De kakkerlakken lopen langs de rotte leidingen en bedden staan samengepakt in tochtige en vochtige ziekenzalen. Het Sint Elisabeth Hospitaal in Willemstad, liefkozend 'De Oude Dame' genoemd, is na ruim anderhalve eeuw aan haar laatste dagen toe. Ze is het enige algemene ziekenhuis op Curaçao en is - op zijn best - vergane glorie te noemen. Sinds de jaren zestig zijn er om de paar jaar pogingen gedaan om een nieuw ziekenhuis te realiseren, maar telkens liep dit stuk op de lokale politiek. Nu lijkt het er dan eindelijk van te komen, maar de rot in de Curaçaose zorg zit veel dieper dan in de stapel stenen van een afgetakeld ziekenhuisgebouw doet vermoeden.

Nederlands geld

In 2004 adviseerden de Inspecties van zowel Nederland als Curaçao dat het erbarmelijke ziekenhuis Sint Elisabeth Hospitaal (SEHOS) gesloten zou moeten worden. Een nieuw gebouw is wenselijk. Curaçao vraagt daarom dit jaar een obligatielening aan voor de vervangende nieuwbouw. Even verderop wordt door aannemer BallastNedam het nieuwe Hospital Nobo Otrobanda al uit de grond gestampt. Het moet een modern ziekenhuis worden met driehonderd bedden. De begrote kosten stegen van een kleine 86 miljoen euro (in ramingen van begin 2013) naar 170 miljoen euro eind 2013. En sinds de goedkeuring van de Curaçaose begroting in maart liep het op tot 187 miljoen euro. Het geld wordt door Nederland uitgeleend, want het College Financieel Toezicht (CFT) heeft een goedkeurend advies gegeven op de leningaanvraag. Door die beslissing is Nederland volgens de 'Rijkswet financieel toezicht' gehouden aan de lopende inschrijving op staatsobligaties van Curaçao. Nederland moet dus geld uitlenen. Zo kan het eiland gebruik maken van het voordelige rentetarief waartegen Nederland leent.

Er blijken flinke lacunes te bestaan in de informatie die beschikbaar is over de financiële situatie van het land

Maar aan die lening zitten allerlei haken en ogen. Kamerleden Ronald van Raak (SP) en André Bosman (VVD) zijn niet blij met de wijze waarop Nederland deze lening uitgeeft en menen dat toezichthouder CFT de begroting van het eiland en de leningaanvraag te makkelijk heeft goedgekeurd. Er blijken flinke lacunes te bestaan in de informatie die beschikbaar is over de financiële situatie van het land. Zo is er geen inzicht in de financiën van de staats-nv's, waarvan enkele grote spelers in de financiële problemen zitten. 'Terwijl de overheidsfinanciën voor een groot deel bestaan uit geld in die nv's,' zegt Van Raak tegen Follow The Money. Onduidelijkheid alom dus. Dat geldt bij nadere beschouwing ook voor de obligatielening die dit jaar aangegaan wordt met Nederland.

Kwaliteit onder de maat

De kwaliteit van de zorg is op Curaçao notoir onder de maat. Zelfs zó ondermaats dat Aruba in 2010 al geen patiënten naar haar buurland stuurde voor behandeling. 'De kwaliteit van zorg op Curaçao was dusdanig slecht dat ik als minister heb besloten om medische uitzending van patiënten naar het SEHOS stop te zetten. Dat voorbeeld is gevolgd door Nederland voor de patiënten van de BES-eilanden,' zegt Richard Visser, oud-minister van Volksgezondheid op Aruba. Op advies van de IGZ verbood minister Edith Schippers medische uitzendingen van de Nederlandse eilanden naar Curaçao. En Curaçao zélf moet patiënten voor complexe zorg uitvliegen naar landen waar de zorg beter is geregeld. Dat leidt tot een extra jaarlijkse kostenpost van krap 8 miljoen euro.

