‘Wim hoe? Die ken ik niet.’ Het zorgwereldje in Nederland mag dan klein zijn, toch kun je als grote speler blijkbaar voor velen onopgemerkt blijven. Wim de Weijer is commissaris van Achmea en één van de invloedrijkste mensen binnen de grootste zorgverzekeraar van Nederland. Toch geven veel bestuurders, netwerkers en experts in de zorg desgevraagd aan nog nooit van de man te hebben gehoord.

En dat terwijl Wim de Weijer bij verschillende geruchtmakende faillissementen, overnames en zelfs een drietal schandalen in de zorg betrokken blijkt te zijn. De ondergang van TSN thuiszorg, het schandaal rond de directeuren van Alliade en Freya en de onrechtmatig gedeclareerde miljoenen van Ciran: alles gebeurde recht onder de neus van toezichthouder De Weijer. Afgelopen week werd bekend dat een van de bedrijven waar De Weijer commissaris is, Dagelijks Leven, op het punt staat verkocht te worden aan een Franse multinational. Het woonzorgbedrijf voor ouderen groeide de afgelopen twee jaar snel, dankzij in 2016 afgesloten contracten met onder meer het Achmea waar De Weijer ook commissaris is.

Dat Wim de Weijer zo relatief onbekend is, is dus bijzonder. Zeker gezien zijn cv: De Weijer bestuurde jarenlang de mega-thuiszorgorganisatie Evean en was daarna terug te vinden bij onder meer NPM Capital, PGGM, Asito Dienstengroep en uiteindelijk Achmea. Hij schopte het zelfs tot lid van de adviesraad van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). Maar de grijze commissaris heeft zichzelf in zijn bijna twintig jaar als topbestuurder niet bepaald in de spotlights begeven: uit de hele periode is slechts één interview met hem terug te vinden. 

Ook vandaag de dag is Wim de Weijer naast zijn functie bij Achmea nog een uiterst ondernemend man. Zo is hij voor NPM Capital niet alleen adviseur, maar ook nog steeds commissaris bij verschillende bedrijven in de zorg, die allemaal bijzonder succesvol zaken blijken te doen met zorgverzekeraars. Wie is deze man in de schaduw?

Van Kruisvereniging naar grootkapitaal 

Wanneer Wim de Weijer in de jaren tachtig opklimt tot directeur van de Kruisvereniging in de regio Waterland, is zijn carrière nog relatief onopmerkelijk. Dit verandert wanneer hij het initiatief neemt om met een aantal andere afdelingen van het Kruiswerk een keten thuiszorgwinkels te starten. De allereerste opent in maart 1990 in zijn eigen gemeente Purmerend. 

De Weijer haalt er meteen de landelijke media mee. Trouw schrijft op 17 maart een uitgebreid artikel over die flitsende nieuwe winkel, die duidelijk een stuk commerciëler oogt dan de traditionele uitleen van het Kruiswerk. Dat is om het stigma van hulpmiddelen af te halen, aldus De Weijer. ‘Alles moet er fris en nieuw uitzien,’ zegt hij.

De Weijer hield een marktonderzoek onder de leden van de Kruisvereniging; daaruit bleek dat mensen liever kopen dan lenen. ‘Wij werken in de overtuiging dat je de commercie zo lang mogelijk buiten de deur van de gezondheidszorg moet houden,’ stelt hij het publiek gerust. ‘Maar dat betekent niet dat je niet bedrijfsmatig zou kunnen werken. Integendeel, de noodzaak daartoe wordt steeds groter.’ In de Volkskrant van diezelfde dag brengt De Weijer het zo: ‘We hebben een aantal bedrijfsmatige elementen ingebouwd in de non-profitsector die het Kruiswerk is.’ 

Maar het blijft niet bij non-profit. De groep thuiszorgwinkels zal uitgroeien tot een bedrijf met een omzet van tegen de 40 miljoen euro, dat in 2009 door investeerder NPM Capital wordt gekocht. 

