettelijk verboden, in tegenstelling tot de VS waar partijen beducht zijn voor een class action. Dus als een groep na acht jaar procederen tot aan de Hoge Raad wint, hebben gedupeerden slechts wat een 'verklaring voor recht' heet op zak, bijvoorbeeld dat de verzekeraar onvoldoende heeft geïnformeerd over de kosten van een polis. Vervolgens zal de schade in een individuele procedure moeten worden vastgesteld, wat niet per se eenvoudig is.Financiële sector weet met haar diepe zakken snelle afwikkeling van schade effectief te frustrerenEr is slechts één voorbeeld bekend waarin een massaclaim tegen een groot financieel concern succesvol was: Koersplandewegkwijt. Na een langdurig gevecht werd verzekeraar Aegon twee jaar geleden gedwongen de te hoge overlijdensrisicopremie van het Koersplan (een terug soort woekerpolis) deels terug te betalen. Hoe prijzenswaardig ook, het is maar een fractie van de geschatte 20 miljard euro schade die woekerpolissen hebben veroorzaakt. De affaire loopt al sinds 2006 en het einde is nog lang niet in zicht. Kortom, de financiële sector weet met haar diepe zakken keer op keer een snelle afwikkeling van schade effectief te frustreren. De poging om daar wettelijk verandering in te brengen – door ook collectieve procedures voor schadevergoeding toe te staan – is vorig jaar getorpedeerd door de Nederlandse Vereniging van Banken en de Raad voor de Rechtspraak, en de consultatiefase nog niet ontgroeid.
88 Bijdragen
Cees
1. Mochten de lobbyisten en moraallridders (old-boys netwerk) volharden in een verbod op no-cure-no-pay denk dan eens aan een uurtarief op basis van harde basiskosten (een fractie van nu dus) met daarboven een succesfee.
2. Een betere handhaving. Immers weten de grote jongen de dans (blijvend?) te ontspringen volgens het adagium 'paper them to death' en de kleintjes laten de BV voor wat het is en gaan onder een andere naam verder. In mijn praktijkvoorbeeld een vonnis van een paar duizend euro op ene EFEM die ineens als EREM de activiteiten voortzet, dankbaar gebruik makend van de mogelijkheid GEEN maatschappelijk kapitaal meer te hoeven storten.
jefcooper
In een documentaire over een VS procedure tegen een multinational ging het inderdaad zo.
Als ik me goed herinner ging het er om aan te tonen dat een autofabrikant wist dat een bepaald model een mogelijk dodelijke constructiefout had, maar er niets aan deed.
Er vielen doden.
Een bezwaar van no cure no pay is natuurlijk dat advocaten het leeuwendeel van de eventuele schadevergoeding incasseren.
Ad Vocaat
jefcooperSinds 1965 hield hij zich hoofdzakelijk bezig met de veiligheid van consumentenproducten. Bekend werd hij door het boek Unsafe at any speed in 1965 over de onveiligheid van de Chevrolet Corvair. Hij spande rechtszaken aan tegen onder meer General Motors.
jefcooper
Ad VocaatDe scene die me voor ogen staat is waar het advocatenteam van Nader, dat was ik vergeten, toegang krijgt tot archieven, maar onder het oog van een man of vier van de tegenpartij.
Het advocaten team stapt op met 'see you in court'.
Procederen tegen rijke partijen duurt eindeloos, is peperduur, en als je verliest mag je de kosten van beide partijen betalen.
Exota tegen VARA duurde 24 jaar.
David Irving procedeerde tegen Lipstadt, het mens van Denying the Holocaust, verloor, en moest z'n huis in Londen verkopen.
Hij had nog een aardig optrekje in de countryside.
Hilterman
jefcooperBean counters zijn de cijferaars bij grote industrieen die proberen de kostprijs van de produkten zo laag mogelijk te houden door kleine bedragen te besparen. Op grote produktieaantallen worden zo miljoenen uitgespaard. Helaas vaak ten koste van de kwaliteit en de veiligheid van de produkten.
jefcooper
HiltermanLang geleden, misschien 1980 of zo, publiceerde NRC, daar stonden ook goede dingen in, een artikel over een studie van economen die toen de waarde van een mensenleven hadden becijferd op F 300.000.
Dat becijfering was gebaseerd op wat overheden niet deden voor veiligheid, dus b.v. een kruispunt met veel dodelijke ongelukken niet verbeteren.
Zo kun je benaderen wat een mensenleven waard is.
De directeur van de importeur van een Duits automerk van aanzien kwam ooit in het geweer toen de fabriek had besloten de onderkanten van de portieren niet meer te spuiten.
