
Morgen komen de ministers van Financiën van de eurozone bijeen om te praten over financiële hulp aan Griekenland. Makkelijk wordt het niet, want er speelt een serieus conflict met het IMF, de belangrijkste partner bij het oplossen van de crisis. Heikele punten daarbij zijn schuldkwijtschelding en het ‘primaire overschot’ op de lopende Griekse rekening. Een vooruitblik.
De Griekse crisis is weer terug van nooit helemaal weggeweest. Na veel gedoe kwamen de Grieken vorige zomer een derde bail out-pakket overeen van 86 miljard euro, bovenop de 240 miljard euro die het landje al eerder had ontvangen via diverse noodfondsen. Ook het Internationaal Monetair Fonds (IMF) was daarbij van de partij. Sterker nog, de deelname van het IMF aan de Griekse reddingsoperatie vormde een bindende voorwaarde voor de Duitsers (en ook voor de Nederlandse regering) om geld te stoppen in de reddingsfondsen.
IMF versus Duitsland
Niet voor het eerst dreigt er echter heibel te ontstaan om Griekenland. Het Griekse parlement heeft recent een aantal economische hervormingen goedgekeurd, een voorwaarde om in aanmerking te komen voor een volgende tranche van de derde bail out. Dat is echter niet genoeg. Het Griekse parlement moet ook nog een reeks lastenverhogingen goedkeuren, die bij elkaar een kleine 2 miljard euro extra in het laatje moeten brengen. Zo moet de btw verder omhoog, alsmede de belasting op stookolie, koffie en alcohol — buitengewoon impopulaire maatregelen onder de toch al zo sterk verarmde Griekse burgerbevolking. Bovendien moet er verder worden ingegrepen in de ambtenarensalarissen en de pensioenen. De uitgaven voor de zorg zullen waarschijnlijk wel buiten schot blijven, na de hevige internationale kritiek — onder andere van het Rode Kruis — op eerdere bezuinigingen op dit terrein.
Het is niet de eerste keer dat het IMF zich verzet tegen het Brusselse beleid inzake het Griekse gebed-zonder-end
Volgens een functionaris van de Europese Commissie kunnen de Grieken komende dinsdag — als de eurogroep bijeen komt om de Griekse kwestie te bespreken — een bedrag tegemoet zien van circa 10 miljard euro. Maar dan moeten wel eerst alle hervormingen zijn goedgekeurd door het parlement.
Het IMF heeft kritiek op deze aanpak. De maatregelen zouden weinig effectief zijn als er niet ook een structurele oplossing komt voor de Grieken. Dat wil zeggen: als niet tegelijkertijd de enorme Griekse schuldenberg drastisch wordt ingekrompen (lees: een substantieel deel ervan wordt kwijtgescholden). Voor veel crediteuren, Duitsland voorop, is dit echter onbespreekbaar, zoals Eurogroep-voorzitter Jeroen Dijsselbloem vorige week nog eens herhaalde.
Het is niet de eerste keer dat het IMF zich verzet tegen het Brusselse beleid inzake het Griekse gebed-zonder-end. Al in 2013 bleek uit een intern IMF-rapport dat het IMF zich verzette tegen de politieke druk vanuit de Europese Commissie om haar lijn van strenge hervormingen te volgen. Wel werd al enkele keren de looptijd van de leningen verlengd, en zijn de rentepercentages verlaagd. Maar dat is onvoldoende, vinden de rekenmeesters in Washington, waar het IMF zetelt.
Nieuw voorstel
In het nieuwste voorstel van het IMF — dat Eurogroepvoorzitter Dijsselbloem overigens niet zegt te kennen — bepleit het IMF om zowel rentebetalingen als aflossingen op te schorten tot 2040. In dat jaar zal dan de uitgestelde rente voldaan moeten worden, die voor de gelegenheid is verlaagd naar 1,5 procent per jaar. Vervolgens krijgen de Grieken veertig jaar de tijd om de hoofdsom van de leningen af te lossen, dus tot 2080. Deze ‘doorschuifoperatie’ moet ervoor zorgen dat de Grieken niet meer dan 15 procent van hun bbp kwijt zijn aan financiële lasten, een hard criterium van het IMF. Met haar nieuwste voorstel staat het IMF echter mijlenver af van wat de crediteuren in de eurozone voor ogen staat. Die willen wel praten over looptijdverlenging, maar dan met slechts een jaar of vijf tegen een (verlaagde) rente van 2 procent.
