
Gemeenten zouden de jeugdzorg goedkoper en beter regelen. Het tegenovergestelde is gebeurd. Wat ging er mis? Lees meer
De gemeenten zouden jeugdzorg dichterbij, efficiënter en uiteindelijk ook goedkoper gaan regelen. Het tegenovergestelde gebeurde: het aantal zorgaanbieders is gestegen van 120 in 2014, naar zo’n 6.000 nu. En inmiddels ontvangt één op de tien Nederlandse kinderen een vorm van jeugdzorg.
In de zomer van 2020 was voor veel gemeenten de maat vol. Ze gaven zoveel geld aan jeugdzorg uit, dat zij het financieel niet meer konden bolwerken. Den Haag moet met meer budget over de brug komen, luidde de boodschap.
Maar is geld het enige probleem? Onder de werktitel "Jeugdzorg in het Rood” doet Follow the Money onderzoek naar de geldstromen in de jeugdzorg. In deze gids loodsen we je langs de belangrijkste bevindingen.
Rita Verdonk liep drie jaar rond bij VWS: ‘Wát een verschrikkelijk departement’
Chaos in jeugdzorg is een goudmijn voor adviesbureaus
Podcast | Hoe een jongetje uit huis werd geplaatst
Falende gemeenten ruziën met het Rijk ten koste van de jeugdzorg
Naar een pleeggezin – ‘in het belang’ van het kind
Amstelveen stopt daklozen noodgedwongen jaren in een hotel
Gemeenten lopen leeg op jeugdzorg, maar op winst gerichte investeerders ruiken geld
‘We hebben een veel te zwart beeld van kindermishandeling’
‘Stop onderbuikgevoelens over jeugdzorg met verplichte data-analyse’
Achttien maanden onderzoek bewijst: datagedreven jeugdzorg kan wél
Frederique de Jong gaat in gesprek met de journalisten van FTM. Lees meer
Frederique de Jong is FTM-lid van het eerste uur. Deze ervaren radiopresentator (NOS, BNR) heeft bij het lezen van onze artikelen vaak de behoefte om vragen te kunnen stellen aan onze redacteuren. Dat bracht haar op een idee: nu is zij anchor van Frederique vraagt door.
Podcast | Het onhoudbare bedrijfsmodel van de KLM
Podcast | Zwanger worden als business
Podcast | Jagen op Russische oligarchen deel 2
Podcast | Jagen op Russische oligarchen deel 1
Podcast | Hoe politieke partijen aan hun geld komen
Podcast | De coronamiljarden
Podcast | Begeleid wonen in een horrorhuis
Podcast | Hoe een jongetje uit huis werd geplaatst
Podcast | Lobbyen voor multinationals
Podcast | Een loslippige Gerrit Zalm
Podcast | Leuren met een pleegkind
Het is moeilijk voor te stellen, maar toch is het echt gebeurd: er stond opeens een pleegkind op de stoep bij een juf. Het jongetje kon nergens naartoe. De juf voelde zich gedwongen hem in huis te nemen, maar was niet eens gescreend. Rosanne Kropman probeerde verhaal te halen bij de pleegzorgorganisatie Levvel, maar kwam in een surrealistisch gesprek terecht.
Liever de artikelen uit het dossier lezen? Dat kan hier.
13 Bijdragen
Uitgelicht door de redactie
Peter Bos
Menno van DorpOm te beginnen: als uw bron een betrokken werknemer van Jeugdzorg is die dit verhaal met naam en toenaam aan u vertelt, is zij af. Heel erg af. Dat is namelijk in strijd met iedere vorm van beroepsethiek. Maar die beroepsethiek lijkt inmiddels in bredere zin verkwanseld. Wat nu nog speelt voor professioneel betrokkenen is kennelijk enkel nog het belang van verdediging van Het Systeem.
Het Systeem waarvan zij - allicht ongewild en misschien wel onbewust - deel uitmaken. Deels te danken aan de overheid die deze problematiek consistent negeert en daarmee groter laat groeien.
In Den Haag speelt immers het belang van een kind van minderbedeelde ouders geen rol. Daar is geen eer aan te behalen en er kraait bovendien geen haan naar, want ze hebben toch geen stem.
Alleen al daarom is het zo belangrijk dat FTM dit verhaal vertelt.
Terzijde: Geheel toevallig in de meest letterlijke zin van het woord - namelijk in de wachtkamer voor zwemles - ben ik betrokken geraakt bij het lot van ‘Michael’. Binnen vijf minuten vertelde hij mij ongevraagd een (klein deel van) zijn verhaal; een verhaal waar u en ik geen idee van hebben hoe het moet voelen om daarvan het lijdend onderwerp te zijn. Zelden heb ik zo’n verdriet en tegelijk diepe liefde gevoeld bij en voor een kind dat op zijn leeftijd buiten zijn toedoen al zoveel leed heeft meegemaakt dat we mogen hopen dat hij niet voor z’n 15e vanwege onthechtingsproblematiek op een hele andere manier dan toch de aandacht van het systeem krijgt, met onbeperkte kosten van dien. Namelijk via tuchtscholen, verslaving en gedragsstoornissen rechtstreeks het justitiële apparaat in. Too little , too late. Mevrouw Terwindt heeft het nog geprobeerd, daarvoor verdient zij een lintje; geen lafhartige afstraffende reactie onder een artikel. Laten we hopen en bidden dat het beetje liefde dat
Michael en andere kinderen in Het Systeem zo nodig hebben ergens op hen wacht.