Die geschiedenis begint in 1998, als de groep thuiszorgwinkels van het Kruiswerk een joint venture aangaat met het bedrijfje van ondernemer Loek Blom uit Friesland. De naam van het nieuwe bedrijf: Emcart.

Blom begon vanuit zijn boerenschuur een onderneming gericht op de inkoop van het soort hulpmiddelen dat de thuiszorgwinkels aan de man brengt. Hij leert De Weijer rond 1996 kennen: ‘Ik heb Wim in onze tijd bij Emcart altijd als een uiterst betrokken commissaris ervaren. Hij had oog voor de behoeften van mensen.’ De Weijer deed in 1998 zijn intrede bij Emcart als commissaris. Blom memoreert: ‘Het bedrijf bestond toen uit ongeveer vijftien man. Het verbaasde me dat we daarvoor een raad van commissarissen nodig hadden. Maar we hadden natuurlijk wel de ambitie om te groeien.’ 

En groeien, dat doet Emcart. Evenals de status en invloed van president-commissaris Wim de Weijer, die bestuurder wordt van de samengaande kruisverenigingen in het noordwesten van het land. In 2000 gaan die samen verder als thuiszorgorganisatie Evean. 

Groeikampioen

Evean zet het onder Wim de Weijer vervolgens ook op een groeien. Door fusies en overnames van onder meer Zorggroep Meander en GGZ Drenthe zwelt het bedrijf op tot de op één na grootste zorgorganisatie van het land, met een omzet van tegen de 800 miljoen euro in 2008.

Desondanks is er uit die tijd van De Weijer weinig terug te vinden in de media. Eenmaal duikt hij op, en dan niet als bestuurder van Evean maar — misschien veelzeggend — vanuit zijn functie als commissaris bij Emcart. Dat gebeurt in een artikel van de Volkskrant uit april 2010, over wat de krant beschrijft als ‘de grootste fraude-affaire in de zorg’: de zaak tegen oud-bestuurder Bart Visser van zorgorganisatie Icare. Uiteindelijk zal hij wegens fraude veroordeeld worden tot een celstraf en het terugbetalen van miljoenen euro’s.

‘Mensenmens’ De Weijer blijkt graag te varen op marktonderzoek

Als commissaris van Emcart onderhandelde De Weijer in 2002 met Visser over een boete die de Icare-thuiszorgwinkels moesten betalen voor het verbreken van een contract. Visser spreekt met De Weijer een bedrag van 500 duizend gulden af, maar laat de commissarissen van Icare in de waan dat er een claim van 2,1 miljoen euro ligt. In het licht van die dreigende claim van Emcart verkoopt Icare de thuiszorgwinkels voor slechts 590 duizend euro aan Jan B., vriend en medeverdachte van Bart Visser. Dat zou 1,5 miljoen euro te weinig zijn geweest.

In 2006 wordt Icare overgenomen door Evean, waar Wim de Weijer dan als bestuurder zit. Bart Visser zwaait eind 2005 al af en krijgt een ontslagvergoeding van 969 duizend euro; hoog genoeg om landelijke verontwaardiging te veroorzaken. Bij Evean wordt vervolgens bekend hoe de vork met de verkoop van de Icare-winkels in de steel steekt. De organisatie doet echter pas in 2010 aangifte — een jaar na het vertrek van Wim de Weijer en twee jaar nadat de Fiod Bart Visser van zijn bed licht.

Het enige andere interview dat van De Weijer terug te vinden is, komt uit het NRC en dateert van oktober 2006. Daarin huldigt De Weijer schaalvergroting in de zorg; de krant doopt zijn organisatie Evean tot ‘groeikampioen’. Ook hier blijkt ‘mensenmens’ De Weijer graag te varen op marktonderzoek. Zo kwam volgens de bestuurder ook de naam Evean tot stand: ‘De klank hebben we getoetst bij alle doelgroepen. Dat levert heel positieve associaties op: water, gezond, helder.’

