Today European Commissioner Jonathan Hill presented his long awaited action plan for the creation of a Europe-wide Capital Markets Union in Brussels. A key plank of this Union is the attempt to resuscitate the market for securitized mortgage loans, which, due to its role in igniting the financial crisis, has been moribund since the outbreak of the crisis. The aim of the Commission is to create a new market for safe securitizations based on simple, transparent and standardized products. In the article below Ewald Engelen and Anna Glasmacher, both from the University of Amsterdam, critically discuss a draft proposal to that effect, that they have obtained through wikileaks. The authors argue that the proposal is based on faulty assumptions, is dangerous in that it furthers financialization and that it hence should be stopped.
Comments on the draft ‘Proposal for a Regulation of the European Parliament and of the Council on a European Framework for Simple, Transparent and Standardised Securitisation’
By: Ewald Engelen and Anna Glasmacher, University of Amsterdam, September 30, 2015
Europe’s Capital Markets Union (CMU) is rapidly gaining traction. Announced in November last year, the new European Commission under Juncker has quickly capitalized on the more buoyant economic mood among its member states to kick-start a series of ‘public’ consultations on what it deems to be the key priorities of the panoply of proposals included in the original Green Paper, written under supervision of Commissioner Hill.
The premise underlying the CMU is that the striking economic performance difference between the US and the Eurozone is caused by the overreliance of European economies on bank lending rather than market lending, as is the case in the US. An insight that the Commission took straight from
the private industry report ‘Bridging the Growth Gap’, that Boston Consultancy Group, commissioned by the main Brussels-based financial lobbyist, Association for Financial Markets in Europe (
AFME), had produced. And since European banks are still rebuilding their balance sheets after the shock of 2008, their ability to finance the real economy is impaired. Hence the perceived need to open up an alternative financing channel, which is what the CMU is about. To do so it aims to integrate European capital markets, including countries which so far have been saved from the excesses of financialization, diminish administrative burdens and restart European securitization markets to increase the accessibility of new funding for European banks. The official legitimation is that this would predominantly serve the credit needs of Small and Medium Sized Enterprises (SMEs). This abbreviation appears no less than 49 times in the Green Paper, surpassing by far any other term, illustrating its importance.
Funding tool for banks
The surprising thing to note is that since the launch of the CMU, the Commission has redirected its efforts mainly at the securitization part of the proposal, which appears only at page 11 of the Green Paper and is formally not about constructing an alternative credit intermediation channel to bank finance anyway but serves mainly as funding tool for banks and as such only reinforces the dependence on bank finance. In other words, securitisation helps banks to find alternative sources of funding but is not in and of itself an alternative to bank lending. Nevertheless, the ‘public’ consultation on this part of the CMU has already finished, has been worked into a revised proposal by the European Commission and can now be downloaded from wikileaks as a draft legislative proposal, including an explanatory Memorandum laying out the rationale behind the draft. The aim is to get it through European Parliament as quickly as possible in order to be able put it in force as of the first of January, 2016, which, we surmise has everything to do with the need to refinance existing securitisation which, in general, have a maturity of five to seven years.
The aim is to get it through European Parliament as quickly as possible
The document we discuss below is revealing in that it betrays the major extent to which the thinking of the European Commission has been infected by the interests of banks and as such bodes ill for the willingness of the Commission to keep momentum in its reregulatory effort after what was arguably the biggest financial crisis since the 1930s. Below we critically discuss a number of key passages of the Memorandum preceding the draft proposal to demonstrate that. We do so by first looking at ‘Claims’, then at ‘Aims’, and, third, at ‘Means’. Under the heading ‘True aims’ we finally say something about the extent to which the Commission has been ‘captured’ by the banking industry.
-
Claims: feeding the real economy
The official story is that securitization is good for the economy. That is what the first sentence of the Memorandum states:
‘
The development of a simple, transparent and standardized securitisation market constitutes a building block of the Capital Markets Union and contributes to the Commission’s priority objective to support job creation and a return to sustainable growth' (p. 2).
Without any empirical evidence this causal claim is repeated over and over again in the document: securitization would help economic growth and job growth, with ‘sustainable’ being meant to refer to real economic growth in contrast to financialized growth.
It pays to look a bit closer at this causal claim since before the crisis securitization in Europe was predominantly used to finance mortgage loans. SME-loans were only a marginal source of assets used to back securitizations. Of the total stock of securitizations in Europe at the end of 2008 to the tune of € 1700 bn, over € 1000 bn were mortgage securitizations, while asset-backed securities (ABS) made up less than € 200 bn of that total; securitised SME-loans are somewhere in there, but so are car loans, student loans and credit card debits.
Total stock of securitizations ultimo 2008, in billions €
Source: European Securitization Forum 2008, p. 9.
The reason is that mortgage loans are much more prevalent, much more standardized, much better known among end investors and hence much more profitable than SME-loans. Since these differences are not addressed in the proposal, mortgage lending will post crisis again be the main beneficiary of the sanitized securitization market the Commission aims to construct, implying that most of the extra funding will end up financing already existing assets (real estate), resulting in asset inflation and, ultimately, the very same housing bubbles that, during the crisis, proved to be such a drag on economic activity in many Eurozone member states. In other words, the causal argument for securitisation is not only weak but the empirics actually suggest the reverse of what the Commission claims and intends: not sustainable economic growth, but Ponzi-like financial instability. This raises pressing questions about the true intentions of the Commission as well as its timing, on which more below.
Empirics actually suggest Ponzi-like financial instability
Similarly, the memorandum talks of securitization...
‘
providing banks with a tool for transferring risk off their balance sheets (...) and free up more capital that can then be used to grant new credit including SMEs’ (p. 11).
Again, it is hard to take those claims seriously after a crisis that clearly demonstrated that, despite endless assurances from bankers, regulators and financial economists that securitization has dispersed risk among a much wider array of financial institutes and had thus made the overall financial system more robust, risks were instead highly concentrated raising the issue of banks being too-interconnected-to-fail. Seven years after the crisis one would have expected any proposal to again allow banks to transfer risks from their balance sheet to at least demonstrate why this time it is different and how the issue of interconnectivity is solved. Nothing of the sort is to be found here.
Further to the unsubstantiated claims made for securitization in the memorandum is the expectation that standardization would reduce ‘operational costs’ for the buyers and sellers of securitization, which ‘should have an especially beneficial effect on the costs of credit to SME’s.’ This too beggars belief because even when one accepts that standardization would lead to lower operational costs on the side of the securitizer (standardization would lead to a less complex and hence more industrialized and cheaper securitization machine) as well as that of the ultimate buyer (standardization, simplicity and transparency would diminish search and assessment costs), it doesn’t follow that these cost gains work their way through to the ultimate borrower. Banks have proven to be well able to pocket those sorts of gains themselves instead of passing them on to customers. In other words, without more invasive legislation in place to force banks to do so this is mere wishful thinking.
-
Aims: removing stigmas
The explicit aim of the framework is to remove the ‘stigma of securitization’ by constructing a legally certified market segment called Simple, Transparent and Standardized securitization (STSS) that differs in some key respects from regular securitizations. The argument behind it consists of two steps. First, that the current ‘stigma’ of European securitizations is undeserved. Second, that the ‘stigma’ nevertheless exists and that it is thus of the utmost importance to create a new securitization label to signal to end investors that European securitizations have nothing in common with US sub prime securitization.
The Memorandum as well as the draft Act stress several times that European securitizations have performed much better than US securitizations but that, nevertheless, US securitization have recovered in terms of transaction values whereas European ones have remained subdued. Here is a typical quote to that extent:
‘
Since the beginning of the financial crisis, European securitization markets have remained subdued. This is in contrast to markets in the US which have recovered. This is despite the fact that unlike the US, European securitization markets withstood the crisis relatively well with realized losses on instruments originated in the EU having been very low compared to the US' (pp. 2-3; see also p. 7, p. 10 and the CMU Green Paper).
The memorandum next presents some data points on default rates of some of the different tranches to demonstrate the fact that indeed default rates on European securitizations have been much lower than in the US. But what the memorandum fails to give, is an explanation for this observation. The suggestion is that it is due to superior risk management by European banks, higher quality of the securitization process itself, or better regulatory supervision.
