Rabobank ziet met lede ogen aan dat de toezichthouders Nederlandse hypotheken als een gevaar zien en dus steeds strengere kapitaalseisen stellen. 'De hypotheekportefeuille is een parel op onze balans. Het zou mooi zijn als onze toezichthouder dat ook zou zien,' zei financieel topman Bert Bruggink bij de presentatie van de halfjaarcijfers. Om daaraan toe te voegen: 'Dat is natuurlijk niet zo’n handige opmerking.'
Hollandse hypotheken, ze zijn goed voor zo’n 30 procent van de balans van Rabobank. En ze zijn oerdegelijk, wat Bert Bruggink betreft. Ruim 99 procent van de hypotheekklanten betaalt zijn rente op tijd, een veel beter percentage dan in andere landen, benadrukt Rabobank. En dat na vijf crisisjaren, waarin de huizenprijzen met ruim 17 procent zijn gedaald. Een ‘parel op de balans’ dus volgens Bruggink.
Nieuwe regels
Maar zo denkt niet iedereen erover. Internationale toezichthouders zijn bezig om een vervolg op te stellen op 'Basel III', de set van internationale bankregels. Een van de voorgestelde maatregelen is om de risico’s van hypotheken op een andere manier te berekenen: er zou meer aandacht moeten komen voor de loan to value-ratio (hoe hoog is de hypotheek ten opzichte van de woningwaarde). En die is in Nederland, onder meer door de hypotheekrenteaftrek, juist relatief hoog (bij Rabo 77 procent). De aandacht dreigt dus te gaan verschuiven van een punt waarop Nederland uitblinkt, naar een punt waar Nederland in negatieve zin een buitenbeentje is.
In gebreke blijven op hypotheekbetaling, en loan to value in diverse landen. Bron beide grafieken: rapport Nederlandse Vereniging van Banken, 2014
Als die nieuwe regels doorgaan volgens de plannen die er nu liggen, dan zou dat betekenen dat Rabo flink meer buffers moet gaan aanhouden voor de hypotheekportefeuille.Volgens de nieuwe regels zou Rabo flink meer buffers moeten gaan aanhouden voor de hypotheekportefeuilleWat volgens Rabo een prachtige business is, dreigt in de ogen van de toezichthouder plots een achilleshiel te worden.
'Oneerlijk'
Rabo-topman Wiebe Draijer heeft dan ook recent bij een bezoek aan de Europese Centrale Bank in Frankfurt de toezichthouders op het hart gedrukt dat de bank zich 'zorgen maakt over de huidige Basel-plannen voor een nog veel verdere verzwaring van de kapitaalweging van hypotheken.' Dat het toezicht op de grote Nederlandse banken sinds vorig jaar niet meer vanuit Nederland, maar vanuit Frankfurt wordt gevoerd, helpt volgens topmensen van de bank ook niet mee: het is nou eenmaal moeilijker om de eigenaardigheden van de Nederlandse hypotheekmarkt uit te leggen aan een buitenlander, dan aan een Hollander. En ook de huidige kapitaalregels voor hypotheken zijn eigenlijk al 'oneerlijk,' zei Draijer donderdag tegen de NOS. Op de hypotheekmarkt krijgt Rabobank (die een marktaandeel van 22 procent heeft) steeds meer concurrentie van verzekeraars en andere partijen, die aan minder strenge kapitaalseisen zijn gebonden dan banken, die traditioneel de hypotheekmarkt domineren. De winstmarge op hypotheken komt daardoor de afgelopen maanden onder druk te staan.'Knap complex'
Bruggink stelde dat de kapitaalseisen van toezichthouders inmiddels 'knap complex' zijn geworden. De bank is daarnaast, ondanks dat vrijwel alle winst aan de reserves wordt toegevoegd, 'maar net in staat om de eisen van de toezichthouder op te vangen.' De modellen voor het berekenen van de buffer zijn dusdanig aangescherpt, dat de buffer (common equity tier 1-ratio) licht daalde van 13,6 procent naar 13,2 procent, ondanks dat vrijwel alle winst is toegevoegd aan de reserves. De strengere kapitaalseisen hebben wel als voordeel dat de solvabiliteit volgens sommige nieuwe rekenmethodes inmiddels dusdanig is toegenomen 'dat zelfs corporates daar een puntje aan kunnen zuigen,' zei Bruggink, daarbij doelend op de nieuwe Total Loss Absorbing Capacity (TLAC) berekening voor buffervermogen, die bij Rabo op zo’n 27 procent staat, en op het feit dat banken traditioneel veel minder eigen vermogen als percentage van hun balans hebben, dan niet-financiële bedrijven. Bruggink staat er om bekend wel vaker de knuppel in het hoenderhok te gooien. Begin dit jaar, toen nieuws over de 'overwinst' van banken nog de media domineerde, stelde de financiële topman van Rabo in een interview met het Financieele Dagblad dat de hypotheekrente nog verder omhoog zou moeten vanwege de toegenomen kapitaalseisen. Op het hoogtepunt van de kredietcrisis hekelde hij de manier waarop ING haar kredietverliezen naar buiten bracht. Bruggink, algemeen beschouwd als boegbeeld van de coöperatieve leenbank, vertrekt per 1 december als financieel topman.Winstgroei
Rabobank presenteerde donderdag een flinke winstgroei van 40 procent; anderhalf miljard euro over de eerste helft van het jaar, nadat de winst de afgelopen twee jaar consequent was gedaald. Toch hangt de nieuwe regelgeving als een donkere wolk boven de bank. Niet alleen voor hypotheken, ook voor mkb-leningen moet de bank mogelijk extra buffers opzij gaan zetten. Zowel Bruggink als Draijer hamerde er op dat Rabobank op de kosten moet blijven letten. De zogeheten efficiency ratio, (grofweg hoeveel van elke euro die binnenkomt opgaat aan personeel en andere kosten), schommelt al tijden rond of boven de 60 procent, en dat moet volgens het duo richting de 50 procent gaan.Wat mag wel en niet 'op de balans landen'?En niet alleen op de kosten moet gelet: als de kapitaalseisen toenemen, moet de bank volgens Draijer ook steeds selectiever worden met wat er 'op de balans mogen landen.' Nu houdt Rabo veel hypotheken en bedrijfskredieten die zij verstrekt, zelf vast. Maar in de toekomst moeten die mogelijk steeds vaker worden doorgeschoven naar beleggers. Een deel van de winstgroei die de bank liet zien, kwam daar al vandaan. Rabo is volgens Bruggink 'actief bezig om de exposure op commercieel vastgoed terug te brengen.' Oftewel: de bank is begonnen met het doorverkopen van leningen die zij heeft verstrekt aan vastgoedondernemers. Dat leverde meer op dan het bedrag waarvoor de leningen in de boeken stonden. En omdat de bank geen risico meer loopt op die leningen, maar er voor een deel van die leningen al wel geld in de stroppenpot was gestopt, kon dat geld weer vrijvallen.
