
Een goed gesprek over de Europese Unie komt maar niet van de grond. Follow the Money wil daar verandering in brengen. Samen met jou. Wat willen we met Europa? Dit dossier is een eerste aanzet voor een gesprek over een andere Europese Unie. Lees meer
Iedereen heeft er een mening over, maar een echt gesprek over de Europese Unie wordt nauwelijks gevoerd. En dat is jammer, want het voortbestaan van de Unie is niet zo vanzelfsprekend als het ooit was. Niet alleen de eenheidsmunt euro wankelt, het hele Europese project zelf dreigt als een kaartenhuis ineen te zakken. Het uiteenvallen van de EU zou enorme gevolgen voor elke Nederlander – en elke Europese burger – hebben. Die angst lijkt politici en beleidsmakers te verlammen. Discussies over de EU worden doodgeslagen met apocalyptische visioenen, van zowel voor- als tegenstanders.
Tegelijk is het duidelijk dat dit niet het Europa is waarvan gedroomd werd. Europese samenwerking blijkt in de praktijk vaak een ondoorzichtig spel van lobby's en achterkamertjespolitiek. De parlementaire controle daarop is gebrekkig. 'Brussel' is bijna synoniem geworden met bureacratie, spilzucht, gesjoemel, bemoeizucht, zelfverrijking en zelfs corruptie.
Bij veel burgers in alle lidstaten leeft het gevoel dat de voordelen van de Unie niet langer opwegen tegen de nadelen. Dat zij in wezen niet zoveel aan de EU hebben en dat het een moloch is die over hun identitieit heenwalst. Een Unie die de economische voordelen vooral sluist naar grote ondernemingen. 'Een verzorgingsstaat voor multinationals', zoals onze columnist Christiaan Vos dat noemde.
Is het mogelijk om de EU op zo'n manier te hervormen dat niet grote, multinationale ondernemingen het meest profiteren van de Europese samenwerking – maar de Unie de belangen van de Europese burger dient? Zo ja, hoe dan? En zo nee, hoe gaan we dan wél verder? Daarover willen we op Follow the Money samen met jou een constructief gesprek voeren. We willen dat doen met behulp van ons panel Europa, wat nu? Op die plek zullen we je onder meer vragen stellen en kunnen we het gesprek met elkaar voeren.
Elk land zou een referendum moeten houden over een EU-exit
Jean-Claude Junckers voorbarige vergezichten
Nieuw Europees btw-plan schrikt fraudeurs niet af
Het einde van de euro begint in Rome
Wat eurosceptici kunnen leren van de Yuexit
Geachte Europese Commissie, ik ben boos!
Je vraagt je af in welk universum deze lieden leven
Vooral Duitse burgers zijn gelukkig met de Europese Unie
Als europarlementariërs historicus gaan spelen
Volop Europese schijnoplossingen tegen de jeugdwerkloosheid
Tax Wars #9: De Europese Unie bouwt een verzorgingsstaat voor multinationals
De Europese Unie breekt de verzorgingsstaat voor burgers af en bouwt daarvoor in de plaats een verzorgingsstaat voor multinationals. Dat, zo schrijft Christiaan Vos, is de consequentie van de nieuwe plannen voor een Europese winstbelasting die de Europese Commissie onlangs heeft gepresenteerd. Wat is de Commissie precies van plan?
Met grote woorden en nog grotere beloften presenteerde de Europese Commissie afgelopen week haar voorstellen voor een CCCTB, de winstbelasting die binnen de Europese Unie moet gaan gelden voor alle multinationals met een jaaromzet van meer dan 750 miljoen euro. Deze triple-CTB, waarvan de 3 C’tjes staan voor Common (gemeenschappelijke), Corporate (grote bedrijven) en Consolidated (geconsolideerde) zal voorafgegaan worden door een double-CTB. Eerst maar 2 C’tjes dus, want op dit moment is er geen enkele politieke steun voor het derde C’tje. Dat derde C’tje betekent namelijk dat bedrijven verliezen in het ene land mogen compenseren met winsten in andere landen. Kunt u het zich voorstellen dat bijvoorbeeld Duitsland geen belasting meer heft over de Duitse winst van een groot bedrijf omdat datzelfde bedrijf in Spanje verlies maakt? Of dichterbij huis: KLM hoeft dan in Nederland geen belasting te betalen vanwege de verliezen van Air France.
