
Jaarlijks gaan duizenden bedrijven en personen failliet. Vaak heeft dat grote gevolgen — en het gebeurt lang niet altijd even netjes. Lees meer
Toeleveranciers moeten nog maar hopen dat ze een deel van hun facturen betaald krijgen, werknemers dreigen op straat te komen en de gefailleerde ondernemer moet lijdzaam toezien hoe de bedrijfspanden, voorraden en wagenpark met een beetje pech tegen executiewaarde worden verkocht. Alle hoop is gevestigd op de door de rechtbank aangestelde curator die de volledige regie in handen krijgt van het afwikkelen van het faillissement.
De curator krijgt op basis van de 120 jaar oude Faillissementswet vergaande bevoegdheden: van het ontslaan van personeel, de verkoop van het bedrijf, het starten van juridische procedures tegen de gefailleerde tot het gijzelen van een bestuurder die niet meewerkt.
Maar doet de curator zijn werk wel goed? Wat is de verhouding tussen de boedelopbrengst, die hij binnenhaalt en zijn eigen declaraties (die ten laste van dezelfde boedel plaatsvinden). En wie houdt er toezicht op curatoren? Dat zóuden rechters-commissarissen moeten zijn, maar die hebben het krankzinnig druk en ontberen kennis. Follow the Money zet in op deze kwestie die al tientallen jaren door de rechtspraak, politiek en journalistiek ongemoeid wordt gelaten. We nodigen u uit om uw kennis en ervaringen met ons en andere lezers te delen.
Roger Lips strijdt niet alleen tegen zijn curatoren, maar ook tegen justitie
Verdachte van faillissementsfraude hoort strafeis: drie jaar
‘80 procent van de curatoren doet geen melding van faillissementsfraude’
Gebed zonder eind: de strijd tegen faillissementsfraude
FTM Audio - De bijna ongestoorde handel en wandel van faillissementsfraudeurs
De bijna ongestoorde handel en wandel van faillissementsfraudeurs
Waarom banken bij faillissementen altijd aan het langste eind trekken
Zo plukt de curator je als je bedrijf failliet gaat
FTM Audio - Dit is de schadelijkste wet van Nederland
Dit is de schadelijkste wet van Nederland
© Boomerang
Gebed zonder eind: de strijd tegen faillissementsfraude
De aanpak van faillissementsfraude krijgt in elke kabinetsperiode weer het stempel ‘prioriteit’. Toch komt er in de praktijk bar weinig van terecht. Hoe zit dat?
-
Faillissementsfraude berokkent de maatschappij jaarlijks circa 1 miljard euro schade; aan bijna eenderde van de faillissementen hangt een luchtje.
-
Toch is de kans dat een zaak voor de strafrechter komt nihil. Uit cijfers van de Raad voor de Rechtspraak blijkt dat er vorig jaar slechts 74 faillissementsfraudezaken zijn voorgelegd aan de strafrechter.
-
Iedere nieuwe minister van Justitie heeft de afgelopen decennia beloofd om dit soort fraude effectiever te zullen bestrijden. Onderzoekers, curatoren en voormalig hoogleraar Tineke Hilverda zien het somber in: faillissementsfraudeurs wordt nog steeds ‘nauwelijks een strobreed in de weg gelegd’.
-
De oorzaken liggen dieper dan gebrekkige samenwerking. De curator heeft een imagoprobleem en een financieringsprobleem. Plus – verrassend – er vloeien te weinig tranen bij de aangifte van faillissementsfraude.
‘Ik heb nu al spijt dat ik “ja” tegen dit interview heb gezegd,’ verzucht voormalig hoogleraar faillissementsfraude Tineke Hilverda als Follow the Money haar eind januari opzoekt in het gerechtshof Den Bosch. Een half jaar eerder heeft Hilverda afscheid genomen van haar leerstoel aan de Radboud Universiteit en is ze fulltime verder gegaan als raadsheer bij het Hof Den Bosch. Al in 1992 schreef Hilverda haar proefschrift over faillissementsfraude; sindsdien heeft ze herhaaldelijk geprobeerd om het onderwerp op de politieke agenda te krijgen.
Het resultaat viel haar tegen: op ‘een paar zinvolle maatregelen en ontwikkelingen’ na, lukte het de opeenvolgende ministers van Justitie Piet Hein Donner, Ernst Hirsch Ballin, Ivo Opstelten, Ard van der Steur en Stef Blok niet om het probleem bij de hoorns te vatten. En dus verliet ze – met enige frustratie – in juni 2017 het strijdtoneel.
‘De veranderingen gaan echt heel langzaam,’ zegt Hilverda als we even later in een vergaderzaal naast haar werkruimte zitten. ‘Het resultaat is dat faillissementsfraudeurs nog steeds nauwelijks een strobreed in de weg wordt gelegd. Dat zegt iets over hoe wij met elkaar omgaan in het zakelijk verkeer: het wordt getolereerd.’ Hilverda is er duidelijk helemaal klaar mee.