Het Sint Elisabeth Hospitaal - kortweg SEHOS - in Willemstad.

Torenhoge zorgkosten

Op Curaçao blijven ondertussen de zorgkosten de pan uitrijzen. Het eiland heeft in 2011 een zorgbudget dat 16,6 procent van het BBP opslokt. Het is het op twee na duurste zorgstelsel ter wereld vergeleken met de cijfers van de World Bank. De schamele kwaliteit van zorg die op het eiland geleverd wordt, rechtvaardigt die koppositie op geen enkele wijze. Een relatief groot deel van de kosten gaat op aan het ziekenhuis en aan medisch specialisten (in 2011 naar schatting respectievelijk 78,3 en 28,5 miljoen euro blijkt uit de Zorgrekeningen Curaçao). Die laatste groep behoort tot de top van medische grootverdieners wereldwijd. Bijna alle specialisten op Curaçao werken in het SEHOS, maar bijna niemand is er in loondienst. Artsen drijven hun eigen offisina buiten het ziekenhuis om en worden betaald per verrichting. Ze krijgen daarvoor in 2009 een gemiddelde compensatie van 4 ton per jaar. Dit in een land waar het gemiddelde inkomen in 2009 rond de 22.000 lag. Het illustreert de kloof tussen de grootverdieners in de zorg en de weinig welvarende algemene bevolking. Uit een intern onderzoek van KPMG Plexus naar de beloning van specialisten - ingezien door Follow The Money - bleek dat de ongelijkheid ook onderling groot is. Vijftien grootverdieners wisten allen meer dan een miljoen per jaar te verdienen, dat zijn - ook omgerekend in euro's - bedragen waar menig Nederlands topspecialist jaloers op kan zijn. Sommigen van hen weten zelfs meerdere miljoenen te verdienen. Het SEHOS, hun aanvoerkanaal voor patiënten, is tegelijkertijd al meer dan twintig jaar technisch failliet en wordt overeind gehouden door de Curaçaose overheid. Die kosten drukken op de begroting van het land en vormen daarmee ook een risico voor de Nederlandse overheid.

Feesten op de Intensive Care

De arts annex consultant Jan Huurman werd in september 2012 door de huidige minister van Gezondheidszorg Natuur en Milieu Ben Whiteman, destijds nog secretaris-generaal op zijn ministerie, ingeschakeld om als tijdelijk Inspecteur Gezondheidszorg orde op zaken te stellen op het eiland. 'Bij aankomst lag er een dikke stapel onbehandelde klachten op mijn nieuwe bureau,' vertelt Huurman, terwijl hij achter een bak koffie in zijn woning in Nijmegen herinneringen ophaalt aan Curaçao.

'Dezelfde mensen die een uitbraak van Klebsiella moesten indammen, hielden een borrel op de IC'

Er was voldoende werk aan de winkel op het eiland: Huurman's komst viel samen met een uitbraak van de ziekenhuisbacterie Klebsiella in het SEHOS. Dat kostte uiteindelijk ten minste vijf mensen het leven. De inspectie ontving van de familie van een patiënt een klacht over een feestje op de Intensive Care. Terwijl het crisisteam kinderen van patiënten de toegang tot het gebouw had ontzegd in verband met hygiëne, bleek er een partijtje te zijn gehouden op de Intensive Care. Dit in het bijzijn van een stuk of zeven doodzieke patiënten. 'Dezelfde mensen die een uitbraak van Klebsiella moesten indammen, hielden een borrel op de IC met gasten van buiten het ziekenhuis in hun feestelijke kleding,' zegt Huurman met verbazing in zijn stem. In zijn rapport over het incident valt te lezen dat het feest inclusief mariachi-band en pindakoekjes was. Het veranderen van de 'party'-mentaliteit ging stapje voor stapje. Tot verbazing van het plaatselijke publiek maakte Huurman bijna alles wat hij deed via de media bekend. 'Het leverde bewondering op van de lokale bevolking, maar ook irritatie bij de gevestigde medische orde,' zegt Huurman. Maar het werkte. Zijn contract werd aan het eind van het jaar verlengd en de inspecteur keerde in januari terug onder de nieuwe regering van de partij Pueblo Soberano. Hij was in korte tijd een beroemdheid geworden op het eiland dankzij zijn openheid richting de pers. 'Ik was uitgesproken en stuurde overal persberichten over uit. Dat was men op het eiland duidelijk niet gewend.'

