Het Slotervaartziekenhuis raakte begin 2013 de speelbal van ruzieënde aandeelhouders en staat daarmee symbool voor de meer dubieuze kanten van marktwerking in de zorg. Inmiddels is de oud-bestuursvoorzitter Aysel Erbudak het ziekenhuis volgens de rechter 1,7 miljoen euro schuldig en zit zij in Turkije. Lees meer

Multimiljonair Jan Schram uit Beverwijk en zijn beschermelinge zakenvrouw Aysel Erbudak kochten het in 2006 noodlijdende ziekenhuis, maar na Schram's overlijden in december 2012 blijkt de positie van Erbudak allesbehalve stabiel. Ze wordt geschorst na onenigheid met Achmea over het contract voor 2013 en belandt in een moddergevecht rond het ziekenhuis met Jan's broer Lex Schram en diens zoons Pim en Rob. Erbudak wordt met een dubieuze aandelenemissie buitenspel gezet waarbij Erbudak en haar kinderen - die aandelen houden in BV's boven het ziekenhuis - feitelijk worden onteigend. De Amsterdamse Ondernemingskamer doet onderzoek naar wanbeleid bij het moederbedrijf van het Slotervaart dat instemde met de aandelentransactie. Inmiddels is het ziekenhuis door zorgondernemer Loek Winter overgenomen, maar de rechtmatigheid van die overname en de daaraan voorafgaande aandelenemissie wordt nog betwist door de kinderen van Erbudak.

Uiteindelijk wint Winter de slag. Maar voor het ziekenhuis mag het niet baten. Op 25 oktober 2018 wordt het MC Slotervaart failliet verklaard.

 

37 artikelen

Slotervaartziekenhuis: bestuursrel of schijnvertoning?

De met veel vertoon geschorste bestuursvoorzitter Aysel Erbudak van het Slotervaartziekenhuis blijkt via een juridische achterdeur gemakkelijk een comeback te kunnen maken. Wat is hier aan de hand?

In 2006 schudde Aysel Erbudak de ziekenhuiswereld op door als totale buitenstaander het Slotervaart van de ondergang te redden samen met zakenpartner Jan Schram, de mysterieuze vastgoedmagnaat uit Beverwijk. De overname wordt een succes. Met straffe hand en lak aan tactische conventies leidt Erbudak als directeur het ziekenhuis binnen twee jaar weer naar een gezonde bedrijfsvoering en uit de rode cijfers. Altijd met rugdekking van mecenas Schram, die zich op de achtergrond houdt. Nu, zes jaar later en slechts enkele maanden na het overlijden van geldschieter Schram, staat de temperamentvolle Erbudak op straat.

Goliath

De huidige rel ontkiemt eind december, wanneer Erbudak in de eerste instantie een contract weigert met Achmea voor de te leveren zorg in 2013. Ze vindt het aanbod van de verzekeraar te laag en laat haar tanden zien om er voor het Slotervaart een acceptabele vergoeding uit te slepen. De onderhandelingen spelen zich af tegen een droevige achtergrond; Jan Schram ligt in zijn eigen Amsterdamse ziekenhuis op sterven.
Al het kabaal ten spijt, zonder contract met een verzekeraar is het ziekenhuis waarschijnlijk hopeloos verloren
Schram lijdt aan longemfyseem en verruilt op 28 december het tijdige voor het eeuwige. Het zal Erbudak zwaar zijn gevallen om afscheid te nemen van de man die ze zelf 'surrogaatvader van mijn kinderen' noemde. Zeker aangezien ze van zijn sterfbed werd weggeroepen voor contractonderhandelingen. Misschien zijn het deze omstandigheden die haar ertoe verleidden om haar hand te overspelen - Achmea was in ieder geval niet onder de indruk en weigerde daarop zelf een contract met het Slotervaart. Een gevecht in de media volgt, waarbij de directrice haar temperament toont - en juridische stappen aankondigt.