Banks again have succeeded outsourcing their credit risks to the taxpayer
Actually, the difference between the US and the EU in terms of defaults on home mortgages, because that is what we are dealing with here, can be explained by legal difference between mortgage loans in the US and the EU. Whereas in the EU all mortgage loans are full recourse loans, meaning that the contract gives the creditor full legal protection against payment shortfalls, in the US most mortgage contracts are non-recourse contracts, meaning that the owner-occupier can simply walk away from his mortgage obligations, resulting in a factual default and a quick decrease in value of the mortgage security in question if the scale of default is widespread enough. As it apparently was in 2007, 2008. Add a higher level of livelihood protection in the EU through a more inclusive and more generous welfare state, and the picture that arises is one where banks again have succeeded outsourcing their credit risks to the taxpayer in the form of the court system and the welfare state.
Moreover, claiming success for European securitizations is committing the fallacy of composition. That individual European securitizations upheld their value throughout the crisis is not to say that securitization as such did not severely harm the long term interests of households, SMEs and national economies. The real estate bubbles it helped create in countries like Ireland, Spain and the Netherlands have, when they came undone on the backdrop of the credit crunch caused by widespread distrust in interbank markets due to the bankruptcy of Lehman Brothers, forced a substantial proportion of Dutch, Irish and Spanish households to cut back on consumer spending to contain the increasing discrepancies between the nominal value of their mortgage and the market value of their collateral.
Together with misperceived and mistimed austerity policies, this has unnecessarily extended the recession and has substantially hurt the long term earning capacities of citizens and economies alike. It beggars belief that a mere seven years after the crisis, an official document of the European Commission would fail to perceive the huge externalities of housing booms and busts sharpened by widespread securitization and would willingly reproduce the industry-meme that there never was anything wrong with European securitizations. Worse, would even attempt to roll out securitizations to member states which have up until now succeeded in avoiding such a fate. From an individual investors perspective the claim that securitization is safe may well be true, but from a citizens’ perspective it definitely is not.
-
Means: creating a new market
The way the Commission wants to resuscitate the European securitization market is by cordoning a market for simple, transparent and standardized securities off from a market for securities that are not simple, transparent and standardized, suggesting that that is what was the norm for securitizations before the crisis. What is quite crucial is thus the way in which the legislative draft operationalizes simple, transparent and standardized.
Starting with the latter, standardization means a uniform format of the legal prospectus and ancillary documents, in order to roll out the securitization technique across Europe and to lower administrative costs. No more, nor less. Trickier are the requirements for transparency. Here the document speaks of ‘all relevant information’ that should be made available to end investors. It is spelled out as information regarding the prospectus, cash flow data and credit assessments. Moreover, these data should be provided in the form of standardized templates, again meant to reduce the administrative burden and to increase comparability across jurisdiction.
Striking about these requirements is that they deal predominantly with the quality of the structure and not with the quality of origination, let alone the quality of the underlying assets. It is as if the flow of knowledge within the securitization chain is cut in two, one part dealing with the creditworthiness of the ultimate debtor (the household), and another part dealing with the reliability of the securitization desk that does the structuring. STSS does not force banks to provide end investors with a full see through of the complete securitization chain including origination and the underlying assets nor does it empower end investors to demand those data from banks.
In light of our earlier comment that individual European securitizations may well have held their value during the crisis but that in aggregate they had caused substantial unintended external damage, the ‘relevant knowledge’ for end investors to adequately assess the future valuation of the securitization at stake should also have included second order requirements, for instance information on the quality of data used by banks to do internal risk assessments. During the crisis it appeared that overly optimistic risk evaluations could be traced to datasets which included only periods of rising house prices. Nothing along these lines is even considered here, turning the open clause into an empty requirement.
The STS definitions give huge leeway for banks to provide their own, minimalist interpretations
Overall, the STS definitions only exclude the worst tricks (hidden ‘reverse seniority’-clauses) and excesses (‘refilling’ RMBSs with worse MBLs) from before the crisis, whereas the information requirements for sellers are overly lenient and give huge leeway for banks to provide their own, minimalist interpretations. Most of the € 1700 billion worth of European securitizations from before the crisis would easily have scaled this threshold.
-
True aim: lowering capital charges
This raises the question what the true aim of the draft is. While it is easy to loose track of that, given the weird brew of non-sequiturs and legalese from which it is concocted, the game is given away on page 9 where the document speaks of ‘broad support’ for a more ‘risk sensitive’ capital charge for European securitisations. This requires some explanation of what went wrong before the crisis and what was done about it afterward. In short, Basel 2 allowed banks to asses their own risk exposure and calibrate their capital accordingly. The gaming this made possible resulted in banks -- European much more than US banks -- being severely undercapitalized when the crisis struck and earlier risk assessments proved to be fairy tales. In order to strengthen the ability of banks to withstand market volatility, the Basel Committee of Banking Supervision (BCBS) post-crisis beefed up the capital charges for different assets and put constraints on the ability of banks to use in house risk assessment models. As a result the securitization market dried up in Europe: securitization was simply not profitable anymore. In other words, the flat lining of securitization markets has nothing to do with problems on the demand side, due to so-called 'stigma’s' being wrongly attached to European securitization, but are instead due to the supply side. The regulatory strings attached to securitizations make them simply too costly. Lowering those costs, and hence increasing the gains from securitization, by lowering the regulatory capital charges for securitization as defined by Basle 3, is the true aim of the proposal;
‘
The methodology would result in a significant reduction of the capital charge for non-senior tranches of STS securitizations’ [our underlining].
To add, in the next sentence:
‘
Technical improvements will also be made to the calibrations for the senior tranches.’
In other words, residential mortgage backed securities which stood at the cradle of the biggest and most global financial crisis ever are again going to be treated as low risk assets by the European regulator ensuring that banks can again kick-start their highly profitable securitization production lines. Hill was quite outspoken about this in his op-ed
in the Financial Times:
'
To help free up banks’ balance sheets, making it easier for them to increase lending, I am proposing a new EU framework, with lower capital requirements, to encourage simple, transparent and standardized securitization.'
This is equal to the pope blessing a weapon of mass destruction.
It raises pressing political questions about the nature of the public consultation surrounding this and many other, similar legislative initiatives in Brussels and elsewhere as well as about the extent to which the European Commission has internalized the frames provided to them by the extremely powerful, extremely wealthy and extremely well-connected financial services industry. Corporate Europe Observer
has reported that the financial services industry through organisations such as
EFSR and Association of Financial Markets in Europe (
AFME) spends € 120 million annually on lobbying activities. The memorandum as such mentions the broad support from industry insiders through its public consultation for a series of measures which clearly serve the interests of banks, possibly those of investors, but hardly those of SMEs and citizens, even though the latter are referred to as the main beneficiaries and the ones for whom this is all done, as the opening sentence of the document quoted above makes clear.
This is equal to the pope blessing a weapon of mass destruction
The Memorandum briefly summarizes the outcomes of the public consultations on page 10, where it is, more adequately, referred to as ‘stakeholder consultation’. The text spells out that the Commission received 120 replies that indicated ‘that the priority should be to develop an EU-wide framework for simple, transparent and standardized securitisations’, based on the recognition that EU securitization have held up their value in the crisis and should hence, according to the key financial principle of ‘risk sensitivity’, be treated more lenient than US ones, both by regulators and by end investors. This, thus the Commission in its own summary of the stakeholder replies, apparently glossing over the critical replies by NGOs such as Finance Watch and Progressive Economy:
‘
would help the recovery of the European securitisation market in a sustainable way providing an additional channel of financing for the EU economy [read: real estate]
while ensuring financial stability' (p. 10).
And if the similarities between the phrases summarized here and the ones used earlier by the Commission itself are not a sufficient giveaway for who is truly behind this initiative, data from Eurosurvey give the game away: 110 of the 120 repliers came from the industry itself, with an overrepresentation of British and Belgium-based organizations; the latter, of course, indicating the overrepresentation of the Brussels-based
financial lobby.
The Memorandum nicely continues with the following sentence:
‘
On most issues the input from stakeholders was fully taken into account’ [our underlining] (p. 10).