Dodelijke maagoperaties

Maar na zijn terugkomst sloeg de sfeer om toen Huurman publiekelijk bekendmaakte dat een aantal chirurgen in het SEHOS op frauduleuze wijze maagverkleiningen had gedeclareerd en hun patiënten extra lieten betalen voor ziekenhuisopname. 'Ben Whiteman - inmiddels minister - riep mij op het matje toen ik me met de zaak ging bemoeien. "Je hebt genoeg gedaan. Drijf het niet te ver door." Die waarschuwing nam ik uiteraard niet ter harte.' Met de maagverkleiningen was nog iets verontrustends aan de hand: er kwamen in totaal vijf meldingen binnen bij de Inspectie met betrekking tot overleden patiënten. In februari dienden de kinderen van één van hen - Curaçaoënaar Julio Martina - na zijn dood een klacht in over de operatie en de nasleep daarvan (zie kader onderaan). Huurman: 'Ik kreeg een sterk niet-pluis gevoel tijdens het behandelen van die klacht.' Uiteindelijk gelastte de inspecteur een operatiestop voor de maagverkleiningen in het SEHOS. Dit tot groot ongenoegen van de chirurgen.

'Ik kreeg een sterk niet-pluis gevoel tijdens het behandelen van die klacht'

Minister Ben Whiteman keerde zich tegen Huurman. Begin april 2013 maakte de Inspectie bekend dat het contract van de Inspecteur Gezondheidszorg niet verlengd werd. Dat leverde een flinke rel op, want 2600 burgers tekenden een petitie om de inspecteur te behouden. De vereniging van Medisch Specialisten - die onder meer de specialisten uit het SEHOS vertegenwoordigen - haalde in de media fel uit naar Huurman: hij zou meer schade hebben aangericht met zijn openheid dan de falende chirurgen naar wie een onderzoek was gestart. Ben Whiteman tikte Huurman in een brief op de vingers over het publiekelijk aan de kaak stellen van het feit dat het eiland eigenlijk een vaatchirurg nodig had. Huurman kon het niet plaatsen dat de man, die hem ingehuurd had, nu van hem af wilde. 'Maar al snel werd ik erop gewezen dat Whiteman's rechterhand de zwager was van één van de chirurgen die ik aangepakt had in de kwestie rond de maagverkleiningen. Zo werkt dat op Curaçao.' Huurman keerde gedesillusioneerd terug naar Nederland, maar de kwestie liet hem sindsdien niet meer los. Hij schreef een ingezonden brief naar De Volkskrant over zijn vertrek, inclusief de situatie op het eiland. Het werd gepubliceerd onder de titel 'Maffia is de baas op Curaçao'. Hij bleef zich uitspreken tegenover media op het eiland en voorzag zijn eigen partij PvdA van commentaar op het onlangs verschenen FWG Trendrapport Caribisch Nederland . Hij schreef een hoofdstuk over zijn tijd op het eiland het boek Governance in Health (juni 2014 NBA).