Leprechaun
Hiltermanbps
jefcooperDat was begin '90er jaren. Ford verloor en heeft het geweten in de opinie.
Leprechaun
Conclusie:
Aanpakken dat elite bankiers eilandje om te zorgen dat zij weer nuttig worden voor onze maatschappij.
jefcooper
LeprechaunJapanners procederen vrijwel niet.
MvdB
Zelf ben ik ook voor "de beuk erin".....
Leprechaun
MvdBWist niet dat je dat ook in je had, dat had ik niet verwacht.
mvg
Van de groene Leprechaun
MvdB
Leprechaunboftm
MvdBZelf bid ik niet voor brune boanen, en dat is ook niet helemaal ABN (ik verwijs nu eens niet naar banksters). Maar ik weet dat je nogal puritijns bent in spelfouten hier op FTM. Ga daar vooral mee door want we raken nooit uitgeleert.
MvdB
boftmInderdaad, je raakt nooit uitgeleerd! ;-)
Leprechaun
MvdBMvdB
LeprechaunLeprechaun
MvdBMvdB
LeprechaunVan nature ben ik niet achterdochtig maar sinds ik hier kom..... ;-)
Nu "ken" ik dus ook een Drent naast een zich verbonden voelende Fries en uitgeweken Brabander. Leuk: klein melting potje hiero op FTM.
Leprechaun
MvdBEen opmerking nog:
Misschien had meneer Pastoor liever op de jenever plaats gestaan, ook geen best imago, maar achterdocht dat belemmert hem te veel bij zijn belangrijkste taak, het met raad en daad bijstaan van onschuldige zielen.
MvdB
LeprechaunHilterman
MvdBMvdB
Hiltermanhttps://www.youtube.com/watch?v=Vh-Qe8lSKoo
Hilterman
MvdBIk heb de "verzamelde werken" van hem, Een grote rode box met veel LP's uitgebracht in de jaren zeventig. Een heerlijk bezit.
Leprechaun
MvdBZal het met je zieltje dus ook wel goed komen en kan ook meneer Pastoor te tevreden zijn met het resultaat van zijn "werkzaamheden".
mvg,
Alouis
Hilterman
boftmLeprechaun
Hiltermanze knipoogt gelukkig nog wel naar mij.
Hilterman
LeprechaunHester Bais
MvdBMvdB
Hester BaisAd Vocaat
Hester BaisDat is hetzelfde voorwendsel dat de Raad v.d. Rechtspraak - naast andere voorwendselen - ook gebruikt. En het bevestigt het beeld dat in het algemeen bestaat m.b.t. de advocatuur - de goeden niet te na gesproken (als die er zijn en u lijkt daarbij de/een uitzondering) dat het (alleen) gaat om het geld, en niet om de zaak. (Als het vanuit advocaten of adviseurs komt, zit er altijd (ook) een financieel motief achter - Pieter Lijessen vormt daarop overigens geen uitzondering!)).
Ook bij de RvdR wordt de vraag verdrongen door de voorspelbaarheid/vanzelfsprekendheid van het antwoord en wordt de (on)vrijheid van de een beperkt door de (on)vrijheid van de ander.
jefcooper
Hester BaisHilterman
jefcooperjefcooper
HiltermanEr werd aan onze eisen tegemoet gekomen, we kregen ook het klachtengeld terug.
Hilterman
jefcooperEen simpele vordering tot schadevergoeding waarbij de staat aansprakelijk is loopt uit op een procedure die ruim een jaar aansleept.
Om de datum voor een comparitie vast te stellen is een tussenvonnis nodig. Dat tussenvonnis wordt ook nog eens uitgesteld. Het wordt nog gekker. De uitspraak zou plaatsvinden op 19 augustus.
Zoals inmiddels gebruikelijk wordt die datum niet gehaald. Kennelijk kan de rechter zijn eigen voorraad zaken niet overzien.
De nieuwe datum is voorzien op 16 september. Nu komt het: de uitspraak kan mogelijk ook wat eerder of wat later gedaan worden.
Dit kun je als rechtzoekende niet langer serieus nemen. Bespottelijk dat de Raad voor de Rechtspraak zoiets op papier durft te zetten. Klagen helpt niet, de staat heeft het monopolie op dit geknoei. Schandelijk.
jefcooper
HiltermanExota procedeerde 24 jaar tegen VARA.
Hilterman
jefcooperHet heeft ruim twintig jaar geduurd voor juridisch was vastgesteld dat de VARA en van Dam aansprakelijk waren.
Daarna duurde het nog ruim 5 jaar om de hoogte van de schade vast te stellen.