Fusie lokale banken
Draijer hield de kaarten donderdag stijf tegen de borst waar het ging om de grootste ombouwoperatie van Rabobank in tientallen jaren: het fuseren van alle 108 lokale coöperatieve banken tot één centrale coöperatie. Verantwoordelijk Rabo-directeur Rien Nagel had eerder gezegd dat lokale banken dan misschien wel hun bankvergunning en hun zelfstandigheid moeten inleveren, maar dat Rabobank in ruil daarvoor 'de mandaten [zal] verdubbelen en de complexiteit halveren' voor de lokale banken. Draijer wilde daar donderdag echter geen voorbeelden van geven. 'De essentie is een coöperatieve vereniging, met één balans en één banklicentie, met de overtuiging dat wij onze lokale verankering gaan versterken. Maar details komen pas richting december.' Draijer hintte er wel op dat lokale banken in de toekomst mogelijk grotere kredieten mogen verstrekken, zonder dat de centrale in Utrecht zich daarmee gaat bemoeien. Maar wat lokale banken nu precies terugkrijgen voor het opgeven van hun zelfstandigheid, blijft onduidelijk.
85 Bijdragen
Frank Wijn
Veel van de regels en voorwaarden die bankklanten krijgen "opgelegd" van de Rabobank vinden zij ook "oneerlijk" en ook dat zijn de klanten kotsbeu.
https://frankwijn.wordpress.com/2014/02/02/de-juiste-bank-kiezen-onmogelijk/
Los dat dan ook even op Bruggink voor je op 1 december gaat rentenieren.
jefcooper
Nu dreigt opnieuw gevaar, iemand heeft berekend dat 150.000 WAO'ers onterecht een uitkering krijgen, en dus terug moeten naar bijstandsniveau.
Hoeveel RABO hypotheken daardoor tot executie zullen moeten leiden, dat is gissen.
En opnieuw zien we hoe het opgeven van onze soevereiniteit tot ellende leidt.
Buitenlanders brengen Nederlandse banken in de problemen met hun regeltjes.
jsmid
jefcooperjefcooper
jsmidEn inderdaad, de werkloosheid loopt dan op.
pubben
jefcooperHet Ban-opticum aan het werk.
pubben
jefcooperhttp://www.ser.nl/nl/actueel/persberichten/2010-2019/2014/20140829-ser-nieuwe-voorzitter-mariette-hamer.aspx
De schimmige en onwettige wereld van de WAO, tegenwoordig WIA en WGA is pure oplichterij, daar weet M. Hamer alles van. In haar functie als kamerlid diende ze moties in omdat die wetgeving niet deugt volgens het ILO. (Internatial Labour Organisation.)
Kijk maar, dat weet ze, zie haar moties.
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-32716-5.html
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kv-tk-2011Z05067.html
Dat is schokkend, die wet is gebasseerd op % ziek zijn op basis van het minimumloon.
De burger weet het niet. En onze journalisten ook niet.
Google maar op de WIA krater.
Ook Asscher liegt hier, met zijn voorbeelden.
De bestuurlijke rot zit overal!
Voor de rechtspraak verwijs ik naar de vorige Nationale Ombudsman.
Ook dat is een rondpompmachine, die regeltjes toetst.
Burgerrechten, vergeet het maar, op alle terreinen in dit land!
jefcooper
pubbenWe moeten naar een VS maatschappij, waar de armen niet stemmen, maar wel voedselbonnen krijgen.
Voedselbonnen op gemiddeld EU niveau, uiteraard.
michiel werkman
Hoe je het ook bekijkt, de Rabobank is feitelijk alleen in naam een coöperatie. Een coöperatie van 110 banken. Niet (meer) van klanten. Ook al wil de marketing machine van de Rabobank ons heel graag anders doen geloven. Die tijd ligt al jaren achter ons. Met de huidige schaalgrootte kan Rabo ook niet anders meer. Het inleveren van de 110 bankvergunningen is, zoals ik eerder heb betoogd (http://www.ftm.nl/column/hoe-rabobank-kalm-voorsorteert-op-weg-naar-een-beursnotering/ ) de opmaat naar een beursnotering. Naar een veel eenvoudiger weg om risicovermogen aan te trekken en aan de eisen te blijven voldoen dan intermediair gaan spelen of het verkopen van hypotheekpakketten bij een toename van de balansomvang.
jsmid
michiel werkmanhttp://www.ftm.nl/column/banken-veiliger-met-minder-eigen-vermogen/
Matt
'Een parel op de balans' is in gewoon Nederlands: makkelijk verdienen ten koste van gewone werkende mensen.
Jan Willem de Hoop
Mattph4ge
MattArme RABO, slapend rijk worden zonder risico's wordt steeds moeilijker.
squarejaw
Mattklaas
MattJan Willem de Hoop
Hoezo "knap complex"? Voor gewone intelligente mensen misschien, maar in de top van banken werken toch de extreme super talenten voor wie niets te complex is Dat is toch steeds het argument voor extreem hoge beloningen. Of is "knap complex" een voorbode om de bonussen en salarissen te verhogen?
Yogibeer
Jan Willem de HoopAls de Rabobank dan, volgens Bruggink, uitkomt op 27% dan is dat dus ruim voldoende. (NB: Ik heb het percentage niet gecontroleerd).
jefcooper
Jan Willem de HoopActiva die goed verhandelbaar zijn of lijken zijn volgens de banken evenveel waard als geld.
De derivaten ellende heeft er toe geleid dat vele derivaten nu geheel onverkoopbaar zijn, volgens de uiterst slimme VS Accounting Rules schijnt dan de waarde boekhoudkundig nul te zijn: 'iets wat niet verkocht wordt heeft waarde nul'.