Medisch kartel

Vaatchirurg Randolph van Eps kan er van binnenuit over meepraten. Hij verbleef met zijn gezin twee jaar lang op zijn geboorte-eiland en probeerde om vaatzorg op te zetten voor de vele diabetespatiënten. Werken in het SEHOS was voor Van Eps noodzakelijk om ook de grote groep arme, slechtverzekerde patiënten te kunnen helpen. Hij meldde zich aanvankelijk vol vertrouwen aan bij het ziekenhuis waar hij een deel van zijn opleiding had volbracht; op het eiland was geen enkele vaatchirurg te vinden en de behoefte was overweldigend. De vakgroep chirurgie in het ziekenhuis stond echter niet te trappelen. 'Ik hoorde maandenlang niets. Uiteindelijk werd mij te verstaan gegeven dat er geen behoefte was aan een vaatchirurg.' De algemeen chirurgen binnen het SEHOS bleken de vaatchirurgie er zelf gewoon bij te doen. 'In Europa en de Verenigde Staten is dat een ongehoorde praktijk,' aldus Van Eps.

'Ik zag veel patiënten die al tot een amputatie veroordeeld waren door collega's, terwijl hun ledematen op dat moment nog konden worden gered'

De gevolgen daarvan zag Van Eps in een praktijk die hij nadien startte in samenwerking met een privékliniek. 'Ik zag veel patiënten die al tot een amputatie veroordeeld waren door collega's, terwijl hun ledematen op dat moment nog konden worden gered. In sommige gevallen kon ik de bloedsomloop nog voelen met mijn blote handen, terwijl men van de behandelend chirurg had gehoord dat die afwezig was.' Ook het FWG Trendrapport Caribisch Gebied, dat dit voorjaar uitkwam, concludeert: 'De medische zorg in het Caribisch gebied is lange tijd niet in staat geweest de secundaire en tertiaire preventie rond diabetes, gerelateerd aan overgewicht, goed te organiseren. Dat resulteerde in soms vergaande consequenties van de ziekte (bijvoorbeeld amputaties).' Diabetes komt veel voor op de Antillen. De GGD schat het percentage van suikerzieken op Curaçao tussen de 14 en 21 procent. Ter vergelijking: In Nederland is dat rond de 8 procent.

De Benenredder

Het leidde tot een grote stroom patiënten richting de offisina van de 'benenredder', zoals Van Eps al snel bekend kwam te staan. Samenwerking met collega's omschrijft de chirurg als 'dramatisch'. 'Dossiers werden niet doorgestuurd en overleg over patiënten was op zijn best moeizaam, en op zijn slechtst: non-existent. We bleven tegen een muur aanlopen.' De maat was vol toen verzekeringsbureau BVZ de betalingen aan Van Eps stopzette, omdat hij toch arme en slechtverzekerde patiënten bleef aannemen. 'Ik weiger onderscheid te maken tussen patiënten. Toen de betalingen 'on hold' gezet waren hebben we uiteindelijk besloten terug te keren naar Nederland.'

'Het is een medisch kartel met connecties in de politiek en de verzekeringsinstantie'

Dat de chirurgen uit het SEHOS een vaatchirurg liever zagen gáán dan kómen, vloeit eerder uit zakelijke motieven voort dan uit medische, meent Van Eps. Amputaties leveren relatief veel geld op voor de tijd die erin gaat zitten. 'Het is een medisch kartel met connecties in de politiek en de verzekeringsinstantie. Het pijnlijke is dat er uitstekende chirurgen tussen zitten. Maar het zijn geldwolven die zich door hun portemonnee laten leiden.' Het echtpaar vertrok gedesillusioneerd terug naar Nederland. Van Eps: 'Curaçao heeft op zijn minst twee vaatchirurgen dringend nodig. Dat staat los van mijn persoon, ik ga niet meer terug. Maar de patiënten verdienen beter.' Op dit moment is er nog steeds geen vaatchirurg op het eiland. Het echtpaar Van Eps behandelt ieder jaar, gedurende hun vakantie, twee weken lang nog honderden patiënten. Susanna van Eps: 'Zo kunnen we in ieder geval nog iets doen. Maar het is ieder jaar weer een drama. Veertien dagen lang staan honderden mensen in de rij, we kunnen niet iedereen helpen. Sommigen wachten een jaar op behandeling.'