Moraal van dit verhaal: wie strijd om een koe geeft er een toe.
jefcooper
HiltermanDe advocaat van Exota hield er een mooi jacht aan over, met de toepasselijke naam Exota.
En VARA moest betalen.
In de reportage die daarover misschien twee jaar geleden uitgezonden werd bleek overigens dat het beeld van Marcel van Dam die de explosie in scene had gezet niet juist.
De details herinner ik me niet meer.
Ik vraag me dus af of VARA werkelijk schuldig was.
Hilterman
jefcooperHet draaide om exploderende flessen frisdrank, niet alleen die van Exota.
Om het effect aan te tonen werd met een vuurwapen een schot afgevuurd op een Exota fles. De explosie van de fles werd met een hoge snelheidscamera vastgelegd Door de opname met normale snelheid af te spelen is de explosie in slow motion te zien.
Het opwekken van de explosie met een schot uit een vuurwapen zonder er uitdrukkelijk op te wijzen dat het om een geensceneerde explosie gaat is een onrechtmatige daad. De rechter heeft er vervolgens ruim 20 jaar voor nodig gehad om dat vast te stellen.
Daarna heeft het vaststellen van de schade nog ruim 5 jaar geduurd.
De VARA en Marcel van Dam zijn volkomen terecht veroordeeld.
De schadevergoeding liep in de miljoenen mede omdat van der Tuyns limonade fabrieken, de fabrikant van Exota, als gevolg van de televisie uitzending failliet is gegaan.
Mensen kochten na de uitzending geen Exota limonade meer.
jefcooper
HiltermanHilterman
jefcooperjefcooper
HiltermanMijn conclusie was dat Marcel van Dam heel lang veel onrecht was aangedaan.
peter
We dienen een onderscheid te maken in:
- geschiktheid product
- adviseringproces
In mijn ogen is de geschiktheid van het product van primair belang, en het adviseringsproces van secundair belang. Immers, als we tot de conclusie komen dat een product niet geschikt is, mocht het niet worden verkocht, ongeacht of het adviseringsproces goed of slecht was. Bovendien zie ik alleen heil in collectieve claims als kan worden aangetoond dat het product niet geschikt is en niet in beargumentatie van onjuiste advisering. Dat lijkt mij juist veel geschikter voor individuele beoordeling, omdat niet in het algemeen kan worden gesteld dat verkeerd is geadviseerd. Er zullen klanten niet goed zijn geadviseerd, maar ook klanten wel zijn goed geadviseerd. Maar zolang een product niet geschikt is, betekent een goed adviseringsproces NIET dat het mag worden verkocht.
Ook zie in de rechterlijke uitspraken dat klanten wel in het gelijk worden gesteld, maar dat de rechter dit telkens onderbouwde door te stellen dat de klant niet juist is geadviseerd en niet door beargumentatie dat het product niet geschikt is.
Wil men collectief iets kunnen bewerkstelligen, dan lijkt mij de meest efficiente manier om zich te focussen op de ondeugdelijkheid van het product. Kennis onderling collectief delen, is uiteraard een goede zaak, zoals het KCR doet.
Stichting Renteswapschadeclaim: Zij gebruikt als argument dat klanten nooit renteswaps zouden hebben gekocht als ze wisten dat banken de euriborrente zouden hebben gemanipuleerd.
Dat mocht zo zijn, maar het ontgaat mij volledig waarom dit als argument wordt gebruikt. Impliciet stelt men dat het product wel geschikt zou zijn, als euribor niet gemanipuleerd was. Zowel de renteswap als de variabele rente lening gebruikt de euriborrente. De klant betaalt euribor via de lening en ontvangt het via de renteswap retour. Of je eur
michiel werkman
peterpeter
michiel werkmanOverigens heb ik dat verhaal wel vaker gehoord, men stelde dan:
- wanneer een klant tegen variabele rente leent dan kunnen we kort geld inkopen
- wanneer een klant tegen vaste rente leent dan moeten we lang geld inkopen
Door de crisis zou lang geld inkopen heel duur zijn, en daarom kon men beter geen leningen met vaste rente verstrekken (omdat lang inkopen duur is)
Maar of een klant nu tegen variabele of vaste rente leent, dat heeft helemaal niks te maken met de duur dat men geld moet inkopen.
Een lening kent 2 looptijden:
- liquiditeitslooptijd (looptijd lening)
- rentelooptijd (looptijd rentevaste periode)
Een klant kan bv lenen voor 7 jaar lenen:
- tegen 3 maands euribor
- tegen 7 jaars vaste rente
In beide gevallen is de liquiditeitslooptijd 7 jaar. En indien een bank geen herfinancieringsrisico wil moet men voor 7 jaar inkopen.