Geen idee of derivaten die onverkoopbaar zijn toch gewaardeerd kunnen worden, de verpakkerij heeft er toe geleid dat volgens mij geen derivaat echt niets waard is, de vraag is dan welke waarde je er aan moet toekennen, en dat toekennen mag niet volgens de Accounting Rules, alleen de markt weet het.
Verder is er allerlei discussie gaande over solvabiliteitseisen.
Ik kan me dus goed voorstellen dan banken het complex vinden, van welke regels moeten ze nu of in de toekomst uitgaan ?
peter
jefcooperOnze eigen regels die schrijven voor of je iets moet waarderen tegen marktwaarde of tegen kostprijs. Is het bedoeld als beleggingsinstrument (waardering marktwaarde) of bedoeld om aan te houden tot einddatum (hold to maturity)
Overigens ook geen accounting rules tav banken, maar voor alle ondernemingen.
Mbt derivaten:
Vroeger leende een bedrijf tegen vaste rente. Bv 5%. Ongeacht de rente-ontwikkelingen, de lening waardeer je tegen 100% nominale waarde. Je kan ook lenen tegen een variabele rente en met een renteswap het renterisico afdekken. Stel dat dit ook 5% is. De intentie van de ondernemer is om de rentederivaat op maat af te stemmen met de lening. In principe stellen de waarderingsregels dat de rentederivaten op marktwaarde in de boeken moet opnemen. De waarde van de renteswaps is namelijk afhankelijk van de marktrente. Dat zou betekenen dat je een lening met vaste rente altijd tegen 100% waarde in de boeken kan nemen, maar dat je bij een renteswap altijd verlies of winst moet nemen in het boekjaar. Daarvan stellen de boekhoudregels dat als de renteswap een 100% rentehedge is op de onderliggende lening met variabele rente, je toch dit product mag waarderen tegen nominale waarde. De renteswap kent tussentijds dus waarde-ontwikkeling, maar op de einddatum is de waarde altijd 0. Dit product mag dus als "hold to maturity" worden gekenmerkt, als die maar op maat is afgestemd met de onderliggende lening. Er mogen geen grote mismatches zijn in de hoofdsommen. Een kale renteswap (waar geen lening tegen over staat) moet dus worden gewaardeerd tegen marktwaarde.
Zo kan een bank bv ook beleggen in bv hypotheekobligaties (de bekende securitisaties). Als de bank deze kenmerkt als
jefcooper
peterIk herinner er aan dat Philips overging van afschrijven op basis van vervangings waarde naar afschrijven op basis van historische aanschafwaarde, dat liet de winsten op papier toenemen, en die liepen dan gelijk met bedrijven die de Accounting Rules moesten toepassen.
Het rente swap gehannes zie ik als boerenbedrog.
Het afschaffen van de Glass-Steagal wet van 1933, die wet verbood spaarbanken investment banker te spelen, had in 1999 de weg geëffend voor manipulaties door ook spaarbanken.
Iemand die de bankwereld kent is van mening dat BIS in Bazel wordt bevolkt door hele enge mannetjes, wiens enige doel het is de winsten, op papier, van de banken zo hoog mogelijk te maken, voor dividenden en bonussen.
Gaat het mis, dan springt de belastingbetaler wel in.
Volgens Varoufakis heeft de wereld twaalf keer het wereld jaarinkomen aan derivaten.
Wat daarvan de reële waarde is weet niemand, ik ben geneigd het op de helft te houden.
Wanneer dit klapt wordt het leuk.
Peter
jefcooperYogibeer
PeterHet IFRS is een wereldwijde organisatie waarin meer dan veertig landen vertegenwoordigd zijn met allerlei deskundigen enzovoort. Ze hebben een eigen website en verzorgen regelmatig publicaties. Voor wie er meer van wil weten zie:
http://www.ifrs.org/About-us/Pages/IFRS-Foundation-and-IASB.aspx
peter
Yogibeerjefcooper
PeterYogibeer
peterDe voornaamste wijziging die de IFRS - International Financing Reporting Standard - in de EU heeft gebracht is dat beursgenoteerde ondernemingen hun bezittingen voortaan verplicht moeten waarderen tegen 'fair value', de actuele waarde, en deze niet meer mogen waarderen tegen de historische kostprijs (of de lagere marktwaarde). Het voordeel is dat op die manier een beter inzicht ontstaat in de werkelijke waarde van de onderneming per balansdatum. Het nadeel kan zijn dat er daardoor winsten (en verliezen) worden getoond die nog niet feitelijk gerealiseerd zijn. Dit nadeel kan echter worden ondervangen in de toelichting op de jaarrekening.
Yogibeer
YogibeerEmmef
"De ene z'n schuld is de ander z'n kapitaal" - voor een paar procent. De reële economie heeft een netto schuld aan de financiële sector (iets meet dan negentig procent van al ons geld). En de financiële sector heeft onderling schulden. Die scheiding betekent een doorlopende transfer van geld richting de financiële sector, die alleen kan worden "tegengewerkt" door nieuwe schuld. Hoewel veel mensen dat liever krediet noemen, of "economische groei".
Eigenlijk hebben we al een transfer unie. Maar niet van "ons" naar de zuidelijke landen, maar voornamelijk van "ons" naar "onze" financiële sector die daar veel teveel uitgeleend heeft".
Misschien moet hier eens een goed artikel komen over hoe banken werken en wat de implicaties zijn op ons geldsysteem en op onze welvaart.
Ik zie hier zoveel mensen die beter zouden moeten weten. Maar die banken nog steeds voornamelijk als (niet geld scheppende) intermediair zien. Of die geen kwaad zien in deze vorm van geldschepping. Maar dan zien ze de dynamische consequenties niet in. Een wiskundige vergelijking kan altijd een balans uitdrukken, maar een balans niet altijd een (dynamische) vergelijking. Ingewikkeld vakjargon gaat niets veranderen aan het verschil tussen "toekomstige belofte" en "direct bruikbaar betaalmiddel". De combinatie van tijdelijk extra geld, vertraging en rente levert leuke instabiliteit op. Zeker als dat extra geld de prijs opdrijft in de markt waar het werd uitgegeven.
