
Nederland is getroffen door een vliegramp van onwerkelijke proporties. In het luchtruim boven Oekraïne werd burgervlucht MH17 neergehaald, waarbij in totaal 298 mensen het leven lieten. Onder hen 194 Nederlanders. De emotie is nog vers, en in de toekomst laat MH17 ongetwijfeld een flink litteken achter.
Follow The Money volgt het dossier en baant zich een weg door de mist van feiten en fictie. De nabestaanden verdienen antwoorden op belangrijke vragen. Wat is de haalbaarheid van de beloftes van de regering? Kunnen de daders gepakt worden, zoals Rutte bezweerde? En waarom vloog de noodlottige MH17 eigenlijk boven het door burgeroorlog geteisterde oosten van Oekraïne?
MH17 plaatst Nederland ook als pion op het geopolitieke schaakbord. Wat zijn de consequenties voor Nederland in de relatie met handelspartner Rusland?
MH17: de mist van feiten en fictie
De ramp met de MH17 is een Nederlandse tragedie, maar typeert ook de chaos in het door oorlog geteisterde oosten van Oekraïne. Feiten en fictie zijn lastig te onderscheiden. Wat te doen?
Feiten
De juiste feiten boven tafel krijgen wordt nog een lastig klus. Want wat is er precies gebeurd? Het zwarte pieten over de toedracht van de tragedie begon meteen na de eerste berichten over de – toen nog – neergestorte MH17. Het zijn de door Rusland gesteunde separatisten, concludeerde de Oekraïense president Poroshenko heel snel en mogelijk voorbarig en propagandistisch. Poetin zei dat het de verantwoordelijkheid van Oekraïne is, omdat het op Oekraïens grondgebied gebeurde. Tikkeltje vals van Poetin, omdat Rusland juist in oost Oekraïne de stromingen steunt die zich willen afscheiden van Oekraïne en zich mogelijk willen aansluiten bij het Rusland van Poetin. Deze informatieoorlog blijkt ook uit berichten in Russische media, die het beeld over de ware toedracht meer lijken te vertroebelen dan dat ze feiten onthullen. Zo was er snel na de crash een Tweet van een Spaanse luchtverkeersleider, die zei dat twee Oekraïense straaljagers de Boeing 777 van Malaysian Airlines neergehaald zouden hebben. Het Twitter-account bleek nep, maar het bericht had zijn werk wel gedaan: Wellicht hebben Oekraïense straaljagers de Boeing neergehaald. Experts in westerse media beredeneerden in eerste instantie dat het bijna niet anders kan dan dat pro-Russische separatisten de MH17 hebben neergehaald met een Surface-to-Air-Missile (SAM), met de naam Buk (spreek uit: Boek). Een mobiel systeem dat raketten vanaf de grond kan vuren naar doelen op grote hoogte. De betreffende SAM is de Buk, van Russische makelij en bij de NAVO beter bekend als de SA11/17.
Nu is het ongelukscenario nog het meest waarschijnlijke. Maar een bewuste actie valt ook niet uit te sluiten.Het lijkt misschien onwaarschijnlijk, maar het valt in dit stadium niet uit te sluiten. Alle betrokken partijen hebben dan ook hun eigen belangen. Het westen wil duidelijkheid en openheid van zaken, maar dat is misschien niet in het belang van Putin, al zegt hij dat op dit moment wel.
Wat nu Rutte?