Naïviteit
PvdA-Europarlementariër Paul Tang kan zich dat wel voorstellen. Hij is heel blij met de komst van de CCCTB, want het maakt een einde aan onwenselijke belastingconstructies, de ‘grootste ergernis van mensen,’ aldus Tang deze week in NRC. De naïviteit spat er van af. Paul Tang laat een fraai staaltje van populisme en fact-free politics zien. Had hij de voorstellen integraal gelezen, dan zou hij de verkooppraatjes van de Europese Commissie wellicht niet klakkeloos geloofd hebben en zich — hopelijk — nog eens goed afvragen of we dit soort belastingvoorstellen vanuit Europa wel moeten willen. Ik denk het niet.
Paul Tang laat een fraai staaltje van populisme en fact-free politics zien
Maar waarom wil de Europese Commissie dit? Ze geeft drie redenen. In de eerste plaats past het binnen een strategie van ‘eerlijke’ belastingen, zo claimt de Commissie. Dat klinkt goed, maar eerlijke belastingen in de ogen van de Commissie zijn, in tegenstelling tot wat Paul Tang eruit begrijpt, geen eerlijke belastingen voor de Europese burgers, voor wie elementen als rechtvaardigheid en welzijn zwaar wegen. Nee, volgens de Commissie moeten belastingen vooral eerlijk zijn tegenover bedrijven. Daar ligt de eerste prioriteit. Zelfs de lidstaten komen er op het vlak van eerlijkheid soms bekaaid vanaf. Voor Ierland is al uitgerekend dat door de CCCTB 80% van de belastinggrondslag van in dat land gevestigde farmaceutische bedrijven zal worden overgeheveld naar andere Europese lidstaten.
Als tweede reden wijst de Commissie op het streven van de Europese Unie naar duurzame economische groei en verdere integratie van de Europese Interne Markt. Bedrijven moeten zo vrij mogelijk, ongehinderd door nationale wetgeving, internationaal actief kunnen zijn en met elkaar kunnen concurreren. In de inleidende tekst van het CCCTB-voorstel benoemt de Commissie dit zelfs tot de topprioriteit van de EU. Het CCCTB-voorstel is dan ook een schokkende manifestatie van wat Ewald Engelen deze week op dit podium aanduidde als de neoliberale hel waar we in beland zijn. De EU verliest meer en meer het belang van haar lidstaten en het welzijn van de Europese burgers uit het oog. Waar de interne markt ooit was bedoeld als middel om vrede, veiligheid en welvaart tot stand te brengen, is het een doel op zich geworden waar de belangen van burgers aan ondergeschikt zijn gemaakt.
Het gaat de Commissie dan ook vooral, en dat is de derde reden, om vereenvoudiging van de regels voor multinationals. De voorstellen zijn onderdeel van het REFIT-programma van Frans Timmermans. REFIT staat voor ‘regulatory fitness,’ waarmee tot uitdrukking wordt gebracht dat wet- en regelgeving binnen Europa op een gezonde manier effectief moeten zijn. Niet per se minder regels, maar wel duidelijkere regels.
Pure hoogmoed
Eén winstbelasting binnen Europa zou de regelgeving zeker vereenvoudigen, maar zoals de Commissie zelf ook in haar voorstellen erkent, zal er blijvend grote ruis bestaan tussen wat de richtlijn voor de CCCTB wil bewerkstelligen en wat er straks in nationale wetten zal worden opgenomen. Binnen het geldende Verdrag van de Europese Unie gaat de bevoegdheid van de EU bij directe belastingen niet verder dan het instellen van richtlijnen, die vervolgens door de lidstaten moeten worden omgezet in nationale wetgeving. Dat betekent dus dat we straks 28 (of 27, na de Brexit) uitwerkingen en interpretaties van deze CCCTB-richtlijn gaan krijgen, net als dat nu het geval is bij andere belastingrichtlijnen.