Vrij spel
Dat de aanpak van faillissementsfraude nog steeds niet soepel verloopt, blijkt wel uit de handel en wandel van Roge van der W. Jarenlang kon deze Drachtenaar vrijwel ongestoord failliet gaan, nieuwe bedrijven beginnen en schuldeisers benadelen. De case laat duidelijk zien wat het achterliggende probleem is: gehaaide ‘ondernemers’ kennen de manco’s van het systeem en maken daar optimaal gebruik van.
Hoe meer werk voor de curator, en hoe leger de boedel, des te kleiner de pakkans
Zo sturen ze curatoren het bos in met ontbrekende administratie of, iets subtieler, overladen ze die met correspondentie of (valse) facturen om weggesluisde geldstromen alsnog te legitimeren. Andere trucs: het verplaatsen van de statutaire zetel naar het buitenland en het inschakelen van katvangers. De logica erachter lijkt te zijn: hoe meer werk voor de curator, en hoe leger de boedel waaruit de curator zijn of haar uren moet terugverdienen, des te kleiner de pakkans. En als een vervelende curator desondanks dreigt met aangifte, dan kun je altijd nog proberen een schikking te treffen. Een win-winsituatie: de curator is dan verzekerd van een salaris en kan de deal legitimeren doordat het zijn wettelijke taak is om geld uit de boedel te krijgen; de fraudeur is gevrijwaard van een aangifte en strafrechtelijke vervolging.
Dit is in een notendop de problematiek rondom notoire faillissementsfraudeurs. De knelpunten treden ook in lichtere vormen op bij de gelegenheidsfraudeurs: bestuurders die bijvoorbeeld vlak voor faillissement nog even snel de dure zaagmachine op Marktplaats zetten, of de vorkheftruck verkopen aan een familielid.
Ruim een miljard schade
Het resultaat van dit alles is dat er jaarlijks waarschijnlijk voor meer dan een miljard euro aan waarde wordt onttrokken aan boedels. Het is een wijdverbreide praktijk: het Centraal Bureau voor de Statistiek concludeerde in 2016 dat er bij bijna eenderde van de faillissementen sprake is van een vorm van fraude waarbij schuldeisers worden benadeeld. Dat zou neerkomen op bijna 1000 fraudefaillissementen in 2017, ruim 1300 in 2016 en bijna 1600 in 2015.
De rekening komt te liggen bij de maatschappij – met als grootste benadeelde de Belastingdienst – en bij gewone leveranciers, die opeens kunnen fluiten naar hun openstaande rekeningen. Het merendeel van deze zaken blijft echter onder de radar: in 2015 werden er door curatoren bij het Centraal Meldpunt Faillissementsfraude van de FIOD in Zwolle 670 dubieuze faillissementen gemeld, waarvan er uiteindelijk 280 strafrechtelijk onder de loep werden genomen. De politie pakte in 2015 in totaal 154 zaken op; de FIOD 54. In 2016 lagen die aantallen respectievelijk op 128 en 66.
Let wel: dit betreft alleen een strafrechtelijk onderzoek. Via de Raad voor de Rechtspraak kreeg Follow the Money inzicht in het aantal faillissementsfraudezaken dat daadwerkelijk voor de rechter kwam. De eenvoudige faillissementszaken belanden na politieonderzoek bij de politierechter (ook wel enkelvoudige kamer, of EK), de complexere fraudezaken van de FIOD belanden bij de meervoudige kamer (MK).
Wat blijkt: het aantal strafzaken is opmerkelijk laag. Vorig jaar werden er 43 zaken voorgelegd aan de politierechter, wat resulteerde in 35 strafopleggingen. Daarnaast werden er 31 grotere zaken voorgedragen aan de meervoudige kamer. Daaruit volgden 28 strafopleggingen.
Dieperliggende problemen
Maar fraude bij faillissementen is iets van alle tijden. Zo deed de Universiteit van Amsterdam in 2004 in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek-en Documentatiecentrum (WODC) onderzoek naar faillissementsfraude. De onderzoekers trokken alarmerende conclusies: ‘Samengevat kan worden gesteld dat in 43% van de onderzochte faillissementen sprake is van onregelmatigheden. In ongeveer een kwart van de gevallen is sprake van wat men faillissementsfraude mag noemen.’Nog datzelfde jaar, 2004, kondigde toenmalig minister van Justitie Piet Hein Donner een Actieplan Bestrijding Faillissementsfraude aan. Zijn opvolger Ernst Hirsch Ballin kwam met een plan van aanpak. De kernpunten: betere informatie-uitwisseling, uitbreiding van de garantstellingsregeling en ervoor zorgen dat curatoren vaker aangifte van faillissementsfraude doen.
In Het Financieele Dagblad was Hilverda, destijds rechter bij het gerechtshof Arnhem en docent fraudebestrijding, in 2007 sceptisch over de plannen: ‘Allemaal beloftes die we al vijftien jaar zien langskomen, en waar dus kennelijk weinig of niets van is terecht gekomen.’