Er zit dus aardig wat licht tussen beide posities. Bovendien zou het IMF-plan betekenen dat het permanente noodfonds ESM (het Europees Stabiliteits Mechanisme), verantwoordelijk voor de financiering, haar eigen funding-kosten zou moeten voorfinancieren. In het voorstel van het IMF worden rentebetalingen en aflossingen immers uitgesteld tot 2040, terwijl het ESM nu al kapitaal moet aantrekken voor de steun. Dat kost (wat) rente. Tot 2040 moet het ESM dus voorfinancieren, en bij de lage rente van 1,5% voor de Grieken is het maar de vraag of er nog wat verdiend wordt.
Patstelling
De hele kwestie van de geldschieters van Athene lag toch al uiterst precair, toen eind maart uit een telefoongesprek tussen IMF officials bleek dat men overwoog om de Grieken onder druk te zetten door te dreigen met een bankroet.
Om de zaken nog pijnlijker te maken voor betrokken partijen, kwam de European School of Management and Technology (ESMT) begin deze maand met het white paper (‘Where did the Greek Bail Out Money Go?’) waaruit bleek dat verreweg het grootste deel (95 procent) van de noodhulp aan Griekenland, naar de banken was gegaan in plaats van naar de Griekse bevolking.
95 procent van de noodhulp aan Griekenland is naar de banken gegaan in plaats van naar de Griekse bevolking
Volgende maand, of uiterlijk in juli, moet de patstelling tussen Duitsland, Finland en Nederland aan de ene kant en het IMF aan de andere kant over kwijtschelding van de Griekse schulden én blijvende deelname van het IMF zijn opgelost. Dan moeten de Grieken namelijk weer een substantieel deel van de bestaande leningen aflossen. Wordt die patstelling niet doorbroken, dan haakt het IMF af en hebben de Duitse, Nederlandse en Finse regering een probleem. Deelname van het IMF vormde immers een conditio sine qua non voor steun aan de reddingsoperatie.
Veel EU-ambtenaren hopen dan ook dat er tijdens de vergadering van de Eurogroep van morgen spijkers met koppen kunnen worden geslagen, al verwachten sommigen dat er meer tijd nodig zal zijn.
Vertrouwelijke brief
Mogelijk zal Duitsland eieren voor zijn geld kiezen en toch schuldkwijtschelding toestaan. De Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schäuble, hintte daarop in een vertrouwelijke brief die in het bezit is van het Handelsblatt. Hij zei er wel bij dat dit pas ná de Duitse verkiezingen eind volgend jaar aan de orde zou kunnen zijn. Tot na 2018 zullen de Grieken het moeten doen met de bestaande afspraken.

Schäuble herhaalde ook in deze brief dat deelname van het IMF ‘cruciaal’ is en blijft, en bevestigde dit afgelopen donderdag na een gesprek met Christine Lagarde, de baas van het IMF. Hij toonde zich gematigd optimistisch over een positieve uitkomst. ‘I am confident […] we will not have a new crisis in and around Greece and we will come to a reasonable result,’ zei Schäuble na afloop van het onderhoud. Het pikante pokerspel tussen Berlijn en Washington over kwijtschelding of schuldverlichting zal ongetwijfeld nog wel even voortduren, maar er zijn dus indicaties dat partijen elkaar op dit vlak uiteindelijk zullen weten te vinden. Hoe en wanneer precies blijft echter giswerk.
Schäuble herhaalde ook in deze brief dat deelname van het IMF ‘cruciaal’ is en blijft
De eerste belangrijke mijlpaal is de komende vergadering van de Eurogroep. Naast de genoemde ‘schuldvraag’ zal daarbij ook het primaire overschot van Griekenland nadrukkelijk aan de orde komen. Dat ‘primaire overschot’ is het saldo van de Griekse staatsinkomsten en uitgaven vóór rente en aflossing, uitgedrukt als percentage van het bbp. Het IMF, daarin gesteund door de Griekse regering, wil dat overschot op 1,5 procent stellen, aanzienlijk minder dan de 3,5 procent die Berlijn en Brussel willen. IMF-woordvoerder Gerry Rice hierover: ‘We denken niet dat het doel van 3,5 procent haalbaar is, zeker niet gedurende decennia. We denken dat daarvoor te veel bezuinigingen nodig zijn.’ Of ook deze heikele kwestie dinsdag zal worden opgelost, is onzeker. Er staat dinsdag het nodige op het spel. Wordt vervolgd.
Lees over Griekenland en de EU in het Griekenland in Europa dossier van Follow The Money
17 Bijdragen
bps 12
hoe langer je het laat slepen, hoe erger het wordt.
De paar miljoen beroepsbevolking van de 11 miljoen Grieken kunnen en willen geen € 300 miljard schuld of meer, trekken voor corrupte derden die voornamelijk de oorzaak zijn.
De nieuwe generaties arbeidspotentiele Grieken in 2040 en 2080 zullen de schulden en het schuldenland willen ontvluchten, want het is hun zaak niet en hun verantwoordelijkheid niet.