De Weijer betoogt in het artikel dat schaalvergroting niet tegen te houden is door politici: ‘Verzekeraars moeten in het nieuwe zorgstelsel de regie voeren, die willen met landelijk werkende partijen zaken doen. Dat spel komt nu op gang.’ Hij laat zich ontvallen dat Evean regelmatig private equity-partijen over de vloer krijgt. Maar wanneer de NRC-verslaggever vraagt of Evean ook te koop is voor die partijen, reageert hij beduidend behoudender: ‘Nee, wij zijn een stichting, en onze ledenorganisatie is een vereniging. Op de markt is ruimte genoeg. In financiële diensten heb je naast ABN Amro en ING ook de Rabobank en de SNS-ideologie.’

De ideologie van De Weijer blijkt nogal flexibel als het om commercie gaat

Die ‘ideologie’ blijkt twee jaar later echter nogal flexibel als het om commercie gaat. De Weijer gaat als bestuurder van Evean in 2008 een samenwerking aan met de Asito Dienstengroep (ADG); de twee organisaties kondigden aan twee joint ventures te willen opzetten in de thuiszorg, samen met ADG-dochter Thuiszorgservice Nederland (TSN) en de facilitaire dienstverlening. Kartelwaakhond NMa (de voorloper van de ACM) keurt de samenwerking onder voorwaarden goed. Evean verkoopt vervolgens voor 9 miljoen euro 85 procent van de aandelen in haar Thuishulp Nederland BV aan ADG, dat in 2007 nog thuishulp levert aan 63 duizend mensen.

Ambitie

De ambitie van Evean is om door te groeien. Samen met Stichting Philadelphia Zorg en woningcorporatie Woonzorg Nederland richt Evean de organisatie Espria op: de drie kolossen — gezamelijke omzet: zo’n 1,4 miljard — zijn voornemens om in dat vehikel bestuurlijk te fuseren. Wim de Weijer is de beoogde voorzitter van de nieuwe raad van bestuur.

Het plan gaat niet door: minister Ella Vogelaar steekt een stokje voor deze nog extremere schaalvergroting en wijst de fusieplannen af. In 2009 valt het doek voor Espria en houdt De Weijer het voor gezien als thuiszorgbestuurder. 

Dit doet hij echter niet voordat Emcart, nog steeds voor de helft eigendom van Kruiswerk-opvolger Evean, is verkocht aan NPM Capital, de investeringsmaatschappij van de familie Fentener van Vlissingen. NPM Capital is in 2006 in de zorg gestapt en heeft dan al hulpmiddelenleverancier Harting-Bank verworven. Vol vertrouwen heeft het bedrijf vervolgens zijn zinnen gezet op Emcart, dat in tien jaar is gegroeid van 15 naar 440 medewerkers en in 2008 een omzet van ruim 37 miljoen euro maakt. Daarmee groeide het meer dan eenderde ten opzichte van het jaar ervoor. Maar Evean was dat jaar dan ook hard aan het werk om in Espria op te gaan.

Dat het goed ging met Emcart, blijkt ook uit de winst van het bedrijf in dat jaar: zo’n 1 miljoen euro, terwijl er ook ruimte was voor 8 miljoen euro aan investeringen. Evean verkoopt haar belang in Emcart voor ruim 3,5 miljoen euro. De nieuwe eigenaar, NPM, neemt eind 2009 ook Wim de Weijer mee. Hij wordt betaald adviseur bij het bedrijf.

Avontuurtjes

Na de geslaagde verkoop van Emcart stort de oud-Kruiswerkdirecteur zich in tal van avontuurtjes in de zorg en erbuiten. In 2009 snuffelt hij even mee bij Boer&Croon, aldus voormalig partner Rob van der Laan. De consultancyfirma had wel behoefte aan een man met de ervaring en het netwerk zoals dat van De Weijer. Het was niet van lange duur. Van der Laan: ‘Volgens mij is het er destijds niet eens van gekomen dat hij echt een project voor ons heeft gedaan.’ 