Hirsch Ballins opvolger Ivo Opstelten ging voortvarender te werk en kwam met een ‘integrale aanpak’. Daarin stond ‘samenwerking’ weer centraal. Opstelten wist zelfs nieuwe wetsbepalingen door het parlement te loodsen die justitie en curatoren meer slagkracht moesten geven (zie kader).
Ivo Opstelten heeft wetswijzigingen doorgevoerd waarmee curatoren en justitie meer slagkracht krijgen in de strijd tegen grote en kleine faillissementsfraudeurs. Hilverda noemde in haar afscheidsrede de invoering van drie nieuwe wetten (Wet herziening strafbaarstelling faillissementsfraude, Wet versterking positie curator en Wet civielrechtelijk bestuursverbod) in één jaar tijd een ‘huzarenstuk’: ze geven de curator meer macht om de noodzakelijke bedrijfsadministratie op te eisen van bestuurders (bij faillissementsfraude is vaak op onverklaarbare wijze de administratie verdwenen, wat de curator voor een bijna onmogelijke taak stelt). Het schenden van de informatieplicht kan nu leiden tot aangifte door de curator. De curator heeft bovendien de (theoretische) mogelijkheid gekregen om faillissementsfraudeurs een civielrechtelijk bestuursverbod op te leggen.
Daarnaast hebben curatoren een taak erbij gekregen: ze zijn verplicht melding te maken van onrechtmatigheden waarop ze stuiten, en zo nodig – in overleg met de rechter-commissaris – aangifte te doen van faillissementsfraude. Dit leidde overigens tot kritiek van curatoren: ‘We worden dadelijk ingezet als een soort opsporingsambtenaar, ook nog eens onbezoldigd, terwijl mijn taak ligt bij het optreden voor de schuldeisers bij een faillissement,’ zei curator Paul Peters in een FTM-artikel van 2014 over dit wetsvoorstel. De crux: wie betaalt de extra uren die curatoren in het (fraude)onderzoek moeten steken? Anno 2018 is dat nog steeds een twistpunt.
Naast deze rechtsmiddelen kunnen curatoren voor hulp terecht bij zogeheten fraudespreekuren; ook kunnen ze de hulp inroepen van de screenings-instantie Justis, het onderdeel van het ministerie van Justitie en Veiligheid dat toezicht houdt op misbruik van rechtspersonen. Curatoren kunnen daar netwerktekeningen opvragen om op die manier een beter totaalbeeld te krijgen van alle bedrijfsactiviteiten van de bestuurder en zijn gefailleerde onderneming.
Ongoing story
Ondanks de pogingen van achtereenvolgende ministers om faillissementsfraude een halt toe te roepen, blijft een echte doorbraak uit. ‘Het probleem van faillissementsfraude speelt al 25 jaar, en het is een ongoing story,’ verzucht Wynsen Faber, voormalig lector financieel-economische criminaliteit aan de Politieacademie.
Schuldeisers zijn de echte slachtoffers, maar de politie beschouwt deze fraude als een zakelijk risico
Faber wordt regelmatig ingeschakeld door onder andere het WODC en leidde van 2009 tot 2014 een nationale denktank om faillissementsfraude beter te bestrijden. Faber: ‘Eigenlijk zou je je moeten schamen als je na 25 jaar nog steeds “gebrekkige samenwerking” aanvoert als reden waarom faillissementsfraude niet goed wordt bestreden. Ik zie iedere kabinetsperiode weer gewichtige regeerakkoorden voorbij komen met daarin de mantra’s “we moeten meer samenwerken” en “meer prioriteit stellen”. Dat lijkt een daadkrachtig verhaal, maar het komt steeds maar niet van de grond.’
Volgens Faber kijken beleidsmakers niet naar de dieperliggende problematiek: ‘Schuldeisers zijn de echte slachtoffers van faillissementsfraude, maar de politie beschouwt deze fraude als een zakelijk risico,’ zegt hij. ‘Ze denken: “It’s all in the game bij zakendoen.” Ze beseffen echter niet dat een schuldeiser er persoonlijk aan onderdoor kan gaan en dat zijn gezin geruïneerd wordt. Bij faillissementsfraude wordt er geld uit de boedel gestolen; het leed is alleen minder zichtbaar in vergelijking met bijvoorbeeld een woninginbraak waarbij moeders erfstukken zijn gestolen.’
Daar komt bij dat de aangifte van faillissementsfraude gedaan wordt door de curator: ‘Hij geeft dan aan voor welke waarde er is verdwenen uit de onderneming, maar dat is niet meer dan een getal. Het maakt geen diepe indruk op de politie, want de tranen van de echte slachtoffers, de schuldeisers, zien ze niet. Daardoor beseffen ze ook niet: “Hee, dit is echt té erg, hier gaan we wat aan doen.”’
Ook stelt Faber vast dat de curator kampt met een imagoprobleem: ‘Een curator is een advocaat en dat is in de ogen van de politie iemand die normaliter de tegenpartij – een verdachte – vertegenwoordigt. Dat een advocaat ook kan optreden als bewindvoerder of curator, valt voor de politie moeilijk te bevatten. Ze worden gezien als mensen die in de regel goed verdienen en ook nog eens als eerste uit de boedel hun kosten binnenhalen. En de politie moet deze advocaten dan helpen om procesverbaal op te maken en het dossier, dat de curator op een presenteerblaadje aanbiedt, af te handelen.’