Dat ligt bij de huidige generaties.
95% van de bailout ging weliswaar naar de banken, maar waar is al het geld van de slechte bankleningen gebleven?
In 2040 of 2080 zijn die bestedingen afgeschreven of nog steeds weg.
In het Eurogroep scenario van vooruitschuiven verpaupert Griekenland steeds verder.
Er is geen geld voor vervanging en onderhoud en er is geen motivatie om voor derden schulden te werken.
Die motivatie is er overigens in heel Europa niet en nergens niet.
Er is een harde, structurele oplossing voor Griekenland:
schuldenkwijting i.c.m. een sterke, breed democratisch gedragen consequente rechtsstaat die elke Griek van elke generatie gelijke kansen en een gelijke rechtspositie geeft,
dus elke Griek en de Griekse (rechts)staat het zijne garandeert,
en zo de corruptie, voortrekkerij en ongelijkheid beëindigd.
Grieken en Griekenland worden dan zelf verantwoordelijk voor de kracht van hun eigen economie en zo mogelijk de kracht van hun eigen munt t.o.v. de €uro.
De Grieken moeten dat zelf inzien en Brussel verhindert zelf die oplossing.
En dus moddert en ettert het door tot de wal het schip op nog hardere wijze keert.
locke 5
bpsbps 12
lockeHoe minder energie men ergens instopt, hoe minder er van terecht komt, ook van rechtsstaten.
Het is een algemeenheid.
Jean Wanningen 6
lockebps 12
Jean Wanningenen
'Hoe meer energie men ergens instopt, hoe meer er van terecht komt',
geldt ook voor foute projecten.
Dat leidt tot crisis.
Het is een algemeenheid.
Systeemtechnisch is een crisis het overgangsgebied tussen orde en chaos.
Daar zijn 3 richtingen mogelijk:
1. doorgaan op de foute weg dat tot crisis leidde en vervolgens uitmonden in chaos,
2. onvoldoende maatregelen nemen waardoor men in crisis blijft; 'doormodderen',
3. tijdig voldoende en juiste maatregelen nemen, ingrijpen, waardoor men afbuigt terug naar orde. (conform quote René Tissen: hoe langer je wacht, hoe erger het wordt.)
https://www.ftm.nl/artikelen/follow-the-money-selecteert1mei2016#reactie4155
In het Griekse geval moet een deugdelijke Griekse rechtsstaat die orde en zekerheid (3.) bieden.
Vanuit die saaie rechtszekerheid en rechtsvrijheid kunnen weer allerlei risico's en avonturen ondernomen worden.
Zo werkt het in elke rechtsstaat.
Jean Wanningen 6
bpsbps 12
Jean WanningenEen redding van Griekenland heeft alles te maken met economie en gezond verstand.
Als ik het kan begrijpen, dan kun jij het zeker.
PS. Ik heb ondertussen mijn reactie wat beter uiteen gezet voor verduidelijking.
Matthijs 11
bpsJean zegt, als ik het goed begrijp, dat het de 'reddende' partijen in deze zaak (Troika) helemaal niet om de echte redding van Griekenland gaat. Het kan ze niks schelen als het land naar de knoppen gaat. Beetje dom wel, want hoe slechter het gaat met Griekenland, hoe minder geld er uberhaupt nog terugkomt. Maar dat de eurogroep mensen een beetje dom zijn wisten we al.
bps 12
MatthijsEen degelijke rechtstaat is nodig om corruptie (het dienen van eigen privé belangen met de machtsmiddelen en de faciliteiten van de staat, in de betaalde tijd van de staat, ten koste van de staat), te beëindigen. Grieken die de corruptie zien en er niet van profiteren zijn niet gemotiveerd om belasting te betalen voor een corrupt ambtenarencorps die dat wel doet. Zij zijn geneigd om hetzelfde met de ambtenaren mee te doen.
Want iedereen doet het.
Zo ontstaat die cultuur, die zichzelf versterkt. In elke bureaucratie bestaat die mogelijkheid en verleiding.
In de EU was het al zichtbaar toen Prodi lieden als Van Buitenen er uit kinkelde om controle op de begrotingen en uitgaven te vermijden. Begrotingscontrole en verantwoording is nog steeds een heikel punt bij de EU.
Als weinigen het meer doen, wordt corruptie een verwijtbare en strafbare uitzondering.
'Het zal wel heel moeilijk zijn zo iets (een degelijke rechtsstaat) voor elkaar te krijgen. Ergens nog een blik van enkele tienduizenden Duits/Nederlandse ambtenaren over …'
Dat hoeven Duitse en Nederlandse ambtenaren niet te doen.
Grieken moeten dat zelf inzien en doen. En anders maar niet.