Wim de Weijer gaat al snel op in heel andere projecten. De kansen liggen voor het oprapen voor de kersverse adviseur binnen het NPM Capital-concern. Zo gaat hij bijvoorbeeld als commissaris aan de slag bij zorgconsultant Prismant. Dat bedrijf gaat in 2010 failliet en wordt in die staat gekocht door keuringsinstituut Kiwa, waarna de hele nieuwe organisatie in 2011 weer gekocht wordt door NPM Capital.

De Weijer ontbreekt het ondertussen niet aan andere bezigheden. Hij stapt in een verzekeringsavontuur met oud-Achmea man Maarten Dijkshoorn en SNS-topman Sjoerd van Keulen en wordt commissaris bij hun nieuwe bedrijf Certens, een onderneming die zogenaamde ‘closed book’-levensverzekeringsportefeuilles van verzekeraars wil overnemen en beheren. Het bedrijf slaagt er echter niet in om de gewenste 300 miljoen aan financiering binnen te halen en sterft in 2011 een stille dood. 

Intussen is De Weijer ook commissaris geworden bij het in de problemen geraakte Thuiszorg Groningen. Dat bedrijf wordt in 2011 overgenomen door TSN van de Asito Dienstengroep (ADG); daarmee zet De Weijer een eerste stap naar het concern waar hij eerder zaken mee deed. Het resultaat: twee jaar later wordt De Weijer benoemd als commissaris van ADG.

Controverse 

En in die functie duurt het niet lang voor de zich een controverse ontwikkelt waarin De Weijer betrokken raakt. In 2015 komt TSN in de problemen. Directeur Zion Jongstra luidt de noodklok in de media: er moet geld bijkomen vanuit de overheid, anders zal TSN omvallen. Hij kondigt ‘ongekend zware maatregelen’ aan, die erop neerkomen dat van het personeel — thuishulpen met een uurloon van rond de 10 euro — een kwart van het salaris zal worden ingehouden. Daar begint het bedrijf dan ook maar vast mee, maar de rechter steekt een stokje voor het plan. Wanneer ook de bonden niet bereid zijn om de thuishulpen nog verder uit te laten kleden door hun loonvoorwaarden te offeren, dreigt eind 2015 daadwerkelijk het faillissement voor TSN. In 2016 valt het doek voor de thuiszorggigant definitief. 

Vooral de rol van moederbedrijf ADG was discutabel

Hoewel het faillissement op zich al brede verontwaardiging opriep, was vooral de rol van moederbedrijf ADG discutabel, zo ontdekte Follow the Money in december 2015. Het concern, waarvan Wim de Weijer inmiddels twee jaar commissaris was, had zichzelf via een slimme juridische constructie beschermd tegen eventuele aanspraken van schuldeisers van TSN. Dit gebeurde door een nieuwe holding op te tuigen onder de naam Mercares SE, en daar vervolgens het hele ADG-concern in onder te brengen. Bij die actie maakte het nieuwe bedrijf bekend alle aansprakelijkheid richting de schuldeisers van het ADG concern op te zeggen. Daaronder viel uiteraard ook TSN. Door de naam Mercares te gebruiken, was het concern daarnaast totaal onherkenbaar voor eventuele belanghebbenden.

Het op oneigenlijke manier buitenspel zetten van schuldeisers heet Paulianeus handelen en is bij wet verboden. Met de actie van ADG is daarvan mogelijk sprake; de curator doet daar volgens het laatste faillissementsverslag van februari dit jaar, momenteel dan ook onderzoek naar. 

Dat Wim de Weijer van de mogelijk Paulianeuze handeling af heeft geweten, lijkt aannemelijk. In elk geval had hij het kunnen weten: hij moest immers als commissaris ten tijde van de bewuste herstructurering in juli opnieuw in functie treden bij de nieuwe holding.