Volgens Faber leidt dit ertoe dat ze bij de politie niet staat te springen bij een dossier over faillissementsfraude: ‘De politie wil toegevoegde waarde bieden, maar bij faillissementsfraude voelen ze zich het hulpje van de curator. Ze richten zich dan liever op meer prestigieuze onderzoeken.’
Politie versus FIOD
Het relaas van Faber sluit aan bij de zienswijze van Hilverda. In haar afscheidsinterview in NRC noemde zij de (politie)aanpak van eenvoudige faillissementsfraudezaken een ‘groot fiasco’: ‘Het is trekken aan een dood paard. Of er iets gebeurt, is afhankelijk van het hobbyisme van de plaatselijke rechercheur en officier van justitie.’ Volgens Hilverda ontbreekt het de politie ook aan interesse en kennis om kleinere faillissementsfraudes aan te pakken: ‘Iedereen doet nu nog faillissementsfraude: van basisteams, district- en regioteams van de politie met de gewone parketten, tot de FIOD en het Functioneel Parket en alle strafkamers bij de gerechten,’ aldus Hilverda tegen FTM. Ze pleit voor meer focus en specialisatie: ‘Het moet alleen nog maar bij specialisten neergelegd worden. Bijvoorbeeld bij de FIOD, het Functioneel Parket en een paar specialistische gerechtshoven.’
Als er een veelpleger bezig is geweest, kost dat al gauw 10.000 tot 20.000 uur werk
Faber deelt Hilverda’s mening dat faillissementsfraude beter aangevat kan worden door de FIOD. Hij gelooft niet in het model van meer samenwerking tussen verschillende opsporingsinstanties: ‘Ze hebben wel het besef van het belang van samenwerken, maar dat druist in tegen hun bestaansrecht: dat bestaat uit exclusiviteit. Als ze hun informatie over de schutting leggen bij de andere dienst, dan komt hun exclusiviteit in het geding.’
De FIOD kent echter een grote beperking: de dienst heeft momenteel maximaal 100 duizend uur aan capaciteit om faillissementsfraude aan te pakken. ‘Als er een veelpleger bezig is geweest, kost dat al gauw 10.000 tot 20.000 uren,’ zei Jaap Timmer, projectleider Faillissementsfraude van de FIOD, onlangs in het Friesch Dagblad. Al met al kan de FIOD jaarlijks 50 à 60 zaken oppakken.
Financiële prikkel ontbreekt
Voor de aanvoer van fraudezaken zijn de politie en de FIOD afhankelijk van curatoren die fraude moeten melden. Dit is een terugkerend knelpunt in de strijd: ook bij de van faillissementsfraude verdachte ondernemer Roge van der W. uitten de betrokken curatoren de nodige kritiek op de financiering van hun werk rond zulke fraude. Voor het doen van aangifte konden ze aanspraak maken op een vergoedingsregeling bij het ministerie van Financiën. Maar, zo zegt bijvoorbeeld curator Nadja Wilderink: ‘Als curator krijg je dan 1500 euro, maar alléén als je aangifte wordt opgepakt door justitie. Anders niet. En het wordt bijna nooit opgepakt.’
Voor het verdere (fraude)onderzoek zijn de curatoren aangewezen op de zogeheten Garantstellingsregeling, een potje bij het ministerie van Veiligheid en Justitie waar curatoren beroep op kunnen doen als ze onderzoek willen doen naar faillissementsfraude. Daarin is echter wel een rendementseis opgenomen: er móet uitzicht zijn op verhaal. Een onmogelijke eis bij casussen met doorgewinterde faillissementsfraudeurs: die hebben er vaak voor gezorgd dat er niets meer op hun eigen naam staat en zijn soms zelfs persoonlijk failliet. Met andere woorden: er valt eenvoudigweg niets te verhalen. Advocaat Jelke Jelsma: ‘Het zou beter zijn als de Garantstellingsregeling toegankelijker wordt gemaakt, zodat er een soort basisvergoeding vanuit de staat komt waarvan wij onderzoek kunnen doen.’
Het ministerie van Justitie & Veiligheid is inmiddels bezig om de Garantstellingregeling te verruimen. Curator Willem van Nielen hoopt dat de hand van de knip gaat: ‘De wetgever heeft immers bij de aanpak van faillissementsfraude ingezet op de rol van de curator. Dan moet daar ook geld voor worden vrijgemaakt, anders is de wetgeving een wassen neus en verliezen de samenwerkingsverbanden zoals de fraudespreekuren hun effectiviteit.’