In de praktijk fundt de bank nooit lange leningen tegen lang opgenomen gelden. De grootbanken in NL funden maar rond de 15% via de kapitaalmarkt en de rest gewoon via spaargelden en de geldmarkt.
Rabobank verstrekt ook gewoon hypotheken met vaste rente. Daar komt geen renteswap aan te pas, en de Rabobank fundt dit niet door geld in te kopen voor de duur van 30 jaar.
Kortom, of een klant nu leent tegen vaste of variabele rente, het heeft geen enkele invloed op de beslissing voor welke looptijd men gelden wil opnemen. Daarom is het ook helemaal niet in bankbelang leningen met variabele rente te verstrekken in combinatie met een renteswap waarbij de oorzaak is te relateren aan de crisis. Rabobank heeft overigens helemaal geen fundingsproblemen gehad door de crisis, eerder voordeel door haar hoge rating. Grote assetmanagers mochten bij veel banken geen geld meer plaatsen, en daar hebben de grootste banken met hoge rating in deze wereld gewoon van geprofiteer
Joris Heijn
peterKan het zijn dat de decentrale structuur van Rabo hier een rol heeft gespeeld, waardoor swaps voor lokale banken juist wel een voordeel had qua inkoop? Ik heb wel eens gehoord (en nu moet ik proberen om het goed te zeggen) dat lokale banken de kapitaalmarktleningen 'inkopen' via Rabobank Nederland. Als die lokale bank een vaste lening verstrekt, terwijl ze zelf variabel bij Rabo NL had ingekocht, dan moest de lokale bank zelf gaan swappen met Rabo NL. Dat kon tot mismatches voor de lokale bank leiden (niet al te grote neem ik aan, maar toch), bijvoorbeeld als ondernemers meer dan verwacht gebruik maken van het grote voordeel van een vaste rente, namelijk: een deel boetevrij kunnen aflossen. En daarbij: Rabo NL wil neem ik aan ook niet elke individuele mkb-lening van een lokale bank individueel swappen. En als een lokale bank zo'n grotere batch niet in een keer uitgeleend kreeg, ontstaat er ook weer een mismatch intern bij Rabo.
Ik neem dus aan dat lokale Rabo's (los van de mogelijkheid van opslagverhogingen etc.) een extra prikkel hadden om swaps af te zetten ipv vaste rente, puur om hun eigen boeken mooier af te ronden?
Zit daar wat in denk je?
Peter
Joris HeijnRabo NL faciliteert slechts, risico is gewoon voor lokale bank.
Anton
peterAnders gezegd, de Rabobank heeft haar klanten misleid, met als doel eigen gewin.
Waarom schrijf je over dit onderwerp voor FTM niet eens een wat meer technisch artikel, waarin je deze materie wat uitgebreider uitlegt. Is dat geen idee?
Peter
AntonAd Vocaat
peteren in diverse uitspraken heeft men Kifid en RB ervan kunnen overtuigen dat dit wél het geval was en het noodzakelijk was om o.a. liquiditeitsopslagen door te voeren.
Peter
Ad VocaatDe bank kan niet stellen u betaalt de liquiditeitsopslag voor 10 jaar omdat ze voor 10 jaar moet inkopen, om het vervolgens weer te verhogen omdat ze helemaal niet voor 10 jaar heeft ingekocht. Dan klopt haar eerste onderbouwing niet, en was de prijs te hoog. Het is vrij simpel. De bank heeft het ingekocht of ze heeft het niet ingekocht. Als je de verklaringen van de banken leest zie je dat je steeds tegen die tegenstrijdigheid aanloopt.
Ad Vocaat
PeterDe vrijheid van de bank bracht mee dat de bank ook andere
omstandigheden mocht betrekken bij het bepalen van de rente, zoals ontwikkelingen in de
fundingkosten, in de kosten van haar bedrijfsvoering en concurrentieoverwegingen/
Ook en zelfs bij gegronde onderbouwing van een klacht, die in eerste instantie wordt toegewezen bij de GC, wordt het in 2e instantie bij de CvB
met deze "mening" onderuit gehaald.. Recht - en zeker financieel recht -
wordt in hoge mate bepaald door belangen.
peter
Ad VocaatHilterman
Zou dat niet komen door de ons kent ons situatie, rechters en advocaten van grote instellingen hebben vaak aan dezelfde universiteit gestudeerd soms ook nog in dezelfde periode.
Er bestaat een groot manco bij het civiele recht. Dat is de fooi die eisende partijen krijgen toegewezen om hun juridische kosten mee te bestrijden wanneer ze de vordering toegewezen krijgen.