Matt
Emmefjsmid
EmmefEmmef
jsmidhttp://theelders.org/article/only-us-president-who-didnt-wage-war
Yogibeer
jsmidpeter
EmmefEmmef
peterPeter
EmmefEmmef
PeterEn wij hebben al eerder discussie gehad over de werking van een bank zonder geldschepping. Ik heb de verschillende balans stappen nog een keer plaatsen? Je reageerde opeens niet meer.
peter
EmmefEmmef
peterEmmef
peter"Zonder bank heb je onderhandse afspraken met individuele risico's, en via geldcreatie banken haal je individueel risico uit de markt."
Zonder geldcreatie kun je ook prima de individuele risico's uit de markt halen. Als bemiddelaar kan je van 1023 mensen geld beheren en dat aan 517 mensen uitlenen. Jouw taak is om de risico's te beheren. Je beheert een grote pot geld en verdeelt het rendement na aftrek van kosten en eventueel winst naar rato over alle deelnemers. Een zuivere (WTK) kredietunie is een specifiek voorbeeld van dit principe.
Bij geldcreatie, verplaats je het risico ook naar iedereen die niet bij deze transactie betrokken was. Er treedt immers geldontwaarding op, omdat je geldhoeveelheid middels het krediet vergroot, zie hierna. Door die geldontwaarding, is sparen eigenlijk verliezen. Mensen zullen zich richten op het maken van rendement dat groter is dan de inflatie.
Bankkrediet vergroot de geldhoeveelheid. Aflossen vernietigd geld, dus je kunt redeneren dat de geldhoeveelheid niet verandert. Maar dat is statisch geredeneerd. Dynamisch gesproken is de geldhoeveelheid voor elk krediet tijdelijk even opgehoogd met geld dat er eerst niet was. Als je er vanuit gaat dat elk krediet langer dan 0 seconden duurt, dan ontstaat er gemiddeld over langere tijd een positief netto effect op de geldhoeveelheid.
Je kunt het ook anders bekijken. Als je kijkt naar smal versus breed geld, zie je dat het merendeel van ons geld eigenlijk uitstaande schuld is. Er wordt dus gemiddeld bijna niet afgelost.
Peter
Emmefpeter
PeterDe waarheid is dat spaarders een vergoeding willen voor inflatie en vermogensrendementsheffing (zeer terecht om inkomen uit vermogen te belasten), bij een bank dat geen risico mag nemen, en dat het spaargeld vrij opneembaar is. Maar dat kan helemaal niet. Dan moet je een bank hebben die geen rente vergoedt, maar wel kosten doorberekend. Maar probleem is dat er geen klanten zijn die daar dan gaan bankieren. Je kan niet alleen de lusten maar niet de lasten dragen.
Dus waarom zouden we iets invoeren waarvan we weten dat Nederland dat helemaal niet wil? Petities als Stichting Ons Geld kan echt niet worden gezien als de wil van de Nederlandse bevolking. Daar is het allemaal veel te klein voor.
peter
peterEmmef
Peterpeter
Emmefpeter
EmmefWat jij kennelijk niet zo goed beseft is dat er in de toekomst ook nog altijd toekomst zal zijn. Er wordt niet gevalideerd obv van toekomst wat niet bestaat. Dat is het mooie van toekomst: in de toekomst is er ook toekomst.
Emmef
peterIk zou eens wat bestuderen over systeem techniek, differentiaalvergelijkingen, terugkoppeling e.d. Als je het wiskundig bekijkt is het probleem eigenlijk heel simpel in te zien.
Het is jammer dat deze kennis kennelijk vaak niet bij bedrijfskundige en/of economische opleidingen aan bod komt. Zou een hoop discussie en ellende voorkomen. Want mensen geloven vaak echt dat ze het beste doen.
peter
EmmefEmmef
PeterNeen. Er is een fundamenteel verschil. Lees goed, het is een lang verhaal.
Jan en Piet hebben beide een bankrekening.
Stel dat Piet van Jan leent om een huis te kopen. Jan schrijft een contract uit waarin Piet belooft Euro's terug te betalen. Dit contract is een toekomstige vordering / geldstroom of hoe je het ook wil noemen. Piet en Jan ondertekenen de vordering, Jan geeft de Euro's aan Piet. Hoewel het contract in principe rechtsgeldig is, dient het huis als onderpand.
Jan zou ook een bank kunnen zijn.
Er veranderd dan niets aan het verhaal. Alleen de betekenis van "Jan geeft de Euro's aan Piet": die verandert. Jan moet de Euro's eerst van een andere rekening halen. De bank crediteert de rekening van Piet direct. Aan de contractuele verbinding of het onderpand verandert niets.
De bank crediteert op basis van toekomstige Euro's, een belofte, terwijl bij Jan de belofte al is ingewilligd: de verlaging van het saldo van een andere rekening.
Als Jan Euro's uitleent, neemt de geldhoeveelheid niet toe. Als de bank het geld uitleent, dan neemt de geldhoeveelheid toe, met de belofte dat die Euro's later weer vernietigd worden. De bank vertaalt in feite toekomst naar nu. Zolang er uitstaande bankleningen zijn, is daarmee de hoeveelheid Euro's in omloop vergroot.
Je kunt nu een discussie voeren over "maar wat als Piet het geld overschrijft". Dat is echter een discussie die voor ELKE overschrijving geldt, ook als Piet van Jan leent.
Natuurlijk kun je een belofte op een balans zetten en zeggen dat het goed is. Maar waarom mag Jan dat dan niet? Hij heeft net als de bank een contract, een rechtsgeldige belofte dat Piet hem die Euro's geeft. Waarom moet Jan eerst een andere rekening plunderen om Piet te betalen?
Probleem is dat Jan zijn geld onderdeel van het betalingssysteem is. Hij moet zich ook aan de regels houden: een vermeerdering van het ene saldo is altijd een vermindering van het andere. Maar het betalingssysteem is sle
peter
EmmefEmmef
peterIk kies een simpel voorbeeld om het principiële verschil uit te leggen tussen actoren zonder en met bankvergunning.