Fraudespreekuur
Van Nielen wijst ook op het belang van ruimere financiering. ‘Stel je voor dat iedere curator die fraude tegenkomt, die ook echt goed gaat onderzoeken. Dat ondermijnt de positie van fraudeurs; die zullen niet snel in Nederland nog hun heil gaan zoeken. Ik geloof daarom in het financieel ondersteunen van curatoren om fraude te onderzoeken en het onttrokken geld terug te halen. Als je dat in substantiële mate doet, dan kun je enorme resultaten boeken. Zeker jonge curatoren zijn gemotiveerd, en ook rechter-commissarissen vinden het steeds belangrijker dat faillissementsfraude wordt aangepakt.’ Van Nielen stond dan ook aan de wieg van de zogeheten fraudespreekuren, waarin curatoren hulp krijgen om fraudeurs aan te pakken.
Faber heeft zijn geloof in meer samenwerking verloren na alle beloftes van voorgaande kabinetten: ‘Iedere vier jaar kwam “meer samenwerking” terug bij een nieuw kabinet, maar dat gebeurt niet. En het zal ook niet gebeuren.’ Faber ziet liever dat er meer radicale maatregelen worden getroffen: ‘Er wordt nu een appèl gedaan op de goede bedoeling van curatoren, maar je kunt ook zorgen dat het systeem wordt veranderd. Je kunt bijvoorbeeld altijd iemand van de Belastingdienst – de grootste schuldeiser in faillissementen – laten aanschuiven bij de curator. Een ambtenaar haalt natuurlijk veel meer naar boven dan een curator die aan zijn eigen centjes denkt.’
Aanmodderen
Maar de komende jaren zal het waarschijnlijk aanmodderen blijven. Hierbij moet worden aangetekend dat er wel een aantal lichtpuntjes zijn te ontwaren: de steviger wetgeving om faillissementsfraudeurs aan te pakken en de fraudespreekuren waar welwillende curatoren de broodnodige ondersteuning kunnen krijgen, om er twee te noemen.
Desondanks blijft de signalering en het (voor)onderzoek van faillissementsfraude grotendeels leunen op commercieel ingestelde advocaten – de curatoren – die allesbehalve staan te springen om uitvoerig onderzoek te doen in een dubieus faillissement waarvan de boedel al leeggehaald is. En als ze al melding maken van een fraudegeval, dan is er nog de bottleneck van de opsporing. Het resultaat: de kans dat een faillissementsfraudeur de krant haalt met de kop: ‘Faillissementsfraudeur X veroordeeld tot 1 jaar cel’ is klein. Vorig jaar werd in slechts 63 faillissemensfraudes een veroordeling uitgesproken, terwijl er jaarlijks aan meer dan duizend faillissementen een luchtje hangt.
66 Bijdragen
[Verwijderd]
Worden in elke gemeete nieuwe handhavers voor aangesteld.
Blij dat ik Nederlander ben.
wim de kort 8
G.J. van Lingen
Diny Pubben 9
G.J. van LingenLydia Lembeck 12
Diny PubbenDiny Pubben 9
Lydia LembeckLydia Lembeck 12
Diny PubbenDiny Pubben 9
Lydia LembeckLydia Lembeck 12
Diny PubbenKarolijne Bauland 8
Draaideurfraudeurs hebben kennelijk steeds weer geld voor nieuwe bedrijven. En de Wsnp (Wet achuldsanering natuurlijke personen) blijkt -zo weet ik uit ervaring- soms ook een fijn instrument; twee jaar zeuren om 10% van je geld. De verificatiezitting was een farce en de 'dader' kreeg nog even de kans mij en andere betrokkenen uit te lachen. Zonder weerwoord van wie dan ook. Hij schijnt nog steeds actief te zijn...
Lydia Lembeck 12
Karolijne BaulandDus dan zijn ze allemaal zo?
Goh..
Karolijne Bauland 8
Lydia LembeckAls je met 'ze' de fraudeurs bedoelt zeg ik nu alvast ja. In de definitie van 'fraude' liggen opzet en het benadelen van anderen besloten.
Dus nee, ik ga er niet vanuit dat iedereen die een beroep doet op de Wsnp 'zo' is. Wel dat deze wet 'soms' kwaadwillenden de nodige instrumenten biedt.
Dus nee, niet iedereen die met een bedrijf failliet gaat is te kwader trouw. Niet voor niets heb ik het over 'draaideurfraudeurs'. Dat zijn mensen die hetzelfe (schadelijke) gedrag keer op keer vertonen.
Kortom: ik maak op twee manieren een voorbehoud of onderscheid. Wat kan ik nog meer doen om aan te geven dat 'ze' niet allemaal 'zo' zijn? Ik lees het graag, dan kan ik beter ingaan op je bezwaren tegen mijn reactie.
Lydia Lembeck 12
Karolijne BaulandWe zaten middenin de crisis en we hebben zeker twee ZZP'ers ermee geholpen. Eentje werd niet ontvankelijk verklaard om een flut reden. Ze wonen hier niet meer. Sterker, we weten niet, of ze een woning hebben, of dat ze nog steeds zwerven van bungalowpark naar bungalowpark met een paar kleine kinderen. Ik heb ondervonden als Bijstandsgerechtigde en als hulpverleenster hoe start gemeenten kunnen zijn en toen zeker waren. Maar ons ploegje heeft niemand ontdekt die de boel liep te beduvelen. Ik neem het dus voor deze mensen op. Het zal je maar overkomen.