In feite wordt niet meer dan 25% van de werkelijke kosten voor rechtskundige bijstand vergoed.
Weet de gedaagde partij dat er naast de oorspronkelijke vordering ook nog een stevige declaratie vergoed moet worden van de advocaten die de eiser bijstaan dan is de kans dat men wil schikken aanzienlijk groter.
Er wordt vaak tegengeworpen dat een minder draagkrachtige partij zich niet kan weren tegen een bank, verzekeraar etc. wanneer die als eiser optreden. Omdat het risico op torenhoge advocaatkosten naast de oorspronkelijke vordering dan te groot wordt.
Voor die kosten bestaan uitstekende rechtsbijstandverzekeringen.
In Duitsland is het vergoeden van de advocaatkosten op basis van de werkelijke kosten gebruikelijk. Dan is de animo om te schikken groter.
Beter een slechte schikking dan een goed proces, dat zal een goede advocaat iedere betrokkene adviseren.
Jan-Hein Strop
HiltermanTja, die rechtsbijstandverzekeringen. Daar heb je niet veel aan in de praktijk. Kijk maar hoe ze de woekerpolissen hebben opgepakt, dat is natuurlijk bedroevend. En de belangenverstrengeling binnen de sector is veel te groot. Achmea gaat echt niet de vriendjes van het Verbond aanpakken.
Nog steeds doen die verzekeraars er alles aan om de vrije advocaatkeus te ontmoedigen. Ze vergoeden slechts paar duizend euro als je zelf advocaat kiest. En die heb je natuurlijk wel nodig, want ze hebben daar echt geen kaas gegeten van complexe zorgplicht-zaken.
De oplossing ligt meer in de voorgestelde no cur no pay en meer third party litigation funding.
Henk
Jan-Hein StropVoor 50.000 euro kun je een externe advocaat best wel een procedure laten voeren namelijk...
Ad Vocaat
Hiltermanhet "ons kent ons circuit" en "wij beslissen over ons" wordt hiermee natuurlijk niet vermeden
http://namenlijst.rechtspraak.nl/
Hilterman
Ad VocaatHet kwaad woekert gewoon voort. De belangenverstrengeling door echtgenotes etc van de zittende magistratuur blijft helemaal buiten beeld.
Het gebeurt veel te weinig dat een rechter vraagt om een zaak aan een andere rechter te geven wegens ongewenste betrokkenheid.
Leprechaun
HiltermanNou, neem en slokje thee en ik wacht maar af, maar mijn alertheid richting rechtspraak is nu ook wakker geworden.
Ad Vocaat
Hiltermandat schreef ik al min of meer:
voor zover dat althans op regelmatige basis wordt bijgehouden en/of aangevuld, en daaraan wordt nog wel eens getwijfeld.
Hilterman
De eisende partij krijgt slechts een klein deel van de gemaakte kosten voor juridische bijstand vergoed. Dat gaat volgens een puntensysteem waarbij ongeveer 25% van de werkelijke kosten voor vergoeding in aanmerking komt bij het toewijzen van de vordering.
Schaf de beperking af en de animo om te schikken zal bij financiele instellingen toenemen.
De keerzijde dat minder draagkrachtige partijen die als gedaagde hun zaak verliezen ook voor de kosten van de eiser opdraaien is geen argument. Je kunt je tegen dat soort claims uitstekend verzekeren.
PPVan
Recent won zij zo voor bejaarde vrouw een stevig bedrag terug (bijna 100 K) op basis van een succes fee. De bank ging in beroep en verloor daar ook.
PPVan
Speculaas
In nagenoeg alle (westerse) landen werden consumenten massaal en voor miljarden belazerd door de financiële sector met complexe financiële constructies. Nederland is bij mijn weten het enige land waar Staatsonderdelen hulp boden aan de financiële sector bij het verhullen van dit bedrog.
Ad Vocaat
SpeculaasNatuurlijk wel. Meningen (over recht) bestaan. Macht bestaat. Onafhankelijke rechtspraak bestaat niet.
Niet bij de wetgever (lees: politiek/ambtenarij)?//
Natuurlijk wel. Het gaat (alleen maar) om (financiële) belangen. De politiek correcte en holle retoriek van "de stabiliteit van het systeem" en "het land".
Nederland is bij mijn weten het enige land waar Staatsonderdelen hulp boden aan de financiële sector bij het verhullen van dit bedrog.//
boden én bieden!! Tot op de dag van vandaag. Want ABN moet naar de beurs. En ASR ook. En SNS ook.