Vergis je ook niet in het Minsky-achtige verval van Nederland zelf en de “hogere” ambtenarij en bureaucratie. Politici komen en gaan. De “hogere” ambtenaren blijven zitten en zien ze komen en gaan.
Ik kreeg zelf jarenlang van hogere ambtenaren een dodelijke cocktail van corruptie en bureaucratie toegediend. Ik raakte verlamd.
Die “hogere” ambtenaren dienden roekeloos en schijnbaar onschendbaar privé belangen met de machtsmiddelen en faciliteiten van ‘de baas’: de Nederlandse rechtsstaat en de gemeente, in de betaalde tijd van ‘de baas’. Willekeurig en wetteloos.
Ik begrijp de patstellingen en het wantrouwen van de Griekse burgerij des te beter.
locke 5
bpsMen kan de nageltjes nog laten pedicuren op de privé afdeling , dat valt denk ik onder representatie kosten.
Jean Wanningen 6
bpsLees het artikel van Steve Hilton, de vml. Rhand van Cameron: http://www.dailymail.co.uk/news/article-3603793/Why-quit-EU-Cameron-s-guru-Friend-strategist-Steve-Hilton-breaks-ranks-Brexit-say-Britain-literally-ungovernable-unless-power-self-serving-elite.html Een eye opener.
Citaat: 'But perhaps the most powerful argument for leaving the EU is to look at the people who are wheeled out to persuade us to stay: figures like the International Monetary Fund boss Christine Lagarde, Bank of England Governor Mark Carney, advertising giant Sir Martin Sorrell, as well as the Confederation of British Industry and all the other Establishment stooges. They want us to stay in the EU because their whole world depends upon it. Their lifestyle of summit meetings and first-class flights and five-star hotels; their flitting and floating from New York to Brussels to Beijing, serving the interests of the technocratic elite — the bankers, bureaucrats and accountants who run the modern world and who, regardless of which government is in power in which country, push the same old dogma of global-isation, privatisation and centralisation.'
bps 12
Jean WanningenExcuus.
Je had het over 'een zgn. redding' en niet over 'een redding' waar ik het over had.
We praatten langs elkaar heen. Sorry.
locke 5
Jean Wanningenbps 12
Jean WanningenJe vergeet de bureaucratisering, corruptie, verlamming en onverschilligheid.
Ik maak 't nog minder ingewikkeld:
De bureaucratie en het multinationale grootbedrijf en bankbedrijf willen een monopolie.
Veilig en gemakzuchtig. Het multinationale grootbedrijf en bankbedrijf blijkt voor ca. 80% van de beurswaarde direct of indirect in handen van Wall Street bankiers middels een vloot financials, volgens Zwitsers onderzoek.
Hoe het monopolies en dictaturen vergaat, leert de geschiedenis.
Er lijken historisch cycli gaande van een ordening van polypolies tot monopolies, via crisis tot verval of chaos met weer een herordening van polypolies, enz.
Als je de geschiedenis z'n gang laat gaan.
In economie, in religie en staatkundig. Ik kijk dan naar Mesopotamische rijken, Egyptisch, Chinees, Grieks (Alexander de Grote), Romeins, Hunnen, Vikings, Germaans, katholiek, Frankisch, Spaans, islamitisch, Brits, Turks, protestants, Nederlands, Oostenrijks-Hongaars (Habsburg), Russisch, Frans (Napoleon), modern-imperialisme (de elkaar opvolgende industriële revoluties v.a. 1870 na elk verval van de vorige), Duits, Japans, USSR,
thans Amerikaans, BRICS, EUropees ...
Je ziet het alleen in cultuur en niet in de natuur. (vermoedelijk en waarschijnlijk omdat er in de natuur veel minder concurrentie is door veel meer differentiatie en specialisatie)
Typisch.
Groten vallen uiteen in kleine, en kleine beginnen weer opnieuw aan een groot monopolie.
Als iedereen van elkaar afblijft en ieder het zijne laat, vormt zich het polypolie als monopolie.
Een monopolie van polypolies: een systeem van vrij interacterende systemen 'without full central control' conform een definitie van Complexity; complexe systeemleer.
Dan komt er rust, vrijheid en vrede, en duurzame economie. Freedom and prosperity.
De rechtsstaat is de sleutel tot normalisering.
Jean Wanningen 6
bpsbps 12
Jean Wanningen"Groten vallen uiteen in kleine, en kleine beginnen weer opnieuw aan een groot monopolie. "
Gevalletje: "doing the same thing over and over again and expecting different results" ?
Lijkt er wel op.
bps 12
Jean WanningenDat zei ik eerder altijd tegen mijn kinderen, toen ze nog klein waren.
Het werkte.
Dan konden ze samen leven en samen spelen.
Het is heel eenvoudig.