Vooralsnog is de gang van zaken dus nog erg mistig. Premier Rutte zal dan ook zeker niet het voorbeeld van Bush volgen na 11 september. De minister-president wil op zoek naar de feiten. Hij heeft ook niet veel andere opties. Maar experts kijken met grote scepsis naar deze wens van Rutte. Het wordt zeer lastig om feiten naar boven te halen. Het gebied waar het onafhankelijk onderzoek plaats moet vinden, ligt juist in door de separatisten gecontroleerd gebied. De door Rusland gesteunde separatisten zijn met Oekraïne in oorlog om de zeggenschap in oostelijk Oekraïne, en daarmee niet onafhankelijk. Dit blijkt ook uit het feit dat waarnemers van de OVSE en journalisten zijn bedreigd en weggestuurd door lokale groeperingen. Ook gaan er geruchten dat bewijsmateriaal, zoals een zwarte doos van het vliegtuig, al in handen zijn van de Russische autoriteiten. In the fog of war lijkt onafhankelijk onderzoek schier onmogelijk, maar de geschiedenis leert dat het van belang is om feiten van fictie te onderscheiden en niet gehaast te handelen. Dat is precies wat Rutte op dit moment doet. Hij streeft terecht naar een internationaal onafhankelijk onderzoek. De tragedie rond het neergeschoten vliegtuig is niet alleen een grote ramp, maar typeert ook de chaos in oostelijk Oekraïne. De basisoorzaak ligt in het conflict aan de buitengrens van Europa. Een conflict waarvan de oplossing nog lang niet in zicht is, mede door de inmenging van Poetin. Wat kan Nederland nog meer dan een zoektocht naar de feiten? Dol drieste acties van Rutte zijn niet te verwachten. In 2001 werd wereldleider VS aangevallen, en trok het bondgenoten mee in oorlogen in verre oorden. Nu is ons kleine landje slachtoffer. Nederland kan niet alleen opereren, laat staan met militaire middelen. Nederland is afhankelijk van bondgenoten.Opties voor oplossingen
Rutte kan op eigen houtje sancties instellen tegen Rusland, maar daar zal Poetin niet wakker van liggen en ligt ook niet voor de hand. Terwijl vrijwel alle regeringsleiders verstek lieten gaan tijdens de Olympische Spelen in het Russische Sochi, ging Rutte wel naar het feestje van Poetin. Nederland heeft grote handelsbelangen met Rusland, reden voor de tot nu toe timide houding van de Nederlandse regering rond het conflict in Oekraïne. (Lees hier waarom Rutte geen Russische wapenembargo wil.) Zo denken andere Europese landen ook en Poetin maakt daar behendig gebruik van. Rusland sluit handelsakkoorden met individuele Europese landen, wat gezamenlijke Europese besluitvorming nog stroperiger maakt dan de gemiddelde Europese overlegbureaucratie. Daarnaast is Poetin op zoek naar alternatieve afzetmarkten. Toch kan Rutte meer doen dan op diplomatieke wijze pleiten voor onafhankelijk onderzoek naar MH17, het mogelijke gevolg van het conflict in Oekraïne. Oplossingen voor het conflict waar Nederland voor kan pleiten is een gezamenlijk Europees handels- en energiebeleid ten opzichte van Rusland. Rutte kan zich hard maken voor gezamenlijke economische sancties tegen Rusland. Maar Nederland kan ook het voortouw nemen in Europees energiebeleid, waarmee Rutte persoonlijk de navelstreng met Rusland door kan knippen: Europa minder afhankelijk maken van Russisch gas. Maar ook de potentiële macht van Europa als geheel kent beperkingen. Na eerdere sancties sloot Rusland al een energiedeal met China, waarmee Poetin anticipeert op Europese acties.Nederland heeft grote handelsbelangen met Rusland en Poetin maakt daar behendig gebruik vanDe ogen zijn daarom gericht op de Verenigde Staten, dat lange tijd de wereld in een relatief veilig evenwicht kon houden. Alleen al door Amerikaanse economische en militaire suprematie hielden querulanten op het wereldtoneel het vaak wel uit hun hoofd om gekke dingen uit te halen. Deze Pax Americana kwam na de oorlogen in Afghanistan en Irak definitief ten einde toen Obama besloot om niet in te grijpen in Syrië nadat de Syrische president naar verluidt gifgas inzette tegen burgers. Voor Obama was dit vooraf een rode lijn, maar hij gaf geen gevolg aan zijn dreigement. De Amerikaanse wereldpolitie van weleer heeft aan geloofwaardigheid verloren. Rutte sprak vandaag telefonisch met de Amerikaanse president. Obama gaf aan 'zij aan zij te staan met de Nederlanders' en zei verder te pleiten voor 'geloofwaardig internationaal onderzoek. En het is tijd voor vrede in Oekraïne.' Obama lijkt dus geleerd te hebben van de fouten van zijn voorganger en wil op zoek naar de feiten, voordat hij eventueel ten oorlog trekt. Rutte sprak in zijn functie als minister-president van een klein landje grote woorden. Het is maar zeer de vraag of de feiten over de daders boven water komen, laat staan dat deze berecht kunnen worden. Voor Rutte rest een bescheidener rol dan voor Obama. De huidige president van het nog steeds machtigste land ter wereld beschikt wel over een arsenaal aan diplomatieke en militaire middelen, maar het is de vraag wat Obama kan uitrichten in het oosten van Oekraïne, waar zelfs Poetin zijn grip lijkt te verliezen. Obama speelt het daarom via Poetin, die de separatisten van wapens voorziet. Terwijl Obama de economische sancties tegen Rusland uitbreidt, blijft koopman Rutte stil over Nederlandse sancties.
Bijdragen