© Flickr / DonkeyHotey
3
MIN
Na nog geen twee weken Trump beginnen de Verenigde Staten er helemaal anders uit te zien, zo schrijft Tom Cochez. Het is exact wat 'The Donald' graag wilde en omdat we vorig jaar allemaal volgens zijn regels zijn gaan spelen, heeft vandaag niemand meer een pasklaar antwoord op zijn blitzkrieg.
Het internet bulkt van de suggesties en de ideeën over hoe het presidentschap van Donald Trump te overleven en te bestrijden. Toch kunnen de talrijke filmpjes die viraal gaan en de lijstjes met de leugens en de vele inconsequenties van de nieuwe Amerikaanse president niet verhullen dat Trump zijn tegenstanders al anderhalve week naar adem doet happen.
We verslikken ons in onze verontwaardiging over de genomen beslissingen, over de nieuwe aankondigingen of over de zoveelste openlijke schoffering. We komen woorden te kort om onze ongerustheid en onze afschuw te uiten en via sociale media te delen. Maar veel verder lijken we niet te komen. Het is meer een ritueel om onszelf gerust te stellen, dan een strategie voor de strijd.
Natuurlijk waren er in het weekend na zijn inauguratie betogingen en het mag duidelijk zijn dat er in de Verenigde Staten een en ander beweegt, maar tegelijk stellen we dag in dag uit vast hoe een nieuwe controversiële uitspraak of beslissing van de nieuwe president de pussyhats volledig ondersneeuwt. Dat is op z’n minst het beeld dat wordt gezet.
Weapons of mass destruction
De situatie is dan ook helemaal nieuw: Amerika heeft een narcistische president die zonder met de ogen te knipperen keer op keer de waarheid loochent. George W. Bush kon er ook wat van met zijn Iraakse 'weapons of mass destruction', maar Bush leek op z’n minst nog pogingen te ondernemen om bewust een soort valse waarheid te creëren. Een discussie over de vraag of een land massavernietigingswapens herbergt, is van een andere orde dan de discussie over hoeveel volk er op de inauguratie van de president aanwezig was.
Daarin schuilt het verschil tussen de leugens van Bush en de leugens van Trump: in het geval van Trump kan iedereen met een beetje verstand vaststellen dat hij liegt. Bij Bush lag dat een stuk moeilijker.
"President Bush leek op z’n minst nog pogingen te ondernemen om bewust een soort valse waarheid te creëren"
Eigen terrein
Trump slaagt daarin door zijn wedstrijd op een ander voetbalveld te spelen. Op een plek waar alleen zijn regels gelden en waar hij speelt onder het goedkeurend oog van zijn eigen juichende toeschouwers die zijn narcisme doorlopend bevredigen.
Maar wat hem ongetwijfeld het meest van al amuseert, is de vaststelling dat met het verstrijken van de tijd nogal wat mensen gewoon zijn komen meespelen op zijn veld. Ze hebben sluipend zijn spelregels aanvaard, ook al begrijpen ze die niet helemaal. Het enige wat helemaal duidelijk is, is dat de waarheid er niet van tel is, en dat is het geval vanaf dag één, 16 juni 2015, de dag waarop Trump zich officieel kandidaat stelde voor het presidentschap.
De verhalen over de Mexicaanse muur die hij zou bouwen, de ontkenning van de klimaatopwarming, zijn harde uithalen naar moslims... Media werden langzaamaan verslaafd aan zijn harde uitlatingen en met elke voorpagina of talkshow waarin Trump mensen schoffeerde, groeide hij. Tot hij plots, tegen alle verwachtingen in, president van de Verenigde Staten werd.
Strohalm
In de laatste rechte lijn naar de verkiezingen begon het veel media te dagen dat hun hang naar sensationele uitspraken het monster Trump mee had helpen baren. En na de verkiezingen volgde een zeldzame blijk van introspectie. Daarop volgde de hoop dat Trump, eens in het Witte Huis, zijn toon zou matigen en onder druk van het ambt zou vervellen tot een staatsman. Hoewel het lijstje van ministers en naaste medewerkers vanaf dag één het tegendeel deed vermoeden, werd die laatste strohalm gretig gegrepen.
De harde realiteit is dat Trump als president niet verschilt van Trump als presidentskandidaat
Maar na anderhalve week presidentschap is nu ook die laatste strohalm definitief geknapt. De harde realiteit is dat Trump als president niet verschilt van Trump als presidentskandidaat. Bovendien is Trump als president negeren een stuk moeilijker dan Trump als presidentskandidaat negeren.
Dat resulteert in een situatie waarbij niemand nog goed lijkt te weten hoe het verder moet. Het enige wat rest is het gevoel dat het zo niet verder kan. Trump botst in hoog tempo met heel veel machten en krachten binnen de Amerikaanse democratie. Die spanning bouwt zich in ijltempo op en vroeg of laat zoekt en vindt ze een uitweg.