Alliade-affaire

De twee meest in het oog springende zaken die de afgelopen jaren in de zorg naar buiten zijn gekomen, zijn zonder twijfel de affaire rond de Friese zorgorganisatie Alliade en de onrechtmatig gedeclareerde miljoenen van revalidatiebedrijf Ciran. Bij beide kwesties zat De Weijer op de eerste rij. Niet alleen zag hij als commissaris direct toe op de handel en wandel van Ciran, zoals Follow the Money enkele weken geleden signaleerde, ook ging hij in zee met de twee directeuren die uiteindelijk bij Alliade opstapten na enorme ophef over aanbestedingen die zij aan hun eigen bedrijven deden.

In de jaren voor de ontdekking van RTL ging het de Alliade-directeuren voor de wind met hun bedrijven

Die laatste zaak kwam in het voorjaar van 2016 aan het licht dankzijRTL Nieuws. De journalisten ontdekten dat directeuren Jan Bleichrodt en Stefan Postma van Alliade jarenlang voor miljoenen euro’s hun eigen bedrijven mochten inhuren op kosten van de premiebetaler. De onthulling van RTL riep zoveel verontwaardiging op dat staatssecretaris Martin van Rijn zich liet ontvallen dat Alliade met deze ‘schijn van belangenverstrengeling’ het vertrouwen in de zorg ondermijnde. 

Van Rijn liet de Inspectie gezondheidszorg (IGZ) onderzoek doen. In eerste instantie constateerde IGZ dat er sprake was van ‘schijn van belangenverstrengeling’, maar niet van fraude. Stefan Postma en Jan Bleichrodt stapten op. Toen zorggroep Alliade vervolgens de klokkenluider ontsloeg die de zaak aan het rollen had gebracht, stond de Tweede Kamer op een nieuw onderzoek, dit maal naar álle geldstromen rond Alliade en Freya. De IGZ kreeg opnieuw de opdracht om de zaak verder te onderzoeken. Afgelopen november liet minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid in antwoord op Kamervragen weten dat de IGZ na de jaarwisseling met haar rapport zou komen, maar dat is tot nu toe nog niet af.

In de jaren voor de ontdekking van RTL ging het de Alliade-directeuren echter voor de wind met hun bedrijven. Daar zag Wim de Weijer, inmiddels benoemd tot commissaris bij De Friesland, dat ook deel uitmaakt van het Achmea-concern, wel brood in. Hij ging in 2013 in zee met Postma en Bleichrodt door zich als commissaris te laten benoemen in DLH BV, een van de bedrijven in de ‘kerstboom aan bv’s’ die de Alliade-directeuren onder Freya hadden opgetuigd. De Weijer deed dit samen met Han Schellekens, die tot dat jaar ook werkzaam was bij ADG en tot op de dag van vandaag functies binnen NPM Capital vervult. Schellekens zat ook al samen met De Weijer bij Ciran. Binnen de ‘Freya-kerstboom’ startten ze Dagelijks Leven, de woonzorgorganisatie voor ouderen die nu van NPM Capital is en waar het Franse zorgconcern Orpea haar zinnen nu op heeft gezet.

Hoewel RTL uiteindelijk delen van haar verslaggeving moest rectificeren omdat de rechter het niet bewezen achtte dat de Alliade-directeuren zichzelf verrijkt zouden hebben, was de kwestie uiterst beschadigend voor de twee. Stefan Postma blijkt nog steeds actief voor Dagelijks Leven, al zijn hij en Jan Bleichrodt sinds het najaar van 2016 als bestuurders uitgeschreven. Ze zijn vervangen door Han Schellekens; inmiddels is ook bestuurder Zion Jongstra toegetreden tot Dagelijks Leven. Ook Jongstra kent Wim de Weijer nog van ADG: die eerste was directeur van TSN. Het is een kleine wereld.

