
Zeker, aardgas is een belangrijke pijler van onze economie en welvaart geweest. Maar is het ook de – schone – toekomst, wat belanghebbenden zoals Shell, onze overheid en de Russen of Noren ons willen doen geloven? In dit dossier gaan we op zoek naar de de betekenis van aardgas voor de toekomst van onze economie. Kunnen we zonder? Hoe ziet de kosten-baten analyse er werkelijk uit? En wie profiteren er eigenlijk van aardgas? Lees meer
Aardgas wordt vaak omschreven als een ‘transitie-brandstof’, een logische tussenstap in de transitie van fossiele naar duurzame energie. Bij de verbranding van aardgas komen minder schadelijke stoffen en CO2 vrij dan bij de verbranding van kolen of diesel. En er is voorlopig genoeg van.
Gas is ook een belangrijke pijler van de Nederlandse economie. De Nederlandse belastingbetaler heeft miljarden geïnvesteerd in de ontwikkeling van de gasinfrastructuur. Een voorbeeld daarvan is de ontwikkeling van de zogenoemde gasrotonde, Nederland als het knooppunt en de regelkamer van het Noordwest-Europese gastransport. In de periode 2005-2014 is daarin 8,2 miljard euro belastinggeld gestoken. De Rekenkamer kwam enkele jaren geleden tot de conclusie dat de Nederlandse regering dat gedaan heeft zonder dat er 'goed gekeken is naar nut, noodzaak en risico's van de gasrotondestrategie’.
Desondanks gaat de overheid door met het bevorderen van aardgas en het promoten van ons land als sleutel in de productie en het transport ervan. Nu de winning van het Groningse gas versneld wordt afgebouwd, zet de overheid in op alternatieven, zoals vloeibaar gemaakt aardgas (LNG), vaak met milieu en klimaat als rechtvaardiging. In werkelijkheid zijn er grote belangen mee gemoeid. Zo is het een van de belangrijkste activiteiten van Shell, dat 20 procent van de totale wereldmarkt in handen heeft.
In dit dossier onderzoeken we de betekenis van gas voor onze economie, de belangen die erachter steken en de gevolgen van de gemaakte keuzes.
De gaslobby maakte ons afhankelijk van Rusland en bepaalt nu wéér het beleid
Waarom de minister niet hoeft te hopen op gas uit de Noordzee
Gaskraan in Groningen dicht? Dan gaat die in Rusland wijd open
Eerste lading Amerikaans LNG laat zien: bij gas gaan belangen boven het klimaat
Hoe het gasbedrijf op zoek ging naar maatschappelijk draagvlak
Hoe de gas-lobby subsidie voor LNG wist lost te peuteren, met zegen van de overheid
Er zit een raar luchtje aan biogas
Milieuwinst 'transitiebrandstof' aardgas te positief afgeschilderd
Shell ziet ondanks groeiende steun nog steeds niets in een groene koers
Het is tijd voor een nieuwe visie op de gassector
Shell schroeft schaliegasproductie in VS verder terug
Shell snijdt dieper in zijn Amerikaanse schaliegas-exploitatie. En dat terwijl Amerikaanse politici de olie-en gasproductie juist sterk willen opvoeren – om Poetin te straffen. Bad timing?
Amerika 'redt' Europa met gas
Hoewel in Amerikaanse publicaties wordt gesuggereerd dat de VS over enkele jaren een belangrijke leverancier van aardgas voor Europa zal worden (lees bijvoorbeeld het nogal premature 'Putin already lost' in Time), valt dat te betwijfelen. Op de totale consumptie is de productie van Amerikaans onconventionele olie-en gas nog maar klein. Van een overschot is bepaald geen sprake.'Niet Duitsland koopt Russisch gas, dat is Eon, RWE en Basf'In dat licht is de timing van Shell om zijn Amerikaanse exploratie-activiteiten in te krimpen en wellicht helemaal af te stoten op het eerste gezicht een ongelukkige. Op dit moment mogen Amerikaanse energiemaatschappijen hun gas nog niet als LNG exporteren. Als de Amerikaanse regering dat verbod opheft, zullen de prijzen in de VS onmiddellijk stijgen. De conservatieve Republikeinse senator Rand Paul wil president Poetin zelfs straffen door Amerikaans aardgas naar Europa te gaan exporteren. Daartoe wil hij alle restricties op olie- en gaswinning opheffen. Het overschot aan gas dat zo zal ontstaan kan als vloeibaar gas naar Europa worden geëxporteerd, dat op deze manier bevrijd zal zijn van het Russische energiejuk. En spekken de Amerikaanse energiemaatschappijen hun kassen. Een belachelijk plan, oordeelde The Economist. Het is simpelweg te duur en het lijkt er meer op dat Paul met zijn nationalisme vooral de belangen van energiereuzen zoals ExxonMobil behartigt. Precies zoals Russische nationalisten opkomen voor de belangen van Gazprom. Ook Shell en BP lijken er niet veel in te zien, getuige de desinvesteringen op het Noordamerikaanse continent. Met zijn belangen in de Russische invloedssfeer heeft Shell er ook geen belang bij om Poetin te tarten.
0 Bijdragen