Not mostly, but fully. While under the heading ‘
Collection and Use of Expertise’ it is stressed that:
‘
Fruitful meetings and exchange of ideas with private sector representatives […] have enriched the debate and understanding of the issues at stake’ (pp. 10-11)
To conclude: Hills CMU is a Trojan horse for the interests of a banking sector that is beyond control. For proofs go to the website of the AFME and have a look at their Annual Report, which so much as claims that they have booked a complete victory over their adversaries on the CMU and securitisation:
‘
Since June 2015, we have undertaken an outreach program to meet with key policymakers and opinion formers on CMU – including Commission officials, finance ministries and central banks, MEPs and think-tanks. […]
We will continue to be active and closely engaged across the CMU agenda, including in areas such as infrastructure, securitisation and SME funding, which are vital to promoting growth. In December 2015, together with Euromoney and ICMA, we will hold a conference in Brussels on CMU. Commissioner Hill is confirmed as keynote speaker, and this event should provide the opportunity for the industry to respond in detail to the Commission’s action plan’ (p. 4).
Hills CMU is a Trojan horse for the interests of a banking sector that is beyond control
Or what to make of the digital announcement of a so-called CMU breakfast in Brussels on the 1
st of October, 2015, where the main figurehead of the financial services industry in the European Commission, Commissioner and former lobbyist for the City, Jonathan Hill, was to field questions from financial insiders. The main sponsor? Managed Funds Association: ‘the voice of the global alternative investment industry’, i.e.
a lobby organisation for hedge funds.
We urgently call upon the members of the European Parliament to stop this attempt to resuscitate securitization markets and further the financialization of Europe. This does not serve citizens through job growth and sustainable economic growth but merely feeds asset inflation, real estate bubbles and bankers’ bonuses. In our opinion, this is not the constituency the European Commission should placate.
150 Bijdragen
jefcooper
Hebben de auteurs nu nog steeds de illusie dat de EU oligarchie de werkloosheid lager wil ?
Het omgekeerde is volgens mij het geval, die werkloosheid moet hoog blijven, geen inflatie, en de mogelijkheid op termijn weer supertankers bij Rotterdam in elkaar te lassen.
Wij moeten (op kosten) kunnen concurreren met China.
" In short, Basel 2 allowed banks to asses their own risk exposure and calibrate their capital accordingly. "
Met iets soortgelijks ging VW net op de bek.
En dat terwijl Brussel dat al wist sinds minstens 2011.
Ze leren niet veel, in Brussel.
Joost Vsser
jefcooperKort maar helder artikeltje.
jefcooper
Joost VsserZelfs geheime dienst mannetjes hielden mijn pas onderste boven.
Iemand die ergens een motorpomp aan het repareren was deed dat op een manier dat ik me afvroeg of de pomp ooit weer zou draaien.
" Volgens de Education Index van de Verenigde Naties is de kwaliteit van het onderwijs in Syrië veel lager dan dat in Nederland.
– Het gemiddelde Syrische IQ is 83. Het Nederlandse gemiddelde ligt rond de 100. Een wereld van verschil.
– Volgens TIMMS International Benchmarks presteert 44% van het totale aantal studenten ondermaats.
– Het Syrische onderwijsstelsel wordt geplaagd door een hoog aantal zittenblijvers evenals vroegtijdige schoolverlaters.
– Slechts één op de drie Syriërs heeft de middelbare school afgemaakt.
– Louter 6% studeert door na de middelbare school.
– Één op de vijf Syriërs is analfabeet. "
De IQ cijfers hierboven neem ik met een flinke schep zout.
Ik zie geen reden waarom Syriers dommer zouden zijn dan wij.
Het is lang bekend dat IQ testen cultureel bepaald zijn.
Lees maar eens hoe 'domme' Indianen westerse milities in de luren legden:
Stan Hoig, "The Sand Creek Massacre', Oklahoma, 1961, 1982
Ik voeg nog even toe dat, ook als je aanneemt dat de Syriers even slim zijn als wij, ik neem dat aan, dat dan de culturele bepaaldheid van de IQ test aantoont hoe ver hun cultuur afstaat van de onze.
Emmef
Not a single politician is able to change it, because his payload is bigger than the one sentence that people can grasp these days and the media will mock him for not being concise.
MvdB
To do so it aims to........diminish administrative burdens. Nu word ik even niet goed. Als ik zie waaraan -alleen al in Nederland, door DNB o.a. afgeleid van EU-eisen- pensioenfondsen moeten voldoen, lig ik volledig op apegapen. Menig fonds volgens mij ook.
Without any empirical evidence this causal claim is repeated over and over again. Ja zeker, de kracht van herhaling. Wie 't gelooft wordt zalig.
"standardized templates". Daar kan alles en niks onder vallen. Ik mis nog de set met best practices.
By the way: AFM ontwikkelt momenteel nieuwe templates (voor consumenten) voor beleggings- en verzekeringsinkomensproducten. Ze testen die bij vrijwilligers via enquêtes. Ik doe daar als bezorgde en betrokken burger aan mee. Het niveau van die enquêtes is dermate belabberd dat ik me in een proeftuin van onderwijsgroep 8 waan. (Zegt iemand die zelf maar 9 jaar onderwijs heeft genoten; ik begon met 15 jaar met werken).
Ludovikaa
MvdBMvdB
Ludovikaa"In de wettelijk verplichte haalbaarheidstoets (hbt) worden de toekomstperspectieven voor het pensioenfonds voor de komende zestig jaar onderzocht, op basis van tweeduizend toekomstscenario’s. Fondsen moeten de hbt dit jaar voor het eerst uitvoeren: de ‘aanvangshaalbaarheidstoets’, die een soort nulmeting vormt. Op 1 oktober moeten de fondsen de uitkomsten hebben gedeeld met DNB. Vervolgens moet de toets jaarlijks worden herhaald."
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache%3AaCZETusVtugJ%3Apensioenpro.fd.nl%2Fnieuws%2F442193-1509%2Fcommuniceren-van-uitkomsten-haalbaarheidstoets-blijkt-lastig+&cd=1&hl=nl&ct=clnk&gl=nl
peter
Ewald doet alsof funding de criteria is om leningen te verstrekken. Maar dat is onjuist. De criteria is de betalingscapaciteit van de leningnemer. Securitisaties is dus niet de reden van teveel risico nemen. Een slecht validatieproces is dus altijd de reden van te risicovol leningen verstrekken. Natuurlijk kan een bank te makkelijk leningen verstrekken, in de veronderstelling dat de investeerders de risico's niet ziet, die de bank wel ziet. Dus een situatie waarbij men zelf de lening niet zou valideren, maar dit wel doet omdat men het plaatst bij beleggers. Maar dat is geen probleem van securitisaties, maar te weinig risicoperceptie van investeerders. Als die te risicovol beleggen en daarop moeten afboeken, dan moeten investeerders (door de klanten waarvoor ze beleggen) daarop worden aangesproken.
Het huidige geldsysteem is nu eenmaal zo ingericht dat leningen lange looptijden kent, en spaargeld korte looptijden. Banken lopen dus veel herfinancieringsrisico in tijden dat het vertrouwen in banken minder wordt. Spaargeld en geldmarkt is erg vluchtig en kan individuele banken dus in de problemen brengen. Nu ben ik geen voorstander van slechts geld uitlenen met lange deposito's, maar wel voorstander van koppelen spaargeld met langere looptijd aan leningen die ook lange looptijd kent.
Nu zijn burgers niet bereid om zo grootschalig lang geld op deposito's te stallen, dus hoe kan je dat oplossen? Juist door gesecuritiseerde obligaties te plaatsen bij partijen die beleggen voor haar burgers voor de oude dag. PF fondsen dus. Die hebben spaargeld beschikbaar met zeer lange looptijden die moeten worden belegd en niet gelijk nodig is (het is
peter
peterJoost Vsser
peterpeter
Joost VsserWat ik bedoel is dat het voordeel van QE heeft geleid tot dusdanige lage rente op staatsobligaties dat PF fondsen eindelijk eens zijn gaan inzien dat het aantrekkelijk is om in NL hypotheken te beleggen. Ik weet nog heel goed dat enkele jaren geleden PF fondsen hier helemaal niet in geinteresseerd waren. Discussie speelde toen al. Vonden ze niet interessant. En wat zien we nu? Ze willen nu door lage rendement staatsobligaties maar al te graag in NL hypotheken. Laat ik dan maar stellen, het is jammer dat QE nodig, om PF fondsen zover te krijgen, maar elk nadeel heeft zijn voordeel.