Karolijne Bauland 8
Lydia LembeckMaar wat ik wilde zeggen wat dat juist de kwaadwillenden de mazen ontdekken en gebruiken, waarna de hele sameleving de rekening krijgt. En betaalt.
Ik lees je (mag dat?) doorgaans graag, juist vanwege het inhoudelijke. Gelukkig blijken we ook nu weer aardig op één lijn te zitten.
Bas van de Haterd 5
Matthijs2 5
Bas van de HaterdHeRo 7
Matthijs2j.a. karman 5
Bas van de HaterdDaarvoor moet je de technische gereedschappen (big data analyse) met alle randvoorwaarden voor data modellering kunnen en mogen invullen.
Jaarverslagen gedeponeerd via de kvk met bestuurders beken aan de hand van hun bsn. BRP BRK OB met verhuizingen en dan ook de inkomens. Een Social Netwerk Analyse en dan heb je het verhaal dat intern bij de belastingdienst onderuit gehaald is. (broedkamer). Het verhaal bsn zzp asl probleem zien is niet bevorderlijk in een 30 jaar+ oud systeem, nog meer onrust als het al verstandig is.
De fiod en wat andere afdelingen hebben ook hun eigen werkwijzen met daarbij tevens de beperkingen in het gebrek aan samenwerking.
Neem de onrust die privacy organisaties maken over het kunnen koppelen van gegevens en je hebt weinig trek om fraudeurs aan te pakken.
Dennis Mijnheer 4
j.a. karmanDiny Pubben 9
Dennis Mijnheerj.a. karman 5
Diny Pubbenhttps://www.rvig.nl/documenten/publicaties/2007/07/19/memorie-van-toelichting-voorstel-wet-burgerservicenummer
Het dient uniek herleidbaar te blijven en enkel in heel bijzondere gevallen nieuw uit te geven. Dat identiteit wegens bijzondere gevallen is eg bescherming getuigen bij zware misdaden.
Algoritmes en de werking daarvan communiceren is een uitdaging van heel andere orde. Een notoire faillissementsfraudeur moet je kunnen markeren. Het meest eenvoudige en minst makkelijk herleidbaar naar de persoon gaat via de bsn. Namen bestuurders zijn opvraagbaar bij de kvk, om persoonsverwisseling te voorkomen kun dat beter aan de bsn koppelen.
Het wringt bij artikel 12 van de Wabb. Die zegt dat voordat een verwerking waarbij een bsn betrokken de verwerker overtuigd moet zijn dat de persoon daarbij en de bsn bij elkaar horen.
Het is veel makkelijker om die wet structureel te overtreden en gewoon verder met de administratie te gaan.
Diny Pubben 9
j.a. karmanj.a. karman 5
Diny PubbenZe nemen vervolgens de houding in van het faciliteren van misbruik.
Heling is ook strafbaar ook al heeft de heler geen diefstal gepleegd.
Heb je de Mvt-bsn.pdf doorgenomen en dat artikel 12 wabb gelezen?
Diny Pubben 9
j.a. karmanZe nemen vervolgens de houding in van het faciliteren van misbruik.
Hoera de Autoriteit Persoonsgegevens is onderdeel van het probleem.
j.a. karman 5
Diny Pubbenhttps://eur-lex.europa.eu/legal-content/NL/TXT/HTML/?uri=CELEX:32016R0679&from=EN
"(57)
.... De verwerkingsverantwoordelijke mag evenwel niet weigeren de door de betrokkene tot staving van de uitoefening van zijn rechten verstrekte aanvullende gegevens aan te nemen. De identiteit van de betrokkene dient ook digitaal te worden vastgesteld, bijvoorbeeld aan de hand van dezelfde persoonlijke beveiligingsgegevens, die door de betrokkene worden gebruikt voor het aanmelden op de door de verwerker van de gegevens aangeboden onlinedienst."
en
" Artikel 87 Verwerking van het nationaal identificatienummer
De lidstaten kunnen de specifieke voorwaarden voor de verwerking van een nationaal identificatienummer of enige andere identificator van algemene aard nader vaststellen. In dat geval wordt het nationale identificatienummer of enige andere identificator van algemene aard alleen gebruikt met passende waarborgen voor de rechten en vrijheden van de betrokkene uit hoofde van deze verordening."
In de zaak Romet is NL veroordeeld (2015 EHRM) omdat NL de wijze van administratieve verwerking liet prevaleren boven rechten en vrijheden van de betrokkene. Dat laat het AP toe.
Heb je een inhoudelijk argument op de constatering van die foute situatie?
Diny Pubben 9
j.a. karmanj.a. karman 5
Diny PubbenLijkt me beter dan hoe meer ziek des te meer geld het opleverd. Je zou meer die kant op moeten Hoe gezonder en met minder kosten de klant groep is des te beter de betaling is.
Verder alles goed met je? Nogal zorgelijk als je de ggz problematiek zo volgt.je zou er haast wat van denken.