Uiteraard loopt Jantje in dit voorbeeld een enorm individueel risico. Vervang Jan in plaats van door een bank, door een krediet unie zonder bankvergunning. Die unie heeft een gigantische betaalrekening waarop het geld van duizenden tot miljoenen aanbieders en afnemers van leningen wordt beheerd. De aanbieder storten geld, de lener krijgt geld gestort. Die uitleners en leners hoeven elkaar niet te kennen en hebben dus niet het individuele risico dat Jantje in dit voorbeeld loopt. Maar de unie heeft dus gewoon een betaalrekening en kan geen toekomstige beloftes gebruiken om het saldo van de leningafnemers op te hogen. Ze moet het bedrag van haar grote bankrekening afschrijven. Als de unie verstandig is vraagt ze afnemers een een rente die hoger is dan de aanbieders krijgen. En ze zal een deel van het geld niet uitlenen als buffer.
Dit is overigens ook zoals de werking van een bank in veel boekjes wordt uitgelegd.
peter
EmmefJantje koopt huis van Pietje voor 3 ton. Jantje neemt lening van 3 ton en betaalt terug obv toekomstig inkomen en Pietje ontvangt 3 ton. Wat jij wil is die 3 ton die Pietje heeft ontvangen via geldcreatie, gebruiken in een systeem wat niet doet aan geldcreatie. Pietje leent bestaand spaargeld (ontstaan uit geldcreatie) uit aan Emmef. Maar zonder geldcreatie zou het bestaande spaargeld van Pietje er niet zijn, en zou het niet kunnen worden uitgeleend aan Emmef. Daarmee kan jouw systeem slechts bestaan bij geldcreatie.
Je bent dus altijd afhankelijk van inkomen uit de toekomst. Of het nu de bank is, of iemand anders. Jij ontneemt die afhankelijkheid niet, en je levert geen enkel bewijs dat anderen de risico's van de toekomst beter kunnen beoordelen dan anderen. Dat is de essentie van het verhaal.
peter
peterEmmef
PeterDe "taak" die ik dus wil "verbieden" is het beschikbaar stellen van krediet voor goederen, waardoor de prijzen van die goederen zo hoog worden dat je krediet nodig hebt om ze te kopen.
Het is een self-fulfilling prophecy! Het kost de staat miljarden aan rente-aftrek. Het kost de consument en de entrepreneur geld, waardoor er minder geconsumeerd kan worden of geïnvesteerd van andere dienstverleners.
In veel landen is het normaal om eerst te sparen en dan rond je dertigste of veertigste een huis te kopen. Dat kan omdat de prijzen van huizen lager zijn. Dat is zo, omdat mensen veel minder mogen lenen om een huis te kopen.
beter argument a.u.b.
peter
EmmefOverigens is de meest gehoorde klacht van kopende burgers niet dat ze teveel kunnen lenen, maar te weinig.
Emmef
peterEen bank kan zich dan verschuilen achter het feit dat zij maximaal 7.5 x het bruto salaris MAG uitlenen zonder inleg, maar ook de bank had kunnen zeggen: dat vinden wij onverstandig.
Ook de overheid is schuldig, omdat zij ook nog eens de hypotheekrente-aftrek heeft ingevoerd
klaas
EmmefEmmef
klaasIk vind het prima als een bank NIET uitleent. Bij veel bedrijven begint elk denkproces met een lening. Er zijn ook bedrijven die sparen om te investeren. Zouden consumenten ook vaker moeten doen.
peter
EmmefJouw theorie gaat ervan uit dat mensen het niet uitmaakt wat ze moeten betalen. Ze stellen geen eisen aan de prijs, en de enige zorg is dat ze maar de lening van de bank krijgen. In die redenatie zou bij een max. te lenen bedrag van 3 ton een huis gekocht worden van 3 ton, en zou de bank je 5 miljoen lenen, dan wordt een huis gekocht van 5 miljoen.
Maar dat doen mensen niet. Mensen kijken naar de maandelijkse lasten die ze bereid zijn te betalen en zoeken binnen die criteria naar het geschikte huis. Dus als de bank je 5 miljoen mag uitlenen, maar jij weet dat je de maandelijkse lasten nooit kan betalen, zal er nooit voor zorgen dat jij dit leent. De bank bepaalt dus niet de huizenprijzen, maar bouwt slechts een maximaal plafond in wat kan worden geleend (die wordt bepaald obv maandelijks te dragen lasten)
Banken kunnen wel zorgen voor prijsdalingen. Bv in de situatie dat mensen obv inkomen wel de lasten kunnen betalen, maar dat banken toch minder uitlenen. De situatie is dan dat je mensen krijgt die het huis wel willen kopen, en vinden dat ze de lasten kunnen betalen, maar dat de bank ze gewoon het niet wil uitlenen. En je kan niet een huis kopen waarvan jij denkt dat maandelijkse lasten geen probleem zijn, maar waarvan de bank je het geld niet verstrekt. Banken kunnen dus voor veel meer problemen zorgen door geld niet uit te lenen waarvan risico terugbetaling laag is, dan door te veel geld uit te lenen. Besef nou gewoon goed dat kopers en niet banken bepalen of er wordt geleend en of het huis wordt gekocht. Banken bepalen niks. Ze valideren slechts. Als jij wil kopen kan je lenen of je kan het niet. Jij neemt de beslissing voor de aankoop de bank neemt de beslissing of je de lening krijgt die je wil. En niet andersom!
Als we kijken naar het aantal wanbetalingen in NL is de conclusie gewoon dat dit zeer laa
Emmef
peterGebruik makende van jouw redenering hebben mensen dus ceteris paribus een grotere hypotheek kunnen nemen tegen dezelfde maandlasten. En dus zijn de prijzen te hoog en tevens de belastingen (want die draaien voor de korting op).
Emmef
peterJe kunt iets niet terecht of onterecht verklaren door de winst van de ene sector te vergelijken met die van een andere sector.
Je kunt wel kijken of de winst gerechtvaardigd is voor de bijdrage die een bedrijfstak aan de economie levert.
Het verminderen van individueel risico in de markt is (zie andere reactie) prima haalbaar zonder geldcreatie. Met geldcreatie is het misschien wat makkelijker, maar je verplaatst de risico's dan naar iedereen (zie andere reactie). Hier voegen banken dus nauwelijks tot niets toe.
Kredietverlening met geldcreatie zorgt voor inflatie (zie andere reactie). De geldhoeveelheid vergroten is makkelijk, maar ze verkleinen levert acute krapte op. Het systeem werkt eigenlijk alleen maar goed richting meer schuld.