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Op het nog immer vaatchirurgloze Curaçao gaan de zaken ondertussen nog steeds hun vertrouwde gangetje. De vacature voor Inspecteur Gezondheidszorg staat inmiddels al ongeveer een jaar open. Op dit moment is er dus geen toezichthouder actief.  Maar met de komst van een nieuw ziekenhuis ontstaan ook kansen om de organisatie grondig op de schop te nemen. Dat is althans de belofte van de lokale politiek en Stichting USONA, de uitvoeringsmaatschappij van Stichting Ontwikkelingsgelden Nederlandse Antillen - projectleider van de realisatie van het nieuwe HNO. Maar de vooruitzichten zijn op zijn zachtst gezegd niet veelbelovend. Het is nog niet duidelijk in hoeverre de ziekenhuisorganisatie zal verschillen van het huidige SEHOS. Stichting USONA verzekert in een reactie dat het ziekenhuis 'vanaf de start veel meer ingehouden heeft dan alleen het neerzetten van een nieuw gebouw' en verwijst vervolgens naar een transitieplan waarin ook de inrichting van de organisatie is opgenomen. Inhoudelijk wil de stichting er niet meer over kwijt dan dat het plan onder meer de inrichting van het ziekenhuis behelst, de logistiek en trainingen voor het personeel. 'Gedurende de transitieperiode zullen onderwerpen als bijvoorbeeld de rechtsvorm, het bestuur, en de medisch specialisten verder uitgewerkt worden in samenwerking met de stakeholders.' Over een verdienmodel wordt niet gerept, hoewel het ziekenhuis zichzelf terug zal moeten betalen. USONA laat weten dat de medisch specialisten, de huidige staf van het SEHOS 'niet per se' in loondienst van het ziekenhuis komen.

Niet transparant

Zakelijk gezien is het plan al evenmin transparant. Zelfs de rechtsvorm staat nog niet vast. Blijft het een stichting zoals het SEHOS nu is of wordt het een staats-nv waarin de overheid alle aandelen houdt? De schulden die het SEHOS achterlaat zullen gesaneerd moeten worden, maar die sanering is niet meegenomen in de leningaanvraag bij het CFT. Het is nog niet duidelijk of het nieuwe ziekenhuis daarvoor opdraait, of opnieuw de Curaçaose overheid danwel de Nederlandse overheid.

'Nieuwe stenen maken geen nieuw ziekenhuis, laat staan dat de fundamentele problemen aangepakt worden'

Zowel het echtpaar Van Eps als Jan Huurman vrezen dat het ziekenhuisproject niets aan de toestand van de zorg op Curaçao zal veranderen. 'Nieuwe stenen maken geen nieuw ziekenhuis, laat staan dat de fundamentele problemen aangepakt worden; de outputfinanciering die specialisten prikkelt om zoveel en zo voordelig mogelijk te behandelen. Het is een systeem van legale roof,'  zegt oud-inspecteur Huurman, die vreest dat de bouw van een nieuw ziekenhuis de zorgkosten niet zal dempen. 'Integendeel, dit ziekenhuis wordt het koekoeksjong van de zorg op het eiland.' SP-woordvoerder Koninkrijksrelaties Ronald van Raak deelt die vrees. 'Het grote probleem is niet het geld, of het gebrek aan een fatsoenlijk ziekenhuis - maar dat niemand zich bekommert over de kwaliteit van de zorg. Straks staat daar dat ziekenhuis, maar is er niets veranderd.' Ook het feit dat Nederland geen invloed kan uitoefenen op het aanwenden van de lening, is hem een doorn in het oog. Wanneer het CFT de aanvraag voor een obligatielening goedkeurt, zo is vastgelegd in de Rijkswet Financieel Toezicht, is Nederland verplicht zich in te schrijven. 'We dragen het risico, maar niet de verantwoordelijkheid. Het is mijn zorg dat dat geld niet verdwijnt in de zakken van politici, adviseurs, specialisten en bouwbedrijven.'