Verloren

Al het kabaal ten spijt, zonder contract met een verzekeraar is het ziekenhuis waarschijnlijk hopeloos verloren. Want ook al kan het inderdaad rekeningen sturen voor behandelingen die niet gecontracteerd zijn - passantentarief heet dat in de ziekenhuiswereld -, zonder voorschot van de verzekeraar zal er in geen tijd een enorm gebrek aan liquiditeit optreden. Dat moeten ook de toezichthouders, onder aanvoering van oud-Zeehavendirecteur Theo Dekker, zich hebben bedacht toen zij hun onbesuisde bestuurder vorige week vrijdag op non-actief  zetten. Er moest dringend actie ondernomen worden en Erbudak had zich onmogelijk gemaakt bij Achmea. Beter verdwijnt de felle directrice even uit beeld. Het zou een logische stap zijn om de verzekeraar weer aan tafel te krijgen voordat de geldkraan op 1 april echt dichtgedraaid wordt. En met succes: Achmea wil na de schorsing meteen weer praten met het Slotervaartziekenhuis.   Erbudak wordt hierbij niet gespaard door haar commissarissen. Haar solistische handelen zou de oorzaak zijn, zo heet het. Al meldt de Telegraaf zaterdag op basis van interne documenten dat medebestuurders en toezichthouders via de mail tot in detail op de hoogte zijn gehouden van de onderhandelingen.   De aandeelhouders van het ziekenhuis, naast nota bene Erbudak zelf broer Lex Schram en neef Pim Schram, staan achter de schorsing. Een mediarel is geboren: een machtsstrijd tussen Erbudak enerzijds en haar medebestuurders en de familie Schram anderzijds? Bronnen van De Telegraaf en vakblad Medisch Contact beweren van wel. Medebestuurder Dees Brandjes suggereert in Telegraaf zelfs dat 'het zo echt niet langer kon' met Erbudak, maar weigert nadere toelichting. Dat zal hij ooit nog wel eens vertellen, geeft hij de journalist te kennen. Precies die woorden gebruikt ook Erbudak zelf als ze per sms aan FTM laat weten nu niet te willen praten. Verder hult iedereen zich in stilzwijgen. De familie Schram belt niet meer terug.

Zakelijk vervlochten

Erbudak is ondertussen gewoon nog mede-eigenaar van het ziekenhuis via de BV Meromi Holding. Grootaandeelhouder in Meromi Holding BV is Jeemer BV; waarvan Erbudak 49 procent van de aandelen in handen heeft en wijlen Jan Schram een belang van 51 procent. De statuten van Jeemer geven Erbudak het recht van eerste koop van de aandelen van haar overleden zakenpartner. Een vrij rechttoe-rechtaan juridisch principe, juist ontworpen om gedonder na het overlijden van een zakenpartner te voorkomen. Alleen geldgebrek bij Erbudak zou haar terugkomst kunnen verhinderen, en dat lijkt weinig aannemelijk gezien haar zakelijke imperium.
Koesteren de erven Schram een dusdanige wrok tegen het 'lievelingetje' van wijlen Jan Schram dat ze hun verstand zijn verloren?
Daarnaast is ze via Schram zakelijk tot op het bot vervlochten met zijn erven. Neef Pim leidt al drie jaar lang haar callcenter A2 Antwoordservice en zit sinds 21 januari als opvolger van zijn oom op de directiestoel van Meromi Holding. Wat, kortom, zou Lex Schram en zijn zoon hebben bewogen om zich medeplichtig te maken aan het buitenspel zetten van Jan Schrams beschermelinge en zich haar toorn op de hals te halen? Als advocaat en jarenlang adviseur van het Slotervaart moet hij hebben geweten hoe sterk Erbudak er juridisch voor staat. Gezien haar reputatie zal zij indien nodig zeker gebruik maken van die positie. Koesteren de erven Schram een dusdanige wrok tegen het 'lievelingetje' van wijlen Jan Schram dat ze hun verstand verloren zijn en halsoverkop de strijd met haar aanbinden? Dat lijkt niet aannemelijk. Ofwel zij weten dat Erbudak niet voldoende geld heeft om een meerderheidsbelang te kunnen kopen in Jeemer, ofwel zij hebben gehandeld in het belang van het ziekenhuis, heel mogelijk zelfs in samenspraak met Erbudak zelf, haar medebestuurders Brandjes en Beijnen en de commissarissen van het Slotervaart. Dat zou voor bijvoorbeeld het ziekenhuispersoneel veel verklaren, dat tegenover Telegraaf verklaart er niets meer van te snappen: "Zo slecht heeft ze het toch niet gedaan?".

Schaakmat

De toekomst zal uitwijzen of Aysel Erbudak - mits in bezit van voldoende financiële middelen - straks weer zonder al te veel reuring plaats kan nemen op de directiestoel van het Slotervaart of dat er een bestuurlijke matpartij aan vooraf moet gaan. Wanneer zij de familie Schram, haar medebestuurders en commissarissen inderdaad schaakmat heeft gezet kunnen de media hun borst natmaken voor de volgende ronde in een felle strijd, waarbij koppen gaan rollen. Maar daarnaast bestaat de alleszins reële mogelijkheid dat de directrice straks relatief makkelijk weer terugkeert, naar een ziekenhuis met bovendien een goed afgetimmerd zorgcontract voor 2013. Dan zou het Slotervaart op een knappe manier voor de tweede maal gered zijn van de ondergang.