Diny Pubben 9
j.a. karmanj.a. karman 5
Diny PubbenBlijkt men de zorgverleners op het oog te hebben waar het nodig niet goed gaat. 60% winst maken in de zorg is zeer bijzonder.
Het blijkt niet heel echt nieuw te zijn er loopt a wat sinds 2016.
Ja data en computers. De gegevensverwerking is in principe niet veel anders dan met pen en papier. Je bent voor het makkelijk kunnen frauderen door zorgaanbieders? Zo nee hoe wil je dat controleren? Blauwe ogen / horizontaal / zelfstandig is de spek op de kat binden.
Diny Pubben 9
j.a. karmanj.a. karman 5
Diny Pubbenj.a. karman 5
Dennis MijnheerHet is niet logisch als de faillissementsfraude zou liggen.
Je bedoelt radar : https://fd.nl/economie-politiek/1099337/screeningsautoriteit-justitie-leverde-2014-bijna-driehonderd-risicomeldingen-op Dat is een SNA (Social Netwerk Analyse) op enkel kvk gegevens. De signalen kunnen enkel verder naar FIOD/Belastingdienst voor verder onderzoek.
Mijn verwijzing was broedkamer A&D carrouselfraude. Ook daar heb een afslag van de KVK voor nodig en is er met dit specifiek BTW in beeld.
https://ibestuur.nl/academie/verrassing-van-de-belastingdienst
Met BRK is het lezen en overdenken wat er mist. Waarom die focus dat de sector zelf alert op fraude moet zijn? https://www.rijksoverheid.nl/binaries/rijksoverheid/documenten/kamerstukken/2016/06/13/tk-aanpak-misbruik-vastgoed%2Ftk-aanpak-misbruik-vastgoed.pdf
Bij het kadaster wordt elke verandering van recht als mutatie bijgehouden met als bron de notarisgegevens . Waarom is er geen automatische riscioanalyse op wat daar gebeurt?
Monitoren en bedrijven en risicoanalyse gebeurt ook in de vrije markt.
Als je geen links daarvan kan vinden …. hmm
[Verwijderd]
Diny Pubben 9
Karolijne Bauland 8
Diny PubbenOverigens denk ik wel dat schuldeisers prima in staat zouden (moeten) zijn om hun claims te onderbouwen. Ik was zelf ooit schuldeiser, maar knapte uiteindelijk af op het gebrek aan duidelijkheid en actie. Het echte probleem lijkt mij dat schulden alleen (kunnen) worden uitgedrukt in euro's
In navolging van de 'geluksindex' zou een 'slapeloosheidindex' misschien een beeld kunnen geven van wat niet ingeloste schulden en beloften te weeg kunnen brengen. Klinkt een beetje soft misschien, maar zou het bestaande beeld toch goed aanvullen denk ik.
Diny Pubben 9
Karolijne BaulandMaria Vansant 2
Diny PubbenMarla Singer 7
Als er al een groepje notoire veelplegers zijn dan lijkt het mij handig dat de FIOD juist naar die gevallen kijkt in het kader van afschrikkend effect.
Voor curatoren lijkt het me wel uitermate lastig om te bepalen of er aan een faillisement een luchtje hangt of niet want ondernemen in Nederland is nou ook niet een van de meest makkelijke dingen omdat je aan 1001 regels moet voldoen wil je uberhaupt een paar centen kunnen verdienen. Het zijn altijd de kwaden die het voor de rest verpest.
Lydia Lembeck 12
Marla SingerKarolijne Bauland 8
Lydia LembeckMarla Singer 7
Lydia LembeckBelastingdienst en politie doen in de praktijk gewoon aan risico analyses waarbij bepaalde groepen als een hoger risico worden ingeschat.
Maar de wetgeving doet niet aan groepen dus dat zal zowieso per persoon moeten worden uitgespit.
Lydia Lembeck 12
Marla SingerAntonie Kerstholt 1
Dennis Mijnheer 4
Antonie KerstholtMaria Vansant 2
Antonie Kerstholtallard de Jaager 6
Ik begrijp heel goed de frustratie van de scheidend hoogleraar
Bas van de Haterd 5
allard de JaagerHet is niet media geniek.
Men vindt het ondernemersrisico.
We kennen als maatschappij te weinig mensen die er echt last van hebben. Dus we identificeren ons er niet mee. Zelfs ik als ondernemer ken niemand die er het schip mee in is gegaan. Dus krijgt het weinig prioriteit.
Het zijn ondernemers die de dupe zijn en opkomen voor ondernemers wint geen stemmen. Als je dat doet moet je daar leuke donaties aan overhouden en dus kom je op voor grote multinationals. Niet voor de normale ondernemer.
Lydia Lembeck 12
Bas van de HaterdMartin van den Heuvel 1 11
allard de JaagerEr is een tijd geweest dat burger, consument en werknemer stevig werden beschermd tegen de ongebreidelde hebzucht van het bedrijfsleven. Maar die bescherming is in 40 jaar tijd bijna geheel verdwenen.