Druk vanuit Den Haag

Aan Nederland de schone taak om het 'koekoeksjong' te financieren. Maar heeft Den Haag dan tegelijkertijd ook de mogelijkheid om in de zorg op Curaçao iets te veranderen? Het lijkt erop dat de politiek hier geen antwoord op heeft. Van Raak en Bosman uitten dit voorjaar hun kritiek op de wijze waarop Curaçao leent en spraken begin juni vertrouwelijk met het CFT over de wijze waarop de huidige leningaanvraag is goedgekeurd. Bosman wees zelfs op de mogelijkheid om het oordeel van het CFT in zijn geheel te passeren en de lening opnieuw te beoordelen. Maar hun inspanningen ten spijt, van enige betekenisvolle actie van de kant van minister Ronald Plasterk van Koninkrijksrelaties lijkt voorlopig geen sprake. De kritiek van de Kamerleden betreft vooral de rol van het CFT, die de begroting van het eiland voor 2014 goedkeurde, terwijl er nog grote lacunes blijken te zitten in die begroting. De toezichthouder zelf wees al meermaals op verschillende aandachtspunten en het ontbreekt bovendien aan inzicht in de financiële positie van de staats-nv's die goed zijn voor zo'n beetje de helft van de begroting. Maar Curaçao mag nu weer lenen. Het land kreeg bij de verzelfstandiging in 2010 een schuldsanering voor 80 procent van de staatsschuld. Met de goedkeuring voor de ziekenhuislening loopt die eind 2014 alweer op tot 1,7 miljard euro.

Het CFT bracht onlangs een bezoek aan Curaçao, onder meer om te praten over de financiële positie van staats-nv's. In het midden voorzitter Age Bakker, tweede van links Sybilla Dekker.

Rechtsvorm nog onduidelijk

In de reactie op de conceptbegroting werd in het najaar van 2013 nog gesteld dat de lening niet goedgekeurd kan worden zonder dat het CFT weet welke rechtsvorm het ziekenhuis zal krijgen. Maar bij de uiteindelijke begroting is er toch akkoord gegeven voor een lening, die bovendien ineens 16,3 miljoen euro groter was. Inmiddels is nog niet duidelijk of het ziekenhuis een stichting blijft, zoals het SEHOS nu is, of een staats-nv wordt. Het CFT stelde in 2013 dat er een systeem van budgetfinanciering zou moeten komen 'om er zeker van te zijn dat de ontwikkeling van de kosten past binnen de aannames van de businesscase is het in de ogen van het CFT van belang dat de budgetfinanciering en de indexering ervan wettelijk wordt vastgelegd. Dit is tevens van belang omdat een deel van de inkomsten van HNO vanuit de landsbegroting komt en er anders dus een risico voor de landsbegroting ontstaat.' Het is niet duidelijk of dat systeem er komt en hoe het project zich kostentechnisch verder zal ontwikkelen. Het CFT stelt zelf: 'Voordat het ziekenhuis af is, zullen de ramingen van de totale kosten naar verwachting nog vaker aangepast moeten worden. Het CFT acht het van groot belang dat gedurende de hele periode de businesscase wordt bijgehouden en waar nodig aangepast.'

'Zes min, met huiswerk'

Niettemin is de leningaanvraag alvast goedgekeurd. Minister Ronald Plasterk van Koninkrijksrelaties liet de commissieleden weten dat het CFT de begroting van Curaçao bij wijze van spreken heeft beoordeeld als een zes min, met huiswerk voor de regering. En die vrijheid ook heeft. Curaçao krijgt min of meer het voordeel van de twijfel van het CFT, zo blijkt. Oud-minister Sybilla Dekker, namens Nederland lid van het College, licht toe: 'De financiële positie van Curaçao is in de afgelopen jaren sterk verbeterd. De begroting is goedgekeurd omdat de regering van Curaçao aan alle eisen voldaan heeft en is daarmee sluitend. De lening is goedgekeurd, de afspraak is dat Nederland zich nu inschrijft op de obligaties. Je kunt niet nu ineens op die afspraak terugkomen of achteraf met nieuwe eisen komen.' Dekker legt uit dat de beoordeling van de positie van staats-nv's geen rol mag spelen in het oordeel van het CFT over de begroting. 'Het is een beslissing van de Raad van State. Dat is spijtig, maar dat weerhoudt ons er niet van om aan te dringen op versterking van de financiële positie van de overheids-nv's.'

