
Gemeenten zouden de jeugdzorg goedkoper en beter regelen. Het tegenovergestelde is gebeurd. Wat ging er mis? Lees meer
De gemeenten zouden jeugdzorg dichterbij, efficiënter en uiteindelijk ook goedkoper gaan regelen. Het tegenovergestelde gebeurde: het aantal zorgaanbieders is gestegen van 120 in 2014, naar zo’n 6.000 nu. En inmiddels ontvangt één op de tien Nederlandse kinderen een vorm van jeugdzorg.
In de zomer van 2020 was voor veel gemeenten de maat vol. Ze gaven zoveel geld aan jeugdzorg uit, dat zij het financieel niet meer konden bolwerken. Den Haag moet met meer budget over de brug komen, luidde de boodschap.
Maar is geld het enige probleem? Onder de werktitel "Jeugdzorg in het Rood” doet Follow the Money onderzoek naar de geldstromen in de jeugdzorg. In deze gids loodsen we je langs de belangrijkste bevindingen.
Rita Verdonk liep drie jaar rond bij VWS: ‘Wát een verschrikkelijk departement’
Chaos in jeugdzorg is een goudmijn voor adviesbureaus
Podcast | Hoe een jongetje uit huis werd geplaatst
Falende gemeenten ruziën met het Rijk ten koste van de jeugdzorg
Naar een pleeggezin – ‘in het belang’ van het kind
Amstelveen stopt daklozen noodgedwongen jaren in een hotel
Gemeenten lopen leeg op jeugdzorg, maar op winst gerichte investeerders ruiken geld
‘We hebben een veel te zwart beeld van kindermishandeling’
‘Stop onderbuikgevoelens over jeugdzorg met verplichte data-analyse’
Achttien maanden onderzoek bewijst: datagedreven jeugdzorg kan wél
Frederique de Jong gaat in gesprek met de journalisten van FTM. Lees meer
Frederique de Jong is FTM-lid van het eerste uur. Deze ervaren radiopresentator (NOS, BNR) heeft bij het lezen van onze artikelen vaak de behoefte om vragen te kunnen stellen aan onze redacteuren. Dat bracht haar op een idee: nu is zij anchor van Frederique vraagt door.
Podcast | Het onhoudbare bedrijfsmodel van de KLM
Podcast | Zwanger worden als business
Podcast | Jagen op Russische oligarchen deel 2
Podcast | Jagen op Russische oligarchen deel 1
Podcast | Hoe politieke partijen aan hun geld komen
Podcast | De coronamiljarden
Podcast | Begeleid wonen in een horrorhuis
Podcast | Hoe een jongetje uit huis werd geplaatst
Podcast | Lobbyen voor multinationals
Podcast | Een loslippige Gerrit Zalm
Podcast | Paarden in de Jeugdzorg: remedie of weggegooid geld?
Rosanne Kropman vernam dat de gemeente Hoogeveen geen geld meer had en vroeg zich af waar het budget aan opgegaan was. Zij turfde behoorlijk wat zorgboerderijen die coaching met paarden bieden. Judith Spanjers dook cijfers op uit het zuiden van het land en en samen onderzochten ze het fenomeen. Aan Frederique vertellen ze hoe ze dat deden en welke indrukwekkende bedragen er in deze branche omgaan.
Liever het artikel lezen? Dat kan hier.
6 Bijdragen
Bas Rombouts
Lous Folkers
Bas RomboutsUit onderzoek van pointer FTM enz. blijkt ook dat er bij elke vorm van zorgverlening instelling bv stichting vof enz enorme winsten gemaakt worden.
Dagmar Timmers
En zorg is iets meer dan het fijn hebben. 5x kunnen groeien omdat er in speciaal onderwijs bezuinigd wordt en je daarom kinderen opvangt die uit t systeem vallen. Ik denk dat die 5x omzet verdubbelen als we het spenderen aan het speciaal onderwijs waar de kinderen horen, waar ze recht op hebben (!) Echte zorg is.
Natuurlijk hebben kinderen een fijne plek nodig en is het fijn als zorg ook plezierig is. Maar t doel is niet Happinez. Happinez met een paard heet: manege en paardrijden als hobby. Dat betaal je zelf.