De leverancier wordt aan zijn lot overgelaten, de arbeider tot op het bot uitgebuit en de consument kan doodvallen. Mensen worden met behoud van uitkering tewerkgesteld bij commerciële bedrijven of de gemeente (eigenlijk ook een commercieel bedrijf), terwijl de ondernemers zwaar gesubsidieerd worden omdat ze iemand met een uitkering werk geven. Arbeiders mogen elke 3 jaar een nieuwe baas zoeken en weten niet of ze dan nog de hypotheek kunnen betalen.
De persoon die door de gemeente wordt gedwongen om een vacature te bezetten, zorgt voor de werkeloosheid van A een 1-verdiener of B een 2-verdiener. Bij A krijgt een ander de uitkering en bij B: De 2-verdiener heeft vaak een koopwoning, krijgt straks geen werk meer omdat de gemeente dealtjes met roofkapitalisten sluit en kan zijn woning dus verkopen. Dan kan hij de eventuele winst van de verkoop op een kamertje van 15 meter gaan zitten opeten en als dat gebeurd is een uitkering aanvragen zodat hij met behoud van uitkering bij een commercieel bedrijf kan gaan werken.
Sorry hoor, maar ik ga emigreren naar Eritrea.
Lydia Lembeck 12
Martin van den Heuvel 1Maria Vansant 2
allard de JaagerJan Smid 8
Faillissementsfraude is ingewikkeld en ik ben het er mee eens dat je dat niet aan een overbelaste politieapparaat moet overlaten, mede omdat die ook niet belanghebbend is, maar de belastingdienst wel. Daar een ambtenaar ook bij geen resultaat zijn loon krijgt, klopt en daarom alleen al is het niet handig om een curator verplicht gratis te laten werken. Integendeel, de wetgever moet het de curator mogelijk maken dat als de boekhouding zoek is de curator mag verklaren dat er sprake is van faillissementsfraude en de omvang van de fraude en de inhoud van de boedel niet kan worden vastgesteld. Klaar
Dennis Mijnheer 4
Jan SmidDiny Pubben 9
Dennis MijnheerLydia Lembeck 12
Diny PubbenDiny Pubben 9
Lydia LembeckCor van der Kaaij
Lydia Lembeck 12
Cor van der KaaijCor van der Kaaij
Lydia Lembeckikkemeer shell ING VNONCW enz. In NL heeft Het VNONCW hele goede contanten met de top van de belangrijke ministeries, zitten ook in een binnenzak. Iedereen is te koop en VNONCW weet dat en krijgt daar gewoon netjes een rekening van, kunnen ze fiscaal verwerken. Dus jij en je geliefden, ik en de mijne, het klootjesvolk mag belasting blijven betalen. Totdat NL wakker gaat worden, laten wij herrie blijven maken
Lydia Lembeck 12
Cor van der Kaaij. https://www.nul20.nl/sites/default/files/file_attachments/pleidooi-een-huurwoning-geen-voorziening-maar-een-thuis.pdf
. https://www.hvarcade.nl/wp-content/uploads/2018/08/Pamflet-inbreuk-huurrecht-082018.pdf …
Om even 1 dingetje te noemen...
Arjan Weijermans 3
- Welke signalen kan je in een vroeg stadium herkennen?
Mooi thema voor een workshop oid
Zeker als gezinnen van ondernemers de grootste groep slachtoffers vormen
Lydia Lembeck 12
Arjan WeijermansArjan Weijermans 3
Lydia LembeckOok goed.
Jan Smid 8
Ik denk dat je het dieper moet zoeken, te weten bij de formatie van een kabinet, het vaststellen van doelen die men gezamenlijk wil behalen - wat willen we wel en niet - en het benodigde geld wat beschikbaar wordt gesteld. Het belang van de samenleving komt niet aan bod tenzij het om stemmen gaat. Niet zo onlogisch als je ziet dat slechts 1% lid is van een politieke partij.De kiezer is nauwelijks bezig met het doorgronden van de filosofie die de partij aanhangt waarop hij/zij stemt. En de mainstream media is niet de media die laat zien waarom de kiezer een foute keuze beeft gemaakt.
Zie het interview wat het AD met Frank de Grave had. Frank de Grave maakte op mij altijd de indruk dat hij wel zuiver op de graat is. En ik vrees dat ik mij al al die jaren toch vergist heb.. Zo hekelt hij het bedrijfsleven, met name het grootkapitaal waarvan hij vindt dat ze enkel aan zichzelf denken en niet aan de maatschappij. Maar raadt nu eens wie dat faciliteert? Ik heb het idee dat Frank de Grave enkel lid is van de VVD vanwege zijn 'loopbaan'.
https://www.ad.nl/politiek/frank-de-grave-politiek-is-een-ladder-waar-je-vroeg-of-laat-een-keer-af-valt~a502c12a/
https://www.ad.nl/politiek/vvd-er-de-grave-bedrijfsleven-denkt-overwegend-aan-zichzelf~aaec05cc/
https://www.ad.nl/politiek/frank-de-grave-raad-van-state-is-mooie-afronding~ad8d7af7/
Lydia Lembeck 12
Jan SmidMaria Vansant 2