Joost Vsser
peterpeter
Joost Vsserjsmid
peterJoost Vsser
peterpeter
Joost Vsserpeter
peterJoost Vsser
peterpeter
Joost VsserDes te meer verbaast het me dat het allemaal heeft kunnen gebeuren in de USA.
jefcooper
peterDe Fed is een commerciële instelling.
De VS en UK zijn de enige twee landen ter wereld waar de centrale bank geen overheids apparaat is.
In de VS hebben we Wall Street, in Londen de City.
Yogibeer
jefcooperjefcooper
YogibeerBl 122, ik vertaal maar even, kennis van het engels is niet overal even goed.
'Tot verbazing van de meeste mensen, de Fed is niet een overheidsinstelling maar is privé eigendom van commerciële banken die leden zijn van Federal Reserve System'.
'onderneming waarvan de aandeelhouders commerciële banken zijn, effectief is de Fed een club van bankiers'.
'Deze commerciële banken beïnvloeden de Fed diepgaand. In aanvulling op de Board of Governors in Washington DC zijn er twaalf regionale Fed banken in Boston, Philadelphia, Richmond, Atlanta, Dallas, Denver, St Louis, Kansas City Chicago, Minnesota en San Francisco.
bl 123.
' De genoemde twaalf banken zijn lokaal eigendom en worden lokaal bestuurd. De president van elk van deze banken wordt benoemd door de eigen board, waarvan één derde is van de regionale banken en één derde van de regionale bedrijven. Finance en bedrijven beheersen dus de regionale Fed banken.
De Board of Governors, die de eindverantwoordelijkheid hebben voor de Federal Reserve System, bestaat uit zeven leden, benoemd door de VS president, en bevestigd door de Senaat.
Zij hebben evenwel zittingsperiode voor veertien jaar en kunnen niet worden ontslagen.
Elke president kan er dus niet meer dan twee of drie benoemen.
De rentevoet en richting van monetaire politiek worden bepaald door Federal Open Market Committee (FOMC), twaalf leden, zeven daarvan van de Board of Governors, en vijf die presidenten zijn van de regionale Fed banken.
Die vijf regionale hebben dus rechtstreekse invloed over Fed politiek.
Bovendien, leden van de Board of Governors komen uit de financiële wereld, versterken dus de invloed.
De institutionele structuur van de Fed levert dus monetaire politiek op die de effectenmarkt bevoordeelt en tegen gezinnen en kleine bedrijven werkt'
Yogibeer
jefcooperjefcooper
YogibeerGelukkig bevestig je Palley.
Yogibeer
jefcooperYogibeer
jefcooperJoost Vsser
peterjefcooper
Joost VsserDeze link staat hierboven ook al, maar nog nooit zag ik zo'n artikel over de VS als zeepbel op barsten.
Yogibeer
peterpeter
YogibeerMaar als tegenstanders bij securitisaties alleen maar kunnen denken aan de US hypotheken, waarbij leningen worden verkocht die de bank anders nooit zou hebben verkocht, dan gaan ze niet het licht zien. Zij zijn er van overtuigd dat securitisatie leidt tot slechtere kwaliteit kredietverstrekking en dus meer risico. Maar dat soort processen zijn gewoon heel goed te bewaken.
Maar Ewald wil daar nooit discussies over voeren. Die wil gewoon zijn artikeltje plaatsen, met niemand er over praten, om het vervolgens een tijd later weer te herhalen. Ik vind het goedkoop scoren.
Yogibeer
peterSanne
YogibeerYogibeer
SanneMomenteel verkeert het MKB - de motor van de economie en innovaties - in moeilijkheden. Voor banken en vooral grote beleggers als pensioenfondsen was en is het MKB altijd een groter risico. Middels securitisaties wordt dat risico gespreid en nog belangrijker kunnen spaargelden van pensioenfondsen door banken ook gebruikt worden ter financiering van het MKB. Sub-prime situaties waren een uitzondering en hoeven helemaal niet voor te komen bij een juiste risico-inschatting. Daarvoor heeft de EC regels geharmoniseerde opgesteld om te komen tot een uniforme en geregelde kapitaalmarkt voor securitisaties, met name om de kredietverlening door banken aan het MKB weer op gang te brengen en te stimuleren, met name door lang spaargeld van pensioenfondsen mede daarvoor te kunnen gebruiken, op een manier die voor de pensioenfondsen als beleggers voldoende veilig is. Een erg goede zaak in mijn opinie.
jefcooper
YogibeerBij die hutspot werden dan wiskundige modellen geleverd die wetenschappelijk bewezen wat de minimale waarde was, of ooit zou worden.
Het is mogelijk dat de verpakkingsindustrie en de modellenbouwers hun eigen luchtkastelen voor echte kastelen hielden, maar dat na de klap als ik me goed herinner iets van 1500 financiële mensen achter de tralies gingen, daaruit spreekt toch iets anders.
In hoeverre MKB de motor van de economie en van innovaties is is de vraag.
De VW sjoemelsoftware was een innovatie, niet van MKB.
Waar is natuurlijk dat er heel veel werkgelegenheid bij MKB is.
Maar om nu schoenenwinkels en visdrogers etc. motor van de economie te noemen ?
Innovatie idem, onze chipmachinebouwer in het zuiden des lands mag het dan goed doen, TomTom ook nog, in mijn idee de uitzonderingen.
Hoort nog iemand iets van de DAF duwschakelband fabriek ?
Het hele CVT principe lijkt obsoleet geworden door 8 of 9 traps automatische versnellingsbakken.
Van de Antonov bak hoor ik ook niets meer.
De omgevallen kranen versterken het beeld ook al weer niet.
MvdB
jefcooperUit een lijvige publicatie van ING van januari 2015: MKB 2025 - naar een sterker MKB:
"Circa 70% van de totale werkgelegenheid wordt door het mkb gerealiseerd. Niet voor niets wordt het mkb als de motor van de Nederlandse economie beschouwd. De arbeidsproductiviteit in het mkb, met name in het kleinbedrijf, kan echter nog aanzienlijk worden verbeterd. Deze bedraagt in het kleinbedrijf ongeveer 57.000 euro, tegenover 85.000 euro in het middenbedrijf. Ter vergelijking: het grootbedrijf heeft een gemiddelde arbeidsproductiviteit van 103.000 euro."
jefcooper
MvdBMijn vrouw en ik zien met lede ogen allerlei winkels verdwijnen, in plaats van in een winkel iets te vragen moet je nu lang op internet studeren.
De twee termen die ik gebruikte waren om kreten als 'innoverend' en 'motor van de economie' af te zwakken.
Een motor drijft iets aan, ik zie Rotterdam en Schiphol als zodanig.
MKB zie ik als vooral ondersteunend, dat doet aan het belang voor de economie niets af.
MvdB
jefcooperOm nu te zeggen dat ik na je uitleg overtuigd ben van andere, betere bedoelingen, nee, dat niet. Gebruik af en toe eens een smiley, dat werkt "drukverlagend" en is ook prettiger voor lezers.
Yogibeer
MvdBMvdB
YogibeerYogibeer
jefcooperjefcooper
YogibeerYogibeer
jefcooperSanne
Yogibeer"Banken gingen op die rating af maar maakten ook "misbruik" door middels derivaten te gokken op tegenvallers. Uiteindelijk bleken de sub-prime hypotheken een groter risico dan gedacht toen de Bush-regering uit neo-liberale overwegingen niets deed om Lehman van de ondergang te redden. Dat bracht een kettingreactie op gang en verlies van onderling vertrouwen tussen banken en daarmee het liquiditeiten-verkeer tussen banken dat oversloeg naar Europa, met alle gevolgen van dien."
Eigenlijk geeft u hier de regering de schuld van de fouten van Lehman. U zegt eigenlijk dat de belastingbetaler er voor had moeten opdraaien. Ondertussen verdienden er een aantal mensen daar miljoenen (of misschien wel miljarden). Ik heb helemaal niks met de Bush regering maar hier hebben ze wel de goede keuze gemaakt.
De banken wisten het risico van dat soort produkten en ze wisten ook donders goed dat de belasting betaler er wel voor opdraait. Anders hadden ze het waarschijnlijk niet gedaan.