De REFIT-doelstelling dat de regelgeving duidelijker moet worden, zal dan op het niveau van nationale wetgeving niet gerealiseerd worden. Bedrijven hebben nog steeds te maken met 28 nationale systemen van wet- en regelgeving die door 28 verschillende belastingdiensten geïnterpreteerd gaan worden. Met name dit laatste zal de eerste tien tot twintig jaar een groot probleem zijn. Belastingwetten zijn complex en voor velerlei uitleg vatbaar. Het Nederlandse winstbegrip, bijvoorbeeld, gaat al ruim zeventig jaar mee en was pas na tientallen jaren uitgekristalliseerd. Toch worden er ook nu nog elk jaar procedures gevoerd over de interpretatie ervan. Het idee dat je nu in één keer een duidelijke en heldere belastingwet kunt opschrijven die geen verdere interpretatie behoeft en die decennia van nationale jurisprudentie overbodig kan maken, getuigt van pure hoogmoed van de kant van de Europese Commissie.
Ik ga ervan uit dat de Commissie weet dat de geformuleerde doelstellingen helemaal niet haalbaar zijn
Ik ga ervan uit dat de Commissie dit weet en zich realiseert dat de publiekelijk geformuleerde doelstellingen helemaal niet haalbaar zijn. Ik vermoed daarom een dubbele agenda, waarbij de Commissie mogelijk als volgt redeneert. Gesteund door de roep iets te doen aan agressieve belastingplanning lijkt de CCCTB een heel goed antwoord. Europese lidstaten zouden heel goed iets voor dit idee kunnen voelen, maar om het ook echt effectief te laten werken moet de ruis voorkomen worden die in het huidige systeem altijd ontstaat als Europese richtlijnen in nationale wetgeving worden omgezet. Hoe? Nou, door een echte Europese winstbelasting — een Europese belastingwet waar nationale wetgeving niet meer voor nodig is. Dat gaat een stap verder dan de CCCTB. Het zou een eigen inkomstenbron betekenen voor de EU, waardoor die steeds meer de trekken van een echte staat zou krijgen.
Dit lijkt geen fiscale politiek te zijn, maar pure machtspolitiek: een poging om de machtsbasis van de Europese Unie te vergroten. Is dit een te speculatief scenario? Mogelijk, maar het denken over een CCCTB opent op zijn minst een hellend vlak van verdere Europese fiscale integratie.
Knokken om belastingcentjes
Is dat erg? Ja, om meerdere redenen. Europese wetgeving komt over het algemeen maar moeizaam tot stand, omdat meestal unanimiteit vereist is. En als er dan Europese regels zijn, zijn ze ook alleen maar met unanimiteit weer te veranderen. Werkgeversorganisatie VNO-NCW waarschuwt dan ook terecht dat we door de CCCTB straks gevangen zullen zitten in een bevroren stelsel, waardoor we niet adequaat kunnen reageren op veranderingen in de wereldeconomie. Europa zet zichzelf dan op slot.
Dit lijkt geen fiscale politiek te zijn, maar pure machtspolitiek: een poging om de machtsbasis van de EU te vergroten
Bij fiscale integratie verliezen de lidstaten controle over hun belastingopbrengsten, ook al beweert de Commissie bij hoog en bij laag dat dat niet het geval is. De vraag wordt namelijk: wie bepaalt de verdeelsleutel van de centrale, voor bedrijven geconsolideerde — de derde C — belastingopbrengst van de CCCTB? Mocht het zo ver komen, dan leidt het derde C’tje er namelijk toe dat grote bedrijven centraal hun Europese winstbelasting betalen, waarna deze belastingopbrengst door Europa over die lidstaten verdeeld wordt op basis van een vooraf vastgestelde verdeelsleutel. Die verdeelsleutel, de Formulary Apportionment, moet volgens de Commissie gebaseerd zijn op drie factoren: de hoogte van de investeringen in een lidstaat, het aantal werknemers in die lidstaat en de in een lidstaat gerealiseerde omzet. Los van het bezwaar dat vooral kleine, internationaal georiënteerde landen als Nederland in dat geval het kleinste aandeel in deze verdeling van belastingen zouden krijgen, wringt de schoen vooral omdat Europa deze verdeelsleutel zal moeten bepalen en in de praktijk toepassen. Ziet u het voor zich? 28 (of 27) landen die continu met de Commissie gaan knokken om elkaars belastingcentjes?
