Maandag sprak DNB-opperhoofd Klaas Knot bij het afscheid van ING-baas Jan Hommen een gedenkwaardige lezing uit. Nee, niet vanwege de al te amicale toon van zinnen als: 'Jan, de bank die jij achterlaat...', 'Jan, dat heb jij getoond' en 'Jan, je hebt je verzekerd van een plek in ons collectieve geheugen'. Want als je dat leest, vraag je je onwillekeurig af of neef Klaas wel streng genoeg zal zijn tegen oom Jan als er stront aan de knikker is. Een vraag die je, gezien het onthutsend zwakke optreden van DNB voor de crisis, als belastingbetaler helemaal niet stellen wilt. En ook niet vanwege de popiejopie-titel van Knots speech: 'De spaarzin en schuldenlast van de familie NL'. Gecertificeerd achterkamertjes- en mandarijnenhater die ik ben, overvalt me bij het zien van zo'n muffe Studio Max Live-titel een diepe hunkering naar een centrale bankier van het type Jelle Zijlstra, die zich alleen gehuld in lange, zwierige sluiers van vooroorlogs taalbarok aan de natie vertoonde. Maar goed, de Nederlandse spaarzin en schuldenlast dus. Want daarover had Knot verbijsterend zinnige dingen te zeggen, die in de holle breinen van het kabinet verrukkelijke ontploffinkjes van klaarheid, opheldering en verlichting hadden kunnen veroorzaken.  

Vertrouwenssprookje

Ten eerste maakte Knot korte metten met het zogenaamde vertrouwenssprookje van Rutte, Kamp, Samsom en Zijlstra. Volgens dat sprookje houden wij de hand op de knip omdat we hunkeren naar duidelijkheid en daadkracht. Stippen op de horizon, en nu vooruit, en nou doorpakken - dat werk. En hoewel DNB in eerdere publicaties ook van deze Hans-en-Grietjeschool was, is daar kennelijk de kogel door de kerk. Want wat zegt/schrijft Knot? 'Mensen houden de hand niet óp de knip. Nee, de crux is dat ze steeds minder geld ín de knip krijgen.' En dus ontsparen ze. Lees: door die verrekte lastenverzwaringen jaagt Rutte 2 de burger over de kling. Brisanter is Knots tweede observatie. De enige sector die spaart in Nederland, is het bedrijfsleven. Sterker nog, het is volgens Knot spaarzamer dan ooit. Het geld klotst daar tegen de plinten, maar investeren ho maar. Knot: 'Ons bedrijfsleven heeft de winst weer op peil gebracht, maar investeert minder dan voor de crisis. Sommigen omdat ze niet willen, anderen omdat ze niet kunnen.' Het eerste geldt voor de exportsector, het tweede voor de binnenlandse sector. Als je één en één bij elkaar optelt, houd je een pleidooi voor loonsverhogingen over. Ben benieuwd of DNB deze recessiekiller in haar aanstaande beleidsadvies opneemt.