De Nederlandse burger verliest 10 miljard aan ABN amro en vervolgens gaan ze gewoon op dezelfde voet verder, sorry maar de nuance is bij mij behoorlijk zoek.
Gaat de belastingbetaler in Duitsland ook opdraaien voor het gesjoemel met de software van Volkswagen.. niet dus.
Het is mij iets te makkelijk om alles op ons af te schuiven en ook na de crisis blijven de banken doorgaan waarmee ze bezig waren.
MvdB
SanneYogibeer
SanneHet is van belang om daar goed onderscheid in te maken. Banken maakten misbruik omdat de neoliberale overheden, o.a. van J.W. Bush, en de FED, o.a. A. Greenspan, ze daartoe de mogelijkheid hadden gegeven. Zij deden dat volgens de ideologie dat een vrije markt en zelfregulering ook voor banken het ideale was. En dat bleek dus zeer helaas niet zo te zijn. Banken hadden hun eigen vermogen tot een minimum verlaagd - en hun winst per aandeel gemaximaliseerd -, risico's doorverkocht aan andere banken en werden verder nog "too big to fail". Lehman ging ten gronde vanwege het neoliberale ideologisch principe dat een overheid niet mag ingrijpen in een vrije markt.
Securitisaties die goed gereguleerd zijn in een goed gereguleerde markt hebben met de neoliberale desastreuze ideologie - waarbij de belastingbetaler moest betalen - niets van doen. Securitisatie is een nuttige vorm van risico-spreiding en nuttig inzake het economisch actief - liquide - maken van lang vastgelegd spaargeld bij o.a. pensioenfondsen en verzekeraars. Rating speelt daarbij een rol. Het risico ligt door securitisatie bij banken en beleggers. En niet meer, zoals bij een Hypotheek Grarantiefonds, bij de overheid en dus bij belastingbetalers.
Geheel los van securitisaties zij er andere mogelijkheden van minder risico voor belastingbetalers, namelijk o.a. wettelijke regels voor een minimale solvabiliteit van banken. Zoals een ongewogen solvabiliteit van minimaal 20% weerstandsvermogen t.o.v. van het balanstotaal van een bank. Omdat te realiseren is echter veel tijd nodig, middels winst-inhouding en uitgifte van nieuw aandelenkapitaal gedurende een aantal jaren. Aandeelhouders krijgen bij meer aandelen minder winst per aandeel echt
jefcooper
SanneVelen houden niet voor uitgesloten dat VW ten onder gaat aan de sjoemelsoftware (nieuw woord voor Van Dale), dat de financiële wereld al ten onder is gegaan wordt niet erg ingezien.
jefcooper
YogibeerYogibeer
jefcooperAnton
peterHoe kun je als investeerder nu goed de risico's inschatten van een portefeuille van leningen aan klanten die je zelf niet kent? Je bent dan overgeleverd aan de grillen van een tussenpartij (de banken) die in de afgelopen decennia keer op keer heeft bewezen volslagen onbetrouwbaar te zijn, op het criminele af. Een simpeler oplossing zou zijn om die banken ertussenuit te halen en die investeerders (pensioenfondsen) die leningen zelf te laten verstrekken. Dan heb je die securitisatie helemaal net nodig.
Yogibeer
AntonAnton
YogibeerOp basis van dit artikel:
http://www.ftm.nl/column/exodus-relatiebankiers-bij-rabobank-dient-klantbelang-niet/
is daar wel een mouw aan te passen, lijkt me. Want volgens dat artikel zijn er momenteel genoeg ex-Rabobankiers "inbetween jobs" die zo door die pensioenfondsen en andere grote beleggers aangenomen zouden kunnen worden om de bij die partijen ontbrekende kennis en ervaring te kunnen inbrengen.
Yogibeer
AntonAnton
YogibeerWaarom zou dat geen oplossing kunnen zijn? Als banken erin slagen om organisaties op te bouwen om op mega-schaal particulieren en het MKB van leningen kunnen voorzien, waarom zouden de pensioenfondsen en andere grote beleggers dat dan niet kunnen? Ongetwijfeld zijn er de nodige praktische en mogelijk ook juridische bezwaren, maar op voorhand lijkt het me niet onhaalbaar.
MvdB
AntonOnhaalbaar zal het niet zijn maar de praktijk is zoals Yogibeer die beschrijft. Ik zie dat niet veranderen.
Yogibeer
AntonAnton
YogibeerDat valt best mee hoor. Op basis van de volgende link was het volume aan uitstaande MKB-leningen in NL eind 2013 ongeveer 143 miljard euro, oftewel circa 40% van de totale kredietverlening aan bedrijven:
http://www.dnb.nl/nieuws/nieuwsoverzicht-en-archief/dnbulletin-2014/dnb309784.jsp
Yogibeer
AntonCitaat:
"De krimp in de bancaire kredietverlening aan het midden- en kleinbedrijf (MKB) heeft zich eind vorig jaar vooral voorgedaan bij de kleinere leningen. Terwijl het totaalbedrag aan uitstaande leningen aan het MKB in het vierde kwartaal van 2013 0,9% lager lag dan in de drie maanden daarvoor, was in de categorie leningen tot EUR 250.000 sprake van een daling met 1,6%.
Dit blijkt uit een nieuwe statistiek over de bancaire kredietverlening aan het midden- en kleinbedrijf (MKB) die de Nederlandsche Bank (DNB) heeft opgezet. Hoewel het aandeel van de leningen tot EUR 250.000 slechts 11% van het totaal uitstaande MKB-krediet bedraagt, betreft het 85% van de MKB-bedrijven met bankkrediet. De nieuwe statistiek verschaft aanvullend inzicht in de dynamiek van de financiering van het MKB en kan zo bijdragen aan het vinden van oplossingen voor eventuele knelpunten".
MvdB
Yogibeerpeter
MvdBpubben
peterpeter
peterYogibeer
peterpubben
peterEn hoe alles werkelijk alles aan het BSN nummer gekoppeld is.
Van uw functioneringsgesprek, gezondheidsgegevens, inkomsten bezittingen, reis, alles. En ik weet hoeveel fouten daar in staan, vanuit de zorg. De burger weet het allemaal niet.
Een Hongaar ging naar het Europees Hof. Hier is de uitspraak.
http://nos.nl/artikel/2060611-eu-hof-burgers-informeren-bij-delen-persoonsgevens.html
Ik ben bang dat onze kamerleden het niet willen weten.
Schippers deed recent al de uitspraak, dat de Staat niet verantwoordelijk is voor de zorgsystemen.
NL wil het eerste land zijn, waar alles elektronisch kan!
jefcooper
pubbenNet als de Wet Inkomen en Zekerheid.
Toch lijkt de wal het schip te keren, deels herinvoeren van de in 1993 of zo afgeschafte Ziektewet.
http://www.telegraaf.nl/binnenland/24566612/___Kortere_doorbetaling_bij_ziekte___.html
pubben
jefcooperHier de UvA regeling voor de rapport schrijvers:
http://www.uva.nl/over-de-uva/werken-bij-de-uva/arbeidsvoorwaarden
Hier het vangnet, het beleidsdenken, de rol van de PVDA achter de schermen, voor de gewone werknemer:
http://www.recht.nl/nieuws/arbeidsrecht/archief/27141/wia-vangnet-vol-gaten/
jefcooper
pubbenMvdB
peterZo ook met de aanvraag van een creditcard. Dat deed je destijds nog op de bank zelf. Had wel trek in een Goldcard. De blikken die ik kreeg, hilarisch! Of ik me wel realiseerde welke inkomenseisen daaraan werden gesteld. Nadat ik mijn jaaropgave overhandigde werd het stil. Toen werden alsnog mijn rekeninggegevens erbij gehaald en werd ik behandeld als klant.
Een stelletje vooringenomen zakken liep daar rond. ING Heerlen.
pubben
MvdBMachines kunnen zeer dom zijn, tellen is geen vertellen!
Anton
YogibeerYogibeer
AntonJean
YogibeerNu is bekend dat banken juist NIET verdienen aan mkb leningen, die ze 'bewerkelijk', duur en risicovol vinden.
