
De speech van DNB-president Klaas Knot kan volgens Ewald Engelen 'in de holle breinen van het kabinet verrukkelijke ontploffinkjes van klaarheid, opheldering en verlichting veroorzaken.'
Maandag sprak DNB-opperhoofd Klaas Knot bij het afscheid van ING-baas Jan Hommen een gedenkwaardige lezing uit. Nee, niet vanwege de al te amicale toon van zinnen als: 'Jan, de bank die jij achterlaat...', 'Jan, dat heb jij getoond' en 'Jan, je hebt je verzekerd van een plek in ons collectieve geheugen'.
Want als je dat leest, vraag je je onwillekeurig af of neef Klaas wel streng genoeg zal zijn tegen oom Jan als er stront aan de knikker is. Een vraag die je, gezien het onthutsend zwakke optreden van DNB voor de crisis, als belastingbetaler helemaal niet stellen wilt.
En ook niet vanwege de popiejopie-titel van Knots speech: 'De spaarzin en schuldenlast van de familie NL'. Gecertificeerd achterkamertjes- en mandarijnenhater die ik ben, overvalt me bij het zien van zo'n muffe Studio Max Live-titel een diepe hunkering naar een centrale bankier van het type Jelle Zijlstra, die zich alleen gehuld in lange, zwierige sluiers van vooroorlogs taalbarok aan de natie vertoonde.
Maar goed, de Nederlandse spaarzin en schuldenlast dus. Want daarover had Knot verbijsterend zinnige dingen te zeggen, die in de holle breinen van het kabinet verrukkelijke ontploffinkjes van klaarheid, opheldering en verlichting hadden kunnen veroorzaken.
9 Bijdragen
Ludovikaa
ewald engelen
LudovikaaLudovikaa
ewald engelenVeel mensen voelen dit aan hun portemonnee, maar ze kijken naar de overheid en de banken als veroorzaker - maar het bedrijfsleven is dus ondertussen de grootste factor.
Wie beslist hierover, en waarom zo? En waarom is hier niet meer aandacht voor?
Misschien een idee voor een volgend artikel?
ewald engelen
LudovikaaLudovikaa
ewald engelenH vanH
LudovikaaWel gezien vanuit de Belgische situatie maar deze is vergelijkbaar met Nederland.
In de jaren 80 betaalde een bedrijf rond de 38% belasting over zijn winst en door allerlei fiscale regelgeving op landelijk en EU niveau nu nog maar rond de 8%.
Roland Horvath
1/De consumenten krijgen steeds minder geld en spreken dus hun spaarcenten aan.
2/De ondernemingen kunnen sparen maar investeren niet: De exporterende Grote Multinationale Ondernemingen GMO investeren
niet want produceren in lage loonlanden brengt meer op. Op de binnenlandse markt kunnen de KMO niet investeren omdat ze niet kunnen. Er is te weinig interne koopkracht wat ook het gedrag vd consumenten verklaart. De belangen vd GMO >< Consumenten en KMO.
De winsten zijn de laatste 10 jaar vergroot ten nadele van de lonen, een ongezonde situatie. Dividenden worden bij een overcapaciteit niet geïnvesteerd maar in kas gehouden over naar het buitenland gebracht.
Tav. vd consumenten en KMO: Ipv het te zoeken in vertrouwen om niet te zeggen in mystiek, de werkelijkheid is prozaïscher: Productie vereist consumptie en omgekeerd. Daarvoor is geld nodig: 1 manier om dat te realiseren: Hogere lonen- pensioenen- uitkeringen- gefinancierd door de ondernemingen met hogere in de prijs vh eindproduct verrekenbare lasten =lonen- belastingen- sociale- bijdragen in het productieproces.
Tav. vd GMO: Er is niet meer - maar minder vrijhandel nodig.
Invoerrechten op goederen uit landen zonder Sociale Zekerheid SZ of
milieuwetgeving zijn nodig en niet schadelijk voor de EU/NL, voor het
beschermen van SZ en milieu, - vd werkgelegenheid in de EU/NL en - vd diversiteit aan producten, die dan niet overspoeld worden door een tsunami van goedkope producten veelal van mindere kwaliteit.
Roland Horvath
Roland Horvathen Kleinbedrijf.
wouter krijbolder