Banken verlenen relatief weinig productief krediet. Het meeste gaat naar speculatieve markten (waaronder bezit). Omdat krediet geldcreatie is, is het "rendement" op bezit relatief hoog (R toch groter dan G), omdat een relatief groot deel van de geldhoeveelheid in die markt zit. De prijzen in die markt zijn daardoor onevenredig hoog. Dat betekent dat een entrepreneur veel kosten (pand, grond) moet maken om überhaupt aan produceren toe te komen. Het betekent ook dat een werknemer een groot deel van zijn salaris moet inleveren om de hypotheek te betalen. Dat kan niet geconsumeerd worden. Dat is slecht voor de entrepreneur die toch al hoge onkosten had.
Krediet is belangrijk, maar krediet als geldcreatie en met de focus op niet productief krediet is schadelijk voor de economie. Economen zeggen dit al decennia.
Toch gaan banken vrolijk door op oude voet. Dit mag je de banken kwalijk nemen.
Maar ja: de bankensector kan wel 2% per jaar van de hele geldhoeveelheid afromen als rente. En ondanks dat maken de banken minder winst? Ah gossie. Dan moeten ze misschien t
Peter
EmmefEn enig idee hoeveel andere bedrijven aan geld afromen door steeds meer te gaan sparen?
Jij verwijt banken heel veel, maar diezelfde verwijten zijn vaak ook toe te passen op andere bedrijven. Iets wat ik je nooit zie doen
En ik ga niet weer discussies voeren dat geldcreatie niet bij banken thuis hoort. Nergens kan je garantie bieden dat een andere instantie beter risico's kan beoordelen en telkens wordt ons wijsgemaakt dat inflatie onder controle is. Allemaal onzin
Emmef
PeterAls ik netjes beargumenteer waarom ik iets vind, kan jij dan ook met argumenten komen? Aan "maar moet dat dan" of "moet het anders?", zonder inhoudelijke argumenten toe te voegen, heeft niemand iets. En stop met er steeds compleet irrelevante zaken bijhalen.
Beargumenteer graag:
"niet alle kredietverlening gaat naar directe reële economie, moet dat dan?"
"Maar die rol moet ook worden vervuld omdat mensen niet onderhandse afspraken willen maken zonder bank en niet individueel risico willen lopen. Je stelt dat dit wel anders kan. Maar waarom zou het anders moeten?"
Dat leg ik dus uit in andere reacties in deze discussie.
peter
EmmefEmmef
peterIk hoop dat hij betere argumenten heeft dan bijvoorbeeld de heer Boonstra (ik meen Amro of ABN) die hier ook nog wel eens de revue passeert.
Maar de meeste dingen die ik noem (zoals kredietverlening voor niet-productieve doeleinden) worden heel breed door economen gedragen.
Ook wordt gelukkig door steeds meer economen erkent dat endogeen geld in een schuld-gedreven economie altijd tot instabiliteit leidt.
Ik geloof ook niet dat het allemaal slecht wil is of kwaadaardigheid. Ik denk dat het vooral onkunde is. Veel economische modellen die door bijvoorbeeld CPB, ECB en banken worden gebruikt, gaan er nog steeds vanuit dat kredietverlening slechts bemiddeling is en geen geldcreatie. Zelfs Nobelprijswinnaars als Krugman houden dat vol. In de economische opleiding moet ook (volgens veel economische studenten) meer verbreding komen.
Je kunt je afvragen waarom de opleidingen dit niet oppakken en waarom instanties geen modernere modellen gebruiken. Want zo blijft er ook veel onkunde rondhangen.
peter
Emmefo.a deze. Rond die tijd waren er nog enkele artikelen waar hij reageerde. En ik verwijt daarin banken geen transparantie toe te passen op leningsvoorwaarden waarbij banken zomaar opslagen kunnen verhogen.
Emmef
PeterDat is een open deur. Ik heb het over de manier waarop de dienst verleend wordt: niet of daarvoor betaald moet worden. Voegt niets toe aan discussie.
Emmef
PeterEr zijn heel veel bedrijven die iets verschrikkelijks doen en die niets met deze discussie te maken hebben.
peter
Emmef1) Banken ontvangen debetrente leenkant
2) Banken betalen creditrente spaarkant
Verschil: winstmarge
Die winstmarge kan je precies zo beschouwen als winstmarge bedrijven: Of ze keren het uit aan aandeelhouders, of ze voegen het toe aan eigen vermogen. Dat kan je vervolgens gaan sparen of gaan investeren. Banken hebben het nodig om eigen vermogen te vergroten. De spaarsaldi van bedrijven is sinds begin van deze eeuw vele malen gestegen (en niet geinvesteerd). Als je nou ergens kritiek op zou mogen hebben is het wel bedrijven die veel te veel sparen. Aangezien investeringsprijzen en investeringskansen fors zijn gedaald, moeten die opbrengsten worden gebruikt voor verbeteren koopkracht werknemers, iets wat ze niet doet. Als er nu 1 sector is die beter eigen vermogen kan verhogen ipv koopkracht werknemers verbeteren, dan is het wel de banksector.
Emmef
peterIk stel ook nergens dat rente vragen voor kredietverlening slecht is. Ik zeg dat kredietverlening op basis van geldcreatie slecht is.
De winstmarge kan, zoals u zegt, toegekend worden aan eigen vermogen. Dat vermogen moet minimaal een bepaald percentage van het totaal uitstaande krediet zijn. Met andere woorden: de rentewinst komt vermenigvuldigd als geld-scheppend krediet weer terug. Wat daar slecht aan is: zie andere reacties.
Emmef
PeterJe voert ook geen discussie. Geef eens een echt goed tegenargument of lees m'n eerdere reacties.
Een private partij die teveel risico neemt, zou -nooit- de betrouwbaarheid van het betalingssysteem in gevaar mogen brengen. Dat is nu inherent aan het betaalsysteem. Als jij een goede reden aangeeft waarom dat wel zou mogen, wil ik daar wel op reageren. En niet weer beginnen over individueel risico e.d.
peter
Emmef1) Geldcreatie is volledig democratisch belegd. Iedereen kan een bank beginnen, mits je vergunning krijgt zodat niet elke kwakzwalver zichzelf bank kan noemen.