Leg ons dus eens uit waarom jij denkt dat dmv securitisatie het mkb meer krediet zal krijgen van de banken?
peter
JeanGebaseerd op mijn eigen ervaring ben ik van mening dat banken als organisatie de afgelopen decennia heel erg gericht zijn op veranderende regelgeving en de implementatie daarvan. Wat vaak wordt onderschat is de tijdsdruk die op dit soort projecten zit. Het gevolg daarvan is dat het resultaat daarvan is dat die controles vaak via menselijke controles plaatsvinden, daar waar je het heel goed geautomatiseerd zou kunnen laten plaatsvinden. Maar dat soort automatiseringsprojecten lopen altijd achter de feiten aan. Je hebt gewoon de tijd niet om dit in te voeren, dus wordt de oplossing gezocht in werkzaamheden uitgevoerd door de mens. Natuurlijk automatiseren banken wel steeds meer en meer, maar per saldo lopen de banken nog altijd achter de feiten aan waardoor veel meer tijd aan kleine leningen moet worden besteed dan nodig is. Ik denk dat dit met name komt doordat er door de maatschappij veel verwijten zijn gemaakt aan de toezichthouder, die als reactie daarop heeft gegeven banken te overladen met nieuwe regelgeving waarbij men "risico mag" helemaal uit het systeem wil verdrijven. De vraag is maar of je dat überhaupt kan, en of je gewoon niet bepaalde risico's moet accepteren als je daarmee de kosten fors kan verlagen. Ik denk dat dit heel goed kan.
Daarnaast denk ik dat banken tav het MKB veel te veel kosten moeten maken tav KLANTINTEGRITEIT. Daar waar velen denken dat klantintegriteit betekent: de bank moet integer zijn richting klant, betekent dit heel iets anders, namelijk: BENT U KLANT WEL INTEGER? Banken besteden tegenwoordig veel meer tijd aan het monitoren van klanten op het gebied van betalingsverkeer (heeft niet direct iets te maken met lenen, maar klanten d
pubben
peterDat stroomschema denken zit overal. In de zorg, bij de politie, bij de belastingdienst en 'help' als er ergens iemand een typefout maakt of een komma verkeerd zet of iets vergeet af te vinken.
MvdB
peterWe hebben een "slapend krediet" van 12.000 Euro. Ons geld zit vast in banksparen, deposito en stenen. Wél solvabel maar niet liquide voor grotere bedragen. Ik dacht laat ik een verhoging vragen, just in case. Stel dat manlief morgen opeens een andere auto wil? Hij wil dat namelijk wel eens ;-)
WW; telt niet mee
Ontslaguitkering uit banksparen A: telt niet mee
Huurinkomsten (tweemaal): tellen niet mee
Nul uren contract man: telt niet mee; hij verdient er heel aardig mee
Riante overwaarde in stenen: telt niet mee
Banksparen B en deposito: forget it
Verder is bijna 44 jaar opbouw bij ABP ook geen kleinigheid maar dat terzijde.
Voila: het krediet (met nulstand) werd opgezegd ondanks eerder héél voortvarend aflossingsgedrag, ook bij grotere kredieten in het verleden. Bij ons is de drang af te lossen vele malen groter dan de drang om te sparen. Tja, dat zal dan wel vreemd zijn, bij ons werkt dat meer dan uitstekend.
Je wilt niet weten hoe ik hemel en aarde heb moeten bewegen om uiteindelijk dat krediet van 12.000 Euro te mogen behouden. Let wel: het was een gunst!
Yogibeer
Jeanhttp://blog-imfdirect.imf.org/2015/05/07/securitization-restore-credit-flow-to-revive-europes-small-businesses/
jefcooper
YogibeerYogibeer
jefcooperjefcooper
YogibeerZO Aziatische landen hebben zich voorgenomen nooit meer iets met het IMF van doen te willen hebben.
Ik vermoed dat redelijk wat Z Amerikaanse landen dezelfde ideeën hebben.
Het voorgaande probeerde ik met één opmerking tot uitdrukking te brengen.
Vandaar dat ik IMF verhaaltjes over MKB (de afkorting stond ooit voor Met Kleine Bevoegdheden) niet hoef te lezen.
Yogibeer
jefcooperjefcooper
YogibeerAls FTM dat goedkeurt wil ik die lijst hier best neerzetten.
Een nieuwsgierig iemand als ik leest nu juist verhalen van alle kanten, zo las ik net:
Robert Kagan, 'Paradise and Power, America and Europe in the New World Order', London, 2004, with afterword to the 2003 edition.
Lezing bevestigde helaas mijn idee over VS fascistisch militarisme.
Ik noem er een paar over jouw favoriete onderwerp die jouw goedkeuring vast kunnen wegdragen:
Deborah Lipstadt, ‘Denying the holocaust’, 1993, New York
Brigitte Hammann, ‘Hitler’s Vienna, A Dictator’s Apprenticeship’, Oxford New York, 1999
Raul Hilberg, ‘The destruction of the European Jews’, student edition, Teaneck, 1985
Christopher R. Browning, ‘Ordinary Men, Reserve Police Battalion 101 and the Final Solution in Poland’, 1992, 2001, London
Maar je moet toch eens met je maatjes bespreken dat jullie wat meer uiteenlopende verwijten en verdachtmakingen moeten maken.
Cherry picking b.v. begint op te vallen.
Yogibeer
jefcooperMvdB
YogibeerYogibeer
JeanJean
YogibeerEen securitisatie transactie is typisch een transactie tussen 2 financiële partijen, bijvoorbeeld een bank en een pensioenbelegger. Het mkb bedrijf krijgt er geen cent meer krediet door. Wel worden risico's overgedragen: van verkoper (bank) naar koper (bijvb pensioenbelegger). Kortom: wat schiet t mkb ermee op?
Sanne
JeanAnna Glasmacher
SanneYogibeer
Sannepeter
JeanMaar op het moment dat wij vinden dat de solvabiliteit van banken te laag is en dit dus een remmend effect heeft op de kredietverlening (dus minder leningen verstrekken ivm lage solvabiliteit ipv meer risico's leningnemer), dan betekent dit dat leningnemers en kapitaalmarkten elkaar kunnen bereiken daar waar zij geen directe klantrelatie hebben) en werkt het positief op de solvabiliteit.
Daar waar Ewald de suggestie wekt dat securitisatie leidt tot leningen verstrekken die te risicovol zijn, stel ik dat securitisatie leidt tot verstrekken van meer leningen waarbij niet per definitie de conclusie kan worden getrokken dat de leningen te risicovol zijn. Daar moet dus juist de goede controle op plaatsvinden. Maar indien leningen niet worden verstrekt doordat er sprake is van beperkende regelgeving op banken, terwijl leningen zelf niet te risicovol zijn, betekent dit dus bij juiste validatieproces beter het MKB kan voorzien.
Anton
peterPeter, de geschiedenis heeft ons hardhandig geleerd dat dit in principe misschien wel zo is, maar niet in de praktijk. Trefwoorden in deze discussie: hebzucht en korte termijn persoonlijke winst versus lange termijn publieke ellende.
peter
Antonhttp://www.mejudice.nl/video/detail/dennis-vink-over-kredietverlening
De geschiedenis laat zien dat Europese securitisaties het prima doen
Anton
peterMaar dat neemt niet weg dat het belangrijkste argument van Ewald Engelen overeind blijft staan, namelijk dat het nog verder oppompen van de torenhoge schuldenbergen in Europa alleen maar tot nog meer ellende gaal leiden.
Zie voor een goede onderbouwing van die vrees o.a.:
http://www.imf.org/external/pubs/ft/wp/2012/wp12161.pdf
http://www.rug.nl/research/som-ri/som-research-reports/som-research-reports-2014/14025-gem-def.pdf
En over de vraag waarom we überhaupt in deze puinhoop terecht zijn gekomen (en er maar niet uitkomen) mijn eigen bijdrage, vooral gebaseerd op de situatie de VS:
http://www.anecpa.nl/kritieken-2/onze-crisis-tijd-voor-een-new-deal-2-0.html
peter
AntonZo ingewikkeld is geld uitlenen niet. De validatie is dat je moet bepalen dat op basis van toekomstig inkomen rente en aflossing kan worden betaald. Is het antwoord JA: verstrekt de lening. Is het antwoord NEE: verstrek het niet. Kom je tussentijds tot oordeel dat er moet worden afgeschreven: DOE DAT. Is een extra krediet een oplossing omdat je slechts een tijdelijk probeem ziet: DOE DAT
Er zijn zoveel mogelijkheden die je genuanceerd moet bekijken, maar Ewald ziet het niet vanuit NUANCE. Zijn BLINDE VLEK is dat alles wat wordt uitgeleend ONVERANTWOORD is, en deze CRISIS is zijn bewijs.