Goede zaken

NPM Capital heeft met Dagelijks Leven, waarvan Wim de Weijer nog steeds bestuurder is, blijkbaar een goede investering gedaan. Het bedrijf wist een contract in de wacht te slepen bij het zorgkantoor van VGZ. Waar de zorgverzekeraar in het geval van Ciran — waar Schellekens en De Weijer ook samen zaten — nog claimde dat het bedrijf 20,5 miljoen euro onrechtmatig had gedeclareerd, gaat het in 2016 trots in zee met Dagelijks Leven.

Zo ook de zorgkantoren van Zilveren Kruis van Achmea en Menzis: die drie werken namelijk samen met Dagelijks Leven in een pilot met speciale financiering, binnen het overheidsinitiatief ‘Waardigheid en trots’. Het contract tussen de zorgverzekeraar en het nieuwe groeibriljantje van NPM wordt zelfs ondertekend in bijzijn van voormalig staatssecretaris Martin van Rijn. Die kent Wim de Weijer immers nog van zijn tijd bij pensioenfonds PGGM, waar hij toezicht hield op bestuurder Van Rijn.

Dagelijks Leven, dat in 2016 volgens de jaarrekening nog geen 4,5 miljoen euro omzette, heeft volgens de website van NPM honderden miljoenen aan potentiële investeringen: ‘Binnen het platform investeert woningontwikkelaar en fondsmanager Amvest in het vastgoed. Het Amvest Living & Care Fund heeft zich gecommitteerd om € 100 miljoen (met de ambitie om dit op de middellange termijn uit te breiden naar € 500 miljoen) te investeren in kleinschalige zorgconcepten zoals Dagelijks Leven en Het Gastenhuis.’ Bovendien groeide het bedrijf na de contractering door de drie zorgverzekeraars nog harder. De afgelopen twee jaar verdrievoudigde het aantal vestigingen van Dagelijks Leven. De omzet over 2017 wil het bedrijf nog niet bekendmaken aan Follow the Money omdat de jaarrekening nog niet afgestempeld is. Maar te verwachten valt dat die ver boven de 4,5 miljoen van 2016 zal liggen. Voor Orpea is Dagelijks Leven dankzij dat alle een zeer aantrekkelijk koopje geworden. 

Maar niet alleen Dagelijks Leven is een schijnbaar succesnummer. Ook met deelneming Focus Cura, waar Wim de Weijer opnieuw als commissaris opduikt, doet NPM goede zaken. Onlangs nog maakte Zilveren Kruis (van verzekeraar Achmea, waar Wim de Weijer commissaris is) bekend dat patiënten de ehealth-dienst Hartwacht van FocusCura en Cardiologie Centra Nederland op medisch voorschrift vergoed krijgen. ‘Een doorbraak in ehealth’ noemt Zilveren Kruis deze samenwerking in haar persbericht. 

De vraag is welke pet De Weijer opzet wanneer er sprake is van conflicterende belangen

Tot slot is er nog Mentaal Beter. NPM Capital wist met deze deelneming in de geestelijke gezondheidszorg, die in 2014 werd overgenomen, in 2016 bij Zilveren Kruis een voorkeurscontract binnen te halen voor drie jaar voor depressiezorg. 

Petten

Terug naar Wim de Weijer en zijn functie bij Achmea. Hoe kan een invloedrijke commissaris zoveel tegengestelde belangen vertegenwoordigen?

Het is niet verboden, en zelfs niet ongebruikelijk om als commissaris op veel verschillende plekken te zitten, ook in de zorg. Consultant Nicole Edelenbos, van bestuursadviesbureau Edelenbos Executive Solutions, dat onder meer gespecialiseerd is in governance-kwesties, noemt het lastig: ‘Er wordt vaak niet moeilijk over gedaan, een commissaris die meerdere functies heeft. Voordeel is namelijk dat hij of zij zich op de hoogte houdt van wat er allemaal speelt in het veld. Maar een commissariaat bij een invloedrijke partij als Achmea combineren met allerlei functies in de zorg lijkt me riskant, dan kunnen verschillende belangen elkaar al heel snel raken. Persoonlijk denk ik dat je er met zo’n positie eigenlijk bijna niets in de zorg bij kan doen, wil je het zuiver houden.’