2) Door concurrentie zijn banken gedwongen de kosten zo laag mogelijk te houden (in belang van klant). De vraag is maar of overheidsbanken efficient werken. Veel kiezers vinden dat de overheid te groot is en niet efficient werkt (niet mijn kritiek)
3) Banken zijn gespecialiseerd in kredietverstrekking en bewaking (de overheid niet)
4) concurrentie dwingt om winstmarges laag te houden, maar moeten hoog genoeg zijn om andere stakeholders rendement te bieden
5) Aandeelhouders en obligatiehouders bij verkeerd beleid. Wanneer overheid bankje gaat spelen zijn dat de belastingbetalers
6) Onafhankelijke instantie controle bestaat al: ECB. Onzinnig om nieuwe instantie op te richten. Wanneer rol ECB moet veranderen, dan niet nieuwe instantie, maar taak ECB ter discussie stellen
7) De overheid kan niet beter dan banken en ECB inflatie controleren, onnodig om taak elders te beleggen.
8) Bouw garantiestelsels spaarders zo snel mogelijk af. Wanneer spaarders kiezen voor hogere rentes banken die minder kredietwaardig zijn dan is het risico voor de spaarder en niet voor de belasting betaler. Regels weerstandsvermogen is al verbeterd, en druk op belastingbetaler is daarmee al lager (al hoewel, aandeelhouders en obligatiehouders zijn wij vaak zelf ook via onze pensioenfondsen)
9) Banken en ECB hebben te maken met geldgroei, inflatie etc. Het idee dat de overheid dit beter kan controleren kan ik nergens op baseren. Termen als kredietverstrekking aan alleen reële economie vind ik gelul in de ruimte. Groot gedeelte schuld is hypothecaire schuld.
En zo zal ik er vast nog wat vergeten zijn.
Ik ben van mening dat er veel kan worden veranderd en verbeterd binnen het huidige systeem. Dat is heel wat anders dan dat ik stel dat de overheid de rol moet verv
Emmef
peterTen eerste wordt hier "krediet buiten de reële economie" verward met "krediet voor niet-productieve doeleinden". Een huis bevindt zich in de reële economie.
Ten tweede moet je misschien met wat economen praten. Krediet voor assets - en zeker in combinatie met geldschepping - leidt enkel tot hogere prijzen van die assets. Dat betekent dat economische activiteiten die afhankelijk zijn van die assets meer moeten betalen. In feite zorgt het betreffende krediet ervoor dat er minder geld over is voor de daadwerkelijke productie activiteiten. Lees iets van Bezemer: hij is econoom.
peter
Emmef1) Jij stelt dat huizen zich bevinden in de reële economie. Dirk Bezemer heeft juist veel kritiek op de huizenmarkt en ziet dit niet als een wezenlijk onderdeel van de reële economie is. Natuurlijk klopt het dat krediet er voor zorgt dat het een prijsopdrijvend effect heeft. Maar de situatie moet wel juist worden uitgelegd: Kopers bepalen wat ze willen lenen, en bepalen wat ze voor een huis willen betalen. Verkopers bepalen wat ze willen ontvangen voor het huis. Het is niet de bank die bepaalt wat de aanschafprijs is van de bank. Ik herhaal: het is niet de bank, maar KOPERS en VERKOPERS die de prijzen bepalen. De rol van de bank is slechts dat zij leningen valideert. Zij toetst dus of jij op basis van toekomstig inkomen dit kan betalen en het huis dient als onderpand. Daarmee stelt de bank dus een PLAFOND in wat maximaal kan worden geleend, wat iets anders is dan dat zij de PRIJS bepaalt. Een terechte kritiek zou zijn dat als banken geld uitleent aan mensen waarbij met gezond verstand kan worden bepaald dat het onmogelijk is dat dit terugbetaald kan worden. DAAR IS IN NEDERLAND GEEN SPRAKE VAN. Mensen nemen termen als bubbels veel te makkelijk in de mond. IN NEDERLAND IS HET AANTAL DEFAULTS OP TERUGBETALING HOOFDSOM EN RENTE ONTZETTEND LAAG. Dus banken lenen VERANTWOORD uit, want mensen kunnen TERUGBETALEN en zijn BEREID dit te lenen. Als mensen niet bereid zijn om een hoge prijs te betalen, dan kunnen ze zelf bepalen dit niet te doen. Geen bank die ze dwingt. Mensen kunnen in NL zelf bepalen of ze een huis kopen of niet. Jij doet alsof banken mensen dwingen veel geld te lenen, zij de prijzen bepalen, en mensen onbeperkt onverantwoord geld kunnen lenen, en banken deze mensen financieel uitkleden. Maar mensen kunnen het betalen, en mensen willen het betalen.
2) Met krediet financiele assets kopen. Dat klink
Emmef
peterMaar goed. Als met een vermenigvuldiging van de geldhoeveelheid met een factor twintig en een "ondersteunende" financiële sector die meerdere malen groter is als de reële economie en als een zwaard van Damocles boven het betaalsysteem hangt (ook van mensen die niets met krediet te maken willen hebben) nog geen belletje gaat rinkelen, gooi ik de handdoek in de ring.
peter
EmmefEmmef
peterDat het democratisch en voor iedereen vrij staat daar gaat het niet over. Iemand die zo'n vergunning heeft is in mijn ogen ook een bank. Alleen gebruik ik de term "bank" omdat dat korter dan "iedereen die een vergunning heeft om geld-scheppend krediet te verstrekken"
(2)
Ik heb het niet over overheidsbanken: liever niet! Ik heb het over een andere niet-geld-scheppende manier van krediet verlening. Een neutrale, welhaast automatische organisatie moet de geldcreatie regelen. Banken kunnen dan een niet-geld-scheppende-intermediair zijn. Ook daar is goed geld mee te verdienen, net zoals nu met rente.
De centrale bank vervult de rol van geldschepper nu niet en kan dat met haar mandaat ook niet.
(3)
De overheid moet ook geen krediet verstrekken maar de banken.
Alleen zonder geld-schepping. Je koppelt steeds geldschepping aan kredietverlening en dat wil ik nu juist losmaken.
De "neutrale instantie" moet de geldcreatie sturen (ons geld - ik ben het overigens niet helemaal met hun voorstellen eens - noemt het de vierde macht). De banken kunnen alleen geld uitlenen dat ze hebben of dat ze lenen bij die instantie.