Anton
peterworden afgeschreven: DOE DAT.”
Je redenering zou correct zijn, ware het niet dat er een vilein addertje onder het gras zit: er is een terugkoppeling tussen leningsgroei en inkomensgroei. leningsgroei leidt tot inkomensgroei en waardestijging van onderpand, en vormt daarmee een basis voor verdere leningsgroei. Maar dat zelfversterkende mechanisme werkt ook de andere kant op: leningskrimp leidt tot inkomenskrimp en waardedaling van het onderpand, en vormt daarmee een basis voor verdere leningskrimp.
Op zich is er niets mis met leningsgroei, integendeel, het vormt een voorwaarde voor economische groei. Maar als die leningsgroei sneller gaat dan de economische groei, zoals sinds 1980 het geval is, en nu nog steeds,
dan is die groei niet duurzaam en zal ze onvermijdelijk omslaan in een leningskrimp,
met alle gevolgen van dien: een Minsky moment.
Een goed leesbaar stuk hierover uit voor jou wellicht onverdachte hoek, want van Ray Dalio, oprichter en eigenaar van Bridgewater, een van de grootste hedgefunds in de wereld:
http://bwater.com/Uploads/FileManager/research/how-the-economic-machine-works/ray_dalio__how_the_economic_machine_works__leveragings_and_deleveragings.pdf
peter
Anton- minder aanbod funding voor financieringen die niet worden verhandeld op kapitaalmarkt
- meer aanbod funding voor financiering die wel worden verhandeld op de kapitaalmarkt.
Het probleem wat dan ontstaan is dat de infrastructuur (banken versus kapitaalmarktfinanciering) uit evenwicht raakt. Dat kan je oplossen door kleine leningen te bundelen om ze zo verhandelbaar te maken op de kapitaalmarkten en er voor te zorgen dat er een fundingskoppeling komt, met als groot voordeel dat je lange spaargelden koppelt aan lange looptijden leningen. Via banken zie je juist een fundingskoppeling tussen korte spaargelden en lange leningen. Dat is minder stabiel door de vluchtigheid van spaargelden.
Wat jij beschrijft is in welke mate er leningsgroei moet zijn tav economische groei, en hoe dat mechanisme werkt. Daar kan je dus heel goed kritiek op hebben. Dat zien we dus nu ook precies om ons heen.Wanneer je minder krediet aanbiedt, dan heeft dit een negatieve impact op de waarde van zekerheden, en zorgt dit voor minder snel leningen valideren omdat we meer risico's zien in de waardeontwikkeling van het onderpand.
Maar daar zit ook geen meningsverschil. Sterker nog, ik ben ook van mening dat in het validatieproces van leningen niet alleen moet worden gekeken naar individuele leningnemers, maar er ook veel meer relatie moet worden gelegd naar de risico's op macro niveau. Maar leningen valideren is een losstaand proces van securitisaties. Als het validatieproces niet goed is, dan ontstaan
Yogibeer
Antonhttp://blog-imfdirect.imf.org/2015/05/07/securitization-restore-credit-flow-to-revive-europes-small-businesses/
Citaat (SME is engels voor MKB):
"The subprime mortgage crisis in the United States has given securitization a bad reputation. Yet, securitization in Europe has been remarkably resilient. The default on European securitization instruments has ranged between 0.6 to 1.5 percent. It has been even lower—0.1 percent—for securities backed by SME loans".
En ook, citaat:
"In the long run SMEs will also need direct access to bond markets, private equity, and venture capital. But the scope to mobilize additional funding now through securitization is considerable, given the large existing stock of SME loans. The combined stock of outstanding SME securitization in Germany, France, Italy and Spain was €57 billion in mid-2014, compared to banks’ outstanding SME loans of €849 billion. In other words, just above five percent of SME loans are currently securitized".
peter
peterDus of je verkort de bankbalans of je verhoogt het eigen vermogen. Dat laatste lukt niet. Via securitisatie kan je leningen blijven verstrekken zoals klanten dat wensen, en solvabiliteit banken verbeterd.
Velen willen dat banken meer eigen vermogen aantrekken zodat kredietverlening op peil kan blijven. Maar ondertussen wil niemand er geld in steken. En de discussie blijft dan bij die constatering en is 1 grote herhaalmachine van banken die meer eigen vermogen moeten aantrekken. Het is gewoon niet realistisch, en dan is securitisatie perfect middel.
Yogibeer
peterYogibeer
Jean"A Europe-wide Capital Markets Union".
Jean
YogibeerYogibeer
Jeanjefcooper
YogibeerYogibeer
YogibeerDaar hebben ze helemaal gelijk in. Er zijn inderdaad meer woonhuizen dan MKB-bedrijven in Nederland en ook elders. Maar tegelijk miskennen ze daarbij het zeer grote belang van MKB-bedrijven, als zijnde de motor en de innovators van de economie. Nogal erg kortzichtig gedacht dus, om daarmee af te zien van een betere financiering van het MKB middels o.a. securitisaties.
peter
AntonAnton
peterpeter
Antonjefcooper
peterhttp://www.counterpunch.org/2015/09/23/waiting-for-collapse-usa-debt-bombs-bursting/
peter
jefcooperMijn stelling is echter dat securitisatie goed is, onder de voorwaarde dat de kwaliteit van het validatieproces niet wordt aangetast. En dat moeten toezichthouders en ratingbureau's blijven bewaken bij banken en investeerders.
Bovendien hou ik niet zo van artikelen waarin men alleen over schuldbedragen spreekt om iets te willen bewijzen maar nooit de bezittingen laat zien.
jefcooper
peterMet de meeste medicijnen is het hetzelfde, verstandig medicijngebruik is meestal heilvol.
Maar eigenlijk is de vorige zin nietszeggend, tautologie.
Het probleem is helaas dat banken hebben aangetoond zeer onverstandig te kunnen handelen, uit korte termijn winstbejag, en dat niets er op wijst dat de bankmensen verstandiger zijn geworden.
Wat de EU nu doet, als ik het goed begrijp, is bankzaken over alle lidstaten spreiden.
Het tegenovergestelde zou plaats moeten vinden, banken zo klein maken dat het failliet gaan van een bank geen probleem meer is.
Dan krijgt management en krijgen aandeelhouders een koekje van eigen deeg.
En uiteraard spaarbanken en hedge funds scheiden, een scheiding waartoe in de dertiger jaren in de VS werd besloten, en die helaas weer is opgeheven, 1990 of zo.
Toen was het hek van de dam.
Indertijd liet Duisenberg de Tilburgse Hypotheekbank vrolijk failliet gaan, die was klein genoeg.
Westland Utrecht was al te groot.
peter
jefcooperjefcooper
peterWaar het om gaat is, naar mijn mening, dat banken, net als andere ondernemingen, zelf het risico dragen van hun ondernemen, en dat niet afwentelen op de belastingbetaler.
Het is aan de politiek het zo te regelen.
Pieter Jongejan
jefcooperEr is dus meer aan de hand. Engelen heeft hier een punt, dat ik mis in de discussie
Yogibeer
Pieter JongejanPieter Jongejan
YogibeerA central bank may periodically exploit the connection between monetary expansion and real economic growth (based on imperfections in the public's information on prices) but frequent attemps - as some seems to advocate- may ultimately distort the allocation of resources from productive uses to protective enterprises. Countries with high inflation rates tend to have larger financial sectors relative to GDP, not faster rates of economic growth.
Dit is geschreven in december 1996. Ik zou er nu in 2015 nog aan willen toevoegen dat een voortgaande groei van de financiéle sector middels o.a. securitisatie tot een steeds schevere inkomens- en vermogensverdeling leidt via een lagere economische groei en een hogere werkloosheid in de binnenlandse niet-financiële sector van de Westelijke landen. De grote winnaars van het goedkope geldbeleid zijn de bankensector en de mujltinationals. Kortom ik denk dat Engelen hier op het juiste spoor zit. De huidige economische stagnatie met zijn grotere ongelijkheid is begonnen omstreeks 1995 met de voortgaande liberalisatie van de financiële sector.