De verschillende petten die De Weijer draagt mogen dan volstrekt binnen het boekje blijven als het om regelgeving gaat, de vraag is natuurlijk welke pet De Weijer opzet wanneer er sprake is van conflicterende belangen. Zoals bijvoorbeeld bij Ciran: niet alleen zou de revalidatie-instelling bij VGZ meer dan 20 miljoen euro ten onrechte hebben gedeclareerd, ook Achmea eiste van Ciran geld terug. Dat zou 4,6 miljoen euro bedragen. De rare situatie deed zich voor dat De Weijer zich inspande voor een bedrijf dat ‘zijn’ verzekeraar benadeelde. Daar vroeg Follow the Money al eerder naar. De Weijer antwoordde toen dat er van benadeling geen sprake was: hij zegt nooit aan de rechtmatigheid van de declaraties te hebben getwijfeld. Op vragen over tegenstrijdige belangen ging hij niet in. 

Achmea heeft geen enkel probleem met de collectie petten van De Weijer

Vond De Weijer het geen probleem om binnen Freya te werken, wetende dat de directeuren via Alliade opdrachten van zichzelf kregen? Het ging uiteindelijk om premiegelden, dat moest hem als commissaris van De Friesland en Achmea toch kritisch maken? Of ging de Achmea-pet in dat geval even af? En voor wie zijn de samenwerkingen en voorkeurscontracten tussen Zilveren Kruis en bedrijven van De Weijers’ andere werkgever NPM Capital nou het meest voordelig? En hoe zit dat met ADG, waar nog wel steeds de door zorgverzekeraars gefinancierde Thuiszorgtak van TSN onder valt? En wat te denken van 

De commissaris zelf wil niet ingaan op de vragen van Follow the Money. Hij laat weten ‘op dit moment’ geen behoefte te hebben om mee te werken aan het artikel over hem.

We leggen het aan Achmea voor. Een woordvoerder van zorgverzekeringstak Zilveren Kruis laat weten op de hoogte te zijn van alle posities die De Weijer heeft bekleed en zegt dat het overzicht van Follow the Money ‘geen nieuwe informatie’ bevat. De verzekeraar ziet er juist de voordelen van in; commissarissen moeten immers goede en actuele kennis hebben van de markt waarin Achmea zich beweegt. ‘Het is dan ook waardevol dat commissarissen posities bekleden die deze kennis actueel houden.’ 

Het concern gaat er dus vanuit dat die kennis door Wim de Weijer in het belang van Achmea wordt ingezet. Maar wat als de belangen vanuit zijn verschillende posities botsen? Woordvoerder Stefan Kloet: ‘De interne governance schrijft voor dat in geval van mogelijke belangenverstrengeling, of schijn daarvan, het betreffende RvC-lid dit bespreekt met de voorzitter van de RvC. Indien er mogelijk een situatie ontstaat van conflicterende belangen, neemt het lid van de RvC geen deel aan de beraadslagingen over het betreffende onderwerp.’ Ook laat de woordvoerder weten dat commissarissen niet direct beslissen over de zorginkoop. 

Achmea heeft dus geen enkel probleem met de collectie petten van Wim de Weijer. Er zijn geen wetten overtreden, er is niet in strijd met governancecodes gehandeld. Daarmee gaat men weer over tot de orde van de dag. Dat die voor de president-commissaris van de zorgverzekeringstak voor een belangrijk deel bestaat uit het goed laten renderen van zorgondernemingen in het belang van de familie Fentener van Vlissingen, doet geen wenkbrauwen fronsen. 

Het is business as usual.