1. De Mexicaanse muur
Een aantal door Trump ondertekende executive orders maken de bouw van een reusachtige muur tussen de Verenigde Staten en Mexico mogelijk. Parallel werd beslist 10.000 extra agenten, zogenaamde “immigration officers” aan te werven. De ‘sanctuary cities’ die weigeren mensen zonder papieren te deporteren, worden op droog zaad gezet.
2. Inreisverbod voor zeven landen
Personen met een paspoort uit de landen Iran, Irak, Syrië, Soedan, Jemen, Libië en Somalië mogen sinds afgelopen vrijdag het land niet meer in. De maatregel geldt ook voor mensen met een visum; het is niet duidelijk hoe het zit met houders van de zogeheten green card. Deze werden eerst geweerd, maar deze beslissing werd later weer teruggedraaid.
3. Abortus
Buitenlandse ngo’s die geld van de Verenigde Staten krijgen, mogen van Trump niet langer actief zijn rond abortus of pleiten voor toegang tot abortuscentra. Doen ze het wel, dan stopt de steun.
4. Aanwervingsstop federale overheid
Overheidsdiensten mogen geen nieuwe mensen meer aanwerven. Volgens Trump moet de overheid dringend ontvet worden en een aanwervingsstop is de eerste stap. Enige uitzondering op de regel: het leger.
5. Terugtrekking uit TPP
Het Trans-Pacific Partnership komt er niet. Die beslissing heeft vooral virtuele impact: de door Obama onderhandelde TPP was nog niet in voege. Trump zorgt er nu voor dat het ook niet zal gebeuren.
6. Milieuagentschap gemuilkorfd
Het Amerikaanse Milieu-agentschap (EPA) moet informatie die betrekking heeft op klimaatverandering offline halen. Volgens Trump is de klimaatopwarming een ‘hoax’ en alle wetenschappelijke elementen die iets anders suggereren, moeten verdwijnen. Medewerkers mogen ook niet meer met de pers praten of via sociale media hun visie over klimaatopwarming uitdragen.
7. Oliepijpleidingen
Trump gaat verder met de bouw van twee controversiële pijpleidingen: Keystone XL en de Dakota Access. De bouw van de leidingen werden stilgelegd onder Obama. Deels om een signaal te geven dat de Verenigde Staten de strijd tegen de klimaatopwarming ernstig nemen, maar ook vanuit het oogpunt natuurbehoud en uit respect voor de heilige gronden van de Sioux.
8. Obamacare
Een executive order maant overheidsdiensten aan om zuinig om te springen met de gelden van de ziekteverzekering, bekend als ‘Obamacare’. De betekenis ervan is eerder symbolisch en geeft aan dat Trump snel werk wil maken van de door hem beloofde afbouw van Obamacare.
9. Onderzoek naar verkiezingsfraude
Trump kondigt een groot onderzoek aan naar verkiezingsfraude bij de afgelopen presidentsverkiezingen. Het zit de Amerikaanse president dwars dat niet hij maar Clinton de zogenaamde ‘popular vote’ won. Clinton wist 3.000.000 meer kiezers te overtuigen maar het Amerikaanse kiessysteem leverde wel Trump als president op. Trump wil nu aantonen dat er verkiezingsfraude zou zijn gepleegd in het voordeel van Clinton.
10. Steun VN terugdraaien
De administratie van Trump bereidt decreten voor die de financiële bijdragen van de VS aan de verschillende agentschappen van de Verenigde Naties terugschroeven. Eerder liet Trump al verstaan geen hoge pet op te hebben van de “praatbarak” VN.
11. Aanval op de pers
Tijdens een bezoek aan de CIA haalde Trump voor de zoveelste keer heel fors uit naar de media. Journalisten zijn volgens hem de meest oneerlijke mensen ter wereld. Directe aanleiding was de berichtgeving over het tegenvallend aantal aanwezigen bij zijn inauguratie. De beelden over een gedeeltelijk leeg plein schoten Trump in het verkeerde keelgat. “Ik denk dat ze er een grote prijs voor zullen betalen”, liet hij zich achteraf ontvallen.
12. Pleidooi voor foltering
In een interview met ABC News uit Trump zich als een voorstander van het zogenaamde “waterboarding”, een foltertechniek waarbij mensen het gevoel wordt gegeven dat ze verdrinken. De Amerikaanse president zegt wel zijn definitief oordeel af te zullen stemmen met zijn bevoegde ministers. The New York Times publiceerde intussen ook een document waaruit moet blijken dat de president opnieuw zogenaamde “black sites” in het leven wil roepen. Dat zijn buitenlandse CIA-gevangenissen die ontsnappen aan wetgeving die enkel geldt op Amerikaanse bodem.
Dit stuk werd geschreven door Tom Cochez en is afkomstig van Apache, het Vlaamse platform voor onderzoeksjournalistiek waar Follow the Money mee samenwerkt.