Dat knokken gaat dan op twee manieren. Als eerste moet er geknokt worden over de werking van de verdeelsleutel. Is eenmaal duidelijk welke factoren van die verdeelsleutel het meeste voor een lidstaat opleveren, dan moeten de lidstaten knokken om die factoren binnen de landsgrenzen te krijgen. Maar hoe doe je dat? In eerste instantie natuurlijk door een aantrekkelijk land te zijn, met een goede infrastructuur, veel kennis et cetera. Maar lidstaten zullen ook, en zeker niet in de laatste plaats, teruggrijpen op hun belastingtarieven. Dat is ook wat de Commissie wil. De CCCTB leidt namelijk niet tot harmonisatie van belastingtarieven; op dat vlak blijven lidstaten soeverein.
Lidstaten zullen ook, en zeker niet in de laatste plaats, teruggrijpen op hun belastingtarieven
Vervreemding
Maar als de belastinggrondslag volledig Europees geharmoniseerd is, kun je alleen nog maar fiscaal concurreren met de hoogte van je tarief. En wat gebeurt er dan? Juist: een versnelling van de race to the bottom, met alsmaar dalende belastingtarieven. Lidstaten kunnen zich dat ook makkelijker permitteren, omdat de CCCTB niet hetzelfde tarief hoeft te hebben als de nationale vennootschapsbelasting. Het CCCTB-tarief dat in hoofdzaak voor multinationals zal gaan gelden, kan lager zijn dan het belastingtarief voor kleine en middelgrote nationale ondernemingen. Nu kan dat niet, want volgens de huidige belastingwetten is het in strijd met het Europese verbod op discriminatie. Maar straks, met een aparte belasting voor multinationals, kan het dus wel. Dat leidt de CCCTB er toe dat multinationals niet alleen op hun wenken bediend worden via vereenvoudiging van regels, maar ook via verlaging van belastingtarieven. Lokale ondernemers moeten daarentegen meer belasting gaan betalen, want hoe bekostigen we anders onze scholen, ziekenhuizen en snelwegen?
Zolang de Europese Unie het ideaal van de vrije interne markt tot topprioriteit benoemt, zal zij zich steeds verder vervreemden van haar burgers en lokale ondernemingen. De EU verwordt dan tot de vaandeldrager van het grootbedrijf. Ze heeft afscheid genomen van de verzorgingsstaat voor burgers en geeft ons in plaats daarvan een verzorgingsstaat voor multinationals. De CCCTB is er het zoveelste voorbeeld van. Ik vind het te erg om waar te zijn.
19 Bijdragen
Jan Smid 8
Lydia Lembeck 12
Jan SmidMartin van der Wiel 7
[Verwijderd]
Martin van der WielFrans 5
Pieter Jongejan 7
FransPeter Zwitser 9
(Hoewel je me er niet echt blijer mee maakt...)
[Verwijderd]
Rini 3
http://www.volkskrant.nl/binnenland/timmermans-slachtoffer-mh17-gevonden-met-zuurstofmasker~a3764574/
M. van Deelen 11
Rinihttps://www.facebook.com/DagboekVanFrans
Lydia Lembeck 12
M. van DeelenStuur een bericht aan deze pagina, kom meer te weten over geplande evenementen en meer. Als je geen Facebook-account hebt, kun je er eentje maken om meer van deze pagina te kunnen bekijken. UNQUOTE
Was het niet van plan... sorry.
M. van Deelen 11
Lydia LembeckLydia Lembeck 12
M. van DeelenNou loopt-ie strakkies helemaal naast zijn schoenen. Filmster... gossie. :))
Jan-Marten Spit 9
dit land is eigendom van de burgerij, zij vult de staatskas, de burgerij is de enige oorsprong van de welvaart van het land.
idioom dat deze burgerij schetst als de horige die dankbaar moet zijn met toegeworpen kruimels van brood dat ze zelf bakten, is politiek idioom dat zich niet verhoudt met democratische waarden, met het begrip vrijheid, het hebben van een ruggengraat, en met de feitelijke oorsprong van welvaart - het is het idioom van brutale waffels met grijpgrage tengels.
er is een hoofdverantwoordelijke voor het feit dat onverdiende macht er met de buit vandoor gaat : de burgerij doet er niets aan. zij heeft zich laten aanpraten slechts horigen te zijn in andermans kasteel. wie niet vrij denkt, zal het nooit worden. wie geen recht haalt, zal het niet krijgen. wie geen macht toont, zal haar slechts voelen.
noem dingen voor wat ze zijn, in idioom van eigen keuze.