'HET GROTE PROBLEEM IS NIET HET GELD, OF HET GEBREK AAN EEN FATSOENLIJK ZIEKENHUIS - MAAR DAT NIEMAND ZICH BEKOMMERT OVER DE KWALITEIT VAN DE ZORG'

Kamerlid Hanke Bruins-Slot vroeg ministers Plasterk en Edith Schippers van VWS tijdens een commissieoverleg over de zorg op Curaçao enkele weken geleden of er niet een beroep gedaan kon worden op artikel 43.2 van het Statuut voor het Koninkrijk. Dat biedt de mogelijkheid voor Nederland om in te grijpen als de veiligheid, rechtszekerheid of deugdelijk bestuur van een land in het geding raakt. 'Het lijkt me niet verstandig om dit artikel te gebruiken om van hieruit op allerlei onderwerpen te gaan sturen. Dan ga je ingrijpen in de autonome bevoegdheid van een land,' aldus Plasterk tijdens de commissievergadering. Het raakt de kern van dit verhaal. Curaçao moet sinds 2010 voor zichzelf zorgen en Nederland laat het begaan. Bang om zich teveel te bemoeien met het autonome land.

Niemands probleem

Curaçao is als een klaplopend familielid dat voor de zoveelste keer aanklopt om geld te lenen voor een kostbaar project waarvan de slagingskans twijfelachtig lijkt. Inclusief verontwaardigde woedeaanval wanneer Nederland zou weigeren over de brug te komen. 'Dan zou het Koninkrijk te klein zijn,' zegt Jan Huurman. 'Dan krijg je een situatie waarbij ministers onderling niet meer met elkaar willen spreken. Dat lost niets op.' Plasterk vroeg het CFT om nog eens naar de business case van het ziekenhuis te kijken. 'Ik zou me kunnen voorstellen dat dat ertoe leidt dat ze de zaak nog eens bekijken.' Het blijkt geen verplichting. Ook wil de minister het onderwerp op de agenda zetten binnen de Rijksministerraad. Van Raak: 'Ongetwijfeld komen er dan toezeggingen om de situatie te verbeteren. Maar ik ben zo bang dat er vervolgens weer niets gebeurt.' 'De zorg op Curaçao lijkt niemands probleem te zijn', zegt Van Raak 'mijn zorg is dat dat geld grotendeels in de zakken adviesbureaus, aannemers en bestuurders verdwijnt in plaats van dat het besteed wordt aan de zo nodige verbeteringen in de zorg op het eiland'. De regering van het eiland is tot nu toe niet in staat of niet voldoende geprikkeld gebleken om fundamentele problemen in de gezondheidszorg van het eiland aan te pakken. Nu de kans daartoe zich voordoet met de bouw van een nieuw ziekenhuis, gefinancierd met een staatslening, verandert er zoals het er voorlopig uitziet wederom niets.

'Dat geld zien we nooit meer terug'

Hoe het ziekenhuis uit de kosten gaat komen wordt noch door USONA noch door andere betrokkenen onderbouwd. Minister Ben Whiteman van Volksgezondheid heeft tot op heden niet gereageerd op herhaaldelijke vragen over het ziekenhuisproject. Het is nog niet duidelijk of er een systeem van budgetfinanciering zal komen, artsen in loondienst van het ziekenhuis zullen komen en of er eindelijk een nieuwe Inspecteur Gezondheidszorg aangesteld zal worden. Ronald van Raak vreest het ergste: 'Dat geld zien we nooit meer terug.'