Het mkb komt maar mondjesmaat aan krediet. Voor een deel komt dat doordat banken omwille van kostenefficiency hun neus ophalen voor risicovol geachte kredieten tot pakweg 250.000 euro. Maar toch krijgen veel kleinzakeljke mkb’ers ook bij alternatieve financiers regelmatig nul op het rekest. Er is dus meer aan de hand. De oorzaak is vaak een gebrek aan kennis en onwil bij ondernemers.

‘Wie als bankier hier binnenhuppelt, wordt er terstond weer uit geknuppeld'

Even een anekdote. In de tijd dat ik nog bij de Rabobank werkzaam was, benaderde ik ondernemer Piet met wie ik namens de bank graag zaken wilde gaan doen. Op mijn telefonische vraag of ik daarvoor een afspraak met hem kon maken reageerde Piet als volgt: ‘Wie als bankier hier binnenhuppelt, wordt er terstond weer uit geknuppeld.’ 

Later lichtte hij mij zijn beweegredenen toe. Het bleek dat hij, terecht of onterecht, iedere vorm van vertrouwen in banken en bankiers verloren had. Piet was in elk geval niet van plan om een bank ooit nog volledig inzage in zijn boeken te geven.

Goed informeren blijft nodig

Dit smeuïge verhaaltje van Piet staat niet op zichzelf. Het toont duidelijk aan wat onder veel meer ondernemers leeft. Banken hebben wantrouwen gezaaid en hun zaad heeft flink wortel geschoten. Ondernemers krijgen echter wel te maken met financieringsbehoeften. Of dat nu komt door investeringsplannen, vanwege gezonde groei of om een incidentele tegenvaller op te vangen. Wie dan niet bereid is om financiers te overtuigen zet zichzelf klem. Dat spel van overtuigen begint niet met wantrouwen. Het begint met het tijdig delen van voor financiers relevante bedrijfsinformatie.

Die bedrijfsinformatie wordt trouwens niet alleen door banken en aan banken gelieerde financiers verlangd. Ook investeerders, micro-financiers, crowdfunding platforms en kredietunies stellen allemaal vrijwel dezelfde eisen. Het stelt hun immers in staat een zo objectief mogelijke risico afweging te maken.

Zorgwekkend is, dat vanwege de kwaliteit van de bedrijfsinformatie ook alternatieve financiers tot wel 80 procent van alle kredietaanvragen afwijzen. Er is sprake onwil van de zijde van kredietvragers om inzage te verstrekken, het belang van businessplannen wordt ontkend of er worden gegevens achtergehouden. ‘Jullie lijken wel een bank’ is een nogal eens gehoorde tegenwerping wanneer om meer relevante gegevens wordt gevraagd.

Verschillende ondernemers gingen ervan uit dat ze via crowdfunding heel makkelijk ‘gratis geld’ konden ophalen

Een voorbeeld. Een accountant ganiseerde onlangs een informatieavond over alternatief financieren. Verschillende geïnteresseerde ondernemers in de zaal gingen ervan uit dat ze via crowdfunding heel makkelijk ‘gratis geld’ konden ophalen. Desgevraagd waren zij van mening dat banken en andere financiers vooral ‘niet zo moeilijk moeten doen’. Het moge duidelijk zijn dat er die avond nog het een en ander moest worden toegelicht.

Vertrouwen financiers verdienen

De laatste jaren is gebleken dat er met een gezond wantrouwen ten opzichte van banken, financiers en investeerders niets mis is. Maar wie zichzelf niet verdiept in de enorm toegenomen informatiebehoefte van geldschieters, wie niet kan aantonen in bedrijfsmatig control te zijn en wie beoogde financiers zelf niet met open vizier tegemoet wil treden krijgt domweg geen financiering of is onnodig veel te duur uit.

Krediet. Dit woord komt oorspronkelijk uit het Latijn en is terug te voeren op de term credere wat zoiets als ‘geloven’ of ‘vertrouwen’ betekent. Vertrouwen dat de debiteur aan zijn of haar verplichtingen zal voldoen en vertrouwen in de kredietgever gaan hand in hand. De banken moeten snel écht werk maken van het herstel van marktvertrouwen. Maar de verstrekking van bedrijfsinformatie dient het eigenbelang van ondernemers. Wie geen openheid van zaken kan of wil geven, schiet vooral zichzelf in de rechter- én in de linkervoet.