"Ze heeft afscheid genomen van de verzorgingsstaat voor burgers"
is
"de staat heeft afscheid genomen van de notie dat zij eigendom is van de burgerij, beleid en wet maakt namens de burgerij voor de burgerij. dit is heler-staat geworden, die beleid en wet verpatst aan de hoogste bieder".
REINIER VAN DRIEL 7
De pastoor; hou je ze maar arm (de werknemer)
De baas; is goed, maar hou je ze dan dom.
Dat is goed voor ons allebei (macht)
Hetzelfde nu, maar dan groter;
De GMO's , banken, en Europese elite spreken met elkaar af;
De GMO's en banken; houden jullie ze maar arm
De Europese elite; is goed, dan houden we ze dom.
Voorbeelden? Bankencrisis en behandeling van banken
Ceta
TTIP
Tisa
Sjoemelsoftware
Sjoemelvoedsel
Belastingontwijking
Lagere lasten voor GMO's
enz........enz.
Overigens; de Europese burger laat het allemaal toe en laat zich inpakken door MSM. Waar is het gezonde verstand gebleven????
Roland Horvath 7
REINIER VAN DRIELDe EU was nooit een vredesproject.
De EU is uitgedacht door het Duitse nazistische IG Farben voor en tijdens WO II, ze is in 1958 gesticht/begonnen door een kartel van Grote Multinationale Ondernemingen GMO, ze is al altijd gedomineerd en geregeerd -achter de schermen- door dat kartel en alles wat ze doet is letterlijk en uitsluitend voor de grillen en de winst van dat kartel. De EU is geen federatie maar een unitair gedrocht. En de slechte resultaten zijn voor 90% het gevolg van de domme structuur van de 3 bestuursinstellingen. De Commissie is in feite niet verantwoordelijk tegenover wie of wat dan ook, ze doen wat ze willen. De Commissie komt niet voort uit een ideologische meerderheid in Parlement en Raad zoals de 28 regeringen van de staten. En de Raad bestaat uit 28 nationalisten in plaats van 4 rechtstreeks verkozen permanente vertegenwoordigers per staat.
Lydia Lembeck 12
Roland HorvathLydia Lembeck 12
REINIER VAN DRIELGaat 'm niet meer worden...
bps 12
https://www.ftm.nl/artikelen/volatiliteit
https://www.ftm.nl/artikelen/brussel-speculeert-zich-suf-over-brexit
De Europese Unie bouwt een verzorgingsstaat voor multinationals.
https://www.ftm.nl/artikelen/tax-wars-9-de-dubbele-agenda-achter-de-europese-winstbelasting
door in hoofdzaak slechts twee oorspronkelijke oorzaken:
1. opgebouwde inflatie cumulatief: geld-/schuldgroei > reële groei
2. € eenheidsmunt die flexibele aanpassingen en balanseffeningen -evenwichtigheid- in de muntunie belet.
en op te lossen door slechts die twee oorzaken weg te nemen:
1. Monetair herstel of reset: geld-/schuldhoeveelheid : reële waarde herstellen tot ca. 1:1.
Renteherstel volgt dan vanzelf.
2. Flexibiliteit: aanpassingsvermogen herstellen door re- en devaluaties van munt binnen de muntunie,
onderwijl gelijk trekken van fiscale regimes.
Een € muntunie voor interne muntunies en muntzones voor de verschillende economieën, incl. VK,
overeenkomstig complexe schaalvergroting van nature, i.t.t. de lineaire schaalvergroting van de EU.
Verschillende reële economieën binnen de muntunie moeten zich met hun verschillende muntwaarden convergerend kunnen aanpassen binnen de muntunie middels reële groei i.p.v. disproportionele geld- en schuldengroei en i.p.v. onmogelijke, te forceren interne devaluaties.
Verliezen in een zwakkere muntzone van een multinational die in €uro’s rekent, zijn dan relatief lager dan de winst in een sterkere muntzone, omgerekend naar €uro’s.
Die compensatie is automatisch en volgt uit monetaire flexibiliteit, muntverschil, binnen de €-muntunie.
Dat maakt een CCCTB met alle complexe gevolgen en fiscale nadelen en moeilijkheden nadien, overbodig.
Monetair herstel komt niet en flexibiliteit ook niet, voor resp. de schuldencrisis en de eurozonecrisis.
ECB en EC sluiten dat uit.