Yogibeer
Pieter JongejanEricSmit
peterjefcooper
EricSmitTegen die argumentatie is inderdaad niets in te brengen.
Helaas staat bij alle beleggingsreclame 'resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst', of iets dergelijks.
Hier geldt het omgekeerde, resultaten uit het verleden zijn nog lang niet vergeten.
Brusselse pogingen het kaartenhuis nog even overeind te houden bezie ik dan ook met de grootst mogelijke argwaan.
EricSmit
jefcooperjefcooper
EricSmitIn tegendeel, ik schrijf dat tegen de redenatie niets is in te brengen.
Als het streven is van de EU een VS te maken, ik vrees met groten vreze dat dat zo is, kijk dan eens bij de link die ik hier vlak onder plaatste, wat dat in die VS heeft opgeleverd.
Aardig is dat ik meen te zien hoe Obama door begint te krijgen hoe de VS een reus met lemen voeten is.
Putin legt nu de VS uit hoe het moet in Syrië.
Het einde van het Britse rijk begon met het verlaten van de two fleet standard (de Britse vloot moest sterker zijn dan de twee volgende sterkste vloten bij elkaar), Obama verlaagde een jaar of zo geleden de two war standard naar anderhalf.
De VS ambassadeur in België schreef net een open brief dat België z'n 'defensie' uitgaven niet mag verlagen.
De nood is kennelijk hoog.
EricSmit
jefcooperjefcooper
EricSmitHet spreekwoord zegt 'te is nooit goed'.
Maar het omgekeerde is waar, niet goed is te.
Als oude man gebruik ik medicijnen, precies volgens voorschrift.
Zou ik er te veel nemen dan was het snel met me afgelopen.
Bij te weinig ook, maar dan duurt het wat langer.
Yogibeer
jefcooperpubben
EricSmitHet artikel is in het Engels geschreven, bewust neem ik aan, kun jij nu volgen hoeveel buitenlanders dit lezen of ergens 'oppikken'?
Dat lijkt me toch ook een doel van Ewald Engelen.
Jean
peterDe EC beoogt met deze Kapitaal Unie vooral gemakkelijker kapitaalverkeer tussen lidstaten. Zij wil dit bereiken door o.m. standaardisatie van wet- en regelgeving. Dat is echter zeer complex; denk bijvoorbeeld aan de 28 verschillende faillissementswetgevingen van de respectievelijke lidstaten.
Engelen richt zich in dit stuk meer specifiek op het CMU-onderdeel 'securitisatie', het verpakken en doorverkopen van leningen. De Commissie claimt dat een transparante Europese markt daarvoor de kredietverlening door banken aan het mkb zal doen toenemen en daarmee de werkgelegenheid zal stimuleren. Ik deel Engelens standpunt dat daarvoor elke empirische grond ontbreekt. No factual evidence at all.
Securitisatie is voor beleggers natuurlijk wel interessant (en zal vast wel wat banen scheppen in de financiële sector). Het is ook waar dat de balans van banken wordt verbeterd (en dat is ook hard nodig). Maar ik zeg dan: de manier waarop je de bank balans moet versterken is op de eerste plaats door winstinhouding en op de tweede plaats door emissie nieuwe aandelen. Maar..., dat gaat ten koste van het rendement van de aandeelhouders van de banken...
Samengevat: securitisatie is een manier om de rotte Europese bankensector te helpen door risico's te verleggen. Risico's die we voor een deel nog onvoldoende goed kennen. Kennen we de risico's van de Spaanse vastgoedsector? Om maar een pregnant voorbeeld te noemen. Want ja, bij een Europese securitisatie markt kunnen ook die gebundeld worden en worden doorverkocht, bijvoorbeeld aan een Nederlands pensioenfonds.
De Commissie denkt imo dus veel te gemakkelijk over het kunnen creëren van één transparante en uniforme Europese securitisatie markt á la VS. De verschillen tussen lidstaten op allerhande terrein zijn in
jefcooper
JeanEn nog eens inderdaad, banken verzetten zich met hand en tand tegen een hoger eigen vermogen, het enige wat banken versterkt, en de belastingbetaler beschermt.
VW heeft 43 lobbyisten in Brussel, weet iemand hoeveel de banken er daar hebben ?
En hoeveel lobbyisten hebben de gewone belastingbetalers van de EU lidstaten daar ?
Ik zag nog niet dat figuren als Van Baalen en Verhofstadt bijbanen hebben bij het NIBUD of de Consumentenbond.
Hebben ze zulke banen niet nodig voor hun functioneren, en bij Mercedes wel ?
peter
JeanOnze hypotheekmarkt is een prima voorbeeld. De Dutch Securitisation Institution heeft jaren geleden zitten lobbyen bij o.a. PF fondsen om meer te beleggen in NL hypotheken. Dat zijn beleggingen die als zeer veilig kunnen worden beschouwd door de lage defaults. PF fondsen waren amper geïnteresseerd, en ze zagen slechts openeningen wanneer onze overheid garanties zou gaan verstrekken. In mijn ogen een idiote eis van de PF fondsen. Ik stelde destijds al dat PF fondsen eens wat minder risicomijdend moesten zijn op dat gebied en gewoon acceptabele risico's in de boeken konden nemen zonder dat de overheid garantie daarvoor moest gaan bieden. Dat is een heel ander beeld dan PF fondsen die maar roekeloos lopen te beleggen en zich laten volgooien met Spaanse hypotheken. De markt is niet geinteresseerd in verpakte rotzooi leningen, maar in kwaliteit. Ik zou me dan nog eerder zorgen maken dat de PF fondsen het beste van de bankbalans plukken en de banken willen laten zitten met de slechte leningen. Maar het is niet het 1 of het ander. Het gaat er om dat investeerders en banken een betere verdeling gaan maken, en dat kwaliteit gewoon hoog in het vaandel blijft staan. Er is nu te veel afhankelijkheid van bankfinanciering, en die worden geremd in kredietverlening door de zwaardere solvabiliteitsregels. Er is niemand bij gebaat dat gezonde ondernemingen alleen kunnen financieren bij de bank, terwijl de bank doet aan balansverkorting. En je stelt dat ik de discussie verleg naar banken. Ik verleg dat niet, want financiering in Europa gaat grotendeels via banken. Ik wil het juist verleggen naar een betere financiele infrastructuur. Dus meer securitisaties, betere toegang tot onderhandse leningen en de kapitaalmarkt, en minder afh
Yogibeer
peterewald engelen
peterpeter
ewald engelenWat je laat zien is dat we vroeger de hyptotheekschulden grotendeels via aanwezige spaargelden konden financieren, en dat de rol van de geldmarkt en securitisaties is toegenomen. Maar niet bestaande spaargelden bepalen of je hypotheeklasten kan betalen, maar het toekomstig inkomen. Wat je slechts laat zien is hoe worden schulden gefinancierd, maar je laat niks zien over de betalingscapaciteit.
Wat banken doen is slechts valideren van leningen. De verkoper vraagt een prijs voor zijn huis, de koper bepaalt wat hij wil betalen, en de bank maakt de beslissing in welke mate zij wil voorzien in de financiering (gebaseerd op toekomstig inkomen). De bank kijkt dus slechts naar de risico's en is belast met de funding.
Wat jij veronderstelt is dat de bank bepaalt wat de aan-en verkoopprijzen van huizen zijn, en dat kopers en verkopers hier geen enkele rol spelen.
Om te kunnen bepalen of er sprake is van een luchtbel, moet je kijken naar het aantal defaults op leningen, en die is in NL nagenoeg nihil. Nederlanders kunnen het dus heel goed betalen. En toch stel jij dat er sprake is van een luchtbel. Daar lijkt mij slechts sprake van als je leningen verstrekt waarbij je van te voren weet dat men de verplichting niet kan nakomen. En daar is in Europa geen sprake van, en daarmee kweek je ongerecht angst.
Dennis Vink legt hier uit wat het verschil is tussen Europese en Amerikaanse securitisaties:
http://www.dennisvink.nl/pdf/Kredietbeoordelaars_FV.pdf
peter
peter