(4)
Prima
(5)
De overheid gaat dus geen bankje spelen.
(6)
Ik wil geen controle achteraf. Ik wil dat de instantie (dit hoeft niet *noodzakelijk* dezelfde instantie zijn als de ECB) de geldhoeveelheid controleert en niet de private banken. Je kunt prima krediet verlenen zonder geldschepping en met individuele risicospreiding. De private banken kunnen dan - als de instantie vindt dat er meer geld in omloop moet komen - lenen bij die instantie. Er kan nog steeds een centrale bank zijn die de deposito's van de private banken beheert en kan bemiddelen tussen die banken. Dat tussen banken bemiddelen en geldscheppen zijn echter twee onafhankelijke functies die niet noodzakelijk in een instantie zitten.
(7)
De overheid gaat ook niet bankieren. De neutrale instantie kan dat wel. Die zal inderdaad onderdeel zijn van, of de portefeuille overnemen van
peter
EmmefEmmef
peterAch ja: de ECB is just a name. En het economisch beleid is vooral gericht op groei. En groei is meer schuld.
Ach ja. Ik gooi de handdoek hier in de ring. Mainstream economie is meer ideologie dan wetenschap en richt ondanks de goede bedoelingen schade aan. En niemand daar weet waarom.
peter
Emmefpeter
peter= Aandeelhouders en obligatiehouders bloeden bij verkeerd beleid. Wanneer overheid bankje gaat spelen zijn dat de belastingbetalers
squarejaw
Anton
Finance is a vital ingredient for economic growth, but there can also be too much of it.This study investigates what fifty years of data for OECD countries have to say about the role of the financial sector for economic growth and income inequality and draws policy implications.
Over the past fifty years, credit by banks and other intermediaries to households and
businesses has grown three times as fast as economic activity. In most OECD countries, further expansion is likely to slow rather than boost growth. The composition of finance matters for growth. More credit to the private sector slows growth in most OECD countries, but more stock market financing boosts growth.
Credit is a stronger drag on growth when it goes to households rather than businesses.
Financial expansion fuels greater income inequality because higher income people can benefit more from the greater availability of credit and because the sector pays high wages. Higher income people can and do borrow more, so that they can gain more than others from the investment opportunities that they identify.
The financial sector pays wages which are above what employees with similar profiles earn in the rest of the economy. This premium is particularly large for top income earners. There is no trade-off between financial reform, growth and income equality in the long term. In the short term, measures to avoid accumulating too much credit can, however, restrain growth temporarily.
A healthy contribution of the financial sector to inclusive growth requires strong capital buffers, measures to reduce explicit and implicit subsidies to too big-to-fail financial institutions and tax reforms to promote neutrality between debt and equity financing.
http://www.oecd-ilibrary.org/docserver/download/5js06pbhf28s.pdf?expires=14401744
Ludovikaa
Het maakt namelijk het hypotheekrisico onvergelijkbaar.
MvdB
http://amweb.nl/branche-724322/wiebe-draijer-rabo-baalt-van-oneerlijke-concurrentie-op-hypotheekmarkt?utm_source=copernica&utm_medium=email&utm_campaign=amsi_flash_2015_08_21&code=0d6196c5987f721ba2379fb0c5203871
Nils de Graaf
Daar gaan we:
Balans: 674.844 miljard euro
Risicogewogen balans: 32% van de balans (hierin schuilt de grote oppoetserij)
Tier 1 ratio tov totale balans: 4,2%
Totaal kapitaal tov totale balans: 6,9%
TLAC: kon ik niet vinden maar ik vermoed 32% van de bovengenoemde 27%, dus circa 9%
Begint dit op een balans van een gewoon bedrijf te lijken, 4,2%, 6,9%? Nee, natuurlijk niet, nog steeds absurd lage ratio's. Kortom, ook Rabobank wordt nog steeds fors, impliciet, gesubsidieerd door de belastingbetaler.
Yogibeer
Nu, in een opiniestuk van zijn hand in de Financial Times zit hij helemaal op het spoor van Anat Admati - van "The Banker's New Clothes" - dat naar zijn mening bij een ongewogen solvabiliteit van tussen 20% en 30% - is weerstandsvermogen t.o.v. van balanstotaal - er waarschijnlijk geen bankencrisis zou zijn geweest. Bovendien schrijft hij dat zo'n hogere solvabiliteit niet ten koste hoeft te gaan van de totale winstcapaciteit van de bank. (Opmerking van mij: alleen ten koste van de winst per aandeel echter in ruil voor minder risico).
Zie het opiniestuk van Alan Greenspan in de FT:
http://www.ft.com/intl/cms/s/0/4d55622a-44c8-11e5-af2f-4d6e0e5eda22.html?ftcamp=crm/email/2015817/nbe/InTodaysFT/product&utm_content=buffer45ba7&utm_medium=social&utm_source=twitter.com&utm_campaign=buffer#axzz3jWxUYlX4
peter
1) oneerlijke concurrentie doordat kapitaalvereisten tussen verschillende categorieën geldverstrekkers niet hetzelfde is
2) obv aantal wanbetalingen hypotheken is te concluderen dat die erg laag is.
Reactie:
1) in principe maakt het niet uit wie de lening verstrekt. Individueel risico hypothecaire lening is ongeacht wie lening verstrekt niet verschillend. Risico verschilt echter wel afhankelijk van risicodiversificatie portefeuille geldverstrekkers in het algemeen. Een groter marktaandeel in hypothecaire markt zorgt voor meer risico dan kleiner marktaandeel. En banken zijn nu eenmaal relatief zijn groot in hypothecaire leningen
2) dit klopt. Aantal wantbetalingen is zeer laag.
Maar Rabobank zegt erg weinig over het risico van de ontwikkelingen van de LTV in de toekomst. Ondanks dat het risico op wanbetalingen laag kan zijn, kan in een vergrijzende omgeving het risico van waardedaling groot zijn.
Ik deel de kritiek van Rabobank niet helemaal. We moeten zeker waken voor oneerlijke concurrentie, maar onderscheid mag wel worden gemaakt obv risicodiversificatie beleggingsportefeuille. Ondanks dat het aantal wanbetalingen laag is, moeten we niet alleen kijken dat risico, maar ook naar het risico van waardedaling onderpand op langere termijn (vergrijzingseffecten)