Eveline Bernard 6
Triest, die vrouwen ".. pleegzorgmedewerker, leidinggevende,..", ik neem aan dat ze ooit, toen ze aan hun opleiding begonnen, idealen hadden, verwachtingen, hoop, om iets goed te doen met mensen en kinderen. Nu zijn ze deel van een doofpotbrigade, en daarmee deel van het probleem. Dat beseffen ze zelf ook, en ze willen het zo, anders hadden ze wel het lef om hun naam bekend te maken.
De idealen zijn gesneuveld, geoffferd, in het systeem dat helemaal en uitsluitend gaat om geld verdienen. Deze vrouwen zijn dus in zekere zin ook slachtoffer van dit systeem. En ze stellen zich in dienst van dat systeem.
Je ziet dat veel in dit werkveld heb ik begrepen, dat de slachtoffers ook daders worden.
Hartverscheurend allemaal.
Respect trouwens en bewondering, voor mevrouw Terwindt, die tegen wil en dank het beste ervan maakte..
J- Laros 1
Menno van Dorp
Uitgelicht door de redactie
Peter Bos
Menno van DorpOm te beginnen: als uw bron een betrokken werknemer van Jeugdzorg is die dit verhaal met naam en toenaam aan u vertelt, is zij af. Heel erg af. Dat is namelijk in strijd met iedere vorm van beroepsethiek. Maar die beroepsethiek lijkt inmiddels in bredere zin verkwanseld. Wat nu nog speelt voor professioneel betrokkenen is kennelijk enkel nog het belang van verdediging van Het Systeem.
Het Systeem waarvan zij - allicht ongewild en misschien wel onbewust - deel uitmaken. Deels te danken aan de overheid die deze problematiek consistent negeert en daarmee groter laat groeien.
In Den Haag speelt immers het belang van een kind van minderbedeelde ouders geen rol. Daar is geen eer aan te behalen en er kraait bovendien geen haan naar, want ze hebben toch geen stem.
Alleen al daarom is het zo belangrijk dat FTM dit verhaal vertelt.
Terzijde: Geheel toevallig in de meest letterlijke zin van het woord - namelijk in de wachtkamer voor zwemles - ben ik betrokken geraakt bij het lot van ‘Michael’. Binnen vijf minuten vertelde hij mij ongevraagd een (klein deel van) zijn verhaal; een verhaal waar u en ik geen idee van hebben hoe het moet voelen om daarvan het lijdend onderwerp te zijn. Zelden heb ik zo’n verdriet en tegelijk diepe liefde gevoeld bij en voor een kind dat op zijn leeftijd buiten zijn toedoen al zoveel leed heeft meegemaakt dat we mogen hopen dat hij niet voor z’n 15e vanwege onthechtingsproblematiek op een hele andere manier dan toch de aandacht van het systeem krijgt, met onbeperkte kosten van dien. Namelijk via tuchtscholen, verslaving en gedragsstoornissen rechtstreeks het justitiële apparaat in. Too little , too late. Mevrouw Terwindt heeft het nog geprobeerd, daarvoor verdient zij een lintje; geen lafhartige afstraffende reactie onder een artikel. Laten we hopen en bidden dat het beetje liefde dat
Michael en andere kinderen in Het Systeem zo nodig hebben ergens op hen wacht.
gerard te Meerman 3
Menno van DorpAdosh van der Heijden 4
gerard te MeermanIk heb onder het uitgeschreven artikel ook al betoogd, dat dit schrijnende narratief eigenlijk de aandacht mist voor het financiële kader van de mismatch tussen miljarden voor schuldhulp van centrale banken aan banken, hedgefondsen enz. terwijl gezinnen die in problemen komen maar niet van hun schulden worden geholpen maar hun kinderen bij de staat moeten inleveren. Ik besef dat deze probleemomschrijving nuance mist, maar ruwweg wel in de bedoelde richting wijst.
Eulalia Fer
gerard te MeermanJurriën Bakker 1
Menno van DorpRosanne Kropman 1
Menno van DorpDus ja, dat is wederhoor.
Als reden om niet inhoudelijk op deze casus in te gaan gaf Levvel de privacy van het kind. Zelfs het woord beroepsgeheim is in het gesprek gevallen, dus in dat licht vind ik het opvallend dat het verhaal van dit jongetje kennelijk wel met u gedeeld is - en u zich ook niet geremd voelt om wat u zegt te weten online te gooien (op Twitter zei u dat een van de betrokken jeugdzorgmedewerkers een vriendin is van u).
Dat betekent overigens niet dat FTM zomaar opschrijft wat ons verteld wordt door één bron. Ik leg hoe ik te werk ben gegaan in dit gesprek uit en beschrijf het ook in het stuk. Ik beschikte niet alleen over de gesprekken met de betrokkenen, maar ook over hun documentatie. Ik citeer hier in het geschreven stuk uit, onder andere uit de mail waarin de voogd beargumenteert waarom de juf Michael niet meer mag zien. In die mail is niets te lezen over valse beloftes.
Robert Khoe
Rosanne KropmanMaar er is nog een persoon waar Levvel persoonsgegevens van heeft verwerkt. Namelijk van mevrouw Terwindt. Als Levvel geen gegevens over die beveiligingscheck met FTM wil delen dan snap ik dat, maar kan mevrouw Terwindt de door Levvel over haar verzamelde gegevens niet opvragen? Daar moet ook die check bijzitten.
Peter Bos
Robert KhoeRosanne Kropman 1
Peter BosEulalia Fer
- Levvel wil dit kind (en het geld die de plaatsing kan opleveren) niet kwijt.
- Of, de jeugdzorgwerker heeft contact met de nieuwe gemeente gehad, maar de gemeente is niet eens met de plaatsing. Dit mag wettelijk gezien niet weigeren, maar in de praktijk gebeurt het wel.