Zorg is iets anders. Dit is verzorgen. Vanuit t hart maar niet vanuit visie op zorg, op toekomst. Dit is verzorgen dat je t leuk hebt fijn hebt.
Dit is vraag en aanbod, marktwerking pur sang. T faillissement van de zorg: kinderen vallen uit t speciaal onderwijs door tekorten dus les geven op een zorgboerderij..? Er is immers vraag dus waarom biedt ik t niet aan? Als ik t niet doe dan doet een ander t wel. 40% van de bedrijven biedt t inmiddels aan! En wat bieden ze aan? Ik zeg vooral Happinez. Met een sausje van zorg, een schijn van ontwikkeling omdat t paard spiegelt. Feitelijk nergens op gebaseerd nergens gecontroleerd en door niemand gecorrigeerd. Maar: iedereen is tevreden. T kind, de ouders de scholen en degene die de beschikking schreef voor t geld. Letterlijk niet geplaagd door enige kennis.
Is t kwakzalverij? Nee. Ik heb t gezien ik heb t gedaan ik heb t aangeboden. Als middel ingebed in een totaal plan van zorg is t voor een selecte vraag en doelgroep zeer nuttig. Maar de groep is klein. Het is niet t ei van Columbus voor de zorg die dus deze groei verantwoord, het IS een melkkoe waardoor de zorg onbetaalbaar wordt. En waardoor we dadelijk zorgbreed allemaal straks keihard aangepakt worden. Rigoureus. Je kunt de parlementaire enquête uitschrijven. Zoals in 2013 met Europsyche gebe
Wouter de Heij 5
Dagmar TimmersPiety Groeneveld
Of op de enquête? Achter aansluiten in de rij dan.
Ik kan niet eens beginnen met het uitspreken van mijn ongerustheid en verontwaardiging.
Over de wijkteams, waar alle specialisatie ontbreekt. Over de stapeling van zorg. Over de consequente inzet van de duurste variant in het zorgaanbod. Over het totale gebrek aan controle bij zorgaanbieders. Is logisch want het zijn er veel te veel.
Dit kan toch niet zo doorgaan?
Judit Zijlstra
Ik ben zelf jeugdhulpverlener op een soort zorgboerderij. Wij hebben geen agrarisch bedrijf maar werken al jaren met dieren. Ik denk alleen niet perse dat het probleem hem zit in het werken met dieren (er is de afgelopen jaren een tendens ontstaan van 'terug naar de natuur', waardoor dier en natuur in hulpverlening naar mijn idee populairder zijn geworden).
Volgens mij zit het meer in het systeem en nog complexer; bepaalde ontwikkelingen in de maatschappij. Tijdens mijn studie SPH liep ik stage bij een dagbehandeling voor kinderen. Daar liep ik voor het eerst aan tegen de vraag wat voor zin mijn werk had. Ik ben toen een semester filosofie gaan volgen en kwam via die weg bij een lezing van Trudy Dehue terecht. Het ging over haar boek 'betere mensen'. Eindelijk wist ik hoe ik mijn kritiek kon onderbouwen en ging met goede moed terug de jeugdhulpverlening in. Ik ben nu enkele jaren verder en loop ik als hulpverlener regelmatig tegen frustraties aan. Het ene moment lijkt mijn werk bezigheidstherapie, het andere is de hulpvraag te groot voor mijn werkplek. Aan de ene kant de lage prikkel tot het afronden van de zorg, maar aan de andere kant langdurige zorg hebben omdat behandelaars het hebben opgegeven maar de jongere anders nergens heen kan...
Daarnaast kan ik kan me zeker vinden in wat Dagmar Timmers zegt. Het is waanzin dat er gekort wordt op speciaal onderwijs, terwijl uitvallende kinderen vervolgens bij ons terecht komen en wij een samenwerking moeten aangaan met het speciaal onderwijs! De zogenaamde marktwerking (tip: de nieuwe wereld, interview met Maaike van der Aar) heeft de chaos alleen maar versterkt. Het systeem moet sowieso anders, maar jeugd staat niet los van ouders. Vandaar mijn opmerking over complexiteit van de jeugdzorg.
Ik zou er graag eens over in gesprek gaa